Şu anda erken dans olarak bilinen ve hem İngiltere hem de Fransa’da ulusal ödüller alan yeni bir uluslararası akademik çalışma alanı yaratan İngiliz kültür tarihçisi Margaret M. McGowan, 16 Mart’ta Brighton’da öldü. , İngiltere. 90 yaşındaydı.
Hastanede öldüğü, Rönesans tarihçilerinden biri olan kocası Sydney Anglo tarafından doğrulandı. Nedeninin mesane kanseri olduğunu söyledi.
İki dil bilen Profesör McGowan, 1963’te Fransızca olarak yayınlanan ilk kitabında, geç Rönesans ve erken Barok döneminin Fransız sarayında siyaset, bale, tasarım ve müziğin çarpışmasını gözler önüne serdi. Art du Ballet de Cour en France, 1581-1643.” Bu kitapta, kralların ve kraliyet ve aristokrat ailelerin üyelerinin halka açık yerlerde performans sergiledikleri muhteşem karma medya türünü analiz etti. Dans tarihçisi Richard Ralph tarafından “erken gelişmiş modern” olarak selamlanan disiplinlerarası yaklaşımı, dans tarihinin alanını genişletti. Araştırmaya olan bağlılığı yaşam boyu ve çeşitliydi.
Bilimsel çalışmaları Avrupa’nın ötesine ulaştı. Riverside, California Üniversitesi’nden dans tarihçisi Linda Tomko, bir e-postada şunları yazdı: “Margaret McGowan’ın 17. yüzyılın başlarından ortalarına kadar Fransa’da dans ve gösteri üzerine yaptığı araştırma, dansın güç operasyonlarıyla bağlantısını canlı bir şekilde araştırdı, O zamandan beri ABD’deki bilimsel dans araştırmalarında ve yurtdışında geniş çapta benimsenen araştırma sorusu.
1998’de, Profesör McGowan Britanya’da Britanya İmparatorluğu Nişanı Komutanı unvanıyla onurlandırıldı; 2020’de Fransa’da Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres unvanını aldı.
Margaret Mary McGowan, 21 Aralık 1931’de Deeping St. James, Lincolnshire, İngiltere’de doğdu. Prestijli Oxford Üniversitesi’nde Fransızca okuyabilmesine rağmen, bunun yerine Okuma Üniversitesi’nde okumayı seçti çünkü Reading, Oxford’un aksine ona Fransa’da bir yıl verecekti.
1955’ten 1957’ye kadar Strasbourg Üniversitesi’nde ders vermek için Fransa’da kaldı, ardından 1964’e kadar ders verdiği Glasgow Üniversitesi’nde bir pozisyon aldı. Prestijli Warburg Enstitüsü’nde lisansüstü eğitim aldı, uluslararası tarih boyunca fikirlerin, imajların ve toplumun etkileşiminin incelenmesi için bir merkez olarak dünyaca ünlüdür.
Konusu, Fransız kralları Henri III, Henri IV ve Louis XIII’in mahkemelerinde bale de cour’du; danışmanı ünlü Rönesans tarihçisi Frances Yates’ti. Hem Warburg’dan hem de Bayan Yates’ten aldığı ilham, ömür boyu sürecek bir sadakat kaynağı oldu.
2020’de konuşan Profesör McGowan, Bayan Yates’in bale de cour konusundaki çalışmasındaki rehberliğini hatırladı. Bayan Yates, “üzerinde çalıştığım materyalin daha önce disiplinler arası bir şekilde ele alınmadığını fark etti” dedi. “Müzikologlar vokal müziği araştırdılar, sanat tarihçileri festivallere ait çizimleri bulmaya başladılar ve edebiyat bilginleri lirik şiirleri anlamak için mahkeme bağlamının önemini kabul ettiler.” Bayan Yates, öncü Fransız bilim adamı Jean Jacquot ve Bay Jacquot’un Centre National de la Recherche Scientifique’deki meslektaşları, bu sanatsal unsurları daha geniş bir Avrupa bağlamında birleştirme çabasında Profesör McGowan’a rehberlik etti.
Profesör McGowan’ın 1963 tarihli bale de cour kitabının önemi Fransa, İngiltere, Amerika Birleşik Devletleri ve başka yerlerdeki bilim adamları tarafından kabul edildi. 1964’te Sussex Üniversitesi’nin kadrosuna katıldı ve 1992’de rektör yardımcısı oldu. Profesör olarak emekli olduktan bir yıl sonra, 1998’e kadar bu görevi sürdürdü.
