Nisan Ashley, Liverpool’daki yoksulluktan Londra sosyetesinin zirvesine yükselen bir model ve sosyetik. , 27 Aralık’ta Londra’daki evinde öldü. 86 yaşındaydı.
Arkadaşı Tim Brunsden ölümü doğruladı. Nedenini belirtmedi, ancak sağlığının bozulduğunu söyledi.
Heykelsi figürü, büyüleyici geyiği gözleri ve Avrupa’nın şık setinde tanımaya değer herkesle omuz omuza verme konusundaki Zeligesk yeteneğiyle Bayan Ashley, maddi zenginliği kucaklamak için onlarca yıllık kemer sıkmadan sıyrılan 1960’ların İngiltere’sinin sallanan hedonizmini somutlaştırdı.
John Lennon ve Mick Jagger ile parti yaptı. Salvador Dalí onu boyamak istedi (çıplak; o reddetti). Elvis Presley ona kur yaptı. Daha sonra, bir dizi anılarında, aktör Omar Sharif ve şarkıcı Michael Hutchence dahil olmak üzere birçok sevgilisinin adını açıkladı.
Gerektiğinde hostes ve dansçı olarak çalıştı. Ama aynı zamanda yeterince varlıklı arkadaş da yetiştirmişti ki, bu tür ihtiyaçlar nadiren görülüyordu.
The Sunday Observer 1982’de “Öğle yemeği için özel uçağınızla Cenevre’ye uçmaya karar verdiyseniz, o zaman April sizin kızınızdı” diye yazmıştı.
Ashley, 1962’de Londra’daki Astor Club’da sahne aldı. 1960’larda hostes ve dansçı olarak çalıştı, ancak aynı zamanda yeterince zengin arkadaşlar edindi ve çoğu zaman çalışmasına gerek yoktu. Kredi. . . Keystone/Hulton Arşivi/Getty Images
Skandal, Bayan Ashley’i takip ediyor gibiydi: 1961’de bir arkadaşı onu bir magazin dergisine transeksüel olarak ifşa etti. Bir İngiliz baronunun oğluyla olan kısa evliliği, yüksek profilli bir iptal kavgasına yol açtı ve 1970’de transseksüelleri reddeden dönüm noktası niteliğinde bir kararla sonuçlandı. kadınların kadın olarak yasal statüsü – ve Bayan Ashley’nin kocasının mirasından hiçbirini reddetme.
Sonunda ilgi odağı olmaktan çıkıp önce İngiliz kırsalına, sonra Kaliforniya’ya ve son olarak da Güney Fransa’ya çekildi.
2005’te İngiltere’ye döndüğünde, ülkenin cinsiyet kimliği konusundaki tutumları değişmeye başlamıştı. 1980’lerin başında ayrıldığında, kendisine “ucube” dedi ve yabancıların onu dürttüğünü ve alay ettiğini söyledi; şimdi bir kahraman olarak kucaklandı.
Ashley, 2012 yılında “transseksüel eşitliğe hizmeti” nedeniyle Britanya İmparatorluğu Nişanı’na layık görüldü. ” Kredi. . . SEAN DEMPSEY/AFP/Getty Images
2012 yılında “transseksüel eşitliğe hizmeti” nedeniyle Britanya İmparatorluğu Nişanı’na seçildi. 2015 yılında memleketi Liverpool, onu “onur vatandaşı” olarak adlandırarak başarılarını kabul etti. ”
2008’de The Liverpool Daily Post’a “Ben her zaman üç şey söylerim” dedi. “Güzel olun, nazik olun – kendinize ve başkalarına karşı – ve hepsinden önemlisi cesur olun. Çenenizi kaldırın – hayata devam edin ve olabildiğince cesur olun. ”
April Ashley, 29 Nisan 1935’te Liverpool’da doğdu ve toplu konutlarda büyüdü. Babası Frederick Jamieson, Kraliyet Donanması için genellikle denizde olan ve evdeyken sarhoş olan bir aşçıydı. Ama aynı zamanda onu, geçiş yaptıktan sonra ailesinin onu kabul eden tek üyesi olan “nazik bir sarhoş” olarak hatırladı.
