1970’lerin başında yanlışlıkla yerel bir radyo istasyonunu satın alan ve ardından onu tüm endüstride devrim yaratan Clear Channel Communications adlı bir medya imparatorluğuna dönüştüren bir işadamı olan Lowry Mays, Pazartesi günü San Antonio’daki evinde öldü. 87 yaşındaydı.
Bay Mays’in karısı Peggy ile kurduğu kar amacı gütmeyen Mays Aile Vakfı’nın bir temsilcisi ölümü doğruladı, ancak bir sebep belirtmedi.
Bay Mays, 1972’de çoğu insanın hala AM’yi dinlediği bir zamanda hayatta kalmak için mücadele eden bir FM istasyonu olan KEEZ’i satın almak için ortak bir kredi imzalamayı kabul ettiğinde, petrol mühendisi olduktan sonra yatırım bankacılığına döndü. İlk alıcılar vazgeçtiğinde, Bay Mays ve iş ortağı Billy Joe McCombs, bırakın işletme deneyimi bir yana, hiçbir ilgilerinin olmadığı bir mülk sahibi olarak kaldılar.
Ancak Bay Mays, Harvard’dan işletme yönetimi alanında yüksek lisans derecesine ve ayrıca başarısız bilançoları düzeltmek için bir hediyeye sahipti. Önümüzdeki 25 yıl içinde daha fazla istasyon satın aldı ve 1980’lerin sonunda televizyona daldı. Sıkı bir operasyon yürüttü, maliyetleri düşük, nakit akışını yüksek tuttu ve Wall Street her hareketini finanse etmeye hevesliydi.
Kongre 1996’da radyo endüstrisine ilişkin düzenlemeleri gevşettiğinde Clear Channel hazırdı. Sonraki beş yıl boyunca, Bay Mays bir harcama çılgınlığına gitti ve işi 2001’e kadar 40’tan 1.200 istasyona çıkardı, bu da en yakın rakibi Cumulus’un sahip olduğu sayının üç katından fazlaydı. Bu noktada Clear Channel, tüm radyo istasyonlarının tahmini yüzde 10’unu kontrol ediyordu; bu, o zamana kadar çoğunlukla anne-baba operasyonları tarafından yönetilen bir endüstride şaşırtıcı bir başarıydı.
Beş yıl içinde, Bay Mays işini 40 radyo istasyonundan 1.200’e çıkardı.
Yol boyunca, etkinlik tanıtımı, canlı müzik, spor yönetimi ve reklam panosu şirketlerini silip süpürdü. 2000’lerin başında, Bay Mays bir medya imparatorluğu üzerinde hüküm sürdü: Bir Clear Channel istasyonunda görünen sanatçılar, bir Clear Channel mekanında da sahne alabilir ve bu konserin bir Clear Channel reklam panosunda tanıtılmasını sağlayabilir.
Bay Mays’in nakit akışı takıntısı sayesinde Clear Channel, 1990’ların en iyi performans gösteren şirketlerinden biri olduğunu kanıtladı ve satışları 1992’de 74 milyon dolardan 1999’da 8 milyar dolara yükseldi.
Başarısı olsa da, tepki davet etti. Sanatçılar, Clear Channel’ın oynaması için ödeme düzenlemeleriyle meşgul olduğunu iddia etti. Aktivistler, işi, özellikle Irak savaşı öncesinde muhafazakar sesleri desteklemekle suçladılar. Ve eleştirmenler, pazar hakimiyetinin daha küçük şirketleri ve onlarla birlikte müzik çeşitliliğini sıkıştırdığını söyledi.
Müzisyen Don Henley, birkaç senatörün Bay Mays ve şirketini kınadığı oturumlar sırasında Kongre önünde ifade verdi: “Herkes aynı McDonald’s hamburgerini alıyor”.
Bay Mays şaşırmamıştı. Ne de olsa sadece bir iş adamıydı ve sattığı ürünler konusunda ne duygusal ne de estetik detaylarıyla ilgilendi.
2003’te Fortune’a “Radyo işinde olduğumuzu söyleyen olursa, bizim şirketimizden biri olmaz” dedi. “Biz haber ve bilgi sağlama işinde değiliz. İyi araştırılmış müzik sağlama işinde değiliz. Biz sadece müşterilerimizin ürünlerini satma işindeyiz.”
