Kardeşi Willie’nin grubunda uzun süredir piyanist olan ve hayatında ve müziğinde önemli bir yere sahip olan Bobbie Nelson, Perşembe günü Austin, Teksas’ta öldü. O 91 yaşındaydı.
Bay Nelson’ın yayıncısı Elaine Schock ölümü doğruladı.
Bayan Nelson ve iki yaş küçük erkek kardeşi, çocukluklarından beri birlikte müzik yapıyorlardı; onları yetiştiren dedeleri onları enstrümanlarla tanıştırdı. Bay Nelson, 2015 yılında yazdığı “It’s a Long Story” (David Ritz ile birlikte yazılmış) adlı otobiyografisinde Bobbie’nin daha yetenekli müzisyen olduğunu belirtti.
“Rahibe Bobbie’nin engin müzikal zihni piyanodaki tüm o beyaz ve siyah tuşlarla başa çıkabilir” diye yazdı Bay Nelson. “Onlarla ne yapacağını biliyordu. Başa çıkabileceğim tek şey altı teldi.”
İkisi de Bayan Nelson’ın gençken evlendiği Bud Fletcher’ın grubunda çaldı. Bir süre kariyerleri ve ev içi yolları onları farklı yönlere götürdü. Ancak 1970’lerin başında, ikisi de Bayan Nelson’ın piyano öğrettiği ve salonlarda çaldığı Austin’de yaşarken buldular.
“Sonra Willie Atlantic Records ile imzaladı ve bana bu müjde kaydını onunla yapmak isteyip istemediğimi sordu”, 2008’de The Reno Gazette ile yaptığı röportajda anlattı. – Nevada’daki dergi. “O zaman ilk uçak uçuşumu yaptım ve New York’a uçtum ve ‘The Troublemaker’ ve ‘Shotgun Willie’yi yaptık ve o zamandan beri birlikte oynuyoruz.”
O, Bay Nelson’ın 1973’te kurduğu destek grubu olan Family’nin temel bir üyesi oldu. Grup, Nashville’de on yıl boyunca bir platoya ulaşan kariyerini canlandırmasına yardımcı oldu. Bay Nelson yoğun bir şekilde turneye çıkmaya ve “Red Headed Stranger” (1975) gibi geleneksel country müziğinden ayrılan albümleri kaydetmeye başladığında, Bayan Nelson onun yanındaydı.
2012’de çeşitli koleksiyonlardan oluşan “Roll Me Up and Smoke Me When I Die: Yoldan Müzikler”de “Benim için en iyi piyanist” diye yazdı. “Ona attığım her şeyle yuvarlanıyor ve müzikte nereye kaçtığım önemli değil, döndüğümde her zaman orada.”
Bayan Nelson genellikle ağabeyinin gölgesinde olmaktan memnundu, ancak 2014’te Willie Nelson ve Rahibe Bobbie olarak faturalandırıldığında ikisi birlikte “ Aralık Günü: Willie’nin Zulası Vol. 1”, en sevdikleri 18 şarkıdan oluşan bir albüm. Oklahoma’daki The McAlester News-Capital & Democrat için yorumlayan James Beaty, “hafif yağan kar kadar pürüzsüz ve bir kış öğleden sonra yanan bir şömine kadar sıcak” olarak nitelendirdi.
Birkaç müjde kaydı da dahil olmak üzere başka albümler de yayınladılar ve 2007’de Bayan Nelson, “Audiobiography” adlı solo bir albüm çıkardı. 2020’de iç içe geçmiş hayat hikayelerini dönüşümlü bölümlerle anlattıkları “Me and Sister Bobbie: True Tales of the Family Band” (Mr. Ritz ile birlikte) adlı kitap üzerinde işbirliği yaptılar.
“Kız kardeşim olmasaydı,” diye yazdı Bay Nelson o kitapta, “Asla bugün olduğum yerde olamazdım.”
