Details dergisinin ateşli, kızıl saçlı kurucu editörü Annie Flanders, 1980’lerde Manhattan Şehir Merkezi’nin gururla bağımsız vakayinamesi 10 Mart’ta Los Angeles’taki bir yardımlı yaşam tesisinde öldü. 82 yaşındaydı.
Nedenin Alzheimer hastalığının komplikasyonları olduğunu söyledi, bir arkadaşı ve eski Details yazarı olan yazar Martha Frankel.
1980’lerin başlarındaki disko sonrası dönemde, çoğunlukla 14. Cadde’nin altında bulunan gece kulüpleri, butikler ve sanat galerilerinden yanıcı bir sanat, müzik ve moda karışımı fışkırdı. Bu, Bayan Flanders’ın bölgesiydi, kaotik ama simbiyotikti ve kabileleri onun halkıydı. Ve bu dünya küçük olmasına rağmen, kültürel etkisi – Keith Haring ve Michel Basquiat’ın sanat eserleri, Isabel Toledo, Betsey Johnson ve Stephen Sprouse’un moda tasarımları ve hatta Madonna adındaki küstah bir kulüp çocuğunun maskaralıkları – büyük görünüyordu ve oyalandı. .
Barneys New York’un uzun süredir kreatif direktörü Simon Doonan bir telefon görüşmesinde “Bu çılgın bir çarpışmaydı” dedi. “Her şeyin mümkün olabileceğine dair bir his vardı. Odada birkaç yetişkin vardı. Annie onlardan biriydi. Kaosu anlamlandırmayı ve onu bir dergiye dönüştürmeyi başardı.”
Details dergisinin 1985 sayısı. Bayan Flanders, bir gün kızı Rosie ile okul hakkında sohbet ederken derginin adını düşündü. “‘Rosie, ayrıntıları öğrenmelisin, ayrıntıları severim,” dedi. “Bütün hikayeyi bilmek istiyorum.” Kredi… JP Roth Collection
Ms. Flanders şehir merkezini icat etmedi; Küba doğumlu sanatçı ve zarif, ustaca kadınsı kıyafetleri ilk kez Bayan Flanders’ın dergisinde gösterilen Bayan Toledo’nun kocası Ruben Toledo, gerçek insanlarla gerçek bir yerdi, dedi. “Ancak Annie geri çekilip içindeki ihtişamı görebildi ve ona bilet satabildi” dedi.
“Bir bakıma” diye ekledi, “80’lerin kültürünü oluşturdu, bu sadece bir Amerikan fenomeni değil, uluslararası bir fenomen haline geldi. Siperlerdeki bizler, bunu kendimiz göremeyecek kadar çamurlu ve kirliydik.”
Bayan Flanders’ın geçmişi modaydı. Perakende sektöründe çalışmış ve Etiyopya’da daha önce 1970’lerde, diğer yerel karşı kültür incili The Village Voice’un yeni başlayan rakibi The SoHo News’in stil sayfalarını denetleyerek, orada bir giyim üretimi girişiminde bulunarak birkaç yıl geçirmişti.
Şok kızıl saçları ve New York aksanıyla, Bayan Flanders, Diana Vreeland’den çok Mame Teyze’ydi — o kutlama amaçlıydı, küstahlık değildi. Harika bir burnu vardı, dedi Bay Doonan, “karizmatik uyumsuzlar ve yaratıcı insanlar için.”
Ms. Flanders, 1982 baharında Ayrıntılar’ı başlatmak için birçoğunu topladı ve bu çabayı 6.000 dolarlık birikimiyle finanse etti. Derginin kurucuları arasında, İngiliz yazar, gece kulübü meraklısı ve SoHo News mezunu Stephen Saban; Ronnie Cooke Newhouse – daha sonra, sanat okulundan yeni mezun olan Newhouse yayıncılık ailesiyle evlenmeden önce Ronnie Cooke; ve The SoHo News’de Bayan Flanders’ın sayfalarını hazırlayan genç grafik tasarımcı Lesley Vinson.
