Okul yılı evde geçiyor, uzun tatiller Çarşamba günü başlıyor. Eğitim senatörünün makamında CDU’nun ret önergesini, Berlin eğitim sisteminin bütünleştirici gücünü ve koronalı çocukları konuşuyoruz.
Bayan Busse, SPD’li meslektaşınız Torsten Schneider geçenlerde Berlin’in eğitim yönetiminin ezici gücüne gerçekten dahil olduğunuz için size teşekkür etti. Sözde Moloch’ta altı ay geçirdikten sonra nasılsın?
Çok iyi hissediyorum. Ve bu bir Moloch değil – bunu reddetmek istiyorum ama bir sürü ilginç kadın ve erkeğin olduğu büyük bir ev. Her gün birçok randevuda yeni meslektaşlarımı tanıyabiliyorum. Burada kendimi çok rahat hissediyorum ve senatör olduğum için çok mutluyum.
Okullar Senatörü pozisyonundasınız vekariyer değiştirici olarak kabul edildi. Kariyer değiştirenler genellikle kökleşmiş yapılara farklı bir bakış açısıyla bakma yeteneğine sahiptir. Ne görüyorsun?
Siyasete kariyer değiştiren biri olarak girdim, kesinlikle haklısın. Ve tabii ki hala öğreniyorum. Ama kendimi bu evde bir yabancı gibi hissetmiyorum çünkü zaten kırk yıllık çocuklarla ve gençlerle çalışma deneyimim var, bu pozisyon için çok iyi ve nadir bir ön koşul. Ve büyük bir okul yönetimi derneğinin başkanı olarak bölüm başkanları ile düzenli iletişim halindeydim, buraya geçişi benim için kolaylaştırdılar ve beni büyük bir pastayla karşıladılar: “Hoş geldiniz” yazıyordu.
Eskiden basına karşı çok açık biriydin ve Berliner burnunla tanınırdın. Bir senatör olarak, hala bir Berliner burnuna sahip olabilir misiniz?
Şimdi bir Berlin burnu derken neyi kastediyorsun? Yüksek Almanca konuşmaya çalışıyorum, elbette Berliner de konuşabiliyorum ama bunu röportajlarda hiç yapmadım – kendimi açıkça ifade etmekten mi bahsediyorsun?
Sarrazin’in hayranı mısınız? Berlin Eğitim Senatörü Busse ağır eleştiriler aldı.
Ve her zaman birkaç arsız şaka yapma eğilimi ile.
Hala bunu yapmaktan hoşlanıyorum. Ama elbette bir senatör olarak okul müdürleri derneği başkanı olduğum zamandan farklı konuşmam gerekiyor. Örneğin, artık sadece “talep” kelimesini söyleyemem – Eskiden çok fazla dilek tutabiliyordum çünkü yerine getirildiğinden emin olmak zorunda değildim.
CDU’nun size karşı ret davası açmasına şaşırdınız mı?
Düşündüm: Onlara hiç öğüt verilmedi mi? Şu ana kadarki kısa görev süremde gerçekten hiçbir sorumluluğum olmayan iddiaların ortaya atılması çok saçma. Çünkü yeterli kadromuz yok! Ama artık o anı her hafta yeniden yaşamak zorunda değilim. Elbette genel kurulda bu konuda kendim bir şeyler söylemek isterdim ama parti arkadaşlarımın bunu yaptıkları için minnettarım.
Astrid Sabine BuseBerliner Zeitung/Markus Wachter
Kişiye
Astrid-Sabine Busse, 1957’de Berlin-Tempelhof’ta doğdu ve Aralık 2021’den beri Franziska Giffey’nin kabinesinde Eğitimden Sorumlu Senatör. Marienfelde’deki Eğitim Üniversitesi’nde coğrafya okudu. Neukölln’deki iki okulda öğretmen olarak çalıştı ve ara sınavı geçene kadar Otto Suhr Enstitüsünde siyaset bilimi okudu. Otuz yıl boyunca Köllnische Heide’deki ilkokulun müdürlüğünü yaptı ve altı yıl boyunca Berlin okul idarelerinin (IBS) ilgi grubunun başkanıydı.
