Öncü araştırması, Kongre’nin Yeniden Yapılanma’dan bu yana herhangi bir noktadan daha politik olarak kutuplaştığını nicel olarak doğrulayan bir siyaset bilimci olan Prof. Howard Rosenthal, 28 Temmuz’da San Francisco’daki evinde öldü. 83 yaşındaydı.
California Teknoloji Enstitüsü’nde profesör olan oğlu Prof. Jean-Laurent Rosenthal, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Profesör Rosenthal ve meslektaşlarının kongre yoklama oylarını analiz etmek için geliştirdikleri algoritmadan iyi haberler vardı: Sol ve sağ arasındaki ideolojik uçurum o kadar büyümüştü ki, en azından matematiksel olarak, daha da kötüye gidemezdi.
Princeton’daki siyaset bölümünün başkanı Prof. Alan Patten, “Profesör Rosenthal, ekonomistlerle işbirliği yapan ve politik ekonominin çağdaş alt alanını tanımlamaya yardımcı olmak için oyun teorisi ve diğer biçimsel yöntemlerden yararlanan siyaset biliminde çığır açan bir figürdü” dedi. Profesör Rosenthal, Pittsburgh’daki Carnegie Mellon Üniversitesi’nde ve New York Üniversitesi’nde dersler arasında ders verdi.
Profesör Patten, “Ortak yazarlarıyla birlikte, özellikle siyasi kutuplaşmayı ölçen ve analiz eden çalışmalarıyla tanınıyordu, bu fenomen, çağdaş Amerikan siyasetinde her zamankinden daha fazla geçerlilik kazandı.”
Profesör arkadaşları Georgia Üniversitesi’nden Keith T. Poole ve Princeton’dan Nolan McCarty ile birlikte Profesör Rosenthal, Kongre üyelerinin muhafazakarlığını veya liberalizmini sistematik olarak hesapladı.
2002’de, bir temsilcinin oylarının genellikle, vergi oranları ve yoksullara sağlanan faydalar gibi, ırk ve hükümetin ekonomiye müdahalesi ile ilgili konulardaki önceki konumlarına dayanarak tahmin edilebileceği sonucuna vardılar.
Analizleri, bir yasa koyucunun parti üyeliğinin, 25 yıl öncesine göre çok daha iyi bir oy verme davranışı göstergesi olduğunu gösterdi.
Dahası, 1955’ten 2004’e kadar Temsilciler Meclisi’ndeki saf merkezcilerin oranının yüzde 33’ten yüzde 8’e düştüğü ve merkezci senatörlerin sayısının 39’dan dokuza düştüğü sonucuna vardılar.
2013’te Profesör Poole ve McCarty ve Stanford’dan Prof. Adam Bonica ile birlikte Profesör Rosenthal, ülkenin siyasi sisteminin artan gelir eşitsizliği ile neden başa çıkamadığını araştırdı.
Diğer sonuçların yanı sıra, en üst yüzde 1’e giden gelir payındaki değişiklikler ile Meclis’teki siyasi partiler arasındaki kutuplaşma düzeyi arasında bir ilişki buldular.
Araştırmacılar ayrıca, Forbes 400’de listelenen milyonerlerden Demokrat adaylara kampanya katkılarında bir artış olduğunu belgelediler – çünkü bu liste petrol ve imalat patronlarından daha fazla teknoloji yenilikçisini içeriyordu – ve partinin platformunda genel sosyal refah politikalarından odaklanan bir gündeme odaklandı. etnik köken, cinsiyet, ırk ve cinsel yönelim kimlikleri.
2014’te Profesörler Rosenthal ve Poole ve onların işbirlikçileri The Washington Post’ta “Kongre şimdi 19. yüzyılda Yeniden Yapılanmanın sona ermesinden bu yana herhangi bir zamanda olduğundan daha fazla kutuplaşmış” diye yazdılar.
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde sınıf arkadaşı oldukları sırada Profesör Rosenthal ile arkadaş olan, emekli bir siyaset bilimi profesörü olan Samuel L. Popkin, bir e-postada, yasama organlarını inceleme ve oy vermede “ilerlemelerin çoğunun kışkırtıcısı veya kıvılcımı” olduğunu söyledi. . Verileri analiz etmek için yeni istatistiksel ölçümler geliştirme konusunda Profesör Rosenthal’a güvendi.
Howard Lewis Rosenthal, 4 Mart 1939’da Pittsburgh’da bir işadamı olan Arnold Rosenthal ve bir ev kadını olan Elinor (Lewis) Rosenthal’ın çocuğu olarak dünyaya geldi.
