Art Cooley, pestisit DDT’nin toksisitesi gibi konularla ilgili endişeleri onları 1960’ların sonlarında Çevre Savunma Fonu’nu kurmaya yönlendiren küçük bir grup insanın parçası olan bir lise biyoloji öğretmeni, Ülkenin en büyük çevre örgütlerinden biri haline gelen şirket, 30 Ocak’ta Colo, Grand Junction’da bakımevinde öldü. 87 yaşındaydı.
Oğlu Jonathan ölümü doğruladı.
1965 sonbaharında, o ve yaklaşık iki düzine bilim insanı, çevreci ve lise öğrencisi, Long Island’daki evlerinde, Bay Cooley’nin Doğu Patchogue’daki evi de dahil olmak üzere aylık olarak toplanmaya başladılar. Long Island’ın karşı karşıya olduğu, vahşi yaşam habitatlarını korumak ve yeraltı suyu kirliliği ile uğraşmak da dahil olmak üzere çevresel sorunları tartıştılar ve hükümet yetkililerine ve gazetelere mektuplarda politika değişikliği umutlarını dile getirdiler.
Brookhaven’daki Bellport Lisesi’nde öğretmenlik yapan Bay Cooley, grubun resmi olmayan lideri oldu.
Çevre Savunma Fonu’nun diğer kurucularından biri ve şimdiki Stony Brook Üniversitesi’nde eski bir biyolojik bilimler profesörü olan Charles Wurster, “Sanat, insanlarla uğraşma ve arkadaş edinme konusunda çok ustaydı,” diye hatırlıyordu. görüşme. “Zihni çok mantıklıydı, çok stratejikti ve çevre sorunları hakkında çok şey biliyordu.”
Kendilerine Brookhaven Town Doğal Kaynaklar Komitesi adını veren grup, ilk olarak Suffolk County’nin o zamandan beri bataklıklara püskürttüğü DDT’nin kullanımını durdurmaya odaklandı. 1940’larda sivrisinekleri kontrol etmek için. Olgun bir hedefti. Pestisitlerin toksik etkileri Rachel Carson’ın 1962’de yayınlanan etkili kitabı “Sessiz Bahar”ın konusuydu. Bay Cooley ve grubun başka bir üyesi olan Dennis Puleston, DDT’nin yerel balıksırtı popülasyonunun azalmasına neden olduğunu hissetti.
Dava, komitenin değişim aracı haline geldi. 1966’da Suffolk County Sivrisinek Kontrol Komisyonu’na dava açtı ve bu da bir eyalet hakiminin DDT kullanımına karşı geçici bir tedbir kararı vermesine yol açtı.
İhtiyati tedbir, hakim davayı reddetmeden önce, konunun Eyalet Yasama Meclisi tarafından karara bağlanması gerektiğine karar verene kadar bir yıldan fazla bir süre yürürlükte kaldı. Ancak ihtiyati tedbir, sivrisinek komisyonunun DDT’yi en az bir yıl boyunca kullanmayacağını söylemesi ve Suffolk County Denetleme Kurulu’nun kullanımını yasaklaması için yeterli zaman sağladı. New York Eyaleti bunu 1971’de yasakladı.
Cesaretle grubun bazı üyeleri 1967’de “DDT’nin peşine düşmek amacıyla” Çevre Savunma Fonu’nu kurdu. online web sitesi, 2009.
Ekledi: “İlk toplantı oturma odamdaydı. Toplantıya ben başkanlık ediyordum. Fon’un mali kaynakları yetersiz olduğu için, ‘Bence gereken ihtiyatla ilerlemek için bir önergemiz olmalı’ dedim. “Bir saat sonra, Michigan eyaletini dava etmek için bir önerge verdik.”
