1990’ların alt-rock dünyasından ortaya çıkan ve yaklaşık 30 yıl boyunca etkili ve beğenilen bir grup olarak varlığını sürdüren bir üçlü olan Low’un ürkütücü vokalleri ve yedek davulları, karamsar, minimalist sesini tanımlamaya yardımcı olan Mimi Parker, 5 Kasım’da öldü. Duluth, Minn’deki evi 55 yaşındaydı.
Grubu kurduğu kocası Alan Sparhawk, nedeninin yumurtalık kanseri olduğunu söyledi.
Aslında yıllar içinde bir dizi basçıya sahip olan bir çift olan Low, ilk albümü “I Could Live in Hope”u 1994 yılında çıkardı. Grunge döneminin hızla yükselen, ancak bazen trajik bir şekilde alevlenen birçok grubunun aksine. — Low, 90’lardan sağ çıktı, 13 stüdyo albümü gezdi ve kaydetti.
Low’un hiçbir zaman hit single’ı veya platin albümü olmadı, ancak etkisi hissedildi. Led Zeppelin’in baş şarkıcısı Robert Plant, 2010’da çıkardığı “Band of Joy” albümünde, 2005’ten kalma bir Low şarkısı olan “Monkey”in çağrıştırıcı bir versiyonunu kaydetti. Mavis Staples, Low’un 2013 yılında çıkardığı “Holy Ghost” şarkısını yine o yıl çıkardığı “One True Vine” albümünde yorumladı.
Bayan Parker’ın ölümünün ardından, Bay Plant, Bon Iver’dan Justin Vernon ve Sleater-Kinney’den Carrie Brownstein, onun öneminden bahseden müzik sanatçıları arasındaydı.
The Guardian’da Wilco’dan Jeff Tweedy, “Bence çoğu insan Mimi’ye bakar ve onun ciddi bir sanatçı olduğunu tahmin etmez” dedi. “Herhangi bir iddiada bulunduğunu sanmıyorum – Midwesterner’den başka bir şey olarak okunan hiçbir şey yoktu.”
Low, en başından beri indie rock yörüngesinde iyi bir konuma sahipti. Grup, Seattle merkezli etkili Sub Pop’u Nirvana ve Soundgarden gibi arketip gruplarla paylaştı. Ancak Low’un minimalist, melankolik sesi, çağı tanımlamaya gelen X Kuşağının endişe marşlarıyla keskin bir tezat oluşturuyordu.
Bayan Parker, basçı Matt Livingston, merkez ve Bay Sparhawk ile 2007’de Bayan Parker’ın bodrum stüdyosunda ve Bay Sparhawk’ın Duluth, Minn’deki evinde. Kredi… Jim Mone/Associated Press
Çiftin dirge benzeri tempolar ve parıldayan sonik dokular üzerindeki eterik vokal armonileri ile Low, Joy Division gibi grupların 1980’lerin kasvetli rock’ından ve Velvet Underground’ın ustaca ahenksiz erken döneminden ilham aldı. Kariyerinin başlarında grup, 1980’lerin sonlarında American Music Club ve Galaxie 500 gibi gruplarla şekillenen, slowcore olarak bilinen niş bir türü özetlemeye başladı.
Bay Sparhawk bir telefon görüşmesinde, “’Yavaş’ teriminin ortalıkta dolaşması biraz benim hatam” dedi. “İlk gösterimizi izleyen bir plak dükkanı katibi arkadaşım tarafından icat edildi. Tür isimleri hakkında şaka yapıyorduk – bilirsiniz, metalin alt-alt-alt kategorileri ve bunun gibi şeyler. Bu terimden ilk röportajlarımızdan birinde bahsetmiştim. Biz farkına varmadan, o her yerdeydi.”
Low, bu güvercin deliğini aştı, ancak övgü kazanmaya devam etti. 2021’de yayınlanan en son albümü “Hey What”, Rolling Stone’dan dört yıldız aldı.
Kory Grow o derlemede şöyle yazmıştı: “Düşük gibi uçuruma çok az grup bakmıştır”, “insanlık durumunun kırılganlığını ayrıştırarak, dinleyicileri buz gibi yavaş tempolarla test ederek, güzel melodileri seyrek dokular veya uyumsuzlukla kapladı. Ve hiçbir grup bunu Low ile aynı kutsayan zarafetle yapmadı.”
Bu zarafet, ruhsal boşluğa ve kaybolan ufuklara göndermeler yapan, karamsar, bazen somurtkan şarkı sözleriyle damgasını vurdu. “Aşkınlık tutkumu besliyor/Suyumu şaraba çeviriyor/Keşke boş olsaydım/Artık pek bir şey bilmiyorum ama bir şeylerin ters gittiğini anlayabiliyorum”, Bayan Parker kocasıyla birlikte “Holy Ghost” şarkısını söyledi uyumlu hale getirmek.