Annesi Ada (Kahverengi) Jamieson, İkinci Dünya Savaşı sırasında bir bomba fabrikasında çalıştı. Büyüdükçe yuvarlak kalçalar ve göğüsler gibi kadınsı özellikler sergilemeye başladığında April’la dalga geçen okuldaki erkekler gibi o da tacizciydi, yine de kendini bir erkek olarak tanımladı. Bayan Ashley 1970 yılında The Daily Mail’e çocukken şöyle dua edeceğini söyledi: “Lütfen Tanrım, uyandığımda bir kız olayım. ”
Yine de erkekliğini kanıtlamak için çaresizce 1951’de Tüccar Donanması’na katıldı. Ancak bir kez daha fiziksel görünümü nedeniyle zorbalığa uğradı ve Los Angeles’ta kıyı izni sırasında intihara teşebbüs etti.
Liverpool’a döndüğünde, bir akıl hastanesine yattı ve burada doktorlara “beni daha erkeksi yapmaları” için yalvardı, 1961’de News of the World için birinci şahıs hesabına yazdı. Onu uyuşturucuyla tedavi ettiler ve elektroşok tedavisi. “Bir yıl sürdü,” diye hatırladı, “ve günün sonunda bana faydası olmadığını söylediler. ”
Evde istenmeyen kadın olarak giyinmeye başladığı Londra’ya taşındı. Fransa’da bir tatil sırasında, Paris’in ünlü bir gece kulübü olan Le Carrousel’de dans etme işini bulan bir grup drag sanatçısıyla tanıştı.
O zamana kadar Bayan Ashley östrojen alıyor ve geçiş ameliyatı için para biriktiriyordu. 1960 yılında, bir Carrousel dansçısı ve geçiş yaptığı bilinen ilk Fransız olan Coccinelle’den bir referans mektubu ile Fas’ın Kazablanka kentine gitti. Orada cinsiyet geçişinde tekniklere öncülük etmiş bir jinekolog olan Dr. Georges Burou ile tanıştı.
Ameliyat yedi saat sürdü. Bayan Ashley, batmadan hemen önce Dr. Burou’nun “Au revoir, Mösyö. Uyandığında onu “Bonjour, Matmazel. ”
Londra’ya döndü ve burada April Ashley adıyla bir kadın olarak hükümete kaydoldu. Çarpıcı görünüşü ve bir dansçı olarak geçmişi, Londra’nın moda dünyasına girmesini kolaylaştırdı ve kısa süre sonra İngiltere’nin en iyi tasarımcılarından bazıları için iç çamaşırı modellemeye başladı. Oyunculuğa da, 1962’de gösterime giren Bob Hope-Bing Crosby’nin “Yol” filmlerinin sonuncusu “Hong Kong’a Giden Yol”da küçük bir rolle başladı.
Ancak, 1961’de bir arkadaşı, Bayan Ashley’nin hikayesini bir İngiliz magazin dergisine sattığında, tomurcuklanan kariyeri kısa kesildi. Altı aylık modelleme sözleşmeleri anında kurudu ve filmin yapımcıları onun adını jeneriğinden çıkardı.
İspanya’ya taşındı, burada tutumları daha rahat ve işi daha kolay buldu. Modelliğin yanı sıra, ikinci Baron Rowallan olan Thomas Corbett’in şımarık oğlu Arthur Corbett’in sahibi olduğu biri de dahil olmak üzere Costa del Sol’daki gece kulüplerinde dans ve ev sahipliği yaptı.
Ashley ve Arthur Corbett 1963’te Cebelitarık’ta evlendikleri gün. Evlilik hiçbir zaman tamamlanmadı ve Bayan Ashley iki hafta sonra İspanyol bir asilzadeyle kaçtı. Manşetlere konu olan bir davada, Bay Corbett daha sonra evliliğin iptali için dava açtı. Kredi. . . Simpson/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images
İki yıllık bir flörtten sonra – Bay Corbett ilk karısından boşanmasını sonuçlandırmak zorunda kaldı – ikisi 1963’te evlendi. Corbett onun kimliğinin tamamen farkındaydı, ancak evliliği asla tamamlamadılar; her biri diğerini suçladı ve Bayan Ashley iki hafta sonra İspanyol bir asilzadeyle kaçtı.
Birkaç yıl boyunca Avrupa’yı dolaştı, Napoli, Roma ve Paris’te yaşadı ve ara sıra çalıştı. Aktör Peter O’Toole ile arkadaş oldu ve Bay O’Toole’un “Lawrence of Arabia”daki rol arkadaşı Bay Sharif ile bir ilişkisi oldu. ”
Parası tükendiğinde, maaşını ödemediği için kocasına dava açtı. İptal için dava açtı. Dava, ünlü skandalının tüm tuzaklarına sahipti – Seks! Moda! Soylu! – ve bir kez daha Bayan Ashley manşetlere çıktı.
