Üç büyük gazetenin Tokyo büro şefi olarak ve Japonya’nın saygıdeğer samuray değerlerini ve sağcı milliyetçi unsurlarını hatırlatan kapsamlı bir kitabın yazarı olarak, İngilizce konuşan okuyucular için Japonya’nın gizemini çözen, İngiliz asıllı tüvit bir gazeteci olan Henry Scott Stokes, Nisan ayında öldü. 17 Tokyo hastanesinde. 83 yaşındaydı.
Oğlu Harry Sugiyama Scott-Stokes, nedeninin Parkinson hastalığının komplikasyonları olduğunu söyledi.
1964’te Bay Scott Stokes, üniversiteden üç yıl sonra, 1967 yılına kadar başkanlığını yürüttüğü Financial Times’ın Tokyo bürosunu açmak için Londra’dan Japonya’ya taşındı. 1968’den 1970’e kadar The Times of London ve The Times of London’ın büro şefiydi. 1978’den 1983’e kadar New York Times.
Günlük gazeteciliği bıraktıktan sonra, en ünlü kitabında, aristokrat romancı Yukio Mishima’nın etkileyici bir biyografisini tasvir ettiği sağcı Japon milliyetçilerinin görüşlerine görünüşte sempatik gelen yorumlarla tartışmalara yol açtı. Bay Scott Stokes, 1966’da Tokyo’da Japonya Yabancı Muhabirler Kulübü’nde Mishima ile tanıştı ve daha sonra onunla Bay Scott Stokes’un tercih ettiği sığınak olan Tokyo’daki Hotel Okura’daki Orkide Barında konyak üzerinden bağ kurdu.
“Yukio Mishima’nın Yaşamı ve Ölümü”nde (1974), Bay Scott Stokes, romancının yalnız bir çocuktan 1970’de özel silahsız milislerinin dört üyesini toplayan, askeri bir tesisi işgal eden, orduyu kaçıran çılgın bir milliyetçiye kadar yürek burkan evrimini araştırdı. Komutan, üssün kayıtsız birliklerine, imparator ibadetinin kutsal geleneklerini geri getirmeleri için boş yere yalvardı ve ardından seppuku olarak bilinen ritüel intiharı gerçekleştirerek kendi bağırsaklarını çıkardı. Daha sonra bir takipçisine kafasını kesmesini emretti.
Bay Stokes Scott olay yerine koştu ama arkadaşını kurtarmak için çok geç geldi.
Mishima’yı “zamanının en ünlü Japonu” olarak nitelendirerek şöyle yazdı: “Burada bir söz vardır. ‘Dışarı çıkan çivi dövülecek.’ Japonlar dövülme korkusuyla ayağa kalkıp bağırmaktan hoşlanmazlar. Buradaki paradoks, Mishima’nın zamanı geldiğinde kendini yere sermesidir.”
Kitabı The New York Times’da inceleyen Christopher Lehmann-Haupt, kitabın “Mishima’nın sonuyla başladığını ve doğal olarak bu sonuca bir açıklama bulmak için Henry Scott Stokes’un çalışmasını yiyip bitirdiğini” yazdı. (“Mishima’nın ölümünün açıklaması,” diye bitirdi Bay Scott Stokes, “bütün hayatı boyunca yatıyor.”)
Kariyerinin çoğunu Japonya’da geçiren Bay Scott Stokes, zar zor Japonca konuşabiliyor veya yazabiliyordu. Bu handikap büyük bir tartışmaya neden oldu.
Bu, Japonca olarak yayınlanan ve 2. Dünya Savaşı sırasında Japon ordusu tarafından işlenen zulümler için sağcı savunucular tarafından benimsenen 2013 tarihli “Bir İngiliz Gazeteci Tarafından Gözlemlenen Müttefik Milletlerin Tarihsel Algılarındaki Hatalar” kitabını içeriyordu. Birkaç ay içinde tahmini 100.000 kopya sattı.
Kitap, güvenilir bir Batılı gazetecinin damgasını taşıyor olsa da, aslında Bay Scott Stokes’a göre kitap, revizyonist tarihi destekleyen bir eğitim kurumuyla bağlantılı bir Japon çevirmene verdiği 170 saatlik röportajdan sentezlenmişti. Üstelik Bay Scott Stokes, kitap kendisine atfedilmiş olmasına rağmen, onu hiç okumadığını, yazmadığını söyledi.
