Ngo Vinh Long, Vietnam Savaşı sırasında ve sonrasında açık sözlülüğü tehditlere ve hayatına kastedilmesine neden olan, politik olarak angaje olan Vietnamlı Amerikalı bir akademisyen ve üretken yazar, 12 Ekim’de Bangor, Maine’deki St. Joseph’s Hastanesinde öldü. 78 yaşındaydı.
Bir oğul, Ngo Vinh-Hoi, nedenin karaciğer kanseri olduğunu söyledi.
Maine Üniversitesi’nde tarih profesörü olmadan önce, Bay Long, savaşa karşı konuşarak ve gösteri yaparak Güney Vietnam hükümetini kızdırdığı Vietnam’da tutuklanmaktan kaçtıktan sonra 1960’larda Harvard Üniversitesi’ne giden ilk Vietnamlı öğrenciydi. .
Siyasi aktivizmine sonraki yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’nde devam etti ve acı verici olduğunu ve kariyerine zarar verdiğini söylediği sert eleştiriler aldı.
Bay Long, Ekim 1964’te Boston’daki Logan Uluslararası Havalimanı’na indiği andan itibaren manşetlere çıktı ve gazetecileri ne kadar uzun sürerse sürsün “Vietnamlıların pes etmeyecekleri” konusunda uyardı.
Bunlar savaşın ilk yıllarında kışkırtıcı ve ileri görüşlü sözlerdi ve Bay Long kısa süre sonra savaşa karşı kampanya yürüten Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en önde gelen Vietnamlı oldu.
Harvard’daki ilk yılında, yüksek profilli aktivistler Howard Zinn ve Noam Chomsky ile öğretim programlarına katılarak, savaş karşıtı bir konferans devresinde ülkeyi gezmeye başladı.
Tarihçi Christian G. Appy, “Vatanseverler” adlı sözlü bir tarihte “ABD’de çok az Vietnamlının yaşadığı bir zamanda savaşa karşı konuştu ve yazdı” dedi.
Gelişinden bir yıldan kısa bir süre sonra, Washington DC’deki büyük bir savaş karşıtı gösteri için Harvard birliğinin örgütlenmesine yardım etti.
Daha sonra, henüz bir yüksek lisans öğrencisi iken, Şubat 1972’de New York’taki Güney Vietnam konsolosluğunun işgalinde yer aldı.
Harvard’da, Vietnam’da Amerikan politikasını formüle etmede önemli roller oynayan ve onların savaş yanlısı görüşlerine meydan okuyan iki profesör Samuel Huntington ve Henry Kissinger ile bireysel dersler aldı.
Bay Appy, “Onlara Amerika Birleşik Devletleri’nin savaşı ancak ülkeyi yok ederek kazanabileceğini ve bunu yapmamaları gerektiğini kanıtlamaya çalıştım” dedi. “Hem Huntington hem de Kissinger, ‘Long, gerçekten safsın. Her ülkenin, her insan gibi, Vietnam da dahil olmak üzere bir kırılma noktası vardır.’”
1975’te savaş sona erdikten sonra, yüz binlerce Vietnamlı mülteci ülkeye akın ederken, bazıları onu Vietnam Komünist hükümeti için özür dilemekle suçlayan diğer Vietnamlıların tehdit ve istismarının hedefi haline geldi.
1981’de Harvard’da savaş sonrası Vietnam üzerine bir konuşma sırasında, birkaç yüz Vietnamlı Amerikalı onu kınamak ve patlamayan benzin bombaları atmak için toplandı. Hayatına yönelik tehditler devam etti ve ertesi yıl defalarca ikametgahını değiştirdi.
Bay Long’un sözleri neredeyse alevlenecek gibiydi.
28 Nisan 1972’de Southern Illinois Üniversitesi’nde düzenlediği mitingde “Vietnam’da işlediği suçlar nedeniyle dünyanın en baskıcı hükümetlerinden biri haline gelen bu hükümettir” dedi ve ” Aşağıya Ngo Vinh Long!”