Bobbie Lee Nelson, 1 Ocak 1931’de Teksas, Abbott’ta, Waco’nun kuzeyinde Ira ve Myrle Nelson’ın çocuğu olarak doğdu. Onlar gençken evlenmişlerdi ve Willie doğduktan kısa bir süre sonra boşandılar ve çocukları büyükanne ve büyükbabaları Alfred ve Nancy Nelson’a bırakarak kendi yollarına gittiler.
“Kardeşimin mutlu-şanslı kişiliğinin mutlu-şanslı kaldığına inanıyorum çünkü o, ebeveynlerimizin ayrılmasının şokuyla travmatize olmadı,” diye yazdı Bayan Nelson, “Ben ve Rahibe Bobbie. ” “Neler olduğunu anlayamayacak kadar küçüktü. Ama travma beni etkiledi.”
Bayan Nelson, çocukken her hafta kilisede gördüğü piyanist tarafından büyülendi.
“Parmaklarının tuşların üzerinde uçmasını izlemeyi çok severdim” diye yazdı. “Daha sonra akorlar olduğunu öğreneceğim nota kümelerini oluşturmasını izledim. Onu, kısacası sihir yapmasını izledim.”
Kendi kendine çalmaya başladığında, “piyano bir arkadaş gibi hissettirdi” diye yazdı.
Bayan Nelson ve erkek kardeşi, Fletcher grubuna katılmadan önce yerel etkinliklerde oynadılar. Bay Fletcher ile evliliği sona erdikten sonra – iki kez daha evlenirdi – Bayan Nelson ve üç oğlu, Austin’de sona erdi ve burada piyano barlarında ve alışveriş merkezi açılışlarında çaldı. Bay Nelson’ın Nashville’deki evi yandığında, onu Austin’de kendisine katılmaya çağırdı. Yıllardır halk önünde birlikte oynamamışlardı.
Bay Nelson otobiyografisinde “Eğer aşağı inseydim,” dediğini hatırladı, “grubumla çalma konusunda ne düşünürdünüz, Sis?”
O yanıtladı: “Düşünmezdim Willie. Mutluluktan ağlayacaktım.”
Kardeşine ek olarak, Bayan Nelson’ın hayatta kalanları arasında bir oğlu, Freddy ve bir torunu vardır.
Bay Nelson’ın yayıncısı Elaine Schock ölümü doğruladı.
Bayan Nelson ve iki yaş küçük erkek kardeşi, çocukluklarından beri birlikte müzik yapıyorlardı; onları yetiştiren dedeleri onları enstrümanlarla tanıştırdı. Bay Nelson, 2015 yılında yazdığı “It’s a Long Story” (David Ritz ile birlikte yazılmış) adlı otobiyografisinde Bobbie’nin daha yetenekli müzisyen olduğunu belirtti.
“Rahibe Bobbie’nin engin müzikal zihni piyanodaki tüm o beyaz ve siyah tuşlarla başa çıkabilir” diye yazdı Bay Nelson. “Onlarla ne yapacağını biliyordu. Başa çıkabileceğim tek şey altı teldi.”
İkisi de Bayan Nelson’ın gençken evlendiği Bud Fletcher’ın grubunda çaldı. Bir süre kariyerleri ve ev içi yolları onları farklı yönlere götürdü. Ancak 1970’lerin başında, ikisi de Bayan Nelson’ın piyano öğrettiği ve salonlarda çaldığı Austin’de yaşarken buldular.
“Sonra Willie Atlantic Records ile imzaladı ve bana bu müjde kaydını onunla yapmak isteyip istemediğimi sordu”, 2008’de The Reno Gazette ile yaptığı röportajda anlattı. – Nevada’daki dergi. “O zaman ilk uçak uçuşumu yaptım ve New York’a uçtum ve ‘The Troublemaker’ ve ‘Shotgun Willie’yi yaptık ve o zamandan beri birlikte oynuyoruz.”
O, Bay Nelson’ın 1973’te kurduğu destek grubu olan Family’nin temel bir üyesi oldu. Grup, Nashville’de on yıl boyunca bir platoya ulaşan kariyerini canlandırmasına yardımcı oldu. Bay Nelson yoğun bir şekilde turneye çıkmaya ve “Red Headed Stranger” (1975) gibi geleneksel country müziğinden ayrılan albümleri kaydetmeye başladığında, Bayan Nelson onun yanındaydı.