Sizce Berlin eğitim sisteminin en büyük beş sorunu nedir?
En büyük zorluk, personel alımı ve tabii ki iyileştirilmesi gereken öğretimin kalitesidir. Okul inşaatı saldırısı da merkezi bir öneme sahip, ancak devam ediyor. Bir hafta geçmiyor ki bir temel taşı koymadan ya da tepeden çelenk kaldırmadan. Ayrıca, kendimizi yoğun bir şekilde okulların dijitalleştirilmesine ve gündüz bakım merkezlerinin genişletilmesine adadık. Halihazırda şehirde 2.800’den fazla iyi kreşimiz var ve Berlin çok ileride.
Bununla birlikte, göçmen ailelerden gelen, yer bulamadıkları için kreşe gidemeyen ve okula başladıklarında sadece biraz Almanca konuşan birçok çocuk var. Sizin okulda da öyle değil miydi?
Ondan önce çocuklarımızın yüzde 98’i kreşe gidiyordu.
Göçmen çocukları daha iyi entegre etmek ve desteklemek için müdire olarak ne yapmanız gerekiyor? Ve geçmiş deneyimlerinizi siyasete nasıl çevirirsiniz?
Adlarını hak eden tam gün okullara ihtiyacınız var. İyi bir gerilim ve rahatlama alternatifi. O zaman ebeveynlerle, tatil okullarıyla ve “Korona’ya Rağmen Güçlü” programı kapsamında oluşturduğumuz destek sistemleriyle iyi çalışmaya ihtiyacınız var.
Eğitim raporu: Alman eğitim sistemi iki hayati soruyla karşı karşıya
Berlinli çocuklar hala korona virüsünden kötü bir şekilde etkileniyor mu?
Corona herkeste derin izler bıraktı. En iyi telafi programı bile kaybedilen zamanı tamamen telafi edemez. Ve kesinlikle tek bir yılda değil.
Zihinsel yaralanmaların beklenenden daha dramatik olması, öğrenme eksikliklerinin altı ay öncesine göre daha fazla olması, olası bir iki numaralı Corona yakalama programı için bu ne anlama geliyor?
Federal hükümet, gençlik ve aile alanındaki programı pekiştireceğini zaten söyledi. Ve bundan çok mutluyum!
En son Mayıs ayında kontrol ettiğimde, öğrenim desteği için federal fonların yalnızca yüzde 43’ü Berlin’de kullanılmıştı.
Şu anda yüzde 50’nin üzerindeyiz.
Yarım yetmez. Paranın daha hızlı akmasını ve yardımın çocuklara daha hızlı ulaşmasını sağlayamaz mısınız? Belki de bir sonraki turda, Eureka veri tabanı aracılığıyla çok bürokratik işlemlerden vazgeçilmelidir?
Karmaşık veritabanını kullanma kararını ben vermedim. Berlin’in hesaba katmak zorunda olduğu çerçeve koşulların da olduğunu artık biliyorum. Çünkü federal fonların her zaman özellikle doğru bir şekilde muhasebeleştirilmesi gerekir. Şimdi işler daha iyi gidiyor.
Ancak Berlin bu sefer özellikle ciddiye aldı, diğer federal eyaletler o kadar bağlı değildi.
Bu tür programlar ve faturalandırma yöntemleri, eğitim personelini bu tür görevlerden kurtarmak için okullarda idari yönetimin getirilmesiyle Berlin’de doğru yolda olduğumuzu da gösteriyor.
konuşmadan sonraBerliner Zeitung/Markus Wachter
Scheeres, ünlü eğitim araştırmacısı Olaf Köller liderliğindeki bir ekipten Berlin eğitim sistemini incelemelerini ve iyileştirme önerilerinde bulunmalarını istemişti. Koller’ın önerileri hakkında ne düşünüyorsunuz?
