İş ortağı Arthur Rankin Jr. ile bir animasyon imparatorluğu yaratan ve Noel’in en sevilen “Kırmızı Burunlu Ren Geyiği Rudolph” ve “Frosty the Snowman” gibi dizileri üreten Jules Bass, Salı günü New York, Rye’da öldü. 87 yaşındaydı. .
Yardımlı bir yaşam tesisinde ölümü, annesi Bay Bass’in ilk karısı olan Jennifer Ruff tarafından doğrulandı.
Rankin/Bass stüdyosu, 1960’ların başından 80’lerin sonlarına kadar çoğunlukla televizyonda animasyon programcılığında önemli bir güçtü. Bazı TV şovları ve filmleri geleneksel elle çizilmiş cel animasyonu kullandı, ancak 1950’lerde “Gumby”den beri izleyicilerin aşina olduğu stop-motion kukla animasyonunda ayrı bir uzmanlık kazandı.
Rankin/Bass’ın stop-motion özel filmleri arasında halk şarkıcısı Burl Ives’in Kardan Adam Sam olarak seslendirildiği “Rudolph” (1964); anlatıcı olarak Fred Astaire ve Mickey ile “Noel Baba Kasabaya Geliyor” (1970) vardı. Kris Kringle’ın sesi olarak Rooney; ve başrolü Robert Morse’un seslendirdiği “Jack Frost” (1979).
Jimmy Durante tarafından anlatılan “Frosty” (1969), geleneksel animasyonu kullandı.
Japonya’daki animatörler, stop-motion efekti yaratmak için, santim boyundaki kuklaların en küçük hareketlerinin ve jestlerinin binlerce resmini özenle çektiler. Saniyede 24 kare hızında çalıştırıldığında, görüntüler Rankin/Bass imzası haline gelen tuhaf bir tür sarsıntılı animasyon üretti.
Rankin/Bass’ın çalışmasından esinlenen Rochester Institute of Technology sinema ve animasyon okulunda profesör olan Tom Gasek, “Çizgi filmlerini gördüğümde bende büyük bir etki bıraktılar çünkü çizilmiş animasyona karşı boyutlulukları vardı” dedi. stop-motion animatörü olmak. “Hiçbir şekilde yüksek kaliteli değillerdi, ama çekiciydiler ve tasarımları çok akıllıydı.”
Bay Bass ve Bay Rankin, genellikle çalışmalarının yönetmenleri olarak kabul edildi ve senaryolar ve storyboard’lar hakkında bilgi verdiler. Ancak stüdyonun resmi tarihçisi Rick Goldschmidt, şirkette farklı roller oynadıklarını söyledi.
Bay Bass müziğin çoğunu besteledi. Müzik süpervizörü Maury Laws’ı işe aldı ve onunla yakın bir şekilde çalıştı ve Bay Rankin Japonya’da animasyonu denetlerken şirketin Manhattan’daki işini yürüttü.
Bay Goldschmidt bir telefon röportajında, “Jules’ın Rankin/Bass’ın gerçekten yıldızı olduğu yer, söz yazarı ve Maury ile olan ortaklığıdır” dedi.
Stüdyonun CEO’su olan Rankin, dizileri televizyonlara da sattı ve zamanında teslim edilmesini sağladı.
Bay Rankin, 2003 yılında Televizyon ve Radyo Müzesi ile yaptığı röportajda, “Bir süre sonra hiç birlikte görülmedik – Tokyo’da prodüksiyon yapıyor olacaktım ve o New York’ta bir film müziği kaydedecekti” dedi. Paley Medya Merkezi. “Birlikte olsaydık, birimize gerek yoktu.”
Bay Bass, nadiren halka açık bir şekilde alıntılandı ve özel hayatı hakkında çok az şey biliniyor. Ancak iki ortak, 1982’de The New York Times ile ortak bir röportaj sırasında, animasyonlu teatral özellikleri “The Last Unicorn” yayınlandığında konuştu.
Yönetmenliğin çoğunu kimin yaptığı sorulduğunda – film her ikisini de kredilendiriyor – başlangıçta birlikte yaptıklarını söylediler.
Bay Rankin, “Yapabileceği her şeyi daha iyisini yapabilirim” dedi.
Bay Bass karşı çıktı: “Bir gün sinemada hiç çalışmadı. Ben her şeyi yaptım.”
“The Last Unicorn”un senaryosunu ve dayandığı romanı yazan Peter S. Beagle, bir telefon görüşmesinde Bay Bass ile olan ilişkilerinin “çok profesyonel” olduğunu hatırlattı. Ancak, “çok özel biriydi ve kafasının en derinlerinde neler olup bittiğine dair hiçbir zaman gerçek bir fikre sahip olmadım” diye ekledi.
