Nai-Ni Chen Dans Topluluğu, geleneksel Çin ve çağdaş etkileri Amerika Birleşik Devletleri’nin her yerinde ve denizaşırı ülkelerde otuz yıldır performanslarında birleştiren bir dansçı ve koreograf olan Nai-Ni Chen, Pazar günü tatildeyken bir yüzme kazasında öldü. Hawaii’de. 62 yaşındaydı.
Olay, Oahu’daki Kailua Plajı açıklarında meydana geldi. Kocası ve şirketteki ortağı Andrew N. Chiang, şirketin Facebook sayfasındaki bir gönderide, Bayan Chen’in okyanusta yüzmeye gittiğini ve cesedinin yoldan geçen biri tarafından bulunduğunu söyledi.
Bayan Chen, Tayvan’da doğdu ve 1982’de Amerika Birleşik Devletleri’ne geldi ve New York Üniversitesi’nde yüksek lisans derecesi almayı (ki sonunda yaptı) ve ardından öğretmek için kendi ülkesine dönmeyi planladı. Ancak New York’taki sanat ortamı karşı konulmaz olduğunu kanıtladı.
2017’de The TimesLedger of Queens’e “New York’taki dans konusunda o kadar heyecanlıydım ki Tayvan’da öğretmenlik yapmaktansa kalmaya karar verdim” dedi.
Chen’in grubu, geleneksel hayran dansları ve kurdele danslarının yanı sıra 2008’de New York’taki Dance New Amsterdam’da “The Way of Five – Fire” gibi kendi eserlerini sergiledi. Soldan, Bayan Chen, Chu-Ying Ku, Teri Miller, Julie Judlova ve Noibis Licea. Kredi. . . The New York Times için Hiroyuki Ito
Altı yıl sonra, o ve Bay Chiang, New York’ta ve çevresinde, Fort Lee, NJ’deki merkezinden performans göstermeye başlayan Nai-Ni Chen Dans Topluluğu’nu kurdular. Massachusetts, Delaware, Pennsylvania ve Virginia’ya ve ardından ülke genelinde ve ötesine.
Bayan Chen, Amerika Birleşik Devletleri’ne yerleşmeden önce Tayvan ve Çin’in geleneksel dansları konusunda eğitim almıştı ve programları, özellikle ilk yıllarda birçoğu Avrupa tarzı dansa alışık olan izleyici üyelerine farklı bir deneyim kazandırma eğilimindeydi. sanat formunun görünümü.
1994’te Los Angeles Times’a “Doğu ve Batı estetiğini birleştirmeyi seviyorum” dedi. “Dansçılarım ve ben her gün deneyler yapıyoruz. Hareketin vücudumdan doğal olarak çıkmasına izin verirsem, gerçeği kalbimden söylersem, arka planımı ifade edeceğine inanıyorum – geleneksel Çin hareketi ve Batı dans sözlüğü. ”
Şirket, geleneksel fan dansları ve kurdele danslarının yanı sıra, Bayan Chen’in birçok etkiden etkilenen kendi eserlerini de sergiledi. Örneğin, “Hareketli Figürler” Güneydoğu Asya gölge kuklacılığından ilham aldı. “Duvardaki Ejderhalar (Tianji)” Çin kaligrafisini akla getiriyor. “Raindrops” Tayvan’daki kızlık dönemini çağrıştırıyor.
2003’te New Jersey’deki programı üzerinde çalışırken The Record of Bergen County, NJ ‘ye “Çocukken büyükannemin odasında oturup yere düşen yağmur damlalarını gördüğümü hatırlıyorum” dedi. Newark’taki Gösteri Sanatları Merkezi, grubun sık uğradığı bir durak. “Çok ilginç bir ses çıkardı – dut-dut-dut. Benim için çok eğlenceliydi. Gizemli. Bana merak getirdi. ”
Chen’in 2011 yılında şirketi tarafından New York’ta gerçekleştirilen “Dragons on the Wall (Tianji)” adlı çalışması Çin kaligrafisini akla getiriyor. Soldan, Riyo Mito, Ying Xin, Ekaterina Chernikhova, Pascal Rekoer ve Julie Anna Hansen. Kredi. . . The New York Times için Erin Baiano
Nai-Ni Chen 31 Ekim 1959’da Keelung’da, Taipei yakınlarındaki sahilde, öğretmen MayYun Wu ve diş hekimi Hsing-Yin Chen’in çocuğu olarak dünyaya geldi.
