1960’ların başındaki halk sahnesinde Billie Holiday’i çağrıştıran veya Janis Joplin’in habercisi olabilecek çok yönlü sesi ve sıra dışı sahne pıtırtılarıyla dolu performanslarıyla büyük ses getiren Judy Henske 27 Nisan’da öldü. Los Angeles’ta bir bakımevi devasında. 85 yaşındaydı.
Ölümü, klavyeci kocası Craig Doerge tarafından açıklandı.
Bayan Henske, 1950’lerin sonlarında ve 60’ların başında Batı Kıyısı’ndaki kulüplerde ve kahvehanelerde oynadı – Los Angeles kulübü Unicorn’da Lenny Bruce için açtı – doğuya gitmeden önce canlılığın bir parçası olmak için Greenwich Köyü sahnesi. 1963’te, The New York Times’tan Robert Shelton, bu kulüplerdeki geleceği parlak yetenekleri örneklediğinde, güçlü bir izlenim bırakmıştı.
Bay Shelton, “Yeni yarışmacıların baş ve omuzlarının üzerinde duran,” diye yazdı, “Judy Henske, altı metrelik bir gülhatmi, yetenekle çiçek açıyor.”
“Blues, halk türküleri ve popüler şarkıları söylemesiyle ve ayrıca ‘absürdün kafesi’ olarak adlandırılan özgürce doğaçlama pıtırtısıyla övgüye değer”
. )
Aynı yıl, sadece “Judy Henske” adlı ilk albümü yayınlandı ve uzun metrajlı bir sinema filmi olan “Hootenanny Hoot”ta kendi oynadığı, Johnny Cash, Brothers Four ve diğer müzikal eylemlerin yanı sıra.
2000 yılında California’daki Santa Cruz Sentinel’e o unutulmuş filmdeki varlığını açıklarken “Mayo içinde güzel görünen tek halk şarkıcısıydım” dedi.
1964’te ikinci albümü “High Flying Bird” yayınlandı. Billy Edd Wheeler tarafından yazılan başlık parçası, daha iyi bilinen şarkıları arasındaydı ve kayıtta ayrıca “Gerçek Şey Gelene Kadar” standardının mavimsi bir versiyonu ve “God Bless the Child”ın kederli bir kapağı yer aldı.
1966’da bir stüdyoda seyircilerin önünde canlı olarak kaydedilen “Ölüme Meydan Okuyan Judy Henske”, onun ticari marka şakalarından bazılarını yakaladı. Bu albümün parçalarından biri olan “Betty and Dupree”, neredeyse 11 dakika uzunluğunda ve Bayan Henske’nin, şarkı söylemeye başlamadan önce dört dakika boyunca devam eden, aşkı arayan iki seksen yaşındaki hakkında olanaksız bir hikaye anlatmasıyla başlıyor. Ancak kayıt aynı zamanda bol miktarda folk, soul ve blues içeriyordu.
“Henske’nin tüm bu türlerde kendi alanını işaretleme, tanımlama ve sonra yakma yeteneği kesinlikle büyüleyici,” diye yazdı Matthew Greenwald web sitesinde. Albüm yaklaşık 40 yıl sonra yeniden yayınlandığında Analog Planet.
Ms. Henske, 1968’de Greenwich Village’daki Cafe au Go Go’da Paul Butterfield ile performans sergiliyor. Kredi… Don Paulsen/Michael Ochs Archives/Getty Images
1969’da Bayan Henske ve o zamanki kocası, müzisyen ve aranjör Jerry Yester, “Farewell Aldebaran” albümünü yayınladılar. sentezleyiciler ve psychedelic süslemeler kullanımıyla onu daha da keşfedilmemiş bölgelere götürdü. 1970’lerin başında Rosebud adında bir beşli ile kayıt yaptı, ancak daha sonra – ilk evliliği boşanmayla sonuçlandıktan ve 1973’te Rosebud’un diğer bir üyesi olan Bay Doerge ile evlendikten sonra – kayıttan uzun süre uzak kaldı.