Corbett v. Corbett davası üç yıl sürdü. 1970 yılında Bayan Ashley aleyhindeki kararında yargıç, ameliyatına rağmen kadının “her zaman bir erkek” olduğuna ve iki erkek arasında evliliğin imkansız olduğuna hükmetti.
Bayan Ashley, kendini yeniden başlatan biri değilse hiçbir şeydi. Bir arkadaşıyla birlikte Londra, April ve Desmond’s’ta bir restoran açtı; yemekler vasattı ama kalabalık sallanıyordu. Bayan Ashley, Thea Porter kaftanlarıyla süslenmiş ve bir kez daha Londra’nın şık takımıyla koşarak kapıyı sık sık çalıştırırdı.
Asla partiden kaçmazdı, bir gecede 32 martini içmekle övünürdü. Bu doğru olsun ya da olmasın, serseri hayat canını yaktı ve bir dizi kalp krizinden sonra 1975’te kaçarak Galler sınırındaki küçük bir bohem kasaba olan Hay-on-Wye’ye yerleşti. 1980’lerin başında, yeniden başlamak için San Diego’ya taşındı ve burada bir stüdyo dairede anonimlik ve vahşi yaşam temalı bir sanat galerisinde cam kuğular ve kaymaktaşı kurtları satan bir iş buldu.
Bir noktada Jeffrey West ile evlendi; yaklaşık on yıl sonra boşandılar. Hemen kurtulan bırakmaz.
90’ların sonlarında, Bayan Ashley, arkadaşlarına daha yakın olmak için Fransa’nın Nice kentinin dışındaki bir kasabaya taşındı. 2001 yılında Bay Corbett’in ailesi hakkında popüler bir belgeselde göründükten sonra hikayesine olan ilgi arttı. Aynı yıl, Avrupa İnsan Hakları Komisyonu Corbett v. Corbett davasını düşürerek İngiltere’yi transseksüel haklarıyla ilgili yeni yasalar yazmaya zorladı.
Bayan Ashley bir açıklık gördü. Londra’daki günlerinden eski bir arkadaşı olan ve o sırada başbakan yardımcısı olan John Prescott’a ulaştı. Yeni bir yasaya göre, 2005 yılında, onun kadın olduğunu onaylayan yeni bir doğum belgesi almayı başardı.
Ashley 2006’da. Hayatının sonlarında bir kez daha ünlüydü, bu sefer bir aktivist olarak ve üst tabaka dowager kimliğini benimsedi. Kredi. . . Shutterstock üzerinden
Ashley, bıraktığından çok farklı bir Londra’ya döndü. Transgender olmak hala tehlikeliyse de, o ayrıldıktan sonraki 25 yılda hayat yine de önemli ölçüde iyileşmişti. Bayan Ashley bir kez daha ünlüydü, bu sefer bir aktivist olarak. Oxford’da ders verdi, talk show’lara katıldı ve Liverpool’da bir yıl süren müze sergisine konu oldu.
Artık genç olmasa da yine de güzel, başka bir kimlik benimsedi, üst kabuklu dowager’ın kimliğini. Saçını maviye boyanmış mükemmel bir arı kovanına takmıştı ve turuncu aksanlı eşarplara, kusursuz görgü kurallarına ve aralıksız lakap takmaya bayılıyordu.
Douglas Thompson ile birlikte “First Lady” (2006) adlı bir anı yazdı. Bir film için seçildi, Catherine Zeta-Jones onu oynamak için sıraya girdi. Ancak 1982’de Duncan Fallowell ile birlikte yazdığı önceki otobiyografisi “April Ashley’s Odyssey”den kitabın büyük bölümlerini intihal ettiği ortaya çıkınca işler alt üst oldu ve hem Bay Fallowell hem de önceki kitabın yayıncısı buna itiraz etti. . “First Lady”nin kopyaları kağıt hamurundan çıkarıldı, film planları çizildi.
Onu rahatsız ediyor gibi görünmüyordu. Hiçbir şey yapmadı.