Arkansas Democrat-Gazette’e 1996’da şirketi Fayetteville’de sahne aldığında, “Ailem bizi her zaman doğaya, okyanusa, sahile ve dağlara yakınlaşmak için dışarı çıkardı” dedi.
“Danslarımın çoğu doğadan ilham alıyor” diye ekledi. “Çin tarzı ve felsefesi budur: insan ve doğa arasındaki ilişkiyi vurgulamak. Orada bir uyum bulmaya çalışıyoruz. ”
Bir dansçı ve şirketin ortak sanat yönetmeni olan Greta Campo, Bayan Chen’in yaşamındaki ve eğitimindeki çeşitli etkileri nasıl harmanladığını ilk elden deneyimledi.
“Kültürel geçmişi onun için her zaman bir ilham kaynağı oldu” dedi e-postayla. “Nai-Ni Chen’in eserleri çok eşsiz çünkü Amerikan modern dansının özgürlüğünü Asya sanatının zarafet ve ihtişamıyla birleştirdiler. ”
Bayan Chen, Tayvan’da büyürken Amerikan kültürüne maruz kaldı, ikinci dil olarak İngilizce öğrendi ve 1988’de The Record’a söylediği gibi, “bu iki adamın – her zaman içeri giren şişman ve zayıf olan – filmlerini izledi. sorun. ” Yani, Laurel ve Hardy.
4 yaşında dans dersleri almaya başladı ve gençliğinin başlarında, müfredatı modern dans, caz ve Çin dövüş sanatlarını içeren Taipei’deki Çin Kültür Üniversitesi’ne kaydolmadan önce bale ve halk dansları öğrendi.
Taipei’nin ilk çağdaş dans topluluğu olan Cloud Gate Dance Theatre’da üç yıl geçirdi ve devlet destekli birkaç uluslararası tura katıldı. Nai-Ni Chen Dance’ın yönetici direktörü Bay Chiang, 1999’da The Star-Ledger’a müstakbel eşiyle ilk kez 1978’de, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde sahne alan bir grup konuk dansçı arasındayken tanıştığını söyledi; oraya kaydoldu ve öğrenci faaliyetleri koordinatörüydü.
“O ilk anda, onun karım olacağını biliyordum,” dedi gazeteye, ancak Bayan Chen ilk sahne arkası karşılaşmalarını sadece belli belirsiz hatırladığını söyledi. İkili iletişim halinde kaldı ve 1982’de evlendiler. Kızları Sylvia da ondan sağ kurtuldu.
Bayan Chen’in dans topluluğu, genellikle ilk yıllarda öğrencilerin Çin sanatlarına çok az maruz kaldıkları okullarda sahne aldı.
1992’de The Record’a “Çocuklar buna bayılıyor” dedi. “Çin dansı çok renkli ve onlar için tamamen yeni. ”
Özellikle Asya kültürünün ve Asyalı Amerikalı göçmenlerin Batı gelenekleri üzerindeki etkisini ortaya koymakla ilgilendi. Yine de grubunun çok ırklı ve çok uluslu olması onun için bir gurur kaynağıydı. Geleneksel ve çağdaşı harmanlamanın taleplerini karşılayabilecek dansçılar bulmanın zor olduğunu kabul etti, ancak çabaya değdiğini düşündü.
