Kiliseye gizlilik kültürü ve çocukları taciz eden rahipleri koruduğunu inkar etmesi nedeniyle meydan okuyan bir Roma Katolik rahibi olan Rev. Donald Cozzens, 9 Aralık’ta Ohio, Mayfield Heights’ta öldü. 82 yaşındaydı.
Kız kardeşi Maryellen Dombek, nedenin Covid-19’un neden olduğu zatürre komplikasyonları olduğunu söyledi. Birkaç gün içinde bir hastanede virüse yenik düştüğünde, aşı olduğunu ve sağlıklı olduğunu, hala raketbol oynadığını ve bisiklete bindiğini söyledi.
Bir piskoposluk rahibi, ilahiyat fakültesi rektörü ve rahiplere ve ilahiyat öğrencilerine danışman olan Peder Cozzens, samimi yazılarıyla hem kilise içinde hem de dışında en çok tanınan kişiydi.
En etkili kitabı “Rahipliğin Değişen Yüzü”nde (2000), din adamlarının cinsel istismarının temel nedenlerini ve kilisenin yağmacı rahiplerin suçlarını nasıl örtbas ettiğini ilk keşfedenler arasındaydı.
Kitapta ayrıca, herkesin bildiği ama kimsenin tartışmadığı tabu bir konuyu vurguladı – giderek artan orantısız sayıda rahip eşcinseldi. “Eşcinsel rahiplerin diğer eşcinsel erkeklerle arkadaşlık ihtiyacı, daha büyük ABD piskoposluklarının çoğunda bir eşcinsel alt kültürü yarattı” diye yazdı.
Eşcinsel erkeklerin atanmasına karşı çıkmadı; gerçekten de, birçok eşcinsel rahibin son derece empatik ve etkili olduğunu söyledi. Ancak, onların çok sayıda olması, esasen, heteroseksüel rahipler üzerinde istikrarsızlaştırıcı bir etkiye sahip olabileceğini ve onları bakanlıktan caydırabileceğini söylediği bir “eşcinsel mesleği” olarak rahipliği kurduğunu söyledi.
Altı dile çevrilen kitap, içeriğinden çok yazarının bir otorite figürü olması nedeniyle tartışmalıydı; O sırada, Peder Cozzens, Cleveland’daki Saint Mary Ruhban Okulu ve İlahiyat Enstitüsü’nün rektörüydü.
“Bazıları rahipliği incittiğimi ve rahip kardeşlerime sadakatsiz olduğumu söyledi” dedi Cleveland ile 2018’de yaptığı bir röportajda. com. “Ancak, ele alınması gereken konular hakkında yazdığımı söyleyen birçok insan – bir kardinal, piskoposlar, rahipler ve meslekten olmayanlar – vardı. ”
Peder Cozzens’in en etkili kitabı “Rahipliğin Değişen Yüzü” (2000), din adamlarının cinsel istismarının temel nedenlerini ve kilisenin yırtıcı rahiplerin suçlarını nasıl örtbas ettiğini araştıran ilk kişiler arasındaydı.
Kilisenin öğretilerine karşı meydan okumasına rağmen, Peder Cozzens haydut bir rahip değil, iyi durumda kalan sadık bir adamdı. Yazılarının kiliseye olan sevgisinden ve onu daha sağlıklı hale getirme arzusundan kaynaklandığını söyledi.
“Konuşmaya Cesaret Eden İnanç”ın (2004) girişinde “Okuyucuyu hiçbir şeye ikna etmek için yazıyorum” diye yazmıştı. İkna etmek politikacıların ve tartışmacıların işidir, dedi; inançtan kaynaklanan konuşma, düşünmek ve düşünmek için bir davet olarak hizmet etmelidir.
