Time ve US News & World Report gazetelerinde köşe yazarı olarak sivri zekasını liberal kutsal inek sürülerini, özellikle de üniversite kampüslerinden dışarı çıkanları kesmek için kullanan John Leo, Pazartesi günü Bronx’ta öldü. . 86 yaşındaydı.
Kızı Alex Leo, bir bakımevinde ölüm nedeninin belirlenmediğini, ancak Parkinson hastalığından muzdarip olduğunu ve yakın zamanda Covid-19 nedeniyle hastaneye kaldırıldığını söyledi.
Bay Leo genellikle bir liberter ve muhafazakar olarak etiketlenirdi, ancak kendisinin de olmadığı konusunda ısrar etti – yine de, olumlu eylem ve kampüs konuşma kodları gibi sol kanat dindarlarına karşı genellikle küçümseyen tonu için uygun olmayan terimler değildi. .
Edebi kahramanları Mark Twain, HL Mencken ve AJ Liebling gibi, kendisini sosyal bir şüpheci olarak gördü. Onlar gibi, Amerikan hayatına, silahsız bir mizah anlayışı ve derin bir kültürel ve tarihsel bilgi birikimi ile mayalanmış bir gözüyle baktı.
Yakın bir arkadaşı olan yazar Roger Rosenblatt, “Birçok yönden eski moda bir Demokrattı” dedi. “O sağcı bir deliden başka bir şey değildi.”
Yine kahramanları gibi ve günümüzün siyasi eğilimli köşe yazarlarının çoğunun aksine, Bay Leo kendisini ideolojik düşmanları ezmek için bir savaşçıdan çok okuyucuları aydınlanmaya doğru iten düşünceli bir muhatap olarak gördü.
1996’da Christian Today dergisine şunları söyledi: “İnsanlar karşı koyacak güçlü analizlere açlar. Benimle aynı fikirde olmayabilirler, ama söylediklerimi kastettiğime inanıyorlar. Güçlü bir şekilde söylersem, ‘Evet, doğru’ veya ‘Sanırım fasulye dolu ve nedenini açıklayacağım’ diyecekler. Her halükarda insanları düşündürüyor.”
Ancak duruşu sadece eleştirel değildi. Liberal bireycilik ve yaygın kapitalizm tarafından saldırıya uğrayan, nesli tükenmekte olan bir Amerikan topluluk duygusu olarak gördüklerini savunarak, kendine bir ahlakçı yaptı.
“Kültür, komünal duygudan uzaklaşarak, her birimizin avantaj peşinde koşan sadece 250 milyon atom olduğumuz görüşüne yöneldi” dedi.
1980’lerin sonlarında ve 90’larda US News & World Report’ta köşe yazarı olarak, Bay Leo, dönemin şiddetli kültür savaşlarında başrol oynadı. ırk, cinsiyet ve eşitsizlik hakkında, aynı meseleler üzerinde günümüzün savaşlarına oldukça benzer görünebilen çekişmeli tartışmalarla damgalandı.
Gerici değildi – örneğin, birçok muhafazakarın hala açık homofobi ticareti yaptığı bir zamanda eşcinsel haklarını destekledi. Özellikle, Batı kanonunu ortadan kaldırmanın ve “çalışma” programlarının – engelli çalışmaları, kültürel çalışmalar – çoğalmasının ona saçma ve tehlikeli geldiği üniversitede beşeri bilimler bölümlerinde aşırılığı hedef almayı tercih etti.
Bir gözü kampüsteyken, diğerini popüler kültüre ve kurumsal açgözlülüğün hizmetinde onun alçalması olarak gördüğü şeye tuttu. Eski eğitim sekreteri William J. Bennett gibi diğer muhafazakarlarla birlikte, 1990’ların ortalarında, büyük bir gangsta rap yapımcısı olan Interscope Records’un sahibi olduğu için Time Warner’ı aradı. Büyük ölçüde onların baskılarının bir sonucu olarak, Time Warner 1995’te Interscope’taki hissesini sattı.
Ancak bazı savaşçı arkadaşlarının aksine, Bay Leo tam bir mavi burunlu olarak görülemeyecek kadar komik bir yazardı. Kendisiyle alay etti ve bilgisini hafifçe kullandı. En sevdiği ressamın Sherwin Williams olduğu konusunda ısrar etti. 1989’da yayınlanan ilk kitabına “Ruslar Beyzbolu Nasıl İcat Etti ve Aydınlanmanın Diğer Denemelerini” başlığını verdi.
