Bir ebeveyn tarafından yönetilen haneler üzerine çığır açan çalışmaları – çoğu bekar annelerden doğan çocuklar için daha kötü sonuçlar ortaya koyan – Amerikan ailesinin değişen yapısına ilişkin araştırmaların temelini atan Princeton sosyoloğu Sara McLanahan, Aralık ayında öldü. 31, Manhattan’daki evinde. 81 yaşındaydı.
Eşi ve araştırma ortağı Irwin Garfinkel, nedeninin akciğer kanseri olduğunu söyledi.
Dr. McLanahan’ın araştırması, kısmen, üç çocuğu olan bekar bir anne olarak yaşadığı kişisel deneyimden kaynaklandı, ancak aynı zamanda, o sırada bekar annelikle ilgili mevcut sınırlı verilerdeki hayal kırıklığından da kaynaklandı. Okuduğu bir makaleyle daha da harekete geçti.
Wisconsin Üniversitesi’nde doktora sonrası bursunu tamamlarken, Dr. McLanahan, Ken Auletta’nın 1981’de The New Yorker’ın üç ardışık sayısında yer alan 60.000 kelimelik bir makalesi olan “The Underclass” ile karşılaştı. (Daha sonra bir kitap haline getirildi.) ) Bay Auletta, içinde “yoksulların zayıf aile yapısının” ülkedeki yoksulluğun başlıca nedeni olduğunu savundu.
“Sınıf Altı” teziyle çelişmeyi umarak kendi çalışmalarını tasarlamaya başladı. Ancak araştırması sürekli olarak bekar anneliğin artan gelir kaybı, çatışma ve daha kötü genel sonuçlar riskiyle geldiğini buldu.
“Araştırması, verilerle yapabileceğiniz gözlemlenebilirlerin çoğunu kontrol etmenize rağmen, bu tek ebeveynli ailede büyümenin zarar verici olduğunu gösterdi,” dedi Dr. Garfinkel bir telefon görüşmesinde. “Ve çocuklar daha az başarılı oldu ve bu pek hoş bir haber değildi. ”
Bu sonuca rağmen, Dr. McLanahan iyimser kaldı. Sosyolojik gözünü kamu politikası çözümlerine çevirdi. Evlenmemiş anneler için ruh sağlığı hizmetleri ve çocuklar için evrensel sağlık hizmetleri için bastırdı.
En iyi bilinen çalışması, 1988’de, başta bekar anneler tarafından yönetilen hanelerde olmak üzere 5.000 çocuğa uzunlamasına bir bakış sunan Kırılgan Aileler ve Çocuk Refahı Çalışması’ydı.
Dr. Garfinkel ve Columbia Üniversitesi araştırmacısı Ron Mincy ile birlikte kurduğu çalışma, anneleri daha ilgili olan çocuklar ile daha az kaynağa ve daha az kaynağa sahip olan annelerden doğan çocuklar arasında yaşam sonuçlarında – “Ayrılan Kaderler” olarak adlandırdığı – büyük farklılıkları tespit etti. daha az zaman. Dört temel değişken kullandı: annenin yaşı, annenin çalışması, bekar annelik ve babanın katılımı. Çalışma, daha küçük bir kontrol grubu olarak araştırmacıların “evlilik doğumları” dediği şeyi kullanarak, bekar annelik için aşırı örneklendi.
Çalışmaya göre, işleri olan ve çocukların babalarını da dahil eden daha yaşlı, daha eğitimli anneler, çocukları için daha iyi bilişsel ve sosyal sonuçlara yol açtı; Küçük çocukları olan ve çocukların babalarıyla daha istikrarsız ilişkileri olan anneler daha kötü sonuçlarla ilişkilendirildi. Ve Dr. McLanahan, çocuk grupları arasındaki uçurumun giderek büyüdüğünü savundu.
Dr. Garfinkel, Kırılgan Aileler çalışmasının sonuçlarının, yoksullar arasındaki farklı değer ve davranışların onları kendi kendini sürdüren yoksunluk döngülerinde tuzağa düşürdüğünü öne süren “yoksulluk kültürü tezine hiçbir destek sağlamadığını” söyledi. Bunun yerine, değer farklılıklarının değil “koşullar ve fırsatlar”ın en büyük etkiye sahip olduğunu söyledi.
Bulguları bekar anneler için bazı savunucuları rahatsız etse de, Dr. McLanahan konuyla ilgili kitaplar ve makaleler yayınlamaya devam etti.
