Harvard Hukuk Fakültesi’nde okurken, ciddi bir öğrenci ile onun buyurgan sözleşmeli hukuk profesörünün uzun metrajlı sinema ve ardından televizyon dizisi haline getirilen zorlu ilişkisini konu alan 1971 tarihli “The Paper Chase” adlı romanı yazan John Jay Osborn Jr. öldü. 19 Ekim’de San Francisco’daki evinde. 77 yaşındaydı.
Kızı Meredith Osborn, nedenin yassı hücreli kanser olduğunu söyledi.
Bay Osborn’un en iyi bilinen kitabı “The Paper Chase”, iki düşmanın hikayesini anlatıyor: Harvard’ın sert, huysuz yaşlısı Kingsfield ve acımasız entelektüellerden kurtulmaya çalışan Midwest’ten çalışkan bir birinci sınıf öğrencisi olan Hart. seçkin bir hukuk fakültesinin dünyası.
Hart, romanın sonlarında Kinsgfield’ın kızı olan kız arkadaşına “Günlerdir o lanet sınıfta oturuyorum” diyor. “Sonra kütüphanede kitaplarını okudum ve seçtiği vakaları soyutladım. Onun hakkında her şeyi biliyorum. Kravatlarının şeridi. Kaç takım elbisesi var. O hava ya da rüzgar gibidir. O her yerde. Deva olmadığını söyleyebilirsin, ama yine de orada, zihnini benimkilere gömüyor. Hayatımla dalga geçiyor.”
Bay Osborn, Kingsfield’ın birkaç hukuk profesörünün bir bileşimi olduğunu söylese de, hukuk fakültesinin eski bir dekanı olan Martha Minow, bir e-postada şunları söyledi: Kingsfield için gerçek model.”
“The Paper Chase” 1973’te sinemaya dönüştürüldüğünde, Kingsfield’ı uzun süredir tiyatro, sinema ve televizyon yapımcısı olan ve Orson Welles’in eski bir meslektaşı olan ancak ara sıra oyunculuk yapan John Houseman canlandırıyordu ve Hart’ı Timothy canlandırıyordu. Altlar. Bay Houseman, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Akademi Ödülü’nü kazandı.
James Bridges’in yazıp yönettiği filmde Kingsfield, sınıfına ünlü bir şekilde şöyle diyor: “Sen kendine kanunu öğretiyorsun ama ben zihnini eğitiyorum. Bir kafatası dolusu ile buraya geliyorsun. lapa . Bir avukat gibi düşünmeyi bırakıyorsun.”
Bay Houseman, 1978 ve 1986 yılları arasında önce CBS’de daha sonra Showtime’da yayınlanan dizideki rolünü tekrarladı. James Stephens, Hart rolünü üstlendi.
“Kağıt Kovalamacası”, Bay Osborn’un Vietnam Savaşı’na karşı hararetli öğrenci protestoları döneminde Harvard Hukuk Fakültesi’ndeki deneyimlerinin bir yansımasıydı.
2003 yılında Harvard Hukuk Bülteni’nde okul “bireylerin kendilerini ifade etmelerine izin verecek esnekliğe sahip değildi” diye yazmıştı. “Fakülte ve öğrenciler arasında mütekabiliyete izin vermiyordu. Kısacası, gerçekten sevilmek, hatta saygı görmek gibi bir arzusu yoktu.”
“The Paper Chase”, zorunlu bir üçüncü yıl yazma projesi olarak başladı. Bu bir kurgu eseri olduğu için, Bay Osborn bunu Harvard Law’ın kendisini hazırlamakta olduğu büyük bir Wall Street firmasına giden kariyer yolunu izlemekten korunmak için kullandı.
2011 yılında kitabın 40. yıl dönümü baskısının önsözünde “Kendim için daha fazla seçenek, yeni bir sonla yeni bir hikaye yaratma girişimiydi” diye yazmıştı.
Aynı zamanda şair ve oyun yazarı olan Harvard İngiliz edebiyatı profesörü William Alfred’i bulmak için hukuk fakültesinin dışına çıktı. Bayan Osborn, babasının Bay Alfred’in ilk kaba taslak hakkında coşkulu olduğunu ancak bazı değişiklikler önerdiğini söylediğini hatırladı.
