Don kishot
New member
NASA, uzun yıllar süren bekleyişin akabinde James Webb Uzay Teleskobu’nu geçtiğimiz yıl uzaya fırlatmıştı. Uzayın hiç keşfedilmemiş yanlarını bizlere göstermek için nazaranvine başlayan teleskoptan birinci imgeler geçtiğimiz günlerde gelmişti. Uzay teleskobunun çektiği birinci renkli fotoğraf, ABD Lideri Joe Biden’ın iştirakiyle gerçekleştirilen bir aktiflikte NASA, tarafınca paylaşılmıştı.
Salı günü yapılan bu aktiflik ve tüm dünyanın merakla beklediği imajlardan daha sonra harika kuvvetli optik alet olarak isimlendirilen James Webb Uzay Teleskobu’ndan (JWST) daha fazla manzara geleceğine kesin gözüyle bakılıyor. Birinci gelen beş manzara, büyük bir başarıyı ve insanlığın uzaya daha da detaylı biçimde bakabilmesini sağlamak için 26 yıllık bir müddetcin doruk noktası olarak kabul ediliyor. Haydi gelin daima birlikte bu beş imajın cihan hakkında bizlere ne anlatmak istediğine göz atalım.
Ötegezegende su ve bulut belirtileri ortaya çıktı
Yalnızca Samanyolu’nda 5.000’den çok onaylanmış ötegezegen ya da güneş haricinde bir yıldızın yörüngesinde dönen gezegenler olduğu biliniyor. Bu kadar epey ötegezenin varlığı “Evrende yalnız değil miyiz?” sorusunu gündeme getiriyor. JWST’nin bizlerle paylaştığı manzaradaki ötegezegen WASP-96 b, 1.150 ışıkyılı uzaklıkta bulunuyor. Bu ötegezegen, kütlesi Jüpiter’in iki katından daha küçük, lakin çapı 1,2 kat daha büyük olan bir gaz devi, NASA’nın tabiriyle “kabarık gezegen” olarak kabul ediliyor.
Yıldızının etrafında kısa bir yörünge dönemine sahip olan ve yakındaki objelerin ışıkları yüzünden kirlenmemiş olan kabarık gezegen, JWST’nin optik gücü için ana amaç haline gelmiştir. Lakin bu manzara, bir ötegezegenin atmosferinin değil, iletim çeşitliliğinin bir imajı. JWST’nin paylaştığı manzaralara bakılırsa ötegezegende su işaretleri hatta bulutların varlığına dair izler mevcut.
Yıldızlar yaşlandıkça gaz ve toz kabukları bırakıyor
JWST ayrıyeten resmi olarak NGC 3132 yahut “Güney Halka Bulutsusu” olarak isimlendirilen bir gezegenimsi bulutsuyu da inceledi. Bu incelemenin sonunda yıldızların öldükten daha sonra geride ne bıraktığına dair ipuçları da verdi. Bize yaklaşık 2.500 ışıkyılı uzaklıktaki bu bulutsu, daha evvel Hubble Uzay Teleskobu tarafınca da görüntülenmişti fakat NASA, JWST’den alınan bu güncellenmiş imgenin, ikili yıldız sistemini çevreleyen şık yapılar hakkında daha fazla detay sunduğunu deklare etti.
Görüntüdeki iki yıldızdan, sol altta daha sönük, ölmekte olan bir yıldız ve daha genç olan daha parlak bir yıldız yer alıyor. Manzaralarda ayrıyeten NASA’nın yıldızları çevreleyen “kabuklar” olarak isimlendirdiği, her biri sönük, ölmekte olan yıldızın (sağdaki fotoğraftaki sol altta yer alan beyaz cüce) kütlesinin bir kısmını kaybettiği bir periyot olduğunu da işaret ediyor. Yani yıldızlar yaşlandıkça, gücünü yitirdikçe cihana gaz ve toz kabukları salıyor.
