Amerikalılara geleneksel Çin yemeklerini pişirmeyi öğretmede öncü olan Eileen Yin-Fei Lo, 13 Kasım’da Montclair, NJ’deki evinde öldü. 85 yaşındaydı.
Bu ay ölümünü doğrulayan oğlu Stephen Ferretti, ölüm sebebinin kalp krizi olduğunu söyledi. O sırada ölümü geniş çapta bildirilmedi.
Bayan Lo, 1,20 boyundaydı, ancak onun varlığı Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Çin mutfağında büyük önem taşıyordu. 11 yemek kitabı yazdı, James Beard Ödülü kazandı ve geleneksel Çin yemek pişirme tekniklerini düzenleme misyonuna bağlı kaldı.
Çinli Amerikalı yemek kitabı yazarı Grace Young, bir röportajda bu anlatıyı değiştirdiğini söyledi. “Eileen gibi yazarlar sayesinde Kanton mutfağı Amerika’nın mutfak geleneklerinin bir parçası haline geldi.”
Bayan Lo, 4 Mayıs 1937’de, İngilizceleştirilmiş adıyla Kanton olarak da bilinen ve Kanton mutfağının anavatanı olan Guangdong Eyaletinin başkenti Guangzhou’da doğdu. Babası Pak Wen Lo hükümet için çalışıyordu ve annesi Miu How Chen , ev hanımıydı. Ailesi, 1940’larda Çin Devrimi sırasında ülkeden kaçtı ve Hong Kong’a yerleşti ve burada askeri yayın Stars and Stripes’ta görev yapan Amerikalı gazeteci Fred Ferretti ile tanıştı. İkili 1959’da evlendi ve Montclair’e yerleşmeden önce Queens’e taşındı. (Bay Ferretti geçen Mart ayında öldü.)
Akşam yemeği davetlileri onun Çin mutfağından övgüyle söz ederdi, bu yüzden 1972’de evlerinin dışında yemek dersleri vermeye başladı. Stephen Ferretti, çiftin ayrılmaz olduğunu ve yemek konusunda derin bir bağ paylaştığını söyledi. Hatta yaşlı Bay Ferretti’nin 1969’da çalışmaya başladığı The New York Times için restoranları birlikte incelediler.
Stephen Ferretti, “Bir restorana giderdik, İtalyan veya Çin olabilir, bir şeyler yerdik ve babam Eileen’e bakıp ‘Burada ne var?’ derdi” dedi. “’Bu çifte kızartma, yağ eski, yer fıstığı yağı kullanmaları gerekiyor ama mısır veya sebze kullanmışlar’ derdi.”
Bayan Lo’nun ilk yemek kitabı “The Dim Sum Book” 1981’de yayınlandı. Kitapta insanlara won ton, siu mai ve char siu bao, mangalda domuz etiyle doldurulmuş çörekler gibi yemeklerin nasıl hazırlanacağını öğretti ve kesin talimatlar verdi. sıcak, davetkar ses. Bay Ferretti, “Bunlar, o sırada insanların farkında olmadığı veya maruz kalmadığı şeyler” dedi. “Çorba hamur tatlısı yapardı ve insanlar ‘Burada çorba nasıl yapılır?’ diye düşünürdü.”
Bu kitabı, “Eileen Yin-Fei Lo’nun Yeni Kanton Yemekleri” (1988) ve Bayan Lo’nun 2009’da yayınlanan en büyük hitlerinin bir özeti olan “Çin Mutfağının Arkasında Ustalaşmak” da dahil olmak üzere 10 kitap izledi.
Bayan Lo, 11 yemek kitabı yazdı ve kendini geleneksel Çin pişirme tekniklerini kodlamaya adadı. Kredi… Steve Ferretti
1989’da The Times’da yazan Florence Fabricant, birçok Amerikalının bildiği Çin yemeklerinden ayrıldığı için “Yeni Kanton Yemeklerini” övdü. “Kitap, birçok Amerikalının aşina olduğu batılılaşmış chop suey mutfağının aksine, gerçek Kanton mutfağına artan ilgi göz önüne alındığında tam zamanında geldi,” diye yazdı. “Kanton’un taze, narin ama bol çeşnili yemekleri hatırı sayılır bir kavrayışla açıklanıyor.”
Bayan Lo’nun 2003 tarihli “The Chinese Chicken Cookbook” adlı kitabının editörlüğünü yapan Sydny Miner, bir röportajda tariflerinin erişilebilirlik ve orijinallik arasındaki çizgide ustaca yürüdüğünü söyledi.
Ama Bayan Lo’nun insanları eğitme arzusu yemek kitaplarının ötesine geçti.
