Kadınların medya ve tasarımdaki yerlerini ele geçirmelerini savunan Interiors and Architecture tasarım dergilerini yöneten İngiliz Amerikalı gazeteci ve editör Beverly Russell, 11 Aralık’ta Albuquerque’deki evinde öldü. 87 yaşındaydı.
Oğlu Benjamin Beardwood, ölümcül bir kalp rahatsızlığı olduğunu ve tıbbi yardımlı intihar ettiğini söyledi.
1980’lerin yazılı basının sakin günlerinde, Interiors tasarım endüstrisinin önde gelen ticaret dergilerinden biriydi ve Ms. Russell onun şık ve baş editörüydü. Derginin Manhattan ofisinden, on yıllık gösterişli mimari trendler, gökyüzüne dokunan gökdelenler ve göz alıcı yıldız mimarlar aracılığıyla derginin kapsamına öncülük etti.
Interiors, kendi alanı altında, endüstrinin içindekiler için özel olarak hazırlanmış makaleler, yükselen tasarım dünyası figürleri hakkında profiller, kapsamlı ürün incelemeleri ve endüstrinin gözden kaçan köşelerini inceleyen özellikler yayınladı. Örneğin, 1982’de ticari aydınlatma sanatına ayrılmış özel bir sayı, Lighting World International Expo, Central Park’ın lambaları ve alışveriş merkezi aydınlatması hakkında makaleler içeriyordu.
1980’de, Interiors’ı yönetmek üzere işe alındıktan bir yıl sonra, Bayan Russell The New York Times’a editoryal vizyonunun yaklaşan on yılın hareket etme gestaltını kucaklayacağını söyledi. 1888’de kurulan (ve 2001’de kapanan) Interiors bir “iş dergisi” olacaktı. ”
“Ticaret çok eski moda, profesyonel fazla şatafatlı – bir iş dergisi 80’ler için daha uygun,” diye ekledi. “80’lerde başarılı olabileceklerin yalnızca iş gibi olan tasarımcılar olduğuna inanıyorum. ”
Russell sık sık tasarım ve kadınların başarıları hakkında yazdı.
Ve Bayan Russell’a göre, bu başarı kadınları dışlamayacaktı – kariyeri boyunca gerçekleştirmeye çalıştığı bir hedef.
1992’de The Times’a şunları söyledi: “Mimarlık eğitimi almış kadın, kamusal alanlar için bu iç tasarım dünyasında yalnızca son 20 yılda bir etki yarattı. İç tasarım ve bir kadının mimariye yaklaşma biçimi açısından, uzaya ve bir iç mekanın nasıl çalıştığına ve bir kişinin onu nasıl kullanacağına çok daha fazla hassasiyet var. ”
Russell, yaratıcı alanlarda kadınları destekleyen projeleri sürdürmeye devam etti. 1992’de “Women of Design: Contemporary American Interiors” yazdı; Birkaç yıl sonra “Lezzet Kadınları: Ünlü Kadın Şeflerin Tarifleri ve Profilleri”ni yayınladı. 2015 yılında kendi çektiği sıkıntıları anlatan “Son Tarih Diva: Bir Gazetecinin Hayatı” adlı bir anı yazdı.
Russell’ın 2015’te yayınlanan anıları, İngiltere’deki gazetelerdeki erken kariyerini ve kariyerine dergi editörü olarak başladığı Amerika’ya göçünü anlatıyordu.
Anıları, Londra’da bir gazeteci olarak biçimlendirici yıllarını belgeliyor, burada Fleet Street’in rekabetçi tabloidlerinde dişlerini kesiyor, patronu gözyaşlarına boğulana kadar ona havlarken son tarihlerde kepçeler veriyor. Ayrıca 1967’de New York’ta Condé Nast’ta dergi editörü olarak çalışmaya başladığı Amerika’ya göçünü de detaylandırdı.
Condé’de Brides’de ve ardından House & Garden’da çalışırken Bayan Russell, şirketin efsanevi ve soğuk mükemmellik kültürüne tanık oldu. Diana Vreeland Vogue’un baş editörü olarak aniden serbest bırakıldığında masasında olduğunu söyledi ve Bayan Vreeland’in gösterişli kırmızı duvarlı ofisinin yerini aldığı Grace Mirabella için nasıl hızla bej rengine boyandığına tanık oldu.