Ayrıntılar’ın ilk kapağı, üzerine başlık kazınmış bir mermer levhaya benziyordu ve ilk başta derginin kapakları siyah beyaz tek bir zarif portre çekimiyle süslendi (bütçeye ve aynı zamanda bütçeye uygun). estetik). Derginin sanat yönetmeni Bayan Vinson, “Taşla yazılmış efemera”nın grafik konsepti olduğunu söyledi.
İlk tiraj 10.000’di – birçok kopyası, isimleri gece kulüplerinin konuk listelerinden çıkarılan ve onlara ücretsiz veya indirimli reklamlar karşılığında teklif edilen kişilere verildi. Başlangıçta, Details’de gazete bayii satışı yoktu. Personel, zarfları doldurmak için posta partileri düzenledi. Billy Idol yardım etmek için gece geç saatlerde uğradı.
Ayrıntıların bir sloganı vardı: “Dergide bir parti.” Şaban Bey, “Siz gitmemek için biz çıkıyoruz” demeyi severdi.
Personel üyeleri, gece davranışlarına uygun bir programla öğleden sonra işe başladı; Bayan Flanders, güne saat 16.00’da başladı (Akşam rutinini düzene koymak için sık sık, Mildred adını verdiği ve ofisinde yaşadığı kızıl bir peruk takardı.)
“Biz entelektüel bir dergi değiliz, Ayrıntıların Amerika Moda Tasarımcıları Konseyi’nden bir ödül kazandığı 1985 yılında The New York Times’tan Judy Klemensrud’a söyledi. “Biz kesinlikle sanatsal bir eğilimi olan veya eğlenceyi seven insanlar içiniz. Biz bir yaşam biçimini temsil ediyoruz: Gerçekten gülmeyi seven, iyi vakit geçiren, dışarı çıkıp en azından bazı zamanlarda ne giydiğine dikkat eden insanlar.”
Sayın Şaban, sert bir şekilde gece hayatını kapsıyordu. (Patrick McMullen, Bay Saban’ın köşe yazısına eşlik eden fotoğrafları çekti.) Ölüme mahkûm edilmiş avangard model, oyuncu ve mordan yazar Cookie Mueller sanat eleştirmeniydi. Bir keresinde yaşadığı sahne hakkında “Bütün bunlar değersiz” diye yazmıştı, “ama hepsi doğru ve bu da bir şey.”
Stephen Saban, Details köşe yazarı, 1986 yılında Manhattan’daki Limelight gece kulübünde The Village Voice’tan Cynthia Heimel ile birlikte. gerek yok” dedi. Kredi… Patrick McMullan/Getty Images
İkonlara karşı çıkan moda fotoğrafçısı Bill Cunningham, Bayan Flanders’ı Ayrıntılara kadar takip eden bir diğer SoHo News katılımcısıydı. Onun moda kapsamı bilimsel ve kapsamlıydı. Uzun kariyeri boyunca (fotoğrafları The Times’da kırk yıldan fazla bir süredir bulunabilirdi) ona en fazla özgürlüğü veren Bayan Flanders’dı ve o, tuhaf personeliyle birlikte ona hayrandı. (“Neden o plastik torbayı takıyorsun, Muffin?” diye sordu bir keresinde, tasasız punk tarzı olan Bayan Vinson’a.)
Ayrıntılar’ın Mart 1985 sayısında, moda fotoğrafçısı Bill Cunningham, tasarım okulu Studio Berçot’taki bir öğrenci gösterisinin düzenini de içeren Paris modası hakkında bir rapor sundu.
Fotoğrafçı Marcus Leatherdale, Gizli Kimlikler adlı bir sütun için demimonde armatürlerinin örtülü portrelerini yaptı: boncuklu bir maskeyle performans sanatçısı Leigh Bowery , bir korse ve bir merkin (daha sonra onun için bir taksi işaretlemek Bay Leatherdale’in dediğine göre zordu); Keith Haring, kendini beğenmiş bir Noel Baba gibi giyinmiş; ve Andy Warhol’un bir Caligula büstüyle poz vermesi, yüzü ellerine gömmesi, ancak dikenli platin peruğu ve Rolex saati açıkça görülebiliyordu.