Peder Cozzens’in eşcinsel rahipleri kabul etmesi resmi kiliseyle çelişiyordu. Papa Benedict XVI döneminde Vatikan, eşcinsel olmanın “nesnel olarak düzensiz” olduğunu ve eşcinsel erkeklerin rahipliğe kabul edilmemesi gerektiğini Katolik öğretisini yeniden dile getirdi. Papa Francis, tüm rahipler gibi eşcinsel rahiplerin de bekar kalması veya bakanlığı bırakması gerektiğini söyleyerek daha hoşgörülü bir tavrın sinyalini verdi.
“Rahipliğin Değişen Yüzü” yayınlandıktan iki yıl sonra, kilise, bakımları altındaki çocuklara cinsel tacizde bulunan yüzlerce rahibi koruduğu tespit edilen din adamlarına yönelik taciz skandalına gömüldü. Skandal Boston’da başladı ve tüm ülkeye yayıldı.
Cleveland’daki John Carroll Üniversitesi’nde sistematik teoloji profesörü ve yakın bir arkadaşı olan Edward P. Hahnenberg, “Bu, çalışmalarının geri kalanını ve rahiplik üzerine yazdıklarını şekillendirdi, çünkü gördüğü tüm sorunların çok dramatik bir tezahürüydü” Peder Cozzens’, bir telefon görüşmesinde söyledi.
“Bazı daha muhafazakar kilise figürleri, taciz skandalı için eşcinsel rahipleri suçlamak istediğinden,” diye ekledi, “konunun daha çok sağlıksız otorite ve güç kalıplarıyla ilgili olduğunu açıkça belirtti. ”
Peder Cozzens sonraki iki kitabında bu kalıpları inceledi: “Kutsal Sessizlik: İnkar ve Kilisedeki Kriz” (2002) ve “Konuşmaya Cesaret Eden İnanç. İnkar ve sessizliğin yıpratıcı etkilerini anlattı ve feodal ve gizlilik kültü olarak adlandırdığı liderlik yapısının nasıl daha hesap verebilir hale getirilebileceği konusunda dürüst bir tartışma çağrısında bulundu.
Peder Cozzens, liderlikte kadınların eksikliği ve “Bekarlığı Özgürleştirmek” (2006) adlı çalışmasında incelediği zorunlu bekarlığın potansiyel olarak zararlı etkileri de dahil olmak üzere, kilisenin karşı karşıya olduğu diğer sorunlarla da boğuştu.
Kendisinin bekarlık yeminine sadık kaldığını, ancak bunun isteğe bağlı olması gerektiğini düşündüğünü söyledi. Görev için hiçbir rasyonel veya dini temel görmedi; 12. yüzyıla kadar rahipler ve piskoposlar evlenmekte özgürdü. Son yıllarda rahip sayısındaki keskin düşüşten büyük ölçüde bekarlık şartının sorumlu olduğuna inanıyordu. Görev süresinin cinsel istismar skandalında bir rol oynayıp oynamadığından emin değildi ve bunun bazı durumlarda bir faktör olabileceğini söyledi. Ama her iki durumda da, dedi, bekarlıkta ısrar etmenin sonunda rahipliğin sonunu getirebileceğine inandı.
Peder Cozzens’ın kendisinin bekarlık yeminine sadık kaldığını, ancak bunun isteğe bağlı olması gerektiğini düşündüğünü söyledi. Görev için hiçbir rasyonel veya dini temel görmedi. Konuyla ilgili kitabı 2006 yılında yayınlandı.
Donald Bernard Cozzens, Bernard ve Florence (Gaye) Cozzens’in dört çocuğundan en büyüğü olarak 17 Mayıs 1939’da Cleveland’da doğdu. Annesi bir hukuk sekreteri ve daha sonra bir muhasebeciydi. Babası bir gaz şirketinde satış elemanıydı ve aynı zamanda yerel bir mezarlıkta ofis işleri yaptı.