Brown Üniversitesi’nde 1999 yılında düzenlenen bir konferans olan Writing Vietnam’a verdiği röportajda, “Bütün nefret ve saldırıların odağı oldum” dedi. “Böylece 1975’ten 1995’e kadar olan 20 yıl boyunca hayatım cehennemdi.”
Eleştiri kariyerine zarar verdi, dedi, ancak “faydalı olmak istediğinizde temettü ödemeniz gereken bedel bu” dedi.
Ngo Vinh Long, 10 Nisan 1944’te güney Vietnam’daki Vinh Long Eyaletinde doğdu ve doğduğu yer için seçildi. Babası Ngo Ngoc Tung, annesi Ho Thi Ngoc Vien ile birlikte savaşa karşı çıkan bir tren istasyonu şefiydi.
Sık sık saklanmak zorunda kaldıklarını ve onu yedi küçük kardeşi için deva’ya bıraktıklarını söyledi. Kendilerini beslemek için mücadele ettiler, “bu yüzden muhtemelen bu yüzden babamdan altı ya da yedi inç daha kısayım.”
6 yaşındayken, İngilizce okumak için kitaplar bulmak için babasıyla başkent Saygon’a 100 mil yürüdüğünü söyledi. Charles Dickens’ın romanlarını satın aldılar, geri döndüler ve bir yıl boyunca “Büyük Beklentiler” üzerinde çalışarak geçirdiler.
Sözlü tarihte “Kelime kelime, cümle cümle, sayfa sayfa ezberledik” dedi. “İngilizceyi böyle öğrendim.”
16 yaşındayken Amerikan ordusu için haritalar yapan bir ekiple ülke çapında seyahat etmesi için işe alındı.
Tanık olduğu yıkım ve adaletsizlik onu savaşa karşı çevirdi ve 1962’de istifa etti ve ortaya çıkan savaş karşıtı bir öğrenci hareketine katıldı. Tutuklanmayla karşı karşıya kaldığında, Vietnam’dan çıkış vizesi almak için arkadaş olduğu Amerikalı yetkililerin yardımına başvurdu.
Amerika Birleşik Devletleri’nde kalmasına izin veren öğrenci statüsünü korumak için Harvard’daki derecelerini tamamlamayı erteledi ve sonunda 1978’de Doğu Asya Tarihi ve Uzak Doğu Dilleri alanında doktora derecesi aldı. Amerika Birleşik Devletleri’nin daimi ikametgahı oldu. 1976’da ve 1991’de vatandaş oldu.
1985’te Maine Üniversitesi’nde tarih profesörü olarak ilk tam zamanlı akademik pozisyonunu aldı ve Vietnam ve bölgeyi ilgilendiren konularda konuşmaya ve yayınlamaya devam etti.
Yüzlerce yayını arasında “Devrimden Önce: Fransızların Altındaki Vietnamlı Köylüler” ve “Toplum ve Devrimde Vietnamlı Kadınlar: Fransız Sömürge Dönemi” monografileri yer alıyor.
İlk karısı Nguyen Hoi-Chan ile Harvard’da ve o Radcliffe Koleji’nde Vietnamlı bir öğrenciyken tanışıp evlendi. 1992’de boşandılar. 1998’de hayatta kalan Mai Huong Nguyen ile evlendi.
Hayatta kalan diğer kişiler arasında her ikisi de ilk evliliğinden olan oğlu Ngo Vinh-Hoi ve kızı Ngo Thai-An; ikinci evliliğinden iki oğlu, Vinh-Thien Ngo ve Vinh-Nhan Ngo; ve iki torun.
Yıllar geçtikçe, Bay Long, öğretmek ve ders vermek için düzenli olarak Vietnam’a döndü. 2000-2001 akademik yılında Hanoi’de Fulbright bursiyeri olarak dersler verdi.
Facebook’taki son gönderisinde, ölmeden sadece 11 gün önce, görüşünü bulanıklaştıran teşhis edilmemiş bir göz rahatsızlığını anlattı.
