Kışkırtıcı ve genellikle şiddet içeren çalışmaları 1960’lardan itibaren The New York Times, Playboy ve diğer önemli dergilerde yer alan bir illüstratör olan Marshall Arisman, 22 Nisan’da Manhattan’da öldü. 83 yaşındaydı.
Eşi Diane Ito Arisman, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Bay Arisman aynı zamanda Manhattan’daki Görsel Sanatlar Okulu’nda Görsel Deneme Olarak İllüstrasyon programının (eskiden Görsel Gazetecilik Olarak İllüstrasyon) kurucusuydu. 1964’te okulda öğretmenliğe başladı, 1984’te programa başladı ve ölümüne kadar başkanlığını yaptı.
The Times’ın eski arka direktörlerinden arkadaşı ve meslektaşı Steven Heller, Arisman Bey’in hem arka hem de öğretmenlik mesleğinin hikaye anlatma kapasitesiyle karakterize edildiğini söyledi.
Bay Heller, “insanların onun hikaye anlatma tekniğini özümsemek için dayanacakları türden bir öğretmendi” dedi. O ekledi: “İnanılmaz bir hikaye anlatıcısıydı. Ve çoğu doğruydu.”
Bay Arisman ilham almak için kişisel biyografisini çıkardı ve öğrencilerini de aynısını yapmaya teşvik etti.
Sayın Arisman’ın “Kutsal Melek” (2015), altın varaklı ahşap panel üzerine yağlı boya. Kredi… Marshall Arisman Malikanesi
“Melekli Kutsal Kedi” (2019), tuval üzerine yağlı boya. Kredi… Marshall Arisman Malikanesi
Maneviyata olan ilgisi, sanatsal kariyerinin çoğunu bilgilendirdi. Büyükannesi, New York’ta, kendisini eyaletin “medyumluk ve ruhsal şifa merkezi” olarak gören Lily Dale adlı bir toplulukta yaşıyordu. 1879’da kurulan Lily Dale, yaşayanların ruhlar dünyası aracılığıyla ölülerle iletişim kurabildiğini savunan Spiritualist dinle ilişkilendirildi.
Kendisi de uygulamalı bir medyum olan büyükannesi, hayatı ve çalışması üzerinde büyük bir etkiye sahipti: Sonunda, Francesco Portinari ile birlikte, hayatı ve psişik fenomenlerin nasıl ortaya çıktığı hakkında “Lily Dale’den Bir Kartpostal” (2014) adlı bir belgesel yönetti. sanatsal kariyerini şekillendirdi. Ayrıca aura okuma kavramına inandı ve etrafını saran ışıltılı auralarla birçok maymun ve bizon resmini tamamladı.
2017 yılında görüştüğü Vice, Arisman Bey’in resim stilini “karanlık ve uhrevi” olarak tanımlamıştı.
Röportajda, 1981’de Time dergisinin “Şiddet Suçunun Laneti” başlığını taşıyan bir kapağı olan en biçimlendirici ve tartışmalı yazılarından birini hatırladı. Kapak, yüzünün üzerinde metal olan, kafasına bir tabanca tutan kırmızı gözlü bir adamı tasvir ediyor. Birçok izleyici bunu rahatsız edici buldu, ancak Bay Arisman bunu gerçek hayattaki şiddetin bir yansıması olarak gördü.
“Gazete mi açtın?” Time yöneticilerine ölüm cezasıyla ilgili bir makale için daha sonraki bir görüntü bulduklarında çok grafik soru sorduğunu hatırladı. “Elektrikli sandalyelerde insanları öldürüyorlar. Şiddet içeriyor.”
Arısman’ın arka yazısı, The New York Times Book Review’un ve gazetenin Görüş bölümünde yer aldı.
Bay Heller, “Bu sosyopolitik açıklamaları yapıyordu ve bunu biraz karikatür gibi yapıyordu” dedi, “ama daha çok Goya veya George Grosz’un karikatürleri çizdiği şekilde bir karikatür.”
