Don kishot
New member
Dünya’mızın makul karakteristiklerinin getirisi olan birbirinden farklı olaylarla daima karşı karşıyayız. Örneğin kendi çevresinde dönmesi, bize gece ve gündüzü kazandırıyor. Güneş etrafındaki hareketi yardımıyla de mevsimleri elde ediyoruz. Başta soru işareti oluşturan öbür muhakkak başlı olayların açığa kavuşmasında da bu karakteristikler rol oynuyor.
Örneğin bu içerikte kelam konusu olaylardan biri olan ve gökyüzünü izlemeyi seven her insanın aklına en az bir sefer gelmiş ‘yıldızların göz kırpıyormuş üzere görünmesi’ durumuna açıklık getireceğiz. Lafı uzatmadan gelin direkt hususa geçelim.
Uzaydaki teleskoplarımız aracılığıyla çekilen yıldız fotoğraflarının çok net olduğunu görürüz
James Webb Teleskobu
Bunun niçini, uzaydaki ışık kaynağı ile bir daha uzayda olan teleskoplarımız içinde bir mahzur olmaması ve bu sayede ışığın direkt kaynağından gayesine ulaşmasıdır.
Peki yeryüzünde ne değişiyor?
Ben Birchall
Yukarıdaki durumdan farklı olarak yeryüzünden gökyüzündeki ışık kaynaklarına, az evvel anlattığımız biçimde direkt bakamazsınız.
Çünkü bu sefer ondan farklı olarak ışık kaynağıyla ortanıza, Dünya’nın atmosferi girer. Pekala atmosfer ışığa tam olarak ne yapar?
Bunu açıklamak için aradığımız tabirin ismi astronomik sintilasyon. sıradançe anlatalım
Dünya’nın bildiğimiz üzere farklı katmanlara sahip olan bir atmosferi bulunuyor. Ayrıyeten bu katmanlarda havanın sıcaklığı da istikrarlı değil.
Bir katman genelde başkasına nazaran daha sıcak yahut soğuk olabilir fakat bu sıcaklık/soğukluk dereceleri bile kendi ortasında daima olarak durmadan değişiyor.
Bunun tesiriyle sonsuz uzay boşluğunda uzun yollardan geçen ışınlar, son durakları olan atmosferimizde bozulmaya uğruyor
Belirttiğimiz üzere atmosferin sıcaklığı değişiyor ve hareketi sürekli olarak devam ediyor.
Bu sebeple de dışarıdan gelen ışınlar, atmosferin en haricinden bizim gözümüze ulaşana kadar daima ufak çapta rota değişimine gidiyor. En sonda ise daima olarak değişen zikzak şeklinde bir rota elde edilmiş oluyor.
Bu durum, ışınlar gözümüze ulaştıktan daha sonra da devam ediyor
Sonuç olarak da kimi vakit daha oldukça ışın gözümüze yansıyor, kimi vakit ise daha az. Daha fazla ışık bize ulaştığında o ışınların kaynağı olan yıldız daha parlak görünüyor.
Aynı biçimde ışınlar gözümüze daha az yöneldiği vakit içinderda ise bu parlaklık azalıyor. Bunun kararında ise yıldızlar bize göz kırpıyormuş üzere görünüyor.
Uzaktaki kent ışıklarına baktığınızda da bu durumu yaşarsınız. Bunun niçini de aynıdır
Hatta yanmakta olan bir ateşin etrafına yahut biraz üstüne bakarsanız bir daha bu olayı gorebilirsiniz
Matt Audet
Orada da havanın sıcaklığındaki ve hareketindeki sürekli değişim, ardındaki nesneleri ve objeleri dalgalanıyormuş üzere görmemize sebep olur.
İlginç birkaç bilgi de ekleyelim
Kaynaklar: The Hobart, Neil deGrasse Tyson,
Örneğin bu içerikte kelam konusu olaylardan biri olan ve gökyüzünü izlemeyi seven her insanın aklına en az bir sefer gelmiş ‘yıldızların göz kırpıyormuş üzere görünmesi’ durumuna açıklık getireceğiz. Lafı uzatmadan gelin direkt hususa geçelim.
