Önde gelen dansçıların ve dans topluluklarının zarif, akıcı görüntüleriyle tanınan fotoğrafçı Nan Melville, 18 Mart’ta Manhattan’da öldü. 72 yaşındaydı.
Ablası Gill Kenyon ölümünü duyurdu. Nedeni belirtilmedi.
Bayan Melville’in The New York Times da dahil olmak üzere çok sayıda yayında ve ayrıca dans üzerine çeşitli kitaplarda yer alan dans fotoğrafçılığı kırk yıla yayılmıştır. Bolşoy Balesi, Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu, Ballet Nacional de Cuba, Britanya Kraliyet Balesi, Amerikan Bale Tiyatrosu ve diğer birçok tanınmış topluluğu fotoğrafladı, Mikhail Baryshnikov ve Alvin Ailey yıldızı Dwana Smallwood gibi dansçıları yerçekiminde yakaladı. – meydan okuyan sıçramalar veya dönen kostümler arasında. Ama aynı evde Güney Afrika’daki geleneksel Venda dansçılarını ya da Manhattan’daki Kitchen gibi avangart mekanlarda deneysel çalışmaları fotoğraflıyordu.
Daha sonra kariyerine videografiyi de ekledi. Hatta Hindistan’daki bir dans okulu ve topluluğu hakkında “Nrityagram: For the Love of Dance” (2010) adlı kısa bir belgesel yaptı.
The New York Times’ın baş dans eleştirmeni Alastair Macaulay, “Dans görüntülerinin çoğu, özellikle kapanış jeneriği sırasında, büyüleyici” diye yazdı. 2010’da New York’ta Dance on Camera Şenlik’te oynadığı belgesel. “Sinemanın iki katı olmasını istiyordum.”
Ms. 2013’te Manhattan City Hall Park’ta bulunan Melville. “Fotoğraf,” dedi, “ışıkla çizim yapmaktır.” Kredi… Jeni Dahmus Farah/Juilliard Archives
Melville bir dans fotoğrafçısı olmak için yazılmış olabilir. Babası William Melville, Güney Afrika’da bir elmas değerlendiricisiydi, ancak fotoğrafçılıkla ve hobi olarak ev filmleri çekmeyle uğraştı. Annesi Enid Hilda (Jobson) Melville, bir balerin ve öğretmendi. (“Ben doğmadan hemen önce pliés yaptığına inanıyorum,” Bayan Melville web sitesinde annesi hakkında bir otobiyografik eskiz yazdı.)
“Çocukluğundan beri,” dedi Bayan Melville, “görüntüler, ışığın hareketi, renkler, izlenimler – hem hareketsiz hem de hareketli – benim için en önemli şeydi.”
Gösteri sanatlarında, özellikle dansta hareket ve renk etkileşimi ona çekici geldi.
“Fotoğraf,” dedi basitçe, “ışıkla çizim yapmaktır.”
Hong Kong Balesi’nin sanat yönetmeni Septime Webre, 1990’larda New Jersey’deki Amerikan Repertuar Balesi’nin sanat yönetmeniyken Bayan Melville ile çalıştı.
“Nan, görüntüleri gözlerinden çok kalbinden yakaladı” dedi ve “niyeti damıtacak şekillerde hareketi nasıl yakalayacağını bildiğini” ekledi. ama daha da önemlisi, imajları dansla olan aşk ilişkisiyle doluydu.”
Nanette Rose Melville, 7 Ekim 1949’da Güney Afrika’nın Northern Cape eyaletindeki Kimberley’de doğdu. Bir genç olarak fotoğrafçılıkla ilgilenmeye başladı ve Güney Afrika, Makhanda’daki Rhodes Üniversitesi’nde drama ve İngilizce okurken bu hobiyi sürdürdü.
“Çaldığımız oyunlardan çektiğim fotoğraflar çok beğenildi ve bir fikir tohumu ekti” diye internet sitesine yazdı. “Belki hobim bir gün geçim kaynağına dönüşebilir.”
Lisans derecesini aldıktan sonra, 1973’ten 1980’e kadar Güney Afrika’da lisede İngilizce, drama ve konuşma dersleri verdi. Ardından, 1981’de bu hobiyi bir mesleğe dönüştürmesi gerekiyordu: Bölgesel bir sanat organizasyonu olan Transvaal’ın Sahne Sanatları Konseyi için fotoğrafçı.
