Bir otelci, konaklama danışmanı ve tarihçi olarak kariyeri, bir milyon millik sık uçan yolcudan daha fazla pansiyona girmesini gerektiren Stanley Turkel, 12 Ağustos’ta Arlington, Va’da kendi yatağında öldü. 96 yaşındaydı.
Ölümü oğlu Marc Türkel tarafından doğrulandı.
10 kitap ve 270 blog yazısında, Bay Turkel (tur-KELL olarak telaffuz edilir) New York’taki ve dünyadaki lojmanların kendine özgü özelliklerini araştırdı – New York’taki Waldorf Astoria adına orijinal kısa çizginin tarihinden vahye kadar New Orleans’taki Hotel Monteleone’nin Carousel Piano Bar’ının 2.000 çelik silindir üzerinde döndüğünü.
Okuyuculara otellerin adaşı, atıştırmalık kraker ve sıfat olan César Ritz’i tanıttı. Sheraton zincirinin “Anahtarlı Yöneticiler Sheraton’da Gevşeyiyor” sloganıyla bir kampanyada öne çıkardığı, her yerde hazır ve nazır bir yönetici figürünü hatırladı.
Sayın Türkel bir otel ustasından çok daha fazlasıydı; aynı zamanda bir bilgeydi. Bir sivil aktivist olarak, 1967’den 1978’e kadar, belediye yönetimi üzerindeki etkisi 20. yüzyılın son on yıllarında azalan bir organizasyon olan New York Şehir Kulübü’nün başkanlığını yaptı. Daha sonra başkan olarak görev yaptı ve 30 yıl boyunca kulübün mütevelli heyetinde bulundu.
1978’den itibaren Sayın Türkel kulübün bülteni The Gadfly’ın editörlüğünü yaptı ve hem basılı hem de şahsen kamu görevlilerine münasebetsiz sorular sormaktan keyif aldı.
Aynı zamanda sivil haklar hareketinde de aktifti; 1956’da WEB Du Bois ile altı derslik bir kursa katıldı, 1963’te Washington’da Mart’a katıldı ve 79 yaşında Yeniden Yapılanma üzerine ilk kitabını yazdı.
Sn. Türkel son derece kanaatkardı ve görüşlerini geniş bir konu yelpazesinde çekincesiz olarak dile getirdi. The New York Times’ın köklü bir muhabiriydi: Editöre Mektuplarından 40’ı 1961 ve 1989 yılları arasında yayınlandı – büyük şirketlerin metro istasyonlarını benimsemelerine yönelik bir tavsiyeden, profesyonel futbol koçları tarafından kullanılan hücum stratejilerinin kötü sonuçlar doğurduğuna dair bir şikayete kadar. “sıkıcı, sıradan ve tamamen öngörülebilir” hale gelir.
Ancak profesyonel uzmanlığı, babasının Manhattan’daki çamaşırhane işinde çıraklık yaptıktan sonra girdiği bir alan olan otel işletmeciliğiydi.
1963’te Loews Corporation’ın sahibi olan Laurence ve Preston Robert Tisch kardeşler tarafından Midtown Manhattan’daki (şimdi Sheraton New York Times Meydanı) Yedinci Cadde’deki 1.800 odalı Americana Otellerini yönetmesi için işe alındı. Daha sonra Park Avenue ve East 56th Street’teki Drake Hotel’i ve Lexington Avenue ve East 51st Street’teki Summit Hotel’i (şimdi DoubleTree by Hilton Metropolitan) işletti.
Mesleği, blogunda ve kitaplarında yazdığı otel tarihiydi; bunların arasında “Büyük Amerikan Otelciler: Otel Endüstrisinin Öncüleri” (2009), “Sonuna Kadar İnşa Edildi: New York’ta 100+ Yıllık Oteller” ( 2011), “Hotel Mavens” (2014) ve “Great American Hotel Architects” (2019).
Amerikan yemek planının (“oda fiyatına dahil olan ucuz, sınırsız yemek”) Avrupa planıyla (“misafir sadece odası için ödeme yaptı”) karşılaştırıldığında kökenini araştırdı. Ayrıca 1794’te Broadway’in aşağısında inşa edilen 74 odalı City Hotel’in yalnızca otel olarak kullanılmak üzere inşa edilen ilk yapı olduğu ve Boston’daki Parker House’un Amerika’daki en eski sürekli çalışan otel olduğu yönündeki iddiaları da araştırdı.