Her ikisi de MIT’den olmak üzere 1960’da ekonomi, siyaset ve bilim dallarında lisans derecesini ve 1964’te siyaset bilimi doktorasını aldı. 1971’den 1993’e kadar Carnegie Mellon’da ve 1993’ten 2005’e kadar Princeton’da profesördü. 2005’ten beri NYÜ.
Annie Lunel ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. İkinci karısı Margherita (Spanpinato) Rosenthal ondan önce öldü. Oğlu Jean-Laurent’e ek olarak, ilk evliliğinden bu evlilikten bir kızı Illia Rosenthal tarafından yaşatılmıştır; ikinci evliliğinden bir oğlu, Gil; bir kız kardeş, Susan Thorpe; ve dört torun.
Kongre üyelerinin oylarını önceki oylara dayalı istatistiksel modeller temelinde tahmin etmek başlangıçta tartışmalı olarak kabul edildi. Ancak, seçim seçmenlerine uygulanan bu tahminlerin bir yan ürünü, modelin güvenilirliğini belirlemede uzun bir yol kat etti.
Princeton’da siyaset bilimci ve bir projede ortak olan John B. Londregan, “1994 ara seçimlerini tahmin etmek için bir muhalif tarafından meydan okundu” dedi, “ABD Temsilciler Meclisi’nde ilk kez Cumhuriyetçi çoğunluğu öngördük. neredeyse 40 yıl, pek çok meslektaş tarafından kuşkuyla karşılanan bir şey.” Elbette haklıydılar.
Profesör Rosenthal, 1980’de Kamu Tercihi Derneği’nden Duncan Black Ödülü’ne, 1985’te Amerikan Siyaset Bilimi Derneği’nden CQ Press Ödülü’ne ve 2010’da Rochester Üniversitesi’nden William H. Riker Siyaset Bilimi Ödülü’ne layık görüldü.
1997’de o ve Profesör Poole, “Kongre: Yoklamalı Oylamanın Politik-Ekonomik Tarihi”ni yayınladı. Profesör McCarty ile birlikte “Polarized America: The Dance of Ideology and Unequal Riches” (2006) yazdılar.
2007’de, Senato’da 2,8 milyon yoklama oyu ve Meclis’te 11,5 milyon oyu analiz ettikten sonra, Profesörler Rosenthal ve Poole 1997 kitaplarının güncellenmiş bir versiyonunu ürettiler. liberal-muhafazakar ideolojik çizgiler boyunca.”
Yazarlar, “Haklıydık” diyerek sözlerini tamamladılar. Bu bizi bilim adamları olarak iyi, vatandaşlar olarak berbat hissettiriyor.”
California Teknoloji Enstitüsü’nde profesör olan oğlu Prof. Jean-Laurent Rosenthal, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Profesör Rosenthal ve meslektaşlarının kongre yoklama oylarını analiz etmek için geliştirdikleri algoritmadan iyi haberler vardı: Sol ve sağ arasındaki ideolojik uçurum o kadar büyümüştü ki, en azından matematiksel olarak, daha da kötüye gidemezdi.
Princeton’daki siyaset bölümünün başkanı Prof. Alan Patten, “Profesör Rosenthal, ekonomistlerle işbirliği yapan ve politik ekonominin çağdaş alt alanını tanımlamaya yardımcı olmak için oyun teorisi ve diğer biçimsel yöntemlerden yararlanan siyaset biliminde çığır açan bir figürdü” dedi. Profesör Rosenthal, Pittsburgh’daki Carnegie Mellon Üniversitesi’nde ve New York Üniversitesi’nde dersler arasında ders verdi.
Profesör Patten, “Ortak yazarlarıyla birlikte, özellikle siyasi kutuplaşmayı ölçen ve analiz eden çalışmalarıyla tanınıyordu, bu fenomen, çağdaş Amerikan siyasetinde her zamankinden daha fazla geçerlilik kazandı.”
Profesör arkadaşları Georgia Üniversitesi’nden Keith T. Poole ve Princeton’dan Nolan McCarty ile birlikte Profesör Rosenthal, Kongre üyelerinin muhafazakarlığını veya liberalizmini sistematik olarak hesapladı.
2002’de, bir temsilcinin oylarının genellikle, vergi oranları ve yoksullara sağlanan faydalar gibi, ırk ve hükümetin ekonomiye müdahalesi ile ilgili konulardaki önceki konumlarına dayanarak tahmin edilebileceği sonucuna vardılar.
Analizleri, bir yasa koyucunun parti üyeliğinin, 25 yıl öncesine göre çok daha iyi bir oy verme davranışı göstergesi olduğunu gösterdi.
Dahası, 1955’ten 2004’e kadar Temsilciler Meclisi’ndeki saf merkezcilerin oranının yüzde 33’ten yüzde 8’e düştüğü ve merkezci senatörlerin sayısının 39’dan dokuza düştüğü sonucuna vardılar.