Eğitim okulda değil kreşte başlar. Birinci sınıfta haç, daire ve üçgenin ne olduğuna bir daha bakamam. Bir çocuğun okula yanında getirmesi gereken basit temel beceriler vardır. Köller Komisyonu da bu konuya baktı. İleri eğitim başka bir önemli husustur: okullarda çarpanlara sahip olmalıyız. Benim için rol modeller dil eğitimi koordinatörleridir. Onlardan çok şey öğrendim. BT alanında da aynı şeyi umuyorum. Bir öğretmen olarak meslektaşınıza gidip hızlı bir şekilde yardım isteyebilirsiniz.
Ama girdi ve çıktı arasındaki muazzam dengesizlik hakkında ne diyorsunuz? Berlin’in Almanya’da öğrenci başına en fazla harcama yapmasına ve performansın hala çok mütevazı olmasına ek olarak?
Berlin Kötü Kissingen değil! Bad Kissingen’e saygısızlık etmek istemiyorum. Ama burası özel bir nüfus yapısına sahip yaklaşık dört milyonluk bir metropol. Dün Matematik Olimpiyatını kazanan öğrencilerle el sıkıştım. Bu kadar çok ödül sahibi üretiyorsa sistemimiz o kadar da kötü olamaz.
3 kere 9 kaç eder? Altıncı sınıfların bir cevabı olmadığında
Aynı zamanda Berlin’in efsanevi müdürü Michael Rudolph, ortaokula gelen altıncı sınıf öğrencilerinin üçte birinin “3 kere 9 kaç eder?” sorusuna verecek cevabı olmadığını bildiriyor.
Biz böyle çocukları okulumuzdan geçirmedik. 3 kere 9’un ne olduğunu biliyorlardı… Ama öğrenme düzeyini düzenli olarak değerlendirdiğimizden emin olmalıyız. Sessiz kız, beynimde özellikle zayıf bir öğrenci olarak depolanmamış olabilir, ancak öğrenme düzeyinin değerlendirilmesinden sonra eksikliklerin tam olarak nerede olduğunu görebiliyorum. İyi bir okul için en önemli unsur ise herkesi yanında götürmek ve yeni çalışma arkadaşlarına iyi ve yakından bakmak zorunda olan okul yönetimidir.
Yeterince yeni meslektaş varsa! Ne düşünüyorsunuz, neden bu kadar çok genç eğitimini yarıda bırakıyor ve uzun eğitim yolunda öğretmenlik mesleğini kaybediyor?
Birkaç sebep var, yine pandemi. Gençler iki yıl boyunca bir üniversiteyi içeriden bile tanımadılar. Lise mezunları bizden daha genç. Üniversitelerin neden değişim dersi vermediğini de kendime sordum. O zaman bu kadar çok yavru kaybetmemiş olabiliriz. O zaman öğrencilerin uygulamayı daha önce tatmaları gerektiğine ve öğretmenlerin sosyal konumu için bir şeyler yapmamız gerektiğine inanıyorum. Bu çok önemli bir iş ve güzel de olabiliyor. Ama sürekli suçlamalara maruz kalıyoruz.
Şimdi Berlin okullarında göreve başlayan öğretmenler, hemen memur olabilirler. Diğerlerinin sırası ne zaman?
Tercihen yarın herkes. Ancak bu, birkaç Senato yönetimi arasındaki uzun ve hassas bir koordinasyon sürecidir. Ama şimdi önümüzdeki hafta yeni meslektaşlarıma sertifikalarını törenle takdim edebildiğim için mutluyum.
Daha fazla personeli nasıl çekeceğimiz ve elde tutacağımız konusunda daha yaratıcı düşünmemiz gerekmiyor mu?