April Ashley’s Odyssey’de “Ben doğuştan iyimserim” diye yazdı. “Bazen beni bile korkutan müthiş bir yaşam zevkim var. Ve belki de ıstırap bunun sonucudur. Olması gerekmiyor, ama genellikle öyle. Ne kadar çok yoldan geçerseniz, arabaların çarpması riski o kadar artar. ”
Arkadaşı Tim Brunsden ölümü doğruladı. Nedenini belirtmedi, ancak sağlığının bozulduğunu söyledi.
Heykelsi figürü, büyüleyici geyiği gözleri ve Avrupa’nın şık setinde tanımaya değer herkesle omuz omuza verme konusundaki Zeligesk yeteneğiyle Bayan Ashley, maddi zenginliği kucaklamak için onlarca yıllık kemer sıkmadan sıyrılan 1960’ların İngiltere’sinin sallanan hedonizmini somutlaştırdı.
John Lennon ve Mick Jagger ile parti yaptı. Salvador Dalí onu boyamak istedi (çıplak; o reddetti). Elvis Presley ona kur yaptı. Daha sonra, bir dizi anılarında, aktör Omar Sharif ve şarkıcı Michael Hutchence dahil olmak üzere birçok sevgilisinin adını açıkladı.
Gerektiğinde hostes ve dansçı olarak çalıştı. Ama aynı zamanda yeterince varlıklı arkadaş da yetiştirmişti ki, bu tür ihtiyaçlar nadiren görülüyordu.
The Sunday Observer 1982’de “Öğle yemeği için özel uçağınızla Cenevre’ye uçmaya karar verdiyseniz, o zaman April sizin kızınızdı” diye yazmıştı.
Ashley, 1962’de Londra’daki Astor Club’da sahne aldı. 1960’larda hostes ve dansçı olarak çalıştı, ancak aynı zamanda yeterince zengin arkadaşlar edindi ve çoğu zaman çalışmasına gerek yoktu. Kredi. . . Keystone/Hulton Arşivi/Getty Images
Skandal, Bayan Ashley’i takip ediyor gibiydi: 1961’de bir arkadaşı onu bir magazin dergisine transeksüel olarak ifşa etti. Bir İngiliz baronunun oğluyla olan kısa evliliği, yüksek profilli bir iptal kavgasına yol açtı ve 1970’de transseksüelleri reddeden dönüm noktası niteliğinde bir kararla sonuçlandı. kadınların kadın olarak yasal statüsü – ve Bayan Ashley’nin kocasının mirasından hiçbirini reddetme.
Sonunda ilgi odağı olmaktan çıkıp önce İngiliz kırsalına, sonra Kaliforniya’ya ve son olarak da Güney Fransa’ya çekildi.
2005’te İngiltere’ye döndüğünde, ülkenin cinsiyet kimliği konusundaki tutumları değişmeye başlamıştı. 1980’lerin başında ayrıldığında, kendisine “ucube” dedi ve yabancıların onu dürttüğünü ve alay ettiğini söyledi; şimdi bir kahraman olarak kucaklandı.
Ashley, 2012 yılında “transseksüel eşitliğe hizmeti” nedeniyle Britanya İmparatorluğu Nişanı’na layık görüldü. ” Kredi. . . SEAN DEMPSEY/AFP/Getty Images
2012 yılında “transseksüel eşitliğe hizmeti” nedeniyle Britanya İmparatorluğu Nişanı’na seçildi. 2015 yılında memleketi Liverpool, onu “onur vatandaşı” olarak adlandırarak başarılarını kabul etti. ”
2008’de The Liverpool Daily Post’a “Ben her zaman üç şey söylerim” dedi. “Güzel olun, nazik olun – kendinize ve başkalarına karşı – ve hepsinden önemlisi cesur olun. Çenenizi kaldırın – hayata devam edin ve olabildiğince cesur olun. ”
April Ashley, 29 Nisan 1935’te Liverpool’da doğdu ve toplu konutlarda büyüdü. Babası Frederick Jamieson, Kraliyet Donanması için genellikle denizde olan ve evdeyken sarhoş olan bir aşçıydı. Ama aynı zamanda onu, geçiş yaptıktan sonra ailesinin onu kabul eden tek üyesi olan “nazik bir sarhoş” olarak hatırladı.
