Geçen yüzyılın ikinci yarısının en etkili ve üretken caz prodüktörlerinden biri olan ve en çok 1970’lerde CTI plak şirketi için yaptığı özgün çalışmalarla tanınan Creed Taylor, Pazartesi günü Almanya’nın Nürnberg kentinde öldü. 93 yaşındaydı.
Gelini Donna Taylor, 2 Ağustos’ta felç geçirdiğinde oradaki ailesini ziyaret ettiğini söyledi.
Bay Taylor, kariyerine 1950’lerde caz yapımcısı olarak başladı ve 1960’da Impulse! John Coltrane ve diğer yıldızların evi olacak olan etiket. Yine de orada uzun süre kalmadı ve etiketin en iyi bilinen kayıtlarının çoğu daha sonra üretildi.
Başka bir caz etiketi olan Verve’ye taşındı. Getz’in ünlü 1964 albümü “Getz/Gilberto” ve gitarist João Gilberto’nun Mr. karısı, Astrud. Hem albüm hem de bir crossover hit olan single Grammy Ödülleri kazandı.
Bay Taylor, özellikle “Getz/Gilberto” olmak üzere bossa nova’yı popülerleştiren saksofoncu Stan Getz’in kayıtlarıyla Verve Records’ta kalıcı bir iz bıraktı.
1967’de Bay Taylor, daha çok CTI olarak bilinen Creed Taylor Inc. adlı başka bir plak şirketi kurduğu A&M’deydi. Üç yıl sonra bağımsız bir plak şirketi haline geldi ve sonraki on yılda George Benson, Stanley Turrentine, Grover Washington Jr. ve diğerlerinin şık albümleriyle ve caz için olağandışı bir ticari başarı derecesiyle tanındı.
Müzisyen ve yapımcı Leo Sidran, Bay Taylor ile bir röportajın yer aldığı 2015 podcast’ini tanıtırken, “1970’lerin sesi birçok yönden CTI tarafından tanımlandı” dedi.
Bay Taylor’ın etikette yayınladığı kayıtlar genellikle ritmi vurguladı ve ezoterik keşif yerine erişilebilirliği tercih etti. JD Considine’in 2002’de The New York Times’ta bu kayıtlardan bazıları yeniden yayınlandığında yazdığı gibi, Bay Taylor “popüler müzik olarak başlayan cazın daha geniş bir dinleyici kitlesiyle bağlantısını sürdürmesi gerektiğine inanıyordu.”
Bazı saflar o sırada kaşlarını çatmış olabilir, ancak etkisi inkar edilemezdi.
Bir müzik tarihçisi olan Ashley Kahn, e-postayla yaptığı açıklamada, “Etkisinin gerçek ölçüsü, 1970’lerin zirvesinde, pek çok müzik tarzının ilgi çekmeye başladığı, daha önce hiç olmadığı kadar çok insanın caz dinlemesiydi” dedi. “Çoğu için CTI bir caz plak şirketi olarak düşünülmedi; Motown gibi bir ses, müzikal bir kimlikti. Bir CTI albümü satın aldığınızda, en az iki veya üç parça ile uzun bir süre için kanalize olacağınız her düzeyde en yüksek kalitede olacağını biliyordunuz.”
Cazda hala bir güç olan Impulse!, Twitter’da Bay Taylor’ı anıyor.
Şirketin gönderisinde, “Dinleyicilerde sonsuza kadar kalacak yeni ve özel müzik bulma konusunda bir dahiydi” denildi.
Creed Bane Taylor V, 13 Mayıs 1929’da Lynchburg, Va’da doğdu. Babası, Donna Taylor’ın tanımladığı gibi bir “beyefendi çiftçi”ydi ve annesi Nina (Harrison) Taylor, personel müdürüydü.
Bay Taylor, Bedford, Va.’da ve ailesinin nesillerdir toprak sahibi olduğu Roanoke’nin batısında, Beyaz Kapı olarak bilinen pastoral bir bölgede büyüdü. Lisede Harry James’den esinlenerek trompet çaldı. 2008’de JazzWax ile yaptığı bir röportajda, bluegrass ve country müzikle çevrili olduğunu, ancak cazı daha çok tercih ettiğini söyledi.
“Daha havalı bir müzikti” dedi. “Kibirli değil, havalı hissettirdi.”
