Gizli hükümet malzemelerini inatla takip eden askeri tarihçi John Prados, onu Soğuk Savaş, Vietnam ve Amerikan istihbarat topluluğu hakkında kabul görmüş gerçekleri alt üst eden düzinelerce kitap yazmaya ve aynı zamanda ödüllü bir masa oyunu tasarımcısı olarak ün kazanmaya yöneltti. Salı günü Silver Spring, Md. 71 yaşındaydı.
Ortağı Ellen Pinzur, bir hastanede ölüm nedeninin kanser olduğunu söyledi.
Kendini 1960’ların bir ürünü olarak tanımlayan, ince atkuyruğu ve gür bıyığıyla kesinlikle rolüne benzeyen Dr. Prados, hem akademisyen hem de aktivistti.
Bir tarihçi olarak, II. Dünya Savaşı sırasındaki Leyte Körfezi Muharebesi, Vietnam Savaşı sırasındaki Ho Chi Minh Yolu’nun başarısı ve 2003 Irak savaşı öncesinde Beyaz Saray’ın manevraları gibi çeşitli konularda kalın, derinlemesine araştırılmış kitaplar yazdı.
Tüm çalışmalarında, istihbarat kayıtlarının ve gizli faaliyetlerin bir tür tarihsel karanlık maddeyi temsil ettiği iddiası vardı: geleneksel anlatılarda görünmez olsa da, ortaya çıkarsa geçmişe dair anlayışımızı kökten değiştirebilecek çok büyük miktarda malzeme.
Örneğin, II. .
“Combined Fleet Decoded: The Secret History of American Intelligence and the Japanese Navy in II. gizli savaş nasıl sonuçlandı?
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki onlarca yıl boyunca, bu tür bilgilere erişmek neredeyse imkansızdı. 1970’lerde tarihçiler ve gazeteciler, açık hükümet arşivlerini kırmak için Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası’ndan yararlanmaya başladıklarında Dr. Prados, Columbia Üniversitesi’nde hâlâ yüksek lisans öğrencisiydi.
Ancak materyali gözden geçirmek, özellikle dijitalleştirmeden önce bir zahmetti. Sadece birkaç kişi buna cesaret edebilirdi. Prados biriydi.
Prados’un kıdemli bir araştırmacı olduğu Ulusal Güvenlik Arşivi’nin yöneticisi Thomas Blanton, “O bir arşiv faresiydi,” dedi. “Birincil kaynak altın madeninde nihai arayıcıydı.”
Tarihsiz bir fotoğrafta Dr. Prados bir konferansta. Doktora kazanmış olmasına rağmen, hiçbir zaman tam zamanlı bir akademik pozisyonda bulunmadı. Akademik tarihçiler tarafından aynı şekilde kabul edildi. Kredi… Ulusal Güvenlik Arşivi
Columbia’dan bir doktora sahibi olmasına rağmen, Dr. Prados hiçbir zaman tam zamanlı bir akademik pozisyona sahip olmadı. Yine de, akademik tarihçiler tarafından saygı gördü ve Amerikan Dış İlişkiler Tarihçileri Derneği de dahil olmak üzere profesyonel kuruluşlara kabul edildi.
Harvard’da bir tarihçi olan Fredrik Logevall bir e-postada, “John şaşırtıcı derecede üretkendi, ancak işinde öne çıkan şey ayrıntılara verdiği önem,” dedi. “Her zaman yeni kaynakların, gizliliği kaldırılmış en son belgelerin peşindeydi ve bunları kitaplarında uzman kullanımına sundu.”
Dr. Prados, entelektüel meraktan daha fazlasına sahipti. 1970’lerin başında genç bir adamken, Pentagon Belgeleri gibi belgelerin ve Watergate skandalı gibi olayların ortaya çıkardığı resmi hainliğin boyutu karşısında şok olmuştu ve demokrasinin halkın hükümet sırlarına erişimine bağlı olduğuna inanıyordu.
Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası’ndan yararlanan diğer akademisyenler ve gazeteciler gibi, kendi kuşağının 1960’lardan çıkan derslerinin 1980’lerde unutulmasından endişe duyuyordu, tıpkı Reagan yönetiminin Orta Amerika’da gizli savaşlar başlatması ve “ya” İran-kontra olayının ortaya çıkardığı gibi gayri resmi anlaşmalar.
1993’te The New York Times’a “Amerikan halkının tarihini bilmeye yalnızca ihtiyacı değil, aynı zamanda hakkı da var” dedi.
John Frederick Prados, 9 Ocak 1951’de Queens’te doğdu – Başkan Richard M. Nixon ile aynı doğum gününde, sık sık mizah ve korku karışımıyla dikkat çekti. Ortaokuldayken babası Jose Prados-Herrero, aileyi San Juan, PR’a taşıdı ve burada bir spor arenasında işe girdi. John’un annesi Betty Lou (McGuire) Prados, İngilizceyi ikinci dil olarak öğretti.
