1970’lerin ekonomik şoklarını açıklayan çalışması, kendisine Nobel ekonomi ödülü kazandıran bir atılım olan maliye ve para politikası hakkında yeni düşünme yollarını harekete geçiren Edward C. Prescott, 6 Kasım’da Arizona, Paradise Valley’deki bir deva tesisinde öldü. 81 yaşındaydı.
Oğlu Ned Prescott, sebebin kanser olduğunu söyledi.
Prescott, 1970’lerde, 1930’lardan beri politika yapımına egemen olan, ancak on yılın yüksek enflasyonu ve düşük büyümesini açıklayamayan Keynesyen modellerin çöküşüyle karşı karşıya kalan ekonomik düşünürler kuşağının önde gelen üyelerinden biriydi.
Keynesyen ekonomi büyük ölçüde talebe odaklanır, bu değişikliklerin iş döngüsünün dalgalanmasına neden olduğunu varsayar. Ancak sık sık birlikte çalıştığı Finn Kydland ile çalışan Dr. Prescott, enerji maliyetleri ve özellikle teknolojik ilerleme gibi arz tarafının da aynı derecede önemli olup olmadığını sordu.
Aslında, çalışmaları, özellikle 1982 tarihli ufuk açıcı bir makaleleri, arz yönlü kaymaların, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana iş döngüsündeki değişikliklerin büyük çoğunluğunu açıkladığını gösterdi. Araştırmaları, arz yönlü verimliliği en üst düzeye çıkarmak için vergileri ve düzenlemeleri azaltmayı amaçlayan Başkan Ronald Reagan döneminde başlayan onlarca yıllık politikaların ateşlenmesine yardımcı oldu.
John Maynard Keynes’in kendisi de onaylamış olabilir: Önceki’nin dediği gibi, “Herhangi bir entelektüel etkiden tamamen muaf olduklarına inanan pratik insanlar, genellikle eskimiş bazı iktisatçıların köleleridir.”
Ve adil olmak gerekirse, Keynes, Dr. Prescott’un çalışmasını mümkün kılan ve ona ve Dr. Kydland’a ekonomiye dinamik bir sistem olarak bakış açısı kazandıran gelişmiş bilgisayar modelleme sistemlerine sahip değildi.
Bu dinamizm anlayışı, ekonomistlerin zaman tutarsızlığı dediği şeye ilişkin ikinci eleştirel içgörüleriyle ilgiliydi. 1977 tarihli bir makalede açıkladıkları gibi, politikacılar uzun vadeli politikalar ve hedefler belirleme eğilimindedir, ancak daha sonra kısa vadeli çıkarlar için bunların altını çizerler.
Bir örnek olarak kamu sel sigortasına işaret ettiler. Bir hükümet, bir bölgenin üzerine inşaat yapılamayacak kadar riskli olduğunu beyan edebilir ve burayı sigortalamayı reddedebilir. Ancak önceki insanlar orada inşaat yapıyor, politikacılar muhtemelen kurucuların baskısına boyun eğecek – ve aslında, insanlar politikacıların pes etmesini bekledikleri için inşa edecekler.
Bu güvenilirlik sorunu, iş merkez bankalarına geldiğinde Dr. Prescott ve Dr. Kydland için özellikle sorunluydu. Bankaların yöneticileri, düşük enflasyonu birincil uzun vadeli hedefleri haline getirebilir. Ancak siyasi baskıya maruz kalırlarsa, daha yüksek enflasyon anlamına gelse bile önceliklerini daha yüksek istihdama kaydırmaları muhtemeldir.
Ve ekonomi bireysel aktörlerden (insanlar, şirketler, hükümetler) oluştuğu için sonuçlar dinamiktir ve farklı durumlarda aynı politika araçlarının kullanılmasını zorlaştırır.
Dr. Prescott, 2004 Nobel Ekonomi Ödülü’nü kazandıktan sonra otobiyografik bir eskizde, “Makro politika bir oyundur, düşündüğümüz gibi bir kontrol sorunu değil,” diye yazmıştı.
Başkan George W. Bush, Aralık 2004’te Beyaz Saray’da Dr. Prescott ve diğer Nobel kazananlarla bir araya geldi. Soldan: Linda Buck, Finn Kydland, Dr. Prescott, Başkan Bush, Frank Wilczek, David Gross ve Richard Axel. Kredi… Stephen Crowley/The New York Times
Bu nedenle Dr. Prescott, hükümetlerin örneğin merkez bankalarını siyasi baskıdan izole ederek ve çok yıllı bütçeler belirleyerek uzun vadeli kurallar koyması ve bunlara uyması gerektiğini savundu.