İlk kitabının başlığından da anlaşılacağı gibi, Bay Leo tam bir mavi burunlu olarak görülemeyecek kadar komik bir yazardı. Kredi… Delacorte Press
“Leo, Frank McCourt, aktör-yazar komik,” diye yazdı gazeteci Dennis Duggan 1990’da Newsday’de. “Açık olduklarında, ki bu neredeyse her zaman olur, çenenizi dirseğinize dayayıp keyfini çıkarabilirsiniz, çünkü ne söylerseniz söyleyin makarnada çikolata sosu gibi oynayacak.”
John Patrick Leo, 16 Haziran 1935’te Hoboken, NJ’de doğdu – Bloomsday, not etmeyi severdi – ve yakınlardaki Teaneck’te büyüdü. Babası Maurice Leo, mutfak ve hastane ekipmanları tasarladı ve annesi Mary (Trincellita) Leo bir ev hanımıydı.
Bay. Leo, karma bir evde büyüdüğünü söyledi: Annesi liberal bir Demokrat, babası muhafazakar bir Cumhuriyetçiydi.
2013’te Narratively adlı çevrimiçi dergiye “Her Kasım ayında, birbirlerinin oyu iptal etmek için sandık başına gittiler” dedi. 1974’ten 1988’e kadar çalıştı, “muhafazakar erkeksi” bir koca ve liberal feminist karısı arasında devam eden hayali bir sohbet olan “Ralph ve Wanda” idi.
Bir genç olarak Manhattan’a, burs aldığı Yukarı Doğu Yakası’ndaki seçkin bir Cizvit kurumu olan Regis Lisesi’ne gitmek için gitti. 1952’de mezun oldu ve bir kampüs gazetesinin editörlüğünü yaptığı Toronto Üniversitesi’nde felsefe ve İngilizce okudu.
1957’de mezun olduktan sonra, gazetecilik alanında iş aramak için New Jersey’e dönmeden önce kısa bir süre yüksek lisans yapmayı düşündü. Bergen Akşam Kaydı’nı soğukkanlılıkla aradı ve hemen ölüm ilanları yazmak için işe alındı.
1960 yılında The Catholic Messenger adlı bir gazetenin editörlüğünü yapmak üzere Davenport, Iowa’ya taşındı ve üç yıl sonra liberal Katolik dergisi Commonweal için editör ve yazar olarak New York’a döndü. O zamanlar Bay Leo kendini liberal olarak görüyordu ve köşe yazıları, o zamanlar muhafazakar olan ama o zamandan beri oldukça liberal olan yazar Garry Wills’in yazılarının tam tersiydi.
Bay. Leo’nun Stephanie Wolf ile olan ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı. 1978’de Jacqueline McCord ile evlendi. Ondan kurtuldu. Kızı Alex ile birlikte, kız kardeşleri Virginia Kruger ve Maryann Napoli tarafından da hayatta kaldı; kardeşi Peter Leo; diğer iki kızı, her ikisi de ilk evliliğinden Kristin ve Karen Leo; ve üç torun.
John Leo, 2002 yılında kedisi Ralph ile evde. “Kültür,” dedi önce, “toplumsal duygudan uzaklaşarak, her birimizin sadece 250 milyon atomun avantaj peşinde koştuğu görüşüne yöneldi.” Kredi… Leo ailesi aracılığıyla
New York Times, 1967’de Bay Leo’yu ilk entelektüel ilişkiler muhabiri olarak işe aldı. Sadece iki yıl kaldı, ama daha iyi bir zaman aralığı seçemezdi.
Amerikan kültürü ve siyaseti, kişinin bakış açısına bağlı olarak, ya hızla gelişiyor ya da hızla içe çöküyordu ve Bay Leo, savaş karşıtı protestolar, Siyah militanlar, liberal ve muhafazakar Roma Katolikleri arasındaki çatışma ve ülkenin kolejlerinin ve üniversitelerinin siyasallaşması.
Haberciliği genellikle sola sempati duysa da, bu aynı zamanda birçok ılımlı liberal gibi onun tehlikeli aşırılık olarak gördüğü şeylerden tiksinerek uzaklaşmaya başladığı andı.
1974’te Time’a katılmadan önce New York Çevre Koruma İdaresi’nde (şu anda Çevre Koruma Departmanı) dört yıl komiser yardımcısı ve bir yıl The Village Voice için köşe yazarlığı yaptı. US News & 1988’de Dünya Raporu.
2005’te gazetecilikten emekli oldu ve daha sonra muhafazakar bir düşünce olan Manhattan Enstitüsü’nde öğretim üyesi oldu. Enstitünün, daha önce yine yükseköğretimin aşırılıklarına odaklanan Kampüsü Düşünme projesini yürüttü.
