Uzun ve çeşitli bir kariyer boyunca Mississippi’de Siyahi çocuklar için okullar düzenleyen, Washington’da savaş karşıtı protestolara öncülük eden ve endüstriyel Orta Batı’da işçi hakları için mücadele eden bir tarihçi ve avukat olan Staughton Lynd, Perşembe günü kuzeydoğu Ohio’daki Warren kasabasında öldü. 92 yaşındaydı.
Eşi ve sık sık birlikte çalıştığı Alice Lynd, bir hastanedeki ölümünün çoklu organ yetmezliğinden kaynaklandığını söyledi.
Bay Lynd, 1960’larda seleflerinin tarafsız, nesnel bilim takıntısını siyasi angajman lehine deviren arkadaşı ve meslektaşı Howard Zinn de dahil olmak üzere radikal akademisyenlerin son neslinden biriydi.
Meslektaşlarının çoğu akademinin sınırları içinde kaldı, ancak Bay Lynd onların ötesine geçti. Atlanta’daki Spelman Koleji’nde genç bir profesör olarak, öğrencileri nükleer silahlara karşı yürüyüşlerde yönetti. 1964’te, Kuzeyli üniversite öğrencilerini Siyah topluluklarda ders vermeleri ve örgütlenmeleri için Mississippi’ye getiren Freedom Summer’ın arkasındaki ana organizatörlerden biriydi.
Vietnam Savaşı nispeten yeniyken ve çoğu Amerikalı onu hâlâ desteklerken, Washington’da savaş karşıtı protestolar düzenledi. Bir gösteri sırasında tutuklanan yaklaşık 350 kişiden ilki arasındaydı – ancak karşı protesto düzenleyen neo-Naziler ona ve diğer iki yürüyüşçüye, David Dellinger ve Bob Moses’a boya döktü. Kirli üç adamın bir fotoğrafı Life dergisinde yayınlandı.
1965’te Washington’da düzenlenen bir savaş karşıtı protesto sırasında Bay Lynd’in üzerine boya sıçradı. Gösteri sırasında tutuklanan yaklaşık 350 kişiden ilki oydu. Kredi… Nat Finkelstein Malikanesi
1965’te Bay Lynd, Kuzey Vietnam’a yaptıkları bir gezide başka bir radikal tarihçi olan Herbert Aptheker ve Demokratik Toplum için Öğrenciler’in kurucusu Tom Hayden’a katıldı. Orada Komünist liderlerle bir araya geldiler ve “manşetlere” girdiler, ama aynı zamanda memleketlerinde çok sayıda düşman oldular. Gezi, Bay Lynd’in sadece bir yıl önce taşındığı Yale’deki kariyerini etkili bir şekilde sona erdirdi.
Bay Lynd bir komünist değildi, ama sık sık komünist sanılmaktaydı. Bunun yerine, Marksizm, Amerikan kölelik karşıtı ve Quaker pasifizminden eşit ilham alarak solda kendi yolunu çizdi – pek çok farklı hareketle olan ilişkisini açıklamaya yardımcı olan bir çeşitlilik.
Bay Lynd ile birkaç kitap yazan tarihçi Gar Alperovitz, bir telefon görüşmesinde, “Staughton çok sıra dışıydı,” dedi. “Kendisine ait bir yolda yürüdü. Ve ilerici soldaki aktivist gruplarla kesiştiğinde, o da dahil olacaktı. Ama taktiksel olmaktan çok ahlaki bir politik figürdü.”
Yaş olarak, 1930’larda ve 40’larda dişlerini kesen Eski Sol ile 60’larda ortaya çıkan Yeni Sol arasında kaldı. Sadakatinin nerede olduğuna dair hiçbir soru yoktu: Üniversite kampüslerinde bir profesör olarak karşılaştığı ateşli kendiliğindenlikten zevk aldı ve sırayla öğrenciler ona akın etti.
Yale’de, sık sık sözlü tartışma partneri olan Yale papazı William Sloane Coffin gibi açık sözlü liberallere karşı bile soldaki pozisyonları gözeterek, tüm gelenleri ele geçirdiğini duymak için ofisine tıkış tıkış tıkış tıkış gidiyorlar ya da oturma odasının zemininde toplanıyorlardı.