Profesör McGowan’ın 2008’de yayınlanan “Dance in the Rönesans”ı prestijli bir edebiyat ödülü kazandı. Kredi… Yale University Press
1964’te Profesör Anglo ile evlendi. Her ikisi de Warburg’da Bayan Yates’in öğrencisiyken tanıştığı Tudor turnuvalarının paralel bölgesi.
Bir röportajda, Profesör Anglo, karısından yoğun, sevecen ve alaycı bir hayranlıkla bahsetti: “Evliliğimizin yüzde 75’iydi. Yüzde 25’tim.” (İki gün sonra yazarken, kendisine bundan daha düşük bir yüzde verdi.)
Profesör McGowan, bir dizi meslektaşının en son çalışmalarını bir araya getiren birkaç kitabın editörlüğünü yaptı. Bu meslektaşlardan biri, Warwick Üniversitesi’nden Margaret Shewring, bir e-postada Profesör McGowan’ın üniversitedeki görevlerinden emekli olmasının, ona birçok yeni araştırma hattını takip etmesine izin vererek yeni zenginlikler getirdiğini gözlemledi.
Kitaplarından bazıları öncelikle Fransız Rönesansı edebiyatıyla ilgiliydi: şair Pierre de Ronsard, deneme yazarı Michel de Montaigne. Ancak Rönesans’ın disiplinlerarası doğasına sadık kaldı.
“İdeal Forms in the Age of Ronsard” (1985) adlı eserini tanıtırken, “kamusal yaşamda, edebiyatta ve sanatta baskın tarz” olarak Rönesans düşüncesine övgünün yaygın önemini gözlemledi. Ronsard’ın dizelerini, Valois hükümdarlarının 16. yüzyılın ortalarındaki saltanatlarının karmaşık bağlamına yerleştirmeye devam etti. “Fransız Rönesansında Roma’nın Vizyonu” (2000) ile klasik kalıntıların Rönesans Roma’sına verdiği canlılığı ve buna bağlı olarak Roma’nın Fransız kültürü için önemini inceledi.
“Dance in the Renaissance: European Fashion, French Obsession” (2008), her yıl bir İngiliz deneğe verilen Wolfson Tarih Ödülü’nü kazandı. tarih yazımı; dört yıl sonra, kaynak materyallere odaklanan Fransızca bir tamamlayıcı cilt yayınladı. New York Barok Dans Topluluğu’nun sanat yönetmeni Catherine Turocy, bir e-postada “Rönesans’ta Dans”ın “16. yüzyıl toplumunun ayrıntılı bir analizi ve dansın nasıl mevcut siyaseti besleyen felsefi ve estetik düşüncenin merkezinde yer aldığı” olduğunu yazdı. ” ve Profesör McGowan’ın “içgörüleri, tutkulu görüşleri ve yeni araştırmaları”ndan ilham aldığını ve ona rehberlik ettiğini söyledi.
Son üç kitabı, Rönesans anlayışının genişliğini gösterdi. “Festival ve Şiddet: Savaşın İçeriğindeki Prens Girişleri, 1480-1635” (2019) kamu performansını askeri siyasete bağladı. “V. Charles, Prens Philip ve Veraset Politikası” (2020), Habsburg imparatoru Charles V’nin müstakbel kral II. Philip’i Alçak Ülkelere empoze ederken propaganda olarak muhteşem şenlikleri kullanmasının hanedan siyasetini ele aldı. Ölümünden sadece üç hafta önce tamamladığı son kitabı henüz yayımlanmadı: “Evrende Uyum: Erken Modern Dönemde Gösteri ve Barış Arayışı” başlığı, onun tarihsel vizyonunun karakteristik kapsamını gösteriyor.
Warburg Enstitüsü’ne bağlı olarak, 2006 ve 2007’de Review’un başkanlığını yaptı. 80’li yaşlarındayken 2011’den 2014’e kadar, enstitünün Londra Üniversitesi’nden bağımsızlık davasına öncülük etti. dava İngiliz yüksek mahkemesine – sonunda başarı ile.
Profesör McGowan’ın kocasına ek olarak bir kız kardeşi Sheila da hayattadır.
