Hem ana akım savunuculuk çalışmaları hem de Scarlot Harlot adı altındaki renkli performansları ve yazılarıyla seks işçilerinin imajını ve muamelesini değiştirmeye çalışan Carol Leigh, Çarşamba günü San Francisco’daki evinde öldü. . 71 yaşındaydı.
Vasisi Kate Marquez, sebebin kanser olduğunu söyledi.
Bayan Leigh (“lee” olarak telaffuz edilir), 1978’de Doğu Kıyısı’ndan San Francisco’ya taşındıktan sonra fahişe olarak çalışmaya başladı. 1996’da The San Francisco Examiner ile yaptığı bir röportajda, 1979’da iki adamın ona tecavüz etmesinden sonra aktivizme yöneldiğini söyledi. Çalıştığı seks stüdyosunda ve suçu ihbar ederse kuruluşun kapatılacağını ve kendisini ve oradaki diğer kadınları işsiz bırakacağını fark etti.
“Başka kadınlar benim uğraştığım şeylerle uğraşmak zorunda kalmasın diye değişen koşullara çok ama çok adadım” dedi.
O zamanlar fahişelik nadiren suçtan başka bir şey olarak görülmüyordu ve seks satan kadın ve erkekler suçlu ve genellikle insan tacirleri veya koşullar tarafından çalışmaya zorlanan kişiler olarak görülüyordu.
Bayan Leigh, hareketin benimsediği sloganda yakalanan farklı bir görüş öneren bir grup savunucu arasında yer aldı: “Seks işçiliği iş ” Bazı insanların isteyerek fahişelikle uğraştığını ve para karşılığı seks işlemlerinin çoğunun – örneğin eskort işi – genel halkın hayal ettiği sokak köşesi anlaşmaları olmadığını savundu.
Bazen esprili bir şekilde ifade edilen amacı, seks ve ticaret arasındaki olası ilişkilerin yeniden düşünülmesini teşvik etmekti.
1985’te The Arizona Daily Star’a “Seks sektöründen para kazanan ve bunu kabul etmeyen pek çok kadın var” dedi. “Örneğin, üstsüz dansçılar seks işçisidir. Ve hepimiz yeni bir buzdolabı almak için kocasıyla seks yapan kadının hikayesini duyduk.”
Bayan Leigh, fahişelerin ve diğerlerinin işini tanımlamanın alternatif bir yolu olarak “seks işçiliği” terimini tanıttığı için övgü aldı. Bayan Leigh, “Fahişeler ve Diğer Feministler” (1997, Jill Nagle tarafından düzenlendi) koleksiyonuna katkıda bulunduğu “Seks İşçiliğini İcat Etmek” adlı makalesinde, San Francisco’da katıldığı Pornografi ve Medyada Şiddete Karşı Kadınlar tarafından düzenlenen bir konferansı hatırladı. 1970’lerin sonunda veya 80’lerin başında. Fahişeliği içeren bir atölyenin başlığının “cinsel kullanım endüstrisi” terimini kullandığını söyledi.
“Sözler ağzımdan çıktı ve beni utandırdı,” diye yazdı. “Bu şekilde nesneleştirildiğimde, yalnızca kullanılmış bir şey olarak tanımlandığımda, bu işlemde bir aktör ve ajan olarak rolümü belirsizleştirirken, diğer kadınların arasında siyasi bir eşit olarak nasıl oturabilirdim?
“Atölye çalışmasının başında,” diye devam etti, “çalıştayın başlığının ‘Seks İşçiliği Endüstrisi’ olmasını önerdim çünkü bu, neyin ne olduğunu anlatıyordu. kadınyaptı.”
Şimdi bu ifade yaygın olarak kullanılıyor ve konuyla ilgili devam eden tartışmaları yeniden çerçevelendirmeye yardımcı olduğu kabul ediliyor.