Bayan Parker, 2021’de NPR programı “Her Şey Dikkate Alındı” konulu bir röportajda, “Güzelliğe doğru ilerliyorum ve Alan’ın bazen kaosa odaklandığını biliyorum,” dedi.
Bay Sparhawk, utangaç olduğu ve ilgi odağında huzursuz hissettiği için, Bayan Parker için Low’un ana akım başarı eksikliğinin iyi olduğunu söyledi.
“Onun sesi, sadece şarkı söyleyen birinin sesiydi, sizi bir şeye ikna etmeye çalışmıyordu,” dedi. “Sana şarkı söylemiyordu. Dikkat çekmek için şarkı söylemiyordu. Bazen görünmek bile istemiyordu. O sadece olmak istedi.”
2004’te Bayan Parker. Wilco’dan Jeff Tweedy, “Bence çoğu insan Mimi’ye bakar ve onun ciddi bir sanatçı olduğunu tahmin etmez” dedi. “Midwesterner’dan başka bir şey olarak okunan bir şey yoktu.” Kredi… Joe Cunningham, Sub Pop aracılığıyla
Mimi Jo Parker, 15 Eylül 1967’de Clearbrook, Minn.’de Robert ve Joy (Berg) Parker’ın üç kızından en küçüğü olarak doğdu.
Bayan Parker (ilk adını MIM-ee olarak telaffuz eden ama MEE-mee diye telaffuz edenleri asla düzeltmeyen Bay Sparhawk, dedi) ailesi tarafından işletilen bir çiftlikte büyüdü. Babası aynı zamanda bir marangoz ve tamirciydi ve annesi bir şef ve hevesli bir country şarkıcısıydı.
Kendinden emin bir erkek fatma olan Bayan Parker hayvanlarla ilgilendi (en sevdiği domuzlardı), kamyonları oyuncak bebeklere tercih etti ve lisede basketbol, voleybol ve atletizmde mükemmeldi.
Bay Sparhawk, okul bandosunda davul çaldığını ve evde ve topluluk etkinliklerinde anneleriyle birlikte şarkı söylerken kız kardeşleriyle uyum sağlayarak müzikal duyarlılığını geliştirdiğini söyledi.
Bay Sparhawk’ı dördüncü sınıftan beri tanıyordu ve lisenin ilk yılından sonraki yaz aylarında onunla çıkmaya başladı. 1990 yılında evlendiler.
Bay Sparhawk Mormon’dur ve Bayan Parker daha sonra kiliseye katıldı, grupla ilgili makalelerde sıkça bahsedilen bir nokta. 2001’de Chickfactor müzik dergisinde “İnsanlar bizim Minnesota’dan gelen ve üçte ikisi Mormon olan sessiz bir grup olduğumuzu söylemekten hoşlanıyorlar” dedi. “Ama hey, biliyor musun? Biz de bazı şarkılar yazıyoruz.”
Bay Sparhawk, bir yıl boyunca Brigham Young Üniversitesi’ne girdi, ardından Minnesota Duluth Üniversitesi’nde Bayan Parker’a katıldı. Mezun olduktan sonra, Bayan Parker’ı basçı John Nichols ile kurduğu bir gruba katılmaya davet etti. Davulların, ona sahnenin arkasında vokal tarzlarını ortaya çıkarabileceği güvenli bir alan verdiğini söyledi.
Bayan Parker’a Aralık 2020’de kanser teşhisi kondu, ancak grubun, Death Cab for Cutie için Amerika Birleşik Devletleri turu açılışı da dahil olmak üzere, grubun birden fazla tarihi iptal etmek zorunda kaldığı bir sonraki yaza kadar hastalığını açıklamadı.
Kocasına ek olarak, çocukları Hollis ve Cyrus tarafından hayatta kaldı; onun annesi; ve kız kardeşleri Cindy Elam ve Wanda Larson.
Sakin kişiliğine rağmen, Bayan Parker hiç de zorlayıcı değildi. Bay Sparhawk, “Sıkıcı müzikten rahatsız olmadı,” dedi. “Sıradanlık çekmedi.” Sakinleştirici bir tavırla Bayan Parker, kadro değişiklikleri, yorucu turne programları ve kayıt seansları boyunca rotasını Düşük tuttu.