Apartman otelleri, 19. yüzyılın sonlarında New York’ta çoğaldı çünkü apartmanlara ve diğer konut binalarına uygulanan daha katı inşaat kodlarından muaf tutuldular. Sayın Türkel, kitabında 100 yıllık 32 New York pansiyonundan sadece 20’sinin tam hizmet otel olarak başladığını yazdı.
Waldorf’un tekrar-tekrar-tekrar-tekrar tiresine gelince (yine kapalı), 1893’te Waldorf’u Fifth Avenue’da açan William Waldorf Astor ile annesinin evini yıkan kuzeni John Jacob Astor IV arasındaki ateşkesi simgeliyordu. 1895’te kapı komşusu ve Astoria oteli inşa etti. Her iki otel de şimdiki Empire State Binası’nın bulunduğu yerdeydi.
Sayın Türkel, çeşitli kitaplarda ve blogunda yazdığı otel tarihi konusunda uzman oldu.
Stanley Howard Turkel, 2 Eylül 1925’te Bronx’ta doğdu. Polonyalı bir göçmen olan babası Nathan, otellere ve diğer ticari müşterilere hizmet veren New York Islak Yıkama Çamaşırhanesinin sahibiydi. Annesi Molly (Kurtzman) Turkel bir ev hanımıydı.
Bay Türkel, 2000 yılında The Times’a yazdığı bir mektupta “1949 gibi geç bir tarihte (Doğu 91. Cadde’ye yakın) sözde ‘ev yolları’na at ve vagonla hizmet veriliyordu” diye yazmıştı. “Bazen tatil yardımı olarak çalıştığımda Sıradan yönlendiriciler için, atların müşterilerin adreslerini bildiğini ve kirli çamaşırları almak için her zaman bir sonraki binanın önünde durduğunu keşfettim.”
15 yaşında DeWitt Clinton Lisesi’nden mezun olduktan sonra New York Üniversitesi Bronx kampüsüne katıldı. 18 yaşındayken Ordu Hava Kuvvetlerine girdi ve eğitimini şimdi Stern School of Business olan NYU’da tamamlamak için geri döndü ve burada Fen Bilimleri Lisans derecesi aldı.
Babasının çamaşırhane şirketinde çalıştı, Joliet, Illinois’deki American Institute of Laundering’deki Çamaşırhane Yönetimi Okulu’nda bir yıllık bir programa kaydoldu ve Loews’e katılmadan önce Victor Kramer Company’de yedi yıl çamaşırhane danışmanı olarak görev yaptı. 1962’de.
1968’den 1975’e kadar ITT Corporation için Sheraton otel markasını yönetmek üzere Summit Hotel’den ayrıldı ve 1970’de rezervasyonlar için ilk 1-800 telefon numarası olduğu söylenen şeyi başlattı. (Boston Pops tarafından gerçekleştirilen bir reklam jingle’ı tarafından terfi ettirildi.) 1976’da kendi danışmanlık firmasını kurdu.
Barbara Bell ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Oğluna ek olarak, bu evlilikten bir kızı Allison Türkel tarafından yaşatılmıştır; üvey çocukları Josh ve Benay Forrest; bir torun; ve iki üvey torun. İkinci eşi Rima (Sokoloff) Türkel, 2014 yılında öldü.
Dört yıl önce İskenderiye’ye taşınana kadar Flushing, Queens’de yaşadı.
Sayın Türkel, National Trust for Historic Preservation’ın bir programı olan Historic Hotels of America tarafından 2014, 2015 ve 2020 yıllarında Yılın Tarihçisi seçilmiştir. Ölümünde bir anı üzerinde çalışıyordu.
Oğlu, favori bir oteli olsaydı, bunun Tisch kardeşlerin 1965’te satın almasından sonra iki buçuk yıl boyunca yönettiği Drake olacağını söyledi. Bu otel, kendisini New York’un ilk diskosu ilan eden Shepheard’s ile övünüyordu. Ayrıca New York müzik sahnesinin eski bir armatürü olan kafe sosyetesi piyanisti Cy Walter’ı yeniden işe aldı.
Marc Türkel bir telefon görüşmesinde “Drake hem klasik hem de çağdaştı” dedi. “Shepheard gece hayatı ve eğlence sağlıyordu ve 1960’ların başlarından ortalarına kadar bunu başardığında ‘ateşliydi’. Yine de, o zamanlar yaşlı bir adam olan Cy Walter’ı ve orada kalan klasik piyanist Arthur Rubenstein gibi armatürleri geri getirdi ve sonra onu savundu. Babam bu ikiliği severdi.”
Bay Türkel’in favori bir yönetim özdeyişi vardı, bu da tıkanıklık fiyatlandırmasının bir versiyonuna tekabül ediyordu: Daha düşük bir oran hiç yoktan iyidir.