1990’ların sonlarında, bir internet hayran sitesi ve ana karakteri Burke adında bir özel dedektif olan Andrew Vachss’in suç romanlarındaki sözleri sayesinde insanlar onu yeniden keşfetmeye başladı. fan.
1999’da on yıllardır ilk albümü “Loose in the World”ü çıkardı. Ertesi yıl onu Manhattan’da tekrar sahnede Dave Van Ronk ile Bottom Line oynarken buldu. 2004’te başka bir albüm olan “She Sang California” çıktı. Eski hayranlar iyi bir şekilde şaşırdılar.
“’Oh, çok iyi gidiyorsun’ diyorlar. Sana ne olduğunu merak ettik’” dedi. 2005’te The Marin Independent Journal of California’ya “Sanki sevdikleri bir akrabayım ya da sadece iyi vakit geçirdikleri bir tanıdık gibiyim. Ve şimdi yine o kişi. Ve beni gördüklerine çok sevindiler.”
Judith Anne Henske 20 Aralık 1936’da Chippewa Falls, Wisconsin’de doğdu. Babası William doktordu ve annesi Dorothy (Thornton) Henske hemşirelik okudu ve bir süre çalıştı yerel yün fabrikasında.
Judy, büyürken düğünler de dahil olmak üzere yerel etkinliklerde şarkı söylerdi – ama bu yalnızca annesinin katılımıyla gerçekleşirdi.
Dorothy Henske 1962’de The Chippewa Herald-Telegram’a “Tanımadığım insanların daha fazla düğününe gittim” dedi.
Judy de kilise korosunda şarkı söyledi.
Bay Doerge e-postayla “Bana daha önce çok güçlü bir sesi olduğunu söyledi çünkü Chippewa Şelaleleri’ndeki rahibelerden biri göğsünün üzerinde bir kitabın üzerinde durarak ses gücünü geliştirmesine yardımcı oldu” dedi. “Bunun doğru olup olmadığını bilmek zor ama kimse sesinin gücünü sorgulamıyor.”
Bayan Henske, Illinois’deki Rosary College’da ve Madison’daki Wisconsin Üniversitesi’nde okudu. 1959’da San Diego’da kahvehanelerde sahne aldı; çok geçmeden Los Angeles’a gitti.
Ms. Henske, Jerry Yester ile 2016’da Los Angeles’taki Grammy Müzesi’nde, onu sentezleyiciler ve psychedelic süslemelerle keşfedilmemiş bir alana götüren bir albüm “Farewell Aldebaran”ı yayınladıktan neredeyse 50 yıl sonra. Kredi… Kayıt Akademisi için Rebecca Sapp/WireImage
1962’de, yakın zamanda Kingston Trio’dan ayrılan Dave Guard, ondan yeni bir grup olan Whiskeyhill Singers’a katılmasını istediğinde Oklahoma City’de bir kulüpte oynuyordu. Grup iki albüm çıkardı ve Bayan Henske’nin görünürlüğünü artırdı, ancak bu uzun sürmedi. Ayrıldıktan sonra New York’ta bir fikstür oldu.
Judy Collins, “Sweet Judy Blue Eyes: My Life in Music” (2011) adlı kitabında, enstrümantal menajer Albert Grossman’ın Peter, Paul ve Mary grubunu oluştururken o, Bayan Henske ve Jo Mapes’in bir üçlü oluşturmasını önerdi ve ona Kahverengi Gözlü Kızlar adını vermeyi önerdi. Bayan Collins’e “Biraz kahverengi kontakt lens alabilirsiniz” dedi.
Bu fikir boşa çıktı, ancak Bayan Henske kendi başına iyi gidiyordu. Bay Doerge, onunla ilk kez 1964’te Noel tatilinde üniversiteden eve döndüğünde, Cleveland’daki bir kulüp olan La Cave’de yaptığı bir gösteri için yardımcı piyanist olarak katılması istendiğinde tanıştığını söyledi.
“Judy o zamanlar zaten ünlüydü,” dedi, “ve hayran kaldım.”