“Soyu tükenecek bir dönemi arşivlediğimin farkında değildim” dedi Bay Leatherdale. “Elbette, sonsuza kadar 20 yaşında olacağını düşünüyorsun.” İlk başta, Bayan Flanders ona fotoğraf başına 35 dolar ödedi.
Yemek ve moda gazetecisi Hal Rubenstein gibi bazı katkıda bulunanlar, birkaç yıl boyunca ücretsiz olarak neşeyle çalıştılar (yemek servisi yapan bir günlük işi vardı), ancak Bayan Flanders restoran sütununun masraflarını karşıladı , “Manhattan Yiyeceğim.”
Et paketleme bölgesindeki gece geç saatlere kadar açık olan kantin Florent’i incelediğinde, sahibi Florent Morellet bu reklama çok kızmıştı; İnceleme, yeri bunaltan kalabalıkları çekti. Bay Rubenstein bir telefon görüşmesinde, “Bu bir baş belasıydı,” dedi. “Dergi bu kadar etkiliydi.”
The Village Voice için gece hayatını yazmaya devam edecek olan eğlence gazetecisi Michael Musto, bazen kısalıklarıyla dikkat çeken film eleştirileri yazdı: “Mentl” 1987 Barbra Streisand filmi “Nuts”ın tek kelimelik özetiydi, bir Trivial Pursuit ipucu olarak sonuçlanan bir espriydi.
Bir süre için, bir mizahçı olan Lewis Grossberger, bir zamanlar Hun Attila’dan kalma ipuçları sunan Mental Notes adlı bir köşe yazısı yazdı.
1995 yılında şu anda Condé Nast’ın başkanı olan Jonathan Newhouse ile evlenen ve şu anda Londra merkezli kendi moda reklam ajansını yöneten Bayan Cooke Newhouse, “Hepimiz yumurtadan çıktık” dedi. “Moda editörüydüm ama bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum. Biri beni aradı ve kruvaziyer hatlarına bakmamı istedi, ben de ‘Gemiye çıkmıyoruz’ dedim.”
Bayan Cooke Newhouse’un derginin ilk sayısı için yazdığı ilk makale Susanne hakkındaydı. Bartsch, o zamanlar Thompson Caddesi’nde John Galliano gibi genç avangart tasarımcılar satan bir giyim butiği olan ışıltılı İsviçre gece hayatı temsilcisi. Bayan Flanders, Bayan Bartsch’ı kapağa koydu.
“Ünlü değildim” dedi Bayan Bartsch. “Kim olduğumu kimse bilmiyordu. Ama Annie yaptığım şeyi beğendi ve onun yeniliğini de beğendi.”
Derginin başlığına gelince, bir gün Flanders Hanım’ın aklına kızı Rosie ile okul hakkında sohbet ederken geldi. Ayrıntıları al, ayrıntıları severim. Bütün hikayeyi bilmek istiyorum.’”
Annie Flanders, moda tasarımcısı Marc Jacobs ile 2009 yılında Manhattan’da bir etkinlikte. Böylece, sadece bir Amerikan fenomeni değil, uluslararası bir fenomen haline gelen 80’lerin kültürünü oluşturdu,” diyor derginin illüstratörü Ruben Flanders, Bayan Flanders için. Kredi… Getty Images aracılığıyla Patrick McMullan
Marcia Weinraub, 10 Haziran 1939’da Bronx to Dorothy (Lautman) ve Lefty olarak bilinen emlakçı Ralph Weinraub’da doğdu. Üç yıl boyunca New York Üniversitesi’nde perakendecilik ve gazetecilik okudu (ve 1959’da Miss New York Üniversitesi’ni kazandı).