Bir ajitatör olarak takipçilerini geliştirirken bile, çığır açan bir tarihçi olarak ün kazandı. En tanınmış kitabı “Amerikan Radikalizminin Entelektüel Kökenleri” (1968), köleliğin kaldırılmasını ve eşitliği benimseyen Devrimci Savaş kuşağının üyelerini belirleyerek yeni bir çığır açtı ve kuruluş tarihçilerinden bile övgü aldı.
David Herbert Donald, Commentary’de 1968’de yazdığı bir incelemede, “Tüm Yeni Sol tarihçiler arasında yalnızca Staughton Lynd, tarihsel bilim tekniklerini toplumsal ıslahat taahhüdüyle birleştirebiliyor gibi görünüyor,” diye yazmıştı.
Ancak akademik yıldızı kısa sürede söndü. 1960’ların sonunda, açık sözlü aktivizmi FBI’ın dikkatini çekmiş ve yüksek öğrenimden, hatta kendisinin ve ailesinin 1968’de taşındığı Chicago’daki küçük şehir kolejlerinden bile kara listeye alınmasına neden olmuştu.
Soldan, tarihçi Herbert Aptheker, aktivist Tom Hayden, Rahip AJ Muste ve Bay Lynd, Ocak 1966’da Bay Aptheker, Bay Hayden ve Bay Lynd’in geçen yıl Kuzey Vietnam’a yaptıkları geziyi tartışıyorlar. Kredi… Patrick Burns/New York Times
Kendini Michigan Gölü’nün güney kıyılarında sıralanan fabrikalar arasında örgütlenmeye dahil ederek kendi ekseni etrafında döndü. 1976’da Chicago Üniversitesi’nden hukuk diploması aldı ve ardından eşiyle birlikte Youngstown, Ohio’ya taşındı.
Hem sendika patronlarının hem de fabrika sahiplerinin hayal kırıklığına uğramasına rağmen, yasal sistemde gezinmeye çalışan işçiler için bir el kitabı yazarak tabandan yana oldu. 1980’lerin başında, değirmenleri işçilere ait bir kooperatife devretmek için yüksek profilli bir çabaya öncülük etti. Çaba başarısız olsa da, solda yeniden beğeni topladı.
Daha sonraki çalışmalarının çoğunu karısıyla birlikte yaptı. Onunla birkaç kitap yazdı ve kendi hukuk diplomasını aldıktan sonra ortak olarak ona katıldı. 1996’da resmi olarak emekli oldular, ancak bu kez ölüm cezası ve hapishane ıslahatına odaklanarak karşılıksız davalar almaya devam ettiler.
“Amerikan radikalizminin kökenleri üzerine çığır açan tarihsel çalışmasında, sivil haklar için kampanyalara aktif katılımında, ekonominin demokratikleşmesine yönelik adımlardaki kritik rolünde, Staughton Lynd her zaman mücadelenin ön saflarında yer aldı, bir bütünlük, cesaret modeli oldu. ve yaşanabilir bir dünya için ne yapılması gerektiğine dair ileri görüşlü bir anlayış,” diye yazdı dilbilimci ve sol görüşlü akademisyen Noam Chomsky bir e-postada.
Staughton Craig Lynd, 22 Kasım 1929’da doğdu, ebeveynleri, sosyologlar Robert ve Helen Lynd, Muncie, Ind’deki araştırmalarına dayanarak “Middletown” adlı kitaplarını yayınladılar. bir Amerikan topluluğu hakkında kapsamlı bir çalışma sunuyor ve onları ülkenin en tanınmış akademisyenlerinden ikisi haline getiriyor.
Lynd’ler New York’ta yaşıyordu – Robert Lynd Columbia’da, Helen Lynd ise Sarah Lawrence College’da ders veriyordu – ama Staughton, annesi oradaki doktorları tercih ettiği için Philadelphia’da bir hastanede doğdu.
Etik Kültür Okulu ve Fieldston Okulu’na devam ederek New York entelektüelleri arasında büyüdü ve 1946’da Harvard’a girdi.