Aynı yıl, Bayan Henske, Village Gate ve diğer New York kulüplerinde bazen faturayı paylaştığı Woody Allen adında genç bir komedyenle turneye çıktı. Daha sonraki yıllarda, Bay Allen’ın karakteri Annie Hall’a (Bayan Henske gibi Chippewa Falls’tandı) ilham verdiği söyleniyordu, bu ona o kadar sık sorulmuştu ki, 2000 yılında Santa Cruz gazetesine verdiği röportajda söyledi. onu biraz kızdırdı.
“Woody, filmlerinde birçok insanı kendi insanları için model olarak kullandı” dedi. “Annie Hall, belki de üç farklı insanın karışımıydı. Sanırım Louise Lasser, ben ve adı neydi, sinema oyuncusu.”
Diane Keaton mu? görüşmeci sordu.
“Evet, Diane Keaton.”
“Öyleyse,” diye ekledi, “Woody’den devam edelim.”
Los Angeles’ta yaşayan kocasına ek olarak, Bayan Henske, ilk evliliğinden bir kızı Kate DeLaPointe ve bir torunu tarafından hayatta kaldı.
Bayan Henske en iyi icracı olarak bilinmesine rağmen, çoğu Bay Doerge ile birlikte çok sayıda şarkı yazdı veya birlikte yazdı. “Sarı Plaj Şemsiyesi” diğerlerinin yanı sıra Bette Midler ve Perry Como tarafından karşılandı.
Yine de esprili gösterileri, aksaklıklar olsa bile tadına varılacak bir şeydi. Bay Doerge, 2001 yılında Berkeley, Kaliforniya’da bir performans noktası olan Freight & Salvage’da yaptıkları bir gösteriyi hatırladı
“Soyunma odasından sahneye çıkan son adımda Judy ayağına takıldı ve yere düştü. banjosunu tutarken yüzünü yere indirdi” dedi. Seyirciler sessizleşti.
“Kalkıyor ve mikrofona gidiyor, duruyor ve ‘Mükemmellik çok cansız’ diyor” diye hatırlıyor. “Kalabalık onu sevdi, rahatladı ve biz bir şarkı çalmadan önce aşağı yukarı onları kazandı.
“Yaşasın, o eşsizdi.”
Ölümü, klavyeci kocası Craig Doerge tarafından açıklandı.
Bayan Henske, 1950’lerin sonlarında ve 60’ların başında Batı Kıyısı’ndaki kulüplerde ve kahvehanelerde oynadı – Los Angeles kulübü Unicorn’da Lenny Bruce için açtı – doğuya gitmeden önce canlılığın bir parçası olmak için Greenwich Köyü sahnesi. 1963’te, The New York Times’tan Robert Shelton, bu kulüplerdeki geleceği parlak yetenekleri örneklediğinde, güçlü bir izlenim bırakmıştı.
Bay Shelton, “Yeni yarışmacıların baş ve omuzlarının üzerinde duran,” diye yazdı, “Judy Henske, altı metrelik bir gülhatmi, yetenekle çiçek açıyor.”
“Blues, halk türküleri ve popüler şarkıları söylemesiyle ve ayrıca ‘absürdün kafesi’ olarak adlandırılan özgürce doğaçlama pıtırtısıyla övgüye değer”
. )
Aynı yıl, sadece “Judy Henske” adlı ilk albümü yayınlandı ve uzun metrajlı bir sinema filmi olan “Hootenanny Hoot”ta kendi oynadığı, Johnny Cash, Brothers Four ve diğer müzikal eylemlerin yanı sıra.
2000 yılında California’daki Santa Cruz Sentinel’e o unutulmuş filmdeki varlığını açıklarken “Mayo içinde güzel görünen tek halk şarkıcısıydım” dedi.
1964’te ikinci albümü “High Flying Bird” yayınlandı. Billy Edd Wheeler tarafından yazılan başlık parçası, daha iyi bilinen şarkıları arasındaydı ve kayıtta ayrıca “Gerçek Şey Gelene Kadar” standardının mavimsi bir versiyonu ve “God Bless the Child”ın kederli bir kapağı yer aldı.