Bu duygusallık eksikliği, birkaç yıl sonra işi tamamen bırakmaya karar verdiğinde ona iyi hizmet etmeye devam etti. 2005 yılında küçük bir felç geçirdikten sonra ameliyat oldu ve şirketle meşgul olmasına rağmen, günlük operasyonların çoğunu oğulları ve uzun süredir teğmenleri Mark ve Randall’a devretti.
Müzik endüstrisine getirdiği tüm değişikliklere rağmen, Bay Mays internet sayesinde daha da fazla aksama olacağını görebiliyordu. 2006’da şirketi özel sermaye şirketleri Thomas H. Lee Partners ve Bain Capital’e 17.9 milyar dolara satmayı kabul etti.
Clear Channel’ın kaderi neredeyse anında değişti. Borçla zincirlenmişti, Büyük Durgunluk tarafından engellendi, tüketici zevklerindeki değişikliklerle meydan okundu ve eleştirmenler, dinleyicilerin Bay Mays’in başlamasına yardımcı olduğu bir radyo monokültürüne karşı isteksizliğinin altını oyduğunu söyledi. Şirket, yeniden markalaştıktan sonra bile yıllarca mücadele etti. 2014 yılında iHeartMedia olarak kendisi.
Bay Mays düşük bir profil tuttu ve özellikle Teksaslı bir milyarder için basında çok utangaçtı. Ancak, 2018’de Texas Monthly ile kısa bir konuşma da dahil olmak üzere ara sıra röportaj verdi.
Clear Channel’ı neden sattığı sorulduğunda, basitçe, “Ailenin satıp fişleri masadan kaldırması en iyisiydi” yanıtını verdi.
Lester Lowry Mays, 24 Temmuz 1935’te Houston’da doğdu ve Dallas banliyölerinde büyüdü. Bir çelik yöneticisi olan babası Lester T. Mays, Lowry 10 yaşındayken bir araba kazasında öldü ve annesi Virginia (Lowry) Mays’i gayrimenkul satarak aileyi ayakta tutmak için terk etti.
Bay Mays, Texas A&M Üniversitesi’nde petrol mühendisliği okudu ve yazları petrol kulelerinde çalıştı. 1957’de mezun oldu ve Tayvan’da bir petrol boru hattının inşasını denetlediği Hava Kuvvetleri’ne katıldı.
1959’da Peggy Pitman ile evlendi. O, 2020’de öldü. Oğullarıyla birlikte iki kızı Kathryn Mays Johnson ve Linda Mays McCaul tarafından hayatta kaldı; 16 torun; ve üç torun çocuğu.
1962’de Harvard’dan MBA derecesini aldıktan sonra, Bay Mays, 1970’de kendi işini kurmadan önce sekiz yıl boyunca bir yatırım firmasında çalıştığı Teksas’a döndü.
Usta bir iş adamı olduğunu kanıtladı. Bir San Antonio geliştirici şirketi için yatırımcıları toparlamak için, bir fotoğrafı geliştiricinin otoparkındaki tüm arabaların plakalarını yazmak için, bir diğerini de Motorlu Araçlar Dairesi’ndeki tüm plakaların adreslerini almak için tuttu. Bay Mays daha sonra her adrese bir talep mektubu gönderdi.
KEEZ’i satın aldıktan kısa bir süre sonra 1972’de San Antonio Broadcasting Company’yi kurdu ve adını 1975’te Clear Channel olarak değiştirdi. Medyaya hiç ilgi göstermemiş olsa da, kendini bu işe verdi. Konuşma radyosunun büyük potansiyelini çoğundan daha iyi anladı ve ilk edinimlerinin birçoğunu bu formata geçirdi. Birçok gözlemci, 1990’larda muhafazakar talk şovlarında patlamayı tetikleyen Clear Channel’a güvendi.
Şirket hızla büyürken bile, Bay Mays amacının pazar hakimiyeti, hatta büyümenin kendisi olmadığında ısrar etti. Hem sahnede hem de toplantı odasında iri yarı kişiliklerle dolu bir sektörde, sessiz, hatta sıkıcı olmayı başardı.