Düzeltmeleri yaptığında, dedi ki, Bay Alfred ona şunları söyledi: “Şükürler olsun. Bana ilk verdiğinde korkunçtu. Şimdi çok daha iyi ve çok şey vaat ediyor.”
Bay Osborn’un 1970’deki mezuniyetinden bir yıl sonra, Houghton Mifflin “The Paper Chase”i yayınladı.
Philadelphia Inquirer’daki “The Paper Chase”i gözden geçiren David Appel, kitabın “hukuk fakültesi deneyiminin aciliyetini ve dolaysızlığını yakalayan” “yalın, açık sözlü” bir şekilde yazıldığını yazdı.
Kariyerinin geri kalanında, Bay Osborn, roman yazmayı, televizyon ve sinema senaryoları yazmayı, hukuk öğretmekle, hatta Kingsfield gibi, sözleşme hukukuyla dengeleyecekti.
Timothy Bottoms, 1973 sinema uyarlaması “The Paper Chase”de Hart ve John Houseman Profesör Kingsfield olarak ayrıldı. Bay Houseman performansıyla Akademi Ödülü kazandı. Kredi… 20th Century Fox, Everett Koleksiyonu aracılığıyla
John Jay Osborn Jr. 5 Ağustos 1945’te Boston’da doğdu. Babası bir doktordu ve ilk kalp-akciğer makinelerinden birinin mucidiydi. Annesi Ann (Kidder) Osborn, soyut bir ressamdı. Osborn’lar, Amerika Birleşik Devletleri’nin ilk baş adaleti olan John Jay ve demiryolu baronu Cornelius Vanderbilt’in torunlarıdır.
1967’de Bayan Osborn, 1968’de evlendiği Radcliffe Koleji öğrencisi Emilie Sisson ile tanıştığı Harvard Koleji’nden mezun oldu.
“Harvard Koleji’nden bıkkın bir mezun olarak” 2011 yılında hukuk fakültesi deneyimi hakkında şöyle yazmıştı: “tek istediğim gözlerin kamaştırılmamasıydı (ve öyleydim).
Harvard Hukuku’ndan sonra Bay Osborn, Amerika Birleşik Devletleri Üçüncü Daire Temyiz Mahkemesi Yargıcı Max Rosenn adına Wilkes-Barre, PA’da katiplik yaptı. Daha sonra Manhattan’daki beyaz ayakkabı hukuk firması Patterson, Belknap, Webb & Tyler’da yaklaşık bir yıl ortak olarak çalıştı.
Yale Hukuk Fakültesi’nde lisansüstü çalışma için ayrıldı, ardından önce Yeshiva Üniversitesi Benjamin N. Cardozo Hukuk Okulu’nda ve ardından Miami Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde hukuk dersleri verdi. Aynı zamanda, bir aile draması olan “Yanlış Yaptığım Tek Şey” (1977) ve Wall Street hukuk firmasındaki yaşam hakkında “The Associates” (1979) adlı romanlar yazıyordu.
Başrollerini Martin Short, Alley Mills ve Wilfrid Hyde-White’ın paylaştığı “The Associates”e dayanan bir sitcom ilk kez 1979’da çıktı. Ancak sadece 13 bölüm sürdü.
1978 ve 1988 yılları arasında, Bay Osborn, “The Paper Chase”in 14 bölümünü ve “LA Law” ve “Spenser: For Hire”ın bir bölümünü yazmakla tanındı. Bu dönemde, firmasının en büyük müşterisinin mülkünden kaybolan 3 milyon doları geri almaya çalışan bir avukat hakkında dördüncü romanı “New York’un Sahibi Adam”ı (1981) da yazdı.
1990’larda özel emlak planlamacısı oldu ve California Üniversitesi, Berkeley, Hukuk Fakültesi’nde ve ardından 2016 yılında emekli olana kadar sözleşme hukuku dersleri verdiği San Francisco Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde ders verdi.