“Buranın Amerikan aptallığının merkezi olduğunu hissetti,” dedi Bay Rosenblatt. “Onun için bir altın madeniydi.”
Kızı Alex Leo, bir bakımevinde ölüm nedeninin belirlenmediğini, ancak Parkinson hastalığından muzdarip olduğunu ve yakın zamanda Covid-19 nedeniyle hastaneye kaldırıldığını söyledi.
Bay Leo genellikle bir liberter ve muhafazakar olarak etiketlenirdi, ancak kendisinin de olmadığı konusunda ısrar etti – yine de, olumlu eylem ve kampüs konuşma kodları gibi sol kanat dindarlarına karşı genellikle küçümseyen tonu için uygun olmayan terimler değildi. .
Edebi kahramanları Mark Twain, HL Mencken ve AJ Liebling gibi, kendisini sosyal bir şüpheci olarak gördü. Onlar gibi, Amerikan hayatına, silahsız bir mizah anlayışı ve derin bir kültürel ve tarihsel bilgi birikimi ile mayalanmış bir gözüyle baktı.
Yakın bir arkadaşı olan yazar Roger Rosenblatt, “Birçok yönden eski moda bir Demokrattı” dedi. “O sağcı bir deliden başka bir şey değildi.”
Yine kahramanları gibi ve günümüzün siyasi eğilimli köşe yazarlarının çoğunun aksine, Bay Leo kendisini ideolojik düşmanları ezmek için bir savaşçıdan çok okuyucuları aydınlanmaya doğru iten düşünceli bir muhatap olarak gördü.
1996’da Christian Today dergisine şunları söyledi: “İnsanlar karşı koyacak güçlü analizlere açlar. Benimle aynı fikirde olmayabilirler, ama söylediklerimi kastettiğime inanıyorlar. Güçlü bir şekilde söylersem, ‘Evet, doğru’ veya ‘Sanırım fasulye dolu ve nedenini açıklayacağım’ diyecekler. Her halükarda insanları düşündürüyor.”
Ancak duruşu sadece eleştirel değildi. Liberal bireycilik ve yaygın kapitalizm tarafından saldırıya uğrayan, nesli tükenmekte olan bir Amerikan topluluk duygusu olarak gördüklerini savunarak, kendine bir ahlakçı yaptı.
“Kültür, komünal duygudan uzaklaşarak, her birimizin avantaj peşinde koşan sadece 250 milyon atom olduğumuz görüşüne yöneldi” dedi.
1980’lerin sonlarında ve 90’larda US News & World Report’ta köşe yazarı olarak, Bay Leo, dönemin şiddetli kültür savaşlarında başrol oynadı. ırk, cinsiyet ve eşitsizlik hakkında, aynı meseleler üzerinde günümüzün savaşlarına oldukça benzer görünebilen çekişmeli tartışmalarla damgalandı.
Gerici değildi – örneğin, birçok muhafazakarın hala açık homofobi ticareti yaptığı bir zamanda eşcinsel haklarını destekledi. Özellikle, Batı kanonunu ortadan kaldırmanın ve “çalışma” programlarının – engelli çalışmaları, kültürel çalışmalar – çoğalmasının ona saçma ve tehlikeli geldiği üniversitede beşeri bilimler bölümlerinde aşırılığı hedef almayı tercih etti.
Bir gözü kampüsteyken, diğerini popüler kültüre ve kurumsal açgözlülüğün hizmetinde onun alçalması olarak gördüğü şeye tuttu. Eski eğitim sekreteri William J. Bennett gibi diğer muhafazakarlarla birlikte, 1990’ların ortalarında, büyük bir gangsta rap yapımcısı olan Interscope Records’un sahibi olduğu için Time Warner’ı aradı. Büyük ölçüde onların baskılarının bir sonucu olarak, Time Warner 1995’te Interscope’taki hissesini sattı.
Ancak bazı savaşçı arkadaşlarının aksine, Bay Leo tam bir mavi burunlu olarak görülemeyecek kadar komik bir yazardı. Kendisiyle alay etti ve bilgisini hafifçe kullandı. En sevdiği ressamın Sherwin Williams olduğu konusunda ısrar etti. 1989’da yayınlanan ilk kitabına “Ruslar Beyzbolu Nasıl İcat Etti ve Aydınlanmanın Diğer Denemelerini” başlığını verdi.