1995’te The Times’a “Hiçbir şey boş bir otel odasından daha çabuk bozulamaz” demişti.
Ölümü oğlu Marc Türkel tarafından doğrulandı.
10 kitap ve 270 blog yazısında, Bay Turkel (tur-KELL olarak telaffuz edilir) New York’taki ve dünyadaki lojmanların kendine özgü özelliklerini araştırdı – New York’taki Waldorf Astoria adına orijinal kısa çizginin tarihinden vahye kadar New Orleans’taki Hotel Monteleone’nin Carousel Piano Bar’ının 2.000 çelik silindir üzerinde döndüğünü.
Okuyuculara otellerin adaşı, atıştırmalık kraker ve sıfat olan César Ritz’i tanıttı. Sheraton zincirinin “Anahtarlı Yöneticiler Sheraton’da Gevşeyiyor” sloganıyla bir kampanyada öne çıkardığı, her yerde hazır ve nazır bir yönetici figürünü hatırladı.
Sayın Türkel bir otel ustasından çok daha fazlasıydı; aynı zamanda bir bilgeydi. Bir sivil aktivist olarak, 1967’den 1978’e kadar, belediye yönetimi üzerindeki etkisi 20. yüzyılın son on yıllarında azalan bir organizasyon olan New York Şehir Kulübü’nün başkanlığını yaptı. Daha sonra başkan olarak görev yaptı ve 30 yıl boyunca kulübün mütevelli heyetinde bulundu.
1978’den itibaren Sayın Türkel kulübün bülteni The Gadfly’ın editörlüğünü yaptı ve hem basılı hem de şahsen kamu görevlilerine münasebetsiz sorular sormaktan keyif aldı.
Aynı zamanda sivil haklar hareketinde de aktifti; 1956’da WEB Du Bois ile altı derslik bir kursa katıldı, 1963’te Washington’da Mart’a katıldı ve 79 yaşında Yeniden Yapılanma üzerine ilk kitabını yazdı.
Sn. Türkel son derece kanaatkardı ve görüşlerini geniş bir konu yelpazesinde çekincesiz olarak dile getirdi. The New York Times’ın köklü bir muhabiriydi: Editöre Mektuplarından 40’ı 1961 ve 1989 yılları arasında yayınlandı – büyük şirketlerin metro istasyonlarını benimsemelerine yönelik bir tavsiyeden, profesyonel futbol koçları tarafından kullanılan hücum stratejilerinin kötü sonuçlar doğurduğuna dair bir şikayete kadar. “sıkıcı, sıradan ve tamamen öngörülebilir” hale gelir.
Ancak profesyonel uzmanlığı, babasının Manhattan’daki çamaşırhane işinde çıraklık yaptıktan sonra girdiği bir alan olan otel işletmeciliğiydi.
1963’te Loews Corporation’ın sahibi olan Laurence ve Preston Robert Tisch kardeşler tarafından Midtown Manhattan’daki (şimdi Sheraton New York Times Meydanı) Yedinci Cadde’deki 1.800 odalı Americana Otellerini yönetmesi için işe alındı. Daha sonra Park Avenue ve East 56th Street’teki Drake Hotel’i ve Lexington Avenue ve East 51st Street’teki Summit Hotel’i (şimdi DoubleTree by Hilton Metropolitan) işletti.
Mesleği, blogunda ve kitaplarında yazdığı otel tarihiydi; bunların arasında “Büyük Amerikan Otelciler: Otel Endüstrisinin Öncüleri” (2009), “Sonuna Kadar İnşa Edildi: New York’ta 100+ Yıllık Oteller” ( 2011), “Hotel Mavens” (2014) ve “Great American Hotel Architects” (2019).
Amerikan yemek planının (“oda fiyatına dahil olan ucuz, sınırsız yemek”) Avrupa planıyla (“misafir sadece odası için ödeme yaptı”) karşılaştırıldığında kökenini araştırdı. Ayrıca 1794’te Broadway’in aşağısında inşa edilen 74 odalı City Hotel’in yalnızca otel olarak kullanılmak üzere inşa edilen ilk yapı olduğu ve Boston’daki Parker House’un Amerika’daki en eski sürekli çalışan otel olduğu yönündeki iddiaları da araştırdı.
Apartman otelleri, 19. yüzyılın sonlarında New York’ta çoğaldı çünkü apartmanlara ve diğer konut binalarına uygulanan daha katı inşaat kodlarından muaf tutuldular. Sayın Türkel, kitabında 100 yıllık 32 New York pansiyonundan sadece 20’sinin tam hizmet otel olarak başladığını yazdı.