Kore Savaşı eğitimini yarıda kesene kadar psikoloji okuduğu Duke Üniversitesi’ne kaydoldu. Deniz Piyadeleri ile hizmetini bitirdikten sonra, psikoloji derecesini 1954’te tamamladı, ancak gerçek ilgi alanı olan müziği sürdürmek için hızla New York’a gitti. Bay Sidran’ın podcast’inde şehre yaptığı bir haftalık ziyaretin iştahını kabarttığını söyledi.
“Elli ikinci Sokak yanıyordu,” dedi. “Bütün o bölümdeki herhangi bir kumtaşının dibindeki herhangi bir küçük kulübe girebilir ve ücretsiz olarak Basie, Ellington, Getz’i duyabilirdiniz, adını siz koyun. Tekrar geri dönmek için sabırsızlanıyordum.”
2005 yılında New York’taki Ses Araştırmaları Enstitüsü’nden Bay Taylor. Son yıllarda plakların yeniden canlanmasıyla birlikte koleksiyoncular, 1970’lerde CTI etiketi için yaptığı kayıtlara değer veriyor. Kredi… Jack Vartoogian/Getty Images
Bir bakıma, Norman Granz’ın organize ettiği ve daha sonra Verve’de başarılı olacağı uzun süredir devam eden konserler ve kayıtlar dizisi “Jazz at the Philharmonic” ile yapımcılığa başlamak için ilham aldı: Beğenmedi. .
Podcast’te “Uzun bas soloları, tenor soloları, adını siz koyun” dedi. “Davul soloları, kalabalık ve tüm o heyecan – tüm bunların içinde müziğe ne oluyor? ‘Filarmonide Caz’ benim için bir sirkti.”
1954’te Bethlehem Records’ta bir iş buldu ve burada vokalist Chris Connor ve diğerleri için albümler yaptı. Müzisyenleri sıraya dizmekten radyo istasyonlarını çalmaya çalışmak için yapımcıların bir rekor için her şeyi yaptığı bir dönemdi. Bay Taylor, Bay Her Şeyi Yapan olmaktan keyif aldı.
JazzWax’a şunları söyledi: “Plak işine hayran kaldım,” dedi, “bir plak kapağının ve iç notlarının nasıl bir araya getirileceğinden, plakların mağazalara götürülüp satılmasına kadar.”
Bazen de sanatçıyı keşfetmek anlamına geliyordu. JazzWax’a 1954’ün sonlarında Greenwich Village’daki bir daireye taşındığını ve arka bahçesinde otururken pratik yaptığını duyduğu bir flüt sanatçısının ilgisini çektiğini söyledi.
Bay Taylor, “Tarzı çalar ve ardından muhteşem caz parçalarına başlardı” diye hatırlıyordu. “Şeytanın kimi oynadığını bulmam gerektiğine karar verdim.”
Sesi takip etti ve müzisyenin kapısını çaldı. Bu, o zamanlar hâlâ pek bilinmeyen Herbie Mann’dı; Bay Mann, ilk albümlerinden bazılarını Bethlehem için kaydetti.
1956’da Bay Taylor, ABC-Paramount’a taşındı ve burada her türlü albümün yapımcılığını yaptı (biri Dwight D. Eisenhower’ın kariyerinden önemli konuşmalar ve diğer önemli olaylardı) ama caz üzerine yoğunlaştı, trompetçi Kenny Dorham ile kayıtlar yaptı. Impulse’ı kurmadan önce şarkıcı Bobby Scott ve sayısız diğerleri! bir yan etiket olarak.
Orada ve sonraki duraklarında, sanatçılarını yeni şeyler denemeye ve diğer türlerden çekinmemeye teşvik etti. Örneğin George Benson albümlerinden biri, Bay Benson’ın o Beatles albümündeki şarkıların gitar yorumlarını içeren “The Other Side of Abbey Road” (1970) idi.
1970’lerin başında CTI’da yıldızlarla dolu sahne şovlarında sanatçıları bir araya getirdi. The Atlanta Voice, 1973’te CTI turnesi vibrafoncu Milt Jackson, gitarist Eric Gale ve şarkıcı Esther Phillips’ten oluşan bir kadroyla o şehri çaldığında “Atlanta’ya gerçek bir caz şenliği geldi” diye yazmıştı.
Proje ne olursa olsun, Bay Taylor’ın damgası farklıydı.