Onun sözleşme hukuku öğretme yaklaşımı Kingsfield’ınkinden oldukça farklıydı. Güç dengesinin profesörde değil, öğrencilerde olduğunu yazdı. Her yarıyılın ilk dersinde öğrenciler tamamen sessizleşene kadar kürsüde durduğunu söyledi.
2011’de “Onlara kimseyi aramayacağımı açıklıyorum” diye yazmıştı. “Konuşmak için gönüllü olmaları gerekecek. Neden sadece öğrencileri aramayacağım? Ben onların diğer profesörleri gibi kahin değilim. Hangi öğrencilerin tartışmaya katkıda bulunacak bir şeyleri olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Bu nedenle, söyleyecekleri bir şeyleri olduğunda söylemeleri için onlara güvenmek zorunda kalacağım.”
Emekliliğinden iki yıl sonra, tamamen bir evlilik danışmanının ofisinde geçen son romanı “Evliliği Dinle” (2018) yayınladı.
Bay Osborn, 2006 yılında Harvard Hukuk Fakültesi’nden mezun olan kızının yanı sıra emekli bir doktor olan eşi tarafından yaşatılmaktadır; oğulları Samuel ve Frederick; altı torun; kardeşleri Oliver, Joseph ve Ed; ve kız kardeşleri Mimi Oliver, Cindi Garvie ve Anne Weiser-Truchan.
Bay Osborn’un romanının sonunda Hart, Kingsfield’ı kampüste durdurur ve ona sınıfının onun için ne kadar önemli olduğunu söyler.
“İyi,” diyor Kingsfield. “Bu iyi.” Profesör gülümsemeye başlarken soğuk bir şekilde “Adın neydi?” diye sorar.
Hart, “Hart, Bay Hart,” diyor.
Kingsfield, “Eh, teşekkürler Bay Hart,” dedi.
“Paper Chase” sinemasının teknik danışmanı olan Bay Osborn, ilk görüşmelerinde Bay Houseman’ın kendisine Kingsfield’ın Hart’ın adını gerçekten bilip bilmediğini sorduğunu hatırladı.
Bay Osborn, 2003 yılında SFGate.com’a “Elbette bunu bilmesi gerekiyordu” dedi. “Ama bence belirsizlik önemliydi ve Houseman bunu anladı.”
Kızı Meredith Osborn, nedenin yassı hücreli kanser olduğunu söyledi.
Bay Osborn’un en iyi bilinen kitabı “The Paper Chase”, iki düşmanın hikayesini anlatıyor: Harvard’ın sert, huysuz yaşlısı Kingsfield ve acımasız entelektüellerden kurtulmaya çalışan Midwest’ten çalışkan bir birinci sınıf öğrencisi olan Hart. seçkin bir hukuk fakültesinin dünyası.
Hart, romanın sonlarında Kinsgfield’ın kızı olan kız arkadaşına “Günlerdir o lanet sınıfta oturuyorum” diyor. “Sonra kütüphanede kitaplarını okudum ve seçtiği vakaları soyutladım. Onun hakkında her şeyi biliyorum. Kravatlarının şeridi. Kaç takım elbisesi var. O hava ya da rüzgar gibidir. O her yerde. Deva olmadığını söyleyebilirsin, ama yine de orada, zihnini benimkilere gömüyor. Hayatımla dalga geçiyor.”
Bay Osborn, Kingsfield’ın birkaç hukuk profesörünün bir bileşimi olduğunu söylese de, hukuk fakültesinin eski bir dekanı olan Martha Minow, bir e-postada şunları söyledi: Kingsfield için gerçek model.”
“The Paper Chase” 1973’te sinemaya dönüştürüldüğünde, Kingsfield’ı uzun süredir tiyatro, sinema ve televizyon yapımcısı olan ve Orson Welles’in eski bir meslektaşı olan ancak ara sıra oyunculuk yapan John Houseman canlandırıyordu ve Hart’ı Timothy canlandırıyordu. Altlar. Bay Houseman, En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Akademi Ödülü’nü kazandı.