“Sinema, yazdığım gibi ortaya çıktığı için minnettarım” diye ekledi.
Arthur Rankin Jr., ayrıldı ve 1965’te Bay Bass. Her iki adam da özel televizyon programlarının yapımcısı ve yönetmeni olarak görülüyordu, ancak Bay Bass müzikle, Bay Rankin ise animasyonla daha çok ilgileniyordu. Kredi… Miser Bros. Press/Rick Goldschmidt Arşivleri
Julius Bass, 16 Eylül 1935’te Philadelphia’da doğdu. Babası Max, toptan bira satıcısıydı ve annesi Bernice (Palat) Bass, ev hanımıydı.
1952’den 1954’e kadar pazarlama eğitimi aldığı New York Üniversitesi’ne girdi, ancak mezun olmadı. Manhattan’da Gardner Advertising tarafından işe alındı ve burada şirketi Videocraft International adı altında TV reklamları yapan Bay Rankin ile tanıştı.
Bay Bass, 1950’lerin ortalarında Videocraft’a katıldı ve iki adam, General Electric ve A.&P dahil olmak üzere müşterileri temsil eden ajanslar için zaman zaman animasyon kullanarak reklamlar üretti. süpermarket zinciri. Ticari prodüksiyondan bıkmışlar ve 1960’da Bay Bass’ın Japonya’da keşfettiği stop-motion tekniğini kullanan “Pinokyo’nun Yeni Maceraları” adlı bir TV dizisiyle animasyona geçtiler.
Şirket sonunda adını Rankin/Bass olarak değiştirdi ve çalışmaları stop-motion ile geleneksel cel animasyonu arasında geçiş yaptı.
Rankin/Bass en çok Noel programlarıyla tanınsa da, James Cagney tarafından anlatılan “The Ballad of Smokey the Bear” (1966) gibi TV filmleri de yaptı; “İşte Peter Cottontail Geliyor” (1971); ve Peabody Ödülü kazanan “Hobbit” (1977). Ayrıca “King Kong” (1966), “The Reluctant Dragon & Mr. Toad Show” (1970), “Jackson 5ive” (1971), “TigerSharks” (1985) ve “Thundercats” (1987) gibi animasyon dizileri de ürettiler. ).
Bay Bass ve Bay Rankin, şirketleri Lorimar-Telepictures tarafından satın alındıktan sonra 1980’lerin sonunda ortaklıklarına son verdiler ve bu şirket sonradan Warner Bros. Discovery olan Warner Communications tarafından satın alındı. Bay Rankin 2014 yılında öldü.
Bay Bass daha sonra üç çocuk kitabı yazdı. Debbie Harter tarafından resmedilen “Vejetaryen Ejderha Herb” ve “Vejetaryen Ejderha Herb ile Yemek”, 1999’da yayınlandı. Lawrence Christmas’ın çizimleriyle “The Mythomaniacs” (2013), bir grup gönderen genç bir sihirbaz hakkında. Babasının masallarının okuyucularının karakterleri olarak kitaplara girmesi.
Ayrıca New Jersey’den Monte Carlo’ya giden ve dünyanın en zengin kadınları arasındaymış gibi davranan dört kadın hakkında bir yetişkin romanı olan “Kelle Avcıları” (2001) yazdı. 2011 yılında Selena Gomez’in oynadığı “Monte Carlo” sinemasına uyarlandı.
Bay Bass hemen kurtulan bırakmadı. Kızı Jean Nicole Bass bu yıl öldü. Renee Fisherman ve Sylvia Bass ile olan evlilikleri boşanmayla sonuçlandı.
Rankin/Bass’ın en iyi bilinen yapımlarından ikisinin gücü, piyasaya sürüldüklerinden bu yana onlarca yıldır yankı buldu: Hem “Rudolph” hem de “Frosty”, CBS’nin Noel öncesi programlamasının yüksek puan alan köşe taşları olmaya devam ediyor.
2014’te CBS, 50. yıl dönümünde, ünlü ren geyiği ve Kardan Adam Sam’i ağın arka planında dolaşırken, “The Big”den Mayim Bialik de dahil olmak üzere diğer bazı programlarının yıldızlarıyla buluştuğunu göstermek için stop motion kullanan reklamlarla “Rudolph”un tanıtımını yaptı. Bang Theory” ve Michael Weatherly “NCIS”den.