1966’da bir stüdyoda seyircilerin önünde canlı olarak kaydedilen “Ölüme Meydan Okuyan Judy Henske”, onun ticari marka şakalarından bazılarını yakaladı. Bu albümün parçalarından biri olan “Betty and Dupree”, neredeyse 11 dakika uzunluğunda ve Bayan Henske’nin, şarkı söylemeye başlamadan önce dört dakika boyunca devam eden, aşkı arayan iki seksen yaşındaki hakkında olanaksız bir hikaye anlatmasıyla başlıyor. Ancak kayıt aynı zamanda bol miktarda folk, soul ve blues içeriyordu.
“Henske’nin tüm bu türlerde kendi alanını işaretleme, tanımlama ve sonra yakma yeteneği kesinlikle büyüleyici,” diye yazdı Matthew Greenwald web sitesinde. Albüm yaklaşık 40 yıl sonra yeniden yayınlandığında Analog Planet.
Ms. Henske, 1968’de Greenwich Village’daki Cafe au Go Go’da Paul Butterfield ile performans sergiliyor. Kredi… Don Paulsen/Michael Ochs Archives/Getty Images
1969’da Bayan Henske ve o zamanki kocası, müzisyen ve aranjör Jerry Yester, “Farewell Aldebaran” albümünü yayınladılar. sentezleyiciler ve psychedelic süslemeler kullanımıyla onu daha da keşfedilmemiş bölgelere götürdü. 1970’lerin başında Rosebud adında bir beşli ile kayıt yaptı, ancak daha sonra – ilk evliliği boşanmayla sonuçlandıktan ve 1973’te Rosebud’un diğer bir üyesi olan Bay Doerge ile evlendikten sonra – kayıttan uzun süre uzak kaldı.
1990’ların sonlarında, bir internet hayran sitesi ve ana karakteri Burke adında bir özel dedektif olan Andrew Vachss’in suç romanlarındaki sözleri sayesinde insanlar onu yeniden keşfetmeye başladı. fan.
1999’da on yıllardır ilk albümü “Loose in the World”ü çıkardı. Ertesi yıl onu Manhattan’da tekrar sahnede Dave Van Ronk ile Bottom Line oynarken buldu. 2004’te başka bir albüm olan “She Sang California” çıktı. Eski hayranlar iyi bir şekilde şaşırdılar.
“’Oh, çok iyi gidiyorsun’ diyorlar. Sana ne olduğunu merak ettik’” dedi. 2005’te The Marin Independent Journal of California’ya “Sanki sevdikleri bir akrabayım ya da sadece iyi vakit geçirdikleri bir tanıdık gibiyim. Ve şimdi yine o kişi. Ve beni gördüklerine çok sevindiler.”
Judith Anne Henske 20 Aralık 1936’da Chippewa Falls, Wisconsin’de doğdu. Babası William doktordu ve annesi Dorothy (Thornton) Henske hemşirelik okudu ve bir süre çalıştı yerel yün fabrikasında.
Judy, büyürken düğünler de dahil olmak üzere yerel etkinliklerde şarkı söylerdi – ama bu yalnızca annesinin katılımıyla gerçekleşirdi.
Dorothy Henske 1962’de The Chippewa Herald-Telegram’a “Tanımadığım insanların daha fazla düğününe gittim” dedi.
Judy de kilise korosunda şarkı söyledi.
Bay Doerge e-postayla “Bana daha önce çok güçlü bir sesi olduğunu söyledi çünkü Chippewa Şelaleleri’ndeki rahibelerden biri göğsünün üzerinde bir kitabın üzerinde durarak ses gücünü geliştirmesine yardımcı oldu” dedi. “Bunun doğru olup olmadığını bilmek zor ama kimse sesinin gücünü sorgulamıyor.”
Bayan Henske, Illinois’deki Rosary College’da ve Madison’daki Wisconsin Üniversitesi’nde okudu. 1959’da San Diego’da kahvehanelerde sahne aldı; çok geçmeden Los Angeles’a gitti.