James Bridges’in yazıp yönettiği filmde Kingsfield, sınıfına ünlü bir şekilde şöyle diyor: “Sen kendine kanunu öğretiyorsun ama ben zihnini eğitiyorum. Bir kafatası dolusu ile buraya geliyorsun. lapa . Bir avukat gibi düşünmeyi bırakıyorsun.”
Bay Houseman, 1978 ve 1986 yılları arasında önce CBS’de daha sonra Showtime’da yayınlanan dizideki rolünü tekrarladı. James Stephens, Hart rolünü üstlendi.
“Kağıt Kovalamacası”, Bay Osborn’un Vietnam Savaşı’na karşı hararetli öğrenci protestoları döneminde Harvard Hukuk Fakültesi’ndeki deneyimlerinin bir yansımasıydı.
2003 yılında Harvard Hukuk Bülteni’nde okul “bireylerin kendilerini ifade etmelerine izin verecek esnekliğe sahip değildi” diye yazmıştı. “Fakülte ve öğrenciler arasında mütekabiliyete izin vermiyordu. Kısacası, gerçekten sevilmek, hatta saygı görmek gibi bir arzusu yoktu.”
“The Paper Chase”, zorunlu bir üçüncü yıl yazma projesi olarak başladı. Bu bir kurgu eseri olduğu için, Bay Osborn bunu Harvard Law’ın kendisini hazırlamakta olduğu büyük bir Wall Street firmasına giden kariyer yolunu izlemekten korunmak için kullandı.
2011 yılında kitabın 40. yıl dönümü baskısının önsözünde “Kendim için daha fazla seçenek, yeni bir sonla yeni bir hikaye yaratma girişimiydi” diye yazmıştı.
Aynı zamanda şair ve oyun yazarı olan Harvard İngiliz edebiyatı profesörü William Alfred’i bulmak için hukuk fakültesinin dışına çıktı. Bayan Osborn, babasının Bay Alfred’in ilk kaba taslak hakkında coşkulu olduğunu ancak bazı değişiklikler önerdiğini söylediğini hatırladı.
Düzeltmeleri yaptığında, dedi ki, Bay Alfred ona şunları söyledi: “Şükürler olsun. Bana ilk verdiğinde korkunçtu. Şimdi çok daha iyi ve çok şey vaat ediyor.”
Bay Osborn’un 1970’deki mezuniyetinden bir yıl sonra, Houghton Mifflin “The Paper Chase”i yayınladı.
Philadelphia Inquirer’daki “The Paper Chase”i gözden geçiren David Appel, kitabın “hukuk fakültesi deneyiminin aciliyetini ve dolaysızlığını yakalayan” “yalın, açık sözlü” bir şekilde yazıldığını yazdı.
Kariyerinin geri kalanında, Bay Osborn, roman yazmayı, televizyon ve sinema senaryoları yazmayı, hukuk öğretmekle, hatta Kingsfield gibi, sözleşme hukukuyla dengeleyecekti.
Timothy Bottoms, 1973 sinema uyarlaması “The Paper Chase”de Hart ve John Houseman Profesör Kingsfield olarak ayrıldı. Bay Houseman performansıyla Akademi Ödülü kazandı. Kredi… 20th Century Fox, Everett Koleksiyonu aracılığıyla
John Jay Osborn Jr. 5 Ağustos 1945’te Boston’da doğdu. Babası bir doktordu ve ilk kalp-akciğer makinelerinden birinin mucidiydi. Annesi Ann (Kidder) Osborn, soyut bir ressamdı. Osborn’lar, Amerika Birleşik Devletleri’nin ilk baş adaleti olan John Jay ve demiryolu baronu Cornelius Vanderbilt’in torunlarıdır.
1967’de Bayan Osborn, 1968’de evlendiği Radcliffe Koleji öğrencisi Emilie Sisson ile tanıştığı Harvard Koleji’nden mezun oldu.
“Harvard Koleji’nden bıkkın bir mezun olarak” 2011 yılında hukuk fakültesi deneyimi hakkında şöyle yazmıştı: “tek istediğim gözlerin kamaştırılmamasıydı (ve öyleydim).