Arisman’ın arka yazısı Playboy, Penthouse, The Nation, The Times’ın Opinion ve Book Review bölümlerinde de yer aldı. 2015’te Thomas Harris’in “The Silence of the Lambs” adlı romanının ve 1991’de Bret Easton Ellis’in “American Psycho” adlı romanının sınırlı sayıda yeniden basımı için kapaklar tasarladı.
Bay Arisman, Thomas Harris’in “The Silence of the Lambs” adlı romanının sınırlı sayıda 2015 yılında yeniden basımı için kapak tasarladı.
Marshall Alexis Arisman, 14 Ekim 1938’de Jamestown, NY’de bir mandıra işçisi ve çiftçi olan Walter Arisman ve Helen (Alexis) Arisman’ın çocuğu olarak dünyaya geldi.
Jamestown’da, Lily Dale ve büyükannesinin yakınında büyüdü. Vice röportajında her Pazar birlikte arka plan yapacaklarını söyledi. Kırsal New York’un avcılık kültürü, Amerika’daki şiddet üzerine ilk çalışmalarının bazılarına ilham verdi. Öldüğü sırada Manhattan’da yaşıyordu.
1960 yılında Brooklyn’deki Pratt Enstitüsü’nden grafik tasarım bölümünden mezun olduktan sonra General Motors’da tasarımcı olarak çalışmaya başladı. Orada üç ay sonra tam zamanlı bir illüstratör oldu.
1962’de Ordu’da altı ay görev yaptı ve yedi yıl Ordu Rezervinde kaldı. 1964’te Dianne Ito ile evlendi. Eşi, hayatta kalan tek kişi.
2002’de yönetmen Tony Silver, “Arisman: Facing the Audience” adlı belgeselde Arisman Bey’in profilini çıkardı. 2017 yılında Görsel Sanatlar Okulu’nda Arısman Bey retrospektife konu olmuştur.
Çalışmaları Metropolitan Arka Müzesi, Brooklyn Müzesi, Smithsonian Amerikan Arka Müzesi ve diğer önde gelen kurumların daimi koleksiyonlarında bulunabilir.
Eşi Diane Ito Arisman, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
Bay Arisman aynı zamanda Manhattan’daki Görsel Sanatlar Okulu’nda Görsel Deneme Olarak İllüstrasyon programının (eskiden Görsel Gazetecilik Olarak İllüstrasyon) kurucusuydu. 1964’te okulda öğretmenliğe başladı, 1984’te programa başladı ve ölümüne kadar başkanlığını yaptı.
The Times’ın eski arka direktörlerinden arkadaşı ve meslektaşı Steven Heller, Arisman Bey’in hem arka hem de öğretmenlik mesleğinin hikaye anlatma kapasitesiyle karakterize edildiğini söyledi.
Bay Heller, “insanların onun hikaye anlatma tekniğini özümsemek için dayanacakları türden bir öğretmendi” dedi. O ekledi: “İnanılmaz bir hikaye anlatıcısıydı. Ve çoğu doğruydu.”
Bay Arisman ilham almak için kişisel biyografisini çıkardı ve öğrencilerini de aynısını yapmaya teşvik etti.
Sayın Arisman’ın “Kutsal Melek” (2015), altın varaklı ahşap panel üzerine yağlı boya. Kredi… Marshall Arisman Malikanesi
“Melekli Kutsal Kedi” (2019), tuval üzerine yağlı boya. Kredi… Marshall Arisman Malikanesi
Maneviyata olan ilgisi, sanatsal kariyerinin çoğunu bilgilendirdi. Büyükannesi, New York’ta, kendisini eyaletin “medyumluk ve ruhsal şifa merkezi” olarak gören Lily Dale adlı bir toplulukta yaşıyordu. 1879’da kurulan Lily Dale, yaşayanların ruhlar dünyası aracılığıyla ölülerle iletişim kurabildiğini savunan Spiritualist dinle ilişkilendirildi.