1993’te ulusal beşeri ve sosyal bilimler akademisi British Academy’nin üyesi oldu. onu “Akademik Dans Araştırmalarının Öncüsü” olarak selamlayan özel bir Festschrift sayısı.
Hastanede öldüğü, Rönesans tarihçilerinden biri olan kocası Sydney Anglo tarafından doğrulandı. Nedeninin mesane kanseri olduğunu söyledi.
İki dil bilen Profesör McGowan, 1963’te Fransızca olarak yayınlanan ilk kitabında, geç Rönesans ve erken Barok döneminin Fransız sarayında siyaset, bale, tasarım ve müziğin çarpışmasını gözler önüne serdi. Art du Ballet de Cour en France, 1581-1643.” Bu kitapta, kralların ve kraliyet ve aristokrat ailelerin üyelerinin halka açık yerlerde performans sergiledikleri muhteşem karma medya türünü analiz etti. Dans tarihçisi Richard Ralph tarafından “erken gelişmiş modern” olarak selamlanan disiplinlerarası yaklaşımı, dans tarihinin alanını genişletti. Araştırmaya olan bağlılığı yaşam boyu ve çeşitliydi.
Bilimsel çalışmaları Avrupa’nın ötesine ulaştı. Riverside, California Üniversitesi’nden dans tarihçisi Linda Tomko, bir e-postada şunları yazdı: “Margaret McGowan’ın 17. yüzyılın başlarından ortalarına kadar Fransa’da dans ve gösteri üzerine yaptığı araştırma, dansın güç operasyonlarıyla bağlantısını canlı bir şekilde araştırdı, O zamandan beri ABD’deki bilimsel dans araştırmalarında ve yurtdışında geniş çapta benimsenen araştırma sorusu.
1998’de, Profesör McGowan Britanya’da Britanya İmparatorluğu Nişanı Komutanı unvanıyla onurlandırıldı; 2020’de Fransa’da Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres unvanını aldı.
Margaret Mary McGowan, 21 Aralık 1931’de Deeping St. James, Lincolnshire, İngiltere’de doğdu. Prestijli Oxford Üniversitesi’nde Fransızca okuyabilmesine rağmen, bunun yerine Okuma Üniversitesi’nde okumayı seçti çünkü Reading, Oxford’un aksine ona Fransa’da bir yıl verecekti.
1955’ten 1957’ye kadar Strasbourg Üniversitesi’nde ders vermek için Fransa’da kaldı, ardından 1964’e kadar ders verdiği Glasgow Üniversitesi’nde bir pozisyon aldı. Prestijli Warburg Enstitüsü’nde lisansüstü eğitim aldı, uluslararası tarih boyunca fikirlerin, imajların ve toplumun etkileşiminin incelenmesi için bir merkez olarak dünyaca ünlüdür.
Konusu, Fransız kralları Henri III, Henri IV ve Louis XIII’in mahkemelerinde bale de cour’du; danışmanı ünlü Rönesans tarihçisi Frances Yates’ti. Hem Warburg’dan hem de Bayan Yates’ten aldığı ilham, ömür boyu sürecek bir sadakat kaynağı oldu.
2020’de konuşan Profesör McGowan, Bayan Yates’in bale de cour konusundaki çalışmasındaki rehberliğini hatırladı. Bayan Yates, “üzerinde çalıştığım materyalin daha önce disiplinler arası bir şekilde ele alınmadığını fark etti” dedi. “Müzikologlar vokal müziği araştırdılar, sanat tarihçileri festivallere ait çizimleri bulmaya başladılar ve edebiyat bilginleri lirik şiirleri anlamak için mahkeme bağlamının önemini kabul ettiler.” Bayan Yates, öncü Fransız bilim adamı Jean Jacquot ve Bay Jacquot’un Centre National de la Recherche Scientifique’deki meslektaşları, bu sanatsal unsurları daha geniş bir Avrupa bağlamında birleştirme çabasında Profesör McGowan’a rehberlik etti.
Profesör McGowan’ın 1963 tarihli bale de cour kitabının önemi Fransa, İngiltere, Amerika Birleşik Devletleri ve başka yerlerdeki bilim adamları tarafından kabul edildi. 1964’te Sussex Üniversitesi’nin kadrosuna katıldı ve 1992’de rektör yardımcısı oldu. Profesör olarak emekli olduktan bir yıl sonra, 1998’e kadar bu görevi sürdürdü.
