2011’de beğenilen kısa öykü koleksiyonu “Binocular Vision”, onu 74 yaşında gecikmiş olsa da anında bir edebiyat yıldızı yapmak için göreceli yayıncılık belirsizliğinden kurtaran Edith Pearlman, Pazar günü Brookline, Mass’taki evinde öldü. 86 yaşındaydı.
Oğlu Charles ölümü doğruladı, ancak belirli bir neden belirtmedi.
“Neden Edith Pearlman’ı hiç duymamıştım?” diye sordu romancı Roxana Robinson, The New York Times Book Review’un ön sayfasındaki “Binocular Vision” hakkında yaptığı övgü dolu bir eleştiride. Cevap, yetmişlik bir yazar ile hırs ve vizyon sahibi genç bir editöre odaklanan, yayıncılıkta ender rastlanan bir Külkedisi hikayesiydi.
Bayan Pearlman, kırk yılı aşkın bir süredir zanaatını geliştirdi, 200’den fazla kısa öykü yayınladı – ve ödüller ve olumlu eleştiriler kazandı – ama çoğunlukla, pazar odaklı ana akım yayıncılıktan gururla kaçınan küçük edebiyat dergilerinin ve matbaalarının sera dünyasında.
2011’de, Tin House edebiyat dergisinin gelecek vadeden editörü Ben George, Wilmington’daki Kuzey Karolina Üniversitesi’nde yerleşik bağımsız bir yayıncı olan Emily Louise Smith ile birlikte Lookout Books adlı yeni bir matbaayı başlatıyordu.
Bayan Pearlman’ın daha önceki kısa öykü kitaplarından – “Vaquita” (1996), “Love Between the Greats” (2002) ve “How to Fall”dan (2005) etkilenerek ona onun seçilmiş ve öykülerinden oluşan bir koleksiyon yayınlayıp yayınlayamayacağını sordu. Lookout Books’un açılışını yapacak yeni hikayeler. Bayan Pearlman, onun ülkü okuyucusu olduğunu ve “Binocular Vision”ı üretmek için onunla yakın bir şekilde çalıştığını söyledi.
Ann Patchett, “Binocular Vision” girişinde, Bayan Pearlman’ı John Updike, Anton Chekhov ve Alice Munro gibi kısa öykü ustalarıyla karşılaştırdı. Kredi… Gözetleme Kitapları
Her hikaye, okuyucuyu banliyö anneleri ve Holokost kurtulanları kadar farklı karakterlerin özel dünyalarına getirirken Bayan Pearlman’ın yelpazesini göstermek için seçildi. Karakterlerin karanlık sırları ve keskin zekaları vardır ve hayatları bir anda sıradandan beklenmedik bir hale dönüşür.
Adı açıklanmayan bir Latin Amerika ülkesinin sağlık bakanı olan Señora Perera, “Vaquita”da bir toplantı düzenlerken, toplantı silah sesiyle kesintiye uğrar. Sınır dışı edilmeyi veya öldürülmeyi beklediği için yardımcısına sakince papağanından deva almasını söyler. Evcil hayvan olarak neden bir papağan seçtiği sorulduğunda, hem de kahverengi tüylü donuk bir papağan, “Onun zeki haham bakışı beni cezbetti.”
Bay George koleksiyondan heyecan duydu ve 2006 “En İyi Amerikan Kısa Öyküleri” antolojisi için Bayan Pearlman’ın eserlerinden birini seçmiş olan en çok satan romancı Ann Patchett’den bir kitap yazmasını isteyerek koleksiyona daha fazla dikkat çekmeyi umuyordu. Giriş. Lookout Books fazla tıslamadığı için onun onu geri çevireceğinden korkuyordu. Ancak Bayan Patchett, Bayan Pearlman’ın çalışmalarını tanıtmaya hevesliydi ve anlatımına göre Bay George’a “Ayrıcalık için tıslardım” dedi.