Dr. McLanahan ve araştırmacı Gary Sandefur, 1994 tarihli “Tek Bir Ebeveynle Büyümek” adlı kitaplarında, “İnsanların bekar anneleri ve çocuklarını damgalama korkusuyla bekar anneliğin olumsuz sonuçları hakkında konuşmaması gerektiği argümanını reddediyoruz” dedi. Ne Acıtır, Ne Yardımcı Olur. “Bu pozisyonun arkasında yatan şefkati takdir ederken, sonuçta aynı fikirde değiliz. Gerçekten de, bu sorunları konuşmamanın yarardan çok zarar getirdiğine inanıyoruz. ”
Sara Frances Smith, 27 Aralık 1940’ta Teksas, Tyler’da doğdu. Babası Norman Smith, yerel bir petrol şirketinin genel müdürüydü. Annesi Iredell (Kahverengi) Smith bir ev hanımıydı.
Şimdi Tyler Legacy Lisesi olarak bilinen Tyler’daki Robert E. Lee Lisesi’ne gitti. Yetenekli bir piyanist olarak bir yaz boyunca Colorado’daki Aspen Müzik Festivali’nde okudu. Irvington, N.Y.’deki Bennett Junior College’da okudu ve Smith College’a devam etti. Smith’te bir yıl geçirdikten sonra 1962’de okulu bıraktı ve Ellery McLanahan ile evlendi. Sara, Ellery ve Anna Bell adlarında üç çocukları oldu ve hepsi ondan sağ kurtuldu. Aile Houston’a taşındı ve çift 1972’de boşandı.
McLanahan okula döndü ve 1974 yılında Houston Üniversitesi’nden sosyoloji alanında lisans derecesi ile mezun oldu. Yüksek lisans ve doktora derecelerini Austin’deki Texas Üniversitesi’nden sosyoloji alanında aldı.
Doktora sonrası bursuna 1979’da Wisconsin Üniversitesi’nde başladı. Orada Dr. Garfinkel ile tanıştı ve araştırmasını bekar annelik üzerine yoğunlaştırdı. (Teksas Üniversitesi’ndeki doktora tezinde bu konudan kaçınmıştı çünkü burasının eve çok yakın olduğunu söyledi.) O ve Dr. Garfinkel 1982’de evlendi.
Bursu tamamladıktan sonra, Dr. McLanahan Wisconsin’de sosyoloji alanında yardımcı doçent olarak kaldı ve 1989’da profesör oldu. Görevine 1990’da Princeton’da başladı ve Dr. Garfinkel Columbia Üniversitesi’ne geçti. Princeton’da Bendheim-Thoman Çocuk Refahı Araştırma Merkezi’nin kurucusuydu.
Kocasına ve çocuklarına ek olarak, üvey kızları Leah Matthew ve Lynn Garfinkel ve beş torunu tarafından hayatta kaldı.
Fragile Families veri seti, Dr. McLanahan’ın da üyesi olduğu Ulusal Aile İlişkileri Konseyi’nin hatırasına göre, yayınlanmış yaklaşık 1.000 makalede kullanıldı.
Eşi ve araştırma ortağı Irwin Garfinkel, nedeninin akciğer kanseri olduğunu söyledi.
Dr. McLanahan’ın araştırması, kısmen, üç çocuğu olan bekar bir anne olarak yaşadığı kişisel deneyimden kaynaklandı, ancak aynı zamanda, o sırada bekar annelikle ilgili mevcut sınırlı verilerdeki hayal kırıklığından da kaynaklandı. Okuduğu bir makaleyle daha da harekete geçti.
Wisconsin Üniversitesi’nde doktora sonrası bursunu tamamlarken, Dr. McLanahan, Ken Auletta’nın 1981’de The New Yorker’ın üç ardışık sayısında yer alan 60.000 kelimelik bir makalesi olan “The Underclass” ile karşılaştı. (Daha sonra bir kitap haline getirildi.) ) Bay Auletta, içinde “yoksulların zayıf aile yapısının” ülkedeki yoksulluğun başlıca nedeni olduğunu savundu.
“Sınıf Altı” teziyle çelişmeyi umarak kendi çalışmalarını tasarlamaya başladı. Ancak araştırması sürekli olarak bekar anneliğin artan gelir kaybı, çatışma ve daha kötü genel sonuçlar riskiyle geldiğini buldu.
“Araştırması, verilerle yapabileceğiniz gözlemlenebilirlerin çoğunu kontrol etmenize rağmen, bu tek ebeveynli ailede büyümenin zarar verici olduğunu gösterdi,” dedi Dr. Garfinkel bir telefon görüşmesinde. “Ve çocuklar daha az başarılı oldu ve bu pek hoş bir haber değildi. ”
Bu sonuca rağmen, Dr. McLanahan iyimser kaldı. Sosyolojik gözünü kamu politikası çözümlerine çevirdi. Evlenmemiş anneler için ruh sağlığı hizmetleri ve çocuklar için evrensel sağlık hizmetleri için bastırdı.
En iyi bilinen çalışması, 1988’de, başta bekar anneler tarafından yönetilen hanelerde olmak üzere 5.000 çocuğa uzunlamasına bir bakış sunan Kırılgan Aileler ve Çocuk Refahı Çalışması’ydı.
