New York şehrinin banliyölerinde bir lise öğrencisi olan Tony Vaccaro’nun ilgisini fotoğraf çekmeye başladı. Mezun olduktan iki ay sonra, 2. Dünya Savaşı sırasında orduya alındığında, yıllığı için çektiği fotoğrafları bir yüzbaşıya gösterdi ve Muhabere Birliği’nde savaş fotoğrafçısı olarak atanmasını istedi.
Memur, “Fotoğraflar harika,” dedi. Ancak savaş deneyimi olmadığı ve tecrübeli bir fotoğrafçı olamayacak kadar genç olduğu için reddedildi.
Ancak 21 yaşında piyade olacak yaştaydı.
Er Vaccaro, Normandiya’dan Almanya’ya giden 83. Piyade Tümeni ile 272 gün savaştı.
Avrupa çapında taşıdığı M-1 tüfeğiyle birlikte, gençken satın aldığı 35 milimetrelik küçük bir Argus C3 kamera tuttu. Ordu düzenlemeleri, askerlerin Muhabere Birliğinde olmadıkları sürece fotoğraf çekmelerini yasakladı, ancak savaşın binlerce fotoğrafını yakından çekmeyi başardı. Hareket kabiliyetleri çok daha ağır kameraları tarafından sınırlanan Muhabere Birliği fotoğrafçılarının çoğu kez reddettiği bir yakınlığı ilettiler.
Daha sonra, önce bir tüfekçi ve ikinci olarak bir fotoğrafçı olduğu uyarısıyla, açık bir şekilde fotoğraf çekmek için onay aldı.
Bay Vaccaro, Çarşamba günü Queens’in Long Island City bölümündeki evinde 100 yaşında öldüğünde, çoğu savaşın bitiminden sonra onlarca yıldır görünmeyen yakıcı fotoğraflarıyla ve moda, seyahat ve moda olarak yaptığı çalışmalarla hatırlandı. Amerika’nın önde gelen dergileri için ünlü fotoğrafçı.
Ölümü, şu anda “Tony Vaccaro: The Centennial Exhibit” sergisini sunan Santa Fe, NM’deki Monroe Fotoğraf Galerisi tarafından yapılan açıklamada açıklandı.
Georgia O’Keeffe “New Mexico, 1960” adlı tablosunu tutuyor. İlk başta Bay Vaccaro’ya poz vermeyi reddetti ama Bay Vaccaro onun kalbini kazandı. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Şarkıcı Eartha Kitt, merkezde, moda tasarımcısı Hubert de Givenchy ile 1961’de. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Er Vaccaro, 6 Haziran 1944’teki D-Day işgalinden 12 gün sonra Normandiya’ya giderken kamerasını yağmurluğunun altına sakladı, merceğini açtığı bir deliğin arkasına yerleştirdi ve Manş Denizi’ndeki Müttefik teknelerini fotoğrafladı.
En iyi bilinen fotoğraflarından ikisi, her ikisi de 11 Ocak 1945’te Belçika’nın Ottré yakınlarında Bulge Muharebesi sırasında kendi biriminden iki kişinin ölümlerini yakaladı.
“Jack Rose’un Son Adımı”, bir Alman mermisinin şarapneli yakınlarda patlayıp onu öldürdüğünde, dumanı resimde görülebilen bir anda tüfeğiyle koşan bir asker arkadaşını anlatıyor.
Bay Vaccaro’nun “Beyaz Ölüm: Ölü Bir Asker için Fotoğraf Ağıtı, Er Henry I. Tannenbaum”, Er Vaccaro öldükten sonraki sabah geldiğinde cesedi kısmen kar yağışıyla kaplı bir askerin kalıntılarını gösteriyor.
Emmy adayı HBO belgeseli “Underfire: The Untold Story of Pfc. Tony Vaccaro.” Sonra, “Kim olduğunu gördüm – arkadaşım Henry Tannenbaum” dedi. İkimiz de New York’luyduk. Bir gün bana ailesini ve bebeğini gösterdi.”
Bay Vaccaro’nun 1945 tarihli “Beyaz Ölüm: Ölü Bir Asker için Fotoğraf Requiem, Er Henry I. Tannenbaum” adlı fotoğrafı, vücudu kısmen kar yağışıyla kaplanmış bir askerin kalıntılarını gösteriyor. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Er Tannenbaum’un babası öldüğünde 2 yaşında olan oğlu Samuel, yıllar sonra fotoğrafı öğrendi ve Bay Vaccaro ile temasa geçti, o da kendisine görüntünün imzalı bir çıktısını verdi ve 2002’de babasının öldüğü yere kadar ona eşlik etti. . Amerikan 2. Dünya Savaşı Yetimler Ağı tarafından Er Tannenbaum ve 83. Piyade Tümeni’nin diğer üyelerine ithaf edilen sahadaki bir işarete bir çelenk koydular.