John, Porto Riko’da liseden mezun oldu, ardından Columbia’da okumak için New York’a döndü. 1973’te siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler alanında lisans derecesi ve 1982’de siyaset bilimi alanında doktora derecesi aldı.
Sovyet askeri gücünün Amerikan istihbarat değerlendirmelerinin başarıları ve başarısızlıkları hakkındaki tezi, 1982’de yayınlanan “Sovyet Tahmini: ABD İstihbarat Analizi ve Sovyet Stratejik Kuvvetleri” adlı ilk kitabı oldu.
Jill Gay ile evliliği boşanmayla sonuçlandı. Ortağı ile birlikte, evliliğinden olan kızları Dani ve Tasha Prados tarafından hayatta kaldı; kardeşi Joe; ve kız kardeşi Mary Prados.
Yıllarca Ulusal Güvenlik Arşivi ile işbirliği yaparak geçirdikten sonra, 1997’de kıdemli bir üye olarak örgüte katıldı. Kısa sürede, özellikle terör saldırılarından sonra, benzer düşünen bir gazeteci için bir alıntı veya araştırma tüyosu vererek örgütün en görünür ve söz sahibi figürü oldu. 11 Eylül 2001 ve Irak savaşı, korktuğu olayların hükümet gizliliğinde yeni bir çağın habercisi olacağından.
Dr. Prados, araştırma ve yazmaya olan sevgisinin ikinci tutkusuyla yakından ilişkili olduğunu söylemekten hoşlanıyordu: tarihi askeri çatışmaları karmaşık bir şekilde simüle eden masa oyunları tasarlamak. Napolyon Savaşları, İkinci Dünya Savaşı ve tabii ki Vietnam’ı içeren 30’dan fazla oyun yarattı.
Oyunlarının çoğu, kendi türlerinin klasikleri olarak kabul edilmeye başlandı, hiçbiri, farklı savaşan uluslar olarak oyuncuların denge kurduğu, dünyayı kapsayan bir strateji yarışması olan “Üçüncü Reich’in Yükselişi ve Düşüşü” (1974) kadar değil. zar atma şansına karşı ekonomik ve askeri kaynaklar. Oyun, savaş oyunu tasarımında en büyük onur olan Charlie ödülünü kazandı.
Oyunun hayranları lejyondu ve çok uzaklara yayılmıştı: Şilili yazar Roberto Bolaño, “Üçüncü Reich” adlı romanında ustalaşan bir karakter yarattı.
Ortağı Ellen Pinzur, bir hastanede ölüm nedeninin kanser olduğunu söyledi.
Kendini 1960’ların bir ürünü olarak tanımlayan, ince atkuyruğu ve gür bıyığıyla kesinlikle rolüne benzeyen Dr. Prados, hem akademisyen hem de aktivistti.
Bir tarihçi olarak, II. Dünya Savaşı sırasındaki Leyte Körfezi Muharebesi, Vietnam Savaşı sırasındaki Ho Chi Minh Yolu’nun başarısı ve 2003 Irak savaşı öncesinde Beyaz Saray’ın manevraları gibi çeşitli konularda kalın, derinlemesine araştırılmış kitaplar yazdı.
Tüm çalışmalarında, istihbarat kayıtlarının ve gizli faaliyetlerin bir tür tarihsel karanlık maddeyi temsil ettiği iddiası vardı: geleneksel anlatılarda görünmez olsa da, ortaya çıkarsa geçmişe dair anlayışımızı kökten değiştirebilecek çok büyük miktarda malzeme.
Örneğin, II. .
“Combined Fleet Decoded: The Secret History of American Intelligence and the Japanese Navy in II. gizli savaş nasıl sonuçlandı?
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki onlarca yıl boyunca, bu tür bilgilere erişmek neredeyse imkansızdı. 1970’lerde tarihçiler ve gazeteciler, açık hükümet arşivlerini kırmak için Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası’ndan yararlanmaya başladıklarında Dr. Prados, Columbia Üniversitesi’nde hâlâ yüksek lisans öğrencisiydi.
Ancak materyali gözden geçirmek, özellikle dijitalleştirmeden önce bir zahmetti. Sadece birkaç kişi buna cesaret edebilirdi. Prados biriydi.
Prados’un kıdemli bir araştırmacı olduğu Ulusal Güvenlik Arşivi’nin yöneticisi Thomas Blanton, “O bir arşiv faresiydi,” dedi. “Birincil kaynak altın madeninde nihai arayıcıydı.”
