En çok satan yazarlar, hayaletlerle yazılmış ünlüler, birkaç başkan ve bir papa için yayıncılarla mega anlaşmalar yapan ve uluslararası kitap listelerini ve milyonlarca kişinin okuma alışkanlıklarını onlarca yıldır etkileyen, New York’lu ünlü edebiyat ajanı Morton L. Janklow, Çarşamba günü öldü. NY, Water Mill’deki evi 91 yaşındaydı.
Bay Janklow’un şirketi Janklow & Nesbit Associates ile çalışan Bogaards Halkla İlişkiler başkanı Paul Bogaards, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Bay Janklow, tartışmasız Amerika’nın en güçlü bağımsız edebi ajanıydı. Ajansı, Barbara Taylor Bradford, Sidney Sheldon, Danielle Steel ve Judith Krantz gibi son derece başarılı ticari yazarları temsil etti. Aynı zamanda Başkanlar Richard M. Nixon, Jimmy Carter ve Ronald Reagan’ın yanı sıra, 1994’te dünya çapında yayınlanan makaleleri “Umut Eşiğini Geçmek” kitabının sahibi olan Papa John Paul II’yi temsil etti.
Kurnaz, risk alan bir müzakereci — kısmen poker kazançlarıyla üniversiteye girdi ve 1972’de edebiyat savunucusu olarak kendini yeniden icat etmeden ve 1977’de kendi ajansını kurmadan önce yıllarca avukattı — 1980’lerde Bay Janklow 25 milyon doları aştığını söylediği birkaç anlaşma da dahil olmak üzere, ahırındaki yazarlar için rutin olarak milyonlarca dolarlık sözleşmeler güvence altına alıyordu. Onun daveti üzerine, yayıncılar genellikle ihale savaşlarına giriştiler.
Gücü kısmen kitap dünyasındaki ekonomik değişikliklerin bir sonucuydu. Pazarlama stratejilerini ve yazarların avanslarının ve telif ücretlerinin boyutunu ancak dikte eden yayıncıların uzun yıllar hakimiyetinden sonra, birkaç faktör – yayıncıların bir avuç büyük evde birleşmesi, bağımsız kitapçıların düşüşü, indirimli kitapçı zincirlerinin yükselişi – yayıncıları en çok satanların satışına giderek daha fazla güvenmeye zorladı.
Birçok büyük yayıncı, istenmeyen el yazmalarını bile okumaz. Acenteler, bilinmeyen yazarların çalışmalarını ilk görenler oldu ve acentelerin, genellikle kamu yararına veya edebi değerlere değil, satış potansiyeline dayanan yargıları, yayıncıların neyi satın alıp okuyuculara sunduğunu büyük ölçüde belirledi.
Bu eğilimler, yayıncılardan kitlesel pazar kitaplarının yazarlarıyla bir servet kazanan Bay Janklow gibi ajanlara kadar pazarlık gücü dengesini değiştirdi. Tarihçiler David McCullough ve Ronald Steel de dahil olmak üzere bazı bilimsel yazarları temsil ederken, John Updike veya John Cheever gibi stilistleri mahkemeye vermedi ve romantik romancıların ve ünlü anı yazarlarının daha az edebi ışıklarını teşvik ettiği için eleştirildi.
Bir ajan olarak ne aradığı sorulduğunda, Bay Janklow dürüstçe cevap verdi.
1978’de New York dergisine “Büyük kitaplar” demişti. “Ünlü yazarlar veya tanınmış kişiler. Tabii ki, bizim yeteneğimize ihtiyaç duyan ciddi yazarlar edinmekten çekinmiyoruz.”
Yazarlar ona akın etti, ancak bazılarının muhtemelen bir ajana ihtiyaç duyduklarından daha fazla psikiyatrik yardıma ihtiyacı vardı.
Bay Janklow, 2003 yılında ofisinde sanatçı Ray Johnson tarafından yapılan silüetine dayalı bir kolaj koleksiyonuyla poz verdi. Kredi… Ruby Washington/New York Times
1980’de The New York Times’a şöyle demişti: “Köpek cenazeleri hakkında kitaplar yazan insanlar var. İnsanlar bana bu kitabın ciltli olarak beş milyon, ciltsiz olarak nasıl 10 milyon satması gerektiği ve Robert Redford’un neden isteyebileceği hakkında mektuplar yazıyor. ondan bir film yapmak için. Ve onu alıyorsunuz ve bu bir postacı hakkında bir kitap. Sonra CIA’in dişlerime nasıl bir verici yerleştirdiğine dair bu kitapları her zaman alıyoruz.”
