Güney Kaliforniya’daki uzun günlük yolculuğu sırasında radyoda müzik ve haber dinlemekten sıkılan Duvall Hecht, sesli kitabı geniş çapta ticarileştiren Books on Tape’i başlatmasına neden oldu. 10 Şubat’ta öldü. Kaliforniya, Costa Mesa’daki evinde 91 yaşındaydı.
Karısı Ann Marie Rousseau, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
1975’te, Bay Hecht, Newport Beach’teki evi ile Los Angeles’taki ofisi arasında, yatırım bankacılığı firması Bateman Eichler, Hill’de pazarlama alanında çalıştığı ofis arasındaki uzun mesai saatleri sırasında entelektüel uyarıma can atıyordu. Richards. İlk başta, yanındaki koltuğa makaradan makaraya bir teyp koydu ve körler için yapılmış kitapların kayıtlarını çaldı.
Ancak seçim sınırlıydı ve daha fazlasını istedi. Bu yüzden kitapları kendisi kaydetmeye karar verdi.
O sırada eşi Sigrid (Janda) Hecht ile birlikte çalışan, oturma odalarından ve daha sonra eski bir yelkencinin çatı katından gelen Bay Hecht, kasetleri posta yoluyla bireylere kiralayıp satarak Bant Üzerinde Kitaplar yaptı. , okullar ve kütüphaneler.
Hecht’ler, kitapları anlatmak için az bilinen oyuncuları işe alarak maliyetleri düşürdüler. Kataloglarını, kamuya açık olan kitapları kaydederek ve kısaltılmamış kayıtlar yapmak için alt lisans hakları için yayıncılarla müzakere ederek oluşturdular. Costa Mesa’daki karargahlarında, bir düzine kasetçalar, ana kasetlerdeki başlıkları yoğun bir şekilde çoğaltıyor.
Bay Hecht, binlerce müşterisinin çoğunun bağımlı hale geldiğini söyledi.
“Bir müşteri kasetlerimizi ‘seksten beri en iyi icat’ olarak nitelendirdi; diğerleri, bir fahişeyi bitirmeye çalışırken randevuları bile kaçırdıklarını söylüyorlar” dedi Detroit Free Press’e 1984’te.
Şirketin tüm sesli kitapları kısaltılmamış haldeydi. Orijinal kitapların her bir kelimesi okundu; örneğin, “Büyük Beklentiler”i dinlemeyi bitirmek 20 saat sürer.
Random House ve Simon & Schuster gibi yayıncılar daha sonra kitaplarının kısaltılmış sesli versiyonlarıyla piyasaya katıldığında, Bay Hecht etkilenmedi. Nişine bağlı kaldı: uzun yolculuklarda mahsur kalan veya çok fazla boş zamanı olanlara saatlerce (ve saatlerce) kesilmemiş gizemler, tarih ve seyahat kitapları, gerilim filmleri ve biyografiler sağlamak.
1996’da The New York Times’a “Kısaltma satın alan insanlar bizi bulduklarında öldüklerini ve cennete gittiklerini düşünüyorlar” dedi.
kasetlerden CD’lere ve dijital sesli kitaplara, şu anda Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 1,3 milyar dolarlık endüstrinin neredeyse yüzde 96’sını oluşturuyor.
“Kitaplardaki Kitaplar, kitaplıklara satış yapıp yapmadığınıza bakmanız gereken satıcıydı, çünkü çok fazla içerik oluşturuyorlardı” dedi. Ses Yayıncıları Derneği’nin direktörü. “Herkes Duvall ve Sigrid’e endüstri liderleri gözüyle baktı.”
Duvall Young Hecht, 23 Nisan 1930’da Los Angeles’ta doğdu. Babası John bir borsacıydı ve annesi Clarabelle (Young) Hecht bir ev hanımıydı. Duvall, kayıtsız bir öğrenci olduğu Beverly Hills Lisesi’nden mezun olduktan sonra, Stanford Üniversitesi’ne geçmeden önce bir yıl boyunca Atherton, California’daki Menlo Koleji’ne gitti.