Profesör McGowan’ın 2008’de yayınlanan “Dance in the Rönesans”ı prestijli bir edebiyat ödülü kazandı. Kredi… Yale University Press
1964’te Profesör Anglo ile evlendi. Her ikisi de Warburg’da Bayan Yates’in öğrencisiyken tanıştığı Tudor turnuvalarının paralel bölgesi.
Bir röportajda, Profesör Anglo, karısından yoğun, sevecen ve alaycı bir hayranlıkla bahsetti: “Evliliğimizin yüzde 75’iydi. Yüzde 25’tim.” (İki gün sonra yazarken, kendisine bundan daha düşük bir yüzde verdi.)
Profesör McGowan, bir dizi meslektaşının en son çalışmalarını bir araya getiren birkaç kitabın editörlüğünü yaptı. Bu meslektaşlardan biri, Warwick Üniversitesi’nden Margaret Shewring, bir e-postada Profesör McGowan’ın üniversitedeki görevlerinden emekli olmasının, ona birçok yeni araştırma hattını takip etmesine izin vererek yeni zenginlikler getirdiğini gözlemledi.
Kitaplarından bazıları öncelikle Fransız Rönesansı edebiyatıyla ilgiliydi: şair Pierre de Ronsard, deneme yazarı Michel de Montaigne. Ancak Rönesans’ın disiplinlerarası doğasına sadık kaldı.
“İdeal Forms in the Age of Ronsard” (1985) adlı eserini tanıtırken, “kamusal yaşamda, edebiyatta ve sanatta baskın tarz” olarak Rönesans düşüncesine övgünün yaygın önemini gözlemledi. Ronsard’ın dizelerini, Valois hükümdarlarının 16. yüzyılın ortalarındaki saltanatlarının karmaşık bağlamına yerleştirmeye devam etti. “Fransız Rönesansında Roma’nın Vizyonu” (2000) ile klasik kalıntıların Rönesans Roma’sına verdiği canlılığı ve buna bağlı olarak Roma’nın Fransız kültürü için önemini inceledi.
“Dance in the Renaissance: European Fashion, French Obsession” (2008), her yıl bir İngiliz deneğe verilen Wolfson Tarih Ödülü’nü kazandı. tarih yazımı; dört yıl sonra, kaynak materyallere odaklanan Fransızca bir tamamlayıcı cilt yayınladı. New York Barok Dans Topluluğu’nun sanat yönetmeni Catherine Turocy, bir e-postada “Rönesans’ta Dans”ın “16. yüzyıl toplumunun ayrıntılı bir analizi ve dansın nasıl mevcut siyaseti besleyen felsefi ve estetik düşüncenin merkezinde yer aldığı” olduğunu yazdı. ” ve Profesör McGowan’ın “içgörüleri, tutkulu görüşleri ve yeni araştırmaları”ndan ilham aldığını ve ona rehberlik ettiğini söyledi.
Son üç kitabı, Rönesans anlayışının genişliğini gösterdi. “Festival ve Şiddet: Savaşın İçeriğindeki Prens Girişleri, 1480-1635” (2019) kamu performansını askeri siyasete bağladı. “V. Charles, Prens Philip ve Veraset Politikası” (2020), Habsburg imparatoru Charles V’nin müstakbel kral II. Philip’i Alçak Ülkelere empoze ederken propaganda olarak muhteşem şenlikleri kullanmasının hanedan siyasetini ele aldı. Ölümünden sadece üç hafta önce tamamladığı son kitabı henüz yayımlanmadı: “Evrende Uyum: Erken Modern Dönemde Gösteri ve Barış Arayışı” başlığı, onun tarihsel vizyonunun karakteristik kapsamını gösteriyor.
Warburg Enstitüsü’ne bağlı olarak, 2006 ve 2007’de Review’un başkanlığını yaptı. 80’li yaşlarındayken 2011’den 2014’e kadar, enstitünün Londra Üniversitesi’nden bağımsızlık davasına öncülük etti. dava İngiliz yüksek mahkemesine – sonunda başarı ile.
Profesör McGowan’ın kocasına ek olarak bir kız kardeşi Sheila da hayattadır.
1993’te ulusal beşeri ve sosyal bilimler akademisi British Academy’nin üyesi oldu. onu “Akademik Dans Araştırmalarının Öncüsü” olarak selamlayan özel bir Festschrift sayısı.