Milyonlarca kazanan Janklow, 1989’da yön değiştirdi. Müşterileri arasında Toni Morrison, Tom Wolfe, John le Carré, Donald Barthelme, John Gregory Dunne gibi edebi şahsiyetlerin bulunduğu, International Creative Management’ın kıdemli bir temsilcisi olan Lynn Nesbit ile bir ortaklık kurdu. ve Robert A. Caro.
Para kazananların yanı sıra edebi yetenekleri de temsil eden Janklow & Nesbit, sonunda Pulitzer Ödülleri, Ulusal Kitap Ödülleri, Akademi Ödülleri ve diğer övgülerin kazananları da dahil olmak üzere 1.100 romancı ve kurgusal olmayan yazardan oluşan bir müşteri listesi oluşturdu. Birçoğu tanınmış politikacılar, eğlenceler, tarihçiler, gazeteciler ve sanat ve bilim liderleriydi.
Bay Janklow, çoğu temsilci yüzde 10 alırken yüzde 15 komisyon aldı. Ama müşterileri bol ödül aldı. Janklovcu nüfuz, genellikle televizyon ve film yan ürünleri, kitap kulübü ve dünya yayıncılık anlaşmaları için imza bonusları ve yan haklar kazandı. Ayrıca yazarlara nadiren verilen hakları da kazandı: reklam ve tanıtım kampanyalarında, hatta bir kitabın kapağı ve ceket kopyasının ayrıntılarında bile söz hakkı.
Bazı yerleşik yazarlar için, bırak yazılmayı, henüz planlanmamış kitaplar için sözleşmeler sağladı. Müşterilerinin çoğu en çok satanlar listesinin müdavimleri oldu. Kasım 1989’da, Times listelerinde 1 numara olan üç müşterisi vardı: Danielle Steel “Daddy” ile ciltli kurgu üzerine, Nancy Reagan “My Turn” ile kurgusal olmayan üzerine ve Sidney Sheldon “The Sands of Time” ile karton kapaklı kurgu üzerine. ”
Müşterilerinin gölgesinde kalan çoğu ajanın aksine, Bay Janklow siyasi, kültürel, iletişim ve eğlence çevrelerinde dolaşan ve A-listesi için cömert partiler veren gösterişli bir kendi kendini savunan biriydi. Arkadaşları arasında New York Belediye Başkanı Edward I. Koch; televizyon haber yıldızları Morley Safer ve Barbara Walters; Washington Post’un yayıncısı Katharine Graham; CBS başkanı William Paley; California valisi Jerry Brown; ve yazarlar Nazaran Vidal ve Norman Mailer.
Uzun boylu ve yoğundu ve mavi bir çizgi konuşuyordu. Trip Gabriel, 1989’da The Times için bir dergi makalesinde “Janklow’la akan bir kelime nehrine dalmak ve bir parça sohbete dayalı ağaç parçası yakalamaya çalışmak kadar fazla sohbet edilmez” diye yazmıştı. çünkü büyük ilerlemeler bir maço oyundan ya da dedikodunun piyasa üzerindeki etkisinin sonucundan daha fazlasıydı.
Bay Janklow, “Bu, kendi kendini gerçekleştiren kehanetler işidir,” diye açıkladı. “Büyük ilerlemeler için harekete geçmenin nedenlerinden biri, yazarları ve aracıları zengin yapmak değildir. Yayıncıyı ne satın aldığından haberdar etmek için.
“Onları hamile bırakmalısın,” diye devam etti. “Satış güçlerinin önünde ayağa kalkıp ‘Bu kitap için milyonlar ödedik’ diyorlar. Bu elimizdeki en büyük kitap. Mağazalara sürün.’”