Bayan Leigh evvel, “Başka kadınlar benim uğraştığım şeylerle uğraşmak zorunda kalmasın diye değişen koşullara kendimi çok ama çok adadım” dedi. Kredi… Annie M. serpin
Nebraska Omaha Üniversitesi’nde sosyoloji ve antropoloji dersleri veren ve seks işçiliği ve feminizm hakkında yazılar yazan Jenny Heineman, “Carol Leigh, seks işçilerinin hakları hareketinin temel unsurlarından biriydi ve her zaman öyle kalacaktır” dedi. “Zor konuşmalardan asla çekinmeden, dünyanın her yerindeki emekçileri damgalayan ve kriminalize eden kesişen zorlukları özetlemek için ‘seks işçiliği’ terimini icat etti.”
Bayan Leigh, 11 Ocak 1951’de Queens’te doğdu. Anne babasını “hayal kırıklığına uğramış eski sosyalistler” olarak tanımladı.
“Siyasi mücadelelerin başarısızlığına dair cesaret kırıcı hikayelerle büyüdüm,” diye yazdı “İcat Etmek Seks İşçiliği.”
1970’lerin başında Betty Friedan ve Kate Millet gibi feminist yazarları keşfetti. The Examiner’daki 1996 profiline göre, 1974’te Empire State College’da lisans derecesi aldı. Daha sonra Boston Üniversitesi’nde yaratıcı yazarlık okudu ve feminist fikirlerin tartışıldığı ve tartışıldığı bir kadın yazı grubu kurdu.
“1978’de Boston’ın acımasız ve baskıcı atmosferinden bıkmıştım” diye yazdı; sanat hayatını keşfetmeyi umduğu San Francisco’ya taşındı.
The Examiner’a “Sanatçı olan arkadaşlarım restoranlarda çalışıyordu” dedi. “Onlara baktım ve restoranlarda çalışmak istemiyorum diye düşündüm. Ben bir sanatçıyım, hayatı keşfetmek istiyorum. Yani benim için başlangıçta fuhuş bir soruşturmaydı. Ben de fakirdim ve o sırada çaresiz hissediyordum.
Fuhuş hayatına ne kadar çok girerse, deneyimleri ile daha önce benimsediği feminist doktrinler arasında o kadar kopukluk hissetti.
“Kadınların ezilmesinin nihai durumu olarak fahişeliğin feminist analizi, tanıştığım çeşitli kadınların ifade ettiği güç ve tutumlara uymuyordu” diye yazdı.
“Birçok lezbiyen lezbiyen olmaktan ‘çıktı’,” diye ekledi, “fakat icat etmekte olduğumuz bu yeni kadındaki fahişe neredeydi? Feminist söylem tarafından aşağılandı ve yeniden nesneleştirildi.”
1980’lerin başında Bayan Leigh, San Francisco’da ve başka yerlerde sergilediği “The Adventures of Scarlot Harlot” adlı tek kişilik bir gösteri geliştirdi. İçinde çalışma hayatından hikayeler anlattı, feminist masada bir yer için tartıştı ve para için seksin seyircilerin para için yaptıklarından belki de çok da farklı olmadığını öne sürdü.
Ayrıca kendi markası olan Whore Magic ve diğer yenilikleri de sattı. Etkinliklerde konuşurken bazen “Orospu Gücü” ya da “Fahişelere Kaçın” yazan renkli çıkartmalar dağıtırdı.
Ancak suç olmaktan çıkarma, sağlık devası, iğne değiş tokuşu, hapishane nüfusunu azaltma, AIDS’le nasıl mücadele edilmesi gerektiği ve diğer seks işçiliği konularında ciddiydi ve ciddiye alınıyordu. 1990’ların ortalarında, San Francisco Denetleme Kurulu tarafından oluşturulan bir fuhuş komisyonunda görev yaptı ve 2008’de San Francisco’da, fahişeliği suç olmaktan çıkarma etkisine sahip olacak bir oy pusulası olan K Önermesi’nin daha sesli savunucuları arasında yer aldı. şehirde. Başarısız oldu. Rakipleri arasında o sırada şehrin bölge savcısı Kamala Harris de vardı.
Bayan Leigh, Phillip adında bir erkek kardeş tarafından hayatta kaldı.
Bayan Leigh videolar yaptı, seks işçileri tarafından arka şovlar düzenledi ve 2003’te “Pişmanlık duymayan Fahişe: Scarlot Harlot’un Toplu Çalışması”nı yayınladı. 1996 röportajında, seks ve suç olmaktan çıkarmaya ilişkin kısa ve öz bir görüş sundu.
