50 yılı aşkın bir süredir Britanya’nın yeni ufuklar açan blues gruplarından biri olan Savoy Brown’ı yöneten bir filo ve komuta gitaristi olan Kim Simmonds, 13 Aralık’ta Syracuse, NY’da öldü. 75 yaşındaydı.
Eşi ve menajeri Debbie (Lyons) Simmonds, bir hastanede ölümü doğruladı. Yakınlardaki Oswego’da yaşayan Bay Simmonds, Ağustos ayında başarılı bir şekilde tedavi edilecek kadar erken teşhis edilen nadir bir kolon kanseri türü olan 4. Evre taşlı yüzük hücreli karsinoması olduğunu açıklamıştı.
Savoy Brown’ın hiçbir zaman hit bir single’ı olmamasına ve grubun geniş kataloğundan yalnızca iki albümü Billboard’un İlk 40’ına girmesine rağmen, 1960’ların İngiliz blues hareketinde John Mayall’ın Bluesbreakers, Deri Years After ve the Early gibi grupların yanında önemli bir yer tuttu. Fleetwood Mac.
Bay Simmonds, grubun kadrosunu sık sık değiştirerek, trafiğin yoğun olduğu saatlerde akla bir seyirci oluşturmayı zorlaştıran bir metro turnikesini getirdi. En kayda değer kovulma, 1970 yılında, diğer tüm üyelerden kurtulduğunda gerçekleşti – bunlar daha sonra ticari olarak çok daha başarılı bir grup olan Foghat’ı kurdu. Toplamda 60’tan fazla müzisyen Savoy Brown bayrağı altında çaldı.
Bay Simmonds, 2017’de Music Aficionado web sitesine “Hareketsiz durmak istemiyorum” dedi. “Bir dağa tırmandıktan sonra diğerine tırmanmak istiyorum. Bir grup bunu yapmaya istekli olmasaydı, başka bir grup alırdım.
Tüm personel değişiklikleri boyunca, gitar çalışma becerisine, şarkı yazımının melodikliğine ve Amerikan blues’una olan bağlılığına bağlı bir müzikal vizyon sürdürdü.
Bir gitarist olarak acı verici veya tatlı, kıvrak veya sağlam olabilir. Çalma hızı ve melodik çizgiyi kaybetmeden veya bir şarkının momentumunu bozmadan uzun soloları döndürme becerisiyle de dikkat çekti. Blues’a ek olarak, müziği cazdan ve – en önemlisi Savoy Brown’ın en yüksek listelere sahip albümü (Billboard’da 34 numaraya ulaştı), “Hellbound Train” (1972) – R&B’den ilham aldı.
Savoy Brown, 1970 yılında İngiltere’nin Sussex kentinde bir şenlikte. Soldan sağa: Roger Earl, Dave Peverett, Mr. Simmonds ve Tony Stevens. Grup, tek sabit Bay Simmonds ile yıllar içinde sık sık personel değiştirdi. Kredi… Michael Putland/Getty Images
Kim Maiden Simmonds, 5 Aralık 1947’de Caerphilly, Galler’de elektrikçi Henry Simmonds ve ev hanımı Phyllis (Davies) Simmonds’un çocuğu olarak dünyaya geldi. Çocukken, daha sonra Bill Haley’nin İngiliz hayran kulübü için çalışan ağabeyi Harry’nin sahip olduğu ilk rock ‘n’ roll albümlerine ilgi duyuyordu.
Bay Simmonds, 2017’de Record Collector dergisine “Ağabeyim beni tüm rock ‘n’ roll filmlerini izlemeye götürdü” dedi. “Bütün bunlarla büyüdüm: Little Richard, Bill Haley ve tabii ki Elvis.”
10 yaşına geldiğinde ailesiyle birlikte Londra’ya taşındı ve burada erkek kardeşi onu blues albümleri satan caz plak dükkanlarına götürdü. Şarkıcı ve piyanist Memphis Slim – Record Collector’a “bir ayağı caz dünyasında ve bir ayağı blues dünyasında kalabilen sofistike blues adamlarından biri” dedi – favori haline geldi.