Kitabın en patlayıcı bölümü, çoğu tarihçinin 1937’de altı hafta boyunca açgözlü Japon birlikleri tarafından on binlerce Çinli sivilin ölümüyle sonuçlandığını söylediği Nanjing katliamının “gerçekleşmediği”, aksine şişirilmiş olduğu sonucuna varmasıydı. hatta Çinli milliyetçiler ve daha sonra komünist propagandacılar tarafından uydurulmuştur.
Bay Scott Stokes, bir Japon haber ajansına kitapta “haydut geçit” dediği şey tarafından “şok ve dehşete düştüğünü” söyledi. Ardından, yayıncısı aracılığıyla, rahatsız edici pasajın yanında etkili bir şekilde durduğunu ve katliamı bir “olay” olarak nitelendirdiği bir açıklama yayınlayarak kendini tersine çevirdi. Sonraki görüşmelerde, Nanking’de “korkunç olayların” meydana geldiğini, ancak tek sorumlunun Japonlar olmadığını kabul ederek tekrar geri adım attı.
Bay Scott Stokes, romancı Yukio Mishima’yı gazetecinin tercih ettiği sığınak olan Tokyo’daki Hotel Okura’daki Orchid Bar’da konyak üzerinden tanıdı. Kredi… Charles E. Tuttle Şirketi
2017 gibi yakın bir tarihte, “Nanking’in uydurulmuş olduğu fikri, tarihi bir olay olarak, görgü tanığının tepkileri nedeniyle gerçekten sürdürülmesi zor” dediği aktarıldı. Ancak ABD tarafından Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombalarının “canavarlık” olduğu görüşünü de dile getirdi ve onları “Japonların bu savaşta işlediği iddia edilen suçları kesinlikle önemsiz gösterecek ölçekte savaş suçları” olarak nitelendirdi.
The Wall Street Journal ve Asia Times’ın eski muhabiri Bradley K. Martin, Japonya Yabancı Muhabirler Kulübü tarafından yayınlanan Bay Scott Stokes hakkında bir ölüm ilanında “Henry hem yetenekli hem de tartışmalıydı” dedi. “Yanlış olduğu sonucuna varırsa kendi pozisyonunu yeniden gözden geçirme ve düzeltmeye çalışma konusundaki istekliliğini takdir etmeye geldim.”
Bay Scott Stokes, ikinci karısı Akiko Sugiyama ve oğulları Harry ile 1985’te. Kredi… Scott-Stokes ailesi aracılığıyla
Henry Johnstone Morland Scott-Stokes (bir yetişkin olarak kısa çizgiyi nadiren kullanırdı) 15 Haziran 1938’de İngiltere’nin güneybatısındaki Somerset, Glastonbury kasabasında doğdu. Ebeveynleri Quaker’dı – annesi bir pasifist ve babası her iki Dünya Savaşı’nda da görev yapmış bir iş adamıydı.
Oxford, New College’dan mezun olduktan sonra 1961’de The Financial Times’a katıldı ve üç yıl sonra yeni karısı Charlotte ile birlikte Tokyo’ya gönderildi. Evlilik boşanmayla sonuçlandı.
O, Japonya’da bir televizyon talk-show sunucusu ve yorumcu olan oğullarına ek olarak, resmi olmayan tercümanı olarak görev yapan ikinci karısı Akiko Sugiyama tarafından hayatta kaldı.
Bay Scott Stokes ayrıca, Lee Jai Eui ile birlikte, seçilmemiş bir Güney Kore hükümetine karşı bir halk isyanının şiddetle bastırılması hakkında “The Kwangju Uprising: A Miracle of Asian Democracy as the Western and the Korean Press” (2000) adlı kitabın editörlüğünü yaptı. 1980 yılında.
Kitap yazmaya ek olarak, sanatçılar Christo ve Jeanne Claude ile 1991’de Japonya ve Kaliforniya’da yüzlerce dev şemsiyeyi – yaklaşık 20 fit yüksekliğinde ve 28 fit çapında – kurmak için ortak projelerinde işbirliği yaptı. Tokyo yakınlarındaki pirinç tarlaları ve Kaliforniya yamaçlarında sarı tarlalar filizlendi. Bay Scott Stokes, Japonya’daki proje direktörüydü.