Bay. Cooley, Çevre Savunma Fonu’nun diğer kurucularından ikisi olan Charles Wurster, merkez ve Dennis Puleston ile birlikte 1987’de Long Island’daki Riverhead’deki New York Eyalet Yüksek Mahkemesi’nde, kullanımına karşı ilk davalarından yirmi yıl sonra ayrıldı. Orada DDT duyuldu. Kredi… T. Charles Erickson
Fonun Michigan’da açtığı dava sonucunda hemen hemen her şehir DDT kullanmayı bıraktı ve Batı Michigan’da Japon böcekleri ile savaşmak için başka bir pestisit olan dieldrin’in uygulanması bir yıl ertelendi. Milwaukee Şehri aleyhine açılan bir dava, şehrin Hollanda karaağaç hastalığıyla savaşmak için DDT kullanımına son vermesine neden oldu. Citizens Natural Resource Association ile ortaklaşa açılan bir başka dava, Wisconsin Eyaletinin DDT’yi yasaklamasına yol açtı.
Grubun önemli başarılarından biri 1972’de geldi: DDT’nin Çevre Koruma İdaresi tarafından küçük istisnalar dışında yasaklanması. Bu yasak, EDF’nin ve Sierra Club da dahil olmak üzere diğer grupların federal hükümete karşı açtığı bir davadan kaynaklandı.
Bay Cooley, Bay Wurster gibi DDT konusunda uzman olmadığı için davalarda tanıklık yapmadı. Öğretmeye devam ederken, Çevre Savunma Fonu ile arka planda çalıştı; öğrencileri nehir ve vahşi yaşam gezilerine götürdü ve 1970 yılında lisesinde başlayan ve üyelerine Doğu Patchogue’daki Kuğu Gölü’ndeki kirlilik gibi sorunlara çözüm bulmaları için bir grup çıkış noktası veren bir kulüp olan Çevresel Kalite için Öğrencilere danışmanlık yaptı.
Bay Cooley, South County Emekli Eğitimciler Derneği’nin haber bültenine “Zamanla, öğrencilerin diğer sorunları araştırmaları, onlar hakkında bilgi edinmeleri ve bir eylem planı oluşturmaları için bir araç olarak hizmet etti” dedi.
Arthur Paul Cooley 2 Haziran 1934’te Long Island’daki Southampton’da doğdu ve Quogue yakınlarında büyüdü. Babası Harvey, bir okul müdürü ve Quogue belediye başkanıydı. Annesi Helen (Coller) Cooley, aynı zamanda mobilya yapan bir ev hanımıydı.
Bay Cooley, Cornell Üniversitesi’nden biyoloji alanında lisans ve yüksek lisans derecelerini aldı ve 1956’da Bellport Lisesi kadrosuna katıldı. bahçecilik ve yabani yiyecekler.
Bay. Cooley, 1972’den 1975’e kadar EDF’nin sekreteri olarak ve yaklaşık bir yıl öncesine kadar aktif bir yönetim kurulu üyesi olarak hizmet vermeye devam edecekti. Başlangıçta çok az parası olan fon, 2020 mali yılında 221 milyon dolar destek ve gelir bildirdi.
1984’ten beri örgütün başkanı olan Fred Krupp bir röportajda “Onun yönetim kurulu odamızda muazzam bir etkisi vardı” dedi. “Şirketlerden işçi sendikalarına ve taban gruplarına kadar tüm paydaşları dinlememizi savundu. Ruhun bu cömertliği, kimseyi şeytanlaştırmamak bizim yolumuz oldu.”
1989’da emekli olduktan sonra, Bay Cooley San Diego’ya taşındı ve Lindblad Expeditions ile dünya çapında egzotik yolculuklarda rehber oldu.
Oğluna ek olarak, iki torun tarafından hayatta kaldı. Nancy Nienstedt ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı.
Bay Cooley, Bay Wurster’ın 2015 tarihli “DDT Savaşları: Ulusal Kuşumuzu Kurtarmak, Kanseri Önlemek ve Çevresel Savunma Fonunu Yaratmak” adlı kitabında DDT’ye karşı verilen savaşların etkisine değindi. Özellikle kahverengi pelikanların, balıkkartalıların, alaca doğanların ve kel kartalların gelişmesinden memnun olduğunu söyledi.