Interiors’da on yıl geçirdikten sonra, Bayan Russell, 1989’da Architecture dergisinin yazı işleri müdürlüğünü de üstlendi. Birkaç yıl sonra, yaratıcı bir danışmanlık firması olan Beverly Russell Enterprises’ı kurdu. 2006 yılında emekli oldu.
Bayan Russell, Interiors’ı yönetmeye başladığında, asistanı olarak genç bir Pilar Viladas’ı işe aldı. Bayan Viladas, tanınmış bir tasarım gazetecisi olmaya devam etti ve uzun süre The New York Times Magazine ve T: The New York Times Style Magazine’in tasarım editörlüğünü yaptı.
Bayan Viladas, bir telefon görüşmesinde “Yazma konusunda çok az deneyimim oldu” diye hatırlıyordu. “Yayıncılık dünyasıyla bağlantısı olan herkesle iletişime geçiyordum ve hepsi ‘Keşke sana yardım edebilseydim’ dediler. ‘ Ama Beverly, ‘İç Mekan’ın genel yayın yönetmeni olacağım ve yanımda getirebileceğim genç bir kişiye ihtiyacım var’ dedi. Bununla bana ipleri göstermek istediğini kastetmişti.
“Yaklaşık bir yıl içinde bir kapak hikayesi üzerinde çalıştım ve Bloomingdale’in C.E.O.’su Marvin Traub ile röportaj yapıyordum. Ben sadece ıslanmış bir çocuktum ve Beverly bana başlamamı sağladı. ”
“O zamanlar şovu erkekler yönetiyordu” diye ekledi. “Beverly Interiors’ı devraldığında kendini sektörde iz bırakan bir kadın olarak gördü ve bence bu onun için önemliydi. ”
Beverly Anne Russell, 9 Aralık 1934’te Londra’da doğdu. Babası Leslie, bir mağaza yöneticisiydi. Annesi Maude (James) Russell bir ev hanımıydı. Bir kız olarak, Beverly açgözlü bir şekilde okudu ve yazılı sözlere vuruldu; 14 yaşındayken kitap uzunluğunda bir ev ödevi verdi.
Gazetecilikteki ilk işi The Manchester Evening News’deydi ve kasabadaki hikayeleri kovalarken, evlendiği bir gazeteci olan Roger Beardwood ile tanıştı. New York’ta bir dergide işe alındığında, o ve küçük oğluyla birlikte oraya taşındı ve kısa süre sonra Condé Nast’ta bir iş buldu.
Oğluna ek olarak, bir kız kardeşi Gillian Redfern Rones tarafından hayatta kaldı. Bay Beardwood ile olan evliliği, fotoğrafçı Jon Naar ile olan evliliği gibi boşanmayla sonuçlandı.
70’li yaşlarında, Bayan Russell, altı yıl boyunca San Miguel de Allende’nin sanatsal gurbetçi topluluğuna girerek Meksika’ya taşındı. Ayrıca kişisel projelere odaklandı, “Lines on Aging” ve “Crossings: Words of Comfort” gibi manevi temalara sahip kendi yayınladığı kitaplar yayınladı. Daha sonra, California, Sierra Madre’de Anglofillere ve Britanya’dan insanlara yönelik bir emeklilik topluluğu olan British Home’da yaşadı.
Yaklaşık bir yıl önce, Bayan Russell, ölümcül bir kalp rahatsızlığı olduğunu öğrendi ve teşhisinin kesinleşmesi – ve bununla birlikte hissettiği özerklik kaybı – onu derinden rahatsız etti. Kısa süre önce doktor yardımlı intiharın yasal olduğu New Mexico’ya taşındı ve bu ay prosedürden geçti.
