Jerry’nin ünlü sitcom “Seinfeld”deki annesi Helen Seinfeld’i oynamasıyla tanınan tiyatro, sinema ve televizyon oyuncusu Liz Sheridan, Cuma günü New York’taki evinde öldü. 93 yaşındaydı.
Menajeri Amanda Hendon ölümü doğruladı.
Bayan Sheridan, kariyerine 1950’lerde dansçı olarak başladı. Oyunculuk kariyeri 1970’lerde yedi Broadway şovunda (biri, 1977’de “Mutlu Son”, ayrıca kariyerinin henüz başlarında olan Meryl Streep’i de içeriyordu) ve “Kojak” TV dizisinin bir bölümünde göründüğünde çiçek açtı.
1980’ler, televizyon için yapılan filmlerde ve “Hill Street Blues” ve “Remington Steele” gibi dizilerde düzinelerce rol getirdi. 1986’dan 1990’a kadar koştu. İlk olarak Mayıs 1990’da ikinci bölümde “Seinfeld”de göründü ve Mayıs 1998’de çok izlenen final de dahil olmak üzere dizi boyunca ortaya çıktı. Mark Voger’ın gazete köşesi “Celebs”, Bayan Sheridan rol için yapılan seçmeleri hatırladı. Dizinin yaratıcıları Bay Seinfeld ve Larry David, Bay Seinfeld’in bir arkadaşıyla birlikte odadaydı.
“Odaya girdim ve Jerry’ye gülümsedim çünkü kocam ve ben onun henüz ünlü değilken stand-up yapmasını izlemiştik” dedim. “Ayağa kalkmayı seviyoruz. Ona işini, stand-up’ını beğendiğimi söyledim. O gülümsedi, ben gülümsedim, sonra okudum ve onlar güldüler, sonra ben ayrıldım. Eve geldiğimde bir telefon aldım.”
Şovda, Jerry’nin ailesi Florida’da yaşıyordu, bu yüzden Helen ve kocası Morty, Barney Martin tarafından canlandırıldı (ilk bölümde başka bir oyuncu rol oynadı), sadece ara sıra ortaya çıktı. Ve şovun anneleri arasında, Jason Alexander’ın George’unun yüksek yoğunluklu annesi Estelle Costanza’yı oynayan Estelle Harris tarafından biraz gölgelendi. (Bayan Harris 2 Nisan’da öldü) Ama Helen yine de bir izlenim bıraktı.
“Pek çok insan beni sokakta durduruyor ve ‘Biliyorsunuz, benim ailemle olan ilişkim Jerry ile olan ilişkinizdir’ diyorlar” dedi.
Ms. Sheridan tarihsiz bir tanıtım fotoğrafında. Uzun bir televizyon ve tiyatro kredisi listesine sahipti. Kredi… Getty Images aracılığıyla NBCUniversal
Elizabeth Ann Sheridan, 10 Nisan 1929’da Manhattan’da doğdu. Babası Frank bir konser piyanistiydi ve annesi Elizabeth Poole-Jones bir şarkıcıydı.
Anne babası o küçükken ayrıldı ve annesiyle birlikte Westchester County, NY’de büyüdü Dans ilk ilgi alanıydı. 2012’de “The Paul Leslie Hour” konulu bir röportajda “Sürekli dans ediyordum” dedi.
20’li yaşlarının başında dans becerilerini New York’a götürdü ve burada sanat alanında genç kadınların kaldığı Prova Kulübü’nde yaşadı. 2000 yılında yayınlanan “Dizzy & Jimmy: My Life With James Dean, a Love Story”de (“Dizzy” onun çocukluk takma adıydı), 1951’de bir gün o binanın lobisinde tanıştığı genç bir adam hakkında yazdı. O zamanlar Indiana’dan bilinmeyen James Dean, “Beat the Clock” adlı yarışma programı için gösterileri test eden bir işi vardı.
Çıkmaya başladılar ve ilişki yoğunlaştı; bazen Bay ve Bayan James Dean olarak otellere yerleşirlerdi.
“Kızların olmadığı o günlerde, ben yaptım” diye yazdı.
Dean’in karanlık anları ve tuhaflıkları olduğunu söyledi. 2004 yılında CNN şovu “Larry King Live”da göründüğünde, Dean’in ünlü Amerikan boğa güreşçisi Sidney Franklin’den bir pelerini olduğunu hatırladı.
“Onunla Central Park’ta oynardık” dedi, “ve ben her zaman boğa oldum ve asla matador olmadım.”
Bir keresinde, ziyaret için Indiana’ya giderken çift, Pittsburgh Pirates’in yakalayıcısı Clyde McCullough olduğu ortaya çıkan bir adamla bir gezintiye çıktı. O zaman, dedi, tartıştıkları gibi, o ve James evlenirse, Hall of Fame sürahisinin bir yankısı olan Dizzy Dean olacağını anlamıştı.
James Dean’in kariyeri yükselmeye başladı ve ilişkileri bir kayıp oldu. Dean 1955’te bir araba kazasında öldüğünde sona ermişti. Bayan Sheridan o sırada Karayipler’de şarkıcı ve piyanist olarak çalışıyordu.
Daha sonra Porto Riko’da çalışırken bir caz müzisyeni olan Dale Wales ile tanıştı. 1985’te evlendiklerinde yıllardır birlikteydiler. 2003’te öldü.
Bayan Sheridan’ın hayatta kalanları arasında bir kızı da var.
Bay Seinfeld, Cuma günü Twitter’da bir övgü yayınladı.
