Thomas Wolfe ve Philip Roth gibi, hayatlarını malzeme için defalarca kullanan romancılar var, her biri ince bir şekilde örtülü bir kişisel tarih yığını kitap. Bir de İskoç bohem Elspeth Barker gibi, harap mevcudiyetini 1991’de yayınlanan “O Caledonia” adlı tek bir eserde damıtmış romancılar var.
Kitap, Bayan Barker gibi, İskoçya’nın kırsalındaki neo-Gotik bir şatoda yarı vahşi büyüyen, insanlardan kaçınarak ve küçük kargalarla arkadaş olan Janet adında bir kızın kısa, mutsuz hayatını anlatıyor. Her ikisi de yerel oğlanlardan sürekli tacizle karşı karşıya kaldı ve her ikisi de yabancı dillere ve kitaplara sığındı.
Roman Janet’in yeni ölmüş, bir merdivende öldürülmesiyle başlasa da, hayat doludur ve Bayan Barker’ın doğal ayrıntılar için devedikeni keskinliğindeki gözüyle enerji verir: “Glenlerden dumanı tüten filamentlerde yüzen” sisten ve Janet’ten yazar. “ıslak hanımeli yüzüne” sallayarak.
Tek romanı “O Caledonia”, okuyucular ve eleştirmenler arasında bir hit oldu. Avrupa’da geniş çapta satıldı ve İskoç Kitap Ödülü de dahil olmak üzere bir dizi küçük İngiliz edebiyat ödülü kazandı ve büyük bir ödül olan Whitbread Kitap Ödülü (şimdi Costa Kitap Ödülü) için kısa listeye alındı.
Bayan Barker’ın romanı, Bayan Barker gibi İskoçya’nın kırsalındaki neo-Gotik bir kalede yarı vahşi büyüyen Janet adındaki bir kızın kısa, mutsuz hayatını anlatıyor.
Bayan Barker, yayınlandığında, kocası şair George Barker’ın ölümünden sadece aylar sonra 51 yaşındaydı. Birlikte beş çocukları vardı – önceki evliliğinden ve birden fazla ilişkiden zaten 10’u vardı – ve Norfolk kırsalında vahşi ve evcil hayvanlarla dolu cereyanlı bir çiftlik evinde yaşıyordu.
Kocası hayattayken, Bayan Barker, sahildeki bir kız okulunda Yunanca ve Latince öğreterek geçimlerinin sağlanmasına yardımcı oldu. Edebi üne kavuştuktan sonra, sık sık ve saygın bir deneme yazarı ve eleştirmen oldu ve çalışmaları The London Review of Books, The Times Literary Supplement ve The Independent’ta düzenli olarak yayınlandı.
Eserlerinde sık sık başka bir romanı olduğunu ima etmesine rağmen, asla ortaya çıkmadı ve zamanla “Ey Kaledonya” birçok hayranının hafızasından olmasa da popüler görünümden kayboldu. İngiliz romancı Ali Smith, The New York Times ile 2017 yılında yaptığı bir röportajda, romanı “20. yüzyılın en az bilinen romanlarından biri” olarak nitelendirdi.
Bayan Barker, 21 Nisan’da Norwich yakınlarındaki Aylsham, İngiltere’de öldü. 81 yaşındaydı. Aynı zamanda bir romancı olan kızı Raffaella Barker ölümü doğruladı, ancak ölüm belgesinin “yaşlılık” ötesinde bir neden belirtmediğini söyledi.
Elspeth Roberta Cameron Langlands, 16 Kasım 1940’ta Edinburgh’da doğdu. 7 yaşındayken, ebeveynleri Robert ve Elizabeth (Brash) Langlands, ailelerini, babasının Norveç kralından satın aldığı söylenen Kincardineshire’daki neo-Gotik bir kale olan Drumtochty’ye taşıdı.
Langlands’ler, Elspeth’in tek kız olarak gittiği bir erkek hazırlık okulu kurdular. Sert ve taşralı sınıf arkadaşları ona eziyet etme sporunu yaptılar. Arkadaşlık için kitaplara ve hayvanlara yöneldi ve evcil hayvanların gelip gitmesiyle ergenliğin kilometre taşlarını belirledi.
2012’de The Eastern Daily Press of Norwich’e “18 yaşımdaydım ve hayatım boyunca orada olan köpeğin – Rab adında bir golden retriever – öldüğünü hatırlıyorum. Ve bunu hatırlıyorum, bir cin ve tonik ya da üniversiteye gitmek, o köpeğin ölümü çocukluğumun sonunun habercisiydi.”
