Dinamik ritim gitarıyla hareket eden tiz ve sert sesi, “Walk – Don’t Run” gibi hitlere yol açan ve sörf müziğinin şekillenmesine yardımcı olan Ventures enstrümantal rock grubunun kurucu ortağı Don Wilson 1960’ların başında ve aynı zamanda nesiller boyu gitaristleri etkileyen, Cumartesi günü Tacoma, Wash’daki bir hastanede öldü ve 88 yaşındaydı.
Kızı Staci Layne Wilson ölümü doğruladı.
Bay Wilson ve Bob Bogle, 1950’lerin sonlarında Ventures adını alan ve Seattle bölgesinde, basta Nokie Edwards ve davulda Skip Moore’un yer aldığı “Walk – Don’t Run”ı kaydettiklerinde mütevazı bir performans sergileyen grubu kurdular. ” 1960 Mart’ında. Bu, daha önce Chet Atkins tarafından kaydedilen caz gitaristi Johnny Smith’in bir şarkısının versiyonuydu.
Zaten bir 45 r serbest bırakmışlardı. P. m. kayıt; Bunu yapmak için Bay Wilson’ın annesinin yardımıyla kendi şirketleri Blue Horizon’u kurdular. Ancak, Seattle radyo istasyonu KJR’de öğleden sonra programı olan Pat O’Day için çalana kadar bu ilk kayıt ilgi uyandırmadı ve “Walk – Don’t Run” da ilgi uyandırmadı. Bir vuruş kokusu aldı.
İstasyon her zaman saat başında haber yayınına enstrümental bir giriş yaptı, ancak bunu tanıtmadan Bay O’Day, “Sonic Boom! Northwest Rock Tarihi, ‘Louie, Louie’den’ ‘Genç Ruhu Gibi Kokuyor’a,” Peter Blecha’nın 2009 tarihli bir kitabı. “Yani, oradaki dolgu maddesi olarak her saat başı koyuyoruz,” dedi, “ve ondan sonra ne olduğunu elbette biliyorsunuz. ”
Olan şuydu, arayanlar bu akılda kalıcı kaydın ne olduğunu öğrenmek için istasyonu doldurdu. Arayanlardan biri, daha önce acemi grubu geri çeviren Dolton Records’tandı. Dolton, Ventures’ı imzaladı ve çok geçmeden rekor, Billboard Hot 100 listesinde 2 numaraya ulaştı. Aylarca bu listede kaldı ve dönemin en çok tanınan şarkılarından biri oldu.
Sn. Wilson, Ventures 2008’de Rock & Roll Onur Listesi’ne girdiğinde konuştu. Onunla birlikte, soldan John Durrill, Fiona Taylor (grubun yöneticisi), Bob Spalding, Nokia Edwards ve Leon Taylor vardı. Kredi. . . Dimitrios Kambouris/WireImage
Grup, 1969’da İlk 10’a giren televizyon dizisi “Hawaii Five-0″daki temanın en dikkat çekici versiyonu olmak üzere, bir dizi başka başarılı single’a sahip olmaya devam etti. Diziliş biraz değişti – Mr. 2009’da hayatını kaybeden Bogle, basa geçti; 2018 yılında vefat eden Bay Edwards, daha iyi bir oyuncuydu ve baş gitarist oldu; ve 1996 yılında vefat eden Mel Taylor davulcu olarak yerleşti. Bay Wilson, 2015 yılında Tokyo’da bir gösteri sırasında, işi başka bir mevcut üye olan Bob Spalding’in oğlu Ian Spalding’e devrederek, 55 yıl boyunca ritim eşliklerini dövdü.
2019’da Grammy Müzesi, grubun onuruna bir sergi düzenledi ve Ventures’ı “rock and roll tarihinin en etkili, en çok satan enstrümantal grubu” olarak nitelendirdi. Sergi, grubun acemi gitaristlere yönelik bir dizi eğitim kaydı da dahil olmak üzere 250’den fazla albüm kaydettiğini söyledi.
Mel’in oğlu Leon Taylor, Ventures’ın şu anki davulcusu ve Bay Wilson’ın etkisini yakından gördü.