Oğlu Harry Sugiyama Scott-Stokes, nedeninin Parkinson hastalığının komplikasyonları olduğunu söyledi.
1964’te Bay Scott Stokes, üniversiteden üç yıl sonra, 1967 yılına kadar başkanlığını yürüttüğü Financial Times’ın Tokyo bürosunu açmak için Londra’dan Japonya’ya taşındı. 1968’den 1970’e kadar The Times of London ve The Times of London’ın büro şefiydi. 1978’den 1983’e kadar New York Times.
Günlük gazeteciliği bıraktıktan sonra, en ünlü kitabında, aristokrat romancı Yukio Mishima’nın etkileyici bir biyografisini tasvir ettiği sağcı Japon milliyetçilerinin görüşlerine görünüşte sempatik gelen yorumlarla tartışmalara yol açtı. Bay Scott Stokes, 1966’da Tokyo’da Japonya Yabancı Muhabirler Kulübü’nde Mishima ile tanıştı ve daha sonra onunla Bay Scott Stokes’un tercih ettiği sığınak olan Tokyo’daki Hotel Okura’daki Orkide Barında konyak üzerinden bağ kurdu.
“Yukio Mishima’nın Yaşamı ve Ölümü”nde (1974), Bay Scott Stokes, romancının yalnız bir çocuktan 1970’de özel silahsız milislerinin dört üyesini toplayan, askeri bir tesisi işgal eden, orduyu kaçıran çılgın bir milliyetçiye kadar yürek burkan evrimini araştırdı. Komutan, üssün kayıtsız birliklerine, imparator ibadetinin kutsal geleneklerini geri getirmeleri için boş yere yalvardı ve ardından seppuku olarak bilinen ritüel intiharı gerçekleştirerek kendi bağırsaklarını çıkardı. Daha sonra bir takipçisine kafasını kesmesini emretti.
Bay Stokes Scott olay yerine koştu ama arkadaşını kurtarmak için çok geç geldi.
Mishima’yı “zamanının en ünlü Japonu” olarak nitelendirerek şöyle yazdı: “Burada bir söz vardır. ‘Dışarı çıkan çivi dövülecek.’ Japonlar dövülme korkusuyla ayağa kalkıp bağırmaktan hoşlanmazlar. Buradaki paradoks, Mishima’nın zamanı geldiğinde kendini yere sermesidir.”
Kitabı The New York Times’da inceleyen Christopher Lehmann-Haupt, kitabın “Mishima’nın sonuyla başladığını ve doğal olarak bu sonuca bir açıklama bulmak için Henry Scott Stokes’un çalışmasını yiyip bitirdiğini” yazdı. (“Mishima’nın ölümünün açıklaması,” diye bitirdi Bay Scott Stokes, “bütün hayatı boyunca yatıyor.”)
Kariyerinin çoğunu Japonya’da geçiren Bay Scott Stokes, zar zor Japonca konuşabiliyor veya yazabiliyordu. Bu handikap büyük bir tartışmaya neden oldu.
Bu, Japonca olarak yayınlanan ve 2. Dünya Savaşı sırasında Japon ordusu tarafından işlenen zulümler için sağcı savunucular tarafından benimsenen 2013 tarihli “Bir İngiliz Gazeteci Tarafından Gözlemlenen Müttefik Milletlerin Tarihsel Algılarındaki Hatalar” kitabını içeriyordu. Birkaç ay içinde tahmini 100.000 kopya sattı.
Kitap, güvenilir bir Batılı gazetecinin damgasını taşıyor olsa da, aslında Bay Scott Stokes’a göre kitap, revizyonist tarihi destekleyen bir eğitim kurumuyla bağlantılı bir Japon çevirmene verdiği 170 saatlik röportajdan sentezlenmişti. Üstelik Bay Scott Stokes, kitap kendisine atfedilmiş olmasına rağmen, onu hiç okumadığını, yazmadığını söyledi.
