Beş hırsızın ve hırsızlığın planlayıcılarından ikisi olan E. Howard Hunt ve G. Gordon Liddy’nin mahkûmiyetini sağlayan, başarısız Watergate hırsızlığının federal kovuşturmasına öncülük eden Earl J. Silbert, 6 Eylül’de Keene’de öldü. , NH 86 yaşındaydı.
Bir hastanede ölümü, nedeninin ameliyat edilemez bir aort diseksiyonu olduğunu söyleyen kızı Leslie Silbert tarafından doğrulandı. Tam zamanlı olarak Chevy Chase, Md.’de yaşadı ve Jaffrey, NH’de bir tatil evi vardı.
17 Haziran 1972’de Washington’daki Watergate ofis kompleksindeki Demokratik Ulusal Komite karargahına baskın, iki yıl sonra Başkan Richard M. Nixon’ın istifasına yol açan bir olaylar zincirini başlattı.
O zamanlar Columbia Bölgesi başsavcı yardımcısı olan Bay Silbert, davayı diğer iki ABD avukat yardımcısı Donald Campbell ve Seymour Glanzer ile birlikte kovuşturdu ve soruşturmada FBI ile işbirliği yaptı.
Bay Silbert’in görüşüne göre dava yedi sanıkla sınırlıydı. Nixon’ın yeniden seçim kampanyasına başkanlık eden eski başsavcı John N. Mitchell veya Nixon’ın iç politika şefi John Ehrlichman gibi üst düzey kişilerin peşinden gidilecek bir forum olarak görmedi. Her iki adam da skandaldaki rolleri nedeniyle hapse girdi.
Bay Silbert’in stratejisi Kongre üyeleri ve ABD Bölge Mahkemesindeki duruşmayı denetleyen Yargıç John J. Sirica tarafından kürsüdeki tanıkları sorguladı ve savcıları daha agresif olmaya çağırdı. Yargıç Sirica, 1979 tarihli anılarında, “To Set the Rekoru Düz: The Break-in, the Tapes, the Conspirators, the Pardon,” Bay Silbert’i “naif ve biraz deneyimsiz” olarak tanımladı.
Gazeteci Garrett M. Graff, “Watergate: A New History” (2022) adlı kitabında, dikkatini hırsızlıkla sınırlandırırken, Bay Silbert’in “mümkün olan en dar davayı” getirdiğini yazdı. Bay Graff, bu kararın “Beyaz Saray için neredeyse tam bir stratejik zafer” olduğunu söyledi.
Ancak bu kış yayınlanacak olan “Watergate: The Missing Story” kitabında babasıyla birlikte çalışan Leslie Silbert, bir telefon görüşmesinde elindeki işe odaklandığını, bir hırsızlık kovuşturması yaptığını söyledi. daha önce üst düzey aktörler üzerinde etkisi olacağı kanaatine sahip olduğunu hissetmişti.
Gerçekten de, hüküm giymiş hırsızlardan biri olan James W. McCord Jr.’ın Mart 1973 tarihli hükmünde okunan bir mektupta Beyaz Saray’ın, Beyaz Saray’a zorla giren John Dean ile olan bağlantısını örtbas ettiğini söylemesinin ardından, dedi. avukat, suçunu kabul etmek ve işbirliği yapan bir tanık olmak için savcılarla uzun müzakerelere başladı.
Sayın Dean’in ifadesi, yasa dışı Beyaz Saray’ın hırsızlık ve diğer suçları örtbas etme çabalarını ortaya çıkaracaktır.
Daha sonra saygın bir beyaz yakalı savunma avukatı olan Bay Silbert için Watergate davası kariyerinin en önemli davasıydı.
Genç bir savcı olarak, kitabında “anıtsal olarak siyasi bir kovuşturma” yürütürken kendisini siyasi olmamak zorunda buldu.
Ocak 1973’te duruşma başladıktan kısa bir süre sonra, hırsızlardan dördü ve Bay Hunt suçlarını kabul ettiler ve iki sanık Bay Liddy ve Bay McCord’u yargılanmak üzere bıraktılar.
Bay Liddy, komplo, ikinci derece hırsızlık, telefon dinleme, telefon dinlemeye teşebbüs ve dinlemeye teşebbüsten suçlu bulundu. Bay McCord, aynı suçlamalardan ve diğer iki suçlamadan mahkum edildi: telefon dinleme ve dinleme ekipmanı bulundurmak.