Bu pozisyonda beş yıl kaldıktan sonra, New York’a bir keşif gezisi yaptı ve oraya yerleşerek dans odaklı serbest fotoğrafçılık kariyeri kurdu. Orada majör ve minör performansları fotoğrafladı, ancak web sitesinde belirttiği gibi, “Hiçbir şey beni pasaportumun tozunu almaktan daha mutlu edemez.”
Yıllar içinde verdiği ödevler onu Güney Afrika’ya, Asya ve Avrupa’ya ve 1990’da defalarca başlayarak Küba’ya geri götürdü. Ölümünde, Ballet Nacional de Cuba’ya vurgu yaparak, o ülkedeki dans hakkında bir belgesel üzerinde çalışıyordu.
Bradon McDonald ve Sylvia Rijmer, 1995 yılında José Limón’un “The Winged” performansının provasında. Kredi… Nan Melville/ Julliard Archives
Soldan, Terese Capucilli , Mikhail Baryshnikov, Maxine Sherman ve Rudolf Nureyev, Martha Graham’ın 1987’de New York City Center’daki “Appalachian Spring”inde. Kredi… Nan Melville/ Julliard Archives
Ms. Melville’in kız kardeşi, hayatta kalan tek kişidir.
The Times’a 1996’da Hindistan’daki Nrityagram Dance Ensemble tarafından New York’ta bir gösteriyi fotoğraflama görevi, Bayan Melville’in en iddialı projelerinden biri olan belgesele yol açtı. Grubun kurucusu Protima Gauri Bedi ve Hint klasik dansının unsurlarını korumaya çalışan onunla ilişkili okulla tanıştı.
Bayan Melville 2011 yılında haftalık India Abroad gazetesine verdiği röportajda “Protima ve ben birkaç saat içinde arkadaş olduk” dedi. “Stüdyomda beni görmeye geldi ve ‘Hindistan’a gelip çalışmalarımızı görmelisiniz’ dedi.”
Ortaya çıkan işbirliği, Bayan Melville’in birçok sinema festivalinde ödül kazanan belgeseline yol açtı. Bedi Hanım ise bitmiş sinemayı hiç görmemiş; 1998’de bir Himalaya dağ köyünde çamur kaymasında öldü.
Melville daha sonra sinemada çalışırken “Beni izlediğini hissettim” dedi.
Ablası Gill Kenyon ölümünü duyurdu. Nedeni belirtilmedi.
Bayan Melville’in The New York Times da dahil olmak üzere çok sayıda yayında ve ayrıca dans üzerine çeşitli kitaplarda yer alan dans fotoğrafçılığı kırk yıla yayılmıştır. Bolşoy Balesi, Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu, Ballet Nacional de Cuba, Britanya Kraliyet Balesi, Amerikan Bale Tiyatrosu ve diğer birçok tanınmış topluluğu fotoğrafladı, Mikhail Baryshnikov ve Alvin Ailey yıldızı Dwana Smallwood gibi dansçıları yerçekiminde yakaladı. – meydan okuyan sıçramalar veya dönen kostümler arasında. Ama aynı evde Güney Afrika’daki geleneksel Venda dansçılarını ya da Manhattan’daki Kitchen gibi avangart mekanlarda deneysel çalışmaları fotoğraflıyordu.
Daha sonra kariyerine videografiyi de ekledi. Hatta Hindistan’daki bir dans okulu ve topluluğu hakkında “Nrityagram: For the Love of Dance” (2010) adlı kısa bir belgesel yaptı.
The New York Times’ın baş dans eleştirmeni Alastair Macaulay, “Dans görüntülerinin çoğu, özellikle kapanış jeneriği sırasında, büyüleyici” diye yazdı. 2010’da New York’ta Dance on Camera Şenlik’te oynadığı belgesel. “Sinemanın iki katı olmasını istiyordum.”
Ms. 2013’te Manhattan City Hall Park’ta bulunan Melville. “Fotoğraf,” dedi, “ışıkla çizim yapmaktır.” Kredi… Jeni Dahmus Farah/Juilliard Archives
Melville bir dans fotoğrafçısı olmak için yazılmış olabilir. Babası William Melville, Güney Afrika’da bir elmas değerlendiricisiydi, ancak fotoğrafçılıkla ve hobi olarak ev filmleri çekmeyle uğraştı. Annesi Enid Hilda (Jobson) Melville, bir balerin ve öğretmendi. (“Ben doğmadan hemen önce pliés yaptığına inanıyorum,” Bayan Melville web sitesinde annesi hakkında bir otobiyografik eskiz yazdı.)