2013’te Profesör Poole ve McCarty ve Stanford’dan Prof. Adam Bonica ile birlikte Profesör Rosenthal, ülkenin siyasi sisteminin artan gelir eşitsizliği ile neden başa çıkamadığını araştırdı.
Diğer sonuçların yanı sıra, en üst yüzde 1’e giden gelir payındaki değişiklikler ile Meclis’teki siyasi partiler arasındaki kutuplaşma düzeyi arasında bir ilişki buldular.
Araştırmacılar ayrıca, Forbes 400’de listelenen milyonerlerden Demokrat adaylara kampanya katkılarında bir artış olduğunu belgelediler – çünkü bu liste petrol ve imalat patronlarından daha fazla teknoloji yenilikçisini içeriyordu – ve partinin platformunda genel sosyal refah politikalarından odaklanan bir gündeme odaklandı. etnik köken, cinsiyet, ırk ve cinsel yönelim kimlikleri.
2014’te Profesörler Rosenthal ve Poole ve onların işbirlikçileri The Washington Post’ta “Kongre şimdi 19. yüzyılda Yeniden Yapılanmanın sona ermesinden bu yana herhangi bir zamanda olduğundan daha fazla kutuplaşmış” diye yazdılar.
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde sınıf arkadaşı oldukları sırada Profesör Rosenthal ile arkadaş olan, emekli bir siyaset bilimi profesörü olan Samuel L. Popkin, bir e-postada, yasama organlarını inceleme ve oy vermede “ilerlemelerin çoğunun kışkırtıcısı veya kıvılcımı” olduğunu söyledi. . Verileri analiz etmek için yeni istatistiksel ölçümler geliştirme konusunda Profesör Rosenthal’a güvendi.
Howard Lewis Rosenthal, 4 Mart 1939’da Pittsburgh’da bir işadamı olan Arnold Rosenthal ve bir ev kadını olan Elinor (Lewis) Rosenthal’ın çocuğu olarak dünyaya geldi.
Her ikisi de MIT’den olmak üzere 1960’da ekonomi, siyaset ve bilim dallarında lisans derecesini ve 1964’te siyaset bilimi doktorasını aldı. 1971’den 1993’e kadar Carnegie Mellon’da ve 1993’ten 2005’e kadar Princeton’da profesördü. 2005’ten beri NYÜ.
Annie Lunel ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. İkinci karısı Margherita (Spanpinato) Rosenthal ondan önce öldü. Oğlu Jean-Laurent’e ek olarak, ilk evliliğinden bu evlilikten bir kızı Illia Rosenthal tarafından yaşatılmıştır; ikinci evliliğinden bir oğlu, Gil; bir kız kardeş, Susan Thorpe; ve dört torun.
Kongre üyelerinin oylarını önceki oylara dayalı istatistiksel modeller temelinde tahmin etmek başlangıçta tartışmalı olarak kabul edildi. Ancak, seçim seçmenlerine uygulanan bu tahminlerin bir yan ürünü, modelin güvenilirliğini belirlemede uzun bir yol kat etti.
Princeton’da siyaset bilimci ve bir projede ortak olan John B. Londregan, “1994 ara seçimlerini tahmin etmek için bir muhalif tarafından meydan okundu” dedi, “ABD Temsilciler Meclisi’nde ilk kez Cumhuriyetçi çoğunluğu öngördük. neredeyse 40 yıl, pek çok meslektaş tarafından kuşkuyla karşılanan bir şey.” Elbette haklıydılar.
Profesör Rosenthal, 1980’de Kamu Tercihi Derneği’nden Duncan Black Ödülü’ne, 1985’te Amerikan Siyaset Bilimi Derneği’nden CQ Press Ödülü’ne ve 2010’da Rochester Üniversitesi’nden William H. Riker Siyaset Bilimi Ödülü’ne layık görüldü.
1997’de o ve Profesör Poole, “Kongre: Yoklamalı Oylamanın Politik-Ekonomik Tarihi”ni yayınladı. Profesör McCarty ile birlikte “Polarized America: The Dance of Ideology and Unequal Riches” (2006) yazdılar.
2007’de, Senato’da 2,8 milyon yoklama oyu ve Meclis’te 11,5 milyon oyu analiz ettikten sonra, Profesörler Rosenthal ve Poole 1997 kitaplarının güncellenmiş bir versiyonunu ürettiler. liberal-muhafazakar ideolojik çizgiler boyunca.”
Yazarlar, “Haklıydık” diyerek sözlerini tamamladılar. Bu bizi bilim adamları olarak iyi, vatandaşlar olarak berbat hissettiriyor.”