Ancak bu noktada Bay Silbert, davanın Başkan Nixon’a yol açtığını görmedi. The New York Times’a 1975’te Watergate hırsızlığının yetersiz ve tedbirsiz olduğunu, düşük seviyeli bir işin işaretleri olduğunu söyledi.
“Yukarı çıktıkça daha karmaşık bir operasyon olmasını beklersiniz” dedi. “İyi bir nedenleri olduğunu düşünürdünüz. Beyaz Saray işin içine girecek olsaydı, az kazançlı bir şey için büyük bir risk almazlardı. Her zaman – ve belki de bu bir hataydı – altında yatan bir rasyonellik olduğunu varsayıyorsunuz. ”
Evde, Bay Silbert’in karısı Pat, “Başkan Nixon’dan iğrendi ve başından beri işin içinde olduğuna ikna oldu” diye yazdı. “Sık sık onu suçlu ilan etti ve benim hisse senedi yanıtım – ‘Bana kanıt göster’ – onu çileden çıkardı.”
Duruşmada jüriye, Bay Liddy’nin hırsızlık olayının “patronu” olduğunu ve kendisinin ve meslektaşlarının “kendi girişimlerine başladıklarını” söyledi.
Ama yakında kendi şüpheleri vardı. Mayıs ayında başka bir ABD avukat yardımcısına, Temsilciler Meclisi tarafından görevden alınmamış ve Senato tarafından mahkum edilmemiş olsaydı, görevdeki bir başkanın büyük jüri tarafından suçlanıp suçlanamayacağı hakkında bir görüş istedi.
Cevap hayırdı, ancak gelecek yıl Nixon’ın hırsızlığı örtbas etmedeki rolü nedeniyle suçlanmayan bir ortak komplocu olarak adlandırılabilirdi.
Duruşmadan sonra olanlar, Watergate skandalının çözülmesinde neredeyse kesinlikle davanın kendisinden daha önemliydi.
Bay Silbert ve ekibi, Haziran ayındaki patlayıcı Senato oturumları sırasında, Nixon’ın içeri girme olayının üstünün örtülmesinde parmağı olduğunu ifade eden Bay Dean ve eski müdür yardımcısı Jeb Stuart Magruder ile gizlice görüşmeye başladılar. Cumhurbaşkanının Yeniden Seçilmesi Komisyonu’nun
Bay Silbert, 1992’de District of Columbia Circuit Tarih Kurumu’na verdiği bir röportajda, “Bizimle gizlice buluşmaya gelerek olayın üstünü örten onlardı” dedi. “Ama McCord’un işbirliği ve Dean ve Magruder’ı içeri girmeleri konusunda ikna etmeye yardımcı olan tanıtım.
Bay Magruder Ağustos 1973’te suçunu kabul etti ve iki ay sonra Bay Dean izledi. O zamana kadar Archibald Cox, Watergate özel savcısı olarak atandı ve Bay Silbert ve meslektaşları davadan çekildiler.
Ancak Bay Silbert, olası iddianame için 27 hedefin isimleri de dahil olmak üzere Bay Cox’a teslim ettiği soruşturmalarının bir özetini hazırladı. Bunlardan biri Başkan Nixon’dı.
Bay Silbert, merkez, 1973’te savcı arkadaşları Donald Campbell ve Seymour Glanzer ile bir basın toplantısında. Kredi… Bettmann, Getty Images aracılığıyla
Earl Judah Silbert, 8 Mart 1936’da Boston’da doğdu. Babası Coleman, bir avukattı ve Massachusetts Temsilciler Meclisi üyesiydi. Annesi Lillian (Rosenberg) Silbert, bir sosyal hizmet uzmanı ve ev hanımıydı.
Önceleri öğretmen olmak isteyen Silbert Bey, 1957’de Harvard Üniversitesi’nden tarih alanında lisans, 1960’da Harvard Hukuk Fakültesi’nden mezun oldu. Mezun olduktan sonra Adalet Bakanlığı’na katıldı, 1964’e kadar ülke çapında vergi itirazlarını tartışarak, ve 1969’da Adalet Bakanlığı’na dönmeden önce beş yılını Washington’da ABD avukat yardımcısı olarak geçirdi.
