1940’larda ve 1950’lerde New York’ta unutulmaz siyah beyaz sokak fotoğrafçılığına imza atan Sonia Handelman Meyer, çalışmalarının kötü sosyal koşulları değiştirebileceğine inanan sol eğilimli bir fotoğrafçılar topluluğu olan Photo League’deki eğitimini yansıttı. 11 Eylül’de öldü. Charlotte, NC’deki evinde 102 yaşındaydı ve son 15 yılda çalışmalarının geç yaşta yeniden keşfedilmesinden keyif aldı.
Oğlu Joe Meyer ölümü doğruladı.
Bayan Handelman Meyer, 1943’te ilerici New York merkezli Photo League’e katılarak, kurucularından biri olan Sid Grossman ve diğer öğretmenlerden atölye çalışmalarında sosyal içerikli fotoğrafçılık hakkında bilgi edindi. Kısa süre sonra Rolleicord kamerasıyla şehirde dolaşmaya başladı ve sıradan insanların sıradan şeyler yapan insanlığını dikkat çekmeden yakalamaya başladı.
İspanyol Harlem’inde, bir verandada utangaç bir şekilde duran kimsesiz küçük bir kız buldu; biri ona tepeden bakan bir grup genç; ve sert erkek pozlarını etkileyen üç erkek, onu sokakta takip ettikten sonra fotoğraflarını çekmesini istedi.
Manhattan’da, 1946’da Georgia’da iki Siyah çiftin öldürülmesinden sonra bir polis memuru da dahil olmak üzere üç Siyah adamı acımasızca linç karşıtı bir protestoyu izlerken fotoğrafladı.
Harlem’deki yeni entegre edilen Sydenham Hastanesi’nde Noel Baba ile dans eden bir kızı ve birazcık da cübbeyle fotoğrafladı (Handelman Meyer Hanım, parmaklıkların arkasından beşikten bakan güzel oğlum diye bahsetti.
Manhattan’ın Aşağı Doğu Yakasında, Amerika Birleşik Devletleri’ne yeni gelenlerle karşılaştı – yorgun yetişkinler ve kucağında çocukları olan anneler – mültecilerin yeniden yerleştirilmesine yardım etmeye devam eden kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan İbranice Göçmen Yardım Derneği dışında yardım bekliyorlar.
Bayan Handelman Meyer 2011 yılında The New York Times’a “Sokağa çıktığınızda ve bir şeyler gördüğünüzde, bir etkisi yok gibi görünüyor” dedi. “Ama bir kamera ile çalışmaya başladıktan ve tartışmaları yaptıktan sonra Sınıfta vardı, ayrıntıları görüyorsun. Yüzler, binalar ve sokaklar çok daha önemli görünüyor.”
“Aşk,” Harlem, 1946-50 dolaylarında. Bayan Handelman Meyer, günlük yaşamın insanlığını yakaladı. Kredi… Sonia Handelman Meyer
“Genç Erkekler,” İspanyol Harlem, 1946-50. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Photo League, 1951’de Komünist bir cephe olduğu yönündeki suçlamalar nedeniyle kapandı. Dört yıl önce, Başsavcı Tom C. Clark onu yıkıcı gruplar listesine koymuştu. Ücretli bir muhbir, Bay Grossman’ı komünist olmakla suçlamıştı.
O sırada lig sekreteri olan Bayan Handelman Meyer, medyadan suçlamalar hakkında yorum talepleri geldiğinde ofis telefonuna cevap verdi.
The Times’a “Çok fazla olmalı” dedi. “İnsanları kara listeye alıyorlardı. Yurt dışı işleri için pasaport alamayan fotoğrafçılar vardı. Yavaş yavaş dağıldı.”
Lig kapandığında Bayan Handelman Meyer fotoğraflarını ve negatiflerini kutulara koydu ve hayatına devam etti. Yıllarca açılmazlardı.