Diğer emporiaların yanı sıra Gimbels mağazasında alıcı ve moda direktörü olarak çalıştı ve ardından 1960’ların sonlarında Yukarı Doğu Yakası’nda, dekorasyonu aynalı bir dekorasyona sahip olan Abracadabra adlı korkak bir giyim butiği açtı. eski bir eğlence parkından kurtarılmış montaj düzeneği. Daha önce Christian Van der Put adında müteahhit olan aktör, uzun zamandır ortağı olan Chris Flanders ile mağaza için bir sergi inşa etmesine yardım ettiğinde tanıştı. Marcia adının ona uymadığını düşündü; onun için daha çok bir Annie’ydi. Bu yüzden, hiç evlenmemiş olmalarına rağmen, soyadıyla birlikte bu ismi benimsedi.
Detaylar, 1988’de, Vogue’un yanı sıra diğer parlak kitapların da sahibi olan Newhouse ailesinin yayıncılık imparatorluğu Advance Publications tarafından 2 milyon dolara satın alındı. Jonathan Newhouse, şirketin uluslararası unvanlarını denetlemek için 1989’da Paris’e taşınmadan önceki ilk yıl yayıncısıydı.
Popülerliğine ve etkisine rağmen, satıldığı sırada 100.000 ücretli tirajı olmasına rağmen, Ayrıntılar finansal olarak mücadele etti. Bayan Flanders iki yıl sonra kovuldu ve dergi, eski bir Vogue editörü olan James Truman’ın baş editörü olduğu bir erkek yayını olarak yeniden tasarlandı. Dergi 2015’te kapatıldı.
1990’larda Bayan Flanders ve ailesi Hollywood’a taşındı ve burada araba kullanmamasına rağmen kızı Rosie ile birlikte çalışarak emlakçı olarak kendini yeniden keşfetti. kim yaptı. Kızı ondan kurtulur. Bay Flanders 2007’de öldü.
On yıllar asla düzgün bitmez ve 80’ler de bir istisna değildi. B 1989, Bayan Flanders’ın sevgiyle anlattığı şehir dünyasının safları AIDS yüzünden büyük bir yıkıma uğradı. Bayan Mueller, o yıl öldü, binlercesi de öldü.
“Sonsuza kadar süreceğini düşündük” dedi Bay Musto. “Derginin sonsuza kadar süreceğini düşündük.”
Nedenin Alzheimer hastalığının komplikasyonları olduğunu söyledi, bir arkadaşı ve eski Details yazarı olan yazar Martha Frankel.
1980’lerin başlarındaki disko sonrası dönemde, çoğunlukla 14. Cadde’nin altında bulunan gece kulüpleri, butikler ve sanat galerilerinden yanıcı bir sanat, müzik ve moda karışımı fışkırdı. Bu, Bayan Flanders’ın bölgesiydi, kaotik ama simbiyotikti ve kabileleri onun halkıydı. Ve bu dünya küçük olmasına rağmen, kültürel etkisi – Keith Haring ve Michel Basquiat’ın sanat eserleri, Isabel Toledo, Betsey Johnson ve Stephen Sprouse’un moda tasarımları ve hatta Madonna adındaki küstah bir kulüp çocuğunun maskaralıkları – büyük görünüyordu ve oyalandı. .
Barneys New York’un uzun süredir kreatif direktörü Simon Doonan bir telefon görüşmesinde “Bu çılgın bir çarpışmaydı” dedi. “Her şeyin mümkün olabileceğine dair bir his vardı. Odada birkaç yetişkin vardı. Annie onlardan biriydi. Kaosu anlamlandırmayı ve onu bir dergiye dönüştürmeyi başardı.”
Details dergisinin 1985 sayısı. Bayan Flanders, bir gün kızı Rosie ile okul hakkında sohbet ederken derginin adını düşündü. “‘Rosie, ayrıntıları öğrenmelisin, ayrıntıları severim,” dedi. “Bütün hikayeyi bilmek istiyorum.” Kredi… JP Roth Collection
Ms. Flanders şehir merkezini icat etmedi; Küba doğumlu sanatçı ve zarif, ustaca kadınsı kıyafetleri ilk kez Bayan Flanders’ın dergisinde gösterilen Bayan Toledo’nun kocası Ruben Toledo, gerçek insanlarla gerçek bir yerdi, dedi. “Ancak Annie geri çekilip içindeki ihtişamı görebildi ve ona bilet satabildi” dedi.