2000 yılında The New York Times’a “Ne kadar büyük olduğumuzla ilgilenmiyorum” demişti.
Bay Mays’in karısı Peggy ile kurduğu kar amacı gütmeyen Mays Aile Vakfı’nın bir temsilcisi ölümü doğruladı, ancak bir sebep belirtmedi.
Bay Mays, 1972’de çoğu insanın hala AM’yi dinlediği bir zamanda hayatta kalmak için mücadele eden bir FM istasyonu olan KEEZ’i satın almak için ortak bir kredi imzalamayı kabul ettiğinde, petrol mühendisi olduktan sonra yatırım bankacılığına döndü. İlk alıcılar vazgeçtiğinde, Bay Mays ve iş ortağı Billy Joe McCombs, bırakın işletme deneyimi bir yana, hiçbir ilgilerinin olmadığı bir mülk sahibi olarak kaldılar.
Ancak Bay Mays, Harvard’dan işletme yönetimi alanında yüksek lisans derecesine ve ayrıca başarısız bilançoları düzeltmek için bir hediyeye sahipti. Önümüzdeki 25 yıl içinde daha fazla istasyon satın aldı ve 1980’lerin sonunda televizyona daldı. Sıkı bir operasyon yürüttü, maliyetleri düşük, nakit akışını yüksek tuttu ve Wall Street her hareketini finanse etmeye hevesliydi.
Kongre 1996’da radyo endüstrisine ilişkin düzenlemeleri gevşettiğinde Clear Channel hazırdı. Sonraki beş yıl boyunca, Bay Mays bir harcama çılgınlığına gitti ve işi 2001’e kadar 40’tan 1.200 istasyona çıkardı, bu da en yakın rakibi Cumulus’un sahip olduğu sayının üç katından fazlaydı. Bu noktada Clear Channel, tüm radyo istasyonlarının tahmini yüzde 10’unu kontrol ediyordu; bu, o zamana kadar çoğunlukla anne-baba operasyonları tarafından yönetilen bir endüstride şaşırtıcı bir başarıydı.
Beş yıl içinde, Bay Mays işini 40 radyo istasyonundan 1.200’e çıkardı.
Yol boyunca, etkinlik tanıtımı, canlı müzik, spor yönetimi ve reklam panosu şirketlerini silip süpürdü. 2000’lerin başında, Bay Mays bir medya imparatorluğu üzerinde hüküm sürdü: Bir Clear Channel istasyonunda görünen sanatçılar, bir Clear Channel mekanında da sahne alabilir ve bu konserin bir Clear Channel reklam panosunda tanıtılmasını sağlayabilir.
Bay Mays’in nakit akışı takıntısı sayesinde Clear Channel, 1990’ların en iyi performans gösteren şirketlerinden biri olduğunu kanıtladı ve satışları 1992’de 74 milyon dolardan 1999’da 8 milyar dolara yükseldi.
Başarısı olsa da, tepki davet etti. Sanatçılar, Clear Channel’ın oynaması için ödeme düzenlemeleriyle meşgul olduğunu iddia etti. Aktivistler, işi, özellikle Irak savaşı öncesinde muhafazakar sesleri desteklemekle suçladılar. Ve eleştirmenler, pazar hakimiyetinin daha küçük şirketleri ve onlarla birlikte müzik çeşitliliğini sıkıştırdığını söyledi.
Müzisyen Don Henley, birkaç senatörün Bay Mays ve şirketini kınadığı oturumlar sırasında Kongre önünde ifade verdi: “Herkes aynı McDonald’s hamburgerini alıyor”.
Bay Mays şaşırmamıştı. Ne de olsa sadece bir iş adamıydı ve sattığı ürünler konusunda ne duygusal ne de estetik detaylarıyla ilgilendi.
2003’te Fortune’a “Radyo işinde olduğumuzu söyleyen olursa, bizim şirketimizden biri olmaz” dedi. “Biz haber ve bilgi sağlama işinde değiliz. İyi araştırılmış müzik sağlama işinde değiliz. Biz sadece müşterilerimizin ürünlerini satma işindeyiz.”