“Mutsuzluk bu sonbaharda yapraklar çok parlak olacak ama gidip fotoğraf çekebilir miyim bilmiyorum” dedi.
Bir oğul, Ngo Vinh-Hoi, nedenin karaciğer kanseri olduğunu söyledi.
Maine Üniversitesi’nde tarih profesörü olmadan önce, Bay Long, savaşa karşı konuşarak ve gösteri yaparak Güney Vietnam hükümetini kızdırdığı Vietnam’da tutuklanmaktan kaçtıktan sonra 1960’larda Harvard Üniversitesi’ne giden ilk Vietnamlı öğrenciydi. .
Siyasi aktivizmine sonraki yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’nde devam etti ve acı verici olduğunu ve kariyerine zarar verdiğini söylediği sert eleştiriler aldı.
Bay Long, Ekim 1964’te Boston’daki Logan Uluslararası Havalimanı’na indiği andan itibaren manşetlere çıktı ve gazetecileri ne kadar uzun sürerse sürsün “Vietnamlıların pes etmeyecekleri” konusunda uyardı.
Bunlar savaşın ilk yıllarında kışkırtıcı ve ileri görüşlü sözlerdi ve Bay Long kısa süre sonra savaşa karşı kampanya yürüten Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en önde gelen Vietnamlı oldu.
Harvard’daki ilk yılında, yüksek profilli aktivistler Howard Zinn ve Noam Chomsky ile öğretim programlarına katılarak, savaş karşıtı bir konferans devresinde ülkeyi gezmeye başladı.
Tarihçi Christian G. Appy, “Vatanseverler” adlı sözlü bir tarihte “ABD’de çok az Vietnamlının yaşadığı bir zamanda savaşa karşı konuştu ve yazdı” dedi.
Gelişinden bir yıldan kısa bir süre sonra, Washington DC’deki büyük bir savaş karşıtı gösteri için Harvard birliğinin örgütlenmesine yardım etti.
Daha sonra, henüz bir yüksek lisans öğrencisi iken, Şubat 1972’de New York’taki Güney Vietnam konsolosluğunun işgalinde yer aldı.
Harvard’da, Vietnam’da Amerikan politikasını formüle etmede önemli roller oynayan ve onların savaş yanlısı görüşlerine meydan okuyan iki profesör Samuel Huntington ve Henry Kissinger ile bireysel dersler aldı.
Bay Appy, “Onlara Amerika Birleşik Devletleri’nin savaşı ancak ülkeyi yok ederek kazanabileceğini ve bunu yapmamaları gerektiğini kanıtlamaya çalıştım” dedi. “Hem Huntington hem de Kissinger, ‘Long, gerçekten safsın. Her ülkenin, her insan gibi, Vietnam da dahil olmak üzere bir kırılma noktası vardır.’”
1975’te savaş sona erdikten sonra, yüz binlerce Vietnamlı mülteci ülkeye akın ederken, bazıları onu Vietnam Komünist hükümeti için özür dilemekle suçlayan diğer Vietnamlıların tehdit ve istismarının hedefi haline geldi.
1981’de Harvard’da savaş sonrası Vietnam üzerine bir konuşma sırasında, birkaç yüz Vietnamlı Amerikalı onu kınamak ve patlamayan benzin bombaları atmak için toplandı. Hayatına yönelik tehditler devam etti ve ertesi yıl defalarca ikametgahını değiştirdi.
Bay Long’un sözleri neredeyse alevlenecek gibiydi.
28 Nisan 1972’de Southern Illinois Üniversitesi’nde düzenlediği mitingde “Vietnam’da işlediği suçlar nedeniyle dünyanın en baskıcı hükümetlerinden biri haline gelen bu hükümettir” dedi ve ” Aşağıya Ngo Vinh Long!”
Brown Üniversitesi’nde 1999 yılında düzenlenen bir konferans olan Writing Vietnam’a verdiği röportajda, “Bütün nefret ve saldırıların odağı oldum” dedi. “Böylece 1975’ten 1995’e kadar olan 20 yıl boyunca hayatım cehennemdi.”