Bir telefon görüşmesinde, “Öldüğü güne kadar FBI’ın onu yakalamasından korktu” diyen Meyer, kendisinin ve 1950’de evlendiği biyomedikal mühendisi babası Jerome Meyer’in altında yaşadığını da sözlerine ekledi. Philadelphia’da üç yıldır üstlenilen isimler
“Stoptaki Kız,” İspanyol Harlem, 1946-1950. Kredi… Sonia Handelman Meyer
“Boş Partideki Çocuklar”, Harlem, 1946-50. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Sonia Handelman, 12 Şubat 1920’de Lakewood, NJ’de doğdu ve New York’ta büyüdü. Ailesi Doğu Avrupa’dan gelen Yahudi göçmenlerdi. Kürk işinde çalışan babası Harry, Doğu Avrupa’da şu anda Moldova ve Ukrayna’yı birbirine bağlayan bir bölge olan Bessarabia’lıydı. Polonya’nın Lodz şehrinden olan annesi Francesca (Kupsucker) Handelman bir terzi ve şapkacıydı.
Sonia, 1941’de Queens College’dan İngiliz edebiyatı alanında lisans derecesi ile mezun oldu. Amerika Birleşik Devletleri’nin II. Dünya Savaşı’na girmesinden kısa bir süre önce, Porto Riko’da Ordu Sinyal Birlikleri için bir depoda çalışmaya başladı ve burada fotoğraf çekmeye başladı.
Ulusal Gençlik İdaresi için bir fotoğrafçı olan Lou Stoumen’in orada çektiği yoksulluk görüntülerinden büyülendi. Çalışmalarını övdü ve Photo League’de çalışmasını tavsiye etti.
1943’te New York’a döndüğünde, eğitimine, II. .
Fotoğraf Ligi aracılığıyla dünyayı değiştirmeyi umuyordu.
2015’te The Charlotte Observer’a “Entelektüel motivasyon olmasaydı muhtemelen bu fotoğrafları çekemezdim” dedi. “40’larda radikaldim – ve sadece 40’larda değil.”
“Dokumacılar.” Bayan Handelman Meyer, bir kartpostalda halk müziği grubuna ait fotoğrafını kendisine atıfta bulunmadan gördüğünde, çalışmalarına olan ilginin yeniden artmasına yol açan bir olaylar zincirini başlattı. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Photo League kapandıktan sonra, Bayan Handelman Meyer, Dell Publishing’de morg kütüphanecisi olarak iş buldu, Columbia Presbyterian Hastanesi’nde (şimdi NewYork-Presbyterian) klinik fotoğrafçısı, halkla ilişkiler firması Ruder ve Finn için fotoğrafçı, vekil öğretmen ve Prentice Hall yayınevinde bir üniversite ders kitabı editörü.
Fotoğraf çekmeye devam etti, ancak bunlar çoğunlukla doğa konuları ve çocukları Joe ve Francesca idi. 2007’de, Charlotte’a taşındıktan birkaç yıl sonra, o ve oğlu, üyeleri Pete Seeger ve Ronnie Gilbert’in de dahil olduğu halk grubu Weavers’ın resmini içeren bir kartpostal gördüklerinde bir kitapçıdaydılar.
Bay Meyer, “Kartpostalda ‘Fotoğrafçı bilinmiyor’ yazıyordu ve bu onu kızdırdı” dedi. Bayan Handelman Meyer, fotoğrafı ve diğerlerini grubun tanıtımı ve erken bir albüm kapağı için çekmişti.
Bay Meyer, annesine sorduğunu hatırladı.
“‘Her neyse’ dedi.”
Bay Meyer, bir özür mektubu ve bir kutu kartla yanıt veren kart şirketine yazdı, ancak resmi için hala kredi yok. Daha da önemlisi, oğlu onun bazı baskılarını Charlotte’taki Hodges Taylor galerisine götürdü.
87 yaşında sanatsal rönesansının başlangıcıydı.
Bay Meyer, çalışmalarının bir sergi konusu olacağı söylendiğinde, “kalbini tuttu” dedi.