Sık sık arkadaşlarını ve meslektaşlarını Aşağı Manhattan’daki Çin Mahallesi’ne götürür, onlara dükkanlarda ve restoranlarda nasıl gezineceklerini öğretir ve onlara zencefil, sosis veya dim sum almak için en sevdiği yerleri gösterirdi.
1990’larda Bayan Lo’nun birkaç yemek kitabının editörlüğünü yapan Justin Schwartz, “Herkes onu severdi” dedi. “Çin Mahallesi’ndeki restoranların üst katlarında olduğunu bile bilmediğiniz özel yan odalar alırdı.”
Bay Schwartz, Bayan Lo’nun evinde birkaç Noel Günü öğle yemeği yedi. “100 mantı tepsileri ve en seçkin, inanılmaz Çin yemeği ile çıktı” dedi.
Mutfağının şimdiye kadar gördüğü hiçbir şeye benzemediğini söyledi: dev vapurlar, duvarlarda tencere ve süzgeçlerle dolu pegboard’lar, her türden erişteyle dolu dolaplar. “Bu, sıkı çalışan bir mutfaktı” dedi.
Bayan Lo, Charlie Palmer ve David Burke gibi ünlü şeflerle arkadaş oldu ve onlara işletmelerinde Çin yemeği pişirmeyi öğretti. Bay Burke, 1990’ların ortasında, restoranı Park Avenue Cafe’de dim sum brunch menüsü oluşturmaya yardımcı olması için onu işe aldı.
Bay Burke, “Tavşan Ricochet gibi geldi ve aşçılarımın etrafında daireler çizdi,” dedi. “Şirin bir şekilde onlara ‘Hayır, hayır, böyle yapın, size göstereyim’ gibi bağırmaya başladı.”
Sık sık restoranda 12 saat aralıksız çalıştığını söyledi ve ekledi, “O bir mükemmeliyetçiydi.”
Tarihsiz bir fotoğrafta Bayan Lo. Çin yemeği yazarlarının alanı, onun başladığı zamana göre daha kalabalık, ancak birçoğu hâlâ Bayan Lo’yu en önde gelen uzman olarak görüyor. Kredi… Steve Ferretti aracılığıyla
Bir Çin lokantasındaki yemeğin eşit olmadığını hissettiğinde fikrini bildirmekten çekinmedi. Stephen Ferretti, sık sık şefle konuştuğunu söyledi. “Asya’dan Çinli şeflerle konuşuyor ve diyor ki: ‘Bu Amerikanlaşmış seyirciyi unutun. Bunu bu şekilde yapmalısın.’”
Editör Bay Schwartz, bu inatçı tavrın kitaplarına kadar uzandığını söyledi. Tariflerinde değişiklik önereceğini, insanların belirli bir malzemeyi bulamayacağını söyleyerek hatırladı ve “Ayağını yere basar ve bunun korunması gerektiğini söylerdi, gerçekten böyle yapılır. ”
Bay Schwartz, Bayan Lo’nun yemek kitaplarının her zaman iyi satmasa da zamansız bir kaliteye sahip olduğunu söyledi.
“Yapmakta olduğum bir kitabın gerçekten önemli olduğunu, gerçekten eğitici olduğunu ve onlarda bir kalıcılık olduğunu hissettiğim nadirdir,” dedi – ama Bayan Lo’nun kitapları bir istisnaydı.
Bayan Lo hiçbir zaman çevrimiçi bir varlık oluşturmaya çalışmadı, ancak yine de kendini adamış bir takipçisi vardı.
Bay Ferretti, 2009 yılında Macy’s’deki De Gustibus Aşçılık Okulu’nda verdiği bir derse katıldığını hatırladı. dakika, bu kadının internette varlığı yok ve herhangi bir sosyal medya kullanmıyor.’ Kesinlikle, çünkü bunlar her yerden onun kitabını ve tariflerini beğenen insanlar.
Çin yemeği yazarlarının alanı artık daha kalabalık, ancak birçoğu hâlâ Bayan Lo’yu en önde gelen uzman olarak görüyor.
“Yemek kitaplarını, bakmak için kılavuz olarak kullanıyorum: Tamam, bunu nasıl yapardı?” “Bir Çin Mutfağı” da dahil olmak üzere birçok yemek kitabının yazarı Lynette Lo Tom dedi.
Oğlu Stephen’a ek olarak, Bayan Lo’nun başka bir oğlu, Christopher ve bir torunu hayatta kaldı. Ayrıca, Sichuan bifteği ve çay tütsülenmiş ördek gibi yemekleri bir Amerikan ev aşçısı için yapılabilir hale getiren bir dizi tarifle hayatta kaldı.
Pekin ördeği tarifi, Stephen için özel bir önem taşıyor. Yağı deriden ayırmak ve hoisin sosunu sıfırdan yapmak için bir bisiklet pompası kullanacağını söyledi.