Morton Lloyd Janklow, 30 Mayıs 1930’da Queens’de Maurice ve Lillian (Levantin) Janklow’un çocuğu olarak dünyaya geldi. Morton, kız kardeşi Alice doğduğunda 7 yaşındaydı. Babaları, Buhran yıllarında başarısız olan bir avukattı.
Parlak bir öğrenci olan Morton, devlet ilkokullarına ve bir okul gazetesinin editörlüğünü yaptığı Far Rockaway Lisesi’ne gitti, tenis takımının kaptanıydı ve 1946’da 16 yaşında mezun oldu. Kalbini bir Ivy League kolejine koymuştu, ancak Syracuse Üniversitesi 16 yaşındaki bir çocuğu kabul eden birkaç okuldan biriydi.
Siraküza’dan 1950’de siyaset bilimi diplomasıyla mezun oldu. 1953’te Columbia Üniversitesi’nden hukuk diploması aldıktan sonra Ordu’da ve daha sonra kısaca Manhattan’da avukatlık yaptı.
1950’lerin ortalarında ordudayken, neredeyse ölümcül olduğu kanıtlanan bir mantar enfeksiyonuna yakalandı. Şiddetli sıcaklıklar koştu ve kilo verdi. Deneysel bir ilaç verildiğinde, sekiz ay hastanede yattı. Sonunda iyileşmeye başladığında ağırlığı 106 pound’a düştü.
1953’te bir yatırım bankacısının kızı olan Marjorie Perrin ile evliliği 1959’da boşanmayla sonuçlandı. 1960 yılında sinema yönetmeni Mervyn LeRoy’un kızı ve Warner’ın kurucusu Harry Warner’ın torunu olan aktris Linda LeRoy ile evlendi. Kardeşler. İki çocukları oldu, Angela ve Luke. O, iki çocuğu ve altı torunu olan Bayan LeRoy Janklow ve kız kardeşi Alice Drucker tarafından yaşatılmaktadır.
Bay Janklow’un ilk müşterisi, Nixon başkanlığıyla ilgili kitabı “Düşüşten Önce” (1975) satmak için yardım isteyen eski üniversite arkadaşı Nixon konuşma yazarı William Safire’dı. Daha sonra Watergate skandalında hapse giren Nixon’ın yerel danışmanı John D. Ehrlichman’ın romanı “The Company”yi (1976) sattı; Bay Safire’ın ilk romanı “Full Disclosure”un (1977) 1.3 milyon dolara karton kapaklı hakları; ve Bayan Krantz’ın “Princess Daisy” (1980) filminin ciltsiz hakları 3.2 milyon dolara.
Bay Janklow, City Center of Music and Drama, Cinema Society of Lincoln Center ve Yahudi Müzesi’nin direktörlüğünü yaptı ve Metropolitan Museum of Arka, Guggenheim Museum, New York Üniversitesi ve Columbia Üniversitesi’nin danışma kurullarındaydı. 1982’de Columbia Hukuk Okulu’nda 1 milyon dolarlık bir sanat savunuculuğu programı ve 1992’de edebi ve sanatsal mülkiyet hukuku alanında profesörlük yaptı.
1994’te Bay Janklow, Papa II. John Paul’ün İtalyan yayıncısı Mondadori’nin “Umut Eşiğini Geçmek” adlı yayınında Birleşik Devletler ajanıydı. Kitap, telif hakları hayır kurumlarına gidecek şekilde Alfred A. Knopf’a yaklaşık 10 milyon dolara satıldı.
Bay Janklow ayrıca papa hakkında Tad Szulc tarafından yazılan “Papa John Paul II: Biyografi” (1995) ve “Kutsal Hazretleri: John Paul II ve Zamanımızın Gizli Tarihi” (1996) adlı iki kitabın yazarlarını temsil etti. , Carl Bernstein ve Marco Politi tarafından.
Bay Janklow, Başkan Nixon, Carter ve Reagan’ı temsil etmenin yanı sıra, eşlerinin her biri için kitap sözleşmeleri müzakere etti. Başkanların eşlerinin, kocalarından çok daha fazla sattığını söyledi.
2000 yılında, yayıncılar Hillary Rodham Clinton’ın “Yaşayan Tarih” (2003) adlı anı kitabı için yarışırken, “Başkanlar tarihi bir tür Olimpiyatçı duruştan yeniden yazmaya çalışma eğilimindedir” dedi. “First bayanlar çok daha az çekingen ve hesaplaşmaya daha yatkındır.”
