Marilyn Stafford’un hevesli bir Broadway şarkıcısı ve aktrisinden ünlü bir foto muhabiri ve moda fotoğrafçısı olma yolculuğu, New Jersey’e yaptığı bir araba yolculuğu ve bir korku spazmı ile başladı.
1948’de bir sabah, 23 yaşındaki Bayan Stafford, Albert Einstein’ın Princeton, NJ’deki evine giden iki arkadaşıyla birlikte onun ve tarihin en büyük fizikçilerinden biri olarak onun görüşleri hakkında kısa bir belgesel yapmak üzere peşine takılmıştı. , atom silahlarının şafağında. Arabayla aşağı inerken, arkadaşlarından biri Bayan Stafford’a 35 milimetrelik bir kamera verdi ve ondan çekimler arasında biraz fotoğraf çekmesini istedi. 2021’deki bir röportajında ”Daha önce hiç kullanmamıştım ve paniğe kapıldım,” diye hatırladı.
Endişelenecek çok az şey olduğu ortaya çıktı. Bol pantolon ve sweatshirt giyen Einstein, üçünü kapısında karşılarken nazik ve alçakgönüllü görünüyordu. Arkadaşları kameralarını kurarken, Einstein bir şöminenin yanındaki çiçek desenli koltuğa çöküp dalgın dalgın uzaklara bakarken, Bayan Stafford birdenbire uzaklaşmaya başladı.
Bayan Stafford’un Albert Einstein’ın Princeton, NJ’deki evinde çekilmiş 1948 tarihli fotoğrafı Kredi… Marilyn Stafford
Arkadaşları sonunda ona sinema rulolarından birkaç baskı gönderdi. Biri öne çıktı. Oturan Einstein’ın puslu ve biraz odak dışı çekimi teknik olarak mükemmel değildi, ama onu dalgın, belki de kederli bir şekilde, savunmasız bir anda yakaladı.
Bayan Stafford, yeterince tanınmasa da öncü bir foto muhabiri ve moda fotoğrafçısı olma yolunda, sonunda Broadway hayallerini bir Rolleiflex çift lensli refleks kamerayla takas edecekti. Ancak Einstein’ın fotoğrafı, onun uzmanlık alanı haline gelecek şeyin habercisiydi: Hollywood yıldızlarının, moda tutkunlarının ve hatta dünya liderlerinin ünlü zırhını delmek ve görüntünün arkasında bir anlatı bulmak.
Gazeteci Nicola Jeffs, Bayan Stafford’un 2 Ocak’ta İngiltere’nin güney kıyısındaki Shoreham-by-Sea’deki evinde öldüğünü söyledi. 97 yaşındaydı.
Süt şişeli kız, Cité Lesage-Bullourde, Paris, 1950.
Geçen yıl The New York Times’a verdiği bir röportajda Bayan Stafford, “Hikayeler anlatmayı seviyorum” demişti, “ve benim için fotoğraf çekmek bir hikâye anlatmak gibidir. Fotoğrafı çekerken bilinçsizce söylüyorum.”
Irving Penn, Richard Avedon ve Henri Cartier-Bresson gibi 20. yüzyıl ustalarının şöhretine asla yaklaşamadı. On yıllardır arşivi büyük ölçüde yatağının altına tıkıştırılmış fotoğraflarla dolu ayakkabı kutularından oluşuyordu ve Sussex’teki bir galeri sergisinde Nina Emett adlı bir fotoğraf küratörüyle tesadüfen karşılaşmasaydı, çalışmalarının çoğu tarihe karışabilirdi. İngiltere, Bayan Stafford 90’lı yaşlarındayken.
Bayan Emett sonraki birkaç yılını Bayan Stafford’un çalışmasını yeniden halkın gözüne sokmak için harcadı ve geçen yıl Bayan Emett’in Bayan Emett’in Bayan Stafford’un kızı Lina ile küratörlüğünü yaptığı, çokça duyurulan bir retrospektif olan “Marilyn Stafford: A Life In Photography” ile zirveye ulaştı. Clerke, Brighton, İngiltere ve beraberindeki bir monografi.