CBS’nin eski pazarlama başkanı George Schweitzer bir telefon görüşmesinde “Onlar Noel ocağımızın kumaşı, Noel ateşindeki odun” dedi. “Rudolph ve Frosty CBS’ye çıktığında Noel’in geleceğini biliyordun.”
Yardımlı bir yaşam tesisinde ölümü, annesi Bay Bass’in ilk karısı olan Jennifer Ruff tarafından doğrulandı.
Rankin/Bass stüdyosu, 1960’ların başından 80’lerin sonlarına kadar çoğunlukla televizyonda animasyon programcılığında önemli bir güçtü. Bazı TV şovları ve filmleri geleneksel elle çizilmiş cel animasyonu kullandı, ancak 1950’lerde “Gumby”den beri izleyicilerin aşina olduğu stop-motion kukla animasyonunda ayrı bir uzmanlık kazandı.
Rankin/Bass’ın stop-motion özel filmleri arasında halk şarkıcısı Burl Ives’in Kardan Adam Sam olarak seslendirildiği “Rudolph” (1964); anlatıcı olarak Fred Astaire ve Mickey ile “Noel Baba Kasabaya Geliyor” (1970) vardı. Kris Kringle’ın sesi olarak Rooney; ve başrolü Robert Morse’un seslendirdiği “Jack Frost” (1979).
Jimmy Durante tarafından anlatılan “Frosty” (1969), geleneksel animasyonu kullandı.
Japonya’daki animatörler, stop-motion efekti yaratmak için, santim boyundaki kuklaların en küçük hareketlerinin ve jestlerinin binlerce resmini özenle çektiler. Saniyede 24 kare hızında çalıştırıldığında, görüntüler Rankin/Bass imzası haline gelen tuhaf bir tür sarsıntılı animasyon üretti.
Rankin/Bass’ın çalışmasından esinlenen Rochester Institute of Technology sinema ve animasyon okulunda profesör olan Tom Gasek, “Çizgi filmlerini gördüğümde bende büyük bir etki bıraktılar çünkü çizilmiş animasyona karşı boyutlulukları vardı” dedi. stop-motion animatörü olmak. “Hiçbir şekilde yüksek kaliteli değillerdi, ama çekiciydiler ve tasarımları çok akıllıydı.”
Bay Bass ve Bay Rankin, genellikle çalışmalarının yönetmenleri olarak kabul edildi ve senaryolar ve storyboard’lar hakkında bilgi verdiler. Ancak stüdyonun resmi tarihçisi Rick Goldschmidt, şirkette farklı roller oynadıklarını söyledi.
Bay Bass müziğin çoğunu besteledi. Müzik süpervizörü Maury Laws’ı işe aldı ve onunla yakın bir şekilde çalıştı ve Bay Rankin Japonya’da animasyonu denetlerken şirketin Manhattan’daki işini yürüttü.
Bay Goldschmidt bir telefon röportajında, “Jules’ın Rankin/Bass’ın gerçekten yıldızı olduğu yer, söz yazarı ve Maury ile olan ortaklığıdır” dedi.
Stüdyonun CEO’su olan Rankin, dizileri televizyonlara da sattı ve zamanında teslim edilmesini sağladı.
Bay Rankin, 2003 yılında Televizyon ve Radyo Müzesi ile yaptığı röportajda, “Bir süre sonra hiç birlikte görülmedik – Tokyo’da prodüksiyon yapıyor olacaktım ve o New York’ta bir film müziği kaydedecekti” dedi. Paley Medya Merkezi. “Birlikte olsaydık, birimize gerek yoktu.”
Bay Bass, nadiren halka açık bir şekilde alıntılandı ve özel hayatı hakkında çok az şey biliniyor. Ancak iki ortak, 1982’de The New York Times ile ortak bir röportaj sırasında, animasyonlu teatral özellikleri “The Last Unicorn” yayınlandığında konuştu.
Yönetmenliğin çoğunu kimin yaptığı sorulduğunda – film her ikisini de kredilendiriyor – başlangıçta birlikte yaptıklarını söylediler.
Bay Rankin, “Yapabileceği her şeyi daha iyisini yapabilirim” dedi.
Bay Bass karşı çıktı: “Bir gün sinemada hiç çalışmadı. Ben her şeyi yaptım.”
“The Last Unicorn”un senaryosunu ve dayandığı romanı yazan Peter S. Beagle, bir telefon görüşmesinde Bay Bass ile olan ilişkilerinin “çok profesyonel” olduğunu hatırlattı. Ancak, “çok özel biriydi ve kafasının en derinlerinde neler olup bittiğine dair hiçbir zaman gerçek bir fikre sahip olmadım” diye ekledi.