E-posta ile “Don küçüklüğümden beri hayatımın bir parçası oldu” dedi. “Don, dünyanın her yerindeki binlerce gitaristi etkileyen eşsiz bir yetenekti. ”
Bay Blecha da grubun muhtemel gitaristler üzerindeki etkisinden ve o zamanlar için nadir görülen bir şey olarak, ilk kayıtlarını kendi plak şirketinde ilk plaklarını çıkarırkenki chutzpah’ından bahsetti.
The Ventures, 1999, soldan: Gerry McGee, Bay Taylor, Bay Bogle ve Bay Wilson. Kredi. . . Getty Images aracılığıyla Richard E. Aaron/Redferns
“Ama tüm bunların ötesinde,” dedi, özellikle Bay Wilson’ın e-postasıyla, “bu kadar kazançlı ve etkili bir kariyer yapmış bir müzisyene hayran olmalısınız. ritim gitar. Bunu başaran adamlar oldukça kısa bir liste oluşturuyor. ”
Donald Lee Wilson, 10 Şubat 1933’te Tacoma’da doğdu. Babası Woodrow bir araba satıcısıydı ve annesi Josie bir plak yapımcısı oldu ve grubun erken başarısının anahtarıydı.
Don Wilson, kızı Staci’nin yönettiği 2019 tarihli bir belgesel olan “The Ventures: Stars on Guitars”a verdiği röportajda “Gençken trombon çalmayı öğrenmek istedim” dedi. “Trombonun çok yumuşak bir sesi olduğunu sanıyordum. Gerçekten sevdiğim Tommy Dorsey’di. ”
Bir ordu grubunda trombon çaldı, burada bir grup arkadaşı ona gitarda bazı akorları öğretti ve annesi tarafından zaten gösterilmiş olan birkaç akoru ekledi. Toplandıktan sonra, Bay Bogle bir araba almak için geldiğinde babasının Seattle’daki ikinci el araba pazarında çalışıyordu. Konuşmaya başladılar ve kapattılar.
Bay Bogle, Bay Wilson’a duvar ustası olarak bir iş verdi. Kısa süre sonra, Kuzeybatı Pasifik’teki tüm yağmurla birlikte, işlerinin çoğu dışarıda olduğu için çok fazla boş zamanları olduğunu fark ettiler. Ve ikisinin de ilkel gitar becerileri vardı.
Filmde Bay Wilson, “Washington, Tacoma’daki bir rehinciden iki gitar aldık ve muhtemelen her biri için 10 veya 15 dolar ödedik” dedi.
Grup ilk başta sadece ikisiydi, Bay Bogle başrolde ve Bay Wilson ritimde oynuyordu. Bu, zorunlu olarak, Bay Wilson’ın sürüş yaklaşımıyla desteklenen benzersiz bir ses geliştirmelerine yol açtı.
Grupla ilk kez 1981’de çalan ve Bay Bogle’ın ölümünden sonra temelli olarak katılan Bob Spalding, e-posta yoluyla “İlk günlerde Don çok ritmik ve güçlü çalmak zorundaydı çünkü bir davulcuları yoktu” dedi. “Daha sonra, bir davulcuyla dörtlü olduklarında, tarzı hiç değişmedi ve benzersiz ritim gitarı, grubun müziğinin belirgin bir özelliği haline geldi. ”
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki başarılarına ek olarak (diğer hitleri arasında Billboard’un İlk 10’una giren kendi hitlerinin yeniden çevrimi “Walk — Don’t Run, ’64” vardı), Ventures Amerika’da çılgınca popüler oldu. Japonya – o kadar ki, Bay Wilson, oradaki birçok grubun onları taklit ettiğini söyledi. Bu, grup 1965’te ilk kez manşet olarak oraya ikinci seyahatini yaptığında rahatsız edici bir sürprize yol açtı.
1984’te The San Diego Union-Tribune’e “Bir açılış grubumuz vardı” dedi ve devam etmeden önce tüm şarkılarımızı çaldılar. ”
Öldüğünde, Bay Wilson, Covington, Wash’da yaşıyordu.Kızı Staci’ye ek olarak, hayatta kalanlar arasında diğer üç çocuk, Jill Fairbanks, Tim Wilson ve Cyd Wilson; ve iki torun.
2008’de John Fogerty, Ventures’ı Rock & Roll Onur Listesi’ne dahil etti. Giriş konuşmasında, grubun 250’den fazla albüm kaydettiğini hayretle karşıladı.