İlk kitabının başlığından da anlaşılacağı gibi, Bay Leo tam bir mavi burunlu olarak görülemeyecek kadar komik bir yazardı. Kredi… Delacorte Press
“Leo, Frank McCourt, aktör-yazar komik,” diye yazdı gazeteci Dennis Duggan 1990’da Newsday’de. “Açık olduklarında, ki bu neredeyse her zaman olur, çenenizi dirseğinize dayayıp keyfini çıkarabilirsiniz, çünkü ne söylerseniz söyleyin makarnada çikolata sosu gibi oynayacak.”
John Patrick Leo, 16 Haziran 1935’te Hoboken, NJ’de doğdu – Bloomsday, not etmeyi severdi – ve yakınlardaki Teaneck’te büyüdü. Babası Maurice Leo, mutfak ve hastane ekipmanları tasarladı ve annesi Mary (Trincellita) Leo bir ev hanımıydı.
Bay. Leo, karma bir evde büyüdüğünü söyledi: Annesi liberal bir Demokrat, babası muhafazakar bir Cumhuriyetçiydi.
2013’te Narratively adlı çevrimiçi dergiye “Her Kasım ayında, birbirlerinin oyu iptal etmek için sandık başına gittiler” dedi. 1974’ten 1988’e kadar çalıştı, “muhafazakar erkeksi” bir koca ve liberal feminist karısı arasında devam eden hayali bir sohbet olan “Ralph ve Wanda” idi.
Bir genç olarak Manhattan’a, burs aldığı Yukarı Doğu Yakası’ndaki seçkin bir Cizvit kurumu olan Regis Lisesi’ne gitmek için gitti. 1952’de mezun oldu ve bir kampüs gazetesinin editörlüğünü yaptığı Toronto Üniversitesi’nde felsefe ve İngilizce okudu.
1957’de mezun olduktan sonra, gazetecilik alanında iş aramak için New Jersey’e dönmeden önce kısa bir süre yüksek lisans yapmayı düşündü. Bergen Akşam Kaydı’nı soğukkanlılıkla aradı ve hemen ölüm ilanları yazmak için işe alındı.
1960 yılında The Catholic Messenger adlı bir gazetenin editörlüğünü yapmak üzere Davenport, Iowa’ya taşındı ve üç yıl sonra liberal Katolik dergisi Commonweal için editör ve yazar olarak New York’a döndü. O zamanlar Bay Leo kendini liberal olarak görüyordu ve köşe yazıları, o zamanlar muhafazakar olan ama o zamandan beri oldukça liberal olan yazar Garry Wills’in yazılarının tam tersiydi.
Bay. Leo’nun Stephanie Wolf ile olan ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı. 1978’de Jacqueline McCord ile evlendi. Ondan kurtuldu. Kızı Alex ile birlikte, kız kardeşleri Virginia Kruger ve Maryann Napoli tarafından da hayatta kaldı; kardeşi Peter Leo; diğer iki kızı, her ikisi de ilk evliliğinden Kristin ve Karen Leo; ve üç torun.
John Leo, 2002 yılında kedisi Ralph ile evde. “Kültür,” dedi önce, “toplumsal duygudan uzaklaşarak, her birimizin sadece 250 milyon atomun avantaj peşinde koştuğu görüşüne yöneldi.” Kredi… Leo ailesi aracılığıyla
New York Times, 1967’de Bay Leo’yu ilk entelektüel ilişkiler muhabiri olarak işe aldı. Sadece iki yıl kaldı, ama daha iyi bir zaman aralığı seçemezdi.
Amerikan kültürü ve siyaseti, kişinin bakış açısına bağlı olarak, ya hızla gelişiyor ya da hızla içe çöküyordu ve Bay Leo, savaş karşıtı protestolar, Siyah militanlar, liberal ve muhafazakar Roma Katolikleri arasındaki çatışma ve ülkenin kolejlerinin ve üniversitelerinin siyasallaşması.
Haberciliği genellikle sola sempati duysa da, bu aynı zamanda birçok ılımlı liberal gibi onun tehlikeli aşırılık olarak gördüğü şeylerden tiksinerek uzaklaşmaya başladığı andı.
1974’te Time’a katılmadan önce New York Çevre Koruma İdaresi’nde (şu anda Çevre Koruma Departmanı) dört yıl komiser yardımcısı ve bir yıl The Village Voice için köşe yazarlığı yaptı. US News & 1988’de Dünya Raporu.
2005’te gazetecilikten emekli oldu ve daha sonra muhafazakar bir düşünce olan Manhattan Enstitüsü’nde öğretim üyesi oldu. Enstitünün, daha önce yine yükseköğretimin aşırılıklarına odaklanan Kampüsü Düşünme projesini yürüttü.
“Buranın Amerikan aptallığının merkezi olduğunu hissetti,” dedi Bay Rosenblatt. “Onun için bir altın madeniydi.”