İlk gitarını 13 yaşında aldı ve çok sevdiği plaklarda blues lickleri taklit etmeye başladı. Bir müzik kariyerine o kadar kararlıydı ki liseyi hiç bitirmedi.
1965’te armonikacı John O’Leary ile bir plak dükkanında tesadüfi bir karşılaşma, başlangıçta Savoy Brown Blues Band olarak adlandırılan grubun oluşumuna yol açtı. (İsimdeki ilk kelime, önemli bir Amerikan caz ve R&B şirketinin adını yansıtıyordu.) Grubun ilk kadrosunda altı oyuncu vardı, ikisi Siyah – şarkıcı Brice Portius ve davulcu Leo Manning – onları çok ırklı birkaç kişiden biri yapıyordu. 1960’ların İngiliz rock sahnesindeki gruplar.
Cream ve John Lee Hooker ile konserler verirken, grup yoğun canlı performanslarıyla ün kazandı ve 1967’de Decca Records ile bir sözleşme imzaladı. Grubun ilk albümü “Shake Down” neredeyse tamamen blues cover’larından oluşuyordu. 1968’de yayınlanan ikinci albümü “Getting to the Point” ile kadronun çoğu değişti. En önemli eklemeler, duygusal şarkıcı Chris Youlden (genellikle Bay Simmonds ile birlikte unutulmaz orijinal şarkılar da yazan) ve güçlü ritim gitaristi ve şarkıcı Dave Peverett idi.
Bay Simmonds, 2017’de Nashville’deki performansta. Kredi… IEBA için Rick Diamond/Getty Images
Grubun 1969’da yayınlanan üçüncü albümü “Blue Matter”ın yarısı canlı olarak kaydedildi ve Muddy Waters’ın imza parçası haline gelen “Louisiana Blues”un revize edilmiş bir versiyonuyla vurgulandı. 1970 tarihli albümü “Raw Sienna”, ortaya çıkan caz-rock hareketini yansıtan dinamik ve yeni bir yön oluşturdu, en iyi kanıtı Bay Simmonds’un Dave Brubeck benzeri enstrümantal, “Master Hare”. Bay Youlden solo kariyer için ayrılmayı seçtiğinde, Bay Peverett o yıl grubun “Lookin’ In” albümünde başrolü söylemek için etkileyici bir adım attı.
Bay Simmonds’ın daha fazla R&B etkisi ekleme arzusu, Foghat’ın yolunu açan kovulmalara yol açtı. 1971’de çıkan “Street Corner Talkin’” albümünde ortaya çıkan ses, grubun kendi ülkesinden daha fazla takipçiye sahip olduğu ABD’de FM radyoda yoğun bir şekilde çalındı.
Savoy Brown’ın sonraki albümleri ticari olarak o kadar başarılı olmasa da, Bay Simmonds onları düzenli bir klipte üretmeye devam etti ve sonuçta 40’tan fazla bir katalog ortaya çıktı. Her ikisi de 2020’de çıkan son albümleri bir stüdyo albümüydü, “Bitmedi Yet” ve 1990’lardan bir dizi canlı performans, “Taking the Blues Back Home”. Ayrıca altı solo albüm çıkardı.
Karısına ek olarak hayatta kalanlar arasında kızları Meskene Simmonds ve önceki evliliklerinden iki çocuğu Tabatha ve Justin Simmonds yer alıyor.
Bay Simmons, Savoy Brown’a olan bağlılığına hangi biçimde olursa olsun değinerek Music Aficionado’ya şunları söyledi: “Ünlü bir şair evvel, ‘İş asla ihtiyaç olmadan yapılamaz’ demişti. İçimde dışarı çıkması gereken bir şey var.”