Stephan’ın Beşlisi’nin kozmik dansı daha net biçimde ortaya çıktı
ilk vakit içinderda Fransız gökbilimci Édouard Stephan tarafınca 1877’de gözlemlenen Stephan Beşlisi, beş galaksinin tuhaf etkileşimini daha evvel hiç görülmediği kadar detaylı biçimde gösteriyor. JWST’nin paylaştığı bu son imaj, bugüne kadarki en net ve büyük imaj oldu.
Biraz aldatıcı olan bu manzarada, en solda yer alan gökada aslında ön planda ve bizden yaklaşık 40 milyon ışıkyılı uzaklıkta yer alıyor. Geriye kadar dört gökada sistemi ise bize yaklaşık 290 milyon ışıkyılı uzaklıkta. Bu dört gökada birbirine o kadar yakın kümelenmiştir ki, aslında birbirleriyle etkileşirler. Manzaranın en dikkat çeken noktalarından biri ise en üstteki galaksinin merkezinde yer alan ve güneşin kütlesinin kabaca 24 milyon katı olan harika kütleli bir kara deliğin bile net bir biçimde görüntülenebilmiş olmasıdır.
JWST, Karina Bulutsusu’nun daha güzel incelenmesini de sağladı
Samanyolu’nun yaklaşık 7.600 ışıkyılı uzaklıktaki bir bölgesi olan Karina Bulutsusu, JWST yardımıyla daha net bir biçimde görüntülendi. Bulutsuda yüzlerce yeni yıldız oluştuğu gözlemlendi. JWST yardımıyla yıldızların oluşumunun sakin bir olay olmadığı, lakin kimi taraflardan üretken olduğu kadar yıkıcı olabilen pek istikrarsız süreçlerle karakterize edilen bir olay olduğu ortaya çıktı.
Görüntünün alt kısmında akan kehribar rengi görüntü, bulutsunun büyük, kaotik yıldız oluşturan bölgesini bizlere sunuyor. Bu bölge o kadar büyük ki, NASA “Kozmik Uçurumlar” olarak isimlendiriyor ve bu kehribar bandındaki en yüksek noktalar yaklaşık yedi ışık yılı yüksekliğinde.
JWST’den elde edilen dataların, bilim beşerlerine yıldız oluşum süreci hakkında daha fazla bilgi vermesi ve belli bölgelerde niye muhakkak sayıda yıldızın oluştuğunu ve yıldızların sahip oldukları kütle ile nasıl sonuçlandığını belirlemeye yardımcı olması bekleniyor.
Salı günü yapılan bu aktiflik ve tüm dünyanın merakla beklediği imajlardan daha sonra harika kuvvetli optik alet olarak isimlendirilen James Webb Uzay Teleskobu’ndan (JWST) daha fazla manzara geleceğine kesin gözüyle bakılıyor. Birinci gelen beş manzara, büyük bir başarıyı ve insanlığın uzaya daha da detaylı biçimde bakabilmesini sağlamak için 26 yıllık bir müddetcin doruk noktası olarak kabul ediliyor. Haydi gelin daima birlikte bu beş imajın cihan hakkında bizlere ne anlatmak istediğine göz atalım.
Ötegezegende su ve bulut belirtileri ortaya çıktı
Yalnızca Samanyolu’nda 5.000’den çok onaylanmış ötegezegen ya da güneş haricinde bir yıldızın yörüngesinde dönen gezegenler olduğu biliniyor. Bu kadar epey ötegezenin varlığı “Evrende yalnız değil miyiz?” sorusunu gündeme getiriyor. JWST’nin bizlerle paylaştığı manzaradaki ötegezegen WASP-96 b, 1.150 ışıkyılı uzaklıkta bulunuyor. Bu ötegezegen, kütlesi Jüpiter’in iki katından daha küçük, lakin çapı 1,2 kat daha büyük olan bir gaz devi, NASA’nın tabiriyle “kabarık gezegen” olarak kabul ediliyor.
Yıldızının etrafında kısa bir yörünge dönemine sahip olan ve yakındaki objelerin ışıkları yüzünden kirlenmemiş olan kabarık gezegen, JWST’nin optik gücü için ana amaç haline gelmiştir. Lakin bu manzara, bir ötegezegenin atmosferinin değil, iletim çeşitliliğinin bir imajı. JWST’nin paylaştığı manzaralara bakılırsa ötegezegende su işaretleri hatta bulutların varlığına dair izler mevcut.