“Bunu yapmak konusunda güçlü hissetti” dedi oğlu. “Annem hayatını kendi şartlarına göre yaşadı ve kendi şartlarına göre çıkmak istedi. Anlatısını sonuna kadar yazmakta ısrar etti. ”
“Her zaman kendini bir öncü olarak düşündü” diye ekledi. ”
Oğlu Benjamin Beardwood, ölümcül bir kalp rahatsızlığı olduğunu ve tıbbi yardımlı intihar ettiğini söyledi.
1980’lerin yazılı basının sakin günlerinde, Interiors tasarım endüstrisinin önde gelen ticaret dergilerinden biriydi ve Ms. Russell onun şık ve baş editörüydü. Derginin Manhattan ofisinden, on yıllık gösterişli mimari trendler, gökyüzüne dokunan gökdelenler ve göz alıcı yıldız mimarlar aracılığıyla derginin kapsamına öncülük etti.
Interiors, kendi alanı altında, endüstrinin içindekiler için özel olarak hazırlanmış makaleler, yükselen tasarım dünyası figürleri hakkında profiller, kapsamlı ürün incelemeleri ve endüstrinin gözden kaçan köşelerini inceleyen özellikler yayınladı. Örneğin, 1982’de ticari aydınlatma sanatına ayrılmış özel bir sayı, Lighting World International Expo, Central Park’ın lambaları ve alışveriş merkezi aydınlatması hakkında makaleler içeriyordu.
1980’de, Interiors’ı yönetmek üzere işe alındıktan bir yıl sonra, Bayan Russell The New York Times’a editoryal vizyonunun yaklaşan on yılın hareket etme gestaltını kucaklayacağını söyledi. 1888’de kurulan (ve 2001’de kapanan) Interiors bir “iş dergisi” olacaktı. ”
“Ticaret çok eski moda, profesyonel fazla şatafatlı – bir iş dergisi 80’ler için daha uygun,” diye ekledi. “80’lerde başarılı olabileceklerin yalnızca iş gibi olan tasarımcılar olduğuna inanıyorum. ”
Russell sık sık tasarım ve kadınların başarıları hakkında yazdı.
Ve Bayan Russell’a göre, bu başarı kadınları dışlamayacaktı – kariyeri boyunca gerçekleştirmeye çalıştığı bir hedef.
1992’de The Times’a şunları söyledi: “Mimarlık eğitimi almış kadın, kamusal alanlar için bu iç tasarım dünyasında yalnızca son 20 yılda bir etki yarattı. İç tasarım ve bir kadının mimariye yaklaşma biçimi açısından, uzaya ve bir iç mekanın nasıl çalıştığına ve bir kişinin onu nasıl kullanacağına çok daha fazla hassasiyet var. ”
Russell, yaratıcı alanlarda kadınları destekleyen projeleri sürdürmeye devam etti. 1992’de “Women of Design: Contemporary American Interiors” yazdı; Birkaç yıl sonra “Lezzet Kadınları: Ünlü Kadın Şeflerin Tarifleri ve Profilleri”ni yayınladı. 2015 yılında kendi çektiği sıkıntıları anlatan “Son Tarih Diva: Bir Gazetecinin Hayatı” adlı bir anı yazdı.
Russell’ın 2015’te yayınlanan anıları, İngiltere’deki gazetelerdeki erken kariyerini ve kariyerine dergi editörü olarak başladığı Amerika’ya göçünü anlatıyordu.
Anıları, Londra’da bir gazeteci olarak biçimlendirici yıllarını belgeliyor, burada Fleet Street’in rekabetçi tabloidlerinde dişlerini kesiyor, patronu gözyaşlarına boğulana kadar ona havlarken son tarihlerde kepçeler veriyor. Ayrıca 1967’de New York’ta Condé Nast’ta dergi editörü olarak çalışmaya başladığı Amerika’ya göçünü de detaylandırdı.
Condé’de Brides’de ve ardından House & Garden’da çalışırken Bayan Russell, şirketin efsanevi ve soğuk mükemmellik kültürüne tanık oldu. Diana Vreeland Vogue’un baş editörü olarak aniden serbest bırakıldığında masasında olduğunu söyledi ve Bayan Vreeland’in gösterişli kırmızı duvarlı ofisinin yerini aldığı Grace Mirabella için nasıl hızla bej rengine boyandığına tanık oldu.