Bay Tannenbaum, 2017’de verdiği bir röportajda, “Babamı öldüren kurşun, annemin aklını da yok etti ve çocukluğumu sona erdirdi” dedi. Bay Vaccaro ile yaptığı Belçika ziyaretini “hayatının gezisi” olarak nitelendirdi ve şunları ekledi: “Anne babama onları sevdiğimi söyleme fırsatım olmayabilir. Hikayelerini anlatarak onları onurlandırdığıma inanıyorum.”
Bay Vaccaro’nun 14 Ağustos 1944’te çekilen “Özgürlük Öpücüğü”, bir Amerikan askeri Çavuş’u gösteriyordu. Yeniden Costanzo, küçük bir kızı öpmek için diz çökerken, Brittany’nin yeni kurtarılan Saint-Briac-sur-Mer kasabasının meydanında iki gülümseyen kadın kutlama polkası dansı yaparken.
“Özgürlük Öpücüğü”nde Bay Vaccaro, Çavuş’u yakaladı. Costanzo, 1944’te yeni özgürleştirilmiş bir Fransız kasabasında bir kutlama sırasında küçük bir kızı öpmek için diz çöküyor. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Houston Güzel Sanatlar Müzesi’nde fahri küratör olan Anne Wilkes Tucker, “Underfire”da, Bay Vaccaro’nun, özneleri gibi bir piyade olduğu için samimi savaş fotoğrafları çekebildiğini söyledi.
“O onlardan biriydi, ona güvendiler” dedi. “Sadece çektiği fotoğraflarla değil, aynı zamanda kavga çıkarken bir ya da diğer taraftaki adam olarak.”
Er Vaccaro, Avrupa’yı dolaşırken doğaçlama yaptı ve sinemasını ve işleme kimyasallarını, biriminin geçtiği kasabalardaki kamera dükkanlarının kalıntıları arasında buldu. Ordu kasklarındaki sinemayı geliştirdi ve gece nöbetinde olmadığı zamanlarda negatifleri kuruması için ağaçlara astı. Onları sırt çantasında taşıdı.
Savaştan sonra duygusal olarak yıpranmış bir halde fotoğraflarını sakladı ve bir daha asla bir savaş sahnesine kamera getirmeyeceğine yemin etti.
Bunun yerine Life, Look, Time, Newsweek, Harper’s Bazaar, Town & Country ve Flair gibi dergilerde fotoğrafçı oldu. Konuları arasında John F. Kennedy, Eisenhower ailesi, Pablo Picasso, Georgia O’Keeffe, Jackson Pollock, Frank Lloyd Wright, Sophia Loren, Greta Garbo, Maria Callas ve Federico Fellini vardı.
Oyuncu ve dansçı Gwen Verdon’un 1953’te New York’ta Look dergisi için çekilmiş bir fotoğrafı. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
1960 yılında, Look tarafından New Mexico’daki evinde modernist sanatçı O’Keeffe’yi fotoğraflamakla görevlendirildi.
Daha ünlü bir fotoğrafçının ortaya çıkmasını beklerken, ilk başta ona poz vermeyi reddetti. Bay Vaccaro, onu kazanmak için bir yemek pişirdi ve piknik öğle yemeği yaptı. Hava piknik için çok rüzgarlı olduğunda, arabasının arkasında otururken ona bir tabak İsviçre peyniri verdi. Bay Vaccaro, peynirin bir parçasındaki delikten şakacı bir tavırla içeri baktığında harekete geçti.
2007’de The Santa Fe New Mexican’e O’Keeffe fotoğraflarını çektiğinde, “Duyguları, duyguları yeniden üretmek istedim, bu yüzden bu kadar hızlı fotoğraf çekmenin bir yolunu buldum, insanlara asla kendilerini daha pohpohlayıcı yapma şansı vermedim” dedi. müzesinde sergilendi. “Birincisi, bana bir parça peynirin ardından baktı. O an bir saniye bile değildi ama ben onu durdurdum. Buna şaşırmıştı. ‘Senin gibi çalışan birini hiç görmedim’ dedi.”