Twiggy modeli, 1960 yılında bir Londra basın toplantısında. Kredi… Marilyn Stafford
İngiliz fotoğraf yazarı ve küratörü ve Bayan Stafford’un bir arkadaşı olan Helen Trompeteler, “Zamanının toplumsal cinsiyet beklentilerine karşı bu erkek egemen alanda çalışan Marilyn, ana akım medya tarafından görmezden gelinen veya yeterince temsil edilmeyen sosyal kaygıları artırdı” diye yazdı. e-posta “Olağanüstü arşivi, 20. yüzyıl tarihine benzersiz bir bakış açısı sağlıyor ve kadın hakları ve temsili için ömür boyu süren savunuculuğunu yansıtıyor.”
1950’lerde Paris’te ve daha sonra Londra’da yaşayan serbest bir fotoğrafçı olan Bayan Stafford, Paris’teki yoksulların yanı sıra Hindistan’daki tecavüz kurbanlarının ve 1950’lerde Cezayir’in Fransa’dan bağımsızlık savaşından gelen mültecilerin mücadelelerini kaydetti.
Ünlülerin fotoğraflarını çekerken bile, genellikle onları evde samimi ve açıklayıcı anlarda çekmeyi tercih etti. Yıllar içinde sinema yıldızlarının (Lee Marvin, Sharon Tate, Richard Attenborough ve Alan Bates) zengin ve etkileyici portrelerini yaptı; çağı belirleyen modeller (Twiggy, Joanna Lumley); müzisyenler (Paris’te kısa bir süre birlikte yaşadığı Donovan, Édith Piaf) ve kamu aydınları (mimar Le Corbusier, yazar Italo Calvino).
Başbakan Indira Gandhi, 1972’de Yeni Delhi’de bir uçağa binerken. Kredi… Marilyn Stafford
1972’de Bayan Stafford, Hindistan Başbakanı Indira Gandhi’yi gölgede bırakarak bir ay geçirdi ve onu evde torunları ve köpeğiyle sessiz anlarda ve ayrıca 1971 Hint-Pakistan Savaşı’nda yaralanan askerleri ziyaret etmek gibi halka açık anlarda yakaladı.
1960’ların ortalarında başladığı moda fotoğrafçılığı, couture tasarımcılarının çalışmalarını kitlelere ulaştıran hazır giyimin yükselişiyle tesadüfi bir zamanda geldi. Ancak Vogue gibi yüksek moda dergileri için çekim yaparken bile, örneğin Paris’in grafitilerle dolu duvarlarının önünde Chanel ve Givenchy’deki otantik, poz veren modellere bir sokak fotoğrafçısının zevkini getirdi. The Times’a Le Figaro’nun moda editörü tarafından “ters züppe” olarak adlandırılmasından çok memnun olduğunu söyledi.
Stafford, bir fotoğraf sitesi olan Photomonitor ile 2018’de yaptığı bir röportajda, “Stüdyo çalışmasıyla hiçbir zaman ilgilenmedim,” dedi, “çünkü benim gerçek duygum, sadece kıyafetleri fotoğraflamaktan ziyade belgesel ve hikaye anlatımı temelinde dünyadaydı.”
Edith Piaf, Paris, 1950. Kredi… Marilyn Stafford
Marilyn Jean Gerson, 5 Kasım 1925’te Cleveland’da, eczacı Maurice Gerson ve antika satan Dorothy (Soglovitz) Gerson’ın iki kızının en büyüğü olarak dünyaya geldi.
Gençken Cleveland Play House’da okudu. Ancak Dorothea Lange’nin Dust Bowl’dan kaçan göçmen aileleri gösteren fotoğrafları gibi belgesel fotoğrafçılık aracılığıyla Büyük Buhran sırasında insanların çektiği acının farkına vardı.
Bir fotoğraf dergisi olan Digital Camera World ile 2021’de yaptığı bir röportajda “Küçük yaşlardan beri korkunç şeylerin olabileceğinin farkındaydım” dedi. “Ama aynı zamanda, eğer istek varsa onlar hakkında bir şeyler yapılabilirdi ve sonunda bana fotoğrafın bir cevap olabileceği gibi geldi, ancak bu farkındalık ancak çok sonra geldi.”