Bu içgörülerin her ikisi de 1970’lerin sonlarında geldi. Prescott, 2004 yılında, Amerikalıların neden Avrupalılardan daha uzun saatler çalıştıklarını araştıran bir makaleyle Nobel ödülünü kazandığı yıl, kamuoyunda yeniden öne çıktı.
Kültürel farklılıklara odaklanan açıklamalar sunan diğer iktisatçıların aksine, Dr. Prescott bunun tamamen vergilerle ilgili olduğunu savundu ve bunu kanıtlamak için ampirik veriler sundu. 1950’lerde, Fransa’da vergiler Amerika Birleşik Devletleri’ndekinden daha yüksekken, Fransız işçiler Amerikalılardan daha fazla çalıştılar.
Ancak, vergi oranlarının Fransa’da artması ve Amerika Birleşik Devletleri’nde düşmesiyle, önümüzdeki on yıllarda bu durum tersine döndü. Bu bulgu, Dr. Prescott’u diğer 367 ekonomistle birlikte, 2004 Demokratik başkan adayı Senatör John Kerry’nin yüksek gelirlilere uygulanan vergi indirimlerini geri alma önerisini eleştiren bir mektup imzalamaya yöneltti.
Prescott gazetecilere, “Vergileri artırabileceğiniz ve ekonomiyi canlandırabileceğiniz fikri oldukça aptalca,” dedi.
Çalışmaları için Dr. Prescott ve Dr. Kydland 2004 Nobel’ini paylaştılar.
Nobel komitesi, “Mikroekonomik temellere dayanan makroekonomik analiz için yeni ve operasyonel bir paradigma sundular” diye yazdı. “Kydland ve Prescott’un çalışması, ekonomi alanındaki akademik araştırmaların yanı sıra makroekonomik analiz ve politika oluşturma pratiğini dönüştürdü.”
Dr. Prescott, Ekonomi alanında Nobel Anma Ödülü’nü aldıktan sonra 2004 yılında Stockholm’de. Kredi… Wolfgang Rattay/Reuters
Edward Christian Prescott, 26 Aralık 1940’ta Albany’nin kuzeyindeki Hudson Nehri üzerindeki bir şehir olan Glens Falls, NY’de doğdu. Ekonomiye olan ilgisi, bir endüstri mühendisi olan babası William Prescott’un fabrika operasyonlarını yönettiğini gözlemledikten sonra erken filizlendi. Annesi Mathilde (Helwig) Prescott, bir kütüphaneci ve ev hanımıydı.
Edward, fiziksel olarak zayıf olmasına rağmen lise ve üniversitede futbol oynadı ve yazları golf arabası olarak ve yakındaki bir kağıt fabrikasında çalıştı.
Roket biliminde bir kariyere giden yolda fizik okumayı planlayarak Swarthmore Koleji’ne girdi, ancak okulun bölümünün yeterince teorik olmadığını görmeye başladı. Matematiğe geçti ve 1963’te mezun oldu.
Birkaç yıl sonra Western Reserve Üniversitesi ile birleşen Cleveland’daki Case Institute of Technology’den yöneylem araştırması alanında yüksek lisans derecesi ve 1967’de okulun birleştiği aynı yıl Carnegie Institute of Technology’den ekonomi alanında doktora derecesi aldı. Mellon Enstitüsü, Carnegie Mellon Üniversitesi’ni kuracak.
1965’te Janet Dale Simpson ile evlendi. Oğulları Ned ile birlikte, kızları Wynn Prescott gibi ondan sağ kurtuldu; başka bir oğul, Andrew; kardeşi William Prescott; kız kardeşi Prudence Robertson; ve altı torun.
Dr. Prescott, 2003’te Arizona Eyalet Üniversitesi’ne geçmeden önce Pennsylvania Üniversitesi, Carnegie Mellon ve Minnesota Üniversitesi’nde ders verdi. 1981’de Minneapolis Federal Rezerv Bankası’nda danışman oldu.
