Kocası ve hukuk ortağı Stanley Rosenblatt ile birlikte Florida’daki bir davada Big Tobacco’yu devralan Susan Rosenblatt, küçük firmaları için saçma bir uyumsuzluk gibi görünüyordu, ancak bu rekor 144$ ile sonuçlandı. Sigaradan midesi bulanan kişiler lehine 8 milyarlık jüri ödülü, 14 Kasım’da Houston’da hayatını kaybetti. 70 yaşındaydı.
MD Anderson Kanser Merkezi’ndeki ölümü, nedeninin akut miyeloid lösemi olduğunu söyleyen oğlu David Rosenblatt tarafından doğrulandı.
Miami Beach’te yaşayan Bayan Rosenblatt, Rosenblatt firmasının daha sessiz tarafıydı; Manşetlere konu olan tütün davasında ve diğer önemli davalarda, Stanley Rosenblatt mahkeme içi sunum ve mahkeme sonrası haber konferanslarının çoğunu yaptı. Ancak Bayan Rosenblatt’ın hukuk bursu – yaptığı araştırma, yazdığı özetler – başarılarını mümkün kılan mühimmatı sağladı.
Bay Rosenblatt bir telefon görüşmesinde “Her zaman bir rüya takımım olmadığını söylerdim, Susan vardı” dedi.
Bu rüya takımına (küçük bir destek personeli de dahil), Rosenblatts’ın 1994’te yedi sigara tiryakisi adına RJ Reynolds ve diğer tütün şirketlerine karşı açtığı davadan daha fazla meydan okuma olmamıştı – bunlardan biri, Dr. Howard A. Engle, Rosenblatts’ın dokuz çocuğunun çoğunun çocuk doktoruydu ve baş davacı oldu. Dava, yüz binlerce insanı kapsayan bir grup olan Florida’daki tüm sigara içenleri temsil eden bir toplu dava olarak onaylandı.
Dönemin sanayi aleyhine devletler ve şahıslar tarafından takip edilen sayılı davalardan biri olan dava, yıllarca sürdü. 1996’da, bu davaların en büyüğü olan ulusal bir toplu dava New Orleans’taki federal bir temyiz paneli tarafından reddedildiğinde, Bay Rosenblatt The New York Times’a şunları söyledi: “Artık iş Ma ve Pa Kettle’a kalmış. ”
O ve karısı, endüstrinin sigara içenleri bilerek bağımlı hale getirdiğini ve ürünlerinin tehlikeleri konusunda onları yeterince uyarmadığını öne sürerek Engle davasına devam etti.
2000 yılında, bir jüri birkaç temsilci davacıya 12 dolar verdi. 7 milyon tazminat, ardından tüm sınıfa çarpıcı bir cezai tazminat ödülü verildi: neredeyse 145 milyar dolar, bu tür tarihteki en büyük ödül.
Rosenblatt’ın 1994 yılında R. J. Reynolds ve diğer sigara şirketlerine karşı açtığı toplu davadaki davacılardan biri olan Frank Amodeo ile 2004 yılında Rosenblatt’a dava açtı. Kredi. . . Associated Press
Ödül geçerli değildi; 2003’te bir Florida temyiz kurulu, diğer şeylerin yanı sıra, her sigara içicisinin davası benzersiz olduğu için davanın toplu dava olarak ilan edilmemesi gerektiğini tespit ederek davayı reddetti. Ancak Rosenblatts’ın çabaları boşa gitmedi: 2006’da Florida Yüksek Mahkemesi, davaları takip etmek isteyen kişilerin, orijinal jürinin sigara içmenin akciğer kanserine neden olduğu, sigaradaki nikotinin bağımlılık yaptığı ve sigaranın bağımlılık yaptığı gibi bazı bulgularına başvurabileceğine karar verdi. şirketler sigaranın sağlığa etkileri hakkında bilgi sakladı.
