Henry Grossman, en çok ünlülerin ve diğer halk figürlerinin resmi portreleriyle tanınan – ama aynı zamanda, daha az bilinen bir şekilde, bir Metropolitan Opera tenoru ve bir Broadway olarak yan kariyeri hokkabazlık yaparken, Beatles’ı sinemada binlerce senaryosuz maskaralıkla ölümsüzleştiren bir fotoğrafçı. bit player — 27 Kasım’da Englewood, NJ’de öldü. 86 yaşındaydı.
Oğlu David, düşerek yaralandıktan birkaç ay sonra hastanede öldüğünü söyledi.
Bay Grossman, Eleanor Roosevelt, Richard M. Nixon, Elizabeth Taylor, Martha Graham, Leontyne Price, Leonard Bernstein ve Nelson Mandela’nın paradigmatik portrelerini yaptı. Time dergisi için yeni Metropolitan Opera prodüksiyonlarını fotoğrafladı ve birçok Broadway şovunun resmi fotoğrafçısıydı.
John F. Kennedy ve Lyndon B. Johnson portreleri, genç başkanın Dallas’ta suikasta kurban gittiği ve o gün yerine başkan yardımcısının geçtiği haberiyle birlikte 23 Kasım 1963’te The New York Times’ın ön sayfasında yayınlandı. önceki.
The New York Times’ın 23 Kasım 1963 tarihli ön sayfasında Bay Grossman’ın iki resmi portresi yer alıyordu: biri kısa süre önce suikasta kurban giden Başkan John F. Kennedy’nin ve kısa süre önce öldürülen Başkan Lyndon B. Johnson’ın. yerine yemin etti.
Bay Grossman’ın klasik portrenin gölge ve ışık etkileşimine duyarlılığı, gravürleri Arka Metropolitan Müzesi de dahil olmak üzere çok sayıda kurum tarafından satın alınan Rusya’dan bir göçmen olan babası sanatçı Elias M. Grossman’dan ilham aldı.
Henry 1958’de Massachusetts’teki Brandeis Üniversitesi’nden mezun olduğunda, kampüsteki konuk konuşmacıların portrelerinden ve oradaki sahne prodüksiyonlarının fotoğraflarından oluşan etkileyici bir portföy derlemişti. Bir şarkıcı olarak yeni başlayan ikinci kariyeri, ünlü konularla alışılmadık bir bağ kurmasına yardımcı olan sanatçılar için bir empati uyandıracaktı.
1964’te Life dergisi tarafından grubun Amerika’daki ilk televizyon çıkışını, popüler CBS varyete dizisi “The Ed Sullivan Show”da haber yapması için görevlendirildiğinde, sadece 27 yaşındaydı – Beatles’ın kendisinden biraz daha büyüktü.
Bay Grossman tüylü dörtlüsü televizyon kameraları, amplifikatörler ve diğer sahne arkası engelleriyle yan yana dizilmiş olarak fotoğrafladı ve bunların seyirciler üzerindeki heyecan verici etkisini yakalamak için balkondan çekim yaptı. Yaratıcı gözü, önümüzdeki dört yıl boyunca Beatles’ın çekeceği yaklaşık 7.000 fotoğraflık bir arşive yansıyacaktı.
O zamanlar yalnızca birkaç düzinesinin basılmış olması ve hatta basılmış olması – en ünlüsü, yeni bıyıklı grup üyelerinin Life için 1967’deki bir portresi – diğer fotoğrafçıları (aralarında Robert Freeman, Dezo Hoffmann, Astrid Kirchherr, Jürgen Vollmer ve Robert Whitaker) bıraktı. Beatles ile Bay Grossman’ın olduğundan daha yakından ilişkiliydi.
Bay Grossman’ın onları çektiği sırada yalnızca birkaç düzine Beatles fotoğrafı yayınlandı. En bilineni, 1967’de Life dergisinin kapağında görülen bu fotoğraftı. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Ancak yayıncısı Curvebender Publishing’e göre, Bay Grossman’ın evdeki, özel partilerdeki ve gece kayıt seanslarındaki mahrem anlardan oluşan arşivi, grubun diğer tüm fotoğrafçılarınkinden daha uzun bir süre boyunca çekilmiş görüntülerinden daha fazlasına tekabül ediyor.
2008’de Curvebender, Bay Grossman’ın Londra’daki Abbey Road Stüdyolarında Beatles’ın “Sgt. Pepper’ın Lonely Hearts Kulüp Grubu.” 2012’de şirket, Beatles’ın 1.000 fotoğrafını içeren iri bir cilt olan “Hatırladığım Yerler”i yayınladı.