Bu duygusallık eksikliği, birkaç yıl sonra işi tamamen bırakmaya karar verdiğinde ona iyi hizmet etmeye devam etti. 2005 yılında küçük bir felç geçirdikten sonra ameliyat oldu ve şirketle meşgul olmasına rağmen, günlük operasyonların çoğunu oğulları ve uzun süredir teğmenleri Mark ve Randall’a devretti.
Müzik endüstrisine getirdiği tüm değişikliklere rağmen, Bay Mays internet sayesinde daha da fazla aksama olacağını görebiliyordu. 2006’da şirketi özel sermaye şirketleri Thomas H. Lee Partners ve Bain Capital’e 17.9 milyar dolara satmayı kabul etti.
Clear Channel’ın kaderi neredeyse anında değişti. Borçla zincirlenmişti, Büyük Durgunluk tarafından engellendi, tüketici zevklerindeki değişikliklerle meydan okundu ve eleştirmenler, dinleyicilerin Bay Mays’in başlamasına yardımcı olduğu bir radyo monokültürüne karşı isteksizliğinin altını oyduğunu söyledi. Şirket, yeniden markalaştıktan sonra bile yıllarca mücadele etti. 2014 yılında iHeartMedia olarak kendisi.
Bay Mays düşük bir profil tuttu ve özellikle Teksaslı bir milyarder için basında çok utangaçtı. Ancak, 2018’de Texas Monthly ile kısa bir konuşma da dahil olmak üzere ara sıra röportaj verdi.
Clear Channel’ı neden sattığı sorulduğunda, basitçe, “Ailenin satıp fişleri masadan kaldırması en iyisiydi” yanıtını verdi.
Lester Lowry Mays, 24 Temmuz 1935’te Houston’da doğdu ve Dallas banliyölerinde büyüdü. Bir çelik yöneticisi olan babası Lester T. Mays, Lowry 10 yaşındayken bir araba kazasında öldü ve annesi Virginia (Lowry) Mays’i gayrimenkul satarak aileyi ayakta tutmak için terk etti.
Bay Mays, Texas A&M Üniversitesi’nde petrol mühendisliği okudu ve yazları petrol kulelerinde çalıştı. 1957’de mezun oldu ve Tayvan’da bir petrol boru hattının inşasını denetlediği Hava Kuvvetleri’ne katıldı.
1959’da Peggy Pitman ile evlendi. O, 2020’de öldü. Oğullarıyla birlikte iki kızı Kathryn Mays Johnson ve Linda Mays McCaul tarafından hayatta kaldı; 16 torun; ve üç torun çocuğu.
1962’de Harvard’dan MBA derecesini aldıktan sonra, Bay Mays, 1970’de kendi işini kurmadan önce sekiz yıl boyunca bir yatırım firmasında çalıştığı Teksas’a döndü.
Usta bir iş adamı olduğunu kanıtladı. Bir San Antonio geliştirici şirketi için yatırımcıları toparlamak için, bir fotoğrafı geliştiricinin otoparkındaki tüm arabaların plakalarını yazmak için, bir diğerini de Motorlu Araçlar Dairesi’ndeki tüm plakaların adreslerini almak için tuttu. Bay Mays daha sonra her adrese bir talep mektubu gönderdi.
KEEZ’i satın aldıktan kısa bir süre sonra 1972’de San Antonio Broadcasting Company’yi kurdu ve adını 1975’te Clear Channel olarak değiştirdi. Medyaya hiç ilgi göstermemiş olsa da, kendini bu işe verdi. Konuşma radyosunun büyük potansiyelini çoğundan daha iyi anladı ve ilk edinimlerinin birçoğunu bu formata geçirdi. Birçok gözlemci, 1990’larda muhafazakar talk şovlarında patlamayı tetikleyen Clear Channel’a güvendi.
Şirket hızla büyürken bile, Bay Mays amacının pazar hakimiyeti, hatta büyümenin kendisi olmadığında ısrar etti. Hem sahnede hem de toplantı odasında iri yarı kişiliklerle dolu bir sektörde, sessiz, hatta sıkıcı olmayı başardı.
2000 yılında The New York Times’a “Ne kadar büyük olduğumuzla ilgilenmiyorum” demişti.