Sıradan insanlara empati besleyen, ancak en iyi bilinen iki konusu megastarlar olan Marilyn Monroe ve John F. Kennedy olan güler yüzlü fotoğrafçı George Zimbel, 9 Ocak’ta Montreal’de öldü. 93 yaşındaydı.
Oğlu Andrew, bir deva tesisinde ölümü doğruladı.
Bay Zimbel (“yüksük” ile kafiyeli) insanları yaşarken yakaladı: Denizaltının alt ranzasında kitap okuyan bir denizci. Harlem’de bir Great Dane tarafından cüceleştirilen küçük uzunluklar. Sokakta seksek oynayan küçük bir kız. Bir doktorun stetoskopunu çeken bir bebek. Oyuncak tabancayı bir arkadaşına doğrultan bir uzunluk. New Orleans gece kulüplerinde müzisyenler ve egzotik dansçılar.
1954’te Bay Zimbel, Bronx’ta bir İrlanda dans salonuna girdi ve kara ışıkta yansıttığı bir sahne buldu: ön planda genç bir adam, saçları darmadağın ve kravatı gevşek, arka planda beş genç kadına doğru dönüyor. dans etmeleri isteneceği konusunda umutlu görünüyorlar – ama kim soracak kişinin kendisi olduğunu ummuyor gibi görünüyor.
Zimbel Bey’in Çağdaş Arka Müzesi koleksiyonunda bulunan üç fotoğrafından biridir.
1954’te Bay Zimbel, Bronx’ta bir İrlanda dans salonunda genç bir adamın fotoğrafını çekti. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
Ancak Bay Zimbel, 1954’te çok daha ünlü bir sahneyi fotoğrafladı: Marilyn Monroe, Lexington Avenue ve Manhattan’daki 52nd Street’te, aynı zamanda Billy Wilder’ın “The Seven Year Itch” filminin basın etkinliği olan bir sahnenin çekimleri sırasında.
Pix fotoğraf ajansı için çalışan ancak herhangi bir görevi olmayan Bay Zimbel, bir metro ızgarasının altındaki bir hayranı Monroe’nun beyaz elbisesini yukarı doğru üfleyerek iç çamaşırını ortaya çıkararak onun en arketipsel görüntülerinden birini yaratırken fotoğraflar çekti. Ayrıca mutsuz kocası Joe DiMaggio’yu (hayranları Monroe’nun elbisesini havaya uçurmaya devam ettikçe ajitasyonu arttı, dedi Bay Zimbel) ve Monroe’nun çekime ara verildiği sırada dalgın bakışlarını da fotoğrafladı.
Oğlu Matt ve Jean FrançoisGratton tarafından yönetilen kısa bir belgesel olan “The Night I Shot Marilyn”de (2016) Bay Zimbel, “Bu şimdiye kadar yaratılmış en büyük tanıtım gösterisiydi” dedi. “Yine de fotoğrafçılar onu yiyordu.”
Bay Zimbel o fotoğrafçılardan biriydi ama tek fotoğrafçı değildi. Negatiflerini kaldırdı ve çekimlerin ardından fotoğrafları yayınlamadı. “Ben neden süresi değilim” dedi, “ama yapmadım.”
Bir göreve geçti ve 22 yıl olumsuzluklara bakmadı. Sonunda çeşitli sergilerde ve “Momento” (2015) adlı kitabında yer alan görselleri satmaya başladı. (Monroe ve dalgalı elbisesinin en iyi bilinen fotoğrafı filmin fotoğrafçısı Sam Shaw tarafından çekilmiştir.)
Bay Zimbel, Marilyn Monroe’yu Manhattan’daki Lexington Bulvarı’nda “The Seven Year Itch” için bir sahnenin çekimi sırasında yakalayan fotoğrafçılardan biriydi. Ama 22 yıl negatiflerine bakmadı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
Altı yıl sonra, Bay Zimbel, o zamanlar Massachusetts’ten bir senatör olan John F. Kennedy ve eşi Jacqueline’in, 1960 başkanlık kampanyasının sonlarında Manhattan’da bir şeritli geçit töreni sırasında üstü açık bir arabadan kalabalığı selamlarken fotoğrafını çekti. Kennedy’lerin arkasından çekilen resimlerden biri Bay Zimbel üzerinde kalıcı bir etki bıraktı.