Yıldızlar yaşlandıkça gaz ve toz kabukları bırakıyor
JWST ayrıyeten resmi olarak NGC 3132 yahut “Güney Halka Bulutsusu” olarak isimlendirilen bir gezegenimsi bulutsuyu da inceledi. Bu incelemenin sonunda yıldızların öldükten daha sonra geride ne bıraktığına dair ipuçları da verdi. Bize yaklaşık 2.500 ışıkyılı uzaklıktaki bu bulutsu, daha evvel Hubble Uzay Teleskobu tarafınca da görüntülenmişti fakat NASA, JWST’den alınan bu güncellenmiş imgenin, ikili yıldız sistemini çevreleyen şık yapılar hakkında daha fazla detay sunduğunu deklare etti.
Görüntüdeki iki yıldızdan, sol altta daha sönük, ölmekte olan bir yıldız ve daha genç olan daha parlak bir yıldız yer alıyor. Manzaralarda ayrıyeten NASA’nın yıldızları çevreleyen “kabuklar” olarak isimlendirdiği, her biri sönük, ölmekte olan yıldızın (sağdaki fotoğraftaki sol altta yer alan beyaz cüce) kütlesinin bir kısmını kaybettiği bir periyot olduğunu da işaret ediyor. Yani yıldızlar yaşlandıkça, gücünü yitirdikçe cihana gaz ve toz kabukları salıyor.
Stephan’ın Beşlisi’nin kozmik dansı daha net biçimde ortaya çıktı
ilk vakit içinderda Fransız gökbilimci Édouard Stephan tarafınca 1877’de gözlemlenen Stephan Beşlisi, beş galaksinin tuhaf etkileşimini daha evvel hiç görülmediği kadar detaylı biçimde gösteriyor. JWST’nin paylaştığı bu son imaj, bugüne kadarki en net ve büyük imaj oldu.
Biraz aldatıcı olan bu manzarada, en solda yer alan gökada aslında ön planda ve bizden yaklaşık 40 milyon ışıkyılı uzaklıkta yer alıyor. Geriye kadar dört gökada sistemi ise bize yaklaşık 290 milyon ışıkyılı uzaklıkta. Bu dört gökada birbirine o kadar yakın kümelenmiştir ki, aslında birbirleriyle etkileşirler. Manzaranın en dikkat çeken noktalarından biri ise en üstteki galaksinin merkezinde yer alan ve güneşin kütlesinin kabaca 24 milyon katı olan harika kütleli bir kara deliğin bile net bir biçimde görüntülenebilmiş olmasıdır.
JWST, Karina Bulutsusu’nun daha güzel incelenmesini de sağladı
Samanyolu’nun yaklaşık 7.600 ışıkyılı uzaklıktaki bir bölgesi olan Karina Bulutsusu, JWST yardımıyla daha net bir biçimde görüntülendi. Bulutsuda yüzlerce yeni yıldız oluştuğu gözlemlendi. JWST yardımıyla yıldızların oluşumunun sakin bir olay olmadığı, lakin kimi taraflardan üretken olduğu kadar yıkıcı olabilen pek istikrarsız süreçlerle karakterize edilen bir olay olduğu ortaya çıktı.
Görüntünün alt kısmında akan kehribar rengi görüntü, bulutsunun büyük, kaotik yıldız oluşturan bölgesini bizlere sunuyor. Bu bölge o kadar büyük ki, NASA “Kozmik Uçurumlar” olarak isimlendiriyor ve bu kehribar bandındaki en yüksek noktalar yaklaşık yedi ışık yılı yüksekliğinde.
JWST’den elde edilen dataların, bilim beşerlerine yıldız oluşum süreci hakkında daha fazla bilgi vermesi ve belli bölgelerde niye muhakkak sayıda yıldızın oluştuğunu ve yıldızların sahip oldukları kütle ile nasıl sonuçlandığını belirlemeye yardımcı olması bekleniyor.