Engle soy davaları olarak bilinen bireysel davalar, o zamandan beri Florida mahkemelerinde çalışıyor, bazıları başarılı, bazıları değil. Bay Rosenblatt, kendisinin ve eşinin çalışmalarının mirasının emsal teşkil ettiğini söyledi.
“Dolandırıcılık, komplo – şimdi tütün endüstrisinin tüm o yıllar boyunca ne kadar kötü olduğuna dair bir kayıt var” dedi.
Susan Goldman, 5 Ocak 1951’de Brooklyn’de doğdu. Ebeveynleri, Sol ve Shirley (Kaslow) Goldman, birlikte bir emlak işi yürüttüler.
Susan 10 yaşındayken aile Miami Beach’e taşındı. Akademik olarak, Miami Üniversitesi’ne 13 yaşında kaydolan ve 1968’de ekonomi alanında lisans derecesi ile mezun olan bir dahiydi. 1972’de üniversitenin hukuk fakültesinden mezun oldu. 1978’de yüksek lisans derecesi aldı.
O ve Bay Rosenblatt 1980’de evlendi. Büyüyen ailesi önceliği alana kadar kendi temyiz başvurusunu sürdürdü.
1996’da The Miami Herald’a “Ama üç çocuktan sonra gerçekten sıkıldım” dedi. “Kız arkadaşlarla öğle yemeğine çıkacak tiplerden değilim. ”
Böylece, aileleri büyümeye devam ederken, kocasıyla birlikte çalışmaya başladı.
The Herald’a “Kolay hamileliklerim olduğu için çok şanslıydım” dedi. “Ve yaptığım iş, evde yatakta yapabileceğim davaları okumak, ifadeleri okumak, özetler hazırlamak. ”
Ma ve Pa Kettle kendilerini tanımlamaları bazı yönlerden uygun olsa da, Rosenblatt’lar tütün şirketlerini ele geçirdiklerinde pek acemi sayılmazlardı. Birkaç davada davacılar için önemli ödüller kazanmışlardı. En önemlisi, uçaklarda sigara içilmesine izin verildiği günlerde ikinci el dumanın sağlıklarına zarar verdiğini iddia eden havayolu uçuş görevlilerini temsil eden başka bir davada tütün endüstrisini zaten üstlenmişlerdi. 1991’de açılan bu dava, 1997’de sigara şirketlerinin tütünle ilgili hastalıkların araştırılması için 300 milyon dolar ödemeyi kabul ettiği bir anlaşmayla sona erdi.
Bayan Rosenblatt, 2000 yılında The Times’a verdiği demeçte, Big Tobacco’yu almak konusunda isteksiz olduğunu söyledi. kötülemeye geldiği tütün yöneticilerini görevden almaktan bir tekme.
Rosenblatt, 1999’da Miami’deki bir mahkeme salonunda kocasıyla birlikte, sınıf davası tütün davasında jüri seçimi sırasında. Kredi. . . Al Diaz/Miami Herald
“Sanırım benimle dalga geçiyordu” dedi. “‘Bu adamların ifadelerini alın ve biraz eğlenin, hiçbir yere varmayacak. ‘ Ve hayatımızı ele geçirdi. ”
Engle davası ilerlediğinde, tütün endüstrisi, diğer davalarda olduğu gibi, avukatları ve davacıları tüketmeyi umarak muhaliflerini itiraz ve meydan okumalara gömmeye çalıştı. Bay Rosenblatt, neredeyse iki yıl süren duruşma sırasında, şirketlerin bazen yalnızca tek bir tanığı incelemek veya tek bir iddiayı savunmak için yetenekli avukatlar getirdiklerini ve karısına güvendiğini söyledi.
“Bazen bu tanıkları çapraz sorgulamak için kullandığım tek şey Susan’ın benim için hazırlamış olduğu şeydi,” dedi. Ve o çapraz sorgu yaparken, ertesi gün ihtiyacı olan şey üzerinde çalışacaktı.