1996’da The Star-Ledger’a şunları söyledi: “Kendimi olumlu hissediyorum, çünkü nihayetinde insanlara iletmeye çalıştığımız mesaj, bu giderek küçülen modern dünyadaki kültürleri paylaşmakla ilgili. hala uzun bir yol. Başka, tamamen farklı ve çok yabancı bir kültürde iyi bir şey bulmak belirli bir olgunluk gerektirir. ”
Olay, Oahu’daki Kailua Plajı açıklarında meydana geldi. Kocası ve şirketteki ortağı Andrew N. Chiang, şirketin Facebook sayfasındaki bir gönderide, Bayan Chen’in okyanusta yüzmeye gittiğini ve cesedinin yoldan geçen biri tarafından bulunduğunu söyledi.
Bayan Chen, Tayvan’da doğdu ve 1982’de Amerika Birleşik Devletleri’ne geldi ve New York Üniversitesi’nde yüksek lisans derecesi almayı (ki sonunda yaptı) ve ardından öğretmek için kendi ülkesine dönmeyi planladı. Ancak New York’taki sanat ortamı karşı konulmaz olduğunu kanıtladı.
2017’de The TimesLedger of Queens’e “New York’taki dans konusunda o kadar heyecanlıydım ki Tayvan’da öğretmenlik yapmaktansa kalmaya karar verdim” dedi.
Chen’in grubu, geleneksel hayran dansları ve kurdele danslarının yanı sıra 2008’de New York’taki Dance New Amsterdam’da “The Way of Five – Fire” gibi kendi eserlerini sergiledi. Soldan, Bayan Chen, Chu-Ying Ku, Teri Miller, Julie Judlova ve Noibis Licea. Kredi. . . The New York Times için Hiroyuki Ito
Altı yıl sonra, o ve Bay Chiang, New York’ta ve çevresinde, Fort Lee, NJ’deki merkezinden performans göstermeye başlayan Nai-Ni Chen Dans Topluluğu’nu kurdular. Massachusetts, Delaware, Pennsylvania ve Virginia’ya ve ardından ülke genelinde ve ötesine.
Bayan Chen, Amerika Birleşik Devletleri’ne yerleşmeden önce Tayvan ve Çin’in geleneksel dansları konusunda eğitim almıştı ve programları, özellikle ilk yıllarda birçoğu Avrupa tarzı dansa alışık olan izleyici üyelerine farklı bir deneyim kazandırma eğilimindeydi. sanat formunun görünümü.
1994’te Los Angeles Times’a “Doğu ve Batı estetiğini birleştirmeyi seviyorum” dedi. “Dansçılarım ve ben her gün deneyler yapıyoruz. Hareketin vücudumdan doğal olarak çıkmasına izin verirsem, gerçeği kalbimden söylersem, arka planımı ifade edeceğine inanıyorum – geleneksel Çin hareketi ve Batı dans sözlüğü. ”
Şirket, geleneksel fan dansları ve kurdele danslarının yanı sıra, Bayan Chen’in birçok etkiden etkilenen kendi eserlerini de sergiledi. Örneğin, “Hareketli Figürler” Güneydoğu Asya gölge kuklacılığından ilham aldı. “Duvardaki Ejderhalar (Tianji)” Çin kaligrafisini akla getiriyor. “Raindrops” Tayvan’daki kızlık dönemini çağrıştırıyor.
2003’te New Jersey’deki programı üzerinde çalışırken The Record of Bergen County, NJ ‘ye “Çocukken büyükannemin odasında oturup yere düşen yağmur damlalarını gördüğümü hatırlıyorum” dedi. Newark’taki Gösteri Sanatları Merkezi, grubun sık uğradığı bir durak. “Çok ilginç bir ses çıkardı – dut-dut-dut. Benim için çok eğlenceliydi. Gizemli. Bana merak getirdi. ”
Chen’in 2011 yılında şirketi tarafından New York’ta gerçekleştirilen “Dragons on the Wall (Tianji)” adlı çalışması Çin kaligrafisini akla getiriyor. Soldan, Riyo Mito, Ying Xin, Ekaterina Chernikhova, Pascal Rekoer ve Julie Anna Hansen. Kredi. . . The New York Times için Erin Baiano
Nai-Ni Chen 31 Ekim 1959’da Keelung’da, Taipei yakınlarındaki sahilde, öğretmen MayYun Wu ve diş hekimi Hsing-Yin Chen’in çocuğu olarak dünyaya geldi.