Müzik tarihçisi Bay Kahn, “Impulse, Verve ve CTI dahil olmak üzere Creed’in çalıştığı veya başlattığı etiketlere giden yol, yüksek kaliteli kayıtlı ürün oluşturmak için auteur benzeri, 360 derecelik bir yaklaşımdı” dedi. A listesindeki caz oyuncularını işe almak ve bossa nova, soul ve R&B melodileri, hatta Beatles gibi tanıdık pop melodilerine açık olmak. Don Sebesky gibi en iyi stüdyoları – Rudy Van Gelder’in en sık – aranjörlerini kullandı ve albüm kapaklarına müze kalitesinde fotoğraflar yerleştirdi.
“Tek kişilik bir plak şirketi gibi düşündü ve davrandı ve sonra bir oldu: CTI. Phil Spector’ı düşünün, ancak caz ve ruh için derin bir hisle ve silahsız.”
Bay Taylor’ın Marian Wendes ile 1956’daki ilk evliliği 1984’te boşanmayla sonuçlandı. 1988’de Harriet Schmidt ile evlendi. İlk evliliğinden üç oğlu, Creed Bane Taylor VI, Blakelock Harrison Taylor ve John Wendes Taylor ile birlikte hayatta kaldı; ikinci evliliğinden olan kızı Courtney Taylor Prince; ve beş torun.
CTI etiketi, erken başarılı olmasına rağmen, mali sıkıntıya girdi – Bay Taylor, dağıtım konularında bazı yanlış kararlar aldığını söyledi – ve 1978’de iflas başvurusunda bulundu.
Ayrıca Bay Benson’ın müziğinin hakları konusunda Warner Bros. ile uzun süreli bir kanuni anlaşmazlığına girdi. Bir jüri 1988’de Bay Taylor’ın lehine karar verdikten ve ona 3 milyon dolardan fazla ödül verdikten sonra, bir süre için etiketi canlandırabildi. O zamana kadar, 1970’lerin CTI kayıtları, kataloğu satın alan CBS Records tarafından yeniden yayınlanmaya başlamıştı. Rapçiler onun kayıtlarını örnekliyorlardı ve son yıllarda vinilin yeniden canlanmasıyla koleksiyoncular onlara değer veriyordu.
2012’de Bay Taylor, North Carolina Central University’de bir caz çalışmaları sınıfında, gitarist Wes Montgomery’yi yeni şeyler denemeye nasıl ikna ettiğini, Nina Simone’u “Baltimore” albümünün kaydı sırasında nasıl konuştuğunu ve daha fazlasını anlattı. Sınıftaki olası yapımcıları her zaman meraklı kalmaya teşvik etti.
“Gözlerinizi ve kulaklarınızı her zaman açık tutmalısınız” dedi.
Gelini Donna Taylor, 2 Ağustos’ta felç geçirdiğinde oradaki ailesini ziyaret ettiğini söyledi.
Bay Taylor, kariyerine 1950’lerde caz yapımcısı olarak başladı ve 1960’da Impulse! John Coltrane ve diğer yıldızların evi olacak olan etiket. Yine de orada uzun süre kalmadı ve etiketin en iyi bilinen kayıtlarının çoğu daha sonra üretildi.
Başka bir caz etiketi olan Verve’ye taşındı. Getz’in ünlü 1964 albümü “Getz/Gilberto” ve gitarist João Gilberto’nun Mr. karısı, Astrud. Hem albüm hem de bir crossover hit olan single Grammy Ödülleri kazandı.
Bay Taylor, özellikle “Getz/Gilberto” olmak üzere bossa nova’yı popülerleştiren saksofoncu Stan Getz’in kayıtlarıyla Verve Records’ta kalıcı bir iz bıraktı.
1967’de Bay Taylor, daha çok CTI olarak bilinen Creed Taylor Inc. adlı başka bir plak şirketi kurduğu A&M’deydi. Üç yıl sonra bağımsız bir plak şirketi haline geldi ve sonraki on yılda George Benson, Stanley Turrentine, Grover Washington Jr. ve diğerlerinin şık albümleriyle ve caz için olağandışı bir ticari başarı derecesiyle tanındı.
Müzisyen ve yapımcı Leo Sidran, Bay Taylor ile bir röportajın yer aldığı 2015 podcast’ini tanıtırken, “1970’lerin sesi birçok yönden CTI tarafından tanımlandı” dedi.
Bay Taylor’ın etikette yayınladığı kayıtlar genellikle ritmi vurguladı ve ezoterik keşif yerine erişilebilirliği tercih etti. JD Considine’in 2002’de The New York Times’ta bu kayıtlardan bazıları yeniden yayınlandığında yazdığı gibi, Bay Taylor “popüler müzik olarak başlayan cazın daha geniş bir dinleyici kitlesiyle bağlantısını sürdürmesi gerektiğine inanıyordu.”