Bayan Stafford, 1946’da sahne kariyerine devam etmek için New York’a taşınmadan önce Wisconsin Üniversitesi’nde bir süre İngilizce ve drama eğitimi aldı. Moda fotoğrafçısı Francesco Scavullo’nun asistanı olarak geçimini sağladı. 1949’da, on yıldan fazla bir süre evi olacak olan Paris’e taşınan bir arkadaşını takip etti.
Champs-Élysées yakınlarındaki Chez Carrère adlı bir akşam yemeği kulübünde gıpta ile bakılan bir şarkı konseri veren Bayan Stafford, Noël Coward, Maurice Chevalier ve Piaf gibi şovmenlerin yanı sıra Cartier-Bresson ve savaş fotoğrafçısı Robert Capa gibi foto muhabirliği devleriyle arkadaş oldu. Magnum Photos’un kurucuları arasında.
Bayan Stafford, Bay Çapa’ya şarkı söyleme sesini kaybettiğini ve yeni bir kariyer yönü aradığını söyledi. Profesyonel olarak Chim olarak tanınan başka bir Magnum kurucusu ve savaş fotoğrafçısı Robert Seymour’un asistanı olarak çalışmasını önerdi. Bayan Jeffs bir e-postada, Bayan Stafford’un savaş bölgelerinde mermilerden kaçmak istemediğini söyledi. Bunun yerine moda halkla ilişkiler alanında bir işe girdi. (Bay Çapa, 1954’te Birinci Çinhindi Savaşı’nı haber yaparken mayına bastığında öldürüldü; Seymour Bey, iki yıl sonra Süveyş krizini takip ederken Mısırlı keskin nişancı tarafından öldürüldü.)
Tunus’ta yeni doğan bebeğini emziren Cezayirli bir mülteci. Kredi… Marilyn Stafford
Ancak Bayan Stafford, bir film yapımcısı olan Joseph Kohn ile kısa bir evlilikten sonra 1958’de evlendiği İngiliz The Daily Express gazetesinin dış muhabiri olan kocası Robin Stafford ile kısa süre sonra dünyanın dört bir yanındaki sorunlu bölgelere seyahat edecekti.
Cezayir’deki savaşı takip etmek üzere Bay Stafford’u takip ettiğinde kızları Lina’ya altı aylık hamileydi. Bayan Stafford, geziyi kendisi için de bir tür iş görevi olarak görüyordu. Tunus’ta Cezayirli mültecilerin yürek burkan fotoğraflarını çekti. Geçen yıl Times’a verdiği röportajda, “Ortaya çıkan mülteci krizinden kimse endişeli görünmüyordu” demişti.
Paris’e döndükten sonra fotoğraflarını Bay Cartier-Bresson’a gönderdi, o da en iyilerini seçti ve onları bir başka İngiliz gazetesi olan The Observer’a gönderdi. Ön sayfada biri mülteci bir annenin çamura bulanmış, çocuğunu emzirirken çekilmiş iki fotoğrafını yayınladı. Resimler, kriz konusunda farkındalığın artmasına yardımcı oldu.
Bayan Stafford, 2022’de Londra’da. Kredi… The New York Times için Charlotte Hadden
Staffords daha sonra Roma, Beyrut ve New York’ta dönemler için yerleşti. Çift 1965’te boşandıktan sonra, Bayan Stafford Londra’ya taşındı ve kısmen foto muhabirliği işini finanse etmek için moda konusunda uzmanlaşmış bir ajansın kurucu ortağı oldu. Modanın “eğlenceli bir tarafı var” dedi Photomonitor’a, “böylece bu benim ciddi tarafımı dengeliyor, dilerseniz.”
Kızı ve bir torunu tarafından yaşatılmıştır. 2001 yılında evlendiği üçüncü kocası João Manuel Viera, 2016 yılında öldü.
2017 yılında, dünya çapında çevresel ve sosyal fotoğrafçılığı destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan FotoDocument ile işbirliği içinde The Marilyn Stafford FotoReportage Award’ı kurdu.
Bayan Stafford, Mandarin dilini öğrenmek, şiir yazmak ve insan hakları girişimlerini desteklemek için 1980’lerde emekli oldu. Ya da belki de jilet gibi keskin fotoğrafik görüşü biraz netliğini kaybetmişti. “Yıllar önce,” dedi, “New York’ta bir fotoğrafçı bana ‘Fotoğrafçılar yaşlanmaz, sadece odak dışı olurlar’ demişti.”