Beatles’ın “Ed Sullivan Show” çıkışı, Bay Grossman’ı bir gecede hayrana dönüştürmedi. Ancak grubun o yaz Amerika turnesi sırasında George Harrison ile arkadaş oldu.
“Bundan sonra,” dedi Bay Grossman, 2012’de The Times’a, “Londra’ya ne zaman gitsem otelime yerleşir, George’un du jour telefon numarasını öğrenmek için ofislerini arardım – onları değiştirmek zorunda kaldılar, çünkü hayranlar onları bulurdum – ve onlarla bir gün geçirmeyi ayarlardım.
“Hatırladığım Yerler”de “Beni bir kamerayla görmeye, etrafımda olup biten her şeyi belgelemeye alışmışlardı,” diye açıkladı. “O sadece benim bir parçamdı, kim olduğumun bir parçasıydı. Bundan daha fazlası, bir arkadaş olmuştum.
“Önce bir arkadaş, ikinci olarak da bir fotoğrafçıydım” diye ekledi. “Kameramı çıkardığımda kimse ikinci kez düşünmedi. Kimse umursamadı. İstilacı olarak görülmedi.”
Bay Grossman’ın fotoğrafladığı pek çok halk figürü arasında 1960 yılında Eleanor Roosevelt de vardı. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Henry Maxwell Grossman, 11 Ekim 1936’da Manhattan’da doğdu. Babası o 10 yaşındayken öldü ve annesi Josephine (Erschler) Grossman, kocasının gravürlerini satarak ailenin geçimine yardım etti.
Henry, Manhattan’daki Metropolitan Mesleki ve Teknik Lisesi’nden 16 yaşında mezun olduktan sonra, Brandeis’te burs kazandı, burada tiyatro sanatları diploması aldı ve antropoloji alanında yüksek lisans yaptı – ve burada ilk kez bir fotoğrafçı olarak iz bıraktı.
New York’a döndükten sonra kariyerine Life, Time, Newsweek ve Paris Match’in yanı sıra diğer dergiler ve The Times için serbest fotoğrafçı olarak başladı.
1973’te Carol Ann Hauptfuhrer ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Her ikisi de profesyonel müzisyen olan çocukları David ve Christine Grossman ve kız kardeşi Suzanne Grossman tarafından hayatta kaldı.
Bay Grossman 20’li yaşlarındayken Actors Studio’da okudu. Bir tenor olan Bay Grossman, 1960’larda Metropolitan Opera’nın ulusal şirketiyle turneye çıktıktan sonra, New York’taki ilk şarkı söyleme çıkışını 1973’te Carnegie Hall’da yaptı ve Washington Opera Society ve Philadelphia Lyric Opera’da sahneye çıktı. 1980’lerde Riccardo Muti yönetimindeki Philadelphia Orkestrası ile konser verdi ve sonraki on yılda Metropolitan Opera’da üç yapımda şarkı söyledi.
Ayrıca biraz oyunculuk yaptı. 1978 yapımı “Avrupa’nın Büyük Aşçılarını Kim Öldürüyor?” filminde kısa bir süre rol aldı. İtalya’da sinema fotoğrafçısı olarak bulunduğu sırada ve 1989’dan 1992’ye kadar Broadway müzikali “Grand Hotel”in orijinal kadrosunda bir bulaşıkçıyı oynadı.
Jacqueline Kennedy, 1967. Bay Grossman, tebaasının özel hayatlarına gizlice girmektense davet edilmeyi bekledi. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Bay Grossman girişkendi ama büyük ölçüde alçakgönüllüydü, tebaasının özel hayatlarına gizlice girmektense davet edilmeyi bekliyordu. Jacqueline Kennedy için evde çocuklarının fotoğraflarını çekmeyi ve 1974’te George Harrison’ın Kuzey Amerika’daki “Dark Horse” turnesine eşlik etmeyi bu şekilde başardı.
2012 Times makalesinde “Beatles’tan çok şey öğrendim” dediği aktarıldı. “Nasıl ün kazandıkları, bunu nasıl kullandıklarıyla ilgileniyordum. Onlar için kolay olmadı.
Atlantic City’de bir gece, Ringo’ya Amerika’yı görmeyi ne kadar sevdiğini sordum. Beni otel odasının penceresine götürdü, otoparkın karşısındaki tuğla duvarı işaret etti ve ‘Biz de öyle gördük’ dedi. Sıkıştılar.”
Bay Grossman, “Sanırım bu kadar iyi anlaşmamızın bir nedeni, onlardan hiçbir şey almaya çalışmadığımı bilmeleriydi,” dedi. “Ve sanırım çektiğim fotoğrafları, onlara poz vermediğim için aldım. Bir katılımcı olarak sahneye kendimi enjekte etmiyordum. Sadece izliyordum.