“Aman Tanrım, bunu bir düşün,” dedi Bay Fogerty. “Bugünlerde, bazılarımız mutlu olurdu satmak 250 albüm. ”
Kızı Staci Layne Wilson ölümü doğruladı.
Bay Wilson ve Bob Bogle, 1950’lerin sonlarında Ventures adını alan ve Seattle bölgesinde, basta Nokie Edwards ve davulda Skip Moore’un yer aldığı “Walk – Don’t Run”ı kaydettiklerinde mütevazı bir performans sergileyen grubu kurdular. ” 1960 Mart’ında. Bu, daha önce Chet Atkins tarafından kaydedilen caz gitaristi Johnny Smith’in bir şarkısının versiyonuydu.
Zaten bir 45 r serbest bırakmışlardı. P. m. kayıt; Bunu yapmak için Bay Wilson’ın annesinin yardımıyla kendi şirketleri Blue Horizon’u kurdular. Ancak, Seattle radyo istasyonu KJR’de öğleden sonra programı olan Pat O’Day için çalana kadar bu ilk kayıt ilgi uyandırmadı ve “Walk – Don’t Run” da ilgi uyandırmadı. Bir vuruş kokusu aldı.
İstasyon her zaman saat başında haber yayınına enstrümental bir giriş yaptı, ancak bunu tanıtmadan Bay O’Day, “Sonic Boom! Northwest Rock Tarihi, ‘Louie, Louie’den’ ‘Genç Ruhu Gibi Kokuyor’a,” Peter Blecha’nın 2009 tarihli bir kitabı. “Yani, oradaki dolgu maddesi olarak her saat başı koyuyoruz,” dedi, “ve ondan sonra ne olduğunu elbette biliyorsunuz. ”
Olan şuydu, arayanlar bu akılda kalıcı kaydın ne olduğunu öğrenmek için istasyonu doldurdu. Arayanlardan biri, daha önce acemi grubu geri çeviren Dolton Records’tandı. Dolton, Ventures’ı imzaladı ve çok geçmeden rekor, Billboard Hot 100 listesinde 2 numaraya ulaştı. Aylarca bu listede kaldı ve dönemin en çok tanınan şarkılarından biri oldu.
Sn. Wilson, Ventures 2008’de Rock & Roll Onur Listesi’ne girdiğinde konuştu. Onunla birlikte, soldan John Durrill, Fiona Taylor (grubun yöneticisi), Bob Spalding, Nokia Edwards ve Leon Taylor vardı. Kredi. . . Dimitrios Kambouris/WireImage
Grup, 1969’da İlk 10’a giren televizyon dizisi “Hawaii Five-0″daki temanın en dikkat çekici versiyonu olmak üzere, bir dizi başka başarılı single’a sahip olmaya devam etti. Diziliş biraz değişti – Mr. 2009’da hayatını kaybeden Bogle, basa geçti; 2018 yılında vefat eden Bay Edwards, daha iyi bir oyuncuydu ve baş gitarist oldu; ve 1996 yılında vefat eden Mel Taylor davulcu olarak yerleşti. Bay Wilson, 2015 yılında Tokyo’da bir gösteri sırasında, işi başka bir mevcut üye olan Bob Spalding’in oğlu Ian Spalding’e devrederek, 55 yıl boyunca ritim eşliklerini dövdü.
2019’da Grammy Müzesi, grubun onuruna bir sergi düzenledi ve Ventures’ı “rock and roll tarihinin en etkili, en çok satan enstrümantal grubu” olarak nitelendirdi. Sergi, grubun acemi gitaristlere yönelik bir dizi eğitim kaydı da dahil olmak üzere 250’den fazla albüm kaydettiğini söyledi.
Mel’in oğlu Leon Taylor, Ventures’ın şu anki davulcusu ve Bay Wilson’ın etkisini yakından gördü.
E-posta ile “Don küçüklüğümden beri hayatımın bir parçası oldu” dedi. “Don, dünyanın her yerindeki binlerce gitaristi etkileyen eşsiz bir yetenekti. ”
Bay Blecha da grubun muhtemel gitaristler üzerindeki etkisinden ve o zamanlar için nadir görülen bir şey olarak, ilk kayıtlarını kendi plak şirketinde ilk plaklarını çıkarırkenki chutzpah’ından bahsetti.