1948’de bir sabah, 23 yaşındaki Bayan Stafford, Albert Einstein’ın Princeton, NJ’deki evine giden iki arkadaşıyla birlikte onun ve tarihin en büyük fizikçilerinden biri olarak onun görüşleri hakkında kısa bir belgesel yapmak üzere peşine takılmıştı. , atom silahlarının şafağında. Arabayla aşağı inerken, arkadaşlarından biri Bayan Stafford’a 35 milimetrelik bir kamera verdi ve ondan çekimler arasında biraz fotoğraf çekmesini istedi. 2021’deki bir röportajında ”Daha önce hiç kullanmamıştım ve paniğe kapıldım,” diye hatırladı.
Endişelenecek çok az şey olduğu ortaya çıktı. Bol pantolon ve sweatshirt giyen Einstein, üçünü kapısında karşılarken nazik ve alçakgönüllü görünüyordu. Arkadaşları kameralarını kurarken, Einstein bir şöminenin yanındaki çiçek desenli koltuğa çöküp dalgın dalgın uzaklara bakarken, Bayan Stafford birdenbire uzaklaşmaya başladı.
Bayan Stafford’un Albert Einstein’ın Princeton, NJ’deki evinde çekilmiş 1948 tarihli fotoğrafı Kredi… Marilyn Stafford
Arkadaşları sonunda ona sinema rulolarından birkaç baskı gönderdi. Biri öne çıktı. Oturan Einstein’ın puslu ve biraz odak dışı çekimi teknik olarak mükemmel değildi, ama onu dalgın, belki de kederli bir şekilde, savunmasız bir anda yakaladı.
Bayan Stafford, yeterince tanınmasa da öncü bir foto muhabiri ve moda fotoğrafçısı olma yolunda, sonunda Broadway hayallerini bir Rolleiflex çift lensli refleks kamerayla takas edecekti. Ancak Einstein’ın fotoğrafı, onun uzmanlık alanı haline gelecek şeyin habercisiydi: Hollywood yıldızlarının, moda tutkunlarının ve hatta dünya liderlerinin ünlü zırhını delmek ve görüntünün arkasında bir anlatı bulmak.
Gazeteci Nicola Jeffs, Bayan Stafford’un 2 Ocak’ta İngiltere’nin güney kıyısındaki Shoreham-by-Sea’deki evinde öldüğünü söyledi. 97 yaşındaydı.
Süt şişeli kız, Cité Lesage-Bullourde, Paris, 1950.
Geçen yıl The New York Times’a verdiği bir röportajda Bayan Stafford, “Hikayeler anlatmayı seviyorum” demişti, “ve benim için fotoğraf çekmek bir hikâye anlatmak gibidir. Fotoğrafı çekerken bilinçsizce söylüyorum.”
Irving Penn, Richard Avedon ve Henri Cartier-Bresson gibi 20. yüzyıl ustalarının şöhretine asla yaklaşamadı. On yıllardır arşivi büyük ölçüde yatağının altına tıkıştırılmış fotoğraflarla dolu ayakkabı kutularından oluşuyordu ve Sussex’teki bir galeri sergisinde Nina Emett adlı bir fotoğraf küratörüyle tesadüfen karşılaşmasaydı, çalışmalarının çoğu tarihe karışabilirdi. İngiltere, Bayan Stafford 90’lı yaşlarındayken.
Bayan Emett sonraki birkaç yılını Bayan Stafford’un çalışmasını yeniden halkın gözüne sokmak için harcadı ve geçen yıl Bayan Emett’in Bayan Emett’in Bayan Stafford’un kızı Lina ile küratörlüğünü yaptığı, çokça duyurulan bir retrospektif olan “Marilyn Stafford: A Life In Photography” ile zirveye ulaştı. Clerke, Brighton, İngiltere ve beraberindeki bir monografi.