“Duvardaki sinek gibiydim. Orada olanı aldım.
Oğlu David, düşerek yaralandıktan birkaç ay sonra hastanede öldüğünü söyledi.
Bay Grossman, Eleanor Roosevelt, Richard M. Nixon, Elizabeth Taylor, Martha Graham, Leontyne Price, Leonard Bernstein ve Nelson Mandela’nın paradigmatik portrelerini yaptı. Time dergisi için yeni Metropolitan Opera prodüksiyonlarını fotoğrafladı ve birçok Broadway şovunun resmi fotoğrafçısıydı.
John F. Kennedy ve Lyndon B. Johnson portreleri, genç başkanın Dallas’ta suikasta kurban gittiği ve o gün yerine başkan yardımcısının geçtiği haberiyle birlikte 23 Kasım 1963’te The New York Times’ın ön sayfasında yayınlandı. önceki.
The New York Times’ın 23 Kasım 1963 tarihli ön sayfasında Bay Grossman’ın iki resmi portresi yer alıyordu: biri kısa süre önce suikasta kurban giden Başkan John F. Kennedy’nin ve kısa süre önce öldürülen Başkan Lyndon B. Johnson’ın. yerine yemin etti.
Bay Grossman’ın klasik portrenin gölge ve ışık etkileşimine duyarlılığı, gravürleri Arka Metropolitan Müzesi de dahil olmak üzere çok sayıda kurum tarafından satın alınan Rusya’dan bir göçmen olan babası sanatçı Elias M. Grossman’dan ilham aldı.
Henry 1958’de Massachusetts’teki Brandeis Üniversitesi’nden mezun olduğunda, kampüsteki konuk konuşmacıların portrelerinden ve oradaki sahne prodüksiyonlarının fotoğraflarından oluşan etkileyici bir portföy derlemişti. Bir şarkıcı olarak yeni başlayan ikinci kariyeri, ünlü konularla alışılmadık bir bağ kurmasına yardımcı olan sanatçılar için bir empati uyandıracaktı.
1964’te Life dergisi tarafından grubun Amerika’daki ilk televizyon çıkışını, popüler CBS varyete dizisi “The Ed Sullivan Show”da haber yapması için görevlendirildiğinde, sadece 27 yaşındaydı – Beatles’ın kendisinden biraz daha büyüktü.
Bay Grossman tüylü dörtlüsü televizyon kameraları, amplifikatörler ve diğer sahne arkası engelleriyle yan yana dizilmiş olarak fotoğrafladı ve bunların seyirciler üzerindeki heyecan verici etkisini yakalamak için balkondan çekim yaptı. Yaratıcı gözü, önümüzdeki dört yıl boyunca Beatles’ın çekeceği yaklaşık 7.000 fotoğraflık bir arşive yansıyacaktı.
O zamanlar yalnızca birkaç düzinesinin basılmış olması ve hatta basılmış olması – en ünlüsü, yeni bıyıklı grup üyelerinin Life için 1967’deki bir portresi – diğer fotoğrafçıları (aralarında Robert Freeman, Dezo Hoffmann, Astrid Kirchherr, Jürgen Vollmer ve Robert Whitaker) bıraktı. Beatles ile Bay Grossman’ın olduğundan daha yakından ilişkiliydi.
Bay Grossman’ın onları çektiği sırada yalnızca birkaç düzine Beatles fotoğrafı yayınlandı. En bilineni, 1967’de Life dergisinin kapağında görülen bu fotoğraftı. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Ancak yayıncısı Curvebender Publishing’e göre, Bay Grossman’ın evdeki, özel partilerdeki ve gece kayıt seanslarındaki mahrem anlardan oluşan arşivi, grubun diğer tüm fotoğrafçılarınkinden daha uzun bir süre boyunca çekilmiş görüntülerinden daha fazlasına tekabül ediyor.
2008’de Curvebender, Bay Grossman’ın Londra’daki Abbey Road Stüdyolarında Beatles’ın “Sgt. Pepper’ın Lonely Hearts Kulüp Grubu.” 2012’de şirket, Beatles’ın 1.000 fotoğrafını içeren iri bir cilt olan “Hatırladığım Yerler”i yayınladı.
Beatles’ın “Ed Sullivan Show” çıkışı, Bay Grossman’ı bir gecede hayrana dönüştürmedi. Ancak grubun o yaz Amerika turnesi sırasında George Harrison ile arkadaş oldu.