Reklam veriyoruz: 3000 konukla Berlin Günü, ülkedeki en büyük işe alım fuarıdır. Daha uzun çalışmak istersen onu yaparsın, daha çok çalışmak istersen onu yaparsın fazla mesai ücreti hemen ödenir.
Benim tezim şu: Almanya’daki okullar temel olarak 30 yıllık örgütsel gelişimi kaçırdılar. Teklif ettiği iş artık gençlerin fantezilerine ve modern özgeçmişlerine uymuyor. Birçoğu liseden sonra dünyaya çıkmak ve bir şeyler denemek istiyor. Öğretmen eğitimi onlar için genellikle bir tür geri dönüş seçeneğidir. Tersine, öğretmenlik mesleğinin iyi yanlarını kendileri için keşfeden orta yaşta birçok insan var. Belki de öğretmenliğin bir yaşam amacı olmaktan çıkıp bir yaşam evresi haline geldiğini kabul etmemiz ve içeri girip çıkmayı kolaylaştıran çerçeveler oluşturmamız gerekiyor. Mesela çift ders hocasına veda etmeyi mi düşünüyorsun?
Yanal terk: Öğretmenlik mesleği neden bu kadar seksi olmadı?
En iyi ihtimalle, öğretmenler içsel olarak motive olurlar ve çalışmaları hakkında tutkuludurlar. Her halükarda, önlemlerimizin henüz sonuna gelmedik. İyileştirilmiş öğretmen eğitimi sağlamak için bilimsel yönetim ve üniversiteler ile iletişim halindeyim. Ama birçok şeyi düşüneceğiz. Ayrıca evde yuvarlak bir masa olacak.
Öğretmen açığı konusunda yuvarlak masa toplantısı mı? Eyalet Ebeveyn Komitesi’nin gerektirdiği gibi mi?
Öğrenim ve öğretimin geleceği konusunda bir yuvarlak masa – fikirleri toplamak ve personeli nasıl işe alacağınız ve öğretimi daha güncel hale getireceğiniz konusunda daha yaratıcı düşünmek için.
Bayan Busse, SPD’li meslektaşınız Torsten Schneider geçenlerde Berlin’in eğitim yönetiminin ezici gücüne gerçekten dahil olduğunuz için size teşekkür etti. Sözde Moloch’ta altı ay geçirdikten sonra nasılsın?
Çok iyi hissediyorum. Ve bu bir Moloch değil – bunu reddetmek istiyorum ama bir sürü ilginç kadın ve erkeğin olduğu büyük bir ev. Her gün birçok randevuda yeni meslektaşlarımı tanıyabiliyorum. Burada kendimi çok rahat hissediyorum ve senatör olduğum için çok mutluyum.
Okullar Senatörü pozisyonundasınız vekariyer değiştirici olarak kabul edildi. Kariyer değiştirenler genellikle kökleşmiş yapılara farklı bir bakış açısıyla bakma yeteneğine sahiptir. Ne görüyorsun?
Siyasete kariyer değiştiren biri olarak girdim, kesinlikle haklısın. Ve tabii ki hala öğreniyorum. Ama kendimi bu evde bir yabancı gibi hissetmiyorum çünkü zaten kırk yıllık çocuklarla ve gençlerle çalışma deneyimim var, bu pozisyon için çok iyi ve nadir bir ön koşul. Ve büyük bir okul yönetimi derneğinin başkanı olarak bölüm başkanları ile düzenli iletişim halindeydim, buraya geçişi benim için kolaylaştırdılar ve beni büyük bir pastayla karşıladılar: “Hoş geldiniz” yazıyordu.
Eskiden basına karşı çok açık biriydin ve Berliner burnunla tanınırdın. Bir senatör olarak, hala bir Berliner burnuna sahip olabilir misiniz?