Eğer Bay Rosenblatt dikkatlerin çoğunu çekiyorsa, The Chicago Sun-Times’ın 2000 yılında tanımladığı gibi, Bayan Rosenblatt, “uzmanlığını jüri önünde dengeleyen hukuk uzmanıydı, onun eğilmesiyle karşılaştırıldığında daha endişeli. kayıtsızlık, büyük resmin görüntüsünü dengeleyen detay kişi. ”
Bayan Rosenblatt’ın kocası ve oğulları David’e ek olarak iki oğlu daha var, Joshua ve Moshe; altı kızı, Miriam Hoffman, Rachel Gdanski, Rebecca Assaraf, Jaclyn Richter, Rina Kleiner ve Sharon Franco; bir erkek kardeş, Alan Goldman; bir kız kardeş, Ruth Schwager; ve 30 torun.
Ortodoks Yahudiler olan Rosenblatt’lar ne kadar meşgul olsalar da Şabat’ta hiç çalışmıyorlardı, ancak Bayan Rosenblatt bazen ev hayatı pahasına davalara çok fazla zaman harcadığından yakınıyordu. Ancak Bay Rosenblatt, aile içi çılgınlıklarının arkasında bir felsefe olduğunu söyledi.
“Susan, ebeveynlerin yapabileceği en önemli şeyin örnek olmak olduğunu hissetti ve onunla aynı fikirdeyim” dedi.
Çiftin en büyük kızı Bayan Hoffman, bir parça aile bilgisinin Bayan Rosenblatt’ın yasal uzmanlığı ve ebeveynlik becerilerini birleştirdiğini söyledi. Bir noktada, annesinin yavruları oraya buraya taşımak için kullanılmış bir mini okul otobüsü – tabii ki sarı – aldığını söyledi. Miami Sahili’ndeki bir komşu, sarı bir okul otobüsünü bir yerleşim bölgesine park etmenin şehir kurallarını ihlal ettiğinden şikayet etti. Bayan Rosenblatt, dedi Bayan Hoffman, bir idari yargıcı otobüsün sarı olmaması durumunda uygun olacağına ikna etti. Yani şeyi yeşile boyattı.
“O benim annemdi,” dedi Bayan Hoffman e-postayla. “Her zaman işleri yapmak için özel bir yolu vardı. Başka birinin aksine. ”
MD Anderson Kanser Merkezi’ndeki ölümü, nedeninin akut miyeloid lösemi olduğunu söyleyen oğlu David Rosenblatt tarafından doğrulandı.
Miami Beach’te yaşayan Bayan Rosenblatt, Rosenblatt firmasının daha sessiz tarafıydı; Manşetlere konu olan tütün davasında ve diğer önemli davalarda, Stanley Rosenblatt mahkeme içi sunum ve mahkeme sonrası haber konferanslarının çoğunu yaptı. Ancak Bayan Rosenblatt’ın hukuk bursu – yaptığı araştırma, yazdığı özetler – başarılarını mümkün kılan mühimmatı sağladı.
Bay Rosenblatt bir telefon görüşmesinde “Her zaman bir rüya takımım olmadığını söylerdim, Susan vardı” dedi.
Bu rüya takımına (küçük bir destek personeli de dahil), Rosenblatts’ın 1994’te yedi sigara tiryakisi adına RJ Reynolds ve diğer tütün şirketlerine karşı açtığı davadan daha fazla meydan okuma olmamıştı – bunlardan biri, Dr. Howard A. Engle, Rosenblatts’ın dokuz çocuğunun çoğunun çocuk doktoruydu ve baş davacı oldu. Dava, yüz binlerce insanı kapsayan bir grup olan Florida’daki tüm sigara içenleri temsil eden bir toplu dava olarak onaylandı.