“Evet, orijinal bolluklarına geri dönen dört ikonik tür, San Diego göklerine neşe ve heyecan getiriyor” dedi. “Kim daha iyi bir miras isteyebilir?”
Oğlu Jonathan ölümü doğruladı.
1965 sonbaharında, o ve yaklaşık iki düzine bilim insanı, çevreci ve lise öğrencisi, Long Island’daki evlerinde, Bay Cooley’nin Doğu Patchogue’daki evi de dahil olmak üzere aylık olarak toplanmaya başladılar. Long Island’ın karşı karşıya olduğu, vahşi yaşam habitatlarını korumak ve yeraltı suyu kirliliği ile uğraşmak da dahil olmak üzere çevresel sorunları tartıştılar ve hükümet yetkililerine ve gazetelere mektuplarda politika değişikliği umutlarını dile getirdiler.
Brookhaven’daki Bellport Lisesi’nde öğretmenlik yapan Bay Cooley, grubun resmi olmayan lideri oldu.
Çevre Savunma Fonu’nun diğer kurucularından biri ve şimdiki Stony Brook Üniversitesi’nde eski bir biyolojik bilimler profesörü olan Charles Wurster, “Sanat, insanlarla uğraşma ve arkadaş edinme konusunda çok ustaydı,” diye hatırlıyordu. görüşme. “Zihni çok mantıklıydı, çok stratejikti ve çevre sorunları hakkında çok şey biliyordu.”
Kendilerine Brookhaven Town Doğal Kaynaklar Komitesi adını veren grup, ilk olarak Suffolk County’nin o zamandan beri bataklıklara püskürttüğü DDT’nin kullanımını durdurmaya odaklandı. 1940’larda sivrisinekleri kontrol etmek için. Olgun bir hedefti. Pestisitlerin toksik etkileri Rachel Carson’ın 1962’de yayınlanan etkili kitabı “Sessiz Bahar”ın konusuydu. Bay Cooley ve grubun başka bir üyesi olan Dennis Puleston, DDT’nin yerel balıksırtı popülasyonunun azalmasına neden olduğunu hissetti.
Dava, komitenin değişim aracı haline geldi. 1966’da Suffolk County Sivrisinek Kontrol Komisyonu’na dava açtı ve bu da bir eyalet hakiminin DDT kullanımına karşı geçici bir tedbir kararı vermesine yol açtı.
İhtiyati tedbir, hakim davayı reddetmeden önce, konunun Eyalet Yasama Meclisi tarafından karara bağlanması gerektiğine karar verene kadar bir yıldan fazla bir süre yürürlükte kaldı. Ancak ihtiyati tedbir, sivrisinek komisyonunun DDT’yi en az bir yıl boyunca kullanmayacağını söylemesi ve Suffolk County Denetleme Kurulu’nun kullanımını yasaklaması için yeterli zaman sağladı. New York Eyaleti bunu 1971’de yasakladı.
Cesaretle grubun bazı üyeleri 1967’de “DDT’nin peşine düşmek amacıyla” Çevre Savunma Fonu’nu kurdu. online web sitesi, 2009.
Ekledi: “İlk toplantı oturma odamdaydı. Toplantıya ben başkanlık ediyordum. Fon’un mali kaynakları yetersiz olduğu için, ‘Bence gereken ihtiyatla ilerlemek için bir önergemiz olmalı’ dedim. “Bir saat sonra, Michigan eyaletini dava etmek için bir önerge verdik.”