Georgia O’Keeffe, Bay Vaccaro’nun verdiği İsviçre peyniri parçasındaki bir delikten şakacı bir şekilde baktığında, hemen harekete geçti. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Michelantonio Vaccaro, 20 Aralık 1922’de İtalyan göçmen bir ailenin oğlu olarak Greensburg, PA’da doğdu. 3 yaşındayken ailesiyle birlikte İtalya’ya taşındı, ancak birkaç yıl sonra hem babası hem de annesi ayrı ayrı öldü. Kız kardeşleri bir İtalyan yetimhanesine götürüldü ve bir amcası ve teyzesiyle yaşadı.
Çocuklar, Avrupa’da savaş patlak vermeden hemen önce Amerika’ya döndüler ve savaşa gitmeden önce Isaac E. Young Lisesi’ne gittiği Westchester County’deki New Rochelle, NY’de birlikte yaşadılar.
Bay Vaccaro’nun tarihsiz bir portresi. Savaştan sonra fotoğraflarını sakladı ve bir daha savaşa kamera getirmeyeceğine yemin etti. Bunun yerine reklam fotoğrafçılığına yöneldi. Kredi… Nezaket Tony Vaccaro Arşivleri
Bay Vaccaro, 1980’lerin başında emekli oldu. Fotoğrafları önde gelen müzelerde ve gösterilerde sergilendi ve bazılarını Long Island City’deki Tony Vaccaro Stüdyosu aracılığıyla özel olarak sattı.
Bay Vaccaro, fotoğrafını çektiği Fin manken Anja Lehto ile olan evliliğinden oğulları Frank ve David tarafından hayatta kaldı; ve iki torun. Eşi 2013 yılında öldü.
Savaştan sonra Bay Vaccaro, ticari fotoğrafçılığa geçmeden önce Amerikan askeri topluluğu için bir yayın olan Stars and Stripes’ta birkaç yıl geçirdi ve iyileşmesini belgelemek için Avrupa’yı gezdi.
Savaşı asla arkasında bırakmadı. Katıldığı ve fotoğrafını çektiği cinayetin travmasıyla mücadele etti ve kabuslar gördü.
Ama 2016’da amansız bir şiddet ağına düşen dokuz ayıyla ilgili belgeselinde dediği gibi: “272 gün boyunca kötü olmam gerekiyordu. Ama sonsuza kadar değil.”
Memur, “Fotoğraflar harika,” dedi. Ancak savaş deneyimi olmadığı ve tecrübeli bir fotoğrafçı olamayacak kadar genç olduğu için reddedildi.
Ancak 21 yaşında piyade olacak yaştaydı.
Er Vaccaro, Normandiya’dan Almanya’ya giden 83. Piyade Tümeni ile 272 gün savaştı.
Avrupa çapında taşıdığı M-1 tüfeğiyle birlikte, gençken satın aldığı 35 milimetrelik küçük bir Argus C3 kamera tuttu. Ordu düzenlemeleri, askerlerin Muhabere Birliğinde olmadıkları sürece fotoğraf çekmelerini yasakladı, ancak savaşın binlerce fotoğrafını yakından çekmeyi başardı. Hareket kabiliyetleri çok daha ağır kameraları tarafından sınırlanan Muhabere Birliği fotoğrafçılarının çoğu kez reddettiği bir yakınlığı ilettiler.
Daha sonra, önce bir tüfekçi ve ikinci olarak bir fotoğrafçı olduğu uyarısıyla, açık bir şekilde fotoğraf çekmek için onay aldı.
Bay Vaccaro, Çarşamba günü Queens’in Long Island City bölümündeki evinde 100 yaşında öldüğünde, çoğu savaşın bitiminden sonra onlarca yıldır görünmeyen yakıcı fotoğraflarıyla ve moda, seyahat ve moda olarak yaptığı çalışmalarla hatırlandı. Amerika’nın önde gelen dergileri için ünlü fotoğrafçı.
Ölümü, şu anda “Tony Vaccaro: The Centennial Exhibit” sergisini sunan Santa Fe, NM’deki Monroe Fotoğraf Galerisi tarafından yapılan açıklamada açıklandı.