Bazı saflar o sırada kaşlarını çatmış olabilir, ancak etkisi inkar edilemezdi.
Bir müzik tarihçisi olan Ashley Kahn, e-postayla yaptığı açıklamada, “Etkisinin gerçek ölçüsü, 1970’lerin zirvesinde, pek çok müzik tarzının ilgi çekmeye başladığı, daha önce hiç olmadığı kadar çok insanın caz dinlemesiydi” dedi. “Çoğu için CTI bir caz plak şirketi olarak düşünülmedi; Motown gibi bir ses, müzikal bir kimlikti. Bir CTI albümü satın aldığınızda, en az iki veya üç parça ile uzun bir süre için kanalize olacağınız her düzeyde en yüksek kalitede olacağını biliyordunuz.”
Cazda hala bir güç olan Impulse!, Twitter’da Bay Taylor’ı anıyor.
Şirketin gönderisinde, “Dinleyicilerde sonsuza kadar kalacak yeni ve özel müzik bulma konusunda bir dahiydi” denildi.
Creed Bane Taylor V, 13 Mayıs 1929’da Lynchburg, Va’da doğdu. Babası, Donna Taylor’ın tanımladığı gibi bir “beyefendi çiftçi”ydi ve annesi Nina (Harrison) Taylor, personel müdürüydü.
Bay Taylor, Bedford, Va.’da ve ailesinin nesillerdir toprak sahibi olduğu Roanoke’nin batısında, Beyaz Kapı olarak bilinen pastoral bir bölgede büyüdü. Lisede Harry James’den esinlenerek trompet çaldı. 2008’de JazzWax ile yaptığı bir röportajda, bluegrass ve country müzikle çevrili olduğunu, ancak cazı daha çok tercih ettiğini söyledi.
“Daha havalı bir müzikti” dedi. “Kibirli değil, havalı hissettirdi.”
Kore Savaşı eğitimini yarıda kesene kadar psikoloji okuduğu Duke Üniversitesi’ne kaydoldu. Deniz Piyadeleri ile hizmetini bitirdikten sonra, psikoloji derecesini 1954’te tamamladı, ancak gerçek ilgi alanı olan müziği sürdürmek için hızla New York’a gitti. Bay Sidran’ın podcast’inde şehre yaptığı bir haftalık ziyaretin iştahını kabarttığını söyledi.
“Elli ikinci Sokak yanıyordu,” dedi. “Bütün o bölümdeki herhangi bir kumtaşının dibindeki herhangi bir küçük kulübe girebilir ve ücretsiz olarak Basie, Ellington, Getz’i duyabilirdiniz, adını siz koyun. Tekrar geri dönmek için sabırsızlanıyordum.”
2005 yılında New York’taki Ses Araştırmaları Enstitüsü’nden Bay Taylor. Son yıllarda plakların yeniden canlanmasıyla birlikte koleksiyoncular, 1970’lerde CTI etiketi için yaptığı kayıtlara değer veriyor. Kredi… Jack Vartoogian/Getty Images
Bir bakıma, Norman Granz’ın organize ettiği ve daha sonra Verve’de başarılı olacağı uzun süredir devam eden konserler ve kayıtlar dizisi “Jazz at the Philharmonic” ile yapımcılığa başlamak için ilham aldı: Beğenmedi. .
Podcast’te “Uzun bas soloları, tenor soloları, adını siz koyun” dedi. “Davul soloları, kalabalık ve tüm o heyecan – tüm bunların içinde müziğe ne oluyor? ‘Filarmonide Caz’ benim için bir sirkti.”
1954’te Bethlehem Records’ta bir iş buldu ve burada vokalist Chris Connor ve diğerleri için albümler yaptı. Müzisyenleri sıraya dizmekten radyo istasyonlarını çalmaya çalışmak için yapımcıların bir rekor için her şeyi yaptığı bir dönemdi. Bay Taylor, Bay Her Şeyi Yapan olmaktan keyif aldı.
JazzWax’a şunları söyledi: “Plak işine hayran kaldım,” dedi, “bir plak kapağının ve iç notlarının nasıl bir araya getirileceğinden, plakların mağazalara götürülüp satılmasına kadar.”
Bazen de sanatçıyı keşfetmek anlamına geliyordu. JazzWax’a 1954’ün sonlarında Greenwich Village’daki bir daireye taşındığını ve arka bahçesinde otururken pratik yaptığını duyduğu bir flüt sanatçısının ilgisini çektiğini söyledi.
