Zarif bir ustalık ve etkileyici bir samimiyetle icra ettiği, Germen repertuarını duygulu yorumlarıyla tanınan Amerika doğumlu piyanist Nicholas Angelich, Pazartesi günü Paris’te öldü. 13 yaşındaydı. 51 yaşındaydı.
Menajeri Stefana Atlas’a göre nedeni dejeneratif akciğer yetmezliğiydi.
Nazik bir tavırla yumuşak sözlü bir adam olan Bay Angelich, en sık Avrupa’da sahne aldı, ancak Amerikan konser salonlarında göründüğü zaman, neredeyse her zaman övüldü.
2011’de Metropolitan Arka Müzesi’ndeki bir resitali gözden geçiren The New York Times’tan Anthony Tommasini, Bay Angelich’in Bach, Chopin ve Schumann performansının “sürekli olarak bu repertuar hakkındaki düşüncelerime meydan okuduğunu” yazdı.
“Ama oynaması,” diye ekledi, “amaçlarında o kadar temkinliydi, dönüşümlü olarak rafine ve alıngandı ve o kadar ilgi çekiciydi ki etkilendim ve etkilendim.”
Bay. Angelich’in Brahms’a özel bir yakınlığı vardı, özellikle her iki kıtada da birçok orkestra ve şefle birlikte icra ettiği ikinci piyano konçertosu. 2016’da Gramophone dergisine eser ve onunla olan ilişkisi hakkında bir makale yazdı ve bir noktada şunları söyledi: “Daha çok ilgimi çekti çünkü evde ailemle daha çok dinlemiştim. Ona çok aşinaydım ve gerçekten sevdiğim birkaç kaydım vardı.”
Boston Senfoni Orkestrası ile konçertonun bir performansını gözden geçiren Jeremy Eichler, The Boston Globe’da Bay Angelich’in “sıra dışı örtülü sesler, genellikle fark edilmeyen iç hatları çizerek ve hızlı geçiş çalışmaları göndererek” yazdığını yazdı. olağanüstü hafiflik ve dinamik kontrol.”
“Pianissimos,” diye ekledi, “zahmetsizce salona uçtu.”
Bay Angelich ayrıca sık sık Bach, Beethoven ve “Années de Pélerinage” imzalı eserlerinden biri olan Schumann ve Liszt gibi Romantik bestecileri seslendirdi.
Ancak 19. yüzyılın çekirdek repertuarına adanmış olsa da, Bay Angelich müzisyenlerin maceracı olması gerektiğine inanıyordu; yaratıcı büyüme için çeşitli repertuarları keşfetmelerinin gerekli olduğunu düşündü. Bartok, Messiaen, Stockhausen ve Boulez gibi 20. yüzyıl bestecilerini seslendirdi ve Bruno Mantovani, Pierre Henry, Eric Tanguy ve Baptiste Trotignon’un müziklerinin prömiyerlerini yaptı.
Bay. Angelich, 2019’da Paris’in dışındaki Boulogne-Billancourt’daki Seine Musicale Oditoryumu’nda Victoires de la musique classic ödül töreninde bir onur aldı. Kredi… Geoffroy Van Der Hasselt/Agence France-Presse — Getty Images
Bay. Angelich’in kendi müzik yapımı, hem kas gücü hem de inceliği ile dikkat çekiciydi. Müzisyenlerin ya beyinsel ya da duygusal olan performanslar sunma eğiliminde olduğu fikrine karşı çıktı.
“Öyle ya da böyle olduğunu söyleyenler var, ya anlamlı ya da entelektüel” dedi bir röportajda, “ama ben ikisine de sahip olmanız gerektiğini düşünün. Tüm büyük müzisyenler, kendiliğindenlik ve düşüncenin eşsiz karışımını sunar.”