Annesi Ada (Kahverengi) Jamieson, İkinci Dünya Savaşı sırasında bir bomba fabrikasında çalıştı. Büyüdükçe yuvarlak kalçalar ve göğüsler gibi kadınsı özellikler sergilemeye başladığında April’la dalga geçen okuldaki erkekler gibi o da tacizciydi, yine de kendini bir erkek olarak tanımladı. Bayan Ashley 1970 yılında The Daily Mail’e çocukken şöyle dua edeceğini söyledi: “Lütfen Tanrım, uyandığımda bir kız olayım. ”
Yine de erkekliğini kanıtlamak için çaresizce 1951’de Tüccar Donanması’na katıldı. Ancak bir kez daha fiziksel görünümü nedeniyle zorbalığa uğradı ve Los Angeles’ta kıyı izni sırasında intihara teşebbüs etti.
Liverpool’a döndüğünde, bir akıl hastanesine yattı ve burada doktorlara “beni daha erkeksi yapmaları” için yalvardı, 1961’de News of the World için birinci şahıs hesabına yazdı. Onu uyuşturucuyla tedavi ettiler ve elektroşok tedavisi. “Bir yıl sürdü,” diye hatırladı, “ve günün sonunda bana faydası olmadığını söylediler. ”
Evde istenmeyen kadın olarak giyinmeye başladığı Londra’ya taşındı. Fransa’da bir tatil sırasında, Paris’in ünlü bir gece kulübü olan Le Carrousel’de dans etme işini bulan bir grup drag sanatçısıyla tanıştı.
O zamana kadar Bayan Ashley östrojen alıyor ve geçiş ameliyatı için para biriktiriyordu. 1960 yılında, bir Carrousel dansçısı ve geçiş yaptığı bilinen ilk Fransız olan Coccinelle’den bir referans mektubu ile Fas’ın Kazablanka kentine gitti. Orada cinsiyet geçişinde tekniklere öncülük etmiş bir jinekolog olan Dr. Georges Burou ile tanıştı.
Ameliyat yedi saat sürdü. Bayan Ashley, batmadan hemen önce Dr. Burou’nun “Au revoir, Mösyö. Uyandığında onu “Bonjour, Matmazel. ”
Londra’ya döndü ve burada April Ashley adıyla bir kadın olarak hükümete kaydoldu. Çarpıcı görünüşü ve bir dansçı olarak geçmişi, Londra’nın moda dünyasına girmesini kolaylaştırdı ve kısa süre sonra İngiltere’nin en iyi tasarımcılarından bazıları için iç çamaşırı modellemeye başladı. Oyunculuğa da, 1962’de gösterime giren Bob Hope-Bing Crosby’nin “Yol” filmlerinin sonuncusu “Hong Kong’a Giden Yol”da küçük bir rolle başladı.
Ancak, 1961’de bir arkadaşı, Bayan Ashley’nin hikayesini bir İngiliz magazin dergisine sattığında, tomurcuklanan kariyeri kısa kesildi. Altı aylık modelleme sözleşmeleri anında kurudu ve filmin yapımcıları onun adını jeneriğinden çıkardı.
İspanya’ya taşındı, burada tutumları daha rahat ve işi daha kolay buldu. Modelliğin yanı sıra, ikinci Baron Rowallan olan Thomas Corbett’in şımarık oğlu Arthur Corbett’in sahibi olduğu biri de dahil olmak üzere Costa del Sol’daki gece kulüplerinde dans ve ev sahipliği yaptı.
Ashley ve Arthur Corbett 1963’te Cebelitarık’ta evlendikleri gün. Evlilik hiçbir zaman tamamlanmadı ve Bayan Ashley iki hafta sonra İspanyol bir asilzadeyle kaçtı. Manşetlere konu olan bir davada, Bay Corbett daha sonra evliliğin iptali için dava açtı. Kredi. . . Simpson/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images
İki yıllık bir flörtten sonra – Bay Corbett ilk karısından boşanmasını sonuçlandırmak zorunda kaldı – ikisi 1963’te evlendi. Corbett onun kimliğinin tamamen farkındaydı, ancak evliliği asla tamamlamadılar; her biri diğerini suçladı ve Bayan Ashley iki hafta sonra İspanyol bir asilzadeyle kaçtı.
Birkaç yıl boyunca Avrupa’yı dolaştı, Napoli, Roma ve Paris’te yaşadı ve ara sıra çalıştı. Aktör Peter O’Toole ile arkadaş oldu ve Bay O’Toole’un “Lawrence of Arabia”daki rol arkadaşı Bay Sharif ile bir ilişkisi oldu. ”
Parası tükendiğinde, maaşını ödemediği için kocasına dava açtı. İptal için dava açtı. Dava, ünlü skandalının tüm tuzaklarına sahipti – Seks! Moda! Soylu! – ve bir kez daha Bayan Ashley manşetlere çıktı.