Popüler ama artık feshedilmiş bir ana dal olan sosyal ilişkiler okudu. Boş zamanlarında Komünist Parti bağlantılı John Reed Kulübü’ne katılarak ve kampüsteki iki Troçkist örgüte kısa bir süre katılarak radikal siyasetle uğraştı.
1950 yaz okulu oturumu sırasında Radcliffe’de öğrenci olan Alice Niles ile tanıştı. Ertesi yıl evlendiler.
1951’de mezun olduktan sonra, 1953’te askere alınmadan önce şehir planlaması üzerine çalıştı. Vicdani retçi olarak, devam eden Kore Savaşı’na rağmen kendisine savaş dışı bir rol verildi.
Ancak bir yıl sonra, Ordu müfettişlerinin üniversitedeki Komünist bağlantılarını ortaya çıkarması üzerine onursuz bir şekilde terhis edildi; ayrıca annesinin kariyerini “modern” bir profesyonel kadın olarak vurguladılar.
O ve benzer diskalifiye edilen diğerleri temyize gitti ve Yüksek Mahkeme sonunda Ordunun yerine onları onurlu bir şekilde terhis etmesini emretti. Statüdeki değişiklik, Bay Lynd’in lisansüstü okul için tısladığı GI Yasasından yararlanmasına izin verdi.
Ama önce, o ve Alice, Georgia’nın kuzeyindeki bir Quaker komününde üç yıl yaşadılar. Daha sonra New Jersey’de benzer bir toplulukta altı ay geçirdiler ve burada, onu Liberation adlı dergisinde editör olarak işe alan, benzer düşünen bir pasifist olan Bay Dellinger ile ilk kez tanıştı.
Lynd’ler sonunda, Bay Lynd’in Aşağı Doğu Yakası’nda bir kiracı hakları örgütü için çalıştığı ve Columbia’da tarih doktorası yaptığı New York City’ye döndü.
1962’de Devrim Savaşı sırasında New York Eyaleti üzerine bir tezle derecesini aldı. O zamana kadar o ve Alice, Spelman’da öğretmenlik yaptığı bir iş bulduğu (ve Bayan Lynd’in Rahip’in çocuklarına bakıcılık yaptığı) Atlanta’daydı. … Komşu Dr. Martin Luther King Jr.).
Meslektaşları arasında 1963’te aktivizmi nedeniyle kovulacak olan Bay Zinn ve öğrencileri arasında “Mor Renk” i yazmaya devam edecek olan Alice Walker da vardı.
Bay Lynd, Şiddetsiz Öğrenci Koordinasyon Komitesi’ne aktif olarak dahil oldu ve özellikle liderlerinden biri olan, benzer şekilde beyinsel bir aktivist olan Bob Moses ile yakınlaştı. 1964’te Bay Lynd, Mississippi’de açılacak birçok okul için müfredatlar hazırlayarak ve öğretmenleri eğiterek Freedom Yazının eğitim bileşenini denetlemek üzere seçildi.
Sivil haklar çalışanları James Chaney, Michael Schwerner ve Andrew Goodman’ın kaçırılıp öldürüldüğünü ilk duyduğunda, organizatörlerin Mississippi’ye gitmeden önce toplandığı Oxford, Ohio’daydı.
1988’de The Bill of Rights Journal’da “Mickey Schwerner’ın karısı Rita’nın bütün gece odalardan birinde dolaşıp bir tür haber beklemesini asla unutmayacağım” diye yazmıştı.
O sonbahar Bay Lynd, Yale tarih bölümüne katıldı, ancak o zamana kadar zamanının çoğunu bir aktivist olarak harcıyordu.
Haziran 1965’te, Pentagon’un dışında tek başına yapılan bir gösteride başka bir savaş karşıtı protestocuya katıldı. Neredeyse anında, düzinelerce askeri polis memuru etraflarını sarmıştı.
“Pamuk toplama dünyasında ne yaptığını sanıyorsun sen?” diye sorduğunu hatırladı.
Doğruldu, memura baktı ve cevap verdi: “Anlamıyorsun. Biz binlerce kişinin ilkiyiz.”