Donald bir rahip olmak istediğini erkenden biliyordu. O zamanlar henüz doğmamış ancak aile hikayelerini duymuş olan ablası bir röportajda “Birinci sınıfta papazı oynardı” dedi. “Vanilyalı gofretler kullanır, ayin yapıyormuş gibi yapar, diğer kardeşlerimize de onu dinletirdi. ”
Liseden sonra, Cleveland Piskoposluğu’na hizmet eden Wickliffe’deki şimdi Borromeo Semineri olan Borromeo Koleji’nde seminere girdi. 1961’de mezun oldu, ardından 1965’te atandığı Saint Mary Seminary’de ilahiyat yüksek lisansını kazandı. 1973’te Notre Dame Üniversitesi’nde din eğitimi alanında yüksek lisans ve 1976’da Kent State Üniversitesi’nde psikolojik danışma alanında doktora yaptı.
Peder Cozzens, bucak bakanlığında dokuz yıl hizmet etti ve piskoposluk içinde çok sayıda öğretim görevi ve resmi atama yaptı. 1996’dan 2001’e kadar Saint Mary’s’de rektör, başkan ve pastoral teoloji profesörü olarak görev yaptı.
“Rahipliğin Değişen Yüzü”nü yazdıktan sonra seminerde liderlik rolü üstlenmeyi zor buldu. Rektörlük görevinden ayrıldı ve 2016 yılında emekli olana kadar ikametgahta yazar ve dini çalışmalar bölümünde profesör olduğu John Carroll’un fakültesine katıldı. Ölümüne kadar aktif bir rahip olarak kaldı.
Peder Cozzens, kurgusal olmayan altı kitabına ek olarak, kurgusal olmayan alanında incelediği birçok konuyu içeren üç gizem romanı yazdı.
Dr. Hahnenberg, “Pek çok yönden,” dedi, “Papa Francis’in evrensel düzeyde gündeme getirmeye çalıştığı sorunları yerel düzeyde gündeme getiriyordu: ‘Katolik Kilisesi dünya ile yapıcı bir şekilde nasıl ilişki kuracak? 21. yüzyıl? Kilise halkına nasıl hizmet edecek? Kilisedeki kararlarda insanlar hangi söze sahip olacak?’ Sonuna kadar Don hâlâ cevaplar arıyordu. ”
Kız kardeşi Maryellen Dombek, nedenin Covid-19’un neden olduğu zatürre komplikasyonları olduğunu söyledi. Birkaç gün içinde bir hastanede virüse yenik düştüğünde, aşı olduğunu ve sağlıklı olduğunu, hala raketbol oynadığını ve bisiklete bindiğini söyledi.
Bir piskoposluk rahibi, ilahiyat fakültesi rektörü ve rahiplere ve ilahiyat öğrencilerine danışman olan Peder Cozzens, samimi yazılarıyla hem kilise içinde hem de dışında en çok tanınan kişiydi.
En etkili kitabı “Rahipliğin Değişen Yüzü”nde (2000), din adamlarının cinsel istismarının temel nedenlerini ve kilisenin yağmacı rahiplerin suçlarını nasıl örtbas ettiğini ilk keşfedenler arasındaydı.
Kitapta ayrıca, herkesin bildiği ama kimsenin tartışmadığı tabu bir konuyu vurguladı – giderek artan orantısız sayıda rahip eşcinseldi. “Eşcinsel rahiplerin diğer eşcinsel erkeklerle arkadaşlık ihtiyacı, daha büyük ABD piskoposluklarının çoğunda bir eşcinsel alt kültürü yarattı” diye yazdı.
Eşcinsel erkeklerin atanmasına karşı çıkmadı; gerçekten de, birçok eşcinsel rahibin son derece empatik ve etkili olduğunu söyledi. Ancak, onların çok sayıda olması, esasen, heteroseksüel rahipler üzerinde istikrarsızlaştırıcı bir etkiye sahip olabileceğini ve onları bakanlıktan caydırabileceğini söylediği bir “eşcinsel mesleği” olarak rahipliği kurduğunu söyledi.
