Amatör çağın son yıldızlarından biri olarak 21 Grand Slam tenis şampiyonluğu kazanan, güç oyununa sahip, sağlam ve iradeli bir Kaliforniyalı olan Darlene Hard, 2 Aralık’ta Los Angeles’ta öldü. 85 yaşındaydı.
1973’te Hard’ı başlatan Newport, R.I.’deki Uluslararası Tenis Onur Listesi’nin sözcüsü Anne Marie McLaughlin, ölümü doğruladı, ancak bir sebep vermedi.
Hard, 1950’lerin sonlarında ve 60’ların başlarında, turnuva tenisinin amatörlerin alanı olduğu zamanlarda gelişti. Kadınlar maçında onunla birlikte Althea Gibson ve genç Billie Jean King, Brezilya’dan Maria Bueno ve Avustralya’dan Margaret Court gibi geleceğin Hall of Famer’ları olacak yıldızlar yer aldı.
Grand Slam turnuvalarından Hard, 1960 ve ’61’de Amerika Birleşik Devletleri amatör şampiyonluğunu ve 1960’da Fransız şampiyonluğunu kazandı. 1958 ve 1962’de Amerika Birleşik Devletleri finallerine, 1957 ve 1959’da Wimbledon finallerine ulaştı. Ayrıca 13 Grand Slam kazandı. Çift bayanlarda sekiz farklı partnerle ve beş karışık çiftlerde, genellikle Rod Laver ile eşleştirilmiş şampiyonluklar.
1960’dan 1963’e kadar Amerika Birleşik Devletleri’nde 1 numara, 1960 ve ’61’de ise dünyada 2 numaraydı.
Gibson, öncesinde ve sonrasında birçok kadından daha fazla güçle oynadı ve Bueno zarafetiyle dikkat çekti, ancak Hard’ın agresif oyunu – büyük servis, güçlü kafa vuruşu ve cezalandırıcı vole – onu kazanan yaptı. 5 fit 5½ inç boyunda ve 140 poundda, asıl başarısı dört Grand Slam turnuvasından üçünün oynandığı çim kortlarda geldi. (Fransa Açık, kil bir yüzeyde oynandı ve hala oynanıyor).
Hard, çoğu üst düzey oyuncunun bugün bazılarının sergilediği iddialılıktan yoksun olduğu bir zamanda alışılmadık bir şekilde açık sözlüydü. Bir keresinde Avustralyalı tenis yetkililerine hükmettiğini söyledi: “Size bir oyuncu olarak değil, bir kukla olarak davranıyorlar. Turnuvalar arasında sergilerde oynamam istenmedi – onlara oynamam emredildi. ‘Miss Hard, oynar mısınız?’ değildi, ‘Miss Hard, sen oynayacaksın. ‘”
Hard, İngiliz ve Amerikalı tenisçiler arasındaki yıllık yarışma olan Wightman Cup’ta galip gelen dört takıma aitti. Bağımsız fikirliliğini o zaman da göstererek Amerikan takımının kaptanı Margaret Osborne duPont’un sinirini bozdu.
DuPont, 1962 tarihli resmi bir raporda Hard’ı “bozucu bir unsur” olarak nitelendirdi. DuPont, “Kaptan ve diğer ekip üyelerinin isteklerine uymak yerine kendi yolunu uygulamakta ısrar etti” dedi.
Hard, 6 Temmuz 1957’de tenis tarihine geçen bir maçta yer aldı ve finalde kaybetti ve Gibson’ı Wimbledon’ı kazanan ilk Afrika kökenli Amerikalı kadın yaptı (6-3, 6-2 skorla). Maçtan önce, geleneksel olarak, her iki oyuncu da genç Kraliçe II. Elizabeth’e reverans yaptı. Daha sonra kraliçe onlarla birkaç dakika konuştu. Sonra Gibson, protokolü izleyerek geri çekildi. Ancak aşırı hevesli bir Hard, kaşlarını kaldıran bir görgü kurallarını ihlal ederek, kraliçeye arkasını döndü ve soyunma odasına doğru atladı.
Hard ve Althea Gibson, Gibson’ın Hard’ı yenerek etkinliği kazanan ilk Afrikalı-Amerikalı kadın olduğu 1957 Wimbledon finalinden sonra. Kredi. . . Keystone/Getty Images
Darlene Ruth Hard, 6 Ocak 1936’da Los Angeles’ta doğdu ve yakınlardaki Montebello, California’da büyüdü.Babası onu futbol, basketbol, beyzbol ve softbol ile tanıştırdı. İyi bir amatör oyuncu olan annesi, tenis kortlarında ona tenis öğretti.
Liseden sonra Hard, tenis devresinde dört yıl geçirdi. Daha sonra, “Hayatım boyunca tenis istemediğime karar verdim, bu yüzden üniversiteye gittim. Pediatride olmak istiyordum. Sanırım hep doktor olmak istedim. ”
Kaliforniya’daki Pomona Koleji’ne gitti ve 1958’de kadınlar için ilk üniversiteler arası tenis şampiyonasını kazandı. 1961 yılında mezun oldu.