Kitabın en patlayıcı bölümü, çoğu tarihçinin 1937’de altı hafta boyunca açgözlü Japon birlikleri tarafından on binlerce Çinli sivilin ölümüyle sonuçlandığını söylediği Nanjing katliamının “gerçekleşmediği”, aksine şişirilmiş olduğu sonucuna varmasıydı. hatta Çinli milliyetçiler ve daha sonra komünist propagandacılar tarafından uydurulmuştur.
Bay Scott Stokes, bir Japon haber ajansına kitapta “haydut geçit” dediği şey tarafından “şok ve dehşete düştüğünü” söyledi. Ardından, yayıncısı aracılığıyla, rahatsız edici pasajın yanında etkili bir şekilde durduğunu ve katliamı bir “olay” olarak nitelendirdiği bir açıklama yayınlayarak kendini tersine çevirdi. Sonraki görüşmelerde, Nanking’de “korkunç olayların” meydana geldiğini, ancak tek sorumlunun Japonlar olmadığını kabul ederek tekrar geri adım attı.
Bay Scott Stokes, romancı Yukio Mishima’yı gazetecinin tercih ettiği sığınak olan Tokyo’daki Hotel Okura’daki Orchid Bar’da konyak üzerinden tanıdı. Kredi… Charles E. Tuttle Şirketi
2017 gibi yakın bir tarihte, “Nanking’in uydurulmuş olduğu fikri, tarihi bir olay olarak, görgü tanığının tepkileri nedeniyle gerçekten sürdürülmesi zor” dediği aktarıldı. Ancak ABD tarafından Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombalarının “canavarlık” olduğu görüşünü de dile getirdi ve onları “Japonların bu savaşta işlediği iddia edilen suçları kesinlikle önemsiz gösterecek ölçekte savaş suçları” olarak nitelendirdi.
The Wall Street Journal ve Asia Times’ın eski muhabiri Bradley K. Martin, Japonya Yabancı Muhabirler Kulübü tarafından yayınlanan Bay Scott Stokes hakkında bir ölüm ilanında “Henry hem yetenekli hem de tartışmalıydı” dedi. “Yanlış olduğu sonucuna varırsa kendi pozisyonunu yeniden gözden geçirme ve düzeltmeye çalışma konusundaki istekliliğini takdir etmeye geldim.”
Bay Scott Stokes, ikinci karısı Akiko Sugiyama ve oğulları Harry ile 1985’te. Kredi… Scott-Stokes ailesi aracılığıyla
Henry Johnstone Morland Scott-Stokes (bir yetişkin olarak kısa çizgiyi nadiren kullanırdı) 15 Haziran 1938’de İngiltere’nin güneybatısındaki Somerset, Glastonbury kasabasında doğdu. Ebeveynleri Quaker’dı – annesi bir pasifist ve babası her iki Dünya Savaşı’nda da görev yapmış bir iş adamıydı.
Oxford, New College’dan mezun olduktan sonra 1961’de The Financial Times’a katıldı ve üç yıl sonra yeni karısı Charlotte ile birlikte Tokyo’ya gönderildi. Evlilik boşanmayla sonuçlandı.
O, Japonya’da bir televizyon talk-show sunucusu ve yorumcu olan oğullarına ek olarak, resmi olmayan tercümanı olarak görev yapan ikinci karısı Akiko Sugiyama tarafından hayatta kaldı.
Bay Scott Stokes ayrıca, Lee Jai Eui ile birlikte, seçilmemiş bir Güney Kore hükümetine karşı bir halk isyanının şiddetle bastırılması hakkında “The Kwangju Uprising: A Miracle of Asian Democracy as the Western and the Korean Press” (2000) adlı kitabın editörlüğünü yaptı. 1980 yılında.
Kitap yazmaya ek olarak, sanatçılar Christo ve Jeanne Claude ile 1991’de Japonya ve Kaliforniya’da yüzlerce dev şemsiyeyi – yaklaşık 20 fit yüksekliğinde ve 28 fit çapında – kurmak için ortak projelerinde işbirliği yaptı. Tokyo yakınlarındaki pirinç tarlaları ve Kaliforniya yamaçlarında sarı tarlalar filizlendi. Bay Scott Stokes, Japonya’daki proje direktörüydü.