1970 yılında Washington’daki ABD avukatlık bürosuna yeniden katıldı ve 1974’te hastalık nedeniyle istifa eden Harold Titus’un yerine geçici ABD avukatı oldu.
Bay Silbert, daimi göreve Başkan Nixon tarafından ve iki kez Nixon’ın halefi Gerald R. Ford tarafından aday gösterildi. Ancak Senato Yargı Komitesi, Bay Silbert’in davaları geliştirmeleri için daha fazla potansiyel sanık dokunulmazlığı vermediği ve bazı Nixon yardımcılarının büyük jüri önünde değil özel olarak ifade vermesine izin verdiği yönündeki eleştiriler üzerine adaylığı 21 ay boyunca erteledi.
Adaylık nihayet Ekim 1975’te Senato tarafından 12’ye karşı 84 oyla onaylandı.
Bay Silbert, önce Schwalb, Donnenfeld, Bray & Silbert ile, daha sonra şimdi DLA Piper olarak bilinen firma ile özel muayenehanesi için ayrıldığı 1979 yılına kadar ABD avukatı olarak kaldı. Beyaz yakalı müşterileri savunmasıyla ulusal bir ün kazandı.
DLA Piper’ın eski ortağı Sheldon Krantz bir telefon görüşmesinde “Bir avukatın avukatı olarak özellikle saygı gördü” dedi. “Etikleriyle ilgili sorunlar olduğunda avukatları temsil etti. Bir avukatın başı belaya girdiğinde başvurulacak kişi oydu.”
Müvekkilleri arasında, bir çek-kitleme skandalı hakkında bir soruşturma raporunda bir EF Hutton şube müdürüne iftira atmakla suçlandığında eski Başsavcı Griffin Bell; eski Beyaz Saray genelkurmay başkanı Erskine Bowles, bağımsız avukat Ken Starr’ın Başkan Bill Clinton hakkındaki soruşturması sırasında; ve iflas etmiş enerji şirketi Enron’un eski başkanı ve CEO’su Kenneth Lay. Bay Silbert, Bay Lay’i, 2002 yılında Senato Ticaret Komitesinin bir oturumunda soruları yanıtlamamaya ikna etti.
Kızı Leslie’ye ek olarak, Bay Silbert, karısı Patricia (Allott) Silbert tarafından yaşatılmaktadır; başka bir kızı Sarah Silbert; ve üç torun.
Bir hastanede ölümü, nedeninin ameliyat edilemez bir aort diseksiyonu olduğunu söyleyen kızı Leslie Silbert tarafından doğrulandı. Tam zamanlı olarak Chevy Chase, Md.’de yaşadı ve Jaffrey, NH’de bir tatil evi vardı.
17 Haziran 1972’de Washington’daki Watergate ofis kompleksindeki Demokratik Ulusal Komite karargahına baskın, iki yıl sonra Başkan Richard M. Nixon’ın istifasına yol açan bir olaylar zincirini başlattı.
O zamanlar Columbia Bölgesi başsavcı yardımcısı olan Bay Silbert, davayı diğer iki ABD avukat yardımcısı Donald Campbell ve Seymour Glanzer ile birlikte kovuşturdu ve soruşturmada FBI ile işbirliği yaptı.
Bay Silbert’in görüşüne göre dava yedi sanıkla sınırlıydı. Nixon’ın yeniden seçim kampanyasına başkanlık eden eski başsavcı John N. Mitchell veya Nixon’ın iç politika şefi John Ehrlichman gibi üst düzey kişilerin peşinden gidilecek bir forum olarak görmedi. Her iki adam da skandaldaki rolleri nedeniyle hapse girdi.
Bay Silbert’in stratejisi Kongre üyeleri ve ABD Bölge Mahkemesindeki duruşmayı denetleyen Yargıç John J. Sirica tarafından kürsüdeki tanıkları sorguladı ve savcıları daha agresif olmaya çağırdı. Yargıç Sirica, 1979 tarihli anılarında, “To Set the Rekoru Düz: The Break-in, the Tapes, the Conspirators, the Pardon,” Bay Silbert’i “naif ve biraz deneyimsiz” olarak tanımladı.
Gazeteci Garrett M. Graff, “Watergate: A New History” (2022) adlı kitabında, dikkatini hırsızlıkla sınırlandırırken, Bay Silbert’in “mümkün olan en dar davayı” getirdiğini yazdı. Bay Graff, bu kararın “Beyaz Saray için neredeyse tam bir stratejik zafer” olduğunu söyledi.