Nicholas Angelich, 14 Aralık 1970’de Cincinnati’de iki profesyonel müzisyenin tek çocuğu olarak doğdu. Rus olan annesi Clara (Kadarjan) Angelich, Belgrad’daki Müzik Akademisi’ne girdi ve burada Yugoslav kemancı Borivoje Andjelitch ile tanışıp evlendi. Çift, 1960’larda Amerika’ya göç etti.
Clara piyano öğretti ve kocası 46 yıl boyunca Cincinnati Senfoni Orkestrası’nın keman bölümünün bir üyesiydi. Amerika’ya geldikten sonra adını Bora Angelich’e İngilizce olarak verdi.
Nicholas, 5 yaşında annesiyle piyano eğitimi almaya başladı ve ilk çıkışını 7 yaşında Mozart’ın 21 No’lu Piyano Konçertosu’nu icra ederek yaptı. 13 yaşında annesiyle birlikte Conservatoire National Superieur de’de okuyabilmek için Paris’e taşındı. Piyano ve oda müziği dallarında birçok ödül kazandığı Musique. Öğretmenleri arasında Aldo Ciccolini, Yvonne Loriod ve Michel Béroff vardı.
1994’te Bay Angelich, Gina Bachauer Uluslararası Piyano Yarışmasını kazandı ve ertesi yıl Lincoln Center’daki Alice Tully Hall’da New York’taki ilk resitalini yaptı. 2003 yılında akıl hocalarından Leon Fleischer, Almanya’da Ruhr International Piano Şenlik’te kendisine Genç Yetenek Ödülü’nü verdi. Bay Angelich ilk çıkışını Kurt Masur yönetimindeki New York Filarmoni ile Mayıs 2003’te Lincoln Center’da Beethoven’ın “İmparator” Konçertosunu seslendirerek yaptı.
Bay. Kendini adamış bir oda müzisyeni olan Angelich, İsviçre’deki Verbier ve Lugano festivallerinin sık sık misafiriydi. Virgin Classics etiketi için Brahms piyano trioları, keman sonatları ve piyano dörtlülerini kaydettiği kemancı Renaud Capuçon ve çellist Gautier Capuçon ile sık sık işbirliği yaptı.
Üçlünün Londra’daki Wigmore Hall’daki performansını inceleyen Martin Kettle, The Guardian’da şunları yazdı: “Fransız kardeşler ünlü unsurunu sağlasa da, bu çeşitli programlarda değişmez olan Angelich’in piyanosudur. Angelich usta bir Brahmsyalı.”
Angelich, Warner Classics için Bach’ın “Goldberg Varyasyonları”, Prokofiev’in bir diski, Paavo Jarvi ve Frankfurt Radyo Orkestrası ile Brahms Piyano Konçertoları ve Beethoven’ın tarihi bir müzik üzerine dördüncü ve beşinci piyano konçertoları dahil sekiz kayıt yaptı. Pleyel piyano. Kataloğu ayrıca Baptiste Trotignon’un Naïve etiketiyle kaydettiği bir müzik kaydını da içeriyor.
2018-19 sezonunda, Bay Angelich ilk sezonuna Orchestre Métropolitain de Montreal’de solist olarak başladı ve Salı günü kendisini anlatan sık sık birlikte çalıştığı şef Yannick Nézet-Séguin ile çalıştı. Montreal Gazetesi’nde “cömert bir ruh ve benzeri olmayan bir piyanist” olarak tanımladı. Bay Angelich’in orkestranın 2021-22 sezonunu Haziran ayında iki konserle kapatması planlanıyordu.
Bir hastanede ölen Bay Angelich, hemen kurtulan bırakmadı.
2019’da Washington’daki John F. Kennedy Sahne Sanatları Merkezi’nde yapılan bir röportajda Bay Angelich, onlarca yıldır icra ettiği parçaları çalarken bile, her zaman skoru tekrar incelediğini açıkladı. “Parçanın tüm yapısı hakkında bir şeyi tamamen farklı bir şekilde anlamanızı sağlayacak bir ayrıntı veya birkaç ayrıntı bulacaksınız” dedi. “Ve bu benim gerekli ve büyüleyici bulduğum bir şey.”