“Bu,” dedi, “ücretsiz olarak yapabileceğiniz ancak karşılığında para alamayacağınız tek aktivite.”
Vasisi Kate Marquez, sebebin kanser olduğunu söyledi.
Bayan Leigh (“lee” olarak telaffuz edilir), 1978’de Doğu Kıyısı’ndan San Francisco’ya taşındıktan sonra fahişe olarak çalışmaya başladı. 1996’da The San Francisco Examiner ile yaptığı bir röportajda, 1979’da iki adamın ona tecavüz etmesinden sonra aktivizme yöneldiğini söyledi. Çalıştığı seks stüdyosunda ve suçu ihbar ederse kuruluşun kapatılacağını ve kendisini ve oradaki diğer kadınları işsiz bırakacağını fark etti.
“Başka kadınlar benim uğraştığım şeylerle uğraşmak zorunda kalmasın diye değişen koşullara çok ama çok adadım” dedi.
O zamanlar fahişelik nadiren suçtan başka bir şey olarak görülmüyordu ve seks satan kadın ve erkekler suçlu ve genellikle insan tacirleri veya koşullar tarafından çalışmaya zorlanan kişiler olarak görülüyordu.
Bayan Leigh, hareketin benimsediği sloganda yakalanan farklı bir görüş öneren bir grup savunucu arasında yer aldı: “Seks işçiliği iş ” Bazı insanların isteyerek fahişelikle uğraştığını ve para karşılığı seks işlemlerinin çoğunun – örneğin eskort işi – genel halkın hayal ettiği sokak köşesi anlaşmaları olmadığını savundu.
Bazen esprili bir şekilde ifade edilen amacı, seks ve ticaret arasındaki olası ilişkilerin yeniden düşünülmesini teşvik etmekti.
1985’te The Arizona Daily Star’a “Seks sektöründen para kazanan ve bunu kabul etmeyen pek çok kadın var” dedi. “Örneğin, üstsüz dansçılar seks işçisidir. Ve hepimiz yeni bir buzdolabı almak için kocasıyla seks yapan kadının hikayesini duyduk.”
Bayan Leigh, fahişelerin ve diğerlerinin işini tanımlamanın alternatif bir yolu olarak “seks işçiliği” terimini tanıttığı için övgü aldı. Bayan Leigh, “Fahişeler ve Diğer Feministler” (1997, Jill Nagle tarafından düzenlendi) koleksiyonuna katkıda bulunduğu “Seks İşçiliğini İcat Etmek” adlı makalesinde, San Francisco’da katıldığı Pornografi ve Medyada Şiddete Karşı Kadınlar tarafından düzenlenen bir konferansı hatırladı. 1970’lerin sonunda veya 80’lerin başında. Fahişeliği içeren bir atölyenin başlığının “cinsel kullanım endüstrisi” terimini kullandığını söyledi.
“Sözler ağzımdan çıktı ve beni utandırdı,” diye yazdı. “Bu şekilde nesneleştirildiğimde, yalnızca kullanılmış bir şey olarak tanımlandığımda, bu işlemde bir aktör ve ajan olarak rolümü belirsizleştirirken, diğer kadınların arasında siyasi bir eşit olarak nasıl oturabilirdim?
“Atölye çalışmasının başında,” diye devam etti, “çalıştayın başlığının ‘Seks İşçiliği Endüstrisi’ olmasını önerdim çünkü bu, neyin ne olduğunu anlatıyordu. kadınyaptı.”
Şimdi bu ifade yaygın olarak kullanılıyor ve konuyla ilgili devam eden tartışmaları yeniden çerçevelendirmeye yardımcı olduğu kabul ediliyor.
Bayan Leigh evvel, “Başka kadınlar benim uğraştığım şeylerle uğraşmak zorunda kalmasın diye değişen koşullara kendimi çok ama çok adadım” dedi. Kredi… Annie M. serpin
Nebraska Omaha Üniversitesi’nde sosyoloji ve antropoloji dersleri veren ve seks işçiliği ve feminizm hakkında yazılar yazan Jenny Heineman, “Carol Leigh, seks işçilerinin hakları hareketinin temel unsurlarından biriydi ve her zaman öyle kalacaktır” dedi. “Zor konuşmalardan asla çekinmeden, dünyanın her yerindeki emekçileri damgalayan ve kriminalize eden kesişen zorlukları özetlemek için ‘seks işçiliği’ terimini icat etti.”
