The New York Times ve ardından Gourmet dergisi için mutfak, yenilebilir ürünler ve yemek pişirme konusundaki üretken yazılarıyla tanınmadan önce New York gazeteleri için son dakika haberlerini kaplayan Fred Ferretti öldü. Pazartesi günü Montclair, NJ’deki evinde 90 yaşındaydı.
Ölümü oğlu Stephen tarafından doğrulandı.
The New York Herald Tribune ile başlayan ve 1986’da The Times ile sona eren bir gazete kariyerinden sonra, Bay Ferretti Gourmet’te katkıda bulunan bir editör oldu ve Gourmet at Large adlı bir köşe yazısı yazdı.
Yemek yemenin her yönünü araştırdı, restoran işletmecileri ve şeflerin profilini çıkardı, dışarıda yemek yerken diyet yapma konusunda ipuçları verdi (kendi hesabına göre bir zamanlar sağlıklı beslenmeden 50 kilo verdi), yeni çıkan ürünleri ve lezzetleri analiz etti ve Görkemli lokantalar hakkında o kadar keşfedilmemiş incelemeler yazıyordu ki, bir masa ayırtmak hâlâ mümkündü (eğer incelemesi bir rave olsaydı muhtemelen uzun sürmezdi).
İştahı olmasa da merakı doyumsuzdu. İzci Kız kurabiyesinin kökeni, Ordu’nun yemekhaneleri gaggy’den gurmelere nasıl dönüştürdüğü, gama ışınlarının et üzerindeki etkisi ve Queens, Flushing’de büyüyen Çin göçmen yerleşim bölgesinde bir gastronomi cennetinin ortaya çıkışı hakkında yazdı.
İrlanda’da çok çeşitli patates yemeklerinin servis edildiğini, Hawaililerin neden Spam’i sevdiğini ve eski Mısırlıların nasıl makarna yaptığını ortaya çıkardı. Havayolu yemeklerinin perde arkasına baktı (bir okuyucu buna oksimoron dedi), Venedik’teki Harry’s barmenin şefiyle röportaj yaptı ve Dünya Ticaret Merkezi danışmanı Joseph Baum’un profilini çıkardı. Albany, NY
Birbiriyle çelişen tavsiyeler sunan birkaç Londra restoran rehberini gözden geçirerek, üçünü de satın almanızı tavsiye etti, böylece “bir zamanlar, ‘Eğer isterseniz, İngiltere’de iyi beslenin, günde üç kez kahvaltı yapın.’”
Bay Ferretti, bol bol resimli “Cafe des Artistes: An Insider’s Look at the Famed Restaurant and Its Cuisine” de dahil olmak üzere birçok kitabın yazarıydı. (2000), George Lang’in 2009’a kadar One West 67th Street’te başkanlık ettiği büyüleyici Manhattan bistrosunu -çıplak perilerin duvar resimleri ve her şeyi- andırıyordu.
Daha önce, bir New York City’nin 1970’lerin ortasındaki mali krizi The Times için ele aldığı önemli hikayelerden birini 1976’da yayınlanan “The Year the Big Apple Went Bust” adlı kitabında analiz edin.
Bir yıl önce geldi. Jerry Darvin ile birlikte, New York’ta büyürken oynadığı – çoğu çoktan unutulmuş olan – sokak sporlarına yönelik bir rehber olan “The Great American Book of Sidewalk, Stoop, Dirt, Curb and Alley Games” (1975) ile çıktı. Şehir.
“Benim zamanımda çocukların eğlenmesi için gereken tek şey bir Spaldeen ve bir süpürge sapıydı” dedi The Times’a 1996’da.
İtalyan göçmenlerin torunu Armand John Ferretti, 3 Mart 1932’de Manhattan’da usta bir marangoz olan Herman Ferretti ve bir ev hanımı olan Theresa (Rossi) Ferretti’nin çocuğu olarak dünyaya geldi ve çocukluk yıllarının bir kısmını Queens’te geçirdi. .
The Herald Tribune için haberci olarak çalışmaya başladığında Brooklyn’deki Bishop Loughlin Memorial Lisesi’ne gidiyordu. Bu görev, 1950’lerin sonlarında, Japonya’daki iki yıllık Ordu hizmetiyle kesintiye uğradı. Bir kopya çocuk olarak Trib’e dönerek Fred adını benimsedi.
1959’da Amerika’da Çin mutfağı konusunda otorite haline gelen Eileen Yin-Fei Lo ile evlendi. The Times’ın New Jersey haftalık bölümü için restoranları birlikte incelediler. Oğulları Stephen ve Christopher ve bir torunu ile birlikte ondan kurtulur.
The Trib’de yeniden yazan bir adam olarak Bay Ferretti, Lee Harvey Oswald’ın son günü ve 1963’te Başkan John F. Kennedy’ye suikast düzenledikten sonra yakalanması hakkında yazdı. Gazetenin 1964-65 Dünya Fuarı kapsamına başkanlık etti ve 1965-66 yıllarında Belediye büro şefi olarak görev yaptı.
