Rosario Ibarra de Piedra’nın 21 yaşındaki oğlu 1975’te Meksika’da bir hükümet karşıtı mitingde tutuklandığında, tamamen ortadan kayboldu. Hayatının çoğunu onu arayarak geçirdi – ve arayışı başarısız olsa da, siyasi bir kariyere ve sonunda Meksika’nın güç durumdaki solunun meydan okuyan figürü olarak ortaya çıkmasına yol açtı.
Bayan Ibarra Cumartesi günü kuzeydoğu Meksika eyaleti Nuevo León’daki Monterrey’de öldü. 95 yaşındaydı.
Ölümü, Meksika İnsan Hakları Komisyonu başkanı kızı Rosario Piedra tarafından Twitter’da duyuruldu. Bayan Piedra daha fazla bilgi vermedi ancak annesini “Meksika’da insan hakları, barış ve demokrasinin savunulmasında öncü” olarak nitelendirdi.
Mrs. Ibarra’nın oğlunu – ve nihayetinde yüzlerce ve daha sonra binlerce başka “desaparecidos”u, yani ortadan kaybolmuş insanları bulmak için yaptığı amansız arayışı, 1970’lerin sonundan itibaren Meksika’da doğmakta olan insan hakları hareketinin doğmasına yardımcı oldu.
Mrs. 2011’de Ibarra. Kaybedilen insanların davasını savunmak için bugün Eureka Komitesi olarak bilinen kuruluşun kurulmasına yardım etti ve onun ölümünde hâlâ başkanı olarak görev yapıyordu. Kredi… Ronaldo Schemidt/Agence France-Presse — Getty Images
Meksika Devlet Başkanı Andrés Manuel López Obrador Twitter’da “Onun çocuklara olan en derin sevgisini ve sevdiklerinin kaybolması nedeniyle acı çekenlerle dayanışmasını her zaman hatırlayacağız” dedi.
Bayan Ibarra, 1982 ve 1988’de, o zamanlar İşçilerin Devrimci Partisi’nin adayı olarak, senatör, siyasi danışman ve Meksika başkanlığına aday olan ilk kadın oldu.
Bir gerilla grubuna üye olmakla ve bir polis memurunu öldürmekle suçlanan, tıp öğrencisi ve solcu olan kayıp oğlu Jesús Piedra Ibarra, Nisan 1975’te ortadan kayboldu. Daha sonra, tutuklandığı ortaya çıktı. , görünüşe göre hükümet yetkilileri tarafından dövüldü, işkence gördü ve Mexico City’deki bir askeri kampa götürüldü. En son 1984 yılında haber medyası tarafından canlı olarak bildirildi. Cesedi asla bulunamadı.
Bayan Ibarra, iki yıl boyunca onu aramak için Meksika’da dolaştı. Polis şeflerini, politikacıları ve hatta o zamanki Meksika başkanı Luis Echeverría Álvarez’i ziyaret etti ve hükümetin oğlunu geri vermesini talep etmek için birkaç kez onunla yüzleşti.
“Neden bilmiyorum ama kanuni sistemimize gerçekten inanıyordum” demişti The New York Times’a 1978’de.
Bu inanç yok olacaktı. Ve 1977’de, oğlu kayboluncaya kadar siyasetle asla ilgilenmeyen Bayan Ibarra, bugün Eureka Komitesi olarak bilinen Meksika’daki Zulüm Görmüş Mahkumları, Kaybedilenleri ve Sürgündeki Siyasileri Savunma Komitesi’nin kurulmasına yardım etti. Desaparecidos davasını savunan ve onlar hakkında bilgi talep eden ve siyasi mahkumlar ve sürgünler için af talep eden ilk örgütlerden biriydi.
Grup, açlık grevleri, yürüyüşler ve politikacıların ve Birleşmiş Milletler’in ofislerine ziyaretler düzenledi. Faaliyetleri geniş destek gördü. Bayan Ibarra, öldüğünde hâlâ komitenin başkanı olarak görev yapıyordu.
Hükümet, kaybolan insanları içeren gizli hapishanelerin varlığını reddetti ve sözde siyasi mahkumların cinayet, adam kaçırma ve banka soygunu gibi gerçek suçlardan hapse atıldığını savundu.
Bayan Ibarra, cumhurbaşkanlığına aday olduğunda oyların yalnızca küçük bir kısmını kazanmış olsa da, büyük ölçüde ahlaki otoritesi nedeniyle Meksika’da iyi biliniyordu ve solun saygısını kazandı.
Mrs. Ibarra ve kaybolanların diğer anneleri 1980 yılında Mexico City’de açlık grevi yaptı. Meksikalı bir siyaset bilimci olan Denise Dresser, 1994’te The Times’a verdiği demeçte, Meksika’da çok önemli bir siyasi güç. Ama onun gücü, siyasi meselelerde ahlaki bir ses olarak geliyor. Son 20 yıldır Meksika hükümetinin başına bela oldu.”
María del Rosario Ibarra de la Garza, 24 Şubat 1927’de Meksika’nın kuzeydoğusundaki Coahuila eyaletindeki Saltillo’da doğdu. Babası ziraat mühendisi, annesi kemancıydı.
Monterrey’de okudu ve burada müstakbel kocası Jesús Piedra Rosales ile tanıştı. Dört çocukları oldu. Hayatta kalanlar hakkında tam bilgi hemen mevcut değildi.
2019’da, oğlunun kaybolmasından kırk yıldan fazla bir süre sonra, Senato, Bayan Ibarra’ya verdiği en yüksek ödül olan Belisario Domínguez Onur Madalyası’nı vermek için oy kullandı.