Tarihsiz bir fotoğrafta Dr. Prados bir konferansta. Doktora kazanmış olmasına rağmen, hiçbir zaman tam zamanlı bir akademik pozisyonda bulunmadı. Akademik tarihçiler tarafından aynı şekilde kabul edildi. Kredi… Ulusal Güvenlik Arşivi
Columbia’dan bir doktora sahibi olmasına rağmen, Dr. Prados hiçbir zaman tam zamanlı bir akademik pozisyona sahip olmadı. Yine de, akademik tarihçiler tarafından saygı gördü ve Amerikan Dış İlişkiler Tarihçileri Derneği de dahil olmak üzere profesyonel kuruluşlara kabul edildi.
Harvard’da bir tarihçi olan Fredrik Logevall bir e-postada, “John şaşırtıcı derecede üretkendi, ancak işinde öne çıkan şey ayrıntılara verdiği önem,” dedi. “Her zaman yeni kaynakların, gizliliği kaldırılmış en son belgelerin peşindeydi ve bunları kitaplarında uzman kullanımına sundu.”
Dr. Prados, entelektüel meraktan daha fazlasına sahipti. 1970’lerin başında genç bir adamken, Pentagon Belgeleri gibi belgelerin ve Watergate skandalı gibi olayların ortaya çıkardığı resmi hainliğin boyutu karşısında şok olmuştu ve demokrasinin halkın hükümet sırlarına erişimine bağlı olduğuna inanıyordu.
Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası’ndan yararlanan diğer akademisyenler ve gazeteciler gibi, kendi kuşağının 1960’lardan çıkan derslerinin 1980’lerde unutulmasından endişe duyuyordu, tıpkı Reagan yönetiminin Orta Amerika’da gizli savaşlar başlatması ve “ya” İran-kontra olayının ortaya çıkardığı gibi gayri resmi anlaşmalar.
1993’te The New York Times’a “Amerikan halkının tarihini bilmeye yalnızca ihtiyacı değil, aynı zamanda hakkı da var” dedi.
John Frederick Prados, 9 Ocak 1951’de Queens’te doğdu – Başkan Richard M. Nixon ile aynı doğum gününde, sık sık mizah ve korku karışımıyla dikkat çekti. Ortaokuldayken babası Jose Prados-Herrero, aileyi San Juan, PR’a taşıdı ve burada bir spor arenasında işe girdi. John’un annesi Betty Lou (McGuire) Prados, İngilizceyi ikinci dil olarak öğretti.
John, Porto Riko’da liseden mezun oldu, ardından Columbia’da okumak için New York’a döndü. 1973’te siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler alanında lisans derecesi ve 1982’de siyaset bilimi alanında doktora derecesi aldı.
Sovyet askeri gücünün Amerikan istihbarat değerlendirmelerinin başarıları ve başarısızlıkları hakkındaki tezi, 1982’de yayınlanan “Sovyet Tahmini: ABD İstihbarat Analizi ve Sovyet Stratejik Kuvvetleri” adlı ilk kitabı oldu.
Jill Gay ile evliliği boşanmayla sonuçlandı. Ortağı ile birlikte, evliliğinden olan kızları Dani ve Tasha Prados tarafından hayatta kaldı; kardeşi Joe; ve kız kardeşi Mary Prados.
Yıllarca Ulusal Güvenlik Arşivi ile işbirliği yaparak geçirdikten sonra, 1997’de kıdemli bir üye olarak örgüte katıldı. Kısa sürede, özellikle terör saldırılarından sonra, benzer düşünen bir gazeteci için bir alıntı veya araştırma tüyosu vererek örgütün en görünür ve söz sahibi figürü oldu. 11 Eylül 2001 ve Irak savaşı, korktuğu olayların hükümet gizliliğinde yeni bir çağın habercisi olacağından.
Dr. Prados, araştırma ve yazmaya olan sevgisinin ikinci tutkusuyla yakından ilişkili olduğunu söylemekten hoşlanıyordu: tarihi askeri çatışmaları karmaşık bir şekilde simüle eden masa oyunları tasarlamak. Napolyon Savaşları, İkinci Dünya Savaşı ve tabii ki Vietnam’ı içeren 30’dan fazla oyun yarattı.
Oyunlarının çoğu, kendi türlerinin klasikleri olarak kabul edilmeye başlandı, hiçbiri, farklı savaşan uluslar olarak oyuncuların denge kurduğu, dünyayı kapsayan bir strateji yarışması olan “Üçüncü Reich’in Yükselişi ve Düşüşü” (1974) kadar değil. zar atma şansına karşı ekonomik ve askeri kaynaklar. Oyun, savaş oyunu tasarımında en büyük onur olan Charlie ödülünü kazandı.
Oyunun hayranları lejyondu ve çok uzaklara yayılmıştı: Şilili yazar Roberto Bolaño, “Üçüncü Reich” adlı romanında ustalaşan bir karakter yarattı.