“Liz her zaman bir oğlunun isteyebileceği en tatlı, en güzel TV annesiydi” diye yazdı. “Şovumuza her geldiğinde benim için en sıcak duyguydu. Onu tanıdığım için çok şanslıyım.”
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.
Menajeri Amanda Hendon ölümü doğruladı.
Bayan Sheridan, kariyerine 1950’lerde dansçı olarak başladı. Oyunculuk kariyeri 1970’lerde yedi Broadway şovunda (biri, 1977’de “Mutlu Son”, ayrıca kariyerinin henüz başlarında olan Meryl Streep’i de içeriyordu) ve “Kojak” TV dizisinin bir bölümünde göründüğünde çiçek açtı.
1980’ler, televizyon için yapılan filmlerde ve “Hill Street Blues” ve “Remington Steele” gibi dizilerde düzinelerce rol getirdi. 1986’dan 1990’a kadar koştu. İlk olarak Mayıs 1990’da ikinci bölümde “Seinfeld”de göründü ve Mayıs 1998’de çok izlenen final de dahil olmak üzere dizi boyunca ortaya çıktı. Mark Voger’ın gazete köşesi “Celebs”, Bayan Sheridan rol için yapılan seçmeleri hatırladı. Dizinin yaratıcıları Bay Seinfeld ve Larry David, Bay Seinfeld’in bir arkadaşıyla birlikte odadaydı.
“Odaya girdim ve Jerry’ye gülümsedim çünkü kocam ve ben onun henüz ünlü değilken stand-up yapmasını izlemiştik” dedim. “Ayağa kalkmayı seviyoruz. Ona işini, stand-up’ını beğendiğimi söyledim. O gülümsedi, ben gülümsedim, sonra okudum ve onlar güldüler, sonra ben ayrıldım. Eve geldiğimde bir telefon aldım.”
Şovda, Jerry’nin ailesi Florida’da yaşıyordu, bu yüzden Helen ve kocası Morty, Barney Martin tarafından canlandırıldı (ilk bölümde başka bir oyuncu rol oynadı), sadece ara sıra ortaya çıktı. Ve şovun anneleri arasında, Jason Alexander’ın George’unun yüksek yoğunluklu annesi Estelle Costanza’yı oynayan Estelle Harris tarafından biraz gölgelendi. (Bayan Harris 2 Nisan’da öldü) Ama Helen yine de bir izlenim bıraktı.
“Pek çok insan beni sokakta durduruyor ve ‘Biliyorsunuz, benim ailemle olan ilişkim Jerry ile olan ilişkinizdir’ diyorlar” dedi.
Ms. Sheridan tarihsiz bir tanıtım fotoğrafında. Uzun bir televizyon ve tiyatro kredisi listesine sahipti. Kredi… Getty Images aracılığıyla NBCUniversal
Elizabeth Ann Sheridan, 10 Nisan 1929’da Manhattan’da doğdu. Babası Frank bir konser piyanistiydi ve annesi Elizabeth Poole-Jones bir şarkıcıydı.
Anne babası o küçükken ayrıldı ve annesiyle birlikte Westchester County, NY’de büyüdü Dans ilk ilgi alanıydı. 2012’de “The Paul Leslie Hour” konulu bir röportajda “Sürekli dans ediyordum” dedi.
20’li yaşlarının başında dans becerilerini New York’a götürdü ve burada sanat alanında genç kadınların kaldığı Prova Kulübü’nde yaşadı. 2000 yılında yayınlanan “Dizzy & Jimmy: My Life With James Dean, a Love Story”de (“Dizzy” onun çocukluk takma adıydı), 1951’de bir gün o binanın lobisinde tanıştığı genç bir adam hakkında yazdı. O zamanlar Indiana’dan bilinmeyen James Dean, “Beat the Clock” adlı yarışma programı için gösterileri test eden bir işi vardı.
Çıkmaya başladılar ve ilişki yoğunlaştı; bazen Bay ve Bayan James Dean olarak otellere yerleşirlerdi.
“Kızların olmadığı o günlerde, ben yaptım” diye yazdı.
Dean’in karanlık anları ve tuhaflıkları olduğunu söyledi. 2004 yılında CNN şovu “Larry King Live”da göründüğünde, Dean’in ünlü Amerikan boğa güreşçisi Sidney Franklin’den bir pelerini olduğunu hatırladı.
“Onunla Central Park’ta oynardık” dedi, “ve ben her zaman boğa oldum ve asla matador olmadım.”
Bir keresinde, ziyaret için Indiana’ya giderken çift, Pittsburgh Pirates’in yakalayıcısı Clyde McCullough olduğu ortaya çıkan bir adamla bir gezintiye çıktı. O zaman, dedi, tartıştıkları gibi, o ve James evlenirse, Hall of Fame sürahisinin bir yankısı olan Dizzy Dean olacağını anlamıştı.
James Dean’in kariyeri yükselmeye başladı ve ilişkileri bir kayıp oldu. Dean 1955’te bir araba kazasında öldüğünde sona ermişti. Bayan Sheridan o sırada Karayipler’de şarkıcı ve piyanist olarak çalışıyordu.
Daha sonra Porto Riko’da çalışırken bir caz müzisyeni olan Dale Wales ile tanıştı. 1985’te evlendiklerinde yıllardır birlikteydiler. 2003’te öldü.
Bayan Sheridan’ın hayatta kalanları arasında bir kızı da var.
Bay Seinfeld, Cuma günü Twitter’da bir övgü yayınladı.
“Liz her zaman bir oğlunun isteyebileceği en tatlı, en güzel TV annesiydi” diye yazdı. “Şovumuza her geldiğinde benim için en sıcak duyguydu. Onu tanıdığım için çok şanslıyım.”
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.