O yıl daha sonra Kuzey Vietnam’a yaptığı gezi ve 1966’da BBC’de Amerikan dış politikasını yerdiği Londra gezisi, Dışişleri Bakanlığı’nı pasaportunu iptal etmeye ikna etti.
Bay Lynd, 1966’da pasaportunun geri verilmesini istediği bir Dışişleri Bakanlığı duruşmasından ayrıldı. Kuzey Vietnam gezisi ve ABD dış politikasını eleştirdiği Londra gezisi sonrasında iptal edilmişti. Kredi… Bettmann, Getty Images aracılığıyla
Bay Lynd’in aktivizmi, mezunlardan eleştiri dalgaları getirdi ve Yale başkanı Kingman Brewster’a onu kovması için baskı yaptı. Bay Brewster direndi, ancak sessizce, Bay Lynd’in kadroya alınmasının pek olası olmadığının bilinmesine izin verdi.
1968’de Lynd’ler, Bay Lynd’in işçi hareketine dahil olmaya can attığı Chicago’ya yeniden taşındı. Kısa bir süre iki yerel okulda, Roosevelt Üniversitesi ve Columbia Koleji’nde ders verdi ve diğerlerine başarısızlıkla başvurdu. Ancak kalıcı bir sözleşme bulamadı – sonuç olarak, onu öğretmenlikten kara listeye almak için ortak bir çabanın sonucu olduğunda ısrar etti.
Daha sonra sosyal aktivist Saul Alinsky’nin Sanayi Bölgeleri Vakfı için kısa bir süre çalıştı ve o ve Alice Lynd, Chicago işçiliğinin sözlü tarihini yazdılar, “Taban ve Dosya: İşçi Sınıfı Organizatörlerinin Kişisel Tarihleri” (1973).
Bay Lynd, çoğu işçi örgütlenmesi ve hapishane ıslahat hakkında 20’den fazla kitap ve geniş kapsamlı broşürler yazdı. Eşiyle birlikte yazdığı “Stepping Stones: Memoir of a Life Together” (2009) bir istisnaydı.
Bir yıl sonra, Harvard Magazine için bir röportajcı, ona bu kadar uzun bir kariyerin ardından neden hala bu kadar aktif olduğunu sordu.
“16 ve 17 yaşlarımda dünyayı değiştirmenin bir yolunu bulmak istedim” dedi. Tıpkı benim 79 yaşında yaptığım gibi.
Eşi ve sık sık birlikte çalıştığı Alice Lynd, bir hastanedeki ölümünün çoklu organ yetmezliğinden kaynaklandığını söyledi.
Bay Lynd, 1960’larda seleflerinin tarafsız, nesnel bilim takıntısını siyasi angajman lehine deviren arkadaşı ve meslektaşı Howard Zinn de dahil olmak üzere radikal akademisyenlerin son neslinden biriydi.
Meslektaşlarının çoğu akademinin sınırları içinde kaldı, ancak Bay Lynd onların ötesine geçti. Atlanta’daki Spelman Koleji’nde genç bir profesör olarak, öğrencileri nükleer silahlara karşı yürüyüşlerde yönetti. 1964’te, Kuzeyli üniversite öğrencilerini Siyah topluluklarda ders vermeleri ve örgütlenmeleri için Mississippi’ye getiren Freedom Summer’ın arkasındaki ana organizatörlerden biriydi.
Vietnam Savaşı nispeten yeniyken ve çoğu Amerikalı onu hâlâ desteklerken, Washington’da savaş karşıtı protestolar düzenledi. Bir gösteri sırasında tutuklanan yaklaşık 350 kişiden ilki arasındaydı – ancak karşı protesto düzenleyen neo-Naziler ona ve diğer iki yürüyüşçüye, David Dellinger ve Bob Moses’a boya döktü. Kirli üç adamın bir fotoğrafı Life dergisinde yayınlandı.