Bayan Handelman Meyer, Mayıs ayında baskılarından biriyle. Kredi… Joseph T. Meyer.
Galerinin 2007 sergisi “Into the Light”ın küratörlüğünü yapan fotoğrafçı Carolyn DeMeritt, Bayan Handelman Meyer’in kutularda sakladığı negatifleri elerken, birden fazla fotoğraf çekmediğini görünce şaşırdığını söyledi. herhangi bir konunun iki resmi.
Bayan DeMeritt bir telefon görüşmesinde, “O sadece göze batmayan bir varlıktı, bu küçük, genç, tehditkar olmayan, şehrin her yerinde dolaşan, çekimlerini yapan ve devam eden bir kadındı,” dedi. “Ne kadar harika fotoğraf olduğuna şaşırdım.”
“Fotoğraflarına her birini 500 dolar olarak fiyatlandırdığımızda, kimsenin onları bu fahiş miktarda paraya satın alamayacağını düşündü, ama birçoğunu sattık” diye ekledi.
Fotoğrafları o zamandan beri Amerika Birleşik Devletleri, Almanya ve Polonya’da sergilendi ve Metropolitan Arka Müzesi, New York’taki Yahudi Müzesi, Ohio’daki Columbus Arka Müzesi ve Charlotte’daki Mint Müzesi’nin daimi koleksiyonlarında yer alıyor. 2013 yılındaki bir sergideki çalışması, “Tanık Edinmek: New York Fotoğraf Ligi ve Sonia Handelman Meyer.”
Oğlu Joe’ya ek olarak, kızı Francesca Fortson, dört torunu ve sekiz torununun torunu tarafından hayatta kaldı. Kocası 1997’de öldü.
Bayan Handelman Meyer’in çocuklara karşı özel bir yakınlığı vardı. Fotoğraflarından birinde, İspanyol Harlem’de etraflarında molozdan başka bir şey olmayan boş bir arsada oynayan beş çocuk. İki erkek çocuk ayakta duruyor – görünmeyen bir şeye veya birine bakıyor – yerde diz çökmüş diğer üç çocuğun her iki yanında.
The Observer’a diğer Photo League üyelerinden daha fazla çocuk fotoğrafı çektiğini çünkü onların “en savunmasız, en güzel” olduklarını söyledi.
Oğlu Joe Meyer ölümü doğruladı.
Bayan Handelman Meyer, 1943’te ilerici New York merkezli Photo League’e katılarak, kurucularından biri olan Sid Grossman ve diğer öğretmenlerden atölye çalışmalarında sosyal içerikli fotoğrafçılık hakkında bilgi edindi. Kısa süre sonra Rolleicord kamerasıyla şehirde dolaşmaya başladı ve sıradan insanların sıradan şeyler yapan insanlığını dikkat çekmeden yakalamaya başladı.
İspanyol Harlem’inde, bir verandada utangaç bir şekilde duran kimsesiz küçük bir kız buldu; biri ona tepeden bakan bir grup genç; ve sert erkek pozlarını etkileyen üç erkek, onu sokakta takip ettikten sonra fotoğraflarını çekmesini istedi.
Manhattan’da, 1946’da Georgia’da iki Siyah çiftin öldürülmesinden sonra bir polis memuru da dahil olmak üzere üç Siyah adamı acımasızca linç karşıtı bir protestoyu izlerken fotoğrafladı.
Harlem’deki yeni entegre edilen Sydenham Hastanesi’nde Noel Baba ile dans eden bir kızı ve birazcık da cübbeyle fotoğrafladı (Handelman Meyer Hanım, parmaklıkların arkasından beşikten bakan güzel oğlum diye bahsetti.
Manhattan’ın Aşağı Doğu Yakasında, Amerika Birleşik Devletleri’ne yeni gelenlerle karşılaştı – yorgun yetişkinler ve kucağında çocukları olan anneler – mültecilerin yeniden yerleştirilmesine yardım etmeye devam eden kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan İbranice Göçmen Yardım Derneği dışında yardım bekliyorlar.