Bay George, 2021’deki bu ölüm ilanı için verdiği bir röportajda bundan sonra ne olduğunu, neredeyse büyülü gördüğü edebi bir olay olduğunu söyledi.
Bayan Patchett girişinde, Bayan Pearlman’ı John Updike, Anton Chekhov ve Alice Munro gibi kısa öykü ustalarıyla karşılaştırdı. Ve daha geniş edebi dünya dikkat çekti.
Bayan Robinson, Times incelemesinde “Pearlman’ın düzyazısı pürüzsüz ve şiirsel ve dünyası güvenli ve ilgi çekici görünüyor” diye yazdı. “Yani, aniden, neredeyse fark edilmeden, anlatıya duygu katması ve beklenmedik bir şekilde derin veya zarif tonlarla renklendirmesi dikkat çekici.”
Financial Times ona edebi bir “It Girl” adını verdi.
Bayan Pearlman’ın hikayelerinin çoğu, birbirine sıkı sıkıya bağlı ailesinden ve onun saygısız mizah anlayışından ilham almıştır. Kredi… Fotoğraf: Suzanne Kreiter/The Boston Globe via Getty Images
Bayan Pearlman, 2011 yılında Ulusal Kitap Ödülü’ne aday gösterildi ve bunu, kısa öyküde mükemmellik için Ulusal Kitap Eleştirmenleri Birliği Ödülü ve PEN Malamud Ödülü gibi ödüller izledi.
Bay George’a gelince, Bayan Pearlman’ın yayınlanması ona da büyük ilgi çekti. Little Brown’da kıdemli editör olmaya devam etti. O olmasaydı, “New York’a asla gelmezdim” dedi.
Edith Ann Grossman, 26 Haziran 1936’da orta sınıf bir Yahudi mahallesinde büyüdüğü Providence, RI’da doğdu. İngiliz edebiyatı okuduğu Radcliffe Koleji’ne girdi ve 1957’de mezun oldu. Ebeveynleri Polonya’dan göç etmiş olan annesi Edna (Rosen) Grossman, Providence’ta doğdu ve ev hanımıydı. Ukrayna’da doğan ve 1908’de ailesiyle birlikte Amerika Birleşik Devletleri’ne gelen babası Herman Paul Grossman, göz doktoruydu.
Babası, 1945’te, Edith 9 yaşındayken kansere yakalandı ve o 16 yaşındayken öldü, yıkıcı bir kayıp ve biçimlendirici bir deneyim: Hikayelerinin çoğu, bir ebeveynin ölümü veya hastalığına dönüşüyor.
Bayan Patchett, 2015 yılında Bayan Pearlman’ın bir profilinde The New York Times’a “Edith her zaman ölümün temel insan hikayesi olduğunu biliyordu” dedi. “Bu aşık olmakla ilgili değil. Bu seyahat ve beklenti ile ilgili değil. Onunla bizim aramızdaki fark, onda her zaman bu elektriğe, kayıptan güzellik çıkarma kapasitesine sahip olması.
O zamanki adıyla Bayan Grossman, üniversiteden sonra bilgisayar programcısı oldu ve 1967’de psikiyatrist Chester Pearlman ile evlendi.
Kocası ve oğlu Charles’a ek olarak, bir kızı, torunu Jessica Ann Pearlman ve kız kardeşi Betty Jane Grossman tarafından hayatta kaldı.
Ailesini, hayali Godolphin, Mass kasabası için model haline gelen Boston banliyösü Brookline’da büyüttü. görünüşte tüm bir romanı 10 sayfadan daha azına sıkıştıran, genellikle tekrar eden karakterler içeren hikayeler.