Arkansas Democrat-Gazette’e 1996’da şirketi Fayetteville’de sahne aldığında, “Ailem bizi her zaman doğaya, okyanusa, sahile ve dağlara yakınlaşmak için dışarı çıkardı” dedi.
“Danslarımın çoğu doğadan ilham alıyor” diye ekledi. “Çin tarzı ve felsefesi budur: insan ve doğa arasındaki ilişkiyi vurgulamak. Orada bir uyum bulmaya çalışıyoruz. ”
Bir dansçı ve şirketin ortak sanat yönetmeni olan Greta Campo, Bayan Chen’in yaşamındaki ve eğitimindeki çeşitli etkileri nasıl harmanladığını ilk elden deneyimledi.
“Kültürel geçmişi onun için her zaman bir ilham kaynağı oldu” dedi e-postayla. “Nai-Ni Chen’in eserleri çok eşsiz çünkü Amerikan modern dansının özgürlüğünü Asya sanatının zarafet ve ihtişamıyla birleştirdiler. ”
Bayan Chen, Tayvan’da büyürken Amerikan kültürüne maruz kaldı, ikinci dil olarak İngilizce öğrendi ve 1988’de The Record’a söylediği gibi, “bu iki adamın – her zaman içeri giren şişman ve zayıf olan – filmlerini izledi. sorun. ” Yani, Laurel ve Hardy.
4 yaşında dans dersleri almaya başladı ve gençliğinin başlarında, müfredatı modern dans, caz ve Çin dövüş sanatlarını içeren Taipei’deki Çin Kültür Üniversitesi’ne kaydolmadan önce bale ve halk dansları öğrendi.
Taipei’nin ilk çağdaş dans topluluğu olan Cloud Gate Dance Theatre’da üç yıl geçirdi ve devlet destekli birkaç uluslararası tura katıldı. Nai-Ni Chen Dance’ın yönetici direktörü Bay Chiang, 1999’da The Star-Ledger’a müstakbel eşiyle ilk kez 1978’de, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde sahne alan bir grup konuk dansçı arasındayken tanıştığını söyledi; oraya kaydoldu ve öğrenci faaliyetleri koordinatörüydü.
“O ilk anda, onun karım olacağını biliyordum,” dedi gazeteye, ancak Bayan Chen ilk sahne arkası karşılaşmalarını sadece belli belirsiz hatırladığını söyledi. İkili iletişim halinde kaldı ve 1982’de evlendiler. Kızları Sylvia da ondan sağ kurtuldu.
Bayan Chen’in dans topluluğu, genellikle ilk yıllarda öğrencilerin Çin sanatlarına çok az maruz kaldıkları okullarda sahne aldı.
1992’de The Record’a “Çocuklar buna bayılıyor” dedi. “Çin dansı çok renkli ve onlar için tamamen yeni. ”
Özellikle Asya kültürünün ve Asyalı Amerikalı göçmenlerin Batı gelenekleri üzerindeki etkisini ortaya koymakla ilgilendi. Yine de grubunun çok ırklı ve çok uluslu olması onun için bir gurur kaynağıydı. Geleneksel ve çağdaşı harmanlamanın taleplerini karşılayabilecek dansçılar bulmanın zor olduğunu kabul etti, ancak çabaya değdiğini düşündü.
1996’da The Star-Ledger’a şunları söyledi: “Kendimi olumlu hissediyorum, çünkü nihayetinde insanlara iletmeye çalıştığımız mesaj, bu giderek küçülen modern dünyadaki kültürleri paylaşmakla ilgili. hala uzun bir yol. Başka, tamamen farklı ve çok yabancı bir kültürde iyi bir şey bulmak belirli bir olgunluk gerektirir. ”