2012’de çeşitli koleksiyonlardan oluşan “Roll Me Up and Smoke Me When I Die: Yoldan Müzikler”de “Benim için en iyi piyanist” diye yazdı. “Ona attığım her şeyle yuvarlanıyor ve müzikte nereye kaçtığım önemli değil, döndüğümde her zaman orada.”
Bayan Nelson genellikle ağabeyinin gölgesinde olmaktan memnundu, ancak 2014’te Willie Nelson ve Rahibe Bobbie olarak faturalandırıldığında ikisi birlikte “ Aralık Günü: Willie’nin Zulası Vol. 1”, en sevdikleri 18 şarkıdan oluşan bir albüm. Oklahoma’daki The McAlester News-Capital & Democrat için yorumlayan James Beaty, “hafif yağan kar kadar pürüzsüz ve bir kış öğleden sonra yanan bir şömine kadar sıcak” olarak nitelendirdi.
Birkaç müjde kaydı da dahil olmak üzere başka albümler de yayınladılar ve 2007’de Bayan Nelson, “Audiobiography” adlı solo bir albüm çıkardı. 2020’de iç içe geçmiş hayat hikayelerini dönüşümlü bölümlerle anlattıkları “Me and Sister Bobbie: True Tales of the Family Band” (Mr. Ritz ile birlikte) adlı kitap üzerinde işbirliği yaptılar.
“Kız kardeşim olmasaydı,” diye yazdı Bay Nelson o kitapta, “Asla bugün olduğum yerde olamazdım.”
Bobbie Lee Nelson, 1 Ocak 1931’de Teksas, Abbott’ta, Waco’nun kuzeyinde Ira ve Myrle Nelson’ın çocuğu olarak doğdu. Onlar gençken evlenmişlerdi ve Willie doğduktan kısa bir süre sonra boşandılar ve çocukları büyükanne ve büyükbabaları Alfred ve Nancy Nelson’a bırakarak kendi yollarına gittiler.
“Kardeşimin mutlu-şanslı kişiliğinin mutlu-şanslı kaldığına inanıyorum çünkü o, ebeveynlerimizin ayrılmasının şokuyla travmatize olmadı,” diye yazdı Bayan Nelson, “Ben ve Rahibe Bobbie. ” “Neler olduğunu anlayamayacak kadar küçüktü. Ama travma beni etkiledi.”
Bayan Nelson, çocukken her hafta kilisede gördüğü piyanist tarafından büyülendi.
“Parmaklarının tuşların üzerinde uçmasını izlemeyi çok severdim” diye yazdı. “Daha sonra akorlar olduğunu öğreneceğim nota kümelerini oluşturmasını izledim. Onu, kısacası sihir yapmasını izledim.”
Kendi kendine çalmaya başladığında, “piyano bir arkadaş gibi hissettirdi” diye yazdı.
Bayan Nelson ve erkek kardeşi, Fletcher grubuna katılmadan önce yerel etkinliklerde oynadılar. Bay Fletcher ile evliliği sona erdikten sonra – iki kez daha evlenirdi – Bayan Nelson ve üç oğlu, Austin’de sona erdi ve burada piyano barlarında ve alışveriş merkezi açılışlarında çaldı. Bay Nelson’ın Nashville’deki evi yandığında, onu Austin’de kendisine katılmaya çağırdı. Yıllardır halk önünde birlikte oynamamışlardı.
Bay Nelson otobiyografisinde “Eğer aşağı inseydim,” dediğini hatırladı, “grubumla çalma konusunda ne düşünürdünüz, Sis?”
O yanıtladı: “Düşünmezdim Willie. Mutluluktan ağlayacaktım.”
Kardeşine ek olarak, Bayan Nelson’ın hayatta kalanları arasında bir oğlu, Freddy ve bir torunu vardır.