Bir noktada neredeyse Chicago Üniversitesi’nde bir işe girecekti, ancak oğlu Ned üniversitenin ekonomi bölümünde yüksek lisans öğrencisi olduğu ve bir çıkar çatışması riskini göze almak istemediği için bundan vazgeçti. Ned Prescott şimdi Cleveland Fed için çalışıyor.
Oğlu Ned Prescott, sebebin kanser olduğunu söyledi.
Prescott, 1970’lerde, 1930’lardan beri politika yapımına egemen olan, ancak on yılın yüksek enflasyonu ve düşük büyümesini açıklayamayan Keynesyen modellerin çöküşüyle karşı karşıya kalan ekonomik düşünürler kuşağının önde gelen üyelerinden biriydi.
Keynesyen ekonomi büyük ölçüde talebe odaklanır, bu değişikliklerin iş döngüsünün dalgalanmasına neden olduğunu varsayar. Ancak sık sık birlikte çalıştığı Finn Kydland ile çalışan Dr. Prescott, enerji maliyetleri ve özellikle teknolojik ilerleme gibi arz tarafının da aynı derecede önemli olup olmadığını sordu.
Aslında, çalışmaları, özellikle 1982 tarihli ufuk açıcı bir makaleleri, arz yönlü kaymaların, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana iş döngüsündeki değişikliklerin büyük çoğunluğunu açıkladığını gösterdi. Araştırmaları, arz yönlü verimliliği en üst düzeye çıkarmak için vergileri ve düzenlemeleri azaltmayı amaçlayan Başkan Ronald Reagan döneminde başlayan onlarca yıllık politikaların ateşlenmesine yardımcı oldu.
John Maynard Keynes’in kendisi de onaylamış olabilir: Önceki’nin dediği gibi, “Herhangi bir entelektüel etkiden tamamen muaf olduklarına inanan pratik insanlar, genellikle eskimiş bazı iktisatçıların köleleridir.”
Ve adil olmak gerekirse, Keynes, Dr. Prescott’un çalışmasını mümkün kılan ve ona ve Dr. Kydland’a ekonomiye dinamik bir sistem olarak bakış açısı kazandıran gelişmiş bilgisayar modelleme sistemlerine sahip değildi.
Bu dinamizm anlayışı, ekonomistlerin zaman tutarsızlığı dediği şeye ilişkin ikinci eleştirel içgörüleriyle ilgiliydi. 1977 tarihli bir makalede açıkladıkları gibi, politikacılar uzun vadeli politikalar ve hedefler belirleme eğilimindedir, ancak daha sonra kısa vadeli çıkarlar için bunların altını çizerler.
Bir örnek olarak kamu sel sigortasına işaret ettiler. Bir hükümet, bir bölgenin üzerine inşaat yapılamayacak kadar riskli olduğunu beyan edebilir ve burayı sigortalamayı reddedebilir. Ancak önceki insanlar orada inşaat yapıyor, politikacılar muhtemelen kurucuların baskısına boyun eğecek – ve aslında, insanlar politikacıların pes etmesini bekledikleri için inşa edecekler.
Bu güvenilirlik sorunu, iş merkez bankalarına geldiğinde Dr. Prescott ve Dr. Kydland için özellikle sorunluydu. Bankaların yöneticileri, düşük enflasyonu birincil uzun vadeli hedefleri haline getirebilir. Ancak siyasi baskıya maruz kalırlarsa, daha yüksek enflasyon anlamına gelse bile önceliklerini daha yüksek istihdama kaydırmaları muhtemeldir.
Ve ekonomi bireysel aktörlerden (insanlar, şirketler, hükümetler) oluştuğu için sonuçlar dinamiktir ve farklı durumlarda aynı politika araçlarının kullanılmasını zorlaştırır.
Dr. Prescott, 2004 Nobel Ekonomi Ödülü’nü kazandıktan sonra otobiyografik bir eskizde, “Makro politika bir oyundur, düşündüğümüz gibi bir kontrol sorunu değil,” diye yazmıştı.
Başkan George W. Bush, Aralık 2004’te Beyaz Saray’da Dr. Prescott ve diğer Nobel kazananlarla bir araya geldi. Soldan: Linda Buck, Finn Kydland, Dr. Prescott, Başkan Bush, Frank Wilczek, David Gross ve Richard Axel. Kredi… Stephen Crowley/The New York Times
Bu nedenle Dr. Prescott, hükümetlerin örneğin merkez bankalarını siyasi baskıdan izole ederek ve çok yıllı bütçeler belirleyerek uzun vadeli kurallar koyması ve bunlara uyması gerektiğini savundu.