Pomona’dayken Hard, umut vaat eden 13 yaşındaki bir oyuncuyla bir vuruş seansı yaptı: Billie Jean King.
King, Hall of Fame web sitesinde “Darlene Hard, bir atlet, takım arkadaşı ve arkadaş olarak kariyerim üzerinde büyük bir etkiye sahipti” dedi. İkili, 1963’te ilk uluslararası kadın takım tenis yarışması olan ilk Federasyon Kupası’nda birlikte çiftler oynamaya devam etti. Artık kupaya adını veren King, her ikisinin de kariyerinin en önemli anlarından biri olan finali kazanmak için iki maç puanının üstesinden nasıl geldiklerini hatırlattı.
Hard, mezun olduktan sonra tenise döndü ve turnuvalar arasında garsonluk yaptı. 1964’te bankada sadece 400 dolar ile profesyonel oldu ve Bueno ile bir Güney Afrika turuna çıktı. Kısa süre sonra Los Angeles bölgesinde tenis dersleri vermeye başladı ve turnuva oyunlarını geride bıraktı.
Ancak 1969’da, profesyonellerin büyük turnuvalara kabul edilmesinden bir yıl sonra, kısa bir süreliğine uluslararası rekabete geri döndü ve ABD Açık’ta çiftler oynamak için Françoise Dürr ile bir araya geldi. Finalde 0-6, 0-2 geriye düştüler ve 0-6, 6-3, 6-4 ile şampiyonluğu elde etmek için bir araya geldiler.
Hard tenis öğretmeye geri döndü ve iki tenis dükkânına sahipti. Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde öğrenci yayınları müdürü olan tenis öğrencilerinden biri, 1981’de ona ofiste bir iş teklif etti. Hard, yaklaşık 40 yıl orada kaldı.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
King’in Cynthia Starr ile birlikte yazdığı “We Have a Long Way: The Story of Women’s Tennis”de (1988) Hard, spora olan bağlılığını anlattı.
“Para için yapmadım” dedi. “Ben amatörlerin sonuncusuydum. Forest Hills’i kazandım ve New York’tan Los Angeles’a uçak biletimi aldım. Vay canına. ” Devam etti: “Ama yine de unvanlarımız için gittik. Şöhret için gittik. Mutluydum. Onu sevdim. Tenisi severdim. ”
Uzun süredir The Times için spor yazarı olan Frank Litsky, 2018’de öldü. Daniel J. Wakin ve Jordan Allen haberlere katkıda bulundu.
1973’te Hard’ı başlatan Newport, R.I.’deki Uluslararası Tenis Onur Listesi’nin sözcüsü Anne Marie McLaughlin, ölümü doğruladı, ancak bir sebep vermedi.
Hard, 1950’lerin sonlarında ve 60’ların başlarında, turnuva tenisinin amatörlerin alanı olduğu zamanlarda gelişti. Kadınlar maçında onunla birlikte Althea Gibson ve genç Billie Jean King, Brezilya’dan Maria Bueno ve Avustralya’dan Margaret Court gibi geleceğin Hall of Famer’ları olacak yıldızlar yer aldı.
Grand Slam turnuvalarından Hard, 1960 ve ’61’de Amerika Birleşik Devletleri amatör şampiyonluğunu ve 1960’da Fransız şampiyonluğunu kazandı. 1958 ve 1962’de Amerika Birleşik Devletleri finallerine, 1957 ve 1959’da Wimbledon finallerine ulaştı. Ayrıca 13 Grand Slam kazandı. Çift bayanlarda sekiz farklı partnerle ve beş karışık çiftlerde, genellikle Rod Laver ile eşleştirilmiş şampiyonluklar.
1960’dan 1963’e kadar Amerika Birleşik Devletleri’nde 1 numara, 1960 ve ’61’de ise dünyada 2 numaraydı.
Gibson, öncesinde ve sonrasında birçok kadından daha fazla güçle oynadı ve Bueno zarafetiyle dikkat çekti, ancak Hard’ın agresif oyunu – büyük servis, güçlü kafa vuruşu ve cezalandırıcı vole – onu kazanan yaptı. 5 fit 5½ inç boyunda ve 140 poundda, asıl başarısı dört Grand Slam turnuvasından üçünün oynandığı çim kortlarda geldi. (Fransa Açık, kil bir yüzeyde oynandı ve hala oynanıyor).
Hard, çoğu üst düzey oyuncunun bugün bazılarının sergilediği iddialılıktan yoksun olduğu bir zamanda alışılmadık bir şekilde açık sözlüydü. Bir keresinde Avustralyalı tenis yetkililerine hükmettiğini söyledi: “Size bir oyuncu olarak değil, bir kukla olarak davranıyorlar. Turnuvalar arasında sergilerde oynamam istenmedi – onlara oynamam emredildi. ‘Miss Hard, oynar mısınız?’ değildi, ‘Miss Hard, sen oynayacaksın. ‘”
Hard, İngiliz ve Amerikalı tenisçiler arasındaki yıllık yarışma olan Wightman Cup’ta galip gelen dört takıma aitti. Bağımsız fikirliliğini o zaman da göstererek Amerikan takımının kaptanı Margaret Osborne duPont’un sinirini bozdu.