Maia Coleman raporlamaya katkıda bulundu.
Bay Janklow’un şirketi Janklow & Nesbit Associates ile çalışan Bogaards Halkla İlişkiler başkanı Paul Bogaards, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Bay Janklow, tartışmasız Amerika’nın en güçlü bağımsız edebi ajanıydı. Ajansı, Barbara Taylor Bradford, Sidney Sheldon, Danielle Steel ve Judith Krantz gibi son derece başarılı ticari yazarları temsil etti. Aynı zamanda Başkanlar Richard M. Nixon, Jimmy Carter ve Ronald Reagan’ın yanı sıra, 1994’te dünya çapında yayınlanan makaleleri “Umut Eşiğini Geçmek” kitabının sahibi olan Papa John Paul II’yi temsil etti.
Kurnaz, risk alan bir müzakereci — kısmen poker kazançlarıyla üniversiteye girdi ve 1972’de edebiyat savunucusu olarak kendini yeniden icat etmeden ve 1977’de kendi ajansını kurmadan önce yıllarca avukattı — 1980’lerde Bay Janklow 25 milyon doları aştığını söylediği birkaç anlaşma da dahil olmak üzere, ahırındaki yazarlar için rutin olarak milyonlarca dolarlık sözleşmeler güvence altına alıyordu. Onun daveti üzerine, yayıncılar genellikle ihale savaşlarına giriştiler.
Gücü kısmen kitap dünyasındaki ekonomik değişikliklerin bir sonucuydu. Pazarlama stratejilerini ve yazarların avanslarının ve telif ücretlerinin boyutunu ancak dikte eden yayıncıların uzun yıllar hakimiyetinden sonra, birkaç faktör – yayıncıların bir avuç büyük evde birleşmesi, bağımsız kitapçıların düşüşü, indirimli kitapçı zincirlerinin yükselişi – yayıncıları en çok satanların satışına giderek daha fazla güvenmeye zorladı.
Birçok büyük yayıncı, istenmeyen el yazmalarını bile okumaz. Acenteler, bilinmeyen yazarların çalışmalarını ilk görenler oldu ve acentelerin, genellikle kamu yararına veya edebi değerlere değil, satış potansiyeline dayanan yargıları, yayıncıların neyi satın alıp okuyuculara sunduğunu büyük ölçüde belirledi.
Bu eğilimler, yayıncılardan kitlesel pazar kitaplarının yazarlarıyla bir servet kazanan Bay Janklow gibi ajanlara kadar pazarlık gücü dengesini değiştirdi. Tarihçiler David McCullough ve Ronald Steel de dahil olmak üzere bazı bilimsel yazarları temsil ederken, John Updike veya John Cheever gibi stilistleri mahkemeye vermedi ve romantik romancıların ve ünlü anı yazarlarının daha az edebi ışıklarını teşvik ettiği için eleştirildi.
Bir ajan olarak ne aradığı sorulduğunda, Bay Janklow dürüstçe cevap verdi.
1978’de New York dergisine “Büyük kitaplar” demişti. “Ünlü yazarlar veya tanınmış kişiler. Tabii ki, bizim yeteneğimize ihtiyaç duyan ciddi yazarlar edinmekten çekinmiyoruz.”
Yazarlar ona akın etti, ancak bazılarının muhtemelen bir ajana ihtiyaç duyduklarından daha fazla psikiyatrik yardıma ihtiyacı vardı.
Bay Janklow, 2003 yılında ofisinde sanatçı Ray Johnson tarafından yapılan silüetine dayalı bir kolaj koleksiyonuyla poz verdi. Kredi… Ruby Washington/New York Times
1980’de The New York Times’a şöyle demişti: “Köpek cenazeleri hakkında kitaplar yazan insanlar var. İnsanlar bana bu kitabın ciltli olarak beş milyon, ciltsiz olarak nasıl 10 milyon satması gerektiği ve Robert Redford’un neden isteyebileceği hakkında mektuplar yazıyor. ondan bir film yapmak için. Ve onu alıyorsunuz ve bu bir postacı hakkında bir kitap. Sonra CIA’in dişlerime nasıl bir verici yerleştirdiğine dair bu kitapları her zaman alıyoruz.”