Şimdi bir Berlin burnu derken neyi kastediyorsun? Yüksek Almanca konuşmaya çalışıyorum, elbette Berliner de konuşabiliyorum ama bunu röportajlarda hiç yapmadım – kendimi açıkça ifade etmekten mi bahsediyorsun?
Sarrazin’in hayranı mısınız? Berlin Eğitim Senatörü Busse ağır eleştiriler aldı.
Ve her zaman birkaç arsız şaka yapma eğilimi ile.
Hala bunu yapmaktan hoşlanıyorum. Ama elbette bir senatör olarak okul müdürleri derneği başkanı olduğum zamandan farklı konuşmam gerekiyor. Örneğin, artık sadece “talep” kelimesini söyleyemem – Eskiden çok fazla dilek tutabiliyordum çünkü yerine getirildiğinden emin olmak zorunda değildim.
CDU’nun size karşı ret davası açmasına şaşırdınız mı?
Düşündüm: Onlara hiç öğüt verilmedi mi? Şu ana kadarki kısa görev süremde gerçekten hiçbir sorumluluğum olmayan iddiaların ortaya atılması çok saçma. Çünkü yeterli kadromuz yok! Ama artık o anı her hafta yeniden yaşamak zorunda değilim. Elbette genel kurulda bu konuda kendim bir şeyler söylemek isterdim ama parti arkadaşlarımın bunu yaptıkları için minnettarım.
Astrid Sabine BuseBerliner Zeitung/Markus Wachter
Kişiye
Astrid-Sabine Busse, 1957’de Berlin-Tempelhof’ta doğdu ve Aralık 2021’den beri Franziska Giffey’nin kabinesinde Eğitimden Sorumlu Senatör. Marienfelde’deki Eğitim Üniversitesi’nde coğrafya okudu. Neukölln’deki iki okulda öğretmen olarak çalıştı ve ara sınavı geçene kadar Otto Suhr Enstitüsünde siyaset bilimi okudu. Otuz yıl boyunca Köllnische Heide’deki ilkokulun müdürlüğünü yaptı ve altı yıl boyunca Berlin okul idarelerinin (IBS) ilgi grubunun başkanıydı.
Sizce Berlin eğitim sisteminin en büyük beş sorunu nedir?
En büyük zorluk, personel alımı ve tabii ki iyileştirilmesi gereken öğretimin kalitesidir. Okul inşaatı saldırısı da merkezi bir öneme sahip, ancak devam ediyor. Bir hafta geçmiyor ki bir temel taşı koymadan ya da tepeden çelenk kaldırmadan. Ayrıca, kendimizi yoğun bir şekilde okulların dijitalleştirilmesine ve gündüz bakım merkezlerinin genişletilmesine adadık. Halihazırda şehirde 2.800’den fazla iyi kreşimiz var ve Berlin çok ileride.
Bununla birlikte, göçmen ailelerden gelen, yer bulamadıkları için kreşe gidemeyen ve okula başladıklarında sadece biraz Almanca konuşan birçok çocuk var. Sizin okulda da öyle değil miydi?
Ondan önce çocuklarımızın yüzde 98’i kreşe gidiyordu.
Göçmen çocukları daha iyi entegre etmek ve desteklemek için müdire olarak ne yapmanız gerekiyor? Ve geçmiş deneyimlerinizi siyasete nasıl çevirirsiniz?
Adlarını hak eden tam gün okullara ihtiyacınız var. İyi bir gerilim ve rahatlama alternatifi. O zaman ebeveynlerle, tatil okullarıyla ve “Korona’ya Rağmen Güçlü” programı kapsamında oluşturduğumuz destek sistemleriyle iyi çalışmaya ihtiyacınız var.
Eğitim raporu: Alman eğitim sistemi iki hayati soruyla karşı karşıya
Berlinli çocuklar hala korona virüsünden kötü bir şekilde etkileniyor mu?