Bayan Pearlman’ın hikayelerinin çoğu, birbirine sıkı sıkıya bağlı ailesinden (büyükbabası bir hahamdı) ve onun saygısız mizah anlayışından ilham aldı. “Şans” adlı bir öyküde, yerel sinagogun hahamı ve ezanı, haftalık Tevrat çalışma grubu kisvesi altında bir cemaatin evine poker oynamak için gelir. Ailedeki genç kız, kimin blöf yaptığını görmek için omuzlarının üzerinden bakar.
Anlatıcı, “Poker hakkında ne biliyorsam, Tevrat çalışma grubunu izleyerek öğrendim,” diye yazıyor.
“Binocular Vision”ın başlık hikayesinde, bir kız kapı komşusu bir çifti gözetliyor. Adamın intiharı gazeteye yansıdığında kız birlikte yaşadığı kadının annesi olduğunu öğrenince şaşırır. Kız, “Onun karısı olduğunu sanıyordum” diyor. “O da öyle,” diye yanıtlıyor kızın annesi.
Eleştirmen James Wood’un The New Yorker’da yazdığı gibi, Bayan Pearlman insanların birbirlerini gözlemleme biçimlerine o kadar alışmıştı ki, “Tanrı’nın casuslarından biri” gibi görünüyordu.
Bayan Pearlman, yine Bay George tarafından düzenlenen “Honeydew” adlı başka bir koleksiyon yazdı. 2014’te 78 yaşındayken Little Brown tarafından büyük bir yayıncıyla ilk kitabı olarak yayınlandı ve ona ikinci bir Ulusal Kitap Ödülü adaylığı kazandırdı. Bu onun son kitabıydı; o zamana kadar kanser tedavileri onu yazamayacak kadar zayıf bırakmıştı.
Laura Van Den Berg, The New York Times Book Review’da bu öykülerin “sıradan görünen hayatlardaki karmaşık ve şaşırtıcı dönüşleri yakalamada mükemmel olduğunu” yazdı.
Bayan Van Den Berg, “‘Binocular Vision’ Pearlman’ı haklı olarak ilgi odağı haline getirdiyse,’ diye ekledi, ‘Honeydew’, zamanımızın en önemli kısa öykü vizyonerlerinden biri olarak ününü pekiştirmeli.”
Jack Kadden raporlamaya katkıda bulundu.
Oğlu Charles ölümü doğruladı, ancak belirli bir neden belirtmedi.
“Neden Edith Pearlman’ı hiç duymamıştım?” diye sordu romancı Roxana Robinson, The New York Times Book Review’un ön sayfasındaki “Binocular Vision” hakkında yaptığı övgü dolu bir eleştiride. Cevap, yetmişlik bir yazar ile hırs ve vizyon sahibi genç bir editöre odaklanan, yayıncılıkta ender rastlanan bir Külkedisi hikayesiydi.
Bayan Pearlman, kırk yılı aşkın bir süredir zanaatını geliştirdi, 200’den fazla kısa öykü yayınladı – ve ödüller ve olumlu eleştiriler kazandı – ama çoğunlukla, pazar odaklı ana akım yayıncılıktan gururla kaçınan küçük edebiyat dergilerinin ve matbaalarının sera dünyasında.
2011’de, Tin House edebiyat dergisinin gelecek vadeden editörü Ben George, Wilmington’daki Kuzey Karolina Üniversitesi’nde yerleşik bağımsız bir yayıncı olan Emily Louise Smith ile birlikte Lookout Books adlı yeni bir matbaayı başlatıyordu.
Bayan Pearlman’ın daha önceki kısa öykü kitaplarından – “Vaquita” (1996), “Love Between the Greats” (2002) ve “How to Fall”dan (2005) etkilenerek ona onun seçilmiş ve öykülerinden oluşan bir koleksiyon yayınlayıp yayınlayamayacağını sordu. Lookout Books’un açılışını yapacak yeni hikayeler. Bayan Pearlman, onun ülkü okuyucusu olduğunu ve “Binocular Vision”ı üretmek için onunla yakın bir şekilde çalıştığını söyledi.