Yatılı okula gitti ve daha sonra modern diller okuduğu Oxford’daki Somerville College’a gitti. Zekiydi ama yüksek öğrenimin zorluklarına uyum sağlayamadı; final sınavında uyuduktan sonra diplomasız okuldan atıldı.
Londra’ya taşındı, burada masalarda bekledi, bir kitapçıda tezgahtarlık yaptı ve şehrin edebi ortamına düştü. 22 yaşındayken Kanadalı şair Elizabeth Smart onu Bay Barker ile tanıştırdı. 50 yaşındaydı.
Bay Barker evliydi, ancak ondan boşanmayı reddeden katı bir Roma Katolik olan ilk karısı Jessica Barker’dan ayrılmıştı – bu, onu Bayan Smart ile dört çocuk doğuran uzun bir ilişki sürdürmekten alıkoymadı. Aşkları soğumuştu ve Bayan Smart, birinin onun yerini almasına izin verme konusunda çok az çekingen davrandı.
Bay Barker’ın arkadaşlarından biri olan oyun yazarı Harold Pinter’ın kredisiyle yeni çift kuzeye, Norwich’in dışındaki bir köye taşındı. Evleri, gezici öğrenciler, şairler ve sanatçılar için olduğu kadar, çoğu kendi aileleriyle birlikte büyümüş olan Bay Barker’ın zaten oldukça büyük olan yavruları için bir ara istasyon haline geldi.
Sonunda Bay Barker’ın karısının ölümünden sonra 1989’da evlendiler. Bay Barker iki yıl sonra öldü.
Bayan Barker, siyah-beyaz sinema işleme alanında tanınmış bir uzman olan Bill Troop ile 2007’de evlendi. 2013’te boşandılar. Kızı Raffaella ile birlikte, kız kardeşi Finella Bryson’dan; diğer kızı Lily Law; üç oğlu, Sam, Roderick ve Alexander; ve beş torun.
Bayan Barker’ın yayın hayatına ilk adımı 1980’lerin sonlarında, o zamanlar Harper’s Bazaar’da editör olan Raffaella’nın emriyle geldi. Dergi çiftlik temalı bir sayı hazırlıyordu ve Raffaella annesine tavuklara olan düşkünlüğü hakkında bir şeyler yazmasını önerdi.
Makale bir kitap editörünün dikkatini çekti ve Bayan Barker birkaç sayfa gönderdikten sonra bir roman için sözleşme kazandı. Sadece birkaç ayda bitirdi.
Daha sonra, yasla ilgili bir antoloji olan “Kayıp” (1997) editörlüğünü yaptı ve bir makale ve eleştiri koleksiyonu olan “Köpek Günleri”ni (2012) yayınladı.
Üretken bir gazeteci olan Bayan Barker, bir editörün hayali olan kusursuz bir kopyayı dosyalama konusunda ün kazandı. Ancak makalelerini telefonla sözlü olarak ileterek veya el yazısı kopyalarını dalgın bir şekilde alışveriş listeleri ile yazılmış zarflara göndererek işleri karmaşıklaştırdı.
Kamusal bir üne sahip olduğu ölçüde, biraz çılgın, yaşlanan özgür bir ruh gibiydi. Ehliyeti olmayan ve defalarca sınava girmesine rağmen ehliyet alamamış, o sırada peşinde olan polisi kandırmak için bir peruk ve güneş gözlüğü ile yola çıktı.
Ama Bayan Barker, aslında, doğal dünyayı yakalamak için özel bir yeteneğe sahip, keskin, talepkar ama nihayetinde insancıl bir gözlemciydi.
1999’da The Daily Mail’de “Onlar ne domuzlardı, geçmişin domuzları” diye yazmıştı. ”
“O Caledonia” 2021’de yeniden yayınlandı ve bu yıl Amerika Birleşik Devletleri’nde yeniden basılacak. Yeni baskı, Ms. Barker’ın birçok hayranlarından bir diğeri olan Kuzey İrlandalı romancı Maggie O’Farrell’ın bir önsözüyle geliyor.
Bayan O’Farrell, “’O Caledonia’, hakkında propaganda yaptığınız kitaplardan biri” diye yazıyor. “Öncelikle onun en sevdiği kitap olarak ‘Ey Kaledonya’ adını verdiği birisiyle arkadaş olmaya karar verdim. Bunun asla pişmanlık duymadığım bir karar olduğunu bildirmekten mutluyum.”