Eleştiri kariyerine zarar verdi, dedi, ancak “faydalı olmak istediğinizde temettü ödemeniz gereken bedel bu” dedi.
Ngo Vinh Long, 10 Nisan 1944’te güney Vietnam’daki Vinh Long Eyaletinde doğdu ve doğduğu yer için seçildi. Babası Ngo Ngoc Tung, annesi Ho Thi Ngoc Vien ile birlikte savaşa karşı çıkan bir tren istasyonu şefiydi.
Sık sık saklanmak zorunda kaldıklarını ve onu yedi küçük kardeşi için deva’ya bıraktıklarını söyledi. Kendilerini beslemek için mücadele ettiler, “bu yüzden muhtemelen bu yüzden babamdan altı ya da yedi inç daha kısayım.”
6 yaşındayken, İngilizce okumak için kitaplar bulmak için babasıyla başkent Saygon’a 100 mil yürüdüğünü söyledi. Charles Dickens’ın romanlarını satın aldılar, geri döndüler ve bir yıl boyunca “Büyük Beklentiler” üzerinde çalışarak geçirdiler.
Sözlü tarihte “Kelime kelime, cümle cümle, sayfa sayfa ezberledik” dedi. “İngilizceyi böyle öğrendim.”
16 yaşındayken Amerikan ordusu için haritalar yapan bir ekiple ülke çapında seyahat etmesi için işe alındı.
Tanık olduğu yıkım ve adaletsizlik onu savaşa karşı çevirdi ve 1962’de istifa etti ve ortaya çıkan savaş karşıtı bir öğrenci hareketine katıldı. Tutuklanmayla karşı karşıya kaldığında, Vietnam’dan çıkış vizesi almak için arkadaş olduğu Amerikalı yetkililerin yardımına başvurdu.
Amerika Birleşik Devletleri’nde kalmasına izin veren öğrenci statüsünü korumak için Harvard’daki derecelerini tamamlamayı erteledi ve sonunda 1978’de Doğu Asya Tarihi ve Uzak Doğu Dilleri alanında doktora derecesi aldı. Amerika Birleşik Devletleri’nin daimi ikametgahı oldu. 1976’da ve 1991’de vatandaş oldu.
1985’te Maine Üniversitesi’nde tarih profesörü olarak ilk tam zamanlı akademik pozisyonunu aldı ve Vietnam ve bölgeyi ilgilendiren konularda konuşmaya ve yayınlamaya devam etti.
Yüzlerce yayını arasında “Devrimden Önce: Fransızların Altındaki Vietnamlı Köylüler” ve “Toplum ve Devrimde Vietnamlı Kadınlar: Fransız Sömürge Dönemi” monografileri yer alıyor.
İlk karısı Nguyen Hoi-Chan ile Harvard’da ve o Radcliffe Koleji’nde Vietnamlı bir öğrenciyken tanışıp evlendi. 1992’de boşandılar. 1998’de hayatta kalan Mai Huong Nguyen ile evlendi.
Hayatta kalan diğer kişiler arasında her ikisi de ilk evliliğinden olan oğlu Ngo Vinh-Hoi ve kızı Ngo Thai-An; ikinci evliliğinden iki oğlu, Vinh-Thien Ngo ve Vinh-Nhan Ngo; ve iki torun.
Yıllar geçtikçe, Bay Long, öğretmek ve ders vermek için düzenli olarak Vietnam’a döndü. 2000-2001 akademik yılında Hanoi’de Fulbright bursiyeri olarak dersler verdi.
Facebook’taki son gönderisinde, ölmeden sadece 11 gün önce, görüşünü bulanıklaştıran teşhis edilmemiş bir göz rahatsızlığını anlattı.
“Mutsuzluk bu sonbaharda yapraklar çok parlak olacak ama gidip fotoğraf çekebilir miyim bilmiyorum” dedi.