Yine Matt Zimbel ve Mr. Gratton’ın imzasını taşıyan “Zimbelism: George S. Zimbel’s 70 Years of Photography” (2015) adlı sinema filminde “O resme ne kadar çok bakarsanız, size o kadar çok keyif veriyor” dedi. “O resmi bir daha asla yapamazsın. Asla bu kadar yaklaşamazsın.”
Kennedy’nin salladığı bir resim, 2000 ve 2001’de, baskının kendisine ait olduğu konusunda ısrar eden The New York Times ile gazeteye yalnızca bir kerelik kullanım hakkı verdiğini iddia eden Bay Zimbel arasındaki bir anlaşmazlığın odak noktası oldu. ve kopyalarını satamadı. Anlaşmazlık, Times baskıyı iade ettiğinde çözüldü.
Bay Zimbel, o zamanlar Massachusetts’ten bir senatör olan John F. Kennedy ve eşi Jacqueline’i, 1960 başkanlık kampanyasının sonlarında Manhattan’da bir şeritli geçit töreni sırasında üstü açık bir arabadan kalabalığı selamlarken fotoğrafladı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
George Sydney Zimbel, 15 Temmuz 1929’da Boston yakınlarındaki Woburn, Mass’ta doğdu. Babası Morris’in küçük bir mağazası vardı; annesi Tillie (Gruzen) Zimbel ev hanımıydı ve aynı zamanda dükkanda çalışıyordu. Life and Look dergilerinde bulduğu fotoğraflardan etkilenen George, 14 yaşında bir Speed Graphic fotoğraf makinesi edindi ve lise ve üniversite gazeteleri için fotoğrafçı oldu.
Bay Zimbel, Columbia Üniversitesi’nde öğrenciyken fotoğraf satmaya başladı. Ayrıca, 1951’de komünist bir cephe olduğu suçlamasıyla kapatılacak olan sol eğilimli kolektif Fotoğraf Ligi’nde de ders aldı. Ustalaşacağı özgün baskı resim ve nasıl belgesel fotoğrafçısı olunacağını öğrendi ve böylece kendisini 70 yıl boyunca böyle tanımladı.
1951’de Columbia’dan lisans derecesiyle mezun olduktan sonra, Harper’s Bazaar moda dergisinin arka direktörü olan fotoğrafçı Alexey Brodovitch’in yanında New School for Social Research’te çalıştı.
Kore Savaşı sırasında Avrupa’da Ordu’da iki yıl geçirdikten sonra, Bay Zimbel uzun serbest kariyerine başladı. Fotoğrafları The Times, Look, Redbook, Architectural Digest ve Saturday Review gibi yayınlarda yer aldı. Ve 1964’te sona eren on yıl boyunca, siyasete olan ilgisine uyan kişisel bir projeye kendini kaptırdı: eski başkan Harry S. Truman’ın New York’a her gelişinde ve evvel’in başkanlık kütüphanesinde ve müzesinde fotoğraflarını çekmek. Bağımsızlık, Mo.
Bay Zimbel’in denekleri arasında 1980’lerde bir Montreal metro trenindeki yolcular da vardı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
1960’ların sonunda, Bay Zimbel, Ford Vakfı tarafından kurulan bir araştırma organizasyonu için kurumsal fotoğrafçılık ve eğitim çalışmalarına geçti.
1971’de Vietnam Savaşı’nı protesto etmek için Kanada’ya taşındı. Dokuz yıl sonra Montreal’e taşınmadan önce Prince Edward Island’da bir çiftlikte yaşadı.
Oğulları Andrew ve Matt’e ek olarak, Bay Zimbel’in başka bir oğlu Ike var; kızı Jodi Zimbel; bir kız kardeş, Judi Goldman; ve dokuz torun. Eşi Elaine (Sernovitz) Zimbel, 2017 yılında öldü.
Bay Zimbel’in çalışmaları Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Japonya, Fransa ve İspanya’da sergilendi. Toronto’daki Stephen Bulger Gallery’de üç gösterisi vardı.
Galerinin sahibi Bay Bulger, Bay Zimbel’in resimlerinin temel bir iyimserlik gösterdiğini söyledi.