Gazetecilik alanında lisans eğitimi alırken Stanford kürek takımına alındı; Mezuniyetinden kısa bir süre sonra Helsinki’deki 1952 Olimpiyatlarında Amerika Birleşik Devletleri için yarışacak bir yer kazanacak kadar hızlı bir şekilde mükemmelleşti. O ve takım arkadaşı James Fifer, her kürekçinin teknenin her iki tarafında bir kürek kullandığı ve bir düdük tarafından yönlendirilen bir kürek kullandığı kürekçi çiftlerde yarıştı. Madalya kazanamadılar.
Bay Hecht, savaş pilotu olduğu Deniz Piyadelerine girdi, ancak kürek eğitimine bu kez Melbourne, Avustralya’daki 1956 Yaz Oyunları için devam etti. O ve Bay Fifer, tercih edilen Sovyet takımını sekiz saniye ile yenerek, bu sefer bir eşek arısı olmadan çiftler halinde altın madalya kazandı.
Pan American World Airways tarafından ticari pilot olarak işe alınmadan önce bir yıl daha Deniz Kuvvetleri’nde görev yaptı. Ama canı sıkılmıştı – uçakla uçmanın otobüs sürmek gibi olduğunu söyledi – ve bir yıl sonra ayrıldı. Aynı zamanda bir kürek takımı kurduğu ve koçluk yaptığı Menlo’da İngilizce öğretti; 1960 yılında Stanford’da iletişim alanında yüksek lisans derecesi aldıktan kısa bir süre sonra, Bateman Eichler’e katılmadan önce birkaç firmanın ilkinde yatırım danışmanı olarak çalışmaya başladı.
Books on Tape’e dört başlıkla başladıktan sonra bir süre yatırım dünyasında devam etti, aralarında “Paper Lion: Confessions of a Last-String Quarterback”, George Plimpton’ın 1966’da Detroit Lions için oynamaya çalıştığı hikayesi ve “Zelda”, Nancy Mitford’un Zelda Fitzgerald’ın 1970 biyografisi.
Bay Hecht, Books on Tape’i yönetirken ve yatırım dünyasında çalışırken bile kürek çekme konusundaki tutkusunu sürdürdü. Kampüs 1965’te açıldığında ve ilk antrenörü olduğunda, California Üniversitesi, Irvine’de kürek takımını kurdu; 1970’lerde Los Angeles, California Üniversitesi’ndeki kürek takımına altı yıl koçluk yapmak için ayrıldı, ardından 1992’den 2001’e kadar takımın koçluğunu yaptığı Irvine’e döndü.
O yıl, Books on Tape’in kataloğu 6.000 başlıktayken, Bay Hecht şirketi Random House’a tahmini 20 milyon dolara sattı.
Random House’da yaklaşık bir yıl danışman olarak çalıştıktan sonra, yönetici işlerinin yetmişliler için çok fazla olmadığını keşfetti. Bu yüzden garip bir yoldan saptı: Yedi yıl boyunca yaptığı uzun mesafeli bir kamyonu sürmeye karar verdi.
Bayan Rousseau bir telefon görüşmesinde “16 yaşından beri 18 tekerlekli araba kullanma hayali kuruyordu” dedi. “Kim inanabilir ki? Her tarafını çok severdi. Bunlar onun en mutlu yedi yılıydı.”
Ve yolda saatlerce Books on Tape dinleyerek geçirdi.
Bayan Janda ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Bayan Rousseau’ya ek olarak, kızı Oriana Rousseau tarafından yaşatılmıştır; ilk evliliğinden üç çocuğu, Katrin Bandhauer ve Justin ve Claus Hecht; ve üç torun.
Bay Hecht, o sırada Manhattan’da yaşayan bir foto muhabiri ve ressam olan Bayan Rousseau’nun, 1991 yılında Books on Tape sponsorluğunda, katılımcılardan dinledikleri bir kitap hakkında yazmalarını isteyen bir yarışmaya katılmasından sonra haberdar oldu. Kazanamadı, ancak Bay Hecht, “Savaş ve Barış” hakkında yazdıklarından etkilenmişti (bunun tamamlanması için 65 kaset gerektiğini hatırladı).
Van Gogh hakkında sesli kitap içeren bir not gönderdi. Görüşmeden önce üç yıl boyunca yazışmaya devam ettiler – sesli kitaplarını gönderdi ve kitap raporlarıyla cevap verdi.