Bay Taylor, “Tarzı çalar ve ardından muhteşem caz parçalarına başlardı” diye hatırlıyordu. “Şeytanın kimi oynadığını bulmam gerektiğine karar verdim.”
Sesi takip etti ve müzisyenin kapısını çaldı. Bu, o zamanlar hâlâ pek bilinmeyen Herbie Mann’dı; Bay Mann, ilk albümlerinden bazılarını Bethlehem için kaydetti.
1956’da Bay Taylor, ABC-Paramount’a taşındı ve burada her türlü albümün yapımcılığını yaptı (biri Dwight D. Eisenhower’ın kariyerinden önemli konuşmalar ve diğer önemli olaylardı) ama caz üzerine yoğunlaştı, trompetçi Kenny Dorham ile kayıtlar yaptı. Impulse’ı kurmadan önce şarkıcı Bobby Scott ve sayısız diğerleri! bir yan etiket olarak.
Orada ve sonraki duraklarında, sanatçılarını yeni şeyler denemeye ve diğer türlerden çekinmemeye teşvik etti. Örneğin George Benson albümlerinden biri, Bay Benson’ın o Beatles albümündeki şarkıların gitar yorumlarını içeren “The Other Side of Abbey Road” (1970) idi.
1970’lerin başında CTI’da yıldızlarla dolu sahne şovlarında sanatçıları bir araya getirdi. The Atlanta Voice, 1973’te CTI turnesi vibrafoncu Milt Jackson, gitarist Eric Gale ve şarkıcı Esther Phillips’ten oluşan bir kadroyla o şehri çaldığında “Atlanta’ya gerçek bir caz şenliği geldi” diye yazmıştı.
Proje ne olursa olsun, Bay Taylor’ın damgası farklıydı.
Müzik tarihçisi Bay Kahn, “Impulse, Verve ve CTI dahil olmak üzere Creed’in çalıştığı veya başlattığı etiketlere giden yol, yüksek kaliteli kayıtlı ürün oluşturmak için auteur benzeri, 360 derecelik bir yaklaşımdı” dedi. A listesindeki caz oyuncularını işe almak ve bossa nova, soul ve R&B melodileri, hatta Beatles gibi tanıdık pop melodilerine açık olmak. Don Sebesky gibi en iyi stüdyoları – Rudy Van Gelder’in en sık – aranjörlerini kullandı ve albüm kapaklarına müze kalitesinde fotoğraflar yerleştirdi.
“Tek kişilik bir plak şirketi gibi düşündü ve davrandı ve sonra bir oldu: CTI. Phil Spector’ı düşünün, ancak caz ve ruh için derin bir hisle ve silahsız.”
Bay Taylor’ın Marian Wendes ile 1956’daki ilk evliliği 1984’te boşanmayla sonuçlandı. 1988’de Harriet Schmidt ile evlendi. İlk evliliğinden üç oğlu, Creed Bane Taylor VI, Blakelock Harrison Taylor ve John Wendes Taylor ile birlikte hayatta kaldı; ikinci evliliğinden olan kızı Courtney Taylor Prince; ve beş torun.
CTI etiketi, erken başarılı olmasına rağmen, mali sıkıntıya girdi – Bay Taylor, dağıtım konularında bazı yanlış kararlar aldığını söyledi – ve 1978’de iflas başvurusunda bulundu.
Ayrıca Bay Benson’ın müziğinin hakları konusunda Warner Bros. ile uzun süreli bir kanuni anlaşmazlığına girdi. Bir jüri 1988’de Bay Taylor’ın lehine karar verdikten ve ona 3 milyon dolardan fazla ödül verdikten sonra, bir süre için etiketi canlandırabildi. O zamana kadar, 1970’lerin CTI kayıtları, kataloğu satın alan CBS Records tarafından yeniden yayınlanmaya başlamıştı. Rapçiler onun kayıtlarını örnekliyorlardı ve son yıllarda vinilin yeniden canlanmasıyla koleksiyoncular onlara değer veriyordu.
2012’de Bay Taylor, North Carolina Central University’de bir caz çalışmaları sınıfında, gitarist Wes Montgomery’yi yeni şeyler denemeye nasıl ikna ettiğini, Nina Simone’u “Baltimore” albümünün kaydı sırasında nasıl konuştuğunu ve daha fazlasını anlattı. Sınıftaki olası yapımcıları her zaman meraklı kalmaya teşvik etti.
“Gözlerinizi ve kulaklarınızı her zaman açık tutmalısınız” dedi.