Bay Sparhawk’ın dediği gibi: “Orada olan gerçek ruh ve sihir Mim’den geldi. Sırf kim olduğu için, ‘İşte benim parametrelerim’ dedi ve biz de bunların içinde çalışmak zorundaydık. Bunu yaparken, temelde tamamen kaotik ve hızlı yanan bir patlamayı, sürecek olan yavaş ve parlak bir parıltıya yönlendirdi.”
Grubu kurduğu kocası Alan Sparhawk, nedeninin yumurtalık kanseri olduğunu söyledi.
Aslında yıllar içinde bir dizi basçıya sahip olan bir çift olan Low, ilk albümü “I Could Live in Hope”u 1994 yılında çıkardı. Grunge döneminin hızla yükselen, ancak bazen trajik bir şekilde alevlenen birçok grubunun aksine. — Low, 90’lardan sağ çıktı, 13 stüdyo albümü gezdi ve kaydetti.
Low’un hiçbir zaman hit single’ı veya platin albümü olmadı, ancak etkisi hissedildi. Led Zeppelin’in baş şarkıcısı Robert Plant, 2010’da çıkardığı “Band of Joy” albümünde, 2005’ten kalma bir Low şarkısı olan “Monkey”in çağrıştırıcı bir versiyonunu kaydetti. Mavis Staples, Low’un 2013 yılında çıkardığı “Holy Ghost” şarkısını yine o yıl çıkardığı “One True Vine” albümünde yorumladı.
Bayan Parker’ın ölümünün ardından, Bay Plant, Bon Iver’dan Justin Vernon ve Sleater-Kinney’den Carrie Brownstein, onun öneminden bahseden müzik sanatçıları arasındaydı.
The Guardian’da Wilco’dan Jeff Tweedy, “Bence çoğu insan Mimi’ye bakar ve onun ciddi bir sanatçı olduğunu tahmin etmez” dedi. “Herhangi bir iddiada bulunduğunu sanmıyorum – Midwesterner’den başka bir şey olarak okunan hiçbir şey yoktu.”
Low, en başından beri indie rock yörüngesinde iyi bir konuma sahipti. Grup, Seattle merkezli etkili Sub Pop’u Nirvana ve Soundgarden gibi arketip gruplarla paylaştı. Ancak Low’un minimalist, melankolik sesi, çağı tanımlamaya gelen X Kuşağının endişe marşlarıyla keskin bir tezat oluşturuyordu.
Bayan Parker, basçı Matt Livingston, merkez ve Bay Sparhawk ile 2007’de Bayan Parker’ın bodrum stüdyosunda ve Bay Sparhawk’ın Duluth, Minn’deki evinde. Kredi… Jim Mone/Associated Press
Çiftin dirge benzeri tempolar ve parıldayan sonik dokular üzerindeki eterik vokal armonileri ile Low, Joy Division gibi grupların 1980’lerin kasvetli rock’ından ve Velvet Underground’ın ustaca ahenksiz erken döneminden ilham aldı. Kariyerinin başlarında grup, 1980’lerin sonlarında American Music Club ve Galaxie 500 gibi gruplarla şekillenen, slowcore olarak bilinen niş bir türü özetlemeye başladı.
Bay Sparhawk bir telefon görüşmesinde, “’Yavaş’ teriminin ortalıkta dolaşması biraz benim hatam” dedi. “İlk gösterimizi izleyen bir plak dükkanı katibi arkadaşım tarafından icat edildi. Tür isimleri hakkında şaka yapıyorduk – bilirsiniz, metalin alt-alt-alt kategorileri ve bunun gibi şeyler. Bu terimden ilk röportajlarımızdan birinde bahsetmiştim. Biz farkına varmadan, o her yerdeydi.”
Low, bu güvercin deliğini aştı, ancak övgü kazanmaya devam etti. 2021’de yayınlanan en son albümü “Hey What”, Rolling Stone’dan dört yıldız aldı.
Kory Grow o derlemede şöyle yazmıştı: “Düşük gibi uçuruma çok az grup bakmıştır”, “insanlık durumunun kırılganlığını ayrıştırarak, dinleyicileri buz gibi yavaş tempolarla test ederek, güzel melodileri seyrek dokular veya uyumsuzlukla kapladı. Ve hiçbir grup bunu Low ile aynı kutsayan zarafetle yapmadı.”
Bu zarafet, ruhsal boşluğa ve kaybolan ufuklara göndermeler yapan, karamsar, bazen somurtkan şarkı sözleriyle damgasını vurdu. “Aşkınlık tutkumu besliyor/Suyumu şaraba çeviriyor/Keşke boş olsaydım/Artık pek bir şey bilmiyorum ama bir şeylerin ters gittiğini anlayabiliyorum”, Bayan Parker kocasıyla birlikte “Holy Ghost” şarkısını söyledi uyumlu hale getirmek.