Dr. Garfinkel ve Columbia Üniversitesi araştırmacısı Ron Mincy ile birlikte kurduğu çalışma, anneleri daha ilgili olan çocuklar ile daha az kaynağa ve daha az kaynağa sahip olan annelerden doğan çocuklar arasında yaşam sonuçlarında – “Ayrılan Kaderler” olarak adlandırdığı – büyük farklılıkları tespit etti. daha az zaman. Dört temel değişken kullandı: annenin yaşı, annenin çalışması, bekar annelik ve babanın katılımı. Çalışma, daha küçük bir kontrol grubu olarak araştırmacıların “evlilik doğumları” dediği şeyi kullanarak, bekar annelik için aşırı örneklendi.
Çalışmaya göre, işleri olan ve çocukların babalarını da dahil eden daha yaşlı, daha eğitimli anneler, çocukları için daha iyi bilişsel ve sosyal sonuçlara yol açtı; Küçük çocukları olan ve çocukların babalarıyla daha istikrarsız ilişkileri olan anneler daha kötü sonuçlarla ilişkilendirildi. Ve Dr. McLanahan, çocuk grupları arasındaki uçurumun giderek büyüdüğünü savundu.
Dr. Garfinkel, Kırılgan Aileler çalışmasının sonuçlarının, yoksullar arasındaki farklı değer ve davranışların onları kendi kendini sürdüren yoksunluk döngülerinde tuzağa düşürdüğünü öne süren “yoksulluk kültürü tezine hiçbir destek sağlamadığını” söyledi. Bunun yerine, değer farklılıklarının değil “koşullar ve fırsatlar”ın en büyük etkiye sahip olduğunu söyledi.
Bulguları bekar anneler için bazı savunucuları rahatsız etse de, Dr. McLanahan konuyla ilgili kitaplar ve makaleler yayınlamaya devam etti.
Dr. McLanahan ve araştırmacı Gary Sandefur, 1994 tarihli “Tek Bir Ebeveynle Büyümek” adlı kitaplarında, “İnsanların bekar anneleri ve çocuklarını damgalama korkusuyla bekar anneliğin olumsuz sonuçları hakkında konuşmaması gerektiği argümanını reddediyoruz” dedi. Ne Acıtır, Ne Yardımcı Olur. “Bu pozisyonun arkasında yatan şefkati takdir ederken, sonuçta aynı fikirde değiliz. Gerçekten de, bu sorunları konuşmamanın yarardan çok zarar getirdiğine inanıyoruz. ”
Sara Frances Smith, 27 Aralık 1940’ta Teksas, Tyler’da doğdu. Babası Norman Smith, yerel bir petrol şirketinin genel müdürüydü. Annesi Iredell (Kahverengi) Smith bir ev hanımıydı.
Şimdi Tyler Legacy Lisesi olarak bilinen Tyler’daki Robert E. Lee Lisesi’ne gitti. Yetenekli bir piyanist olarak bir yaz boyunca Colorado’daki Aspen Müzik Festivali’nde okudu. Irvington, N.Y.’deki Bennett Junior College’da okudu ve Smith College’a devam etti. Smith’te bir yıl geçirdikten sonra 1962’de okulu bıraktı ve Ellery McLanahan ile evlendi. Sara, Ellery ve Anna Bell adlarında üç çocukları oldu ve hepsi ondan sağ kurtuldu. Aile Houston’a taşındı ve çift 1972’de boşandı.
McLanahan okula döndü ve 1974 yılında Houston Üniversitesi’nden sosyoloji alanında lisans derecesi ile mezun oldu. Yüksek lisans ve doktora derecelerini Austin’deki Texas Üniversitesi’nden sosyoloji alanında aldı.
Doktora sonrası bursuna 1979’da Wisconsin Üniversitesi’nde başladı. Orada Dr. Garfinkel ile tanıştı ve araştırmasını bekar annelik üzerine yoğunlaştırdı. (Teksas Üniversitesi’ndeki doktora tezinde bu konudan kaçınmıştı çünkü burasının eve çok yakın olduğunu söyledi.) O ve Dr. Garfinkel 1982’de evlendi.
Bursu tamamladıktan sonra, Dr. McLanahan Wisconsin’de sosyoloji alanında yardımcı doçent olarak kaldı ve 1989’da profesör oldu. Görevine 1990’da Princeton’da başladı ve Dr. Garfinkel Columbia Üniversitesi’ne geçti. Princeton’da Bendheim-Thoman Çocuk Refahı Araştırma Merkezi’nin kurucusuydu.
Kocasına ve çocuklarına ek olarak, üvey kızları Leah Matthew ve Lynn Garfinkel ve beş torunu tarafından hayatta kaldı.
Fragile Families veri seti, Dr. McLanahan’ın da üyesi olduğu Ulusal Aile İlişkileri Konseyi’nin hatırasına göre, yayınlanmış yaklaşık 1.000 makalede kullanıldı.