“Bedava kitapların nasıl alınacağına dair kodu kırdım” dedi.
Karısı Ann Marie Rousseau, nedeninin kalp yetmezliği olduğunu söyledi.
1975’te, Bay Hecht, Newport Beach’teki evi ile Los Angeles’taki ofisi arasında, yatırım bankacılığı firması Bateman Eichler, Hill’de pazarlama alanında çalıştığı ofis arasındaki uzun mesai saatleri sırasında entelektüel uyarıma can atıyordu. Richards. İlk başta, yanındaki koltuğa makaradan makaraya bir teyp koydu ve körler için yapılmış kitapların kayıtlarını çaldı.
Ancak seçim sınırlıydı ve daha fazlasını istedi. Bu yüzden kitapları kendisi kaydetmeye karar verdi.
O sırada eşi Sigrid (Janda) Hecht ile birlikte çalışan, oturma odalarından ve daha sonra eski bir yelkencinin çatı katından gelen Bay Hecht, kasetleri posta yoluyla bireylere kiralayıp satarak Bant Üzerinde Kitaplar yaptı. , okullar ve kütüphaneler.
Hecht’ler, kitapları anlatmak için az bilinen oyuncuları işe alarak maliyetleri düşürdüler. Kataloglarını, kamuya açık olan kitapları kaydederek ve kısaltılmamış kayıtlar yapmak için alt lisans hakları için yayıncılarla müzakere ederek oluşturdular. Costa Mesa’daki karargahlarında, bir düzine kasetçalar, ana kasetlerdeki başlıkları yoğun bir şekilde çoğaltıyor.
Bay Hecht, binlerce müşterisinin çoğunun bağımlı hale geldiğini söyledi.
“Bir müşteri kasetlerimizi ‘seksten beri en iyi icat’ olarak nitelendirdi; diğerleri, bir fahişeyi bitirmeye çalışırken randevuları bile kaçırdıklarını söylüyorlar” dedi Detroit Free Press’e 1984’te.
Şirketin tüm sesli kitapları kısaltılmamış haldeydi. Orijinal kitapların her bir kelimesi okundu; örneğin, “Büyük Beklentiler”i dinlemeyi bitirmek 20 saat sürer.
Random House ve Simon & Schuster gibi yayıncılar daha sonra kitaplarının kısaltılmış sesli versiyonlarıyla piyasaya katıldığında, Bay Hecht etkilenmedi. Nişine bağlı kaldı: uzun yolculuklarda mahsur kalan veya çok fazla boş zamanı olanlara saatlerce (ve saatlerce) kesilmemiş gizemler, tarih ve seyahat kitapları, gerilim filmleri ve biyografiler sağlamak.
1996’da The New York Times’a “Kısaltma satın alan insanlar bizi bulduklarında öldüklerini ve cennete gittiklerini düşünüyorlar” dedi.
kasetlerden CD’lere ve dijital sesli kitaplara, şu anda Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 1,3 milyar dolarlık endüstrinin neredeyse yüzde 96’sını oluşturuyor.
“Kitaplardaki Kitaplar, kitaplıklara satış yapıp yapmadığınıza bakmanız gereken satıcıydı, çünkü çok fazla içerik oluşturuyorlardı” dedi. Ses Yayıncıları Derneği’nin direktörü. “Herkes Duvall ve Sigrid’e endüstri liderleri gözüyle baktı.”
Duvall Young Hecht, 23 Nisan 1930’da Los Angeles’ta doğdu. Babası John bir borsacıydı ve annesi Clarabelle (Young) Hecht bir ev hanımıydı. Duvall, kayıtsız bir öğrenci olduğu Beverly Hills Lisesi’nden mezun olduktan sonra, Stanford Üniversitesi’ne geçmeden önce bir yıl boyunca Atherton, California’daki Menlo Koleji’ne gitti.
Gazetecilik alanında lisans eğitimi alırken Stanford kürek takımına alındı; Mezuniyetinden kısa bir süre sonra Helsinki’deki 1952 Olimpiyatlarında Amerika Birleşik Devletleri için yarışacak bir yer kazanacak kadar hızlı bir şekilde mükemmelleşti. O ve takım arkadaşı James Fifer, her kürekçinin teknenin her iki tarafında bir kürek kullandığı ve bir düdük tarafından yönlendirilen bir kürek kullandığı kürekçi çiftlerde yarıştı. Madalya kazanamadılar.