The Ventures, 1999, soldan: Gerry McGee, Bay Taylor, Bay Bogle ve Bay Wilson. Kredi. . . Getty Images aracılığıyla Richard E. Aaron/Redferns
“Ama tüm bunların ötesinde,” dedi, özellikle Bay Wilson’ın e-postasıyla, “bu kadar kazançlı ve etkili bir kariyer yapmış bir müzisyene hayran olmalısınız. ritim gitar. Bunu başaran adamlar oldukça kısa bir liste oluşturuyor. ”
Donald Lee Wilson, 10 Şubat 1933’te Tacoma’da doğdu. Babası Woodrow bir araba satıcısıydı ve annesi Josie bir plak yapımcısı oldu ve grubun erken başarısının anahtarıydı.
Don Wilson, kızı Staci’nin yönettiği 2019 tarihli bir belgesel olan “The Ventures: Stars on Guitars”a verdiği röportajda “Gençken trombon çalmayı öğrenmek istedim” dedi. “Trombonun çok yumuşak bir sesi olduğunu sanıyordum. Gerçekten sevdiğim Tommy Dorsey’di. ”
Bir ordu grubunda trombon çaldı, burada bir grup arkadaşı ona gitarda bazı akorları öğretti ve annesi tarafından zaten gösterilmiş olan birkaç akoru ekledi. Toplandıktan sonra, Bay Bogle bir araba almak için geldiğinde babasının Seattle’daki ikinci el araba pazarında çalışıyordu. Konuşmaya başladılar ve kapattılar.
Bay Bogle, Bay Wilson’a duvar ustası olarak bir iş verdi. Kısa süre sonra, Kuzeybatı Pasifik’teki tüm yağmurla birlikte, işlerinin çoğu dışarıda olduğu için çok fazla boş zamanları olduğunu fark ettiler. Ve ikisinin de ilkel gitar becerileri vardı.
Filmde Bay Wilson, “Washington, Tacoma’daki bir rehinciden iki gitar aldık ve muhtemelen her biri için 10 veya 15 dolar ödedik” dedi.
Grup ilk başta sadece ikisiydi, Bay Bogle başrolde ve Bay Wilson ritimde oynuyordu. Bu, zorunlu olarak, Bay Wilson’ın sürüş yaklaşımıyla desteklenen benzersiz bir ses geliştirmelerine yol açtı.
Grupla ilk kez 1981’de çalan ve Bay Bogle’ın ölümünden sonra temelli olarak katılan Bob Spalding, e-posta yoluyla “İlk günlerde Don çok ritmik ve güçlü çalmak zorundaydı çünkü bir davulcuları yoktu” dedi. “Daha sonra, bir davulcuyla dörtlü olduklarında, tarzı hiç değişmedi ve benzersiz ritim gitarı, grubun müziğinin belirgin bir özelliği haline geldi. ”
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki başarılarına ek olarak (diğer hitleri arasında Billboard’un İlk 10’una giren kendi hitlerinin yeniden çevrimi “Walk — Don’t Run, ’64” vardı), Ventures Amerika’da çılgınca popüler oldu. Japonya – o kadar ki, Bay Wilson, oradaki birçok grubun onları taklit ettiğini söyledi. Bu, grup 1965’te ilk kez manşet olarak oraya ikinci seyahatini yaptığında rahatsız edici bir sürprize yol açtı.
1984’te The San Diego Union-Tribune’e “Bir açılış grubumuz vardı” dedi ve devam etmeden önce tüm şarkılarımızı çaldılar. ”
Öldüğünde, Bay Wilson, Covington, Wash’da yaşıyordu.Kızı Staci’ye ek olarak, hayatta kalanlar arasında diğer üç çocuk, Jill Fairbanks, Tim Wilson ve Cyd Wilson; ve iki torun.
2008’de John Fogerty, Ventures’ı Rock & Roll Onur Listesi’ne dahil etti. Giriş konuşmasında, grubun 250’den fazla albüm kaydettiğini hayretle karşıladı.
“Aman Tanrım, bunu bir düşün,” dedi Bay Fogerty. “Bugünlerde, bazılarımız mutlu olurdu satmak 250 albüm. ”