Milyonlarca kazanan Janklow, 1989’da yön değiştirdi. Müşterileri arasında Toni Morrison, Tom Wolfe, John le Carré, Donald Barthelme, John Gregory Dunne gibi edebi şahsiyetlerin bulunduğu, International Creative Management’ın kıdemli bir temsilcisi olan Lynn Nesbit ile bir ortaklık kurdu. ve Robert A. Caro.
Para kazananların yanı sıra edebi yetenekleri de temsil eden Janklow & Nesbit, sonunda Pulitzer Ödülleri, Ulusal Kitap Ödülleri, Akademi Ödülleri ve diğer övgülerin kazananları da dahil olmak üzere 1.100 romancı ve kurgusal olmayan yazardan oluşan bir müşteri listesi oluşturdu. Birçoğu tanınmış politikacılar, eğlenceler, tarihçiler, gazeteciler ve sanat ve bilim liderleriydi.
Bay Janklow, çoğu temsilci yüzde 10 alırken yüzde 15 komisyon aldı. Ama müşterileri bol ödül aldı. Janklovcu nüfuz, genellikle televizyon ve film yan ürünleri, kitap kulübü ve dünya yayıncılık anlaşmaları için imza bonusları ve yan haklar kazandı. Ayrıca yazarlara nadiren verilen hakları da kazandı: reklam ve tanıtım kampanyalarında, hatta bir kitabın kapağı ve ceket kopyasının ayrıntılarında bile söz hakkı.
Bazı yerleşik yazarlar için, bırak yazılmayı, henüz planlanmamış kitaplar için sözleşmeler sağladı. Müşterilerinin çoğu en çok satanlar listesinin müdavimleri oldu. Kasım 1989’da, Times listelerinde 1 numara olan üç müşterisi vardı: Danielle Steel “Daddy” ile ciltli kurgu üzerine, Nancy Reagan “My Turn” ile kurgusal olmayan üzerine ve Sidney Sheldon “The Sands of Time” ile karton kapaklı kurgu üzerine. ”
Müşterilerinin gölgesinde kalan çoğu ajanın aksine, Bay Janklow siyasi, kültürel, iletişim ve eğlence çevrelerinde dolaşan ve A-listesi için cömert partiler veren gösterişli bir kendi kendini savunan biriydi. Arkadaşları arasında New York Belediye Başkanı Edward I. Koch; televizyon haber yıldızları Morley Safer ve Barbara Walters; Washington Post’un yayıncısı Katharine Graham; CBS başkanı William Paley; California valisi Jerry Brown; ve yazarlar Nazaran Vidal ve Norman Mailer.
Uzun boylu ve yoğundu ve mavi bir çizgi konuşuyordu. Trip Gabriel, 1989’da The Times için bir dergi makalesinde “Janklow’la akan bir kelime nehrine dalmak ve bir parça sohbete dayalı ağaç parçası yakalamaya çalışmak kadar fazla sohbet edilmez” diye yazmıştı. çünkü büyük ilerlemeler bir maço oyundan ya da dedikodunun piyasa üzerindeki etkisinin sonucundan daha fazlasıydı.
Bay Janklow, “Bu, kendi kendini gerçekleştiren kehanetler işidir,” diye açıkladı. “Büyük ilerlemeler için harekete geçmenin nedenlerinden biri, yazarları ve aracıları zengin yapmak değildir. Yayıncıyı ne satın aldığından haberdar etmek için.
“Onları hamile bırakmalısın,” diye devam etti. “Satış güçlerinin önünde ayağa kalkıp ‘Bu kitap için milyonlar ödedik’ diyorlar. Bu elimizdeki en büyük kitap. Mağazalara sürün.’”
Morton Lloyd Janklow, 30 Mayıs 1930’da Queens’de Maurice ve Lillian (Levantin) Janklow’un çocuğu olarak dünyaya geldi. Morton, kız kardeşi Alice doğduğunda 7 yaşındaydı. Babaları, Buhran yıllarında başarısız olan bir avukattı.