Bayan Parker, 2021’de NPR programı “Her Şey Dikkate Alındı” konulu bir röportajda, “Güzelliğe doğru ilerliyorum ve Alan’ın bazen kaosa odaklandığını biliyorum,” dedi.
Bay Sparhawk, utangaç olduğu ve ilgi odağında huzursuz hissettiği için, Bayan Parker için Low’un ana akım başarı eksikliğinin iyi olduğunu söyledi.
“Onun sesi, sadece şarkı söyleyen birinin sesiydi, sizi bir şeye ikna etmeye çalışmıyordu,” dedi. “Sana şarkı söylemiyordu. Dikkat çekmek için şarkı söylemiyordu. Bazen görünmek bile istemiyordu. O sadece olmak istedi.”
2004’te Bayan Parker. Wilco’dan Jeff Tweedy, “Bence çoğu insan Mimi’ye bakar ve onun ciddi bir sanatçı olduğunu tahmin etmez” dedi. “Midwesterner’dan başka bir şey olarak okunan bir şey yoktu.” Kredi… Joe Cunningham, Sub Pop aracılığıyla
Mimi Jo Parker, 15 Eylül 1967’de Clearbrook, Minn.’de Robert ve Joy (Berg) Parker’ın üç kızından en küçüğü olarak doğdu.
Bayan Parker (ilk adını MIM-ee olarak telaffuz eden ama MEE-mee diye telaffuz edenleri asla düzeltmeyen Bay Sparhawk, dedi) ailesi tarafından işletilen bir çiftlikte büyüdü. Babası aynı zamanda bir marangoz ve tamirciydi ve annesi bir şef ve hevesli bir country şarkıcısıydı.
Kendinden emin bir erkek fatma olan Bayan Parker hayvanlarla ilgilendi (en sevdiği domuzlardı), kamyonları oyuncak bebeklere tercih etti ve lisede basketbol, voleybol ve atletizmde mükemmeldi.
Bay Sparhawk, okul bandosunda davul çaldığını ve evde ve topluluk etkinliklerinde anneleriyle birlikte şarkı söylerken kız kardeşleriyle uyum sağlayarak müzikal duyarlılığını geliştirdiğini söyledi.
Bay Sparhawk’ı dördüncü sınıftan beri tanıyordu ve lisenin ilk yılından sonraki yaz aylarında onunla çıkmaya başladı. 1990 yılında evlendiler.
Bay Sparhawk Mormon’dur ve Bayan Parker daha sonra kiliseye katıldı, grupla ilgili makalelerde sıkça bahsedilen bir nokta. 2001’de Chickfactor müzik dergisinde “İnsanlar bizim Minnesota’dan gelen ve üçte ikisi Mormon olan sessiz bir grup olduğumuzu söylemekten hoşlanıyorlar” dedi. “Ama hey, biliyor musun? Biz de bazı şarkılar yazıyoruz.”
Bay Sparhawk, bir yıl boyunca Brigham Young Üniversitesi’ne girdi, ardından Minnesota Duluth Üniversitesi’nde Bayan Parker’a katıldı. Mezun olduktan sonra, Bayan Parker’ı basçı John Nichols ile kurduğu bir gruba katılmaya davet etti. Davulların, ona sahnenin arkasında vokal tarzlarını ortaya çıkarabileceği güvenli bir alan verdiğini söyledi.
Bayan Parker’a Aralık 2020’de kanser teşhisi kondu, ancak grubun, Death Cab for Cutie için Amerika Birleşik Devletleri turu açılışı da dahil olmak üzere, grubun birden fazla tarihi iptal etmek zorunda kaldığı bir sonraki yaza kadar hastalığını açıklamadı.
Kocasına ek olarak, çocukları Hollis ve Cyrus tarafından hayatta kaldı; onun annesi; ve kız kardeşleri Cindy Elam ve Wanda Larson.
Sakin kişiliğine rağmen, Bayan Parker hiç de zorlayıcı değildi. Bay Sparhawk, “Sıkıcı müzikten rahatsız olmadı,” dedi. “Sıradanlık çekmedi.” Sakinleştirici bir tavırla Bayan Parker, kadro değişiklikleri, yorucu turne programları ve kayıt seansları boyunca rotasını Düşük tuttu.
Bay Sparhawk’ın dediği gibi: “Orada olan gerçek ruh ve sihir Mim’den geldi. Sırf kim olduğu için, ‘İşte benim parametrelerim’ dedi ve biz de bunların içinde çalışmak zorundaydık. Bunu yaparken, temelde tamamen kaotik ve hızlı yanan bir patlamayı, sürecek olan yavaş ve parlak bir parıltıya yönlendirdi.”