Twiggy modeli, 1960 yılında bir Londra basın toplantısında. Kredi… Marilyn Stafford
İngiliz fotoğraf yazarı ve küratörü ve Bayan Stafford’un bir arkadaşı olan Helen Trompeteler, “Zamanının toplumsal cinsiyet beklentilerine karşı bu erkek egemen alanda çalışan Marilyn, ana akım medya tarafından görmezden gelinen veya yeterince temsil edilmeyen sosyal kaygıları artırdı” diye yazdı. e-posta “Olağanüstü arşivi, 20. yüzyıl tarihine benzersiz bir bakış açısı sağlıyor ve kadın hakları ve temsili için ömür boyu süren savunuculuğunu yansıtıyor.”
1950’lerde Paris’te ve daha sonra Londra’da yaşayan serbest bir fotoğrafçı olan Bayan Stafford, Paris’teki yoksulların yanı sıra Hindistan’daki tecavüz kurbanlarının ve 1950’lerde Cezayir’in Fransa’dan bağımsızlık savaşından gelen mültecilerin mücadelelerini kaydetti.
Ünlülerin fotoğraflarını çekerken bile, genellikle onları evde samimi ve açıklayıcı anlarda çekmeyi tercih etti. Yıllar içinde sinema yıldızlarının (Lee Marvin, Sharon Tate, Richard Attenborough ve Alan Bates) zengin ve etkileyici portrelerini yaptı; çağı belirleyen modeller (Twiggy, Joanna Lumley); müzisyenler (Paris’te kısa bir süre birlikte yaşadığı Donovan, Édith Piaf) ve kamu aydınları (mimar Le Corbusier, yazar Italo Calvino).
Başbakan Indira Gandhi, 1972’de Yeni Delhi’de bir uçağa binerken. Kredi… Marilyn Stafford
1972’de Bayan Stafford, Hindistan Başbakanı Indira Gandhi’yi gölgede bırakarak bir ay geçirdi ve onu evde torunları ve köpeğiyle sessiz anlarda ve ayrıca 1971 Hint-Pakistan Savaşı’nda yaralanan askerleri ziyaret etmek gibi halka açık anlarda yakaladı.
1960’ların ortalarında başladığı moda fotoğrafçılığı, couture tasarımcılarının çalışmalarını kitlelere ulaştıran hazır giyimin yükselişiyle tesadüfi bir zamanda geldi. Ancak Vogue gibi yüksek moda dergileri için çekim yaparken bile, örneğin Paris’in grafitilerle dolu duvarlarının önünde Chanel ve Givenchy’deki otantik, poz veren modellere bir sokak fotoğrafçısının zevkini getirdi. The Times’a Le Figaro’nun moda editörü tarafından “ters züppe” olarak adlandırılmasından çok memnun olduğunu söyledi.
Stafford, bir fotoğraf sitesi olan Photomonitor ile 2018’de yaptığı bir röportajda, “Stüdyo çalışmasıyla hiçbir zaman ilgilenmedim,” dedi, “çünkü benim gerçek duygum, sadece kıyafetleri fotoğraflamaktan ziyade belgesel ve hikaye anlatımı temelinde dünyadaydı.”
Edith Piaf, Paris, 1950. Kredi… Marilyn Stafford
Marilyn Jean Gerson, 5 Kasım 1925’te Cleveland’da, eczacı Maurice Gerson ve antika satan Dorothy (Soglovitz) Gerson’ın iki kızının en büyüğü olarak dünyaya geldi.
Gençken Cleveland Play House’da okudu. Ancak Dorothea Lange’nin Dust Bowl’dan kaçan göçmen aileleri gösteren fotoğrafları gibi belgesel fotoğrafçılık aracılığıyla Büyük Buhran sırasında insanların çektiği acının farkına vardı.
Bir fotoğraf dergisi olan Digital Camera World ile 2021’de yaptığı bir röportajda “Küçük yaşlardan beri korkunç şeylerin olabileceğinin farkındaydım” dedi. “Ama aynı zamanda, eğer istek varsa onlar hakkında bir şeyler yapılabilirdi ve sonunda bana fotoğrafın bir cevap olabileceği gibi geldi, ancak bu farkındalık ancak çok sonra geldi.”
Bayan Stafford, 1946’da sahne kariyerine devam etmek için New York’a taşınmadan önce Wisconsin Üniversitesi’nde bir süre İngilizce ve drama eğitimi aldı. Moda fotoğrafçısı Francesco Scavullo’nun asistanı olarak geçimini sağladı. 1949’da, on yıldan fazla bir süre evi olacak olan Paris’e taşınan bir arkadaşını takip etti.