Altı dile çevrilen kitap, içeriğinden çok yazarının bir otorite figürü olması nedeniyle tartışmalıydı; O sırada, Peder Cozzens, Cleveland’daki Saint Mary Ruhban Okulu ve İlahiyat Enstitüsü’nün rektörüydü.
“Bazıları rahipliği incittiğimi ve rahip kardeşlerime sadakatsiz olduğumu söyledi” dedi Cleveland ile 2018’de yaptığı bir röportajda. com. “Ancak, ele alınması gereken konular hakkında yazdığımı söyleyen birçok insan – bir kardinal, piskoposlar, rahipler ve meslekten olmayanlar – vardı. ”
Peder Cozzens’in en etkili kitabı “Rahipliğin Değişen Yüzü” (2000), din adamlarının cinsel istismarının temel nedenlerini ve kilisenin yırtıcı rahiplerin suçlarını nasıl örtbas ettiğini araştıran ilk kişiler arasındaydı.
Kilisenin öğretilerine karşı meydan okumasına rağmen, Peder Cozzens haydut bir rahip değil, iyi durumda kalan sadık bir adamdı. Yazılarının kiliseye olan sevgisinden ve onu daha sağlıklı hale getirme arzusundan kaynaklandığını söyledi.
“Konuşmaya Cesaret Eden İnanç”ın (2004) girişinde “Okuyucuyu hiçbir şeye ikna etmek için yazıyorum” diye yazmıştı. İkna etmek politikacıların ve tartışmacıların işidir, dedi; inançtan kaynaklanan konuşma, düşünmek ve düşünmek için bir davet olarak hizmet etmelidir.
Peder Cozzens’in eşcinsel rahipleri kabul etmesi resmi kiliseyle çelişiyordu. Papa Benedict XVI döneminde Vatikan, eşcinsel olmanın “nesnel olarak düzensiz” olduğunu ve eşcinsel erkeklerin rahipliğe kabul edilmemesi gerektiğini Katolik öğretisini yeniden dile getirdi. Papa Francis, tüm rahipler gibi eşcinsel rahiplerin de bekar kalması veya bakanlığı bırakması gerektiğini söyleyerek daha hoşgörülü bir tavrın sinyalini verdi.
“Rahipliğin Değişen Yüzü” yayınlandıktan iki yıl sonra, kilise, bakımları altındaki çocuklara cinsel tacizde bulunan yüzlerce rahibi koruduğu tespit edilen din adamlarına yönelik taciz skandalına gömüldü. Skandal Boston’da başladı ve tüm ülkeye yayıldı.
Cleveland’daki John Carroll Üniversitesi’nde sistematik teoloji profesörü ve yakın bir arkadaşı olan Edward P. Hahnenberg, “Bu, çalışmalarının geri kalanını ve rahiplik üzerine yazdıklarını şekillendirdi, çünkü gördüğü tüm sorunların çok dramatik bir tezahürüydü” Peder Cozzens’, bir telefon görüşmesinde söyledi.
“Bazı daha muhafazakar kilise figürleri, taciz skandalı için eşcinsel rahipleri suçlamak istediğinden,” diye ekledi, “konunun daha çok sağlıksız otorite ve güç kalıplarıyla ilgili olduğunu açıkça belirtti. ”
Peder Cozzens sonraki iki kitabında bu kalıpları inceledi: “Kutsal Sessizlik: İnkar ve Kilisedeki Kriz” (2002) ve “Konuşmaya Cesaret Eden İnanç. İnkar ve sessizliğin yıpratıcı etkilerini anlattı ve feodal ve gizlilik kültü olarak adlandırdığı liderlik yapısının nasıl daha hesap verebilir hale getirilebileceği konusunda dürüst bir tartışma çağrısında bulundu.
Peder Cozzens, liderlikte kadınların eksikliği ve “Bekarlığı Özgürleştirmek” (2006) adlı çalışmasında incelediği zorunlu bekarlığın potansiyel olarak zararlı etkileri de dahil olmak üzere, kilisenin karşı karşıya olduğu diğer sorunlarla da boğuştu.