“Bir bakıma” diye ekledi, “80’lerin kültürünü oluşturdu, bu sadece bir Amerikan fenomeni değil, uluslararası bir fenomen haline geldi. Siperlerdeki bizler, bunu kendimiz göremeyecek kadar çamurlu ve kirliydik.”
Bayan Flanders’ın geçmişi modaydı. Perakende sektöründe çalışmış ve Etiyopya’da daha önce 1970’lerde, diğer yerel karşı kültür incili The Village Voice’un yeni başlayan rakibi The SoHo News’in stil sayfalarını denetleyerek, orada bir giyim üretimi girişiminde bulunarak birkaç yıl geçirmişti.
Şok kızıl saçları ve New York aksanıyla, Bayan Flanders, Diana Vreeland’den çok Mame Teyze’ydi — o kutlama amaçlıydı, küstahlık değildi. Harika bir burnu vardı, dedi Bay Doonan, “karizmatik uyumsuzlar ve yaratıcı insanlar için.”
Ms. Flanders, 1982 baharında Ayrıntılar’ı başlatmak için birçoğunu topladı ve bu çabayı 6.000 dolarlık birikimiyle finanse etti. Derginin kurucuları arasında, İngiliz yazar, gece kulübü meraklısı ve SoHo News mezunu Stephen Saban; Ronnie Cooke Newhouse – daha sonra, sanat okulundan yeni mezun olan Newhouse yayıncılık ailesiyle evlenmeden önce Ronnie Cooke; ve The SoHo News’de Bayan Flanders’ın sayfalarını hazırlayan genç grafik tasarımcı Lesley Vinson.
Ayrıntılar’ın ilk kapağı, üzerine başlık kazınmış bir mermer levhaya benziyordu ve ilk başta derginin kapakları siyah beyaz tek bir zarif portre çekimiyle süslendi (bütçeye ve aynı zamanda bütçeye uygun). estetik). Derginin sanat yönetmeni Bayan Vinson, “Taşla yazılmış efemera”nın grafik konsepti olduğunu söyledi.
İlk tiraj 10.000’di – birçok kopyası, isimleri gece kulüplerinin konuk listelerinden çıkarılan ve onlara ücretsiz veya indirimli reklamlar karşılığında teklif edilen kişilere verildi. Başlangıçta, Details’de gazete bayii satışı yoktu. Personel, zarfları doldurmak için posta partileri düzenledi. Billy Idol yardım etmek için gece geç saatlerde uğradı.
Ayrıntıların bir sloganı vardı: “Dergide bir parti.” Şaban Bey, “Siz gitmemek için biz çıkıyoruz” demeyi severdi.
Personel üyeleri, gece davranışlarına uygun bir programla öğleden sonra işe başladı; Bayan Flanders, güne saat 16.00’da başladı (Akşam rutinini düzene koymak için sık sık, Mildred adını verdiği ve ofisinde yaşadığı kızıl bir peruk takardı.)
“Biz entelektüel bir dergi değiliz, Ayrıntıların Amerika Moda Tasarımcıları Konseyi’nden bir ödül kazandığı 1985 yılında The New York Times’tan Judy Klemensrud’a söyledi. “Biz kesinlikle sanatsal bir eğilimi olan veya eğlenceyi seven insanlar içiniz. Biz bir yaşam biçimini temsil ediyoruz: Gerçekten gülmeyi seven, iyi vakit geçiren, dışarı çıkıp en azından bazı zamanlarda ne giydiğine dikkat eden insanlar.”
Sayın Şaban, sert bir şekilde gece hayatını kapsıyordu. (Patrick McMullen, Bay Saban’ın köşe yazısına eşlik eden fotoğrafları çekti.) Ölüme mahkûm edilmiş avangard model, oyuncu ve mordan yazar Cookie Mueller sanat eleştirmeniydi. Bir keresinde yaşadığı sahne hakkında “Bütün bunlar değersiz” diye yazmıştı, “ama hepsi doğru ve bu da bir şey.”