DuPont, 1962 tarihli resmi bir raporda Hard’ı “bozucu bir unsur” olarak nitelendirdi. DuPont, “Kaptan ve diğer ekip üyelerinin isteklerine uymak yerine kendi yolunu uygulamakta ısrar etti” dedi.
Hard, 6 Temmuz 1957’de tenis tarihine geçen bir maçta yer aldı ve finalde kaybetti ve Gibson’ı Wimbledon’ı kazanan ilk Afrika kökenli Amerikalı kadın yaptı (6-3, 6-2 skorla). Maçtan önce, geleneksel olarak, her iki oyuncu da genç Kraliçe II. Elizabeth’e reverans yaptı. Daha sonra kraliçe onlarla birkaç dakika konuştu. Sonra Gibson, protokolü izleyerek geri çekildi. Ancak aşırı hevesli bir Hard, kaşlarını kaldıran bir görgü kurallarını ihlal ederek, kraliçeye arkasını döndü ve soyunma odasına doğru atladı.
Hard ve Althea Gibson, Gibson’ın Hard’ı yenerek etkinliği kazanan ilk Afrikalı-Amerikalı kadın olduğu 1957 Wimbledon finalinden sonra. Kredi. . . Keystone/Getty Images
Darlene Ruth Hard, 6 Ocak 1936’da Los Angeles’ta doğdu ve yakınlardaki Montebello, California’da büyüdü.Babası onu futbol, basketbol, beyzbol ve softbol ile tanıştırdı. İyi bir amatör oyuncu olan annesi, tenis kortlarında ona tenis öğretti.
Liseden sonra Hard, tenis devresinde dört yıl geçirdi. Daha sonra, “Hayatım boyunca tenis istemediğime karar verdim, bu yüzden üniversiteye gittim. Pediatride olmak istiyordum. Sanırım hep doktor olmak istedim. ”
Kaliforniya’daki Pomona Koleji’ne gitti ve 1958’de kadınlar için ilk üniversiteler arası tenis şampiyonasını kazandı. 1961 yılında mezun oldu.
Pomona’dayken Hard, umut vaat eden 13 yaşındaki bir oyuncuyla bir vuruş seansı yaptı: Billie Jean King.
King, Hall of Fame web sitesinde “Darlene Hard, bir atlet, takım arkadaşı ve arkadaş olarak kariyerim üzerinde büyük bir etkiye sahipti” dedi. İkili, 1963’te ilk uluslararası kadın takım tenis yarışması olan ilk Federasyon Kupası’nda birlikte çiftler oynamaya devam etti. Artık kupaya adını veren King, her ikisinin de kariyerinin en önemli anlarından biri olan finali kazanmak için iki maç puanının üstesinden nasıl geldiklerini hatırlattı.
Hard, mezun olduktan sonra tenise döndü ve turnuvalar arasında garsonluk yaptı. 1964’te bankada sadece 400 dolar ile profesyonel oldu ve Bueno ile bir Güney Afrika turuna çıktı. Kısa süre sonra Los Angeles bölgesinde tenis dersleri vermeye başladı ve turnuva oyunlarını geride bıraktı.
Ancak 1969’da, profesyonellerin büyük turnuvalara kabul edilmesinden bir yıl sonra, kısa bir süreliğine uluslararası rekabete geri döndü ve ABD Açık’ta çiftler oynamak için Françoise Dürr ile bir araya geldi. Finalde 0-6, 0-2 geriye düştüler ve 0-6, 6-3, 6-4 ile şampiyonluğu elde etmek için bir araya geldiler.
Hard tenis öğretmeye geri döndü ve iki tenis dükkânına sahipti. Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde öğrenci yayınları müdürü olan tenis öğrencilerinden biri, 1981’de ona ofiste bir iş teklif etti. Hard, yaklaşık 40 yıl orada kaldı.
Hayatta kalanlar hakkında bilgi hemen mevcut değildi.
King’in Cynthia Starr ile birlikte yazdığı “We Have a Long Way: The Story of Women’s Tennis”de (1988) Hard, spora olan bağlılığını anlattı.
“Para için yapmadım” dedi. “Ben amatörlerin sonuncusuydum. Forest Hills’i kazandım ve New York’tan Los Angeles’a uçak biletimi aldım. Vay canına. ” Devam etti: “Ama yine de unvanlarımız için gittik. Şöhret için gittik. Mutluydum. Onu sevdim. Tenisi severdim. ”
Uzun süredir The Times için spor yazarı olan Frank Litsky, 2018’de öldü. Daniel J. Wakin ve Jordan Allen haberlere katkıda bulundu.