Bayan Handelman Meyer 2011 yılında The New York Times’a “Sokağa çıktığınızda ve bir şeyler gördüğünüzde, bir etkisi yok gibi görünüyor” dedi. “Ama bir kamera ile çalışmaya başladıktan ve tartışmaları yaptıktan sonra Sınıfta vardı, ayrıntıları görüyorsun. Yüzler, binalar ve sokaklar çok daha önemli görünüyor.”
“Aşk,” Harlem, 1946-50 dolaylarında. Bayan Handelman Meyer, günlük yaşamın insanlığını yakaladı. Kredi… Sonia Handelman Meyer
“Genç Erkekler,” İspanyol Harlem, 1946-50. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Photo League, 1951’de Komünist bir cephe olduğu yönündeki suçlamalar nedeniyle kapandı. Dört yıl önce, Başsavcı Tom C. Clark onu yıkıcı gruplar listesine koymuştu. Ücretli bir muhbir, Bay Grossman’ı komünist olmakla suçlamıştı.
O sırada lig sekreteri olan Bayan Handelman Meyer, medyadan suçlamalar hakkında yorum talepleri geldiğinde ofis telefonuna cevap verdi.
The Times’a “Çok fazla olmalı” dedi. “İnsanları kara listeye alıyorlardı. Yurt dışı işleri için pasaport alamayan fotoğrafçılar vardı. Yavaş yavaş dağıldı.”
Lig kapandığında Bayan Handelman Meyer fotoğraflarını ve negatiflerini kutulara koydu ve hayatına devam etti. Yıllarca açılmazlardı.
Bir telefon görüşmesinde, “Öldüğü güne kadar FBI’ın onu yakalamasından korktu” diyen Meyer, kendisinin ve 1950’de evlendiği biyomedikal mühendisi babası Jerome Meyer’in altında yaşadığını da sözlerine ekledi. Philadelphia’da üç yıldır üstlenilen isimler
“Stoptaki Kız,” İspanyol Harlem, 1946-1950. Kredi… Sonia Handelman Meyer
“Boş Partideki Çocuklar”, Harlem, 1946-50. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Sonia Handelman, 12 Şubat 1920’de Lakewood, NJ’de doğdu ve New York’ta büyüdü. Ailesi Doğu Avrupa’dan gelen Yahudi göçmenlerdi. Kürk işinde çalışan babası Harry, Doğu Avrupa’da şu anda Moldova ve Ukrayna’yı birbirine bağlayan bir bölge olan Bessarabia’lıydı. Polonya’nın Lodz şehrinden olan annesi Francesca (Kupsucker) Handelman bir terzi ve şapkacıydı.
Sonia, 1941’de Queens College’dan İngiliz edebiyatı alanında lisans derecesi ile mezun oldu. Amerika Birleşik Devletleri’nin II. Dünya Savaşı’na girmesinden kısa bir süre önce, Porto Riko’da Ordu Sinyal Birlikleri için bir depoda çalışmaya başladı ve burada fotoğraf çekmeye başladı.
Ulusal Gençlik İdaresi için bir fotoğrafçı olan Lou Stoumen’in orada çektiği yoksulluk görüntülerinden büyülendi. Çalışmalarını övdü ve Photo League’de çalışmasını tavsiye etti.
1943’te New York’a döndüğünde, eğitimine, II. .
Fotoğraf Ligi aracılığıyla dünyayı değiştirmeyi umuyordu.
2015’te The Charlotte Observer’a “Entelektüel motivasyon olmasaydı muhtemelen bu fotoğrafları çekemezdim” dedi. “40’larda radikaldim – ve sadece 40’larda değil.”