“Çocukluğundan beri,” dedi Bayan Melville, “görüntüler, ışığın hareketi, renkler, izlenimler – hem hareketsiz hem de hareketli – benim için en önemli şeydi.”
Gösteri sanatlarında, özellikle dansta hareket ve renk etkileşimi ona çekici geldi.
“Fotoğraf,” dedi basitçe, “ışıkla çizim yapmaktır.”
Hong Kong Balesi’nin sanat yönetmeni Septime Webre, 1990’larda New Jersey’deki Amerikan Repertuar Balesi’nin sanat yönetmeniyken Bayan Melville ile çalıştı.
“Nan, görüntüleri gözlerinden çok kalbinden yakaladı” dedi ve “niyeti damıtacak şekillerde hareketi nasıl yakalayacağını bildiğini” ekledi. ama daha da önemlisi, imajları dansla olan aşk ilişkisiyle doluydu.”
Nanette Rose Melville, 7 Ekim 1949’da Güney Afrika’nın Northern Cape eyaletindeki Kimberley’de doğdu. Bir genç olarak fotoğrafçılıkla ilgilenmeye başladı ve Güney Afrika, Makhanda’daki Rhodes Üniversitesi’nde drama ve İngilizce okurken bu hobiyi sürdürdü.
“Çaldığımız oyunlardan çektiğim fotoğraflar çok beğenildi ve bir fikir tohumu ekti” diye internet sitesine yazdı. “Belki hobim bir gün geçim kaynağına dönüşebilir.”
Lisans derecesini aldıktan sonra, 1973’ten 1980’e kadar Güney Afrika’da lisede İngilizce, drama ve konuşma dersleri verdi. Ardından, 1981’de bu hobiyi bir mesleğe dönüştürmesi gerekiyordu: Bölgesel bir sanat organizasyonu olan Transvaal’ın Sahne Sanatları Konseyi için fotoğrafçı.
Bu pozisyonda beş yıl kaldıktan sonra, New York’a bir keşif gezisi yaptı ve oraya yerleşerek dans odaklı serbest fotoğrafçılık kariyeri kurdu. Orada majör ve minör performansları fotoğrafladı, ancak web sitesinde belirttiği gibi, “Hiçbir şey beni pasaportumun tozunu almaktan daha mutlu edemez.”
Yıllar içinde verdiği ödevler onu Güney Afrika’ya, Asya ve Avrupa’ya ve 1990’da defalarca başlayarak Küba’ya geri götürdü. Ölümünde, Ballet Nacional de Cuba’ya vurgu yaparak, o ülkedeki dans hakkında bir belgesel üzerinde çalışıyordu.
Bradon McDonald ve Sylvia Rijmer, 1995 yılında José Limón’un “The Winged” performansının provasında. Kredi… Nan Melville/ Julliard Archives
Soldan, Terese Capucilli , Mikhail Baryshnikov, Maxine Sherman ve Rudolf Nureyev, Martha Graham’ın 1987’de New York City Center’daki “Appalachian Spring”inde. Kredi… Nan Melville/ Julliard Archives
Ms. Melville’in kız kardeşi, hayatta kalan tek kişidir.
The Times’a 1996’da Hindistan’daki Nrityagram Dance Ensemble tarafından New York’ta bir gösteriyi fotoğraflama görevi, Bayan Melville’in en iddialı projelerinden biri olan belgesele yol açtı. Grubun kurucusu Protima Gauri Bedi ve Hint klasik dansının unsurlarını korumaya çalışan onunla ilişkili okulla tanıştı.
Bayan Melville 2011 yılında haftalık India Abroad gazetesine verdiği röportajda “Protima ve ben birkaç saat içinde arkadaş olduk” dedi. “Stüdyomda beni görmeye geldi ve ‘Hindistan’a gelip çalışmalarımızı görmelisiniz’ dedi.”
Ortaya çıkan işbirliği, Bayan Melville’in birçok sinema festivalinde ödül kazanan belgeseline yol açtı. Bedi Hanım ise bitmiş sinemayı hiç görmemiş; 1998’de bir Himalaya dağ köyünde çamur kaymasında öldü.
Melville daha sonra sinemada çalışırken “Beni izlediğini hissettim” dedi.