Menajeri Stefana Atlas’a göre nedeni dejeneratif akciğer yetmezliğiydi.
Nazik bir tavırla yumuşak sözlü bir adam olan Bay Angelich, en sık Avrupa’da sahne aldı, ancak Amerikan konser salonlarında göründüğü zaman, neredeyse her zaman övüldü.
2011’de Metropolitan Arka Müzesi’ndeki bir resitali gözden geçiren The New York Times’tan Anthony Tommasini, Bay Angelich’in Bach, Chopin ve Schumann performansının “sürekli olarak bu repertuar hakkındaki düşüncelerime meydan okuduğunu” yazdı.
“Ama oynaması,” diye ekledi, “amaçlarında o kadar temkinliydi, dönüşümlü olarak rafine ve alıngandı ve o kadar ilgi çekiciydi ki etkilendim ve etkilendim.”
Bay. Angelich’in Brahms’a özel bir yakınlığı vardı, özellikle her iki kıtada da birçok orkestra ve şefle birlikte icra ettiği ikinci piyano konçertosu. 2016’da Gramophone dergisine eser ve onunla olan ilişkisi hakkında bir makale yazdı ve bir noktada şunları söyledi: “Daha çok ilgimi çekti çünkü evde ailemle daha çok dinlemiştim. Ona çok aşinaydım ve gerçekten sevdiğim birkaç kaydım vardı.”
Boston Senfoni Orkestrası ile konçertonun bir performansını gözden geçiren Jeremy Eichler, The Boston Globe’da Bay Angelich’in “sıra dışı örtülü sesler, genellikle fark edilmeyen iç hatları çizerek ve hızlı geçiş çalışmaları göndererek” yazdığını yazdı. olağanüstü hafiflik ve dinamik kontrol.”
“Pianissimos,” diye ekledi, “zahmetsizce salona uçtu.”
Bay Angelich ayrıca sık sık Bach, Beethoven ve “Années de Pélerinage” imzalı eserlerinden biri olan Schumann ve Liszt gibi Romantik bestecileri seslendirdi.
Ancak 19. yüzyılın çekirdek repertuarına adanmış olsa da, Bay Angelich müzisyenlerin maceracı olması gerektiğine inanıyordu; yaratıcı büyüme için çeşitli repertuarları keşfetmelerinin gerekli olduğunu düşündü. Bartok, Messiaen, Stockhausen ve Boulez gibi 20. yüzyıl bestecilerini seslendirdi ve Bruno Mantovani, Pierre Henry, Eric Tanguy ve Baptiste Trotignon’un müziklerinin prömiyerlerini yaptı.
Bay. Angelich, 2019’da Paris’in dışındaki Boulogne-Billancourt’daki Seine Musicale Oditoryumu’nda Victoires de la musique classic ödül töreninde bir onur aldı. Kredi… Geoffroy Van Der Hasselt/Agence France-Presse — Getty Images
Bay. Angelich’in kendi müzik yapımı, hem kas gücü hem de inceliği ile dikkat çekiciydi. Müzisyenlerin ya beyinsel ya da duygusal olan performanslar sunma eğiliminde olduğu fikrine karşı çıktı.
“Öyle ya da böyle olduğunu söyleyenler var, ya anlamlı ya da entelektüel” dedi bir röportajda, “ama ben ikisine de sahip olmanız gerektiğini düşünün. Tüm büyük müzisyenler, kendiliğindenlik ve düşüncenin eşsiz karışımını sunar.”
Nicholas Angelich, 14 Aralık 1970’de Cincinnati’de iki profesyonel müzisyenin tek çocuğu olarak doğdu. Rus olan annesi Clara (Kadarjan) Angelich, Belgrad’daki Müzik Akademisi’ne girdi ve burada Yugoslav kemancı Borivoje Andjelitch ile tanışıp evlendi. Çift, 1960’larda Amerika’ya göç etti.