Parlak bir öğrenci olan Morton, devlet ilkokullarına ve bir okul gazetesinin editörlüğünü yaptığı Far Rockaway Lisesi’ne gitti, tenis takımının kaptanıydı ve 1946’da 16 yaşında mezun oldu. Kalbini bir Ivy League kolejine koymuştu, ancak Syracuse Üniversitesi 16 yaşındaki bir çocuğu kabul eden birkaç okuldan biriydi.
Siraküza’dan 1950’de siyaset bilimi diplomasıyla mezun oldu. 1953’te Columbia Üniversitesi’nden hukuk diploması aldıktan sonra Ordu’da ve daha sonra kısaca Manhattan’da avukatlık yaptı.
1950’lerin ortalarında ordudayken, neredeyse ölümcül olduğu kanıtlanan bir mantar enfeksiyonuna yakalandı. Şiddetli sıcaklıklar koştu ve kilo verdi. Deneysel bir ilaç verildiğinde, sekiz ay hastanede yattı. Sonunda iyileşmeye başladığında ağırlığı 106 pound’a düştü.
1953’te bir yatırım bankacısının kızı olan Marjorie Perrin ile evliliği 1959’da boşanmayla sonuçlandı. 1960 yılında sinema yönetmeni Mervyn LeRoy’un kızı ve Warner’ın kurucusu Harry Warner’ın torunu olan aktris Linda LeRoy ile evlendi. Kardeşler. İki çocukları oldu, Angela ve Luke. O, iki çocuğu ve altı torunu olan Bayan LeRoy Janklow ve kız kardeşi Alice Drucker tarafından yaşatılmaktadır.
Bay Janklow’un ilk müşterisi, Nixon başkanlığıyla ilgili kitabı “Düşüşten Önce” (1975) satmak için yardım isteyen eski üniversite arkadaşı Nixon konuşma yazarı William Safire’dı. Daha sonra Watergate skandalında hapse giren Nixon’ın yerel danışmanı John D. Ehrlichman’ın romanı “The Company”yi (1976) sattı; Bay Safire’ın ilk romanı “Full Disclosure”un (1977) 1.3 milyon dolara karton kapaklı hakları; ve Bayan Krantz’ın “Princess Daisy” (1980) filminin ciltsiz hakları 3.2 milyon dolara.
Bay Janklow, City Center of Music and Drama, Cinema Society of Lincoln Center ve Yahudi Müzesi’nin direktörlüğünü yaptı ve Metropolitan Museum of Arka, Guggenheim Museum, New York Üniversitesi ve Columbia Üniversitesi’nin danışma kurullarındaydı. 1982’de Columbia Hukuk Okulu’nda 1 milyon dolarlık bir sanat savunuculuğu programı ve 1992’de edebi ve sanatsal mülkiyet hukuku alanında profesörlük yaptı.
1994’te Bay Janklow, Papa II. John Paul’ün İtalyan yayıncısı Mondadori’nin “Umut Eşiğini Geçmek” adlı yayınında Birleşik Devletler ajanıydı. Kitap, telif hakları hayır kurumlarına gidecek şekilde Alfred A. Knopf’a yaklaşık 10 milyon dolara satıldı.
Bay Janklow ayrıca papa hakkında Tad Szulc tarafından yazılan “Papa John Paul II: Biyografi” (1995) ve “Kutsal Hazretleri: John Paul II ve Zamanımızın Gizli Tarihi” (1996) adlı iki kitabın yazarlarını temsil etti. , Carl Bernstein ve Marco Politi tarafından.
Bay Janklow, Başkan Nixon, Carter ve Reagan’ı temsil etmenin yanı sıra, eşlerinin her biri için kitap sözleşmeleri müzakere etti. Başkanların eşlerinin, kocalarından çok daha fazla sattığını söyledi.
2000 yılında, yayıncılar Hillary Rodham Clinton’ın “Yaşayan Tarih” (2003) adlı anı kitabı için yarışırken, “Başkanlar tarihi bir tür Olimpiyatçı duruştan yeniden yazmaya çalışma eğilimindedir” dedi. “First bayanlar çok daha az çekingen ve hesaplaşmaya daha yatkındır.”
Maia Coleman raporlamaya katkıda bulundu.