Tarifi birkaç kez denediğini de sözlerine ekledi. Hiç annesininki gibi çıkmıyor.
Bu ay ölümünü doğrulayan oğlu Stephen Ferretti, ölüm sebebinin kalp krizi olduğunu söyledi. O sırada ölümü geniş çapta bildirilmedi.
Bayan Lo, 1,20 boyundaydı, ancak onun varlığı Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Çin mutfağında büyük önem taşıyordu. 11 yemek kitabı yazdı, James Beard Ödülü kazandı ve geleneksel Çin yemek pişirme tekniklerini düzenleme misyonuna bağlı kaldı.
Çinli Amerikalı yemek kitabı yazarı Grace Young, bir röportajda bu anlatıyı değiştirdiğini söyledi. “Eileen gibi yazarlar sayesinde Kanton mutfağı Amerika’nın mutfak geleneklerinin bir parçası haline geldi.”
Bayan Lo, 4 Mayıs 1937’de, İngilizceleştirilmiş adıyla Kanton olarak da bilinen ve Kanton mutfağının anavatanı olan Guangdong Eyaletinin başkenti Guangzhou’da doğdu. Babası Pak Wen Lo hükümet için çalışıyordu ve annesi Miu How Chen , ev hanımıydı. Ailesi, 1940’larda Çin Devrimi sırasında ülkeden kaçtı ve Hong Kong’a yerleşti ve burada askeri yayın Stars and Stripes’ta görev yapan Amerikalı gazeteci Fred Ferretti ile tanıştı. İkili 1959’da evlendi ve Montclair’e yerleşmeden önce Queens’e taşındı. (Bay Ferretti geçen Mart ayında öldü.)
Akşam yemeği davetlileri onun Çin mutfağından övgüyle söz ederdi, bu yüzden 1972’de evlerinin dışında yemek dersleri vermeye başladı. Stephen Ferretti, çiftin ayrılmaz olduğunu ve yemek konusunda derin bir bağ paylaştığını söyledi. Hatta yaşlı Bay Ferretti’nin 1969’da çalışmaya başladığı The New York Times için restoranları birlikte incelediler.
Stephen Ferretti, “Bir restorana giderdik, İtalyan veya Çin olabilir, bir şeyler yerdik ve babam Eileen’e bakıp ‘Burada ne var?’ derdi” dedi. “’Bu çifte kızartma, yağ eski, yer fıstığı yağı kullanmaları gerekiyor ama mısır veya sebze kullanmışlar’ derdi.”
Bayan Lo’nun ilk yemek kitabı “The Dim Sum Book” 1981’de yayınlandı. Kitapta insanlara won ton, siu mai ve char siu bao, mangalda domuz etiyle doldurulmuş çörekler gibi yemeklerin nasıl hazırlanacağını öğretti ve kesin talimatlar verdi. sıcak, davetkar ses. Bay Ferretti, “Bunlar, o sırada insanların farkında olmadığı veya maruz kalmadığı şeyler” dedi. “Çorba hamur tatlısı yapardı ve insanlar ‘Burada çorba nasıl yapılır?’ diye düşünürdü.”
Bu kitabı, “Eileen Yin-Fei Lo’nun Yeni Kanton Yemekleri” (1988) ve Bayan Lo’nun 2009’da yayınlanan en büyük hitlerinin bir özeti olan “Çin Mutfağının Arkasında Ustalaşmak” da dahil olmak üzere 10 kitap izledi.
Bayan Lo, 11 yemek kitabı yazdı ve kendini geleneksel Çin pişirme tekniklerini kodlamaya adadı. Kredi… Steve Ferretti
1989’da The Times’da yazan Florence Fabricant, birçok Amerikalının bildiği Çin yemeklerinden ayrıldığı için “Yeni Kanton Yemeklerini” övdü. “Kitap, birçok Amerikalının aşina olduğu batılılaşmış chop suey mutfağının aksine, gerçek Kanton mutfağına artan ilgi göz önüne alındığında tam zamanında geldi,” diye yazdı. “Kanton’un taze, narin ama bol çeşnili yemekleri hatırı sayılır bir kavrayışla açıklanıyor.”
Bayan Lo’nun 2003 tarihli “The Chinese Chicken Cookbook” adlı kitabının editörlüğünü yapan Sydny Miner, bir röportajda tariflerinin erişilebilirlik ve orijinallik arasındaki çizgide ustaca yürüdüğünü söyledi.
Ama Bayan Lo’nun insanları eğitme arzusu yemek kitaplarının ötesine geçti.
Sık sık arkadaşlarını ve meslektaşlarını Aşağı Manhattan’daki Çin Mahallesi’ne götürür, onlara dükkanlarda ve restoranlarda nasıl gezineceklerini öğretir ve onlara zencefil, sosis veya dim sum almak için en sevdiği yerleri gösterirdi.