Dönemin sanayi aleyhine devletler ve şahıslar tarafından takip edilen sayılı davalardan biri olan dava, yıllarca sürdü. 1996’da, bu davaların en büyüğü olan ulusal bir toplu dava New Orleans’taki federal bir temyiz paneli tarafından reddedildiğinde, Bay Rosenblatt The New York Times’a şunları söyledi: “Artık iş Ma ve Pa Kettle’a kalmış. ”
O ve karısı, endüstrinin sigara içenleri bilerek bağımlı hale getirdiğini ve ürünlerinin tehlikeleri konusunda onları yeterince uyarmadığını öne sürerek Engle davasına devam etti.
2000 yılında, bir jüri birkaç temsilci davacıya 12 dolar verdi. 7 milyon tazminat, ardından tüm sınıfa çarpıcı bir cezai tazminat ödülü verildi: neredeyse 145 milyar dolar, bu tür tarihteki en büyük ödül.
Rosenblatt’ın 1994 yılında R. J. Reynolds ve diğer sigara şirketlerine karşı açtığı toplu davadaki davacılardan biri olan Frank Amodeo ile 2004 yılında Rosenblatt’a dava açtı. Kredi. . . Associated Press
Ödül geçerli değildi; 2003’te bir Florida temyiz kurulu, diğer şeylerin yanı sıra, her sigara içicisinin davası benzersiz olduğu için davanın toplu dava olarak ilan edilmemesi gerektiğini tespit ederek davayı reddetti. Ancak Rosenblatts’ın çabaları boşa gitmedi: 2006’da Florida Yüksek Mahkemesi, davaları takip etmek isteyen kişilerin, orijinal jürinin sigara içmenin akciğer kanserine neden olduğu, sigaradaki nikotinin bağımlılık yaptığı ve sigaranın bağımlılık yaptığı gibi bazı bulgularına başvurabileceğine karar verdi. şirketler sigaranın sağlığa etkileri hakkında bilgi sakladı.
Engle soy davaları olarak bilinen bireysel davalar, o zamandan beri Florida mahkemelerinde çalışıyor, bazıları başarılı, bazıları değil. Bay Rosenblatt, kendisinin ve eşinin çalışmalarının mirasının emsal teşkil ettiğini söyledi.
“Dolandırıcılık, komplo – şimdi tütün endüstrisinin tüm o yıllar boyunca ne kadar kötü olduğuna dair bir kayıt var” dedi.
Susan Goldman, 5 Ocak 1951’de Brooklyn’de doğdu. Ebeveynleri, Sol ve Shirley (Kaslow) Goldman, birlikte bir emlak işi yürüttüler.
Susan 10 yaşındayken aile Miami Beach’e taşındı. Akademik olarak, Miami Üniversitesi’ne 13 yaşında kaydolan ve 1968’de ekonomi alanında lisans derecesi ile mezun olan bir dahiydi. 1972’de üniversitenin hukuk fakültesinden mezun oldu. 1978’de yüksek lisans derecesi aldı.
O ve Bay Rosenblatt 1980’de evlendi. Büyüyen ailesi önceliği alana kadar kendi temyiz başvurusunu sürdürdü.
1996’da The Miami Herald’a “Ama üç çocuktan sonra gerçekten sıkıldım” dedi. “Kız arkadaşlarla öğle yemeğine çıkacak tiplerden değilim. ”
Böylece, aileleri büyümeye devam ederken, kocasıyla birlikte çalışmaya başladı.
The Herald’a “Kolay hamileliklerim olduğu için çok şanslıydım” dedi. “Ve yaptığım iş, evde yatakta yapabileceğim davaları okumak, ifadeleri okumak, özetler hazırlamak. ”
Ma ve Pa Kettle kendilerini tanımlamaları bazı yönlerden uygun olsa da, Rosenblatt’lar tütün şirketlerini ele geçirdiklerinde pek acemi sayılmazlardı. Birkaç davada davacılar için önemli ödüller kazanmışlardı. En önemlisi, uçaklarda sigara içilmesine izin verildiği günlerde ikinci el dumanın sağlıklarına zarar verdiğini iddia eden havayolu uçuş görevlilerini temsil eden başka bir davada tütün endüstrisini zaten üstlenmişlerdi. 1991’de açılan bu dava, 1997’de sigara şirketlerinin tütünle ilgili hastalıkların araştırılması için 300 milyon dolar ödemeyi kabul ettiği bir anlaşmayla sona erdi.