Kendisi de uygulamalı bir medyum olan büyükannesi, hayatı ve çalışması üzerinde büyük bir etkiye sahipti: Sonunda, Francesco Portinari ile birlikte, hayatı ve psişik fenomenlerin nasıl ortaya çıktığı hakkında “Lily Dale’den Bir Kartpostal” (2014) adlı bir belgesel yönetti. sanatsal kariyerini şekillendirdi. Ayrıca aura okuma kavramına inandı ve etrafını saran ışıltılı auralarla birçok maymun ve bizon resmini tamamladı.
2017 yılında görüştüğü Vice, Arisman Bey’in resim stilini “karanlık ve uhrevi” olarak tanımlamıştı.
Röportajda, 1981’de Time dergisinin “Şiddet Suçunun Laneti” başlığını taşıyan bir kapağı olan en biçimlendirici ve tartışmalı yazılarından birini hatırladı. Kapak, yüzünün üzerinde metal olan, kafasına bir tabanca tutan kırmızı gözlü bir adamı tasvir ediyor. Birçok izleyici bunu rahatsız edici buldu, ancak Bay Arisman bunu gerçek hayattaki şiddetin bir yansıması olarak gördü.
“Gazete mi açtın?” Time yöneticilerine ölüm cezasıyla ilgili bir makale için daha sonraki bir görüntü bulduklarında çok grafik soru sorduğunu hatırladı. “Elektrikli sandalyelerde insanları öldürüyorlar. Şiddet içeriyor.”
Arısman’ın arka yazısı, The New York Times Book Review’un ve gazetenin Görüş bölümünde yer aldı.
Bay Heller, “Bu sosyopolitik açıklamaları yapıyordu ve bunu biraz karikatür gibi yapıyordu” dedi, “ama daha çok Goya veya George Grosz’un karikatürleri çizdiği şekilde bir karikatür.”
Arisman’ın arka yazısı Playboy, Penthouse, The Nation, The Times’ın Opinion ve Book Review bölümlerinde de yer aldı. 2015’te Thomas Harris’in “The Silence of the Lambs” adlı romanının ve 1991’de Bret Easton Ellis’in “American Psycho” adlı romanının sınırlı sayıda yeniden basımı için kapaklar tasarladı.
Bay Arisman, Thomas Harris’in “The Silence of the Lambs” adlı romanının sınırlı sayıda 2015 yılında yeniden basımı için kapak tasarladı.
Marshall Alexis Arisman, 14 Ekim 1938’de Jamestown, NY’de bir mandıra işçisi ve çiftçi olan Walter Arisman ve Helen (Alexis) Arisman’ın çocuğu olarak dünyaya geldi.
Jamestown’da, Lily Dale ve büyükannesinin yakınında büyüdü. Vice röportajında her Pazar birlikte arka plan yapacaklarını söyledi. Kırsal New York’un avcılık kültürü, Amerika’daki şiddet üzerine ilk çalışmalarının bazılarına ilham verdi. Öldüğü sırada Manhattan’da yaşıyordu.
1960 yılında Brooklyn’deki Pratt Enstitüsü’nden grafik tasarım bölümünden mezun olduktan sonra General Motors’da tasarımcı olarak çalışmaya başladı. Orada üç ay sonra tam zamanlı bir illüstratör oldu.
1962’de Ordu’da altı ay görev yaptı ve yedi yıl Ordu Rezervinde kaldı. 1964’te Dianne Ito ile evlendi. Eşi, hayatta kalan tek kişi.
2002’de yönetmen Tony Silver, “Arisman: Facing the Audience” adlı belgeselde Arisman Bey’in profilini çıkardı. 2017 yılında Görsel Sanatlar Okulu’nda Arısman Bey retrospektife konu olmuştur.
Çalışmaları Metropolitan Arka Müzesi, Brooklyn Müzesi, Smithsonian Amerikan Arka Müzesi ve diğer önde gelen kurumların daimi koleksiyonlarında bulunabilir.