1965’te Washington’da düzenlenen bir savaş karşıtı protesto sırasında Bay Lynd’in üzerine boya sıçradı. Gösteri sırasında tutuklanan yaklaşık 350 kişiden ilki oydu. Kredi… Nat Finkelstein Malikanesi
1965’te Bay Lynd, Kuzey Vietnam’a yaptıkları bir gezide başka bir radikal tarihçi olan Herbert Aptheker ve Demokratik Toplum için Öğrenciler’in kurucusu Tom Hayden’a katıldı. Orada Komünist liderlerle bir araya geldiler ve “manşetlere” girdiler, ama aynı zamanda memleketlerinde çok sayıda düşman oldular. Gezi, Bay Lynd’in sadece bir yıl önce taşındığı Yale’deki kariyerini etkili bir şekilde sona erdirdi.
Bay Lynd bir komünist değildi, ama sık sık komünist sanılmaktaydı. Bunun yerine, Marksizm, Amerikan kölelik karşıtı ve Quaker pasifizminden eşit ilham alarak solda kendi yolunu çizdi – pek çok farklı hareketle olan ilişkisini açıklamaya yardımcı olan bir çeşitlilik.
Bay Lynd ile birkaç kitap yazan tarihçi Gar Alperovitz, bir telefon görüşmesinde, “Staughton çok sıra dışıydı,” dedi. “Kendisine ait bir yolda yürüdü. Ve ilerici soldaki aktivist gruplarla kesiştiğinde, o da dahil olacaktı. Ama taktiksel olmaktan çok ahlaki bir politik figürdü.”
Yaş olarak, 1930’larda ve 40’larda dişlerini kesen Eski Sol ile 60’larda ortaya çıkan Yeni Sol arasında kaldı. Sadakatinin nerede olduğuna dair hiçbir soru yoktu: Üniversite kampüslerinde bir profesör olarak karşılaştığı ateşli kendiliğindenlikten zevk aldı ve sırayla öğrenciler ona akın etti.
Yale’de, sık sık sözlü tartışma partneri olan Yale papazı William Sloane Coffin gibi açık sözlü liberallere karşı bile soldaki pozisyonları gözeterek, tüm gelenleri ele geçirdiğini duymak için ofisine tıkış tıkış tıkış tıkış gidiyorlar ya da oturma odasının zemininde toplanıyorlardı.
Bir ajitatör olarak takipçilerini geliştirirken bile, çığır açan bir tarihçi olarak ün kazandı. En tanınmış kitabı “Amerikan Radikalizminin Entelektüel Kökenleri” (1968), köleliğin kaldırılmasını ve eşitliği benimseyen Devrimci Savaş kuşağının üyelerini belirleyerek yeni bir çığır açtı ve kuruluş tarihçilerinden bile övgü aldı.
David Herbert Donald, Commentary’de 1968’de yazdığı bir incelemede, “Tüm Yeni Sol tarihçiler arasında yalnızca Staughton Lynd, tarihsel bilim tekniklerini toplumsal ıslahat taahhüdüyle birleştirebiliyor gibi görünüyor,” diye yazmıştı.
Ancak akademik yıldızı kısa sürede söndü. 1960’ların sonunda, açık sözlü aktivizmi FBI’ın dikkatini çekmiş ve yüksek öğrenimden, hatta kendisinin ve ailesinin 1968’de taşındığı Chicago’daki küçük şehir kolejlerinden bile kara listeye alınmasına neden olmuştu.
Soldan, tarihçi Herbert Aptheker, aktivist Tom Hayden, Rahip AJ Muste ve Bay Lynd, Ocak 1966’da Bay Aptheker, Bay Hayden ve Bay Lynd’in geçen yıl Kuzey Vietnam’a yaptıkları geziyi tartışıyorlar. Kredi… Patrick Burns/New York Times
Kendini Michigan Gölü’nün güney kıyılarında sıralanan fabrikalar arasında örgütlenmeye dahil ederek kendi ekseni etrafında döndü. 1976’da Chicago Üniversitesi’nden hukuk diploması aldı ve ardından eşiyle birlikte Youngstown, Ohio’ya taşındı.
Hem sendika patronlarının hem de fabrika sahiplerinin hayal kırıklığına uğramasına rağmen, yasal sistemde gezinmeye çalışan işçiler için bir el kitabı yazarak tabandan yana oldu. 1980’lerin başında, değirmenleri işçilere ait bir kooperatife devretmek için yüksek profilli bir çabaya öncülük etti. Çaba başarısız olsa da, solda yeniden beğeni topladı.