Ann Patchett, “Binocular Vision” girişinde, Bayan Pearlman’ı John Updike, Anton Chekhov ve Alice Munro gibi kısa öykü ustalarıyla karşılaştırdı. Kredi… Gözetleme Kitapları
Her hikaye, okuyucuyu banliyö anneleri ve Holokost kurtulanları kadar farklı karakterlerin özel dünyalarına getirirken Bayan Pearlman’ın yelpazesini göstermek için seçildi. Karakterlerin karanlık sırları ve keskin zekaları vardır ve hayatları bir anda sıradandan beklenmedik bir hale dönüşür.
Adı açıklanmayan bir Latin Amerika ülkesinin sağlık bakanı olan Señora Perera, “Vaquita”da bir toplantı düzenlerken, toplantı silah sesiyle kesintiye uğrar. Sınır dışı edilmeyi veya öldürülmeyi beklediği için yardımcısına sakince papağanından deva almasını söyler. Evcil hayvan olarak neden bir papağan seçtiği sorulduğunda, hem de kahverengi tüylü donuk bir papağan, “Onun zeki haham bakışı beni cezbetti.”
Bay George koleksiyondan heyecan duydu ve 2006 “En İyi Amerikan Kısa Öyküleri” antolojisi için Bayan Pearlman’ın eserlerinden birini seçmiş olan en çok satan romancı Ann Patchett’den bir kitap yazmasını isteyerek koleksiyona daha fazla dikkat çekmeyi umuyordu. Giriş. Lookout Books fazla tıslamadığı için onun onu geri çevireceğinden korkuyordu. Ancak Bayan Patchett, Bayan Pearlman’ın çalışmalarını tanıtmaya hevesliydi ve anlatımına göre Bay George’a “Ayrıcalık için tıslardım” dedi.
Bay George, 2021’deki bu ölüm ilanı için verdiği bir röportajda bundan sonra ne olduğunu, neredeyse büyülü gördüğü edebi bir olay olduğunu söyledi.
Bayan Patchett girişinde, Bayan Pearlman’ı John Updike, Anton Chekhov ve Alice Munro gibi kısa öykü ustalarıyla karşılaştırdı. Ve daha geniş edebi dünya dikkat çekti.
Bayan Robinson, Times incelemesinde “Pearlman’ın düzyazısı pürüzsüz ve şiirsel ve dünyası güvenli ve ilgi çekici görünüyor” diye yazdı. “Yani, aniden, neredeyse fark edilmeden, anlatıya duygu katması ve beklenmedik bir şekilde derin veya zarif tonlarla renklendirmesi dikkat çekici.”
Financial Times ona edebi bir “It Girl” adını verdi.
Bayan Pearlman’ın hikayelerinin çoğu, birbirine sıkı sıkıya bağlı ailesinden ve onun saygısız mizah anlayışından ilham almıştır. Kredi… Fotoğraf: Suzanne Kreiter/The Boston Globe via Getty Images
Bayan Pearlman, 2011 yılında Ulusal Kitap Ödülü’ne aday gösterildi ve bunu, kısa öyküde mükemmellik için Ulusal Kitap Eleştirmenleri Birliği Ödülü ve PEN Malamud Ödülü gibi ödüller izledi.
Bay George’a gelince, Bayan Pearlman’ın yayınlanması ona da büyük ilgi çekti. Little Brown’da kıdemli editör olmaya devam etti. O olmasaydı, “New York’a asla gelmezdim” dedi.
Edith Ann Grossman, 26 Haziran 1936’da orta sınıf bir Yahudi mahallesinde büyüdüğü Providence, RI’da doğdu. İngiliz edebiyatı okuduğu Radcliffe Koleji’ne girdi ve 1957’de mezun oldu. Ebeveynleri Polonya’dan göç etmiş olan annesi Edna (Rosen) Grossman, Providence’ta doğdu ve ev hanımıydı. Ukrayna’da doğan ve 1908’de ailesiyle birlikte Amerika Birleşik Devletleri’ne gelen babası Herman Paul Grossman, göz doktoruydu.