Stephen Saban, Details köşe yazarı, 1986 yılında Manhattan’daki Limelight gece kulübünde The Village Voice’tan Cynthia Heimel ile birlikte. gerek yok” dedi. Kredi… Patrick McMullan/Getty Images
İkonlara karşı çıkan moda fotoğrafçısı Bill Cunningham, Bayan Flanders’ı Ayrıntılara kadar takip eden bir diğer SoHo News katılımcısıydı. Onun moda kapsamı bilimsel ve kapsamlıydı. Uzun kariyeri boyunca (fotoğrafları The Times’da kırk yıldan fazla bir süredir bulunabilirdi) ona en fazla özgürlüğü veren Bayan Flanders’dı ve o, tuhaf personeliyle birlikte ona hayrandı. (“Neden o plastik torbayı takıyorsun, Muffin?” diye sordu bir keresinde, tasasız punk tarzı olan Bayan Vinson’a.)
Ayrıntılar’ın Mart 1985 sayısında, moda fotoğrafçısı Bill Cunningham, tasarım okulu Studio Berçot’taki bir öğrenci gösterisinin düzenini de içeren Paris modası hakkında bir rapor sundu.
Fotoğrafçı Marcus Leatherdale, Gizli Kimlikler adlı bir sütun için demimonde armatürlerinin örtülü portrelerini yaptı: boncuklu bir maskeyle performans sanatçısı Leigh Bowery , bir korse ve bir merkin (daha sonra onun için bir taksi işaretlemek Bay Leatherdale’in dediğine göre zordu); Keith Haring, kendini beğenmiş bir Noel Baba gibi giyinmiş; ve Andy Warhol’un bir Caligula büstüyle poz vermesi, yüzü ellerine gömmesi, ancak dikenli platin peruğu ve Rolex saati açıkça görülebiliyordu.
“Soyu tükenecek bir dönemi arşivlediğimin farkında değildim” dedi Bay Leatherdale. “Elbette, sonsuza kadar 20 yaşında olacağını düşünüyorsun.” İlk başta, Bayan Flanders ona fotoğraf başına 35 dolar ödedi.
Yemek ve moda gazetecisi Hal Rubenstein gibi bazı katkıda bulunanlar, birkaç yıl boyunca ücretsiz olarak neşeyle çalıştılar (yemek servisi yapan bir günlük işi vardı), ancak Bayan Flanders restoran sütununun masraflarını karşıladı , “Manhattan Yiyeceğim.”
Et paketleme bölgesindeki gece geç saatlere kadar açık olan kantin Florent’i incelediğinde, sahibi Florent Morellet bu reklama çok kızmıştı; İnceleme, yeri bunaltan kalabalıkları çekti. Bay Rubenstein bir telefon görüşmesinde, “Bu bir baş belasıydı,” dedi. “Dergi bu kadar etkiliydi.”
The Village Voice için gece hayatını yazmaya devam edecek olan eğlence gazetecisi Michael Musto, bazen kısalıklarıyla dikkat çeken film eleştirileri yazdı: “Mentl” 1987 Barbra Streisand filmi “Nuts”ın tek kelimelik özetiydi, bir Trivial Pursuit ipucu olarak sonuçlanan bir espriydi.
Bir süre için, bir mizahçı olan Lewis Grossberger, bir zamanlar Hun Attila’dan kalma ipuçları sunan Mental Notes adlı bir köşe yazısı yazdı.
1995 yılında şu anda Condé Nast’ın başkanı olan Jonathan Newhouse ile evlenen ve şu anda Londra merkezli kendi moda reklam ajansını yöneten Bayan Cooke Newhouse, “Hepimiz yumurtadan çıktık” dedi. “Moda editörüydüm ama bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum. Biri beni aradı ve kruvaziyer hatlarına bakmamı istedi, ben de ‘Gemiye çıkmıyoruz’ dedim.”