Daha sonraki çalışmalarının çoğunu karısıyla birlikte yaptı. Onunla birkaç kitap yazdı ve kendi hukuk diplomasını aldıktan sonra ortak olarak ona katıldı. 1996’da resmi olarak emekli oldular, ancak bu kez ölüm cezası ve hapishane ıslahatına odaklanarak karşılıksız davalar almaya devam ettiler.
“Amerikan radikalizminin kökenleri üzerine çığır açan tarihsel çalışmasında, sivil haklar için kampanyalara aktif katılımında, ekonominin demokratikleşmesine yönelik adımlardaki kritik rolünde, Staughton Lynd her zaman mücadelenin ön saflarında yer aldı, bir bütünlük, cesaret modeli oldu. ve yaşanabilir bir dünya için ne yapılması gerektiğine dair ileri görüşlü bir anlayış,” diye yazdı dilbilimci ve sol görüşlü akademisyen Noam Chomsky bir e-postada.
Staughton Craig Lynd, 22 Kasım 1929’da doğdu, ebeveynleri, sosyologlar Robert ve Helen Lynd, Muncie, Ind’deki araştırmalarına dayanarak “Middletown” adlı kitaplarını yayınladılar. bir Amerikan topluluğu hakkında kapsamlı bir çalışma sunuyor ve onları ülkenin en tanınmış akademisyenlerinden ikisi haline getiriyor.
Lynd’ler New York’ta yaşıyordu – Robert Lynd Columbia’da, Helen Lynd ise Sarah Lawrence College’da ders veriyordu – ama Staughton, annesi oradaki doktorları tercih ettiği için Philadelphia’da bir hastanede doğdu.
Etik Kültür Okulu ve Fieldston Okulu’na devam ederek New York entelektüelleri arasında büyüdü ve 1946’da Harvard’a girdi.
Popüler ama artık feshedilmiş bir ana dal olan sosyal ilişkiler okudu. Boş zamanlarında Komünist Parti bağlantılı John Reed Kulübü’ne katılarak ve kampüsteki iki Troçkist örgüte kısa bir süre katılarak radikal siyasetle uğraştı.
1950 yaz okulu oturumu sırasında Radcliffe’de öğrenci olan Alice Niles ile tanıştı. Ertesi yıl evlendiler.
1951’de mezun olduktan sonra, 1953’te askere alınmadan önce şehir planlaması üzerine çalıştı. Vicdani retçi olarak, devam eden Kore Savaşı’na rağmen kendisine savaş dışı bir rol verildi.
Ancak bir yıl sonra, Ordu müfettişlerinin üniversitedeki Komünist bağlantılarını ortaya çıkarması üzerine onursuz bir şekilde terhis edildi; ayrıca annesinin kariyerini “modern” bir profesyonel kadın olarak vurguladılar.
O ve benzer diskalifiye edilen diğerleri temyize gitti ve Yüksek Mahkeme sonunda Ordunun yerine onları onurlu bir şekilde terhis etmesini emretti. Statüdeki değişiklik, Bay Lynd’in lisansüstü okul için tısladığı GI Yasasından yararlanmasına izin verdi.
Ama önce, o ve Alice, Georgia’nın kuzeyindeki bir Quaker komününde üç yıl yaşadılar. Daha sonra New Jersey’de benzer bir toplulukta altı ay geçirdiler ve burada, onu Liberation adlı dergisinde editör olarak işe alan, benzer düşünen bir pasifist olan Bay Dellinger ile ilk kez tanıştı.
Lynd’ler sonunda, Bay Lynd’in Aşağı Doğu Yakası’nda bir kiracı hakları örgütü için çalıştığı ve Columbia’da tarih doktorası yaptığı New York City’ye döndü.
1962’de Devrim Savaşı sırasında New York Eyaleti üzerine bir tezle derecesini aldı. O zamana kadar o ve Alice, Spelman’da öğretmenlik yaptığı bir iş bulduğu (ve Bayan Lynd’in Rahip’in çocuklarına bakıcılık yaptığı) Atlanta’daydı. … Komşu Dr. Martin Luther King Jr.).