Bu içgörülerin her ikisi de 1970’lerin sonlarında geldi. Prescott, 2004 yılında, Amerikalıların neden Avrupalılardan daha uzun saatler çalıştıklarını araştıran bir makaleyle Nobel ödülünü kazandığı yıl, kamuoyunda yeniden öne çıktı.
Kültürel farklılıklara odaklanan açıklamalar sunan diğer iktisatçıların aksine, Dr. Prescott bunun tamamen vergilerle ilgili olduğunu savundu ve bunu kanıtlamak için ampirik veriler sundu. 1950’lerde, Fransa’da vergiler Amerika Birleşik Devletleri’ndekinden daha yüksekken, Fransız işçiler Amerikalılardan daha fazla çalıştılar.
Ancak, vergi oranlarının Fransa’da artması ve Amerika Birleşik Devletleri’nde düşmesiyle, önümüzdeki on yıllarda bu durum tersine döndü. Bu bulgu, Dr. Prescott’u diğer 367 ekonomistle birlikte, 2004 Demokratik başkan adayı Senatör John Kerry’nin yüksek gelirlilere uygulanan vergi indirimlerini geri alma önerisini eleştiren bir mektup imzalamaya yöneltti.
Prescott gazetecilere, “Vergileri artırabileceğiniz ve ekonomiyi canlandırabileceğiniz fikri oldukça aptalca,” dedi.
Çalışmaları için Dr. Prescott ve Dr. Kydland 2004 Nobel’ini paylaştılar.
Nobel komitesi, “Mikroekonomik temellere dayanan makroekonomik analiz için yeni ve operasyonel bir paradigma sundular” diye yazdı. “Kydland ve Prescott’un çalışması, ekonomi alanındaki akademik araştırmaların yanı sıra makroekonomik analiz ve politika oluşturma pratiğini dönüştürdü.”
Dr. Prescott, Ekonomi alanında Nobel Anma Ödülü’nü aldıktan sonra 2004 yılında Stockholm’de. Kredi… Wolfgang Rattay/Reuters
Edward Christian Prescott, 26 Aralık 1940’ta Albany’nin kuzeyindeki Hudson Nehri üzerindeki bir şehir olan Glens Falls, NY’de doğdu. Ekonomiye olan ilgisi, bir endüstri mühendisi olan babası William Prescott’un fabrika operasyonlarını yönettiğini gözlemledikten sonra erken filizlendi. Annesi Mathilde (Helwig) Prescott, bir kütüphaneci ve ev hanımıydı.
Edward, fiziksel olarak zayıf olmasına rağmen lise ve üniversitede futbol oynadı ve yazları golf arabası olarak ve yakındaki bir kağıt fabrikasında çalıştı.
Roket biliminde bir kariyere giden yolda fizik okumayı planlayarak Swarthmore Koleji’ne girdi, ancak okulun bölümünün yeterince teorik olmadığını görmeye başladı. Matematiğe geçti ve 1963’te mezun oldu.
Birkaç yıl sonra Western Reserve Üniversitesi ile birleşen Cleveland’daki Case Institute of Technology’den yöneylem araştırması alanında yüksek lisans derecesi ve 1967’de okulun birleştiği aynı yıl Carnegie Institute of Technology’den ekonomi alanında doktora derecesi aldı. Mellon Enstitüsü, Carnegie Mellon Üniversitesi’ni kuracak.
1965’te Janet Dale Simpson ile evlendi. Oğulları Ned ile birlikte, kızları Wynn Prescott gibi ondan sağ kurtuldu; başka bir oğul, Andrew; kardeşi William Prescott; kız kardeşi Prudence Robertson; ve altı torun.
Dr. Prescott, 2003’te Arizona Eyalet Üniversitesi’ne geçmeden önce Pennsylvania Üniversitesi, Carnegie Mellon ve Minnesota Üniversitesi’nde ders verdi. 1981’de Minneapolis Federal Rezerv Bankası’nda danışman oldu.
Bir noktada neredeyse Chicago Üniversitesi’nde bir işe girecekti, ancak oğlu Ned üniversitenin ekonomi bölümünde yüksek lisans öğrencisi olduğu ve bir çıkar çatışması riskini göze almak istemediği için bundan vazgeçti. Ned Prescott şimdi Cleveland Fed için çalışıyor.