Ekledi: “Tüm bunlar boyunca – değişiklikler, müzik, 50 yıl – tek bağlantı benim gitar çalmam. Her şeyin devam etmesini sağlayan şey bu.”
Eşi ve menajeri Debbie (Lyons) Simmonds, bir hastanede ölümü doğruladı. Yakınlardaki Oswego’da yaşayan Bay Simmonds, Ağustos ayında başarılı bir şekilde tedavi edilecek kadar erken teşhis edilen nadir bir kolon kanseri türü olan 4. Evre taşlı yüzük hücreli karsinoması olduğunu açıklamıştı.
Savoy Brown’ın hiçbir zaman hit bir single’ı olmamasına ve grubun geniş kataloğundan yalnızca iki albümü Billboard’un İlk 40’ına girmesine rağmen, 1960’ların İngiliz blues hareketinde John Mayall’ın Bluesbreakers, Deri Years After ve the Early gibi grupların yanında önemli bir yer tuttu. Fleetwood Mac.
Bay Simmonds, grubun kadrosunu sık sık değiştirerek, trafiğin yoğun olduğu saatlerde akla bir seyirci oluşturmayı zorlaştıran bir metro turnikesini getirdi. En kayda değer kovulma, 1970 yılında, diğer tüm üyelerden kurtulduğunda gerçekleşti – bunlar daha sonra ticari olarak çok daha başarılı bir grup olan Foghat’ı kurdu. Toplamda 60’tan fazla müzisyen Savoy Brown bayrağı altında çaldı.
Bay Simmonds, 2017’de Music Aficionado web sitesine “Hareketsiz durmak istemiyorum” dedi. “Bir dağa tırmandıktan sonra diğerine tırmanmak istiyorum. Bir grup bunu yapmaya istekli olmasaydı, başka bir grup alırdım.
Tüm personel değişiklikleri boyunca, gitar çalışma becerisine, şarkı yazımının melodikliğine ve Amerikan blues’una olan bağlılığına bağlı bir müzikal vizyon sürdürdü.
Bir gitarist olarak acı verici veya tatlı, kıvrak veya sağlam olabilir. Çalma hızı ve melodik çizgiyi kaybetmeden veya bir şarkının momentumunu bozmadan uzun soloları döndürme becerisiyle de dikkat çekti. Blues’a ek olarak, müziği cazdan ve – en önemlisi Savoy Brown’ın en yüksek listelere sahip albümü (Billboard’da 34 numaraya ulaştı), “Hellbound Train” (1972) – R&B’den ilham aldı.
Savoy Brown, 1970 yılında İngiltere’nin Sussex kentinde bir şenlikte. Soldan sağa: Roger Earl, Dave Peverett, Mr. Simmonds ve Tony Stevens. Grup, tek sabit Bay Simmonds ile yıllar içinde sık sık personel değiştirdi. Kredi… Michael Putland/Getty Images
Kim Maiden Simmonds, 5 Aralık 1947’de Caerphilly, Galler’de elektrikçi Henry Simmonds ve ev hanımı Phyllis (Davies) Simmonds’un çocuğu olarak dünyaya geldi. Çocukken, daha sonra Bill Haley’nin İngiliz hayran kulübü için çalışan ağabeyi Harry’nin sahip olduğu ilk rock ‘n’ roll albümlerine ilgi duyuyordu.
Bay Simmonds, 2017’de Record Collector dergisine “Ağabeyim beni tüm rock ‘n’ roll filmlerini izlemeye götürdü” dedi. “Bütün bunlarla büyüdüm: Little Richard, Bill Haley ve tabii ki Elvis.”
10 yaşına geldiğinde ailesiyle birlikte Londra’ya taşındı ve burada erkek kardeşi onu blues albümleri satan caz plak dükkanlarına götürdü. Şarkıcı ve piyanist Memphis Slim – Record Collector’a “bir ayağı caz dünyasında ve bir ayağı blues dünyasında kalabilen sofistike blues adamlarından biri” dedi – favori haline geldi.