1990’larda Bayan Lo’nun birkaç yemek kitabının editörlüğünü yapan Justin Schwartz, “Herkes onu severdi” dedi. “Çin Mahallesi’ndeki restoranların üst katlarında olduğunu bile bilmediğiniz özel yan odalar alırdı.”
Bay Schwartz, Bayan Lo’nun evinde birkaç Noel Günü öğle yemeği yedi. “100 mantı tepsileri ve en seçkin, inanılmaz Çin yemeği ile çıktı” dedi.
Mutfağının şimdiye kadar gördüğü hiçbir şeye benzemediğini söyledi: dev vapurlar, duvarlarda tencere ve süzgeçlerle dolu pegboard’lar, her türden erişteyle dolu dolaplar. “Bu, sıkı çalışan bir mutfaktı” dedi.
Bayan Lo, Charlie Palmer ve David Burke gibi ünlü şeflerle arkadaş oldu ve onlara işletmelerinde Çin yemeği pişirmeyi öğretti. Bay Burke, 1990’ların ortasında, restoranı Park Avenue Cafe’de dim sum brunch menüsü oluşturmaya yardımcı olması için onu işe aldı.
Bay Burke, “Tavşan Ricochet gibi geldi ve aşçılarımın etrafında daireler çizdi,” dedi. “Şirin bir şekilde onlara ‘Hayır, hayır, böyle yapın, size göstereyim’ gibi bağırmaya başladı.”
Sık sık restoranda 12 saat aralıksız çalıştığını söyledi ve ekledi, “O bir mükemmeliyetçiydi.”
Tarihsiz bir fotoğrafta Bayan Lo. Çin yemeği yazarlarının alanı, onun başladığı zamana göre daha kalabalık, ancak birçoğu hâlâ Bayan Lo’yu en önde gelen uzman olarak görüyor. Kredi… Steve Ferretti aracılığıyla
Bir Çin lokantasındaki yemeğin eşit olmadığını hissettiğinde fikrini bildirmekten çekinmedi. Stephen Ferretti, sık sık şefle konuştuğunu söyledi. “Asya’dan Çinli şeflerle konuşuyor ve diyor ki: ‘Bu Amerikanlaşmış seyirciyi unutun. Bunu bu şekilde yapmalısın.’”
Editör Bay Schwartz, bu inatçı tavrın kitaplarına kadar uzandığını söyledi. Tariflerinde değişiklik önereceğini, insanların belirli bir malzemeyi bulamayacağını söyleyerek hatırladı ve “Ayağını yere basar ve bunun korunması gerektiğini söylerdi, gerçekten böyle yapılır. ”
Bay Schwartz, Bayan Lo’nun yemek kitaplarının her zaman iyi satmasa da zamansız bir kaliteye sahip olduğunu söyledi.
“Yapmakta olduğum bir kitabın gerçekten önemli olduğunu, gerçekten eğitici olduğunu ve onlarda bir kalıcılık olduğunu hissettiğim nadirdir,” dedi – ama Bayan Lo’nun kitapları bir istisnaydı.
Bayan Lo hiçbir zaman çevrimiçi bir varlık oluşturmaya çalışmadı, ancak yine de kendini adamış bir takipçisi vardı.
Bay Ferretti, 2009 yılında Macy’s’deki De Gustibus Aşçılık Okulu’nda verdiği bir derse katıldığını hatırladı. dakika, bu kadının internette varlığı yok ve herhangi bir sosyal medya kullanmıyor.’ Kesinlikle, çünkü bunlar her yerden onun kitabını ve tariflerini beğenen insanlar.
Çin yemeği yazarlarının alanı artık daha kalabalık, ancak birçoğu hâlâ Bayan Lo’yu en önde gelen uzman olarak görüyor.
“Yemek kitaplarını, bakmak için kılavuz olarak kullanıyorum: Tamam, bunu nasıl yapardı?” “Bir Çin Mutfağı” da dahil olmak üzere birçok yemek kitabının yazarı Lynette Lo Tom dedi.
Oğlu Stephen’a ek olarak, Bayan Lo’nun başka bir oğlu, Christopher ve bir torunu hayatta kaldı. Ayrıca, Sichuan bifteği ve çay tütsülenmiş ördek gibi yemekleri bir Amerikan ev aşçısı için yapılabilir hale getiren bir dizi tarifle hayatta kaldı.
Pekin ördeği tarifi, Stephen için özel bir önem taşıyor. Yağı deriden ayırmak ve hoisin sosunu sıfırdan yapmak için bir bisiklet pompası kullanacağını söyledi.
Tarifi birkaç kez denediğini de sözlerine ekledi. Hiç annesininki gibi çıkmıyor.