Bayan Cooke Newhouse’un derginin ilk sayısı için yazdığı ilk makale Susanne hakkındaydı. Bartsch, o zamanlar Thompson Caddesi’nde John Galliano gibi genç avangart tasarımcılar satan bir giyim butiği olan ışıltılı İsviçre gece hayatı temsilcisi. Bayan Flanders, Bayan Bartsch’ı kapağa koydu.
“Ünlü değildim” dedi Bayan Bartsch. “Kim olduğumu kimse bilmiyordu. Ama Annie yaptığım şeyi beğendi ve onun yeniliğini de beğendi.”
Derginin başlığına gelince, bir gün Flanders Hanım’ın aklına kızı Rosie ile okul hakkında sohbet ederken geldi. Ayrıntıları al, ayrıntıları severim. Bütün hikayeyi bilmek istiyorum.’”
Annie Flanders, moda tasarımcısı Marc Jacobs ile 2009 yılında Manhattan’da bir etkinlikte. Böylece, sadece bir Amerikan fenomeni değil, uluslararası bir fenomen haline gelen 80’lerin kültürünü oluşturdu,” diyor derginin illüstratörü Ruben Flanders, Bayan Flanders için. Kredi… Getty Images aracılığıyla Patrick McMullan
Marcia Weinraub, 10 Haziran 1939’da Bronx to Dorothy (Lautman) ve Lefty olarak bilinen emlakçı Ralph Weinraub’da doğdu. Üç yıl boyunca New York Üniversitesi’nde perakendecilik ve gazetecilik okudu (ve 1959’da Miss New York Üniversitesi’ni kazandı).
Diğer emporiaların yanı sıra Gimbels mağazasında alıcı ve moda direktörü olarak çalıştı ve ardından 1960’ların sonlarında Yukarı Doğu Yakası’nda, dekorasyonu aynalı bir dekorasyona sahip olan Abracadabra adlı korkak bir giyim butiği açtı. eski bir eğlence parkından kurtarılmış montaj düzeneği. Daha önce Christian Van der Put adında müteahhit olan aktör, uzun zamandır ortağı olan Chris Flanders ile mağaza için bir sergi inşa etmesine yardım ettiğinde tanıştı. Marcia adının ona uymadığını düşündü; onun için daha çok bir Annie’ydi. Bu yüzden, hiç evlenmemiş olmalarına rağmen, soyadıyla birlikte bu ismi benimsedi.
Detaylar, 1988’de, Vogue’un yanı sıra diğer parlak kitapların da sahibi olan Newhouse ailesinin yayıncılık imparatorluğu Advance Publications tarafından 2 milyon dolara satın alındı. Jonathan Newhouse, şirketin uluslararası unvanlarını denetlemek için 1989’da Paris’e taşınmadan önceki ilk yıl yayıncısıydı.
Popülerliğine ve etkisine rağmen, satıldığı sırada 100.000 ücretli tirajı olmasına rağmen, Ayrıntılar finansal olarak mücadele etti. Bayan Flanders iki yıl sonra kovuldu ve dergi, eski bir Vogue editörü olan James Truman’ın baş editörü olduğu bir erkek yayını olarak yeniden tasarlandı. Dergi 2015’te kapatıldı.
1990’larda Bayan Flanders ve ailesi Hollywood’a taşındı ve burada araba kullanmamasına rağmen kızı Rosie ile birlikte çalışarak emlakçı olarak kendini yeniden keşfetti. kim yaptı. Kızı ondan kurtulur. Bay Flanders 2007’de öldü.
On yıllar asla düzgün bitmez ve 80’ler de bir istisna değildi. B 1989, Bayan Flanders’ın sevgiyle anlattığı şehir dünyasının safları AIDS yüzünden büyük bir yıkıma uğradı. Bayan Mueller, o yıl öldü, binlercesi de öldü.
“Sonsuza kadar süreceğini düşündük” dedi Bay Musto. “Derginin sonsuza kadar süreceğini düşündük.”