Gazete 1966’da yayına son verince New York dergisi için yazdı. Ayrıca NBC News için yazar, editör ve yapımcı olarak çalıştı.
1969’da The Times’a katıldıktan sonra, Bay Ferretti Columbia Üniversitesi’nden İngiliz edebiyatı alanında lisans derecesi aldı. Belediye Binası büro şefi olarak atandı ve Attica, NY’deki kanlı hapishane isyanı da dahil olmak üzere çok çeşitli olayları ele aldı; ulusun Bicentennial kutlaması ve Atlantic City’ye yasallaştırılmış kumarın tanıtılması.
1971’de Norman Lear’ın “All in the Family” filminin prömiyeri sırasında, Bay Ferretti, kısaca TV eleştirmeni rolünde şunları yazdı: “Bu gece Columbia Broadcasting System Television Network, Amerikalıların bir durum komedisinin ana unsurları olarak bağnazlık ve ırkçılığın komik olup olmadığını öğrenecek.” O yapmadı. Carroll O’Connor’dan Archie Bunker’ın ağzından çıkan ırksal ve etnik lakaplar, diye yazmıştı, “kendini bilinçli, yarı eğlenerek nefes almaya zorlayacak kadar kimseyi güldürmeyin.”
Gurme’ye ek olarak Travel & Leisure, Food & Wine ve Food Arts dergileri ve Copley News Service için “Travels with Fred” adlı haftalık bir köşe yazısı yazdı.
1989’da, bir seyahat ve yemek bülteni olan Entrée’nin üyeleri, Bay Ferretti’yi “Amerika’nın En İyi Yemek Yazarı” olarak seçti.
Ele aldığı tüm ciddi konulara rağmen, zaman zaman önlenemez bir huysuzluk gösterebiliyordu.
1972’de, New York mahkemeleri “Deep Throat” filmini müstehcen bularak yasaklamayı düşünürken, o sırada The Times’ın büyükşehir editörü Arthur Gelb, biraz utangaç da olsa, seçilecek bir grup muhabiri bir araya topladı. filmi kendileri için değerlendirmek için yakındaki bir Times Meydanı pornografik tiyatrosu.
“Filmin yarısından daha az,” diye hatırlıyor Bay Gelb “City Room” (2003), “tiyatronun hoparlörü ‘Mr. The New York Times’ın büyükşehir editörü Arthur Gelb, ofisinde aranıyor.’ Sonradan, sinemanın müdürünü edepsizce arayan Fred Ferretti olduğunu öğrendim. ‘Bay. Gelb’in işitilmesi güçtür,” dedi Fred, “bu yüzden emin ol ve ona güzel ve yüksek sesle çağrı yap.”
Ölümü oğlu Stephen tarafından doğrulandı.
The New York Herald Tribune ile başlayan ve 1986’da The Times ile sona eren bir gazete kariyerinden sonra, Bay Ferretti Gourmet’te katkıda bulunan bir editör oldu ve Gourmet at Large adlı bir köşe yazısı yazdı.
Yemek yemenin her yönünü araştırdı, restoran işletmecileri ve şeflerin profilini çıkardı, dışarıda yemek yerken diyet yapma konusunda ipuçları verdi (kendi hesabına göre bir zamanlar sağlıklı beslenmeden 50 kilo verdi), yeni çıkan ürünleri ve lezzetleri analiz etti ve Görkemli lokantalar hakkında o kadar keşfedilmemiş incelemeler yazıyordu ki, bir masa ayırtmak hâlâ mümkündü (eğer incelemesi bir rave olsaydı muhtemelen uzun sürmezdi).
İştahı olmasa da merakı doyumsuzdu. İzci Kız kurabiyesinin kökeni, Ordu’nun yemekhaneleri gaggy’den gurmelere nasıl dönüştürdüğü, gama ışınlarının et üzerindeki etkisi ve Queens, Flushing’de büyüyen Çin göçmen yerleşim bölgesinde bir gastronomi cennetinin ortaya çıkışı hakkında yazdı.
İrlanda’da çok çeşitli patates yemeklerinin servis edildiğini, Hawaililerin neden Spam’i sevdiğini ve eski Mısırlıların nasıl makarna yaptığını ortaya çıkardı. Havayolu yemeklerinin perde arkasına baktı (bir okuyucu buna oksimoron dedi), Venedik’teki Harry’s barmenin şefiyle röportaj yaptı ve Dünya Ticaret Merkezi danışmanı Joseph Baum’un profilini çıkardı. Albany, NY
Birbiriyle çelişen tavsiyeler sunan birkaç Londra restoran rehberini gözden geçirerek, üçünü de satın almanızı tavsiye etti, böylece “bir zamanlar, ‘Eğer isterseniz, İngiltere’de iyi beslenin, günde üç kez kahvaltı yapın.’”
Bay Ferretti, bol bol resimli “Cafe des Artistes: An Insider’s Look at the Famed Restaurant and Its Cuisine” de dahil olmak üzere birçok kitabın yazarıydı. (2000), George Lang’in 2009’a kadar One West 67th Street’te başkanlık ettiği büyüleyici Manhattan bistrosunu -çıplak perilerin duvar resimleri ve her şeyi- andırıyordu.