“Sinema, yazdığım gibi ortaya çıktığı için minnettarım” diye ekledi.
Arthur Rankin Jr., ayrıldı ve 1965’te Bay Bass. Her iki adam da özel televizyon programlarının yapımcısı ve yönetmeni olarak görülüyordu, ancak Bay Bass müzikle, Bay Rankin ise animasyonla daha çok ilgileniyordu. Kredi… Miser Bros. Press/Rick Goldschmidt Arşivleri
Julius Bass, 16 Eylül 1935’te Philadelphia’da doğdu. Babası Max, toptan bira satıcısıydı ve annesi Bernice (Palat) Bass, ev hanımıydı.
1952’den 1954’e kadar pazarlama eğitimi aldığı New York Üniversitesi’ne girdi, ancak mezun olmadı. Manhattan’da Gardner Advertising tarafından işe alındı ve burada şirketi Videocraft International adı altında TV reklamları yapan Bay Rankin ile tanıştı.
Bay Bass, 1950’lerin ortalarında Videocraft’a katıldı ve iki adam, General Electric ve A.&P dahil olmak üzere müşterileri temsil eden ajanslar için zaman zaman animasyon kullanarak reklamlar üretti. süpermarket zinciri. Ticari prodüksiyondan bıkmışlar ve 1960’da Bay Bass’ın Japonya’da keşfettiği stop-motion tekniğini kullanan “Pinokyo’nun Yeni Maceraları” adlı bir TV dizisiyle animasyona geçtiler.
Şirket sonunda adını Rankin/Bass olarak değiştirdi ve çalışmaları stop-motion ile geleneksel cel animasyonu arasında geçiş yaptı.
Rankin/Bass en çok Noel programlarıyla tanınsa da, James Cagney tarafından anlatılan “The Ballad of Smokey the Bear” (1966) gibi TV filmleri de yaptı; “İşte Peter Cottontail Geliyor” (1971); ve Peabody Ödülü kazanan “Hobbit” (1977). Ayrıca “King Kong” (1966), “The Reluctant Dragon & Mr. Toad Show” (1970), “Jackson 5ive” (1971), “TigerSharks” (1985) ve “Thundercats” (1987) gibi animasyon dizileri de ürettiler. ).
Bay Bass ve Bay Rankin, şirketleri Lorimar-Telepictures tarafından satın alındıktan sonra 1980’lerin sonunda ortaklıklarına son verdiler ve bu şirket sonradan Warner Bros. Discovery olan Warner Communications tarafından satın alındı. Bay Rankin 2014 yılında öldü.
Bay Bass daha sonra üç çocuk kitabı yazdı. Debbie Harter tarafından resmedilen “Vejetaryen Ejderha Herb” ve “Vejetaryen Ejderha Herb ile Yemek”, 1999’da yayınlandı. Lawrence Christmas’ın çizimleriyle “The Mythomaniacs” (2013), bir grup gönderen genç bir sihirbaz hakkında. Babasının masallarının okuyucularının karakterleri olarak kitaplara girmesi.
Ayrıca New Jersey’den Monte Carlo’ya giden ve dünyanın en zengin kadınları arasındaymış gibi davranan dört kadın hakkında bir yetişkin romanı olan “Kelle Avcıları” (2001) yazdı. 2011 yılında Selena Gomez’in oynadığı “Monte Carlo” sinemasına uyarlandı.
Bay Bass hemen kurtulan bırakmadı. Kızı Jean Nicole Bass bu yıl öldü. Renee Fisherman ve Sylvia Bass ile olan evlilikleri boşanmayla sonuçlandı.
Rankin/Bass’ın en iyi bilinen yapımlarından ikisinin gücü, piyasaya sürüldüklerinden bu yana onlarca yıldır yankı buldu: Hem “Rudolph” hem de “Frosty”, CBS’nin Noel öncesi programlamasının yüksek puan alan köşe taşları olmaya devam ediyor.
2014’te CBS, 50. yıl dönümünde, ünlü ren geyiği ve Kardan Adam Sam’i ağın arka planında dolaşırken, “The Big”den Mayim Bialik de dahil olmak üzere diğer bazı programlarının yıldızlarıyla buluştuğunu göstermek için stop motion kullanan reklamlarla “Rudolph”un tanıtımını yaptı. Bang Theory” ve Michael Weatherly “NCIS”den.
CBS’nin eski pazarlama başkanı George Schweitzer bir telefon görüşmesinde “Onlar Noel ocağımızın kumaşı, Noel ateşindeki odun” dedi. “Rudolph ve Frosty CBS’ye çıktığında Noel’in geleceğini biliyordun.”