Interiors’da on yıl geçirdikten sonra, Bayan Russell, 1989’da Architecture dergisinin yazı işleri müdürlüğünü de üstlendi. Birkaç yıl sonra, yaratıcı bir danışmanlık firması olan Beverly Russell Enterprises’ı kurdu. 2006 yılında emekli oldu.
Bayan Russell, Interiors’ı yönetmeye başladığında, asistanı olarak genç bir Pilar Viladas’ı işe aldı. Bayan Viladas, tanınmış bir tasarım gazetecisi olmaya devam etti ve uzun süre The New York Times Magazine ve T: The New York Times Style Magazine’in tasarım editörlüğünü yaptı.
Bayan Viladas, bir telefon görüşmesinde “Yazma konusunda çok az deneyimim oldu” diye hatırlıyordu. “Yayıncılık dünyasıyla bağlantısı olan herkesle iletişime geçiyordum ve hepsi ‘Keşke sana yardım edebilseydim’ dediler. ‘ Ama Beverly, ‘İç Mekan’ın genel yayın yönetmeni olacağım ve yanımda getirebileceğim genç bir kişiye ihtiyacım var’ dedi. Bununla bana ipleri göstermek istediğini kastetmişti.
“Yaklaşık bir yıl içinde bir kapak hikayesi üzerinde çalıştım ve Bloomingdale’in C.E.O.’su Marvin Traub ile röportaj yapıyordum. Ben sadece ıslanmış bir çocuktum ve Beverly bana başlamamı sağladı. ”
“O zamanlar şovu erkekler yönetiyordu” diye ekledi. “Beverly Interiors’ı devraldığında kendini sektörde iz bırakan bir kadın olarak gördü ve bence bu onun için önemliydi. ”
Beverly Anne Russell, 9 Aralık 1934’te Londra’da doğdu. Babası Leslie, bir mağaza yöneticisiydi. Annesi Maude (James) Russell bir ev hanımıydı. Bir kız olarak, Beverly açgözlü bir şekilde okudu ve yazılı sözlere vuruldu; 14 yaşındayken kitap uzunluğunda bir ev ödevi verdi.
Gazetecilikteki ilk işi The Manchester Evening News’deydi ve kasabadaki hikayeleri kovalarken, evlendiği bir gazeteci olan Roger Beardwood ile tanıştı. New York’ta bir dergide işe alındığında, o ve küçük oğluyla birlikte oraya taşındı ve kısa süre sonra Condé Nast’ta bir iş buldu.
Oğluna ek olarak, bir kız kardeşi Gillian Redfern Rones tarafından hayatta kaldı. Bay Beardwood ile olan evliliği, fotoğrafçı Jon Naar ile olan evliliği gibi boşanmayla sonuçlandı.
70’li yaşlarında, Bayan Russell, altı yıl boyunca San Miguel de Allende’nin sanatsal gurbetçi topluluğuna girerek Meksika’ya taşındı. Ayrıca kişisel projelere odaklandı, “Lines on Aging” ve “Crossings: Words of Comfort” gibi manevi temalara sahip kendi yayınladığı kitaplar yayınladı. Daha sonra, California, Sierra Madre’de Anglofillere ve Britanya’dan insanlara yönelik bir emeklilik topluluğu olan British Home’da yaşadı.
Yaklaşık bir yıl önce, Bayan Russell, ölümcül bir kalp rahatsızlığı olduğunu öğrendi ve teşhisinin kesinleşmesi – ve bununla birlikte hissettiği özerklik kaybı – onu derinden rahatsız etti. Kısa süre önce doktor yardımlı intiharın yasal olduğu New Mexico’ya taşındı ve bu ay prosedürden geçti.
“Bunu yapmak konusunda güçlü hissetti” dedi oğlu. “Annem hayatını kendi şartlarına göre yaşadı ve kendi şartlarına göre çıkmak istedi. Anlatısını sonuna kadar yazmakta ısrar etti. ”
“Her zaman kendini bir öncü olarak düşündü” diye ekledi. ”