Corbett v. Corbett davası üç yıl sürdü. 1970 yılında Bayan Ashley aleyhindeki kararında yargıç, ameliyatına rağmen kadının “her zaman bir erkek” olduğuna ve iki erkek arasında evliliğin imkansız olduğuna hükmetti.
Bayan Ashley, kendini yeniden başlatan biri değilse hiçbir şeydi. Bir arkadaşıyla birlikte Londra, April ve Desmond’s’ta bir restoran açtı; yemekler vasattı ama kalabalık sallanıyordu. Bayan Ashley, Thea Porter kaftanlarıyla süslenmiş ve bir kez daha Londra’nın şık takımıyla koşarak kapıyı sık sık çalıştırırdı.
Asla partiden kaçmazdı, bir gecede 32 martini içmekle övünürdü. Bu doğru olsun ya da olmasın, serseri hayat canını yaktı ve bir dizi kalp krizinden sonra 1975’te kaçarak Galler sınırındaki küçük bir bohem kasaba olan Hay-on-Wye’ye yerleşti. 1980’lerin başında, yeniden başlamak için San Diego’ya taşındı ve burada bir stüdyo dairede anonimlik ve vahşi yaşam temalı bir sanat galerisinde cam kuğular ve kaymaktaşı kurtları satan bir iş buldu.
Bir noktada Jeffrey West ile evlendi; yaklaşık on yıl sonra boşandılar. Hemen kurtulan bırakmaz.
90’ların sonlarında, Bayan Ashley, arkadaşlarına daha yakın olmak için Fransa’nın Nice kentinin dışındaki bir kasabaya taşındı. 2001 yılında Bay Corbett’in ailesi hakkında popüler bir belgeselde göründükten sonra hikayesine olan ilgi arttı. Aynı yıl, Avrupa İnsan Hakları Komisyonu Corbett v. Corbett davasını düşürerek İngiltere’yi transseksüel haklarıyla ilgili yeni yasalar yazmaya zorladı.
Bayan Ashley bir açıklık gördü. Londra’daki günlerinden eski bir arkadaşı olan ve o sırada başbakan yardımcısı olan John Prescott’a ulaştı. Yeni bir yasaya göre, 2005 yılında, onun kadın olduğunu onaylayan yeni bir doğum belgesi almayı başardı.
Ashley 2006’da. Hayatının sonlarında bir kez daha ünlüydü, bu sefer bir aktivist olarak ve üst tabaka dowager kimliğini benimsedi. Kredi. . . Shutterstock üzerinden
Ashley, bıraktığından çok farklı bir Londra’ya döndü. Transgender olmak hala tehlikeliyse de, o ayrıldıktan sonraki 25 yılda hayat yine de önemli ölçüde iyileşmişti. Bayan Ashley bir kez daha ünlüydü, bu sefer bir aktivist olarak. Oxford’da ders verdi, talk show’lara katıldı ve Liverpool’da bir yıl süren müze sergisine konu oldu.
Artık genç olmasa da yine de güzel, başka bir kimlik benimsedi, üst kabuklu dowager’ın kimliğini. Saçını maviye boyanmış mükemmel bir arı kovanına takmıştı ve turuncu aksanlı eşarplara, kusursuz görgü kurallarına ve aralıksız lakap takmaya bayılıyordu.
Douglas Thompson ile birlikte “First Lady” (2006) adlı bir anı yazdı. Bir film için seçildi, Catherine Zeta-Jones onu oynamak için sıraya girdi. Ancak 1982’de Duncan Fallowell ile birlikte yazdığı önceki otobiyografisi “April Ashley’s Odyssey”den kitabın büyük bölümlerini intihal ettiği ortaya çıkınca işler alt üst oldu ve hem Bay Fallowell hem de önceki kitabın yayıncısı buna itiraz etti. . “First Lady”nin kopyaları kağıt hamurundan çıkarıldı, film planları çizildi.
Onu rahatsız ediyor gibi görünmüyordu. Hiçbir şey yapmadı.
April Ashley’s Odyssey’de “Ben doğuştan iyimserim” diye yazdı. “Bazen beni bile korkutan müthiş bir yaşam zevkim var. Ve belki de ıstırap bunun sonucudur. Olması gerekmiyor, ama genellikle öyle. Ne kadar çok yoldan geçerseniz, arabaların çarpması riski o kadar artar. ”