Waldorf’un tekrar-tekrar-tekrar-tekrar tiresine gelince (yine kapalı), 1893’te Waldorf’u Fifth Avenue’da açan William Waldorf Astor ile annesinin evini yıkan kuzeni John Jacob Astor IV arasındaki ateşkesi simgeliyordu. 1895’te kapı komşusu ve Astoria oteli inşa etti. Her iki otel de şimdiki Empire State Binası’nın bulunduğu yerdeydi.
Sayın Türkel, çeşitli kitaplarda ve blogunda yazdığı otel tarihi konusunda uzman oldu.
Stanley Howard Turkel, 2 Eylül 1925’te Bronx’ta doğdu. Polonyalı bir göçmen olan babası Nathan, otellere ve diğer ticari müşterilere hizmet veren New York Islak Yıkama Çamaşırhanesinin sahibiydi. Annesi Molly (Kurtzman) Turkel bir ev hanımıydı.
Bay Türkel, 2000 yılında The Times’a yazdığı bir mektupta “1949 gibi geç bir tarihte (Doğu 91. Cadde’ye yakın) sözde ‘ev yolları’na at ve vagonla hizmet veriliyordu” diye yazmıştı. “Bazen tatil yardımı olarak çalıştığımda Sıradan yönlendiriciler için, atların müşterilerin adreslerini bildiğini ve kirli çamaşırları almak için her zaman bir sonraki binanın önünde durduğunu keşfettim.”
15 yaşında DeWitt Clinton Lisesi’nden mezun olduktan sonra New York Üniversitesi Bronx kampüsüne katıldı. 18 yaşındayken Ordu Hava Kuvvetlerine girdi ve eğitimini şimdi Stern School of Business olan NYU’da tamamlamak için geri döndü ve burada Fen Bilimleri Lisans derecesi aldı.
Babasının çamaşırhane şirketinde çalıştı, Joliet, Illinois’deki American Institute of Laundering’deki Çamaşırhane Yönetimi Okulu’nda bir yıllık bir programa kaydoldu ve Loews’e katılmadan önce Victor Kramer Company’de yedi yıl çamaşırhane danışmanı olarak görev yaptı. 1962’de.
1968’den 1975’e kadar ITT Corporation için Sheraton otel markasını yönetmek üzere Summit Hotel’den ayrıldı ve 1970’de rezervasyonlar için ilk 1-800 telefon numarası olduğu söylenen şeyi başlattı. (Boston Pops tarafından gerçekleştirilen bir reklam jingle’ı tarafından terfi ettirildi.) 1976’da kendi danışmanlık firmasını kurdu.
Barbara Bell ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Oğluna ek olarak, bu evlilikten bir kızı Allison Türkel tarafından yaşatılmıştır; üvey çocukları Josh ve Benay Forrest; bir torun; ve iki üvey torun. İkinci eşi Rima (Sokoloff) Türkel, 2014 yılında öldü.
Dört yıl önce İskenderiye’ye taşınana kadar Flushing, Queens’de yaşadı.
Sayın Türkel, National Trust for Historic Preservation’ın bir programı olan Historic Hotels of America tarafından 2014, 2015 ve 2020 yıllarında Yılın Tarihçisi seçilmiştir. Ölümünde bir anı üzerinde çalışıyordu.
Oğlu, favori bir oteli olsaydı, bunun Tisch kardeşlerin 1965’te satın almasından sonra iki buçuk yıl boyunca yönettiği Drake olacağını söyledi. Bu otel, kendisini New York’un ilk diskosu ilan eden Shepheard’s ile övünüyordu. Ayrıca New York müzik sahnesinin eski bir armatürü olan kafe sosyetesi piyanisti Cy Walter’ı yeniden işe aldı.
Marc Türkel bir telefon görüşmesinde “Drake hem klasik hem de çağdaştı” dedi. “Shepheard gece hayatı ve eğlence sağlıyordu ve 1960’ların başlarından ortalarına kadar bunu başardığında ‘ateşliydi’. Yine de, o zamanlar yaşlı bir adam olan Cy Walter’ı ve orada kalan klasik piyanist Arthur Rubenstein gibi armatürleri geri getirdi ve sonra onu savundu. Babam bu ikiliği severdi.”
Bay Türkel’in favori bir yönetim özdeyişi vardı, bu da tıkanıklık fiyatlandırmasının bir versiyonuna tekabül ediyordu: Daha düşük bir oran hiç yoktan iyidir.
1995’te The Times’a “Hiçbir şey boş bir otel odasından daha çabuk bozulamaz” demişti.