Kendisinin bekarlık yeminine sadık kaldığını, ancak bunun isteğe bağlı olması gerektiğini düşündüğünü söyledi. Görev için hiçbir rasyonel veya dini temel görmedi; 12. yüzyıla kadar rahipler ve piskoposlar evlenmekte özgürdü. Son yıllarda rahip sayısındaki keskin düşüşten büyük ölçüde bekarlık şartının sorumlu olduğuna inanıyordu. Görev süresinin cinsel istismar skandalında bir rol oynayıp oynamadığından emin değildi ve bunun bazı durumlarda bir faktör olabileceğini söyledi. Ama her iki durumda da, dedi, bekarlıkta ısrar etmenin sonunda rahipliğin sonunu getirebileceğine inandı.
Peder Cozzens’ın kendisinin bekarlık yeminine sadık kaldığını, ancak bunun isteğe bağlı olması gerektiğini düşündüğünü söyledi. Görev için hiçbir rasyonel veya dini temel görmedi. Konuyla ilgili kitabı 2006 yılında yayınlandı.
Donald Bernard Cozzens, Bernard ve Florence (Gaye) Cozzens’in dört çocuğundan en büyüğü olarak 17 Mayıs 1939’da Cleveland’da doğdu. Annesi bir hukuk sekreteri ve daha sonra bir muhasebeciydi. Babası bir gaz şirketinde satış elemanıydı ve aynı zamanda yerel bir mezarlıkta ofis işleri yaptı.
Donald bir rahip olmak istediğini erkenden biliyordu. O zamanlar henüz doğmamış ancak aile hikayelerini duymuş olan ablası bir röportajda “Birinci sınıfta papazı oynardı” dedi. “Vanilyalı gofretler kullanır, ayin yapıyormuş gibi yapar, diğer kardeşlerimize de onu dinletirdi. ”
Liseden sonra, Cleveland Piskoposluğu’na hizmet eden Wickliffe’deki şimdi Borromeo Semineri olan Borromeo Koleji’nde seminere girdi. 1961’de mezun oldu, ardından 1965’te atandığı Saint Mary Seminary’de ilahiyat yüksek lisansını kazandı. 1973’te Notre Dame Üniversitesi’nde din eğitimi alanında yüksek lisans ve 1976’da Kent State Üniversitesi’nde psikolojik danışma alanında doktora yaptı.
Peder Cozzens, bucak bakanlığında dokuz yıl hizmet etti ve piskoposluk içinde çok sayıda öğretim görevi ve resmi atama yaptı. 1996’dan 2001’e kadar Saint Mary’s’de rektör, başkan ve pastoral teoloji profesörü olarak görev yaptı.
“Rahipliğin Değişen Yüzü”nü yazdıktan sonra seminerde liderlik rolü üstlenmeyi zor buldu. Rektörlük görevinden ayrıldı ve 2016 yılında emekli olana kadar ikametgahta yazar ve dini çalışmalar bölümünde profesör olduğu John Carroll’un fakültesine katıldı. Ölümüne kadar aktif bir rahip olarak kaldı.
Peder Cozzens, kurgusal olmayan altı kitabına ek olarak, kurgusal olmayan alanında incelediği birçok konuyu içeren üç gizem romanı yazdı.
Dr. Hahnenberg, “Pek çok yönden,” dedi, “Papa Francis’in evrensel düzeyde gündeme getirmeye çalıştığı sorunları yerel düzeyde gündeme getiriyordu: ‘Katolik Kilisesi dünya ile yapıcı bir şekilde nasıl ilişki kuracak? 21. yüzyıl? Kilise halkına nasıl hizmet edecek? Kilisedeki kararlarda insanlar hangi söze sahip olacak?’ Sonuna kadar Don hâlâ cevaplar arıyordu. ”