Georgia O’Keeffe “New Mexico, 1960” adlı tablosunu tutuyor. İlk başta Bay Vaccaro’ya poz vermeyi reddetti ama Bay Vaccaro onun kalbini kazandı. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Şarkıcı Eartha Kitt, merkezde, moda tasarımcısı Hubert de Givenchy ile 1961’de. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Er Vaccaro, 6 Haziran 1944’teki D-Day işgalinden 12 gün sonra Normandiya’ya giderken kamerasını yağmurluğunun altına sakladı, merceğini açtığı bir deliğin arkasına yerleştirdi ve Manş Denizi’ndeki Müttefik teknelerini fotoğrafladı.
En iyi bilinen fotoğraflarından ikisi, her ikisi de 11 Ocak 1945’te Belçika’nın Ottré yakınlarında Bulge Muharebesi sırasında kendi biriminden iki kişinin ölümlerini yakaladı.
“Jack Rose’un Son Adımı”, bir Alman mermisinin şarapneli yakınlarda patlayıp onu öldürdüğünde, dumanı resimde görülebilen bir anda tüfeğiyle koşan bir asker arkadaşını anlatıyor.
Bay Vaccaro’nun “Beyaz Ölüm: Ölü Bir Asker için Fotoğraf Ağıtı, Er Henry I. Tannenbaum”, Er Vaccaro öldükten sonraki sabah geldiğinde cesedi kısmen kar yağışıyla kaplı bir askerin kalıntılarını gösteriyor.
Emmy adayı HBO belgeseli “Underfire: The Untold Story of Pfc. Tony Vaccaro.” Sonra, “Kim olduğunu gördüm – arkadaşım Henry Tannenbaum” dedi. İkimiz de New York’luyduk. Bir gün bana ailesini ve bebeğini gösterdi.”
Bay Vaccaro’nun 1945 tarihli “Beyaz Ölüm: Ölü Bir Asker için Fotoğraf Requiem, Er Henry I. Tannenbaum” adlı fotoğrafı, vücudu kısmen kar yağışıyla kaplanmış bir askerin kalıntılarını gösteriyor. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Er Tannenbaum’un babası öldüğünde 2 yaşında olan oğlu Samuel, yıllar sonra fotoğrafı öğrendi ve Bay Vaccaro ile temasa geçti, o da kendisine görüntünün imzalı bir çıktısını verdi ve 2002’de babasının öldüğü yere kadar ona eşlik etti. . Amerikan 2. Dünya Savaşı Yetimler Ağı tarafından Er Tannenbaum ve 83. Piyade Tümeni’nin diğer üyelerine ithaf edilen sahadaki bir işarete bir çelenk koydular.
Bay Tannenbaum, 2017’de verdiği bir röportajda, “Babamı öldüren kurşun, annemin aklını da yok etti ve çocukluğumu sona erdirdi” dedi. Bay Vaccaro ile yaptığı Belçika ziyaretini “hayatının gezisi” olarak nitelendirdi ve şunları ekledi: “Anne babama onları sevdiğimi söyleme fırsatım olmayabilir. Hikayelerini anlatarak onları onurlandırdığıma inanıyorum.”
Bay Vaccaro’nun 14 Ağustos 1944’te çekilen “Özgürlük Öpücüğü”, bir Amerikan askeri Çavuş’u gösteriyordu. Yeniden Costanzo, küçük bir kızı öpmek için diz çökerken, Brittany’nin yeni kurtarılan Saint-Briac-sur-Mer kasabasının meydanında iki gülümseyen kadın kutlama polkası dansı yaparken.
“Özgürlük Öpücüğü”nde Bay Vaccaro, Çavuş’u yakaladı. Costanzo, 1944’te yeni özgürleştirilmiş bir Fransız kasabasında bir kutlama sırasında küçük bir kızı öpmek için diz çöküyor. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Houston Güzel Sanatlar Müzesi’nde fahri küratör olan Anne Wilkes Tucker, “Underfire”da, Bay Vaccaro’nun, özneleri gibi bir piyade olduğu için samimi savaş fotoğrafları çekebildiğini söyledi.
“O onlardan biriydi, ona güvendiler” dedi. “Sadece çektiği fotoğraflarla değil, aynı zamanda kavga çıkarken bir ya da diğer taraftaki adam olarak.”
Er Vaccaro, Avrupa’yı dolaşırken doğaçlama yaptı ve sinemasını ve işleme kimyasallarını, biriminin geçtiği kasabalardaki kamera dükkanlarının kalıntıları arasında buldu. Ordu kasklarındaki sinemayı geliştirdi ve gece nöbetinde olmadığı zamanlarda negatifleri kuruması için ağaçlara astı. Onları sırt çantasında taşıdı.