Bayan Rosenblatt, 2000 yılında The Times’a verdiği demeçte, Big Tobacco’yu almak konusunda isteksiz olduğunu söyledi. kötülemeye geldiği tütün yöneticilerini görevden almaktan bir tekme.
Rosenblatt, 1999’da Miami’deki bir mahkeme salonunda kocasıyla birlikte, sınıf davası tütün davasında jüri seçimi sırasında. Kredi. . . Al Diaz/Miami Herald
“Sanırım benimle dalga geçiyordu” dedi. “‘Bu adamların ifadelerini alın ve biraz eğlenin, hiçbir yere varmayacak. ‘ Ve hayatımızı ele geçirdi. ”
Engle davası ilerlediğinde, tütün endüstrisi, diğer davalarda olduğu gibi, avukatları ve davacıları tüketmeyi umarak muhaliflerini itiraz ve meydan okumalara gömmeye çalıştı. Bay Rosenblatt, neredeyse iki yıl süren duruşma sırasında, şirketlerin bazen yalnızca tek bir tanığı incelemek veya tek bir iddiayı savunmak için yetenekli avukatlar getirdiklerini ve karısına güvendiğini söyledi.
“Bazen bu tanıkları çapraz sorgulamak için kullandığım tek şey Susan’ın benim için hazırlamış olduğu şeydi,” dedi. Ve o çapraz sorgu yaparken, ertesi gün ihtiyacı olan şey üzerinde çalışacaktı.
Eğer Bay Rosenblatt dikkatlerin çoğunu çekiyorsa, The Chicago Sun-Times’ın 2000 yılında tanımladığı gibi, Bayan Rosenblatt, “uzmanlığını jüri önünde dengeleyen hukuk uzmanıydı, onun eğilmesiyle karşılaştırıldığında daha endişeli. kayıtsızlık, büyük resmin görüntüsünü dengeleyen detay kişi. ”
Bayan Rosenblatt’ın kocası ve oğulları David’e ek olarak iki oğlu daha var, Joshua ve Moshe; altı kızı, Miriam Hoffman, Rachel Gdanski, Rebecca Assaraf, Jaclyn Richter, Rina Kleiner ve Sharon Franco; bir erkek kardeş, Alan Goldman; bir kız kardeş, Ruth Schwager; ve 30 torun.
Ortodoks Yahudiler olan Rosenblatt’lar ne kadar meşgul olsalar da Şabat’ta hiç çalışmıyorlardı, ancak Bayan Rosenblatt bazen ev hayatı pahasına davalara çok fazla zaman harcadığından yakınıyordu. Ancak Bay Rosenblatt, aile içi çılgınlıklarının arkasında bir felsefe olduğunu söyledi.
“Susan, ebeveynlerin yapabileceği en önemli şeyin örnek olmak olduğunu hissetti ve onunla aynı fikirdeyim” dedi.
Çiftin en büyük kızı Bayan Hoffman, bir parça aile bilgisinin Bayan Rosenblatt’ın yasal uzmanlığı ve ebeveynlik becerilerini birleştirdiğini söyledi. Bir noktada, annesinin yavruları oraya buraya taşımak için kullanılmış bir mini okul otobüsü – tabii ki sarı – aldığını söyledi. Miami Sahili’ndeki bir komşu, sarı bir okul otobüsünü bir yerleşim bölgesine park etmenin şehir kurallarını ihlal ettiğinden şikayet etti. Bayan Rosenblatt, dedi Bayan Hoffman, bir idari yargıcı otobüsün sarı olmaması durumunda uygun olacağına ikna etti. Yani şeyi yeşile boyattı.
“O benim annemdi,” dedi Bayan Hoffman e-postayla. “Her zaman işleri yapmak için özel bir yolu vardı. Başka birinin aksine. ”