Bay. Cooley, Çevre Savunma Fonu’nun diğer kurucularından ikisi olan Charles Wurster, merkez ve Dennis Puleston ile birlikte 1987’de Long Island’daki Riverhead’deki New York Eyalet Yüksek Mahkemesi’nde, kullanımına karşı ilk davalarından yirmi yıl sonra ayrıldı. Orada DDT duyuldu. Kredi… T. Charles Erickson
Fonun Michigan’da açtığı dava sonucunda hemen hemen her şehir DDT kullanmayı bıraktı ve Batı Michigan’da Japon böcekleri ile savaşmak için başka bir pestisit olan dieldrin’in uygulanması bir yıl ertelendi. Milwaukee Şehri aleyhine açılan bir dava, şehrin Hollanda karaağaç hastalığıyla savaşmak için DDT kullanımına son vermesine neden oldu. Citizens Natural Resource Association ile ortaklaşa açılan bir başka dava, Wisconsin Eyaletinin DDT’yi yasaklamasına yol açtı.
Grubun önemli başarılarından biri 1972’de geldi: DDT’nin Çevre Koruma İdaresi tarafından küçük istisnalar dışında yasaklanması. Bu yasak, EDF’nin ve Sierra Club da dahil olmak üzere diğer grupların federal hükümete karşı açtığı bir davadan kaynaklandı.
Bay Cooley, Bay Wurster gibi DDT konusunda uzman olmadığı için davalarda tanıklık yapmadı. Öğretmeye devam ederken, Çevre Savunma Fonu ile arka planda çalıştı; öğrencileri nehir ve vahşi yaşam gezilerine götürdü ve 1970 yılında lisesinde başlayan ve üyelerine Doğu Patchogue’daki Kuğu Gölü’ndeki kirlilik gibi sorunlara çözüm bulmaları için bir grup çıkış noktası veren bir kulüp olan Çevresel Kalite için Öğrencilere danışmanlık yaptı.
Bay Cooley, South County Emekli Eğitimciler Derneği’nin haber bültenine “Zamanla, öğrencilerin diğer sorunları araştırmaları, onlar hakkında bilgi edinmeleri ve bir eylem planı oluşturmaları için bir araç olarak hizmet etti” dedi.
Arthur Paul Cooley 2 Haziran 1934’te Long Island’daki Southampton’da doğdu ve Quogue yakınlarında büyüdü. Babası Harvey, bir okul müdürü ve Quogue belediye başkanıydı. Annesi Helen (Coller) Cooley, aynı zamanda mobilya yapan bir ev hanımıydı.
Bay Cooley, Cornell Üniversitesi’nden biyoloji alanında lisans ve yüksek lisans derecelerini aldı ve 1956’da Bellport Lisesi kadrosuna katıldı. bahçecilik ve yabani yiyecekler.
Bay. Cooley, 1972’den 1975’e kadar EDF’nin sekreteri olarak ve yaklaşık bir yıl öncesine kadar aktif bir yönetim kurulu üyesi olarak hizmet vermeye devam edecekti. Başlangıçta çok az parası olan fon, 2020 mali yılında 221 milyon dolar destek ve gelir bildirdi.
1984’ten beri örgütün başkanı olan Fred Krupp bir röportajda “Onun yönetim kurulu odamızda muazzam bir etkisi vardı” dedi. “Şirketlerden işçi sendikalarına ve taban gruplarına kadar tüm paydaşları dinlememizi savundu. Ruhun bu cömertliği, kimseyi şeytanlaştırmamak bizim yolumuz oldu.”
1989’da emekli olduktan sonra, Bay Cooley San Diego’ya taşındı ve Lindblad Expeditions ile dünya çapında egzotik yolculuklarda rehber oldu.
Oğluna ek olarak, iki torun tarafından hayatta kaldı. Nancy Nienstedt ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı.
Bay Cooley, Bay Wurster’ın 2015 tarihli “DDT Savaşları: Ulusal Kuşumuzu Kurtarmak, Kanseri Önlemek ve Çevresel Savunma Fonunu Yaratmak” adlı kitabında DDT’ye karşı verilen savaşların etkisine değindi. Özellikle kahverengi pelikanların, balıkkartalıların, alaca doğanların ve kel kartalların gelişmesinden memnun olduğunu söyledi.
“Evet, orijinal bolluklarına geri dönen dört ikonik tür, San Diego göklerine neşe ve heyecan getiriyor” dedi. “Kim daha iyi bir miras isteyebilir?”