Savaştan sonra duygusal olarak yıpranmış bir halde fotoğraflarını sakladı ve bir daha asla bir savaş sahnesine kamera getirmeyeceğine yemin etti.
Bunun yerine Life, Look, Time, Newsweek, Harper’s Bazaar, Town & Country ve Flair gibi dergilerde fotoğrafçı oldu. Konuları arasında John F. Kennedy, Eisenhower ailesi, Pablo Picasso, Georgia O’Keeffe, Jackson Pollock, Frank Lloyd Wright, Sophia Loren, Greta Garbo, Maria Callas ve Federico Fellini vardı.
Oyuncu ve dansçı Gwen Verdon’un 1953’te New York’ta Look dergisi için çekilmiş bir fotoğrafı. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
1960 yılında, Look tarafından New Mexico’daki evinde modernist sanatçı O’Keeffe’yi fotoğraflamakla görevlendirildi.
Daha ünlü bir fotoğrafçının ortaya çıkmasını beklerken, ilk başta ona poz vermeyi reddetti. Bay Vaccaro, onu kazanmak için bir yemek pişirdi ve piknik öğle yemeği yaptı. Hava piknik için çok rüzgarlı olduğunda, arabasının arkasında otururken ona bir tabak İsviçre peyniri verdi. Bay Vaccaro, peynirin bir parçasındaki delikten şakacı bir tavırla içeri baktığında harekete geçti.
2007’de The Santa Fe New Mexican’e O’Keeffe fotoğraflarını çektiğinde, “Duyguları, duyguları yeniden üretmek istedim, bu yüzden bu kadar hızlı fotoğraf çekmenin bir yolunu buldum, insanlara asla kendilerini daha pohpohlayıcı yapma şansı vermedim” dedi. müzesinde sergilendi. “Birincisi, bana bir parça peynirin ardından baktı. O an bir saniye bile değildi ama ben onu durdurdum. Buna şaşırmıştı. ‘Senin gibi çalışan birini hiç görmedim’ dedi.”
Georgia O’Keeffe, Bay Vaccaro’nun verdiği İsviçre peyniri parçasındaki bir delikten şakacı bir şekilde baktığında, hemen harekete geçti. Kredi… Monroe Galerisi aracılığıyla Tony Vaccaro
Michelantonio Vaccaro, 20 Aralık 1922’de İtalyan göçmen bir ailenin oğlu olarak Greensburg, PA’da doğdu. 3 yaşındayken ailesiyle birlikte İtalya’ya taşındı, ancak birkaç yıl sonra hem babası hem de annesi ayrı ayrı öldü. Kız kardeşleri bir İtalyan yetimhanesine götürüldü ve bir amcası ve teyzesiyle yaşadı.
Çocuklar, Avrupa’da savaş patlak vermeden hemen önce Amerika’ya döndüler ve savaşa gitmeden önce Isaac E. Young Lisesi’ne gittiği Westchester County’deki New Rochelle, NY’de birlikte yaşadılar.
Bay Vaccaro’nun tarihsiz bir portresi. Savaştan sonra fotoğraflarını sakladı ve bir daha savaşa kamera getirmeyeceğine yemin etti. Bunun yerine reklam fotoğrafçılığına yöneldi. Kredi… Nezaket Tony Vaccaro Arşivleri
Bay Vaccaro, 1980’lerin başında emekli oldu. Fotoğrafları önde gelen müzelerde ve gösterilerde sergilendi ve bazılarını Long Island City’deki Tony Vaccaro Stüdyosu aracılığıyla özel olarak sattı.
Bay Vaccaro, fotoğrafını çektiği Fin manken Anja Lehto ile olan evliliğinden oğulları Frank ve David tarafından hayatta kaldı; ve iki torun. Eşi 2013 yılında öldü.
Savaştan sonra Bay Vaccaro, ticari fotoğrafçılığa geçmeden önce Amerikan askeri topluluğu için bir yayın olan Stars and Stripes’ta birkaç yıl geçirdi ve iyileşmesini belgelemek için Avrupa’yı gezdi.
Savaşı asla arkasında bırakmadı. Katıldığı ve fotoğrafını çektiği cinayetin travmasıyla mücadele etti ve kabuslar gördü.
Ama 2016’da amansız bir şiddet ağına düşen dokuz ayıyla ilgili belgeselinde dediği gibi: “272 gün boyunca kötü olmam gerekiyordu. Ama sonsuza kadar değil.”