Ms. Henske, Jerry Yester ile 2016’da Los Angeles’taki Grammy Müzesi’nde, onu sentezleyiciler ve psychedelic süslemelerle keşfedilmemiş bir alana götüren bir albüm “Farewell Aldebaran”ı yayınladıktan neredeyse 50 yıl sonra. Kredi… Kayıt Akademisi için Rebecca Sapp/WireImage
1962’de, yakın zamanda Kingston Trio’dan ayrılan Dave Guard, ondan yeni bir grup olan Whiskeyhill Singers’a katılmasını istediğinde Oklahoma City’de bir kulüpte oynuyordu. Grup iki albüm çıkardı ve Bayan Henske’nin görünürlüğünü artırdı, ancak bu uzun sürmedi. Ayrıldıktan sonra New York’ta bir fikstür oldu.
Judy Collins, “Sweet Judy Blue Eyes: My Life in Music” (2011) adlı kitabında, enstrümantal menajer Albert Grossman’ın Peter, Paul ve Mary grubunu oluştururken o, Bayan Henske ve Jo Mapes’in bir üçlü oluşturmasını önerdi ve ona Kahverengi Gözlü Kızlar adını vermeyi önerdi. Bayan Collins’e “Biraz kahverengi kontakt lens alabilirsiniz” dedi.
Bu fikir boşa çıktı, ancak Bayan Henske kendi başına iyi gidiyordu. Bay Doerge, onunla ilk kez 1964’te Noel tatilinde üniversiteden eve döndüğünde, Cleveland’daki bir kulüp olan La Cave’de yaptığı bir gösteri için yardımcı piyanist olarak katılması istendiğinde tanıştığını söyledi.
“Judy o zamanlar zaten ünlüydü,” dedi, “ve hayran kaldım.”
Aynı yıl, Bayan Henske, Village Gate ve diğer New York kulüplerinde bazen faturayı paylaştığı Woody Allen adında genç bir komedyenle turneye çıktı. Daha sonraki yıllarda, Bay Allen’ın karakteri Annie Hall’a (Bayan Henske gibi Chippewa Falls’tandı) ilham verdiği söyleniyordu, bu ona o kadar sık sorulmuştu ki, 2000 yılında Santa Cruz gazetesine verdiği röportajda söyledi. onu biraz kızdırdı.
“Woody, filmlerinde birçok insanı kendi insanları için model olarak kullandı” dedi. “Annie Hall, belki de üç farklı insanın karışımıydı. Sanırım Louise Lasser, ben ve adı neydi, sinema oyuncusu.”
Diane Keaton mu? görüşmeci sordu.
“Evet, Diane Keaton.”
“Öyleyse,” diye ekledi, “Woody’den devam edelim.”
Los Angeles’ta yaşayan kocasına ek olarak, Bayan Henske, ilk evliliğinden bir kızı Kate DeLaPointe ve bir torunu tarafından hayatta kaldı.
Bayan Henske en iyi icracı olarak bilinmesine rağmen, çoğu Bay Doerge ile birlikte çok sayıda şarkı yazdı veya birlikte yazdı. “Sarı Plaj Şemsiyesi” diğerlerinin yanı sıra Bette Midler ve Perry Como tarafından karşılandı.
Yine de esprili gösterileri, aksaklıklar olsa bile tadına varılacak bir şeydi. Bay Doerge, 2001 yılında Berkeley, Kaliforniya’da bir performans noktası olan Freight & Salvage’da yaptıkları bir gösteriyi hatırladı
“Soyunma odasından sahneye çıkan son adımda Judy ayağına takıldı ve yere düştü. banjosunu tutarken yüzünü yere indirdi” dedi. Seyirciler sessizleşti.
“Kalkıyor ve mikrofona gidiyor, duruyor ve ‘Mükemmellik çok cansız’ diyor” diye hatırlıyor. “Kalabalık onu sevdi, rahatladı ve biz bir şarkı çalmadan önce aşağı yukarı onları kazandı.
“Yaşasın, o eşsizdi.”