Champs-Élysées yakınlarındaki Chez Carrère adlı bir akşam yemeği kulübünde gıpta ile bakılan bir şarkı konseri veren Bayan Stafford, Noël Coward, Maurice Chevalier ve Piaf gibi şovmenlerin yanı sıra Cartier-Bresson ve savaş fotoğrafçısı Robert Capa gibi foto muhabirliği devleriyle arkadaş oldu. Magnum Photos’un kurucuları arasında.
Bayan Stafford, Bay Çapa’ya şarkı söyleme sesini kaybettiğini ve yeni bir kariyer yönü aradığını söyledi. Profesyonel olarak Chim olarak tanınan başka bir Magnum kurucusu ve savaş fotoğrafçısı Robert Seymour’un asistanı olarak çalışmasını önerdi. Bayan Jeffs bir e-postada, Bayan Stafford’un savaş bölgelerinde mermilerden kaçmak istemediğini söyledi. Bunun yerine moda halkla ilişkiler alanında bir işe girdi. (Bay Çapa, 1954’te Birinci Çinhindi Savaşı’nı haber yaparken mayına bastığında öldürüldü; Seymour Bey, iki yıl sonra Süveyş krizini takip ederken Mısırlı keskin nişancı tarafından öldürüldü.)
Tunus’ta yeni doğan bebeğini emziren Cezayirli bir mülteci. Kredi… Marilyn Stafford
Ancak Bayan Stafford, bir film yapımcısı olan Joseph Kohn ile kısa bir evlilikten sonra 1958’de evlendiği İngiliz The Daily Express gazetesinin dış muhabiri olan kocası Robin Stafford ile kısa süre sonra dünyanın dört bir yanındaki sorunlu bölgelere seyahat edecekti.
Cezayir’deki savaşı takip etmek üzere Bay Stafford’u takip ettiğinde kızları Lina’ya altı aylık hamileydi. Bayan Stafford, geziyi kendisi için de bir tür iş görevi olarak görüyordu. Tunus’ta Cezayirli mültecilerin yürek burkan fotoğraflarını çekti. Geçen yıl Times’a verdiği röportajda, “Ortaya çıkan mülteci krizinden kimse endişeli görünmüyordu” demişti.
Paris’e döndükten sonra fotoğraflarını Bay Cartier-Bresson’a gönderdi, o da en iyilerini seçti ve onları bir başka İngiliz gazetesi olan The Observer’a gönderdi. Ön sayfada biri mülteci bir annenin çamura bulanmış, çocuğunu emzirirken çekilmiş iki fotoğrafını yayınladı. Resimler, kriz konusunda farkındalığın artmasına yardımcı oldu.
Bayan Stafford, 2022’de Londra’da. Kredi… The New York Times için Charlotte Hadden
Staffords daha sonra Roma, Beyrut ve New York’ta dönemler için yerleşti. Çift 1965’te boşandıktan sonra, Bayan Stafford Londra’ya taşındı ve kısmen foto muhabirliği işini finanse etmek için moda konusunda uzmanlaşmış bir ajansın kurucu ortağı oldu. Modanın “eğlenceli bir tarafı var” dedi Photomonitor’a, “böylece bu benim ciddi tarafımı dengeliyor, dilerseniz.”
Kızı ve bir torunu tarafından yaşatılmıştır. 2001 yılında evlendiği üçüncü kocası João Manuel Viera, 2016 yılında öldü.
2017 yılında, dünya çapında çevresel ve sosyal fotoğrafçılığı destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan FotoDocument ile işbirliği içinde The Marilyn Stafford FotoReportage Award’ı kurdu.
Bayan Stafford, Mandarin dilini öğrenmek, şiir yazmak ve insan hakları girişimlerini desteklemek için 1980’lerde emekli oldu. Ya da belki de jilet gibi keskin fotoğrafik görüşü biraz netliğini kaybetmişti. “Yıllar önce,” dedi, “New York’ta bir fotoğrafçı bana ‘Fotoğrafçılar yaşlanmaz, sadece odak dışı olurlar’ demişti.”