Bir telefon görüşmesinde, “1950’lerdeki diğer fotoğrafçılar şüpheli bir görüşe sahipti” dedi. “Ama George bir durumda en iyisini göstermeyi severdi, bir insan olarak böyleydi.”
Oğlu Andrew, bir deva tesisinde ölümü doğruladı.
Bay Zimbel (“yüksük” ile kafiyeli) insanları yaşarken yakaladı: Denizaltının alt ranzasında kitap okuyan bir denizci. Harlem’de bir Great Dane tarafından cüceleştirilen küçük uzunluklar. Sokakta seksek oynayan küçük bir kız. Bir doktorun stetoskopunu çeken bir bebek. Oyuncak tabancayı bir arkadaşına doğrultan bir uzunluk. New Orleans gece kulüplerinde müzisyenler ve egzotik dansçılar.
1954’te Bay Zimbel, Bronx’ta bir İrlanda dans salonuna girdi ve kara ışıkta yansıttığı bir sahne buldu: ön planda genç bir adam, saçları darmadağın ve kravatı gevşek, arka planda beş genç kadına doğru dönüyor. dans etmeleri isteneceği konusunda umutlu görünüyorlar – ama kim soracak kişinin kendisi olduğunu ummuyor gibi görünüyor.
Zimbel Bey’in Çağdaş Arka Müzesi koleksiyonunda bulunan üç fotoğrafından biridir.
1954’te Bay Zimbel, Bronx’ta bir İrlanda dans salonunda genç bir adamın fotoğrafını çekti. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
Ancak Bay Zimbel, 1954’te çok daha ünlü bir sahneyi fotoğrafladı: Marilyn Monroe, Lexington Avenue ve Manhattan’daki 52nd Street’te, aynı zamanda Billy Wilder’ın “The Seven Year Itch” filminin basın etkinliği olan bir sahnenin çekimleri sırasında.
Pix fotoğraf ajansı için çalışan ancak herhangi bir görevi olmayan Bay Zimbel, bir metro ızgarasının altındaki bir hayranı Monroe’nun beyaz elbisesini yukarı doğru üfleyerek iç çamaşırını ortaya çıkararak onun en arketipsel görüntülerinden birini yaratırken fotoğraflar çekti. Ayrıca mutsuz kocası Joe DiMaggio’yu (hayranları Monroe’nun elbisesini havaya uçurmaya devam ettikçe ajitasyonu arttı, dedi Bay Zimbel) ve Monroe’nun çekime ara verildiği sırada dalgın bakışlarını da fotoğrafladı.
Oğlu Matt ve Jean FrançoisGratton tarafından yönetilen kısa bir belgesel olan “The Night I Shot Marilyn”de (2016) Bay Zimbel, “Bu şimdiye kadar yaratılmış en büyük tanıtım gösterisiydi” dedi. “Yine de fotoğrafçılar onu yiyordu.”
Bay Zimbel o fotoğrafçılardan biriydi ama tek fotoğrafçı değildi. Negatiflerini kaldırdı ve çekimlerin ardından fotoğrafları yayınlamadı. “Ben neden süresi değilim” dedi, “ama yapmadım.”
Bir göreve geçti ve 22 yıl olumsuzluklara bakmadı. Sonunda çeşitli sergilerde ve “Momento” (2015) adlı kitabında yer alan görselleri satmaya başladı. (Monroe ve dalgalı elbisesinin en iyi bilinen fotoğrafı filmin fotoğrafçısı Sam Shaw tarafından çekilmiştir.)
Bay Zimbel, Marilyn Monroe’yu Manhattan’daki Lexington Bulvarı’nda “The Seven Year Itch” için bir sahnenin çekimi sırasında yakalayan fotoğrafçılardan biriydi. Ama 22 yıl negatiflerine bakmadı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
Altı yıl sonra, Bay Zimbel, o zamanlar Massachusetts’ten bir senatör olan John F. Kennedy ve eşi Jacqueline’in, 1960 başkanlık kampanyasının sonlarında Manhattan’da bir şeritli geçit töreni sırasında üstü açık bir arabadan kalabalığı selamlarken fotoğrafını çekti. Kennedy’lerin arkasından çekilen resimlerden biri Bay Zimbel üzerinde kalıcı bir etki bıraktı.