İlk gitarını 13 yaşında aldı ve çok sevdiği plaklarda blues lickleri taklit etmeye başladı. Bir müzik kariyerine o kadar kararlıydı ki liseyi hiç bitirmedi.
1965’te armonikacı John O’Leary ile bir plak dükkanında tesadüfi bir karşılaşma, başlangıçta Savoy Brown Blues Band olarak adlandırılan grubun oluşumuna yol açtı. (İsimdeki ilk kelime, önemli bir Amerikan caz ve R&B şirketinin adını yansıtıyordu.) Grubun ilk kadrosunda altı oyuncu vardı, ikisi Siyah – şarkıcı Brice Portius ve davulcu Leo Manning – onları çok ırklı birkaç kişiden biri yapıyordu. 1960’ların İngiliz rock sahnesindeki gruplar.
Cream ve John Lee Hooker ile konserler verirken, grup yoğun canlı performanslarıyla ün kazandı ve 1967’de Decca Records ile bir sözleşme imzaladı. Grubun ilk albümü “Shake Down” neredeyse tamamen blues cover’larından oluşuyordu. 1968’de yayınlanan ikinci albümü “Getting to the Point” ile kadronun çoğu değişti. En önemli eklemeler, duygusal şarkıcı Chris Youlden (genellikle Bay Simmonds ile birlikte unutulmaz orijinal şarkılar da yazan) ve güçlü ritim gitaristi ve şarkıcı Dave Peverett idi.
Bay Simmonds, 2017’de Nashville’deki performansta. Kredi… IEBA için Rick Diamond/Getty Images
Grubun 1969’da yayınlanan üçüncü albümü “Blue Matter”ın yarısı canlı olarak kaydedildi ve Muddy Waters’ın imza parçası haline gelen “Louisiana Blues”un revize edilmiş bir versiyonuyla vurgulandı. 1970 tarihli albümü “Raw Sienna”, ortaya çıkan caz-rock hareketini yansıtan dinamik ve yeni bir yön oluşturdu, en iyi kanıtı Bay Simmonds’un Dave Brubeck benzeri enstrümantal, “Master Hare”. Bay Youlden solo kariyer için ayrılmayı seçtiğinde, Bay Peverett o yıl grubun “Lookin’ In” albümünde başrolü söylemek için etkileyici bir adım attı.
Bay Simmonds’ın daha fazla R&B etkisi ekleme arzusu, Foghat’ın yolunu açan kovulmalara yol açtı. 1971’de çıkan “Street Corner Talkin’” albümünde ortaya çıkan ses, grubun kendi ülkesinden daha fazla takipçiye sahip olduğu ABD’de FM radyoda yoğun bir şekilde çalındı.
Savoy Brown’ın sonraki albümleri ticari olarak o kadar başarılı olmasa da, Bay Simmonds onları düzenli bir klipte üretmeye devam etti ve sonuçta 40’tan fazla bir katalog ortaya çıktı. Her ikisi de 2020’de çıkan son albümleri bir stüdyo albümüydü, “Bitmedi Yet” ve 1990’lardan bir dizi canlı performans, “Taking the Blues Back Home”. Ayrıca altı solo albüm çıkardı.
Karısına ek olarak hayatta kalanlar arasında kızları Meskene Simmonds ve önceki evliliklerinden iki çocuğu Tabatha ve Justin Simmonds yer alıyor.
Bay Simmons, Savoy Brown’a olan bağlılığına hangi biçimde olursa olsun değinerek Music Aficionado’ya şunları söyledi: “Ünlü bir şair evvel, ‘İş asla ihtiyaç olmadan yapılamaz’ demişti. İçimde dışarı çıkması gereken bir şey var.”
Ekledi: “Tüm bunlar boyunca – değişiklikler, müzik, 50 yıl – tek bağlantı benim gitar çalmam. Her şeyin devam etmesini sağlayan şey bu.”