Clara piyano öğretti ve kocası 46 yıl boyunca Cincinnati Senfoni Orkestrası’nın keman bölümünün bir üyesiydi. Amerika’ya geldikten sonra adını Bora Angelich’e İngilizce olarak verdi.
Nicholas, 5 yaşında annesiyle piyano eğitimi almaya başladı ve ilk çıkışını 7 yaşında Mozart’ın 21 No’lu Piyano Konçertosu’nu icra ederek yaptı. 13 yaşında annesiyle birlikte Conservatoire National Superieur de’de okuyabilmek için Paris’e taşındı. Piyano ve oda müziği dallarında birçok ödül kazandığı Musique. Öğretmenleri arasında Aldo Ciccolini, Yvonne Loriod ve Michel Béroff vardı.
1994’te Bay Angelich, Gina Bachauer Uluslararası Piyano Yarışmasını kazandı ve ertesi yıl Lincoln Center’daki Alice Tully Hall’da New York’taki ilk resitalini yaptı. 2003 yılında akıl hocalarından Leon Fleischer, Almanya’da Ruhr International Piano Şenlik’te kendisine Genç Yetenek Ödülü’nü verdi. Bay Angelich ilk çıkışını Kurt Masur yönetimindeki New York Filarmoni ile Mayıs 2003’te Lincoln Center’da Beethoven’ın “İmparator” Konçertosunu seslendirerek yaptı.
Bay. Kendini adamış bir oda müzisyeni olan Angelich, İsviçre’deki Verbier ve Lugano festivallerinin sık sık misafiriydi. Virgin Classics etiketi için Brahms piyano trioları, keman sonatları ve piyano dörtlülerini kaydettiği kemancı Renaud Capuçon ve çellist Gautier Capuçon ile sık sık işbirliği yaptı.
Üçlünün Londra’daki Wigmore Hall’daki performansını inceleyen Martin Kettle, The Guardian’da şunları yazdı: “Fransız kardeşler ünlü unsurunu sağlasa da, bu çeşitli programlarda değişmez olan Angelich’in piyanosudur. Angelich usta bir Brahmsyalı.”
Angelich, Warner Classics için Bach’ın “Goldberg Varyasyonları”, Prokofiev’in bir diski, Paavo Jarvi ve Frankfurt Radyo Orkestrası ile Brahms Piyano Konçertoları ve Beethoven’ın tarihi bir müzik üzerine dördüncü ve beşinci piyano konçertoları dahil sekiz kayıt yaptı. Pleyel piyano. Kataloğu ayrıca Baptiste Trotignon’un Naïve etiketiyle kaydettiği bir müzik kaydını da içeriyor.
2018-19 sezonunda, Bay Angelich ilk sezonuna Orchestre Métropolitain de Montreal’de solist olarak başladı ve Salı günü kendisini anlatan sık sık birlikte çalıştığı şef Yannick Nézet-Séguin ile çalıştı. Montreal Gazetesi’nde “cömert bir ruh ve benzeri olmayan bir piyanist” olarak tanımladı. Bay Angelich’in orkestranın 2021-22 sezonunu Haziran ayında iki konserle kapatması planlanıyordu.
Bir hastanede ölen Bay Angelich, hemen kurtulan bırakmadı.
2019’da Washington’daki John F. Kennedy Sahne Sanatları Merkezi’nde yapılan bir röportajda Bay Angelich, onlarca yıldır icra ettiği parçaları çalarken bile, her zaman skoru tekrar incelediğini açıkladı. “Parçanın tüm yapısı hakkında bir şeyi tamamen farklı bir şekilde anlamanızı sağlayacak bir ayrıntı veya birkaç ayrıntı bulacaksınız” dedi. “Ve bu benim gerekli ve büyüleyici bulduğum bir şey.”