Yine Matt Zimbel ve Mr. Gratton’ın imzasını taşıyan “Zimbelism: George S. Zimbel’s 70 Years of Photography” (2015) adlı sinema filminde “O resme ne kadar çok bakarsanız, size o kadar çok keyif veriyor” dedi. “O resmi bir daha asla yapamazsın. Asla bu kadar yaklaşamazsın.”
Kennedy’nin salladığı bir resim, 2000 ve 2001’de, baskının kendisine ait olduğu konusunda ısrar eden The New York Times ile gazeteye yalnızca bir kerelik kullanım hakkı verdiğini iddia eden Bay Zimbel arasındaki bir anlaşmazlığın odak noktası oldu. ve kopyalarını satamadı. Anlaşmazlık, Times baskıyı iade ettiğinde çözüldü.
Bay Zimbel, o zamanlar Massachusetts’ten bir senatör olan John F. Kennedy ve eşi Jacqueline’i, 1960 başkanlık kampanyasının sonlarında Manhattan’da bir şeritli geçit töreni sırasında üstü açık bir arabadan kalabalığı selamlarken fotoğrafladı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
George Sydney Zimbel, 15 Temmuz 1929’da Boston yakınlarındaki Woburn, Mass’ta doğdu. Babası Morris’in küçük bir mağazası vardı; annesi Tillie (Gruzen) Zimbel ev hanımıydı ve aynı zamanda dükkanda çalışıyordu. Life and Look dergilerinde bulduğu fotoğraflardan etkilenen George, 14 yaşında bir Speed Graphic fotoğraf makinesi edindi ve lise ve üniversite gazeteleri için fotoğrafçı oldu.
Bay Zimbel, Columbia Üniversitesi’nde öğrenciyken fotoğraf satmaya başladı. Ayrıca, 1951’de komünist bir cephe olduğu suçlamasıyla kapatılacak olan sol eğilimli kolektif Fotoğraf Ligi’nde de ders aldı. Ustalaşacağı özgün baskı resim ve nasıl belgesel fotoğrafçısı olunacağını öğrendi ve böylece kendisini 70 yıl boyunca böyle tanımladı.
1951’de Columbia’dan lisans derecesiyle mezun olduktan sonra, Harper’s Bazaar moda dergisinin arka direktörü olan fotoğrafçı Alexey Brodovitch’in yanında New School for Social Research’te çalıştı.
Kore Savaşı sırasında Avrupa’da Ordu’da iki yıl geçirdikten sonra, Bay Zimbel uzun serbest kariyerine başladı. Fotoğrafları The Times, Look, Redbook, Architectural Digest ve Saturday Review gibi yayınlarda yer aldı. Ve 1964’te sona eren on yıl boyunca, siyasete olan ilgisine uyan kişisel bir projeye kendini kaptırdı: eski başkan Harry S. Truman’ın New York’a her gelişinde ve evvel’in başkanlık kütüphanesinde ve müzesinde fotoğraflarını çekmek. Bağımsızlık, Mo.
Bay Zimbel’in denekleri arasında 1980’lerde bir Montreal metro trenindeki yolcular da vardı. Kredi… George S. Zimbel/Getty Images
1960’ların sonunda, Bay Zimbel, Ford Vakfı tarafından kurulan bir araştırma organizasyonu için kurumsal fotoğrafçılık ve eğitim çalışmalarına geçti.
1971’de Vietnam Savaşı’nı protesto etmek için Kanada’ya taşındı. Dokuz yıl sonra Montreal’e taşınmadan önce Prince Edward Island’da bir çiftlikte yaşadı.
Oğulları Andrew ve Matt’e ek olarak, Bay Zimbel’in başka bir oğlu Ike var; kızı Jodi Zimbel; bir kız kardeş, Judi Goldman; ve dokuz torun. Eşi Elaine (Sernovitz) Zimbel, 2017 yılında öldü.
Bay Zimbel’in çalışmaları Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Japonya, Fransa ve İspanya’da sergilendi. Toronto’daki Stephen Bulger Gallery’de üç gösterisi vardı.
Galerinin sahibi Bay Bulger, Bay Zimbel’in resimlerinin temel bir iyimserlik gösterdiğini söyledi.
Bir telefon görüşmesinde, “1950’lerdeki diğer fotoğrafçılar şüpheli bir görüşe sahipti” dedi. “Ama George bir durumda en iyisini göstermeyi severdi, bir insan olarak böyleydi.”