Ama kabul etmedi. Bir açıklamada, Meksika, çoğu 2006’dan bu yana kaybolan tahmini 100.000 kişiye ne olduğu konusunda dürüst olana kadar bunu yapmayacağını söyledi.
İfadesinde dediği gibi, “Ben Mücadelemin yarım kalmasını istemiyorum.”
Bayan Ibarra Cumartesi günü kuzeydoğu Meksika eyaleti Nuevo León’daki Monterrey’de öldü. 95 yaşındaydı.
Ölümü, Meksika İnsan Hakları Komisyonu başkanı kızı Rosario Piedra tarafından Twitter’da duyuruldu. Bayan Piedra daha fazla bilgi vermedi ancak annesini “Meksika’da insan hakları, barış ve demokrasinin savunulmasında öncü” olarak nitelendirdi.
Mrs. Ibarra’nın oğlunu – ve nihayetinde yüzlerce ve daha sonra binlerce başka “desaparecidos”u, yani ortadan kaybolmuş insanları bulmak için yaptığı amansız arayışı, 1970’lerin sonundan itibaren Meksika’da doğmakta olan insan hakları hareketinin doğmasına yardımcı oldu.
Mrs. 2011’de Ibarra. Kaybedilen insanların davasını savunmak için bugün Eureka Komitesi olarak bilinen kuruluşun kurulmasına yardım etti ve onun ölümünde hâlâ başkanı olarak görev yapıyordu. Kredi… Ronaldo Schemidt/Agence France-Presse — Getty Images
Meksika Devlet Başkanı Andrés Manuel López Obrador Twitter’da “Onun çocuklara olan en derin sevgisini ve sevdiklerinin kaybolması nedeniyle acı çekenlerle dayanışmasını her zaman hatırlayacağız” dedi.
Bayan Ibarra, 1982 ve 1988’de, o zamanlar İşçilerin Devrimci Partisi’nin adayı olarak, senatör, siyasi danışman ve Meksika başkanlığına aday olan ilk kadın oldu.
Bir gerilla grubuna üye olmakla ve bir polis memurunu öldürmekle suçlanan, tıp öğrencisi ve solcu olan kayıp oğlu Jesús Piedra Ibarra, Nisan 1975’te ortadan kayboldu. Daha sonra, tutuklandığı ortaya çıktı. , görünüşe göre hükümet yetkilileri tarafından dövüldü, işkence gördü ve Mexico City’deki bir askeri kampa götürüldü. En son 1984 yılında haber medyası tarafından canlı olarak bildirildi. Cesedi asla bulunamadı.
Bayan Ibarra, iki yıl boyunca onu aramak için Meksika’da dolaştı. Polis şeflerini, politikacıları ve hatta o zamanki Meksika başkanı Luis Echeverría Álvarez’i ziyaret etti ve hükümetin oğlunu geri vermesini talep etmek için birkaç kez onunla yüzleşti.
“Neden bilmiyorum ama kanuni sistemimize gerçekten inanıyordum” demişti The New York Times’a 1978’de.
Bu inanç yok olacaktı. Ve 1977’de, oğlu kayboluncaya kadar siyasetle asla ilgilenmeyen Bayan Ibarra, bugün Eureka Komitesi olarak bilinen Meksika’daki Zulüm Görmüş Mahkumları, Kaybedilenleri ve Sürgündeki Siyasileri Savunma Komitesi’nin kurulmasına yardım etti. Desaparecidos davasını savunan ve onlar hakkında bilgi talep eden ve siyasi mahkumlar ve sürgünler için af talep eden ilk örgütlerden biriydi.
Grup, açlık grevleri, yürüyüşler ve politikacıların ve Birleşmiş Milletler’in ofislerine ziyaretler düzenledi. Faaliyetleri geniş destek gördü. Bayan Ibarra, öldüğünde hâlâ komitenin başkanı olarak görev yapıyordu.
Hükümet, kaybolan insanları içeren gizli hapishanelerin varlığını reddetti ve sözde siyasi mahkumların cinayet, adam kaçırma ve banka soygunu gibi gerçek suçlardan hapse atıldığını savundu.
Bayan Ibarra, cumhurbaşkanlığına aday olduğunda oyların yalnızca küçük bir kısmını kazanmış olsa da, büyük ölçüde ahlaki otoritesi nedeniyle Meksika’da iyi biliniyordu ve solun saygısını kazandı.
Mrs. Ibarra ve kaybolanların diğer anneleri 1980 yılında Mexico City’de açlık grevi yaptı. Meksikalı bir siyaset bilimci olan Denise Dresser, 1994’te The Times’a verdiği demeçte, Meksika’da çok önemli bir siyasi güç. Ama onun gücü, siyasi meselelerde ahlaki bir ses olarak geliyor. Son 20 yıldır Meksika hükümetinin başına bela oldu.”
María del Rosario Ibarra de la Garza, 24 Şubat 1927’de Meksika’nın kuzeydoğusundaki Coahuila eyaletindeki Saltillo’da doğdu. Babası ziraat mühendisi, annesi kemancıydı.
Monterrey’de okudu ve burada müstakbel kocası Jesús Piedra Rosales ile tanıştı. Dört çocukları oldu. Hayatta kalanlar hakkında tam bilgi hemen mevcut değildi.
2019’da, oğlunun kaybolmasından kırk yıldan fazla bir süre sonra, Senato, Bayan Ibarra’ya verdiği en yüksek ödül olan Belisario Domínguez Onur Madalyası’nı vermek için oy kullandı.
Ama kabul etmedi. Bir açıklamada, Meksika, çoğu 2006’dan bu yana kaybolan tahmini 100.000 kişiye ne olduğu konusunda dürüst olana kadar bunu yapmayacağını söyledi.
İfadesinde dediği gibi, “Ben Mücadelemin yarım kalmasını istemiyorum.”