“Bundan sonra,” dedi Bay Grossman, 2012’de The Times’a, “Londra’ya ne zaman gitsem otelime yerleşir, George’un du jour telefon numarasını öğrenmek için ofislerini arardım – onları değiştirmek zorunda kaldılar, çünkü hayranlar onları bulurdum – ve onlarla bir gün geçirmeyi ayarlardım.
“Hatırladığım Yerler”de “Beni bir kamerayla görmeye, etrafımda olup biten her şeyi belgelemeye alışmışlardı,” diye açıkladı. “O sadece benim bir parçamdı, kim olduğumun bir parçasıydı. Bundan daha fazlası, bir arkadaş olmuştum.
“Önce bir arkadaş, ikinci olarak da bir fotoğrafçıydım” diye ekledi. “Kameramı çıkardığımda kimse ikinci kez düşünmedi. Kimse umursamadı. İstilacı olarak görülmedi.”
Bay Grossman’ın fotoğrafladığı pek çok halk figürü arasında 1960 yılında Eleanor Roosevelt de vardı. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Henry Maxwell Grossman, 11 Ekim 1936’da Manhattan’da doğdu. Babası o 10 yaşındayken öldü ve annesi Josephine (Erschler) Grossman, kocasının gravürlerini satarak ailenin geçimine yardım etti.
Henry, Manhattan’daki Metropolitan Mesleki ve Teknik Lisesi’nden 16 yaşında mezun olduktan sonra, Brandeis’te burs kazandı, burada tiyatro sanatları diploması aldı ve antropoloji alanında yüksek lisans yaptı – ve burada ilk kez bir fotoğrafçı olarak iz bıraktı.
New York’a döndükten sonra kariyerine Life, Time, Newsweek ve Paris Match’in yanı sıra diğer dergiler ve The Times için serbest fotoğrafçı olarak başladı.
1973’te Carol Ann Hauptfuhrer ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Her ikisi de profesyonel müzisyen olan çocukları David ve Christine Grossman ve kız kardeşi Suzanne Grossman tarafından hayatta kaldı.
Bay Grossman 20’li yaşlarındayken Actors Studio’da okudu. Bir tenor olan Bay Grossman, 1960’larda Metropolitan Opera’nın ulusal şirketiyle turneye çıktıktan sonra, New York’taki ilk şarkı söyleme çıkışını 1973’te Carnegie Hall’da yaptı ve Washington Opera Society ve Philadelphia Lyric Opera’da sahneye çıktı. 1980’lerde Riccardo Muti yönetimindeki Philadelphia Orkestrası ile konser verdi ve sonraki on yılda Metropolitan Opera’da üç yapımda şarkı söyledi.
Ayrıca biraz oyunculuk yaptı. 1978 yapımı “Avrupa’nın Büyük Aşçılarını Kim Öldürüyor?” filminde kısa bir süre rol aldı. İtalya’da sinema fotoğrafçısı olarak bulunduğu sırada ve 1989’dan 1992’ye kadar Broadway müzikali “Grand Hotel”in orijinal kadrosunda bir bulaşıkçıyı oynadı.
Jacqueline Kennedy, 1967. Bay Grossman, tebaasının özel hayatlarına gizlice girmektense davet edilmeyi bekledi. Kredi… Henry Grossman/Grossman İşletmeleri. Her hakkı saklıdır.
Bay Grossman girişkendi ama büyük ölçüde alçakgönüllüydü, tebaasının özel hayatlarına gizlice girmektense davet edilmeyi bekliyordu. Jacqueline Kennedy için evde çocuklarının fotoğraflarını çekmeyi ve 1974’te George Harrison’ın Kuzey Amerika’daki “Dark Horse” turnesine eşlik etmeyi bu şekilde başardı.
2012 Times makalesinde “Beatles’tan çok şey öğrendim” dediği aktarıldı. “Nasıl ün kazandıkları, bunu nasıl kullandıklarıyla ilgileniyordum. Onlar için kolay olmadı.
Atlantic City’de bir gece, Ringo’ya Amerika’yı görmeyi ne kadar sevdiğini sordum. Beni otel odasının penceresine götürdü, otoparkın karşısındaki tuğla duvarı işaret etti ve ‘Biz de öyle gördük’ dedi. Sıkıştılar.”
Bay Grossman, “Sanırım bu kadar iyi anlaşmamızın bir nedeni, onlardan hiçbir şey almaya çalışmadığımı bilmeleriydi,” dedi. “Ve sanırım çektiğim fotoğrafları, onlara poz vermediğim için aldım. Bir katılımcı olarak sahneye kendimi enjekte etmiyordum. Sadece izliyordum.
“Duvardaki sinek gibiydim. Orada olanı aldım.