Meslektaşları arasında 1963’te aktivizmi nedeniyle kovulacak olan Bay Zinn ve öğrencileri arasında “Mor Renk” i yazmaya devam edecek olan Alice Walker da vardı.
Bay Lynd, Şiddetsiz Öğrenci Koordinasyon Komitesi’ne aktif olarak dahil oldu ve özellikle liderlerinden biri olan, benzer şekilde beyinsel bir aktivist olan Bob Moses ile yakınlaştı. 1964’te Bay Lynd, Mississippi’de açılacak birçok okul için müfredatlar hazırlayarak ve öğretmenleri eğiterek Freedom Yazının eğitim bileşenini denetlemek üzere seçildi.
Sivil haklar çalışanları James Chaney, Michael Schwerner ve Andrew Goodman’ın kaçırılıp öldürüldüğünü ilk duyduğunda, organizatörlerin Mississippi’ye gitmeden önce toplandığı Oxford, Ohio’daydı.
1988’de The Bill of Rights Journal’da “Mickey Schwerner’ın karısı Rita’nın bütün gece odalardan birinde dolaşıp bir tür haber beklemesini asla unutmayacağım” diye yazmıştı.
O sonbahar Bay Lynd, Yale tarih bölümüne katıldı, ancak o zamana kadar zamanının çoğunu bir aktivist olarak harcıyordu.
Haziran 1965’te, Pentagon’un dışında tek başına yapılan bir gösteride başka bir savaş karşıtı protestocuya katıldı. Neredeyse anında, düzinelerce askeri polis memuru etraflarını sarmıştı.
“Pamuk toplama dünyasında ne yaptığını sanıyorsun sen?” diye sorduğunu hatırladı.
Doğruldu, memura baktı ve cevap verdi: “Anlamıyorsun. Biz binlerce kişinin ilkiyiz.”
O yıl daha sonra Kuzey Vietnam’a yaptığı gezi ve 1966’da BBC’de Amerikan dış politikasını yerdiği Londra gezisi, Dışişleri Bakanlığı’nı pasaportunu iptal etmeye ikna etti.
Bay Lynd, 1966’da pasaportunun geri verilmesini istediği bir Dışişleri Bakanlığı duruşmasından ayrıldı. Kuzey Vietnam gezisi ve ABD dış politikasını eleştirdiği Londra gezisi sonrasında iptal edilmişti. Kredi… Bettmann, Getty Images aracılığıyla
Bay Lynd’in aktivizmi, mezunlardan eleştiri dalgaları getirdi ve Yale başkanı Kingman Brewster’a onu kovması için baskı yaptı. Bay Brewster direndi, ancak sessizce, Bay Lynd’in kadroya alınmasının pek olası olmadığının bilinmesine izin verdi.
1968’de Lynd’ler, Bay Lynd’in işçi hareketine dahil olmaya can attığı Chicago’ya yeniden taşındı. Kısa bir süre iki yerel okulda, Roosevelt Üniversitesi ve Columbia Koleji’nde ders verdi ve diğerlerine başarısızlıkla başvurdu. Ancak kalıcı bir sözleşme bulamadı – sonuç olarak, onu öğretmenlikten kara listeye almak için ortak bir çabanın sonucu olduğunda ısrar etti.
Daha sonra sosyal aktivist Saul Alinsky’nin Sanayi Bölgeleri Vakfı için kısa bir süre çalıştı ve o ve Alice Lynd, Chicago işçiliğinin sözlü tarihini yazdılar, “Taban ve Dosya: İşçi Sınıfı Organizatörlerinin Kişisel Tarihleri” (1973).
Bay Lynd, çoğu işçi örgütlenmesi ve hapishane ıslahat hakkında 20’den fazla kitap ve geniş kapsamlı broşürler yazdı. Eşiyle birlikte yazdığı “Stepping Stones: Memoir of a Life Together” (2009) bir istisnaydı.
Bir yıl sonra, Harvard Magazine için bir röportajcı, ona bu kadar uzun bir kariyerin ardından neden hala bu kadar aktif olduğunu sordu.
“16 ve 17 yaşlarımda dünyayı değiştirmenin bir yolunu bulmak istedim” dedi. Tıpkı benim 79 yaşında yaptığım gibi.