Bay Hecht, savaş pilotu olduğu Deniz Piyadelerine girdi, ancak kürek eğitimine bu kez Melbourne, Avustralya’daki 1956 Yaz Oyunları için devam etti. O ve Bay Fifer, tercih edilen Sovyet takımını sekiz saniye ile yenerek, bu sefer bir eşek arısı olmadan çiftler halinde altın madalya kazandı.
Pan American World Airways tarafından ticari pilot olarak işe alınmadan önce bir yıl daha Deniz Kuvvetleri’nde görev yaptı. Ama canı sıkılmıştı – uçakla uçmanın otobüs sürmek gibi olduğunu söyledi – ve bir yıl sonra ayrıldı. Aynı zamanda bir kürek takımı kurduğu ve koçluk yaptığı Menlo’da İngilizce öğretti; 1960 yılında Stanford’da iletişim alanında yüksek lisans derecesi aldıktan kısa bir süre sonra, Bateman Eichler’e katılmadan önce birkaç firmanın ilkinde yatırım danışmanı olarak çalışmaya başladı.
Books on Tape’e dört başlıkla başladıktan sonra bir süre yatırım dünyasında devam etti, aralarında “Paper Lion: Confessions of a Last-String Quarterback”, George Plimpton’ın 1966’da Detroit Lions için oynamaya çalıştığı hikayesi ve “Zelda”, Nancy Mitford’un Zelda Fitzgerald’ın 1970 biyografisi.
Bay Hecht, Books on Tape’i yönetirken ve yatırım dünyasında çalışırken bile kürek çekme konusundaki tutkusunu sürdürdü. Kampüs 1965’te açıldığında ve ilk antrenörü olduğunda, California Üniversitesi, Irvine’de kürek takımını kurdu; 1970’lerde Los Angeles, California Üniversitesi’ndeki kürek takımına altı yıl koçluk yapmak için ayrıldı, ardından 1992’den 2001’e kadar takımın koçluğunu yaptığı Irvine’e döndü.
O yıl, Books on Tape’in kataloğu 6.000 başlıktayken, Bay Hecht şirketi Random House’a tahmini 20 milyon dolara sattı.
Random House’da yaklaşık bir yıl danışman olarak çalıştıktan sonra, yönetici işlerinin yetmişliler için çok fazla olmadığını keşfetti. Bu yüzden garip bir yoldan saptı: Yedi yıl boyunca yaptığı uzun mesafeli bir kamyonu sürmeye karar verdi.
Bayan Rousseau bir telefon görüşmesinde “16 yaşından beri 18 tekerlekli araba kullanma hayali kuruyordu” dedi. “Kim inanabilir ki? Her tarafını çok severdi. Bunlar onun en mutlu yedi yılıydı.”
Ve yolda saatlerce Books on Tape dinleyerek geçirdi.
Bayan Janda ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı. Bayan Rousseau’ya ek olarak, kızı Oriana Rousseau tarafından yaşatılmıştır; ilk evliliğinden üç çocuğu, Katrin Bandhauer ve Justin ve Claus Hecht; ve üç torun.
Bay Hecht, o sırada Manhattan’da yaşayan bir foto muhabiri ve ressam olan Bayan Rousseau’nun, 1991 yılında Books on Tape sponsorluğunda, katılımcılardan dinledikleri bir kitap hakkında yazmalarını isteyen bir yarışmaya katılmasından sonra haberdar oldu. Kazanamadı, ancak Bay Hecht, “Savaş ve Barış” hakkında yazdıklarından etkilenmişti (bunun tamamlanması için 65 kaset gerektiğini hatırladı).
Van Gogh hakkında sesli kitap içeren bir not gönderdi. Görüşmeden önce üç yıl boyunca yazışmaya devam ettiler – sesli kitaplarını gönderdi ve kitap raporlarıyla cevap verdi.
“Bedava kitapların nasıl alınacağına dair kodu kırdım” dedi.