“Dokumacılar.” Bayan Handelman Meyer, bir kartpostalda halk müziği grubuna ait fotoğrafını kendisine atıfta bulunmadan gördüğünde, çalışmalarına olan ilginin yeniden artmasına yol açan bir olaylar zincirini başlattı. Kredi… Sonia Handelman Meyer
Photo League kapandıktan sonra, Bayan Handelman Meyer, Dell Publishing’de morg kütüphanecisi olarak iş buldu, Columbia Presbyterian Hastanesi’nde (şimdi NewYork-Presbyterian) klinik fotoğrafçısı, halkla ilişkiler firması Ruder ve Finn için fotoğrafçı, vekil öğretmen ve Prentice Hall yayınevinde bir üniversite ders kitabı editörü.
Fotoğraf çekmeye devam etti, ancak bunlar çoğunlukla doğa konuları ve çocukları Joe ve Francesca idi. 2007’de, Charlotte’a taşındıktan birkaç yıl sonra, o ve oğlu, üyeleri Pete Seeger ve Ronnie Gilbert’in de dahil olduğu halk grubu Weavers’ın resmini içeren bir kartpostal gördüklerinde bir kitapçıdaydılar.
Bay Meyer, “Kartpostalda ‘Fotoğrafçı bilinmiyor’ yazıyordu ve bu onu kızdırdı” dedi. Bayan Handelman Meyer, fotoğrafı ve diğerlerini grubun tanıtımı ve erken bir albüm kapağı için çekmişti.
Bay Meyer, annesine sorduğunu hatırladı.
“‘Her neyse’ dedi.”
Bay Meyer, bir özür mektubu ve bir kutu kartla yanıt veren kart şirketine yazdı, ancak resmi için hala kredi yok. Daha da önemlisi, oğlu onun bazı baskılarını Charlotte’taki Hodges Taylor galerisine götürdü.
87 yaşında sanatsal rönesansının başlangıcıydı.
Bay Meyer, çalışmalarının bir sergi konusu olacağı söylendiğinde, “kalbini tuttu” dedi.
Bayan Handelman Meyer, Mayıs ayında baskılarından biriyle. Kredi… Joseph T. Meyer.
Galerinin 2007 sergisi “Into the Light”ın küratörlüğünü yapan fotoğrafçı Carolyn DeMeritt, Bayan Handelman Meyer’in kutularda sakladığı negatifleri elerken, birden fazla fotoğraf çekmediğini görünce şaşırdığını söyledi. herhangi bir konunun iki resmi.
Bayan DeMeritt bir telefon görüşmesinde, “O sadece göze batmayan bir varlıktı, bu küçük, genç, tehditkar olmayan, şehrin her yerinde dolaşan, çekimlerini yapan ve devam eden bir kadındı,” dedi. “Ne kadar harika fotoğraf olduğuna şaşırdım.”
“Fotoğraflarına her birini 500 dolar olarak fiyatlandırdığımızda, kimsenin onları bu fahiş miktarda paraya satın alamayacağını düşündü, ama birçoğunu sattık” diye ekledi.
Fotoğrafları o zamandan beri Amerika Birleşik Devletleri, Almanya ve Polonya’da sergilendi ve Metropolitan Arka Müzesi, New York’taki Yahudi Müzesi, Ohio’daki Columbus Arka Müzesi ve Charlotte’daki Mint Müzesi’nin daimi koleksiyonlarında yer alıyor. 2013 yılındaki bir sergideki çalışması, “Tanık Edinmek: New York Fotoğraf Ligi ve Sonia Handelman Meyer.”
Oğlu Joe’ya ek olarak, kızı Francesca Fortson, dört torunu ve sekiz torununun torunu tarafından hayatta kaldı. Kocası 1997’de öldü.
Bayan Handelman Meyer’in çocuklara karşı özel bir yakınlığı vardı. Fotoğraflarından birinde, İspanyol Harlem’de etraflarında molozdan başka bir şey olmayan boş bir arsada oynayan beş çocuk. İki erkek çocuk ayakta duruyor – görünmeyen bir şeye veya birine bakıyor – yerde diz çökmüş diğer üç çocuğun her iki yanında.
The Observer’a diğer Photo League üyelerinden daha fazla çocuk fotoğrafı çektiğini çünkü onların “en savunmasız, en güzel” olduklarını söyledi.