Uzaydaki teleskoplarımız aracılığıyla çekilen yıldız fotoğraflarının çok net olduğunu görürüz
James Webb Teleskobu
Bunun niçini, uzaydaki ışık kaynağı ile bir daha uzayda olan teleskoplarımız içinde bir mahzur olmaması ve bu sayede ışığın direkt kaynağından gayesine ulaşmasıdır.
Peki yeryüzünde ne değişiyor?
Ben Birchall
Yukarıdaki durumdan farklı olarak yeryüzünden gökyüzündeki ışık kaynaklarına, az evvel anlattığımız biçimde direkt bakamazsınız.
Çünkü bu sefer ondan farklı olarak ışık kaynağıyla ortanıza, Dünya’nın atmosferi girer. Pekala atmosfer ışığa tam olarak ne yapar?
Bunu açıklamak için aradığımız tabirin ismi astronomik sintilasyon. sıradançe anlatalım
Dünya’nın bildiğimiz üzere farklı katmanlara sahip olan bir atmosferi bulunuyor. Ayrıyeten bu katmanlarda havanın sıcaklığı da istikrarlı değil.
Bir katman genelde başkasına nazaran daha sıcak yahut soğuk olabilir fakat bu sıcaklık/soğukluk dereceleri bile kendi ortasında daima olarak durmadan değişiyor.
Bunun tesiriyle sonsuz uzay boşluğunda uzun yollardan geçen ışınlar, son durakları olan atmosferimizde bozulmaya uğruyor
Belirttiğimiz üzere atmosferin sıcaklığı değişiyor ve hareketi sürekli olarak devam ediyor.
Bu sebeple de dışarıdan gelen ışınlar, atmosferin en haricinden bizim gözümüze ulaşana kadar daima ufak çapta rota değişimine gidiyor. En sonda ise daima olarak değişen zikzak şeklinde bir rota elde edilmiş oluyor.
Bu durum, ışınlar gözümüze ulaştıktan daha sonra da devam ediyor
Sonuç olarak da kimi vakit daha oldukça ışın gözümüze yansıyor, kimi vakit ise daha az. Daha fazla ışık bize ulaştığında o ışınların kaynağı olan yıldız daha parlak görünüyor.
Aynı biçimde ışınlar gözümüze daha az yöneldiği vakit içinderda ise bu parlaklık azalıyor. Bunun kararında ise yıldızlar bize göz kırpıyormuş üzere görünüyor.
Uzaktaki kent ışıklarına baktığınızda da bu durumu yaşarsınız. Bunun niçini de aynıdır
Hatta yanmakta olan bir ateşin etrafına yahut biraz üstüne bakarsanız bir daha bu olayı gorebilirsiniz
Matt Audet
Orada da havanın sıcaklığındaki ve hareketindeki sürekli değişim, ardındaki nesneleri ve objeleri dalgalanıyormuş üzere görmemize sebep olur.
İlginç birkaç bilgi de ekleyelim
- Gökbilimciler için titreyen yıldızlar başta kabustu. çabucak sonrasındadan adaptif (uyarlanabilir) optiklerin teleskoplarda kullanılmasıyla ışık hareketleri takip edilerek bu sorun aşıldı ve daha sabit manzaralar elde edildi.
- Gezegenler, yıldızlara nazaran daha yakındır ve bu bağlamda hem çıplak gözle tıpkı vakitte teleskopla daha büyük görünürler.
- Bu bağlamda yıldızlardan gelen ışını nokta olarak düşünürsek, onların yanında noktadan çok bir disk üzere kalan gezegenlerden hayli sayıda nokta hâlinde ışın geldiği için titrediklerini fark etmeyiz. “Titremiyorsa gezegendir” sözü buradan ortaya çıkmıştır.
- Fakat atmosferin haricinde kalan her şey, belirli bir dereceye kadar bu bozulmanın kurbanıdır.
- Çoğunlukla çöllerde görülen serap üzere olaylar da atmosferin, ışık tarafını daima kırmasından kaynaklanır. Bu bağlamda uzaktaki bir obje, güya su yüzeyinden yansıyormuş üzere görünür
Kaynaklar: The Hobart, Neil deGrasse Tyson,