Daha önce, bir New York City’nin 1970’lerin ortasındaki mali krizi The Times için ele aldığı önemli hikayelerden birini 1976’da yayınlanan “The Year the Big Apple Went Bust” adlı kitabında analiz edin.
Bir yıl önce geldi. Jerry Darvin ile birlikte, New York’ta büyürken oynadığı – çoğu çoktan unutulmuş olan – sokak sporlarına yönelik bir rehber olan “The Great American Book of Sidewalk, Stoop, Dirt, Curb and Alley Games” (1975) ile çıktı. Şehir.
“Benim zamanımda çocukların eğlenmesi için gereken tek şey bir Spaldeen ve bir süpürge sapıydı” dedi The Times’a 1996’da.
İtalyan göçmenlerin torunu Armand John Ferretti, 3 Mart 1932’de Manhattan’da usta bir marangoz olan Herman Ferretti ve bir ev hanımı olan Theresa (Rossi) Ferretti’nin çocuğu olarak dünyaya geldi ve çocukluk yıllarının bir kısmını Queens’te geçirdi. .
The Herald Tribune için haberci olarak çalışmaya başladığında Brooklyn’deki Bishop Loughlin Memorial Lisesi’ne gidiyordu. Bu görev, 1950’lerin sonlarında, Japonya’daki iki yıllık Ordu hizmetiyle kesintiye uğradı. Bir kopya çocuk olarak Trib’e dönerek Fred adını benimsedi.
1959’da Amerika’da Çin mutfağı konusunda otorite haline gelen Eileen Yin-Fei Lo ile evlendi. The Times’ın New Jersey haftalık bölümü için restoranları birlikte incelediler. Oğulları Stephen ve Christopher ve bir torunu ile birlikte ondan kurtulur.
The Trib’de yeniden yazan bir adam olarak Bay Ferretti, Lee Harvey Oswald’ın son günü ve 1963’te Başkan John F. Kennedy’ye suikast düzenledikten sonra yakalanması hakkında yazdı. Gazetenin 1964-65 Dünya Fuarı kapsamına başkanlık etti ve 1965-66 yıllarında Belediye büro şefi olarak görev yaptı.
Gazete 1966’da yayına son verince New York dergisi için yazdı. Ayrıca NBC News için yazar, editör ve yapımcı olarak çalıştı.
1969’da The Times’a katıldıktan sonra, Bay Ferretti Columbia Üniversitesi’nden İngiliz edebiyatı alanında lisans derecesi aldı. Belediye Binası büro şefi olarak atandı ve Attica, NY’deki kanlı hapishane isyanı da dahil olmak üzere çok çeşitli olayları ele aldı; ulusun Bicentennial kutlaması ve Atlantic City’ye yasallaştırılmış kumarın tanıtılması.
1971’de Norman Lear’ın “All in the Family” filminin prömiyeri sırasında, Bay Ferretti, kısaca TV eleştirmeni rolünde şunları yazdı: “Bu gece Columbia Broadcasting System Television Network, Amerikalıların bir durum komedisinin ana unsurları olarak bağnazlık ve ırkçılığın komik olup olmadığını öğrenecek.” O yapmadı. Carroll O’Connor’dan Archie Bunker’ın ağzından çıkan ırksal ve etnik lakaplar, diye yazmıştı, “kendini bilinçli, yarı eğlenerek nefes almaya zorlayacak kadar kimseyi güldürmeyin.”
Gurme’ye ek olarak Travel & Leisure, Food & Wine ve Food Arts dergileri ve Copley News Service için “Travels with Fred” adlı haftalık bir köşe yazısı yazdı.
1989’da, bir seyahat ve yemek bülteni olan Entrée’nin üyeleri, Bay Ferretti’yi “Amerika’nın En İyi Yemek Yazarı” olarak seçti.
Ele aldığı tüm ciddi konulara rağmen, zaman zaman önlenemez bir huysuzluk gösterebiliyordu.
1972’de, New York mahkemeleri “Deep Throat” filmini müstehcen bularak yasaklamayı düşünürken, o sırada The Times’ın büyükşehir editörü Arthur Gelb, biraz utangaç da olsa, seçilecek bir grup muhabiri bir araya topladı. filmi kendileri için değerlendirmek için yakındaki bir Times Meydanı pornografik tiyatrosu.
“Filmin yarısından daha az,” diye hatırlıyor Bay Gelb “City Room” (2003), “tiyatronun hoparlörü ‘Mr. The New York Times’ın büyükşehir editörü Arthur Gelb, ofisinde aranıyor.’ Sonradan, sinemanın müdürünü edepsizce arayan Fred Ferretti olduğunu öğrendim. ‘Bay. Gelb’in işitilmesi güçtür,” dedi Fred, “bu yüzden emin ol ve ona güzel ve yüksek sesle çağrı yap.”