Kitap, Bayan Barker gibi, İskoçya’nın kırsalındaki neo-Gotik bir şatoda yarı vahşi büyüyen, insanlardan kaçınarak ve küçük kargalarla arkadaş olan Janet adında bir kızın kısa, mutsuz hayatını anlatıyor. Her ikisi de yerel oğlanlardan sürekli tacizle karşı karşıya kaldı ve her ikisi de yabancı dillere ve kitaplara sığındı.
Roman Janet’in yeni ölmüş, bir merdivende öldürülmesiyle başlasa da, hayat doludur ve Bayan Barker’ın doğal ayrıntılar için devedikeni keskinliğindeki gözüyle enerji verir: “Glenlerden dumanı tüten filamentlerde yüzen” sisten ve Janet’ten yazar. “ıslak hanımeli yüzüne” sallayarak.
Tek romanı “O Caledonia”, okuyucular ve eleştirmenler arasında bir hit oldu. Avrupa’da geniş çapta satıldı ve İskoç Kitap Ödülü de dahil olmak üzere bir dizi küçük İngiliz edebiyat ödülü kazandı ve büyük bir ödül olan Whitbread Kitap Ödülü (şimdi Costa Kitap Ödülü) için kısa listeye alındı.
Bayan Barker’ın romanı, Bayan Barker gibi İskoçya’nın kırsalındaki neo-Gotik bir kalede yarı vahşi büyüyen Janet adındaki bir kızın kısa, mutsuz hayatını anlatıyor.
Bayan Barker, yayınlandığında, kocası şair George Barker’ın ölümünden sadece aylar sonra 51 yaşındaydı. Birlikte beş çocukları vardı – önceki evliliğinden ve birden fazla ilişkiden zaten 10’u vardı – ve Norfolk kırsalında vahşi ve evcil hayvanlarla dolu cereyanlı bir çiftlik evinde yaşıyordu.
Kocası hayattayken, Bayan Barker, sahildeki bir kız okulunda Yunanca ve Latince öğreterek geçimlerinin sağlanmasına yardımcı oldu. Edebi üne kavuştuktan sonra, sık sık ve saygın bir deneme yazarı ve eleştirmen oldu ve çalışmaları The London Review of Books, The Times Literary Supplement ve The Independent’ta düzenli olarak yayınlandı.
Eserlerinde sık sık başka bir romanı olduğunu ima etmesine rağmen, asla ortaya çıkmadı ve zamanla “Ey Kaledonya” birçok hayranının hafızasından olmasa da popüler görünümden kayboldu. İngiliz romancı Ali Smith, The New York Times ile 2017 yılında yaptığı bir röportajda, romanı “20. yüzyılın en az bilinen romanlarından biri” olarak nitelendirdi.
Bayan Barker, 21 Nisan’da Norwich yakınlarındaki Aylsham, İngiltere’de öldü. 81 yaşındaydı. Aynı zamanda bir romancı olan kızı Raffaella Barker ölümü doğruladı, ancak ölüm belgesinin “yaşlılık” ötesinde bir neden belirtmediğini söyledi.
Elspeth Roberta Cameron Langlands, 16 Kasım 1940’ta Edinburgh’da doğdu. 7 yaşındayken, ebeveynleri Robert ve Elizabeth (Brash) Langlands, ailelerini, babasının Norveç kralından satın aldığı söylenen Kincardineshire’daki neo-Gotik bir kale olan Drumtochty’ye taşıdı.
Langlands’ler, Elspeth’in tek kız olarak gittiği bir erkek hazırlık okulu kurdular. Sert ve taşralı sınıf arkadaşları ona eziyet etme sporunu yaptılar. Arkadaşlık için kitaplara ve hayvanlara yöneldi ve evcil hayvanların gelip gitmesiyle ergenliğin kilometre taşlarını belirledi.
2012’de The Eastern Daily Press of Norwich’e “18 yaşımdaydım ve hayatım boyunca orada olan köpeğin – Rab adında bir golden retriever – öldüğünü hatırlıyorum. Ve bunu hatırlıyorum, bir cin ve tonik ya da üniversiteye gitmek, o köpeğin ölümü çocukluğumun sonunun habercisiydi.”