Ancak bu kış yayınlanacak olan “Watergate: The Missing Story” kitabında babasıyla birlikte çalışan Leslie Silbert, bir telefon görüşmesinde elindeki işe odaklandığını, bir hırsızlık kovuşturması yaptığını söyledi. daha önce üst düzey aktörler üzerinde etkisi olacağı kanaatine sahip olduğunu hissetmişti.
Gerçekten de, hüküm giymiş hırsızlardan biri olan James W. McCord Jr.’ın Mart 1973 tarihli hükmünde okunan bir mektupta Beyaz Saray’ın, Beyaz Saray’a zorla giren John Dean ile olan bağlantısını örtbas ettiğini söylemesinin ardından, dedi. avukat, suçunu kabul etmek ve işbirliği yapan bir tanık olmak için savcılarla uzun müzakerelere başladı.
Sayın Dean’in ifadesi, yasa dışı Beyaz Saray’ın hırsızlık ve diğer suçları örtbas etme çabalarını ortaya çıkaracaktır.
Daha sonra saygın bir beyaz yakalı savunma avukatı olan Bay Silbert için Watergate davası kariyerinin en önemli davasıydı.
Genç bir savcı olarak, kitabında “anıtsal olarak siyasi bir kovuşturma” yürütürken kendisini siyasi olmamak zorunda buldu.
Ocak 1973’te duruşma başladıktan kısa bir süre sonra, hırsızlardan dördü ve Bay Hunt suçlarını kabul ettiler ve iki sanık Bay Liddy ve Bay McCord’u yargılanmak üzere bıraktılar.
Bay Liddy, komplo, ikinci derece hırsızlık, telefon dinleme, telefon dinlemeye teşebbüs ve dinlemeye teşebbüsten suçlu bulundu. Bay McCord, aynı suçlamalardan ve diğer iki suçlamadan mahkum edildi: telefon dinleme ve dinleme ekipmanı bulundurmak.
Ancak bu noktada Bay Silbert, davanın Başkan Nixon’a yol açtığını görmedi. The New York Times’a 1975’te Watergate hırsızlığının yetersiz ve tedbirsiz olduğunu, düşük seviyeli bir işin işaretleri olduğunu söyledi.
“Yukarı çıktıkça daha karmaşık bir operasyon olmasını beklersiniz” dedi. “İyi bir nedenleri olduğunu düşünürdünüz. Beyaz Saray işin içine girecek olsaydı, az kazançlı bir şey için büyük bir risk almazlardı. Her zaman – ve belki de bu bir hataydı – altında yatan bir rasyonellik olduğunu varsayıyorsunuz. ”
Evde, Bay Silbert’in karısı Pat, “Başkan Nixon’dan iğrendi ve başından beri işin içinde olduğuna ikna oldu” diye yazdı. “Sık sık onu suçlu ilan etti ve benim hisse senedi yanıtım – ‘Bana kanıt göster’ – onu çileden çıkardı.”
Duruşmada jüriye, Bay Liddy’nin hırsızlık olayının “patronu” olduğunu ve kendisinin ve meslektaşlarının “kendi girişimlerine başladıklarını” söyledi.
Ama yakında kendi şüpheleri vardı. Mayıs ayında başka bir ABD avukat yardımcısına, Temsilciler Meclisi tarafından görevden alınmamış ve Senato tarafından mahkum edilmemiş olsaydı, görevdeki bir başkanın büyük jüri tarafından suçlanıp suçlanamayacağı hakkında bir görüş istedi.
Cevap hayırdı, ancak gelecek yıl Nixon’ın hırsızlığı örtbas etmedeki rolü nedeniyle suçlanmayan bir ortak komplocu olarak adlandırılabilirdi.
Duruşmadan sonra olanlar, Watergate skandalının çözülmesinde neredeyse kesinlikle davanın kendisinden daha önemliydi.