Bayan Leigh, 11 Ocak 1951’de Queens’te doğdu. Anne babasını “hayal kırıklığına uğramış eski sosyalistler” olarak tanımladı.
“Siyasi mücadelelerin başarısızlığına dair cesaret kırıcı hikayelerle büyüdüm,” diye yazdı “İcat Etmek Seks İşçiliği.”
1970’lerin başında Betty Friedan ve Kate Millet gibi feminist yazarları keşfetti. The Examiner’daki 1996 profiline göre, 1974’te Empire State College’da lisans derecesi aldı. Daha sonra Boston Üniversitesi’nde yaratıcı yazarlık okudu ve feminist fikirlerin tartışıldığı ve tartışıldığı bir kadın yazı grubu kurdu.
“1978’de Boston’ın acımasız ve baskıcı atmosferinden bıkmıştım” diye yazdı; sanat hayatını keşfetmeyi umduğu San Francisco’ya taşındı.
The Examiner’a “Sanatçı olan arkadaşlarım restoranlarda çalışıyordu” dedi. “Onlara baktım ve restoranlarda çalışmak istemiyorum diye düşündüm. Ben bir sanatçıyım, hayatı keşfetmek istiyorum. Yani benim için başlangıçta fuhuş bir soruşturmaydı. Ben de fakirdim ve o sırada çaresiz hissediyordum.
Fuhuş hayatına ne kadar çok girerse, deneyimleri ile daha önce benimsediği feminist doktrinler arasında o kadar kopukluk hissetti.
“Kadınların ezilmesinin nihai durumu olarak fahişeliğin feminist analizi, tanıştığım çeşitli kadınların ifade ettiği güç ve tutumlara uymuyordu” diye yazdı.
“Birçok lezbiyen lezbiyen olmaktan ‘çıktı’,” diye ekledi, “fakat icat etmekte olduğumuz bu yeni kadındaki fahişe neredeydi? Feminist söylem tarafından aşağılandı ve yeniden nesneleştirildi.”
1980’lerin başında Bayan Leigh, San Francisco’da ve başka yerlerde sergilediği “The Adventures of Scarlot Harlot” adlı tek kişilik bir gösteri geliştirdi. İçinde çalışma hayatından hikayeler anlattı, feminist masada bir yer için tartıştı ve para için seksin seyircilerin para için yaptıklarından belki de çok da farklı olmadığını öne sürdü.
Ayrıca kendi markası olan Whore Magic ve diğer yenilikleri de sattı. Etkinliklerde konuşurken bazen “Orospu Gücü” ya da “Fahişelere Kaçın” yazan renkli çıkartmalar dağıtırdı.
Ancak suç olmaktan çıkarma, sağlık devası, iğne değiş tokuşu, hapishane nüfusunu azaltma, AIDS’le nasıl mücadele edilmesi gerektiği ve diğer seks işçiliği konularında ciddiydi ve ciddiye alınıyordu. 1990’ların ortalarında, San Francisco Denetleme Kurulu tarafından oluşturulan bir fuhuş komisyonunda görev yaptı ve 2008’de San Francisco’da, fahişeliği suç olmaktan çıkarma etkisine sahip olacak bir oy pusulası olan K Önermesi’nin daha sesli savunucuları arasında yer aldı. şehirde. Başarısız oldu. Rakipleri arasında o sırada şehrin bölge savcısı Kamala Harris de vardı.
Bayan Leigh, Phillip adında bir erkek kardeş tarafından hayatta kaldı.
Bayan Leigh videolar yaptı, seks işçileri tarafından arka şovlar düzenledi ve 2003’te “Pişmanlık duymayan Fahişe: Scarlot Harlot’un Toplu Çalışması”nı yayınladı. 1996 röportajında, seks ve suç olmaktan çıkarmaya ilişkin kısa ve öz bir görüş sundu.
“Bu,” dedi, “ücretsiz olarak yapabileceğiniz ancak karşılığında para alamayacağınız tek aktivite.”