Corona herkeste derin izler bıraktı. En iyi telafi programı bile kaybedilen zamanı tamamen telafi edemez. Ve kesinlikle tek bir yılda değil.
Zihinsel yaralanmaların beklenenden daha dramatik olması, öğrenme eksikliklerinin altı ay öncesine göre daha fazla olması, olası bir iki numaralı Corona yakalama programı için bu ne anlama geliyor?
Federal hükümet, gençlik ve aile alanındaki programı pekiştireceğini zaten söyledi. Ve bundan çok mutluyum!
En son Mayıs ayında kontrol ettiğimde, öğrenim desteği için federal fonların yalnızca yüzde 43’ü Berlin’de kullanılmıştı.
Şu anda yüzde 50’nin üzerindeyiz.
Yarım yetmez. Paranın daha hızlı akmasını ve yardımın çocuklara daha hızlı ulaşmasını sağlayamaz mısınız? Belki de bir sonraki turda, Eureka veri tabanı aracılığıyla çok bürokratik işlemlerden vazgeçilmelidir?
Karmaşık veritabanını kullanma kararını ben vermedim. Berlin’in hesaba katmak zorunda olduğu çerçeve koşulların da olduğunu artık biliyorum. Çünkü federal fonların her zaman özellikle doğru bir şekilde muhasebeleştirilmesi gerekir. Şimdi işler daha iyi gidiyor.
Ancak Berlin bu sefer özellikle ciddiye aldı, diğer federal eyaletler o kadar bağlı değildi.
Bu tür programlar ve faturalandırma yöntemleri, eğitim personelini bu tür görevlerden kurtarmak için okullarda idari yönetimin getirilmesiyle Berlin’de doğru yolda olduğumuzu da gösteriyor.
konuşmadan sonraBerliner Zeitung/Markus Wachter
Scheeres, ünlü eğitim araştırmacısı Olaf Köller liderliğindeki bir ekipten Berlin eğitim sistemini incelemelerini ve iyileştirme önerilerinde bulunmalarını istemişti. Koller’ın önerileri hakkında ne düşünüyorsunuz?
Eğitim okulda değil kreşte başlar. Birinci sınıfta haç, daire ve üçgenin ne olduğuna bir daha bakamam. Bir çocuğun okula yanında getirmesi gereken basit temel beceriler vardır. Köller Komisyonu da bu konuya baktı. İleri eğitim başka bir önemli husustur: okullarda çarpanlara sahip olmalıyız. Benim için rol modeller dil eğitimi koordinatörleridir. Onlardan çok şey öğrendim. BT alanında da aynı şeyi umuyorum. Bir öğretmen olarak meslektaşınıza gidip hızlı bir şekilde yardım isteyebilirsiniz.
Ama girdi ve çıktı arasındaki muazzam dengesizlik hakkında ne diyorsunuz? Berlin’in Almanya’da öğrenci başına en fazla harcama yapmasına ve performansın hala çok mütevazı olmasına ek olarak?
Berlin Kötü Kissingen değil! Bad Kissingen’e saygısızlık etmek istemiyorum. Ama burası özel bir nüfus yapısına sahip yaklaşık dört milyonluk bir metropol. Dün Matematik Olimpiyatını kazanan öğrencilerle el sıkıştım. Bu kadar çok ödül sahibi üretiyorsa sistemimiz o kadar da kötü olamaz.
3 kere 9 kaç eder? Altıncı sınıfların bir cevabı olmadığında
Aynı zamanda Berlin’in efsanevi müdürü Michael Rudolph, ortaokula gelen altıncı sınıf öğrencilerinin üçte birinin “3 kere 9 kaç eder?” sorusuna verecek cevabı olmadığını bildiriyor.