Yatılı okula gitti ve daha sonra modern diller okuduğu Oxford’daki Somerville College’a gitti. Zekiydi ama yüksek öğrenimin zorluklarına uyum sağlayamadı; final sınavında uyuduktan sonra diplomasız okuldan atıldı.
Londra’ya taşındı, burada masalarda bekledi, bir kitapçıda tezgahtarlık yaptı ve şehrin edebi ortamına düştü. 22 yaşındayken Kanadalı şair Elizabeth Smart onu Bay Barker ile tanıştırdı. 50 yaşındaydı.
Bay Barker evliydi, ancak ondan boşanmayı reddeden katı bir Roma Katolik olan ilk karısı Jessica Barker’dan ayrılmıştı – bu, onu Bayan Smart ile dört çocuk doğuran uzun bir ilişki sürdürmekten alıkoymadı. Aşkları soğumuştu ve Bayan Smart, birinin onun yerini almasına izin verme konusunda çok az çekingen davrandı.
Bay Barker’ın arkadaşlarından biri olan oyun yazarı Harold Pinter’ın kredisiyle yeni çift kuzeye, Norwich’in dışındaki bir köye taşındı. Evleri, gezici öğrenciler, şairler ve sanatçılar için olduğu kadar, çoğu kendi aileleriyle birlikte büyümüş olan Bay Barker’ın zaten oldukça büyük olan yavruları için bir ara istasyon haline geldi.
Sonunda Bay Barker’ın karısının ölümünden sonra 1989’da evlendiler. Bay Barker iki yıl sonra öldü.
Bayan Barker, siyah-beyaz sinema işleme alanında tanınmış bir uzman olan Bill Troop ile 2007’de evlendi. 2013’te boşandılar. Kızı Raffaella ile birlikte, kız kardeşi Finella Bryson’dan; diğer kızı Lily Law; üç oğlu, Sam, Roderick ve Alexander; ve beş torun.
Bayan Barker’ın yayın hayatına ilk adımı 1980’lerin sonlarında, o zamanlar Harper’s Bazaar’da editör olan Raffaella’nın emriyle geldi. Dergi çiftlik temalı bir sayı hazırlıyordu ve Raffaella annesine tavuklara olan düşkünlüğü hakkında bir şeyler yazmasını önerdi.
Makale bir kitap editörünün dikkatini çekti ve Bayan Barker birkaç sayfa gönderdikten sonra bir roman için sözleşme kazandı. Sadece birkaç ayda bitirdi.
Daha sonra, yasla ilgili bir antoloji olan “Kayıp” (1997) editörlüğünü yaptı ve bir makale ve eleştiri koleksiyonu olan “Köpek Günleri”ni (2012) yayınladı.
Üretken bir gazeteci olan Bayan Barker, bir editörün hayali olan kusursuz bir kopyayı dosyalama konusunda ün kazandı. Ancak makalelerini telefonla sözlü olarak ileterek veya el yazısı kopyalarını dalgın bir şekilde alışveriş listeleri ile yazılmış zarflara göndererek işleri karmaşıklaştırdı.
Kamusal bir üne sahip olduğu ölçüde, biraz çılgın, yaşlanan özgür bir ruh gibiydi. Ehliyeti olmayan ve defalarca sınava girmesine rağmen ehliyet alamamış, o sırada peşinde olan polisi kandırmak için bir peruk ve güneş gözlüğü ile yola çıktı.
Ama Bayan Barker, aslında, doğal dünyayı yakalamak için özel bir yeteneğe sahip, keskin, talepkar ama nihayetinde insancıl bir gözlemciydi.
1999’da The Daily Mail’de “Onlar ne domuzlardı, geçmişin domuzları” diye yazmıştı. ”
“O Caledonia” 2021’de yeniden yayınlandı ve bu yıl Amerika Birleşik Devletleri’nde yeniden basılacak. Yeni baskı, Ms. Barker’ın birçok hayranlarından bir diğeri olan Kuzey İrlandalı romancı Maggie O’Farrell’ın bir önsözüyle geliyor.
Bayan O’Farrell, “’O Caledonia’, hakkında propaganda yaptığınız kitaplardan biri” diye yazıyor. “Öncelikle onun en sevdiği kitap olarak ‘Ey Kaledonya’ adını verdiği birisiyle arkadaş olmaya karar verdim. Bunun asla pişmanlık duymadığım bir karar olduğunu bildirmekten mutluyum.”