Harvard Hukuku’ndan sonra Bay Osborn, Amerika Birleşik Devletleri Üçüncü Daire Temyiz Mahkemesi Yargıcı Max Rosenn adına Wilkes-Barre, PA’da katiplik yaptı. Daha sonra Manhattan’daki beyaz ayakkabı hukuk firması Patterson, Belknap, Webb & Tyler’da yaklaşık bir yıl ortak olarak çalıştı.
Yale Hukuk Fakültesi’nde lisansüstü çalışma için ayrıldı, ardından önce Yeshiva Üniversitesi Benjamin N. Cardozo Hukuk Okulu’nda ve ardından Miami Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde hukuk dersleri verdi. Aynı zamanda, bir aile draması olan “Yanlış Yaptığım Tek Şey” (1977) ve Wall Street hukuk firmasındaki yaşam hakkında “The Associates” (1979) adlı romanlar yazıyordu.
Başrollerini Martin Short, Alley Mills ve Wilfrid Hyde-White’ın paylaştığı “The Associates”e dayanan bir sitcom ilk kez 1979’da çıktı. Ancak sadece 13 bölüm sürdü.
1978 ve 1988 yılları arasında, Bay Osborn, “The Paper Chase”in 14 bölümünü ve “LA Law” ve “Spenser: For Hire”ın bir bölümünü yazmakla tanındı. Bu dönemde, firmasının en büyük müşterisinin mülkünden kaybolan 3 milyon doları geri almaya çalışan bir avukat hakkında dördüncü romanı “New York’un Sahibi Adam”ı (1981) da yazdı.
1990’larda özel emlak planlamacısı oldu ve California Üniversitesi, Berkeley, Hukuk Fakültesi’nde ve ardından 2016 yılında emekli olana kadar sözleşme hukuku dersleri verdiği San Francisco Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde ders verdi.
Onun sözleşme hukuku öğretme yaklaşımı Kingsfield’ınkinden oldukça farklıydı. Güç dengesinin profesörde değil, öğrencilerde olduğunu yazdı. Her yarıyılın ilk dersinde öğrenciler tamamen sessizleşene kadar kürsüde durduğunu söyledi.
2011’de “Onlara kimseyi aramayacağımı açıklıyorum” diye yazmıştı. “Konuşmak için gönüllü olmaları gerekecek. Neden sadece öğrencileri aramayacağım? Ben onların diğer profesörleri gibi kahin değilim. Hangi öğrencilerin tartışmaya katkıda bulunacak bir şeyleri olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Bu nedenle, söyleyecekleri bir şeyleri olduğunda söylemeleri için onlara güvenmek zorunda kalacağım.”
Emekliliğinden iki yıl sonra, tamamen bir evlilik danışmanının ofisinde geçen son romanı “Evliliği Dinle” (2018) yayınladı.
Bay Osborn, 2006 yılında Harvard Hukuk Fakültesi’nden mezun olan kızının yanı sıra emekli bir doktor olan eşi tarafından yaşatılmaktadır; oğulları Samuel ve Frederick; altı torun; kardeşleri Oliver, Joseph ve Ed; ve kız kardeşleri Mimi Oliver, Cindi Garvie ve Anne Weiser-Truchan.
Bay Osborn’un romanının sonunda Hart, Kingsfield’ı kampüste durdurur ve ona sınıfının onun için ne kadar önemli olduğunu söyler.
“İyi,” diyor Kingsfield. “Bu iyi.” Profesör gülümsemeye başlarken soğuk bir şekilde “Adın neydi?” diye sorar.
Hart, “Hart, Bay Hart,” diyor.
Kingsfield, “Eh, teşekkürler Bay Hart,” dedi.
“Paper Chase” sinemasının teknik danışmanı olan Bay Osborn, ilk görüşmelerinde Bay Houseman’ın kendisine Kingsfield’ın Hart’ın adını gerçekten bilip bilmediğini sorduğunu hatırladı.
Bay Osborn, 2003 yılında SFGate.com’a “Elbette bunu bilmesi gerekiyordu” dedi. “Ama bence belirsizlik önemliydi ve Houseman bunu anladı.”