Biz böyle çocukları okulumuzdan geçirmedik. 3 kere 9’un ne olduğunu biliyorlardı… Ama öğrenme düzeyini düzenli olarak değerlendirdiğimizden emin olmalıyız. Sessiz kız, beynimde özellikle zayıf bir öğrenci olarak depolanmamış olabilir, ancak öğrenme düzeyinin değerlendirilmesinden sonra eksikliklerin tam olarak nerede olduğunu görebiliyorum. İyi bir okul için en önemli unsur ise herkesi yanında götürmek ve yeni çalışma arkadaşlarına iyi ve yakından bakmak zorunda olan okul yönetimidir.
Yeterince yeni meslektaş varsa! Ne düşünüyorsunuz, neden bu kadar çok genç eğitimini yarıda bırakıyor ve uzun eğitim yolunda öğretmenlik mesleğini kaybediyor?
Birkaç sebep var, yine pandemi. Gençler iki yıl boyunca bir üniversiteyi içeriden bile tanımadılar. Lise mezunları bizden daha genç. Üniversitelerin neden değişim dersi vermediğini de kendime sordum. O zaman bu kadar çok yavru kaybetmemiş olabiliriz. O zaman öğrencilerin uygulamayı daha önce tatmaları gerektiğine ve öğretmenlerin sosyal konumu için bir şeyler yapmamız gerektiğine inanıyorum. Bu çok önemli bir iş ve güzel de olabiliyor. Ama sürekli suçlamalara maruz kalıyoruz.
Şimdi Berlin okullarında göreve başlayan öğretmenler, hemen memur olabilirler. Diğerlerinin sırası ne zaman?
Tercihen yarın herkes. Ancak bu, birkaç Senato yönetimi arasındaki uzun ve hassas bir koordinasyon sürecidir. Ama şimdi önümüzdeki hafta yeni meslektaşlarıma sertifikalarını törenle takdim edebildiğim için mutluyum.
Daha fazla personeli nasıl çekeceğimiz ve elde tutacağımız konusunda daha yaratıcı düşünmemiz gerekmiyor mu?
Reklam veriyoruz: 3000 konukla Berlin Günü, ülkedeki en büyük işe alım fuarıdır. Daha uzun çalışmak istersen onu yaparsın, daha çok çalışmak istersen onu yaparsın fazla mesai ücreti hemen ödenir.
Benim tezim şu: Almanya’daki okullar temel olarak 30 yıllık örgütsel gelişimi kaçırdılar. Teklif ettiği iş artık gençlerin fantezilerine ve modern özgeçmişlerine uymuyor. Birçoğu liseden sonra dünyaya çıkmak ve bir şeyler denemek istiyor. Öğretmen eğitimi onlar için genellikle bir tür geri dönüş seçeneğidir. Tersine, öğretmenlik mesleğinin iyi yanlarını kendileri için keşfeden orta yaşta birçok insan var. Belki de öğretmenliğin bir yaşam amacı olmaktan çıkıp bir yaşam evresi haline geldiğini kabul etmemiz ve içeri girip çıkmayı kolaylaştıran çerçeveler oluşturmamız gerekiyor. Mesela çift ders hocasına veda etmeyi mi düşünüyorsun?
Yanal terk: Öğretmenlik mesleği neden bu kadar seksi olmadı?
En iyi ihtimalle, öğretmenler içsel olarak motive olurlar ve çalışmaları hakkında tutkuludurlar. Her halükarda, önlemlerimizin henüz sonuna gelmedik. İyileştirilmiş öğretmen eğitimi sağlamak için bilimsel yönetim ve üniversiteler ile iletişim halindeyim. Ama birçok şeyi düşüneceğiz. Ayrıca evde yuvarlak bir masa olacak.
Öğretmen açığı konusunda yuvarlak masa toplantısı mı? Eyalet Ebeveyn Komitesi’nin gerektirdiği gibi mi?
Öğrenim ve öğretimin geleceği konusunda bir yuvarlak masa – fikirleri toplamak ve personeli nasıl işe alacağınız ve öğretimi daha güncel hale getireceğiniz konusunda daha yaratıcı düşünmek için.