Bay Silbert ve ekibi, Haziran ayındaki patlayıcı Senato oturumları sırasında, Nixon’ın içeri girme olayının üstünün örtülmesinde parmağı olduğunu ifade eden Bay Dean ve eski müdür yardımcısı Jeb Stuart Magruder ile gizlice görüşmeye başladılar. Cumhurbaşkanının Yeniden Seçilmesi Komisyonu’nun
Bay Silbert, 1992’de District of Columbia Circuit Tarih Kurumu’na verdiği bir röportajda, “Bizimle gizlice buluşmaya gelerek olayın üstünü örten onlardı” dedi. “Ama McCord’un işbirliği ve Dean ve Magruder’ı içeri girmeleri konusunda ikna etmeye yardımcı olan tanıtım.
Bay Magruder Ağustos 1973’te suçunu kabul etti ve iki ay sonra Bay Dean izledi. O zamana kadar Archibald Cox, Watergate özel savcısı olarak atandı ve Bay Silbert ve meslektaşları davadan çekildiler.
Ancak Bay Silbert, olası iddianame için 27 hedefin isimleri de dahil olmak üzere Bay Cox’a teslim ettiği soruşturmalarının bir özetini hazırladı. Bunlardan biri Başkan Nixon’dı.
Bay Silbert, merkez, 1973’te savcı arkadaşları Donald Campbell ve Seymour Glanzer ile bir basın toplantısında. Kredi… Bettmann, Getty Images aracılığıyla
Earl Judah Silbert, 8 Mart 1936’da Boston’da doğdu. Babası Coleman, bir avukattı ve Massachusetts Temsilciler Meclisi üyesiydi. Annesi Lillian (Rosenberg) Silbert, bir sosyal hizmet uzmanı ve ev hanımıydı.
Önceleri öğretmen olmak isteyen Silbert Bey, 1957’de Harvard Üniversitesi’nden tarih alanında lisans, 1960’da Harvard Hukuk Fakültesi’nden mezun oldu. Mezun olduktan sonra Adalet Bakanlığı’na katıldı, 1964’e kadar ülke çapında vergi itirazlarını tartışarak, ve 1969’da Adalet Bakanlığı’na dönmeden önce beş yılını Washington’da ABD avukat yardımcısı olarak geçirdi.
1970 yılında Washington’daki ABD avukatlık bürosuna yeniden katıldı ve 1974’te hastalık nedeniyle istifa eden Harold Titus’un yerine geçici ABD avukatı oldu.
Bay Silbert, daimi göreve Başkan Nixon tarafından ve iki kez Nixon’ın halefi Gerald R. Ford tarafından aday gösterildi. Ancak Senato Yargı Komitesi, Bay Silbert’in davaları geliştirmeleri için daha fazla potansiyel sanık dokunulmazlığı vermediği ve bazı Nixon yardımcılarının büyük jüri önünde değil özel olarak ifade vermesine izin verdiği yönündeki eleştiriler üzerine adaylığı 21 ay boyunca erteledi.
Adaylık nihayet Ekim 1975’te Senato tarafından 12’ye karşı 84 oyla onaylandı.
Bay Silbert, önce Schwalb, Donnenfeld, Bray & Silbert ile, daha sonra şimdi DLA Piper olarak bilinen firma ile özel muayenehanesi için ayrıldığı 1979 yılına kadar ABD avukatı olarak kaldı. Beyaz yakalı müşterileri savunmasıyla ulusal bir ün kazandı.
DLA Piper’ın eski ortağı Sheldon Krantz bir telefon görüşmesinde “Bir avukatın avukatı olarak özellikle saygı gördü” dedi. “Etikleriyle ilgili sorunlar olduğunda avukatları temsil etti. Bir avukatın başı belaya girdiğinde başvurulacak kişi oydu.”
Müvekkilleri arasında, bir çek-kitleme skandalı hakkında bir soruşturma raporunda bir EF Hutton şube müdürüne iftira atmakla suçlandığında eski Başsavcı Griffin Bell; eski Beyaz Saray genelkurmay başkanı Erskine Bowles, bağımsız avukat Ken Starr’ın Başkan Bill Clinton hakkındaki soruşturması sırasında; ve iflas etmiş enerji şirketi Enron’un eski başkanı ve CEO’su Kenneth Lay. Bay Silbert, Bay Lay’i, 2002 yılında Senato Ticaret Komitesinin bir oturumunda soruları yanıtlamamaya ikna etti.
Kızı Leslie’ye ek olarak, Bay Silbert, karısı Patricia (Allott) Silbert tarafından yaşatılmaktadır; başka bir kızı Sarah Silbert; ve üç torun.