Babası, 1945’te, Edith 9 yaşındayken kansere yakalandı ve o 16 yaşındayken öldü, yıkıcı bir kayıp ve biçimlendirici bir deneyim: Hikayelerinin çoğu, bir ebeveynin ölümü veya hastalığına dönüşüyor.
Bayan Patchett, 2015 yılında Bayan Pearlman’ın bir profilinde The New York Times’a “Edith her zaman ölümün temel insan hikayesi olduğunu biliyordu” dedi. “Bu aşık olmakla ilgili değil. Bu seyahat ve beklenti ile ilgili değil. Onunla bizim aramızdaki fark, onda her zaman bu elektriğe, kayıptan güzellik çıkarma kapasitesine sahip olması.
O zamanki adıyla Bayan Grossman, üniversiteden sonra bilgisayar programcısı oldu ve 1967’de psikiyatrist Chester Pearlman ile evlendi.
Kocası ve oğlu Charles’a ek olarak, bir kızı, torunu Jessica Ann Pearlman ve kız kardeşi Betty Jane Grossman tarafından hayatta kaldı.
Ailesini, hayali Godolphin, Mass kasabası için model haline gelen Boston banliyösü Brookline’da büyüttü. görünüşte tüm bir romanı 10 sayfadan daha azına sıkıştıran, genellikle tekrar eden karakterler içeren hikayeler.
Bayan Pearlman’ın hikayelerinin çoğu, birbirine sıkı sıkıya bağlı ailesinden (büyükbabası bir hahamdı) ve onun saygısız mizah anlayışından ilham aldı. “Şans” adlı bir öyküde, yerel sinagogun hahamı ve ezanı, haftalık Tevrat çalışma grubu kisvesi altında bir cemaatin evine poker oynamak için gelir. Ailedeki genç kız, kimin blöf yaptığını görmek için omuzlarının üzerinden bakar.
Anlatıcı, “Poker hakkında ne biliyorsam, Tevrat çalışma grubunu izleyerek öğrendim,” diye yazıyor.
“Binocular Vision”ın başlık hikayesinde, bir kız kapı komşusu bir çifti gözetliyor. Adamın intiharı gazeteye yansıdığında kız birlikte yaşadığı kadının annesi olduğunu öğrenince şaşırır. Kız, “Onun karısı olduğunu sanıyordum” diyor. “O da öyle,” diye yanıtlıyor kızın annesi.
Eleştirmen James Wood’un The New Yorker’da yazdığı gibi, Bayan Pearlman insanların birbirlerini gözlemleme biçimlerine o kadar alışmıştı ki, “Tanrı’nın casuslarından biri” gibi görünüyordu.
Bayan Pearlman, yine Bay George tarafından düzenlenen “Honeydew” adlı başka bir koleksiyon yazdı. 2014’te 78 yaşındayken Little Brown tarafından büyük bir yayıncıyla ilk kitabı olarak yayınlandı ve ona ikinci bir Ulusal Kitap Ödülü adaylığı kazandırdı. Bu onun son kitabıydı; o zamana kadar kanser tedavileri onu yazamayacak kadar zayıf bırakmıştı.
Laura Van Den Berg, The New York Times Book Review’da bu öykülerin “sıradan görünen hayatlardaki karmaşık ve şaşırtıcı dönüşleri yakalamada mükemmel olduğunu” yazdı.
Bayan Van Den Berg, “‘Binocular Vision’ Pearlman’ı haklı olarak ilgi odağı haline getirdiyse,’ diye ekledi, ‘Honeydew’, zamanımızın en önemli kısa öykü vizyonerlerinden biri olarak ününü pekiştirmeli.”
Jack Kadden raporlamaya katkıda bulundu.